Przesyłki w głosowaniu korespondencyjnym niepełnosprawnych

Omówienie przepisów

W Dz.U. z 2018 r. pod poz. 1232 opublikowano rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 8.6.2018 r. w sprawie przesyłek w głosowaniu korespondencyjnym.

Rozporządzenie określa dla głosowania korespondencyjnego przez wyborców niepełnosprawnych trzy tryby.

1. Odbierania od wyborców niepełnosprawnych kopert zwrotnych oraz dostarczania ich do obwodowych komisji wyborczych ds. przeprowadzenia głosowania w obwodzie (obwodowych komisji wyborczych).

Przedstawiciel operatora wyznaczonego będzie odbierał zamkniętą kopertę zwrotną od wyborcy niepełnosprawnego, który otrzymał pakiet wyborczy na podstawie okazanego dokumentu potwierdzającego tożsamość, odnotowując odbiór koperty. Odbiór koperty zwrotnej przez tego przedstawiciela nastąpi za pokwitowaniem najpóźniej w:

Operator wyznaczony dokona jednego doręczenia zgromadzonych kopert zwrotnych do właściwej obwodowej komisji wyborczej, za pokwitowaniem odbioru, w dniu wyborów, w czasie trwania głosowania .

2. Przekazywania pakietów wyborczych właściwemu dyrektorowi delegatury Krajowego Biura Wyborczego, jeżeli przekazanie niedoręczonych pakietów wyborczych do obwodowej komisji wyborczej nie było możliwe do zakończenia głosowania.

Pakiety wyborcze, których przekazanie do obwodowej komisji wyborczej do zakończenia głosowania nie było możliwe, a które pozostały w posiadaniu operatora wyznaczonego, operator wyznaczony przekazuje niezwłocznie właściwemu dyrektorowi delegatury Krajowego Biura Wyborczego.

3. Przekazywania właściwemu dyrektorowi delegatury Krajowego Biura Wyborczego kopert zwrotnych niedostarczonych do obwodowej komisji wyborczej do zakończenia głosowania.

Koperty zwrotne niedostarczone do obwodowej komisji wyborczej do zakończenia głosowania operator wyznaczony przekazuje właściwemu dyrektorowi delegatury Krajowego Biura Wyborczego przez jednorazowe wydanie ich osobie uprawnionej do odbioru przesyłek w siedzibie delegatury Krajowego Biura Wyborczego, za pokwitowaniem odbioru.

Komentarz

Z art. 53h ustawy z 5.1.2011 r. – Kodeks wyborczy (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 754 ze zm.), wynika, że wyborca niepełnosprawny głosujący korespondencyjnie po wypełnieniu karty do głosowania wkłada ją do koperty na kartę do głosowania, którą zakleja, a następnie kopertę tę wkłada do koperty zwrotnej łącznie z podpisanym oświadczeniem i przesyła ją do właściwej obwodowej komisji wyborczej ds. przeprowadzenia głosowania w obwodzie. Może też, w godzinach głosowania osobiście dostarczyć kopertę zwrotną do obwodowej komisji wyborczej w obwodzie, w obwodzie głosowania, w którym jest wpisany do spisu wyborców.

Koperty zwrotne dostarcza się do właściwych obwodowych komisji wyborczych ds. przeprowadzenia głosowania w obwodzie w godzinach głosowania. Natomiast koperty na kartę do głosowania wyjęte z kopert zwrotnych dostarczonych do obwodowej komisji wyborczej wrzuca się do urny wyborczej.

Zmiana rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 12.6.2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej (Dz.U. poz. 1185) rozszerza wykaz nieuleczalnych chorób nowotworowych i nienowotworowych umożliwiających leczenie oraz dopuszcza możliwość realizacji świadczeń opiekuńczych z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej przez osoby posiadające kwalifikacje zawodowe opiekuna medycznego.

Rozporządzenie wprowadza zmianę polegającą na usunięciu świadczenia: „Leczenie bólu zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (drabina analgetyczna) w zakresie opieki paliatywnej i hospicyjnej” oraz włączeniu świadczenia: „Leczenie bólu zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej za pomocą leków dostępnych w Polsce” jako świadczenia gwarantowanego z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej.

W załączniku nr 1 do rozporządzenia wprowadzono również zmianę polegającą na włączeniu rozpoznania stwardnienie rozsiane do wykazu nieuleczalnych chorób nowotworowych i nienowotworowych (część osoby dorosłe) umożliwiających udzielanie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej.

Ponadto w załączniku nr 2 do rozporządzenia wprowadzono możliwość realizacji świadczeń opiekuńczych w zakresie opieki paliatywnej i hospicyjnej przez osoby posiadające kwalifikacje zawodowe opiekuna medycznego.

Szczegółowe stawki opłaty produktowej sprzętu

W Dz.U. z 2018 r. pod poz. 1194 opublikowano rozporządzenie Ministra Środowiska z 14.6.2018 r. w sprawie szczegółowych stawek opłaty produktowej dla grup sprzętu.

Określając szczegółowe stawki opłaty produktowej Minister Środowiska kieruje się kosztami zbierania, przygotowania do ponownego użycia i recyklingu oraz innych niż recykling procesów odzysku zużytego sprzętu dla poszczególnych grup sprzętu (art. 74 ust. 2 ustawy z 11.9.2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym [t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1688 ze zm.; dalej: ZużSprzElektU]).

Numer i nazwa grupy sprzętu	Szczegółowa stawka w zł za 1 kg wprowadzonego sprzętu
1. Sprzęt działający na zasadzie wymiany temperatury	1,80
2. Ekrany, monitory i sprzęt zawierający ekrany o powierzchni większej niż 100 cm2	1,80
3. Lampy	7,50
4. Sprzęt wielkogabarytowy, którego którykolwiek z zewnętrznych wymiarów przekracza 50 cm, w szczególności: urządzenia gospodarstwa domowego; sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny; sprzęt konsumencki; oprawy oświetleniowe; sprzęt do odtwarzania dźwięku lub obrazu, sprzęt muzyczny; narzędzia elektryczne i elektroniczne; zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy; wyroby medyczne; przyrządy stosowane do monitorowania i kontroli; automaty wydające; sprzęt do wytwarzania prądów elektrycznych. Niniejsza grupa nie obejmuje sprzętu ujętego w grupach sprzętu nr 1-3.	1,80
5. Sprzęt małogabarytowy, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 50 cm, w szczególności: urządzenia gospodarstwa domowego; sprzęt konsumencki; oprawy oświetleniowe; sprzęt do odtwarzania dźwięku lub obrazu, sprzęt muzyczny; narzędzia elektryczne i elektroniczne; zabawki, sprzęt rekreacyjny i sportowy; wyroby medyczne; przyrządy stosowane do monitorowania i kontroli; automaty wydające; sprzęt do wytwarzania prądów elektrycznych. Niniejsza grupa nie obejmuje sprzętu ujętego w grupach sprzętu nr 1-3 i 6.	1,80
6. Małogabarytowy sprzęt informatyczny i telekomunikacyjny, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 50 cm	1,80

Opłatę produktową oblicza się na koniec roku kalendarzowego i wnosi bez wezwania na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego w terminie do 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, którego opłata dotyczy. Natomiast w przypadku gdy wysokość opłaty produktowej za daną grupę sprzętu nie przekracza 50 zł, opłaty produktowej nie wnosi się (art. 75 ZużSprzElektU).

Wpływy z tytułu opłaty produktowej oraz dodatkowej opłaty produktowej w wysokości 10% stanowią dochody budżetu samorządu województwa z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z tytułu opłaty produktowej oraz dodatkowej opłaty produktowej i obsługę administracyjną systemu tych opłat.

Czasami o kontroli nie trzeba zawiadamiać – wyrok NSA

Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął, że w postępowaniu o użytkowanie obiektu budowlanego bez zezwolenia nie trzeba zawiadamiać inwestora. Czynności można wykonać w obecności świadka, który nie jest nawet w żaden sposób związany z obiektem (wyrok NSA z 15.2.2018 r., II OSK 1815/17).

Stan faktyczny

Inwestor dostał pozwolenie na budowę obiektu dwukondygnacyjnego. Po pewnym czasie kontrolerzy Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego przeprowadzili w tym miejscu kontrolę, w trakcie której wyszło na jaw, że chociaż wybudowano dopiero parter, a inwestor nie dostał pozwolenia na użytkowanie, to jednak prowadzona jest tam działalność usługowa – sprzedaż kebabów oraz lodziarnia.

Fakt ten został udokumentowany w protokole: zamieszczono w nim zdjęcia budynku, na których widać, że obsługa klientów prowadzona jest w trybie ciągłym (na fotografiach widać stoliki rozstawione przed budynkiem) oraz m.in. paragon za zakup napojów w jednym z lokali. Organ I instancji nałożył karę w wysokości 75 tys. zł.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy to orzeczenie. Dodał, że w pozwoleniu na budowę zawarte było pouczenie o tym, że nie wolno przystępować do użytkowania bez pozwolenia. Ponadto, jak zauważył WSA, inwestor został powiadomiony telefonicznie w dniu kontroli, ale nie stawił się, ani nie wyznaczył żadnego pracownika upoważnionego. Kontrola została więc przeprowadzona w obecności Straży Miejskiej, który został świadkiem czynności.

W tej sytuacji inwestor wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Oparł ją m.in. na zarzucie przeprowadzenia czynności kontrolnych bez udziału jednej z osób wymienionych w art. 81a ust. 2 ustawy z 7.7.1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1332 ze zm.; dalej: PrBud), czyli np. inwestora, kierownika budowy lub upoważnionego pracownika, chociaż nie było jego zdaniem podstaw do odstąpienia od tej zasady. W takiej sytuacji kara nie powinna zostać nałożona, zdaniem skarżącego.

Rozstrzygnięcie sądu I instancji

Sąd nie zgodził się z tymi zarzutami. Uznał, że można było wykorzystać dowód z protokołu oględzin obiektu budowlanego (jego wybudowanej części), dokonanych pod nieobecność inwestora. Decydujący, zdaniem WSA był fakt, że kontrola miała dotyczyć użytkowania obiektu przed uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie.

Sąd podzielił linię orzeczniczą, według której świadkiem może być jakakolwiek osoba pełnoletnia, nawet niezwiązana z kontrolowanym obiektem. Uprzedzanie inwestora o terminie takiej kontroli mogłoby spowodować jej bezcelowość, bo dawałoby możliwość odpowiedniego przygotowania obiektu na czas kontroli, w celu ukrycia faktu użytkowania (podobnie wyroki NSA z 15.12.2010 r., II OSK 1939/09, z 11.3.2011 r., II OSK 458/10).

Inwestor twierdził także, że błędem było zaniechanie przesłuchania świadków, przez co stan faktyczny został źle ustalony. Sąd stwierdził jednak, że nie można oczekiwać od organu administracji, że będzie poszukiwał dowodów, które obalą dowody już poprzednio zebrane.

Orzeczenie NSA

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w zakresie informowania o przeprowadzanej kontroli art. 81a ust. 4 PrBud stanowi lex specialis wobec przepisów ustawy z 14.6.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.). Potwierdził także, że jeśli celem postępowania jest ustalenie czy obiekt użytkowany jest bez pozwolenia, to nie należy zawiadamiać o fakcie kontroli inwestora. Ponadto, NSA w swoim orzecznictwie wyraża pogląd, że organy budowlane mają prawo do przeprowadzania kontroli ad hoc – w celu walki z samowolą budowlaną.

Zdaniem NSA wystarczyło, aby osobą uczestniczącą w kontroli było osoba pełnoletnia, nawet niezwiązana w żaden sposób z kontrolowanym obiektem.

Zwrot kosztów operatu szacunkowego a podatek VAT

Gmina wystąpiła o wydanie interpretacji w zakresie VAT. We wniosku wskazała, że w przypadku postępowań o zbycie nieruchomości w trybie bezprzetargowym podmiot zainteresowany zakupem nieruchomości zwraca gminie poniesione przez nią koszty postępowania prowadzonego na jego wniosek np. koszty wykonania podziału geodezyjnego. Koszty te gmina ponosi we własnym imieniu, a obciążenie podmiotu zainteresowanego nieruchomością następuje zasadniczo przed samą dostawą nieruchomości i ma miejsce zarówno w przypadku, gdy dana sprawa kończy się podpisaniem umowy sprzedaży, jak i w sytuacji, gdy z różnych względów do sprzedaży tej nie dochodzi. Gmina zapytała czy zwrot takich kosztów powinien być po jej stronie uznany za czynność opodatkowaną VAT?

Na powyższą interpretację gmina wniosła skargę do WSA, który wyrokiem z 8.5.2018 r. (I SA/Kr 388/18), skargę oddalił. Sąd stwierdził, że w pełni podziela stanowisko organu podatkowego, w interpretacji poprawnie wskazano, że w sytuacji, gdy nie dochodzi do sprzedaży nieruchomości nie mamy do czynienia z żadną usługą.

Wynagrodzenie dla członków komisji rozwiązywania problemów alkoholowych – ryczałt czy zaliczka na podatek – interpretacja KIS

Rozstrzygnięcie w tym zakresie zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17.5.2018 r. (0113-KDIPT3.4011.140.2018.3.PP).

W omawianej sprawie wójt gminy w ramach zadań własnych gminy powołał komisję rozwiązywania problemów alkoholowych. Członkowie komisji otrzymują wynagrodzenie za udział w posiedzeniu komisji ustalane corocznie przez radę gminy, które w tym przypadku wynosi 200 zł dla przewodniczącego komisji oraz 50 zł dla każdego członka. Z członkami komisji nie zawarto żadnych umów cywilnoprawnych, ponieważ podstawą ich działania jest uchwała rady gminy (w ramach gminnego programu profilaktyki rozwiązywania problemów alkoholowych) oraz powołanie na podstawie zarządzenia wójta gminy.

Pojawił się problem w jaki sposób opodatkować to wynagrodzenie. Dyrektor KIS stwierdził w tym przypadku, że wynagrodzenie członków komisji należy zaliczyć do działalności wykonywanej osobiście. Należą do niej m.in. przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej (art. 13 pkt 6 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 200 ze zm.; dalej: PDOFizU).

Przychody z tego tytułu można opodatkować na dwa sposoby. Po pierwsze, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a PDOFizU, podatek dochodowy w formie ryczałtu w wysokości 18% przychodu (niepomniejszonego o koszty uzyskania przychodów) potrąca się od przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 i 4-8 PDOFizU, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł .

W tym przypadku z członkami komisji nie zawarto żadnych umów cywilnoprawnych w związku z udziałem w posiedzeniach komisji. Osoby te powołano na podstawie zarządzenia wójta gminy i przysługuje im wynagrodzenie za udział w posiedzeniach na podstawie gminnego programu profilaktyki rozwiązywania problemów alkoholowych. Oznacza to, że nie znajdzie tu zastosowania ryczałt w wysokości 18% należności.

Pozostaje więc druga możliwość opodatkowania, czyli potrącenie zaliczki na podatek, którą gmina powinna zastosować w tym przypadku. Podmioty (m.in. osoby prawne), które dokonują świadczeń z tytułu wspomnianej wyżej działalności osobom objętym nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, mają obowiązek jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 PDOFizU (w tym przypadku wynoszą one 20% przychodu), najniższą stawkę podatkową określoną w skali podatkowej, czyli 18% (art. 41 ust. 1 PDOFizU). Jeżeli wystąpi taki obowiązek, płatnicy potrącają też składki na ubezpieczenia społeczne. Gmina powinna też sporządzić imienną informację PIT-11 (art. 42 ust. 2 pkt 1 PDOFizU).

Zasady zabezpieczania roszczeń przez obciążenie hipoteką przymusową w zgodzie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 25.10.2016 r.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku TK z 25.10.2016 r., SK 71/13 wskazał, że regulacja mówiąca o wygaśnięciu hipoteki przymusowej, ustanowionej w postępowaniu zabezpieczającym, z mocy prawa po wskazanym w przepisach terminie jest ograniczeniem praw majątkowych wierzyciela, który wystąpił z wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia. Ponadto dotychczasowa treść artykułu 754¹ § 1 KPC stoi na przeszkodzie ustanowieniu zabezpieczenia wskazanego w artykule 730¹ § 2 KPC, przez co wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia okazuje się nie możliwe lub poważnie utrudnione. Zdaniem składu orzekającego omawiana regulacja podważa zaufanie wierzycieli do ustanowionego zabezpieczenia. Zwrócono także uwagę, że dotychczasowe rozwiązanie pozwala dłużnikowi na uniknięcie odpowiedzialności cywilnej, a brak uzależnienia terminu obowiązywania zabezpieczenia od dalszych czynności egzekucyjnych wierzyciela pozbawia zabezpieczenie roszczeń hipoteką przymusową sensu i rodzi wątpliwości co do efektywności postępowania egzekucyjnego.

Z uwagi na powyższe uchwalono ustawę z 13.4.2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. z 2018 r. poz. 1009), wprowadzającą zmiany opisane poniżej.

1. Ustawa z 17.11.1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 155, dalej KPC)

Nowelizacja wprowadza zasadę zgodnie z którą zabezpieczenie dotyczące roszczeń pieniężnych upadnie po upływie dwóch miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu lub od uprawomocnienia się postanowienia o odrzuceniu apelacji albo innego środka zaskarżenia wniesionego przez obowiązanego od orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu, o ile uprawniony nie wniesie o dokonanie czynności egzekucyjnych

2. Ustawa z 17.6.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2017 r. poz. 1201, dalej EgzAdmU)

Do artykułu 154 EgzAdmU dodano § 8, na mocy którego zabezpieczenie ustanowione przez organ administracyjny względem należności pieniężnej poprzez:

• obciążenie nieruchomości zobowiązanego hipoteką przymusową, w tym przez złożenie dokumentów do zbioru dokumentów w przypadku nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej

• obciążenie statku morskiego lub statku morskiego w budowie zastawem wpisanym do rejestru okrętowego (hipoteka morska przymusowa)

• ustanowienie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości, która nie ma urządzonej księgi wieczystej albo której księga wieczysta zginęła lub uległa zniszczeniu

• ustanowienie zakazu zbywania spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego lub prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej

wygaśnie po upływie 2 miesięcy od dnia doręczenia decyzji lub innego orzeczenia podlegającego wykonaniu w sprawie, w której dokonano zabezpieczenia, albo doręczenia postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności, o ile wierzyciel nie wystawił tytuł wykonawczy na zabezpieczoną należność pieniężną.

3. Ustawa z 6.7.1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. z 2017 r. poz. 1007, dalej KWU)

Przepisy ustawy poszerzono o artykuł 111² KWU poświęcony hipotece przymusowej łącznej. Umożliwia on przekształcenie hipoteki przymusowej przez wierzyciela, który uzyskał hipotekę na mocy postanowienia sądu o udzieleniu zabezpieczenia. Uprawniony może w terminie 2 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu, albo od uprawomocnienia się postanowienia o odrzuceniu apelacji lub innego środka zaskarżenia wniesionego przez dłużnika od orzeczenia uwzględniającego roszczenie, które podlegało zabezpieczeniu, żądać zmiany treści hipoteki lub podstawy wpisu na podstawie tytułu wykonawczego określonego w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym, stwierdzającego zabezpieczoną wierzytelność.

Zastrzeżono jednak, że zmiana treści hipoteki nie może zwiększyć zakresu zaspokojenia wierzyciela z nieruchomości obciążonej bez zgody osób, którym przysługują prawa z pierwszeństwem równym lub niższym.

Powyższe zasady można analogicznie stosować względem hipotek przymusowych uzyskanych na podstawie innych tytułów, wskazanych w przepisach.

Ustawodawca w artykule 4 wskazał przepisy wprowadzające.

Ustawa weszła w życie 9 czerwca 2018 r.

Warunki skorzystania przez związek gminny z przedmiotowego zwolnienia od podatku dochodowego

Rozstrzygnięcie tego dość skomplikowanego zagadnienia mającego wpływ na obowiązki związku gmin zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14.5.2018 r. (0111-KDIB1-2.4010.116.2018.1.BG).

Zwolnieniem od podatku objęto dochody związków jednostek samorządu terytorialnego – w części przeznaczonej dla tych jednostek (art. 17 ust. 1 pkt 4g ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej: PDOPrU).

Przypominam, że zwolnienie przedmiotowe dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele objęte zwolnieniem, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na:

1) nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz

2) opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów (art. 17 ust. 1b PDOPrU).

A zatem, dochody związków JST są zwolnione z opodatkowania jedynie w części przeznaczonej dla wchodzących w jego skład jednostek. Natomiast ze zwolnienia nie korzystają te dochody, które związek przeznacza na inne cele. Dyrektor KIS uznał w tym przypadku, że: „(…) dochód związku uzyskany w wyniku otrzymania nieodpłatnie środków trwałych od jednostek samorządu terytorialnego (gminy) osób prawnych i indywidualnych inwestorów, jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4g [PDOPrU], jedynie gdy dochód ten zostanie przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie. Skoro z brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 4g [PDOPrU] wynika wprost możliwość zwolnienia z dochodu wyłącznie w przypadku przeznaczenia go przez związek gmin na rzecz tych gmin to przekazanie w formie aportu powyższych środków trwałych innemu (odrębnemu) podmiotowi jakim jest spółka z o.o., spowoduje utratę powyższego zwolnienia, bowiem nie zostanie spełniony warunek przeznaczenia dochodu na rzecz członków związku gmin. ” [uzupełnienia i podkreślenia autora].

Stanowisko takie potwierdza też orzecznictwo sądowe (patrz np. wyr. WSA w Gliwicach z 12.1.2012 r., I SA/Gl 1081/11).

Czy wynagrodzenie dla członków gminnej komisji urbanistyczno-architektonicznej jest wolne od podatku (interpretacja KIS)

Rozstrzygnięcie w tym zakresie zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15.5.2018 r. (0112-KDIL3-3.4011.113.2018.1.MM).

W pierwszej kolejności trzeba ustalić, z jakim rodzaju przychodu mamy w tym przypadku do czynienia. Do przychodów z działalności wykonywanej osobiście zalicza się przychody:

1) otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek (art. 13 pkt 5 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 200 ze zm., dalej: PDOFizU);

2) m.in. z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej (art. 13 pkt 6 PDOFizU).

Dyrektor KIS uznał, że w tym przypadku wynagrodzenie otrzymywane przez członków gminnej komisji urbanistyczno-architektonicznej za udział w jej posiedzeniach należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, o których mowa w art. 13 pkt 6 PDOFizU.

Jest to ważne, ponieważ zwolnieniem od podatku dochodowego objęto diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 3000 zł (art. 21 ust. 1 pkt 17 PDOFizU).

A zatem: „Zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 17 [PDOFizU] znajduje zastosowanie jedynie w przypadku przychodów określonych w art. 13 pkt 5 [PDOFizU], w związku z czym przychody uzyskane z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 [PDOFizU], w tym przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, nie korzystają z [tego] zwolnienia.” [uzupełnienia autora].

Gmina powinna w tym przypadku potrącić zaliczki na podatek od tego wynagrodzenia na zasadach określonych w art. 41 PDOFizU, a także odprowadzić te zaliczki i sporządzić imienne informacje PIT-11 zgodnie z art. 42 PDOFizU.

Sfinansowanie wpłat na PFRON z dotacji podmiotowej – interpretacja KIS

Rozstrzygnięcie w tym zakresie zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24.5.2018 r. (0111-KDIB1-2.4010.140.2018.1.MM).

Przedmiotowym zwolnieniem od podatku dochodowego objęto m.in. dochody podatników, których celem statutowym jest działalność kulturalna – w części przeznaczonej na te cele (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036; dalej: PDPOPrU). Poza tym, zwolnienie to ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele objęte zwolnieniem, w tym także na:

1) nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz

2) opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów (art. 17 ust. 1b PDOPrU).

Problem w tym, że wpłaty na PFRON nie są „podatkami niestanowiącymi kosztu uzyskania przychodów”, a dokonywanie takich wpłat trudno uznać za realizację celów statutowych wolnych od podatku dochodowego. Oznacza to, że równowartość takich wpłat należałoby, jako niespełniające warunków określonych w art. 17 ust. 1 pkt 4 i ust. 1b PDOPrU, opodatkować. Tak jest z pewnością w razie dokonywania wpłat ze środków własnych instytucji kultury. Jednak w tym przypadku źródłem finansowania są środki z dotacji podmiotowej otrzymanej od organizatora.

Innym zwolnieniem przedmiotowym objęto dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach (art. 17 ust. 1 pkt 47 PDOPrU). Taki charakter ma dotacja podmiotowa przekazywana z budżetu organizatora, czyli w tym przypadku budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W związku z tym, Dyrektor KIS uznał, że: „(…) skoro wpłaty na PFRON, sfinansowane są w całości uzyskaną z budżetu gminy dotacją, to dochód stanowiący równowartość tych wpłat, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 [PDOPrU], podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, ponieważ wydatków tych dokonano ze środków wolnych od podatku.” [uzupełnienie autora].

Stanowisko to potwierdza wielokrotnie zajmowane wcześniej stanowiska organów interpretacyjnych w tym zakresie.