Zasady stosowania ulgi termomodernizacyjnej w PIT

Z możliwości odliczenia w ramach ulgi termomodernizacyjnej mogą skorzystać podatnicy, którzy opodatkowują swoje dochody według skali podatkowej lub jednolitej 19% stawki podatku oraz opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Ulga termomodernizacyjna dotyczy wyłącznie wydatków poniesionych przez podatnika, który jest właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego pod warunkiem, że przedsięwzięcie termomodernizacyjne w tym budynku zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek. Kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich przedsięwzięć termomodernizacyjnych realizowanych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem. Istotne jest to, że odliczenie dotyczy tylko budynków już wybudowanych. Natomiast z ulgi termomodernizacyjnej nie można korzystać w przypadku budynku będącego w budowie.

Szczegółowe objaśnienia do stosowania ulgi

Ministerstwo Finansów na swojej stronie opublikowało objaśnienia dotyczące zasad zastosowania preferencji podatkowych wspierających przedsięwzięcia termomodernizacyjne w jednorodzinnych budynkach mieszkalnych.

Ulga została wprowadzona z 1.1.2019 r. ustawą z 9.11.2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2018 r. poz. 2246). Ulgę termomodernizacyjną reguluje art. 26h ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; dalej: PDOFizU), zaś zwolnienie przedmiotowe art. 21 ust. 1 pkt 129a PDOFizU. Natomiast w ustawie ustawy z 20.11.1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 43 ze zm.) ulga termomodernizacyjna uregulowana jest w art. 11.

Objaśnienia podatkowe przedstawiają zasady zastosowania ulgi termomodernizacyjnej (m.in. informacje, jak się ustala wysokość wydatków i kiedy odlicza się ulgę wraz z przykładami) a także informacje na temat dotacji udzielonych w ramach programów rządowych „Czyste powietrze” oraz „Mój prąd”.

Zmiany dotyczące przeciwdziałania prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu

Zmiany wprowadzone ustawą z 16.10.2019 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz.U. z 2019 r. poz. 2088) zaczęły obowiązywać od 30.11.2019 r. Nowelizacja wprowadziła do polskiego porządku prawnego przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/849 z 20.5.2015 r. w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, zmieniającej rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 i uchylającej dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/60/WE oraz dyrektywę Komisji 2006/70/WE (Dz.Urz. UE L Nr 141, str. 73).

Nowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu dotyczy:

1) otwarcia katalogu podmiotów uprawnionych do wymiany informacji pomiędzy, wchodzącymi w skład grupy, instytucjami obowiązanymi;

2) zwolnienia podmiotów prowadzących działalność w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych z tajemnicy dotyczącej przekazania informacji jednostce analityki finansowej lub innym właściwym organom;

3) wprowadzenia obowiązku spełniania kryteriów kompetencji i reputacji przez podmioty świadczące usługi we wskazanym w ustawie zakresie (m.in. tworzenie osób prawnych zasiadanie w organach osób prawnych, zapewnienie siedziby lub adresu) i osoby zajmujące stanowiska kierownicze w tych podmiotach oraz wprowadzenie sankcji za niedopełnienie tego obowiązku;

4) przepisów zapobiegających sytuacjom, w których osoby będące beneficjentami rzeczywistymi pośredników w obrocie nieruchomościami, a także osoby zajmujące kierownicze stanowiska w takich podmiotach, były osobami karanymi;

5) likwidacji luki, polegającej na nieuwzględnieniu w dotychczas obowiązującej ustawie organu uprawnionego do nałożenia kary administracyjnej na instytucje obowiązane skontrolowane;

6) możliwości wyznaczenia organu Krajowej Administracji Skarbowej do wykonywania zadań związanych z Centralnym Rejestrem Beneficjentów Rzeczywistych.

Niemcy: śledzenie osób w Internecie tylko za zgodą

Jeżeli dostawcy usług stron trzecich wbudowanych w stronę internetową wykorzystują zgromadzone tam dane do własnych celów, operator strony internetowej musi uzyskać na takie dalsze wykorzystanie zgodę użytkowników.

Ulrich Kelber, Federalny Rzecznik ds. Ochrony Danych i Wolności Informacji, wzywa zatem operatorów do weryfikacji zamieszczanych treści stron trzecich i stosowanych mechanizmów śledzenia: „Dostawca wykorzystujący mechanizmy, takie jak Google Analytics, które prawnie wymagają zgody, musi pozyskać zgody użytkowników w sposób spójny z prawem ochrony danych osobowych. W tym kontekście okoliczność, że proste przekazanie informacji za pośrednictwem banerów cookie lub wstępnie aktywowanych pól wyboru nie działa w przypadku pozyskiwania zgody, powinna być teraz jasna. Każdy operator witryny powinien zatem zweryfikować, jakie usługi są wbudowane w jego stronę internetową i w razie potrzeby dezaktywować je do czasu zapewniania zgodności z prawem”.

W tym obszarze wsparcie można znaleźć w „Poradniku dla dostawców telemediów”, który został już opublikowany wiosną przez lokalne (związkowe) organy nadzorujące ochronę danych osobowych. Te wytyczne wskazują pod jakimi warunkami śledzenie aktywności użytkowników w Internecie jest możliwe. Wcześniejsze publikacje organów nadzorczych, na przykład dotyczące Google Analytics, z powodu znacznej zmiany stanu prawnego i samych procesów przetwarzania, nie mają już zastosowania.

0115-KDIT3.4011.421.2019.1.AW – Interpretacja indywidualna z dnia 06-12-2019

Interpretacja indywidualna z dnia 06-12-2019

0112-KDIL2-3.4012.469.2019.3.EW – Interpretacja indywidualna z dnia 06-12-2019

Opodatkowanie czynności wywłaszczenia nieruchomości gruntowych w przypadku zrzeczenia się odszkodowania

Skutki uchylenia ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym

Ustawa z 11.9.2019 r. o uchyleniu ustawy o specjalnym podatku węglowodorowym oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1978) weszła w życie 1.11.2019 r. Uchwalona ustawa wprowadza też zmiany w podatkach dochodowych.

Ustawa uchyliła ustawę z 25. 7.2014 r. o specjalnym podatku węglowodorowym (Dz.U. z 2018 r. poz. 2269) i jednocześnie zmieniła termin powstania opodatkowania wydobycia gazu ziemnego i ropy naftowej ustalony w ustawie z 2.3.2012 r. o podatku od wydobycia niektórych kopalin (Dz.U. z 2018 r. poz. 228 ze zm.). Obowiązek zapłaty podatku od wydobycia niektórych kopalin w zakresie wydobycia gazu ziemnego i ropy naftowej powstał od gazu ziemnego i ropy naftowej wydobytych od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, czyli od 1.11.2019 r.

Konsekwencją powyższych zmian są również zmiany w ustawie z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.), ustawie z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865; dalej: PDOPrU), ustawie z 29.8.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.).

Ustawa wprowadza zmiany w PDOPrU w zakresie składania sprawozdań finansowych, o których mowa w art. 27 ust. 2 PDOPrU i polega na wprowadzeniu dla celów podatku dochodowego od osób prawnych obowiązku składania ustrukturyzowanych sprawozdań finansowych. Zmiany stosuje się do sprawozdań finansowych przekazywanych od 1.1.2020 r. Przywrócono również możliwość składania zeznania CIT–8 w formie papierowej przez podatników osiągających wyłącznie dochody zwolnione z podatku oraz niezatrudniających pracowników (art. 27a PDOPrU). Ta zmiana obowiązuje od 25.10.2019 r.

Zmiany w postępowaniu egzekucyjnym w administracji

Przepisy ustawy z 17.6.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1438 ze zm.) stosuje się m.in. do:

1) podatków, opłat i innych należności, do których stosuje się przepisy działu III ordynacji podatkowej;

2) niepodatkowych należności budżetowych, do których stosuje się przepisy ustawy z 27.8.2009 r. o finansach publicznych; a także

3) grzywien, kar i innych należności pieniężnych wymierzanych przez organy administracji publicznej.

Stąd zmiany wprowadzone w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji mają duże znaczenie dla podatników.

Ustawa nowelizująca obejmuje głównie zmiany w zakresie przepisów regulujących środki zaskarżenia, egzekucję z majątku wspólnego małżonków, egzekucję z majątku dłużnika rzeczowego, zbieg egzekucji, egzekucję z pieniędzy, egzekucję z ruchomości, egzekucję z rachunków bankowych oraz wykonywanie przez naczelników urzędów skarbowych postanowień o zabezpieczeniu majątkowym wydanych przez prokuratora lub sąd w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym.

Wnioski i tytuły wykonawcze w formie elektronicznej

Po nowelizacji zasadą będzie przekazywanie wniosków egzekucyjnych i tytułów wykonawczych w formie elektronicznej. Tytuły wykonawcze będą automatycznie rejestrowane w systemie obsługującym organ egzekucyjny. Wszczęcie egzekucji nastąpi również w momencie podpisania protokołu zajęcia ruchomości przez pracownika organu egzekucyjnego albo dokonania wpisu w księdze wieczystej o wszczęciu egzekucji z nieruchomości lub złożenia wniosku o wpis o wszczęciu egzekucji z nieruchomości do zbiorów dokumentów – jeśli podpisanie protokołu zajęcia ruchomości, wpis lub złożenie wniosku nastąpiło przed doręczeniem zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego.

Ponadto, nowe regulacje zwalniają organy egzekucyjne z obowiązku prze­kazywania odpisów tytułów wykonawczych i innych dokumentów organowi egzekucyjnemu przejmujące­mu łączne prowadzenie egzekucji. Zamiast tych do­kumentów będzie przekazywany wyłącznie jeden dokument w postaci elektronicznej, zawierający nie­zbędne dane do prowadzenia egzekucji.

Egzekucja z majątku wspólnego małżonków

W przypadku egzekucji z majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka, gdy mał­żonek zobowiązanego odpowiada za zaległości podat­kowe majątkiem wspólnym, tytuł wykonawczy wystawiony na zobowiązanego stanowić będzie podstawę do prowadzenia egzekucji również z majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka.

Modyfikacja środków egzekucyjnych

W nowelizacji zmodyfikowano niektóre środki egzekucyjne. W zakresie egzekucji z ruchomości, wprowadzono nową formę sprzedaży ru­chomości przez zobowiązanego pod nadzorem organu eg­zekucyjnego. W przypadku egzekucji z pieniędzy, która dotychczas odbywała się wyłącznie w formie gotówkowej – umożliwiono zarówno organom egzekucyjnym, jak i wierzycielom, w przypadku dobrowolnej spłaty przez zobowiązanego, regulowanie egzekwowanych należność bezgotówkowo, np. za pomocą terminali płatniczych. Wprowadzono elektronizację egzekucji z rachunków prowadzonych przez spółdziel­cze kasy oszczędnościowo-kredytowe oraz z praw z instrumentów finansowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych lub innych.

Zasady licytacji elektronicznej

Organ egzekucyjny będzie mógł przeprowadzić licytację przy pomocy wybranego przez siebie systemu teleinformatycznego w oparciu o zasady określone w regulaminie podmiotu, do którego system ten należy.
O zamiarze sprzedaży zajętej ruchomości za pośrednictwem wybranego podmiotu, organ egzekucyjne będzie obowiązany powiadomić dłużnika. Licytację można rozpocząć nie wcześniej niż w terminie 3 dni, od dnia doręczenia zawiadomienia. Określony został również minimalny czas trwania licytacji, który będzie wynosił co najmniej 7 dni.

Postępowanie z wodami balastowymi i osadami

Zmiany wprowadzono przede wszystkim w ustawie z 16.3.1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2000 ze zm.; dalej: ZapZanMorzaU). W pierwszej kolejności do zapobiegania zanieczyszczaniu morza przez statki zastosowanie znajdzie także międzynarodowa konwencji o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami, 2004, sporządzona 13.2.2004 r. w Londynie (Konwencja BWM).

Nowelizacja wprowadza definicje:

Ponadto, zanieczyszczenie oznacza jakąkolwiek emisję lub zrzut ze statku substancji, energii, lub wprowadzenie szkodliwych organizmów wodnych lub patogenów do morza lub atmosfery, podlegających kontroli na pod-stawie niniejszej ustawy, które mogą spowodować pogorszenie stanu środowiska lub powstanie niebezpieczeństwa dla zdrowia ludzkiego albo zagrożenie dla żywych zasobów i życia w morzu, pogarszać walory rekreacyjne lub też utrudniać inne zgodne z prawem użytkowanie morza (art. 4 pkt 6 ZapZanMorzaU).

Dodano też rozdział 3a zatytułowany „Postępowanie z wodami balastowymi i osadami”. Zgodnie z art. 20a ZapZanMorzaU, przepisów dotyczących postępowania z wodami balastowymi i osadami nie stosuje się do statków wymienionych w art. 3 ust. 2 Konwencji BWM.

Co do zasady, zabroniono też zrzut do morza wód balastowych niespełniających wymogów Konwencji BWM oraz osadów. W przypadku statku wskazanego w prawidle A-5 załącznika do Konwencji BWM, jeżeli:

– możliwe jest, na wniosek armatora złożony do dyrektora urzędu morskiego właściwego ze względu na port macierzysty statku, zwolnienie tego statku z obowiązku spełniania wymagań określonych w Konwencji BWM i wyrażenie zgody na zastosowanie rozwiązań równoważnych z wymaganiami Konwencji BWM, określonych w przepisach wykonawczych.

Wniosek zawiera:

Do wniosku dołącza się: kopię planu postępowania z wodami balastowymi, a także kopię książki zapisów balastowych.

Wspomniane wyżej przepisy wykonawcze wyda minister gospodarki morskiej określając, w drodze rozporządzenia, rozwiązania równoważne z wymaganiami Konwencji BWM dla statków wskazanych w prawidle A-5 załącznika do Konwencji BWM, mając na uwadze potrzebę zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony środowiska morskiego (art. 20b ust. 7 ZapZanMorzaU).

Z art. 20d ZapZanMorzaU wynika zaś, że dyrektor urzędu morskiego właściwy dla portu zawinięcia statku na wniosek armatora złożony w formie pisemnej może, w drodze decyzji, udzielić statkowi podróżującemu pomiędzy określonymi portami lub miejscami lub statkowi eksploatowanemu wyłącznie pomiędzy określonymi portami lub miejscami zwolnienia, o którym mowa w prawidle A-4 załącznika do Konwencji BWM. Wniosek taki zawiera:

Do wniosku dołącza się: kopię planu postępowania z wodami balastowymi, kopię książki zapisów balastowych, a także informację z internetowego narzędzia wspomagania decyzji o poziomie ryzyka introdukcji szkodliwych organizmów wodnych lub patogenów w związku z usunięciem w polskich obszarach morskich wód balastowych ze statku, którego dotyczy zwolnienie, lub dane niezbędne do oceny poziomu ryzyka za pomocą internetowego narzędzia wspomagania decyzji w przypadku ich braku w internetowym narzędziu.

Decyzję wydaje się po zasięgnięciu opinii o wniosku właściwych dla portu zawinięcia statku organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej i regionalnego dyrektora ochrony środowiska oraz na podstawie oceny poziomu ryzyka introdukcji szkodliwych organizmów wodnych lub patogenów w związku z usunięciem w polskich obszarach morskich wód balastowych ze statku, którego dotyczy zwolnienie. Organy te wydają negatywną opinię w przypadku stwierdzenia, że usunięcie wód balastowych ze statku, którego dotyczy zwolnienie, może spowodować zagrożenie sanitarno-epidemiologiczne lub zagrożenie inwazją gatunków obcych w polskich obszarach morskich.

Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej wydają w ciągu 14 dni opinię w zakresie zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych wynikających z usunięcia wód balastowych statku, którego dotyczy zwolnienie. Regionalny dyrektor ochrony środowiska wydaje, także w terminie 14 dni, opinię w zakresie zagrożenia dla środowiska wynikającego z usunięcia wód balastowych statku, którego dotyczy zwolnienie.

Poziom ryzyka introdukcji szkodliwych organizmów wodnych lub patogenów ustala się za pomocą internetowego narzędzia wspomagania decyzji opracowanego przez Komisję Ochrony Środowiska Morza Bałtyckiego (HELCOM) i Komisję Ochrony Środowiska Morskiego Obszaru Północno-Wschodniego Atlantyku (OSPAR) w ramach „Wspólnej Zharmonizowanej Procedury dla państw-Stron HELCOM i OSPAR w zakresie udzielania zwolnień w ramach Międzynarodowej konwencji o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami, Prawidło A-4”. Dyrektor urzędu morskiego:

Kapitan statku przed zawinięciem do portu znajdującego się na terytorium RP ma obowiązek przekazać kapitanowi tego portu informacji na temat aktualnej ilości wód balastowych na statku oraz przeprowadzonych operacji balastowych na statku. Informacje w tym zakresie przekazuje się nie później niż na 24 godziny przed zawinięciem statku do portu za pomocą systemu kontrolno-informacyjnego dla portów polskich (PHICS) na formularzu według określonego wzoru.

Ponadto, podmiot zarządzający portem lub przystanią morską oraz podmiot prowadzący działalność i użytkujący nabrzeże w granicach portu morskiego lub przystani morskiej, którego działalność może powodować zagrożenie zanieczyszczenia wód portowych, jest obowiązany do opracowania i aktualizacji planów zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń wód portowych, na zasadach określonych w art. 23b ZapZanMorzaU. Przepisy te wchodzą w życie 10.12.2019 r.

Na koniec trzeba wspomnieć, że do ZapZanMorzaU dodano załącznik nr 2, który określa opłaty za zatwierdzanie dokumentacji technicznej i planów, zatwierdzanie systemów obróbki wód balastowych oraz wydawanie zwolnień, o których mowa w rozdziale 3a. I tak:

Natomiast w załączniku nr wprowadzono opłaty za inspekcję:

Wniosek o udzielenie wiążącej informacji taryfowej (WIT) można złożyć tylko elektronicznie

Posiadanie decyzji WIT daje pewność prawną co do klasyfikacji towaru i określenia na tej podstawie, jakiej wysokości cło i ewentualne opłaty celne lub inne środki mogą zostać zastosowane.

W Polsce do przyjmowania wniosków o wydanie wiążącej informacji taryfowej (WIT) oraz do wydawania decyzji WIT jest upoważniony Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie. Od 1.10.2019 r. złożenie wniosku o udzielenie WIT możliwe jest wyłącznie w formie elektronicznej za pośrednictwem platformy PUESC (https://puesc.gov.pl). Podpisując wniosek wnioskodawca przyjmuje odpowiedzialność za prawdziwość i kompletność danych podanych we wniosku.

Wszelkie informacje dotyczące rejestracji i uzyskania uprawnień do składania e-wniosków o WIT znajdują się w zakładce – Katalog usług – e-WIT (https://puesc.gov.pl/web/puesc/e-wit). Rejestracji na platformie PUESC należy dokonać na miesiąc przed złożeniem wniosku. Użytkownicy posiadający już konto na PUESC powinni dokonać aktualizacji danych (aktualna nazwa i adres firmy, adres e-mail). Warunkiem koniecznym uzyskania dostępu do formularzy e-WIT jest posiadanie uprawnienia „Obsługa Wiążącej Informacji Taryfowej” (uprawnienie nr 15).

Decyzje WIT

Wiążące informacje taryfowe (WIT) są decyzjami rozstrzygającymi o klasyfikacji taryfowej towarów, tj. ustalającymi właściwy kod Taryfy celnej dla określonego towaru. Ważne są przez okres 3 lat od daty ich wydania i są wiążące dla organów celnych i posiadacza jedynie w odniesieniu do towarów, dla których formalności celne zostały dokonane po dniu, w którym WIT została wydana. Decyzje WIT może utracić ważność jeżeli przestają być zgodne z prawem w wyniku przyjęcia zmiany w nomenklaturach CN lub TARIC oraz przyjęcia środków (rozporządzeń Komisji) w celu określenia klasyfikacji taryfowej. Decyzję WIT unieważnia się również, jeżeli opiera się na nieprawidłowych lub niekompletnych informacjach dostarczonych przez wnioskodawców.

Opłaty

Złożenie wniosku o udzielenie wiążącej informacji taryfowej oraz wydanie decyzji WIT, nie podlegają opłacie skarbowej.

Projekt zmian do ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej

Zgodnie z projektem zawieszenie działania ustawy z 6.7.2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1433; dalej: PodSprzedDetU) będzie kontynuowane. Oznacza to, że podatnicy, do końca czerwca 2020 r., nie będą składać deklaracji, a także obliczać i wpłacać podatku. Przepisy PodSprzedDetU będą mieć zastosowanie dopiero do przychodów ze sprzedaży detalicznej, osiągniętych od 1.7.2020 r.

Zmiana miałby wejść w życie 1.1.2020 r., tj. od dnia następującego po dniu, w którym skończy się termin zawieszenia stosowania przepisów PodSprzedDetU.