Standard organizacyjny opieki w izolatoriach – nowe rozporządzenie

Z dniem 28.3.2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Zdrowia z 26.3.2020 r. w sprawie standardu organizacyjnego opieki w izolatoriach (Dz.U poz. 539).

W przepisach określono, że opieka w izolatorium dotyczy osób, u których stwierdzono zachorowanie na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2 lub podejrzenie zachorowania tym wirusem, które nie powinny, ze względu na możliwość zakażenia mieszkających z nimi osób z grupy podwyższonego ryzyka zachorowania na COVID-19 lub z innych przyczyn, poddać się izolacji w miejscu zamieszkania.

Rozporządzenie precyzuje także warunki sprawowania opieki organizacyjnej w izolatorium, wskazując, że warunki pobytu w obiekcie zakładają m.in. osobny pokój i węzeł sanitarny dla każdego izolowanego pacjenta; trzy posiłki dziennie dostarczane do pokoju oraz umożliwienie połączenia osób izolowanych z personelem medycznym izolatorium lub innymi osobami z obsługi izolatorium na odległość za pomocą systemów łączności np. telefon lub interkom. Dopuszczono także możliwość przebywania w tym samym pokoju dwóch lub większej liczby osób w przypadku, gdy osoba lub osoby izolowane ze względu na wiek lub stan zdrowia wymagają wsparcia osoby towarzyszącej.

Standard opieki medycznej przewiduje z kolei m.in. wizytę pielęgniarską (nie rzadziej niż dwa razy na dobę); poradę lekarską (w sytuacji pogorszenia stanu zdrowia lub potrzeby podjęcia decyzji o wypisaniu izolowanego pacjenta z izolatorium), pobranie materiału biologicznego w celu przeprowadzania testów diagnostycznych na obecność wirusa SARS-CoV-2 oraz zapewnienie transportu do szpitala w przypadku pogorszenia stanu zdrowia pacjenta.

Ministerialny projekt zmiany ustawy Kodeks postępowania administracyjnego

W szczególności chodzi o zmianę przepisu art. 217 ustawy z 14.6.1960 r. – KPA.

KPA w zakresie możliwości wydawania przez organy zaświadczeń w sposób zautomatyzowany. Jak podnosi się w uzasadnieniu w obecnym stanie prawnym nie jest możliwe w pełni zautomatyzowane wydawanie zaświadczeń przez organy administracji publicznej. W każdym, bowiem przypadku zaświadczenie musi być podpisane przez osobę do tego upoważnioną odręcznie lub elektronicznie, w zależności od wybranej formy zaświadczenia. W opinii projektodawcy w wielu przypadkach wydanie zaświadczenia nie wymaga ingerencji człowieka i może być maksymalnie uproszczone. Zaświadczenie jest, bowiem aktem wiedzy organu administracyjnego o pewnym stanie faktycznym lub prawnym, a stany te są w praktyce w większości proste. Wymóg opatrzenia zaświadczenia podpisem przyporządkowanym do osoby fizycznej – pracownika organu upoważnionego do wydawania zaświadczeń, jest w opinii projektodawcy zbyt restrykcyjny[1].

Projektodawcy wskazują, że zmiana KPA ma na celu usprawnienie procesu wydawania zaświadczeń. Cel ten zostanie osiągnięty przez: wprowadzenie do KPA możliwości opatrywania zaświadczeń w formie elektronicznej kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną. Byłby to dokument elektroniczny opatrzony automatycznie przez system teleinformatyczny, bez ingerencji człowieka, mechanizmem pozwalającym na zapewnienie autentyczności pochodzenia zaświadczenia oraz integralności zawartych w nim danych. Mechanizmem takim jest pieczęć elektroniczna. Efektem proponowanych zmian ma być możliwość zapewnienia większego stopnia automatyzacji procesu przetwarzania danych.

Projekt wymagać będzie dostosowania systemów teleinformatycznych do nowej usługi webservice.

Zwiększenie wykazu bibliotek w zakresie narodowego zasobu bibliotecznego

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 540 opublikowano rozporządzenie MKiDN z 26.3.2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie narodowego zasobu bibliotecznego.

Zmiany wprowadzono w rozporządzeniu MKiDN z 4.7.2012 r. w sprawie narodowego zasobu bibliotecznego (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1948 ze zm.; dalej: NarZasBibliotR), gdzie w załączniku określono wykaz bibliotek, które posiadają zbiory zaliczane do narodowego zasobu bibliotecznego.

W załączniku dodano cztery pozycje, tzn.:

Jak wynika z § 4–6 NarZasBibliotR, w przypadku gdy zbiory biblioteki tylko w części są zaliczane do narodowego zasobu, część tę wyodrębnia się ze zbiorów biblioteki. Narodowy zasób podzielono na kategorie określone w § 5 NarZasBibliotR. Zbiór zaliczany do narodowego zasobu jest ujęty w ewidencji elektronicznej, do której prowadzenia stosuje się przepisy dotyczące szczegółowej i sumarycznej ewidencji wpływów oraz szczegółowej i sumarycznej ewidencji ubytków, określone w rozporządzeniu MKiDN z 29.10.2008 r. w sprawie sposobu ewidencji materiałów bibliotecznych (Dz.U. poz. 1283).

Biblioteka, która posiada zbiory zaliczane do narodowego zasobu, sporządza plan ochrony zbiorów zaliczanych do narodowego zasobu. Ponadto, narodowy zasób podlega szczególnej ochronie polegającej na zapewnieniu bezpiecznych dla danego rodzaju materiałów bibliotecznych warunków w zakresie:

1. przechowywania,
2. kopiowania i utrwalania na informatycznych nośnikach danych,
3. udostępniania w celach naukowych albo ekspozycyjnych

– które nie spowodują pogorszenia stanu ich zachowania lub uniemożliwią ich zniszczenie lub kradzież.

Szerokie uprawnienia GIS przy przetwarzaniu danych w związku z koronawirusem

Mając na uwadze powagę sytuacji, mnogość zadań oraz konieczność podejmowania szeregu działań związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, Prezes UODO w piśmie do Głównego Inspektora Sanitarnego deklaruje pełną gotowość do współpracy oraz wsparcia, tak aby podejmowane działania jednocześnie służyły zapobieganiu i zwalczaniu epidemii oraz nie naruszały prawa do prywatności oraz przepisów o ochronie danych osobowych.

Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych w odpowiedzi na pismo Głównego Inspektora Sanitarnego o podstawy przetwarzania danych osobowych w związku z walką z koronawirusem wskazał ponadto, że inspekcje sanitarne powinny się kierować regulacjami dotyczącym działalności tych instytucji. Ponadto biorąc pod uwagę, art. 17 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, wszelkie decyzje, wytyczne oraz zalecenia GIS wydawane różnym podmiotom na podstawie tej specustawy będą stanowić podstawę prawną do przetwarzania przez nie danych osobowych.

Prezes UODO zaleca jednak, by GIS, jak i organy Państwowej Inercji Sanitarnej podejmując decyzje dotyczące swoich działań związanych z przetwarzaniem danych osobowych, korzystali ze wsparcia swoich inspektorów ochrony danych osobowych (IOD). Jest to ważne m.in. z tego powodu, że przy opracowywaniu nowych regulacji, wytycznych i zaleceń powinni się kierować zasadami określonymi w RODO, a więc m.in. zasadą ograniczenia celu czy zasadą ograniczenia przechowywania danych.

Podejmując natomiast wszelkie działania inspekcje sanitarne powinny pamiętać, by dane osobowe, które w związku z tymi zadaniami są przetwarzane, były odpowiednio chronione.

Prezes UODO w piśmie do GIS podkreślił również, by szczególną uwagę zwrócić na zakres udostępnianych informacji, np. podczas wywiadów czy konferencji prasowych, dotyczących osób dotkniętych koronawirusem. Należy przy tym zminimalizować zakres ujawnianych danych i wskazywać np. na występowanie u tych osób chorób współistniejących, bez podawania szczegółowych jednostek chorobowych.

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/1471

Dostosowanie obniżonych stawek VAT do nowej matrycy VAT

Zmiany mają dostosować przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z 23.12.2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2350; dalej: WarObnVATR) do tzw. nowej matrycy stawek VAT wprowadzonej ustawą z 9.8.2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1751). Ta ustawa zmieniająca reguluje krajowy system stawek obniżonych określony przepisami VATU w sposób kompleksowy – jej przepisy obejmują również przedmiotowe kwestie objęte dotychczas przepisami rozporządzenia. Na skutek powyższego niektóre regulacje rozporządzenia w zakresie stosowania stawek obniżonych są zbędne.

Wskutek zmian w treści ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.; dalej: VATU) oraz zał. nr 3 i 10 do tej ustawy, towary i usługi wymienione w zmienianym rozporządzeniu w rozdziale 2 i 3, a także w załączniku do rozporządzenia (tj. towary i usługi opodatkowane stawkami preferencyjnymi VAT w wysokości 5% i 8%) zostały ujęte bezpośrednio w VATU oraz w zał. nr 3 i 10 do VATU.

Towary i usługi wymienione w rozdziale 2 WarObnVATR oraz w załączniku do rozporządzenia (opodatkowane stawką VAT w wysokości 8%) zostały zasadniczo objęte regulacjami – art. 41 ust. 12 i 12f VATU (roboty konserwacyjne, usługi związane z wyżywieniem) oraz załącznika nr 3 do VATU (nawozy i pasze, produkty lecznicze, wyroby higieniczne, zwierzęta).

Oznacza to, że ww. grupy towarów i usług nadal objęte będą stawką VAT w wysokości 8%. Towary wymienione w rozdziale 3 WarObnVATR (opodatkowane stawką VAT w wysokości 5%) zostały odpowiednio uwzględnione w zał. nr 10 do VATU (produkty zawierające tłuszcze roślinne) co oznacza, że nadal będą opodatkowane z zastosowaniem tej stawki.

Nowa matryca stawek VAT stanowi efekt nowego podejścia do systemu stawek VAT, opartego przede wszystkim na: nowym sposobie identyfikowania towarów i usług na potrzeby VAT (odejście od stosowania PKWiU 2008 na rzecz Nomenklatury scalonej (CN) w zakresie towarów oraz na rzecz PKWiU 2015 w zakresie usług) oraz dążeniu do objęcia jedną (taką samą) stawką całych grup towarów i usług, z czym wiązały się w praktyce pewne zmiany zakresu stosowania stawek obniżonych w porównaniu do dotychczasowego systemu (na który składały się regulacje VATU oraz WarObnVATR) wynikające chociażby z innej budowy i systematyki CN i PKWiU.

Odmienność klasyfikacji CN oraz PKWiU przejawia się m.in. w tym, że w poszczególnych grupowaniach stosowane jest częściowo (lub nawet całkowicie) odmienne nazewnictwo. Tym samym zmiany dokonywane w WarObnVATR nie polegają wyłącznie na prostym skopiowaniu przepisów z rozporządzenia do VATU, obszary (w zakresie stawek obniżonych) regulowane dotąd rozporządzeniem zostały uwzględnione w VATU w sposób dostosowany do logiki budowy nowej matrycy VAT.

Przedłużenie terminu złożenia zeznania CIT-8

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 542 opublikowano Rozporządzenie Ministra Finansów z 27.3.2020 r. w sprawie przedłużenia terminu do złożenia zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) i wpłaty należnego podatku przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Do 31.5.2020 r., podatnikom podatku dochodowego od osób prawnych, przedłużono termin do:

Do 31.7.2020 r. zaś, niektórym podatnikom korzystającym z przedmiotowego zwolnienia od podatku dochodowego, przedłużono termin do:

Przedłużenie do 31.7.2020 r. dotyczy podatników spełniających co najmniej jeden z następujących warunków:

1. podatnik we wskazanym roku podatkowym osiągał wyłącznie dochody przedmiotowo wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.);
2. uzyskane przez tego podatnika w tym roku podatkowym przychody z działalności pożytku publicznego, o której mowa w art. 3 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 688 ze zm.), stanowiły co najmniej 80% łącznych przy-chodów uzyskanych w tym roku przez tego podatnika.

Tarcza Antykryzysowa: przedsiębiorcy przedstawią swoje postulaty

Przedsiębiorcy mogą zgłaszać postulaty do opracowanych przez rząd opracowuje szczegółowych założeń planu pomocy dla przedsiębiorców dotkniętych skutkami epidemii koronawirusa.

Decyzja nakazująca rozbiórkę pomostu na jeziorze skierowana do Wód Polskich – wyrok WSA

Wydaną decyzją Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (PINB) nakazał PGWWP rozbiórkę pomostu położonego na jeziorze. Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie wniosło odwołanie do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego (WINB) stwierdzając, że nie jest ani właścicielem, ani też inwestorem czy zarządcą wskazanego w decyzji obiektu budowlanego wzniesionego na gruncie pokrytym wodą, wobec powyższego nie może być adresatem decyzji o rozbiórce, gdyż wszelkie budowle znajdujące się na gruntach pokrytych wodami, które nie służą celom melioracji wodnych nie stanowią z mocy ustawy własności właściciela wód, czyli Skarbu Państwa.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego po rozpatrzeniu odwołania PGWWP, wydał decyzję, którą utrzymał w mocy decyzje PINB. Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie wniosło do WSA skargę na decyzję organu drugiej instancji.

Zgodnie z art. 216 ust. 1, 2 i 3 ustawy z 20.7.2017 r. – Prawo wodne (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 310 ze zm.; dalej: PrWod) grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi, wodami morza terytorialnego oraz morskimi wodami wewnętrznymi stanowią własność właściciela tych wód, które nie podlegają obrotowi cywilnoprawnemu, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie. Gospodarowanie tymi gruntami należy do PGWWP (ust. 3).

Natomiast urządzenia wodne, które zostały wykonane albo są wykonywane przez PGWWP na gruntach pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi lub na będących własnością Skarbu Państwa nieruchomościach niebędących gruntami pokrytymi śródlądowymi wodami płynącymi, stanowią własność Skarbu Państwa (art. 216 ust. 6 PrWod). A zatem, jak stwierdził WSA, jasne jest, że urządzenie wodne, którego PGWWP nie wykonały albo nie wykonywały nie jest własnością Skarbu Państwa, a zatem i mieniem (rzeczą, obiektem), którym w jego imieniu PGWWP gospodaruje reprezentując Skarb Państwa i wykonując w jego imieniu uprawnienia właścicielskie.

Zmiany w Prawie Budowlanym w związku z epidemią

W myśl art. 1 pkt 10 projektu do projektowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych, w tym zmiany sposobu użytkowania, w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, nie stosuje się przepisów:

Prowadzenie robót budowlanych oraz zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części w związku z przeciwdziałaniem COVID-19 wymagają niezwłocznego poinformowania organu administracji architektoniczno-budowlanej. W informacji, o której mowa, należy określić:

Jeżeli prowadzenie robót budowlanych, o których mowa, powoduje zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, organ administracji architektoniczno-budowlanej, w drodze decyzji podlegającej natychmiastowemu wykonaniu, niezwłocznie ustala wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń ich prowadzenia.

W przypadku prowadzenia robót budowlanych w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, których rozpoczęcie, zgodnie z przepisami ustawy z 7.7.1994 r. – Prawo budowlane, wymaga uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę, inwestor jest obowiązany zapewnić objęcie kierownictwa oraz nadzoru nad tymi robotami przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane w odpowiednich specjalnościach.

Nowy tryb w zakresie postępowania budowlanego

Proponowane przepisy, mając na celu ułatwienie prowadzenia robót budowlanych, wprowadzają nowy tryb w zakresie postępowania budowlanego. Dotychczas było to zgłoszenie i złożenie wniosku o pozwolenie budowlane. Tu nowością jest informowanie organu administracji budowlanej. Jak piszą wnioskodawcy, wymóg przekazania tej informacji nie jest przy tym warunkiem przystąpienia do wykonywania robót budowlanych albo dokonania zmiany sposobu użytkowania. Dzięki tej informacji organ administracji architektoniczno-budowlanej uzyska niezbędną wiedzę o inwestycjach realizowanych w związku z przeciwdziałaniem COVID-19 oraz będzie miał możliwość działania w przypadku, w którym roboty budowlane spowodują zagrożenie życia lub zdrowia ludzi.

Koronawirus: Kominiarz może przyjść później

Niektórzy zarządcy budynków zaplanowali przeglądy stanu technicznego na marzec i kwiecień. Epidemia stworzyła dla nich niespodziewane problemy. Wątpliwości było tak dużo, że specjalne oświadczenie w tej sprawie wydało Ministerstwo Rozwoju, które przypomniało, że kontrola nie musi być przeprowadzana teraz: „Właściciele lub zarządcy obiektów mają cały rok kalendarzowy na to, aby zapewnić jej realizację” – czytamy w komunikacie.

Ministerstwo, powołując się na art. 62 ust. 1 pkt 1 PrBud wyjaśnia, że obiekty budowlane w czasie ich użytkowania, przynajmniej raz w roku, mają być poddawane kontroli technicznej. W tym czasie należy sprawdzić:

Ministerstwo wskazuje, że kontrola ma być przeprowadzona przynajmniej raz w roku kalendarzowym – między datą kontroli w roku poprzednim i w roku bieżącym, jak podkreśla Ministerstwo, „nie musi upłynąć równo 365 dni (1 rok)”. Dlatego, biorąc pod uwagę ryzyko zakażenia, resort zaleca racjonalne działania. Przypomina jednocześnie, że brak możliwości wykonania kontroli teraz nie oznacza, że nie trzeba jej przeprowadzać w ogóle.