Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz ustawy o gospodarce nieruchomościami

W myśl obecnego art. 156 §1 i §2 KPA organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która: 1) wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości; 2) wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa; 3) dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną albo sprawy, którą załatwiono milcząco; 4) została skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie; 5) była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały; 6) w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą; 7) zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa. Nie stwierdza się nieważności decyzji z przyczyn wymienionych w § 1 pkt 1, 3, 4 i 7, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło dziesięć lat, a także gdy decyzja wywołała nieodwracalne skutki prawne.

Jak wynika z uzasadnienie projektu ustawy proponowane zmiany mają związek z uregulowaniem spraw zwrotów związanych z roszczeniami przedwojennych właścicieli, którzy utracili własność na rzecz państwa w wyniku wywłaszczenia na mocy dekretu z 26.10.1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy. Wiele z decyzji wywłaszczeniowych zawiera wady umożliwiające stwierdzenie ich nieważności. Po wprowadzeniu proponowanej zmiany nie będzie możliwe wzruszenie decyzji i doprowadzenie do zwrotu nieruchomości w naturze. (http://orka.sejm.gov.pl/Druki9ka.nsf /Projekty/9-020-182-2020/$file/9-020-182-2020.pdf).
Projekt został skierowany celem wydania opinii przez Biuro Legislacyjne oraz Biuro Analiz Sejmowych.

Publikacja danych członków komisji w otwartych konkursach ofert na dofinansowanie realizacji zadań

Przepisy ustawy z 24.4.2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie stanowią (art. 13), że organ administracji publicznej zamierzający zlecić realizację zadania publicznego organizacjom pozarządowym albo podmiotom wymienionym w art. 3 ust. 3, takim jak stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego czy spółdzielnie socjalne, prowadzące działalność statutową w danej dziedzinie, ogłasza otwarty konkurs ofert.

Określają także kwestie dotyczące powołania i składu komisji konkursowej (art. 15), która będzie opiniowała złożone oferty, stanowiąc, że jej członkami są przedstawiciele organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego, ewentualnie osoby wskazane przez podmioty prowadzące działalność pożytku publicznego (z wyłączeniem osób wskazanych przez podmioty biorące udział w konkursie). Ponadto wskazują, że Komisja konkursowa może korzystać z pomocy osób posiadających specjalistyczną wiedzę z dziedziny obejmującej zakres zadań publicznych, których konkurs dotyczy. Osoby te mogą uczestniczyć w pracach komisji z głosem doradczym, wydawać opinie.

Wątpliwości samorządów

W praktyce samorządy, powołując komisje konkursowe, podejmują uchwały, w treści których widnieją dane osobowe osób powołanych w skład komisji oraz pełnione przez nich funkcje. Mają jednak wątpliwości, czy zamieszczając treść uchwały na stronie internetowej urzędu lub w Biuletynie Informacji Publicznej, dane osobowe pracowników i przedstawicieli organizacji pozarządowych należy zanonimizować, czy można je podać do wiadomości publicznej.

Informacja publiczna i ograniczenia w jej udostępnianiu

W opinii organu ochrony danych osobowych, publikacja treści podjętej uchwały nosi znamiona informacji publicznej, pod warunkiem że jest publikowana zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Rozważając możliwość ujawnienia w niej danych osobowych członków komisji powoływanej do opiniowania wniosków składanych w ramach otwartego konkursu ofert na realizację zadania publicznego, należy najpierw ustalić, czy zakres tych danych mieści się w ramach informacji publicznej.

Granice prawa do informacji publicznej wyznacza art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Stanowi on, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

W ustaleniu, które osoby można uznać za pełniące funkcję publiczną, pomocne mogą być przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (art. 115 § 19), a także orzecznictwo (np. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 20 marca 2006 r., sygn. K 17/05, opubl. OTK-A 2006/3/30, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 lutego 2015 r., sygn. I OSK 695/14, niepubl.).

Choć ostateczną decyzję o dofinansowaniu przedsięwzięć przewidzianych w ofertach składanych w ramach otwartego konkursu ofert na realizację zadania publicznego podejmuje organ administracji publicznej, to członkowie komisji powoływanej na podstawie art. 15 ust. 2a ustawy o z dnia 24 kwietnia 2003 r. działalności pożytku publicznego i o wolontariacie bez wątpienia również mają wpływ na wyniki tego konkursu (por. wyrok WSA w Warszawie z 16 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 675/18, niepubl.). Dane osobowe członków komisji konkursowej będą więc stanowiły informację publiczną, pod warunkiem że ich zakres będzie dotyczył pełnionej przez nich funkcji publicznej.

Nie wolno zapominać o zgodności z przepisami ochrony danych osobowych

Niemniej należy zwrócić uwagę, że samo uznanie określonej danej osobowej za wchodzącą w skład informacji publicznej, nie pozbawia jej statusu danej osobowej. Administrator każdorazowo powinien dokonać analizy zasad związanych z publikacją i dalszym upowszechnianiem tej informacji pod kątem zgodności z przepisami ochrony danych osobowych, m.in. retencji upublicznionych danych czy konieczności dokonywania cyklicznych przeglądów pod względem ich poprawności i aktualności.

Dotacje celowe z budżetu gminy na instalację ogniw fotowoltaicznych a zwolnienie od podatku dochodowego

Tak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 20.5.2020 r.).

Z art. 403 ust. 2 PrOchrŚrod wynika, że do zadań własnych gmin należy finansowanie ochrony środowiska w określonym zakresie w wysokości nie mniejszej niż kwota wpływów z tytułu opłat i kar stanowiących dochody budżetów gmin, pomniejszona o nadwyżkę z tytułu tych dochodów przekazywaną do wojewódzkich funduszy. Finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej może polegać na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów o finansach publicznych z budżetu gminy lub budżetu powiatu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji:

1. podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych, w szczególności: osób fizycznych, wspólnot mieszkaniowych, osób prawnych, przedsiębiorców;
2. jednostek sektora finansów publicznych będących gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi.

Otrzymana dotacja stanowi przychód dla beneficjenta, o którym mowa w art. 11 ust. 1 PDOFizU. Jednak trzeba pamiętać o przedmiotowych zwolnieniach od podatku dochodowego. Jedno z nich określono w art. 21 ust. 1 pkt 129 PDOFizU, a objęto nim dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Przy czy, zgodni z art. 21 ust. 36 PDOFizU, zwolnienie to nie ma zastosowania do tej części dotacji otrzymanej na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, która została przeznaczona, na podstawie odrębnych przepisów, na wynagrodzenie osoby fizycznej prowadzącej tę działalność.

W związku z tym Dyrektor KIS uznał, że udzielane przez dotacje celowe z jej budżetu na instalację ogniw fotowoltaicznych, są dla beneficjentów (mieszkańców gminy) przychód korzystający ze zwolnienia od podatku z art. 21 ust. 1 pkt 129 PDOFizU. W konsekwencji nie musi sporządzać informacji PIT-11, w której wykazuje się m.in. przychód z innych źródeł, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wzór wykazu pakietów wyborczych w głosowaniu korespondencyjnym za granicą w wyborach prezydenckich w 2020 r.

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 1034 opublikowano rozporządzenie Ministra Spraw Zagranicznych z 10.6.2020 r. w sprawie wykazu pakietów wyborczych w głosowaniu korespondencyjnym za granicą w wyborach powszechnych na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych w 2020 r.

Konsul prowadzi i aktualizuje wykaz odrębnie dla każdej komisji wyborczej w obwodzie właściwym do przeprowadzenia głosowania korespondencyjnego. Wykaz prowadzi się w postaci elektronicznej w systemie teleinformatycznym, a w uzasadnionych przypadkach – w postaci papierowej.

Z rozporządzenia wynika, że:

Dofinansowanie do wycieczki pracowniczej z ZFŚS a przychód dla uczestników wycieczki

Potwierdził to Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4.6.2020 r. (0115-KDIT2.4011.204.2020.2.KC).

Dyrektor KIS przytoczył powoływany zwykle w takich przypadkach wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8.7.2014 r., K 7/13 (Dz.U. z 2014 r. poz. 947), w którym TK ustalił, jakie kryteria powodują, że nieodpłatne świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy.

Przede wszystkim trzeba przypomnieć, że przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 PDOFizU). Świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 PDOFizU).

Za przychód pracownika można uznać takie nieodpłatne świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);
2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;
3. stanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Zdaniem TK obiektywne kryterium, czyli wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści), nie jest spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy, czyli także imprezy wyjazdowe, wycieczki, itd. W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Co ważne, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie jest przychodem sama możliwość skorzystania ze świadczenia, jeżeli osoba uprawniona z niego nie skorzystała, czyli go nie otrzymała. Tym samy, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Udział w spotkaniu integracyjnym zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, bo nie ma podstaw, aby świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Na tej podstawie dyrektor KIS potwierdził stanowisko, że udział osób uprawnionych, w tym w szczególności pracowników wraz z osobami najbliższymi w wycieczkach integracyjnych, których celem jest zapewnienie wspólnego wypoczynku i lepsze zgranie zespołu, częściowo sfinansowanych ze środków ZFŚS, nie skutkuje dla nich powstaniem przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 PDOFizU. W konsekwencji po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 PDOFizU, a na pracodawcy nie ciążą obowiązki płatnika.

Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych – najczęstsze pytania

Pobierz bezpłatny e-book
Obowiązki pracodawcy w zakresie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Tworzenie. Odpis podstawowy. Zakres danych osobowych →

 

Wniesienie skargi na przewlekłość organu bez uprzedniego ponaglenia

Tak stwierdził WSA w Gliwicach (post. z 10.6.2020 r., II SAB/Gl 26/20, Legalis).

Strona wniosła skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez wojewodę w przedmiocie lokalizacji innej inwestycji celu publicznego. Z akt administracyjnych sprawy nie wynikało, aby przed wniesieniem skargi strona złożyła do organu wyższego stopnia ponaglenie, co potwierdził organ w odpowiedzi na skargę wnosząc o jej odrzucenie. Także strona, w odpowiedzi na wezwanie, poinformowała, że przed złożeniem skargi nie wniosła ponaglenia.

WSA odrzucił skargę.

Przede wszystkim, z art. 52 § 1 ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: PostAdminU), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia rozumieć należy sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak na przykład zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 PostAdminU).

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 2 ustawy z 14.6.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 256; dalej: KPA), stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy, czyli przewlekle.

Ponaglenie, które powinno zawierać uzasadnienie, wnosi się do organu:

Organ prowadzący postępowanie jest obowiązany przekazać ponaglenie organowi wyższego stopnia bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie siedmiu dni od dnia jego otrzymania. Organ przekazuje ponaglenie wraz z niezbędnymi odpisami akt sprawy. Odpisy mogą zostać sporządzone w formie dokumentu elektronicznego. Przekazując ponaglenie, organ jest obowiązany ustosunkować się do niego. Organ właściwy rozpatruje ponaglenie w terminie siedmiu dni od dnia jego otrzymania (art. 37 § 4 i 5 KPA).

W związku z tym, skarga wniesiona bez uprzedniego wyczerpania środków zaskarżenia w, jeżeli takie przewidywała ustawa, podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 PostAdminU. W tym przypadku wnoszący skargę przed jej wniesieniem nie złożyły ponaglenia do organu wyższego stopnia w trybie art. 37 KPA, a zatem nie wyczerpały przysługujących im środków zaskarżenia.

Przesyłki w głosowaniu korespondencyjnym za granicą w wyborach prezydenckich w 2020 r.

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 1033 opublikowano rozporządzenie Ministra Spraw Zagranicznych z 10.6.2020 r. w sprawie przesyłek w głosowaniu korespondencyjnym za granicą w wyborach powszechnych na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych w 2020 r.

Rozporządzenie określa tryb:

Rozporządzenie wydano jako akt wykonawczy do ustawy z 2.6.2020 r. o szczególnych zasadach organizacji wyborów powszechnych na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych w 2020 r. z możliwością głosowania korespondencyjnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 979), z którego wynika m.in. (art. 6 ustawy), że:

RODO w szkolnej ławce – czyli co szkoły muszą wiedzieć o naruszeniu ochrony danych

W pierwszej kolejności ekspert UODO, Tomasz Struk z Departamentu Kontroli i Naruszeń, omówił najczęstsze problemy związane z procedurą zgłaszania naruszenia ochrony danych. W jego ocenie po dwóch latach stosowania ogólnego rozporządzenia o ochronie danych administratorzy mają co raz mniejszy problem z tym, aby identyfikować naruszenie. – Jednak problemem jest, ciągle, kwestia analizy ryzyka, identyfikacji tego naruszenia pod katem obowiązku notyfikacji wobec organu nadzorczego – zauważył i przypomniał, że w ramach analizy ryzyka należy opracować procedury zgłaszania naruszeń do organu nadzorczego. Dlaczego warto takie procedury posiadać? ─ W przypadku identyfikacji naruszenia te procedury umożliwią bardzo szybkie podjęcie decyzji, czy dany incydent należało zgłosić do Prezesa UODO, czy też jest to incydent, który powoduje małe prawdopodobieństwo naruszenia praw i wolności osoby fizycznej i możemy go wpisać tylko do wewnętrznej ewidencji – wyjaśnił Tomasz Stuk.

W dalszej części wykładu prowadzący omówił m.in. zakres informacji, jaki administrator zgłaszający naruszenie powinien ująć z zgłoszeniu, a także przytoczył kilka przykładów naruszeń zgłoszonych przez placówki oświatowe.

Z kolei drugi z ekspertów, prowadzący dzisiejszy wykład on-line, Andrzej Zielonka, również pracownik Departamentu Kontroli i Naruszeń w UODO, oprócz zwrócenia uwagę na różnice między naruszeniem ochrony danych a przetwarzaniem niezgodnym z prawem, wyjaśnił, na czym polega postępowanie po wystąpieniu naruszenia.

W drugiej części eksperci UODO odpowiedzieli na wybrane pytania, które zadali uczestnicy wykładu.

Zapis wykładu będzie dostępny wkrótce.

Było to kolejne spotkanie z cyklu wykładów otwartych UODO, które zorganizowano w ramach realizacji X edycji programu „Twoje dane – Twoja sprawa”. Transmisja wydarzenia była możliwa dzięki współpracy z Ośrodkiem Edukacji Informatycznej i Zastosowań Komputerów w Warszawie.

Warto przeczytać!

Dwuczęściowy poradnik Jak rozumieć podejście oparte na ryzyku według RODO? oraz Jak stosować podejście oparte na ryzyku? dostępny pod linkiem https://uodo.gov.pl/pl/383/208.

Zmiany w zakresie instrukcji wypełniania sprawozdania o udzielonej pomocy publicznej

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 1023 opublikowano rozporządzenie Rady Ministrów z 4.6.2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sprawozdań o udzielonej pomocy publicznej, informacji o nieudzieleniu takiej pomocy oraz sprawozdań o zaległościach przedsiębiorców we wpłatach świadczeń należnych na rzecz sektora finansów publicznych.

Zmiany wprowadzono w załączniku nr 1 do zmienianego rozporządzenia określającym wzór sprawozdania o udzielonej pomocy publicznej. W objaśnieniach do tego wzoru (w instrukcji sporządzenia sprawozdania).

W części Kol. 2a – Podstawa prawna – informacje podstawowe, gdzie należy wpisać właściwy kod wskazujący odpowiednią ustawę będącą podstawą prawną udzielenia pomocy, dodano następujące podstawy prawne z ich kodami:

ustawa z 2.3.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych	2.33
ustawa z 16.4. 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2	2.34
ustawa z 4.7.2019 r. o systemie instytucji rozwoju	2.35
ustawa z 14.12.2016 r. – Prawo oświatowe	2.36
ustawa z 20.7.2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce	2.37
ustawa z 14.6.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego	2.38
ustawa z 20.7.2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów	2.39
ustawa z 19.7.2019 r. o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych	2.40
ustawa z 10.5.2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji	2.41
ustawa z 28.7.1983 r. o podatku od spadków i darowizn	2.42
ustawa z 9.6.2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze	2.43
ustawa z 20.7.2017 r. – Prawo wodne	2.44
ustawa z 3.2.1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw	2.45
ustawa z 30.8.1996 r. o komercjalizacji i niektórych uprawnieniach pracowników	2.46
ustawa z 16.12.2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym	2.47
ustawa z 5.2.2015 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego	2.48
ustawa z 9.3.2017 r. o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi	2.49
ustawa z 10.7.2015 r. o wspieraniu zrównoważonego rozwoju sektora rybackiego z udziałem Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego	2.50
ustawa z 5.6.1998 r. o samorządzie powiatowym	2.51
ustawa z 25.6.2010 r. o sporcie	2.52
ustawa z 11.9.2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym	2.53
ustawa z 9.10.2015 r. o rewitalizacji	2.54
ustawa z 13.9.1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach	2.55
ustawa z 8.12.2006 r. o finansowym wsparciu tworzenia lokali mieszkalnych na wynajem, mieszkań chronionych, noclegowni, schronisk dla bezdomnych, ogrzewalni i tymczasowych pomieszczeń	2.56
ustawa z 31.7.2019 r. o wsparciu finansowym armatorów śródlądowych, Funduszu Żeglugi Śródlądowej i Funduszu Rezerwowym	2.57
ustawa z 3.4.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach wspierających realizację programów operacyjnych w związku z wystąpieniem COVID-19 w 2020 r.	2.58

W części Kol. 14 – Forma pomocy, gdzie należy podać wyłącznie kod oznaczający właściwą formę pomocy, wprowadzono zmiany w następujących wierszach:

umorzenie kary lub odstąpienie od nałożenia kary (było: umorzenie kary)

A2.12

zaliczka zwrotna (dodano ten wiersz)

C1.5

Natomiast w części Kol. 15 – Przeznaczenie pomocy, gdzie należy podać kod wskazujący przeznaczenie pomocy, dodano wiersze:

pomoc rekompensująca negatywne konsekwencje ekonomiczne związane z COVID-19, udzielana w ramach limitu 800.000 euro na przedsiębiorcę	a18.1
pomoc na projekty badawczo-rozwojowe związane z COVID-19	a18.2
pomoc na infrastrukturę badawczą i testy związane z COVID-19	a18.3
pomoc inwestycyjna na produkcję wyrobów związanych z COVID-19	a18.4
pozostała pomoc kryzysowa	a18.5

Przesyłki w głosowaniu korespondencyjnym w wyborach prezydenckich w 2020 r.

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 1037 opublikowano rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12.6.2020 r. w sprawie przesyłek w głosowaniu korespondencyjnym.

Rozporządzenie wydano na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z 2.3.2020 r. o szczególnych zasadach organizacji wyborów powszechnych na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zarządzonych w 2020 r. z możliwością głosowania korespondencyjnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 979; dalej: ustawa) i określa ono: