Limit 30-krotności opłacania składek ZUS w 2024 roku

W obwieszczeniu Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z 4.12.2023 r. w sprawie kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2024 oraz przyjętej do jej ustalenia kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia (M.P. z 2023 r., poz. 1342) wskazano kwotę ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2024 (tzw. limit 30-krotności ZUS). Na tej podstawie kwota ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2024 wynosi 234 720 zł, a przyjęta do jej ustalenia kwota prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia wynosi 7824 zł.

Zatem w 2024 roku limit 30-krotności wynosi 234 720 zł i jest wyższy w porównaniu 2023 roku (w 2023 r. wynosił 208 050 zł). Po przekroczeniu limitu 234 720 zł w 2024 r. nie pobiera się składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe od nadwyżki ponad kwotę ograniczenia.

Natomiast kwota prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia wynosi 7824 zł i ma wpływ na wysokość składek ZUS, bowiem 60 % tej kwoty stanowi podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne płaconych przez przedsiębiorców niekorzystających z żadnych preferencji w płaceniu składek.

Zatem 2024 roku wysokość składek za miesiące styczeń – grudzień 2024 r. na ubezpieczenia społeczne przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą i niekorzystających z preferencji, liczone od podstawy 4694,40 zł (7824 zł x 60%) wynoszą:

W konsekwencji w 2024 r. składki na ubezpieczenia społeczne przedsiębiorców wynoszą 1600,32 zł (z dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym i bez składki zdrowotnej). To więcej o 181,52 zł niż obowiązujące składki w 2023 r.

Prawo do złożenia korekt zeznań z zastosowaniem 50% kosztów uzyskania przychodów

Stanowisko takie Dyrektor KIS zajął w interpretacji indywidualnej z 12.2.2024 r. (0113-KDIPT2-3.4011.869.2023.2.IR).

Interpretację podatkową wydano na wniosek pracownika, który w ramach obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę wykonywał czynności, skutkiem których powstawały utwory podlegające prawu autorskiemu. Określoną kwotę honorarium, jako wynik procentowego udziału w stosunku do ogólnej kwoty wynagrodzenia brutto, ustalono na podstawie rezultatów pracy twórczej oraz prac pobocznych, a także m.in. statystyk pracodawcy oraz analizy powierzanych pracownikowi zadań itd. Kwota (udział procentowy) honorarium była zatem wyznacznikiem ogólnej pracy twórczej pracownika, której rezultatem były utwory. Poza tym prowadzono też odpowiednią ewidencję stworzonych przez pracownika utworów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynikało więc, że w tym przypadku do części wynagrodzenia pracownika stanowiącego honorarium autorskie można było zastosować koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 PDOFizU. Jednak w latach 2019–2022 pracodawca nie potrącał tych kosztów stosując podstawowe zryczałtowane koszty pracownicze.

Pracownik zwrócił się więc do Dyrektora KIS, czy w takiej sytuacji może skorygować zeznania podatkowe za lata 2019–2022, w wyniku czego zastosuje przysługujące mu koszty uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Dyrektor KIS przypomniał, że korekta deklaracji, w rozumieniu art. 81 OrdPU, ma na celu poprawienie błędu, który popełniono przy poprzednim jej sporządzeniu i zasadniczo może dotyczyć każdej jej pozycji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, czyli w tym przypadku zeznania podatkowego.

Przepisy OrdPU nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje prawo skorygowania deklaracji podatkowej, w związku z czym prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 OrdPU).

W konsekwencji, w omawianym przypadku pracownik ma prawo do korekty zeznań rocznych za lata podatkowe 2019-2022 i możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do otrzymywanego honorarium z tytułu stworzonych utworów, do którego wcześniej zastosowano standardowe koszty uzyskania przychodów.

 

Umowa zlecenia i o pracę a składki ZUS w przypadku zbiegu tytułów ubezpieczeń 

Zleceniobiorcy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowym od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia umowy, a osoby z nimi współpracujące – od dnia rozpoczęcia współpracy. Do dnia zakończenia współpracy każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych. Obowiązek zgłoszenia należy do płatnika składek. Zgłoszenia dokonuje on w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia. Składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe finansują, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek.

 

Jeżeli umowa zlecenia jest jedynym tytułem do ubezpieczenia, podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym oraz ubezpieczeniu zdrowotnemu i w tym przypadku nie ma znaczenia okres, na jaki umowa ta została zawarta. Przy ustalaniu obowiązku ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy zlecenia istotne znaczenie ma natomiast fakt posiadania przez zleceniobiorcę innych tytułów do obowiązkowych ubezpieczeń oraz fakt zawarcia tej umowy z własnym pracodawcą bądź wykonywania jej na rzecz własnego pracodawcy. Za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, a także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę i jednocześnie wykonująca umowę-zlecenie, zawartą z innym podmiotem niż własny pracodawca i niewykonywaną na jego rzecz, podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu pozostawania w stosunku pracy. Natomiast z tytułu wykonywania umowy- zlecenia ubezpieczenia emerytalne i rentowe mają dla niej charakter dobrowolny, jeżeli podstawa wymiaru składek ze stosunku pracy, w przeliczeniu na okres miesiąca, wynosi co najmniej tyle, ile minimalne wynagrodzenie za pracę.

Reasumując, od wynagrodzenia za luty 2024 r. z tytułu umowy zlecenia wypłaconego w marcu 2024 r. należy potrącić tyko składkę zdrowotną.

 

Projekt ustawy o zmianie ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw

Istotą zmian ujętych w projekcie ustawy jest doprecyzowanie i rozszerzenie obowiązujących przepisów dotyczących zakresu wymiany informacji i współpracy administracyjnej w sprawach podatkowych, poprzez:

a) nałożenie na platformy cyfrowe obowiązku sprawozdawczego dotyczącego sprzedawców działających z pomocą tych platform (również wstecznie w odniesieniu do 2023 r. i 2024 r. w okresie przed wejściem w życie ustawy),

b) zbudowanie mechanizmu wymiany informacji o sprzedawcach pomiędzy państwami członkowskimi i państwami trzecimi,

c) poprawę obecnych mechanizmów współpracy między administracjami, np. poprzez wprowadzenie możliwości przeprowadzania wspólnych kontroli.

Projektowana ustawa ma implementować Dyrektywę Rady (UE) 2021/514 z 22.3.2021 r. zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (dalej: „Dyrektywa DAC7”). Dyrektywa DAC7 przewiduje nałożenie na operatorów platform cyfrowych z krajów Unii Europejskiej, w tym Polski, obowiązek raportowania organom podatkowym danych o transakcjach sprzedaży towarów i niektórych usług (m. in. wynajmu nieruchomości, środków transportu oraz usług osobistych) dokonywanych za ich pośrednictwem. Ma to na celu przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania w sektorze gospodarki cyfrowej poprzez wprowadzenie obowiązku raportowania danych o użytkownikach i ich przychodach przez platformy e-commerce.

Do dnia 31.12.2022 r. państwa członkowskie miały przyjąć i opublikować przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej Dyrektywy DAC7. Polska nie dokonała jeszcze implementacji Dyrektywy DAC7.

Koszty darowizn na cele związane z przeciwdziałaniem skutkom działań zbrojnych na terytorium Ukrainy przekazane w 2024 r. a KUP

Zmiany w CIT

Wskazane regulacje wynikają z opublikowanej ustawy z 9.2.2024 r. o zmianie ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2024 r. pod poz. 232), która dodaje m.in. art. 38wc PDOPrU, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia rzeczy lub praw będących przedmiotem darowizn przekazanych w okresie od 1.1.2024 r. do 31.12.2024 r. na cele związane z przeciwdziałaniem skutkom działań wojennych na terytorium Ukrainy:

1) organizacjom prowadzącym działalność pożytku publicznego (zob. art. 3 ust. 2 i 3 PożPubWolontU), lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących na terytorium Ukrainy,

2) jednostkom samorządu terytorialnego,

3) wojewodom,

4) Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych,

5) podmiotom wykonującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium Ukrainy działalność leczniczą lub działalność z zakresu ratownictwa medycznego

– o ile koszty wytworzenia lub cena nabycia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Do dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 PDOPrU (chodzi o ryczałt od dochodu spółek), nie zalicza się wydatków odpowiadających wysokości (art. 38wd PDOPrU):

1) poniesionych kosztów wytworzenia lub cenie nabycia rzeczy lub praw będących przedmiotem wspomnianych wyżej darowizn;

2) kosztów poniesionych z tytułu wspomnianego wyżej nieodpłatnego świadczenia.

Jednak do przychodów nie zalicza się wartości samych wymienionych wyżej darowizn i nieodpłatnych świadczeń (art. 38xb PDOPrU). Natomiast dla celów obliczenia straty oraz udziału dochodów w przychodach dla celów minimalnego podatku dochodowego (zob. art. 24ca ust. 1 PDOPrU), nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów z art. 38wc PDOPrU poniesionych w okresie 1.1.2024 r. – 31.12.2024 r. (art. 38ya PDOPrU).

Zmiany w PIT

Analogiczne przepisy wprowadzono też dla osób fizycznych dodając przepisy art. 52zo–52zr, art. 52zp, art. 52zq i art. 52zr PDOFizU. Z przepisów tych wynika m.in., że kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego celem jest przeciwdziałanie skutkom działań wojennych na terytorium Ukrainy, realizowanego w okresie 1.1.2024 r.–31.12.2024 r. na rzecz podmiotów wymienionych wyżej (organizacjom, JST itd.), o ile nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne. Podatnik może odliczyć od dochodu lub przychodu darowizny rzeczy lub praw majątkowych zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 PDOFizU lub art. 11 ust. 1 RyczałtU również w przypadku, gdy koszty wytworzenia lub cena nabycia tych rzeczy lub praw majątkowych zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 52zo ust. 1 PDOFizU.

Ponadto, zwolniono od podatku dochodowego pomoc humanitarną otrzymaną w okresie 1.1.2024 r.–31.12.2024 r. przez podatników będących obywatelami Ukrainy, którzy po 23.2.2022 r. przybyli z terytorium Ukrainy, na skutek toczących się na tym terytorium działań wojennych, na terytorium Polski.

W przypadku osób fizycznych z przybyłych do Polski w związku z działaniami zbrojnymi na terytorium Ukrainy (zob. art. 1 ust. 1 PomocUkrainaU) spełnienie warunku posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) w okresie od 1.1.2024 r.–31.12.2024 r. stwierdza się na podstawie pisemnego oświadczenia tej osoby o posiadaniu na terytorium Polskiej takiego ośrodka. Przepis ten ma zastosowanie do oświadczeń złożonych od 1.1.2024 r.

W 2024 roku wyższy limit przychodów dla działalności nierejestrowanej

Nierejestrowana działalność ma na celu uproszczenie prowadzenia działalności w minimalnym zakresie. Jest korzystna dla podatników, ponieważ cechuje się minimalną ilością formalności, nie wymaga wpisu do CEIDG, i nie powoduje opłacania składek ZUS.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 prawa przedsiębiorców, nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z 10.10.2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. Przez przychód należny rozumie się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W rozporządzeniu Rady Ministrów z 14.9.2023 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2024 r. (M.P. z 2023 r., poz. 1893) określono, że minimalne wynagrodzenie za pracę od 1.1.2024 r. ustala się w wysokości 4242 zł, a od 1.7.2024 r. w wysokości 4300 zł.

Zatem, działalność nierejestrowaną w 2024 r. mogą prowadzić osoby, pod warunkiem, że:

1. ich przychody z tej działalności w żadnym miesiącu roku nie przekraczają 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia (czyli w I półroczu – 3181,50 zł, a w II półroczu- 3225 zł), oraz
2. w okresie ostatnich 60 miesięcy nie prowadziły działalności gospodarczej.

Przekroczenie w danym miesiącu ww. limitu przychodów należnych powoduje, że działalność nierejestrowana staje się działalnością gospodarczą, począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie limitu. W takiej sytuacji osoba prowadząca tę działalność powinna złożyć wniosek o wpis do CEIDG w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie wysokości limitu, o którym mowa wcześniej.

Projekt zmian do ustawy o rachunkowości dotyczący publikacji przez duże firmy danych o zapłaconych podatkach

W ministerstwie finansów trwają prace nad projektem nowelizacji ustawy o rachunkowości oraz zmianie niektórych innych ustaw (nr projektu UC3). W dniu 22.2.2024 r. projekt ten został skierowany do komisji prawniczej.

Celem nowelizacji ustawy z 29.9.1994 r. o rachunkowości jest konieczność włączenia do polskich przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2101 z 24.11.2021 r. zmieniającej dyrektywę 2013/34/UE w odniesieniu do ujawniania informacji o podatku dochodowym przez niektóre jednostki i oddziały (dyrektywą 2021/2101). Przepisy dyrektywy 2021/2101 stanowią kolejną część pakietu dotyczącego przeciwdziałania unikaniu opodatkowania przyjętego przez Komisję Europejską w dniu 28.1.2016 r. (tzw. pakiet Komisji o przeciwdziałaniu unikania opodatkowania).

Dyrektywa 2021/2101 nakłada na duże przedsiębiorstwa wielonarodowe (jednostki dominujące najwyższego szczebla grupy kapitałowej i jednostki samodzielne, o odpowiednio skonsolidowanych przychodach – dla jednostek dominujących najwyższego szczebla – i przychodach – dla jednostek samodzielnych, przekraczających w kolejnych dwóch latach kwotę 750 mln euro) z siedzibą w UE jak i przedsiębiorstwa wielonarodowe spoza EOG prowadzące działalność gospodarczą w UE za pośrednictwem oddziału lub jednostki zależnej, obowiązek publicznego ujawnienia informacji o zapłaconym podatku dochodowym oraz innych informacji związanych z podatkami w podziale na poszczególne kraje (tzw. sprawozdanie o podatku dochodowym).

 

Aktualnie duże przedsiębiorstwa wielonarodowe mają już obowiązek przedstawiania organom podatkowym informacji na temat zapłaconego podatku dochodowego oraz innych informacji związanych z podatkami w podziale na kraje. Natomiast proponowane zmiany ustawy o rachunkowości, wdrażające dyrektywę 2021/2101, uzupełniają ww. wymóg nałożony na powyższe jednostki objęte obowiązkiem raportowania danych do organów podatkowych, wprowadzając obowiązek publicznego ujawniania sprawozdania o podatku dochodowym w podziale na kraje. Dane zawarte w sprawozdaniu będą musiały być ujawniane odrębnie dla wszystkich państw EOG, w których dane przedsiębiorstwo prowadzi działalność, a także dla jurysdykcji podatkowych, które nie przestrzegają standardów dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych (tzw. rajów podatkowych). W odniesieniu do pozostałych jurysdykcji podatkowych informacje będą przedstawiane w formie zagregowanej. W ocenie wprowadzających ww. przepisy, wdrożenie proponowanych zmian doprowadzi do większej przejrzystości publicznej, w szczególności geograficznego powiązania miejsca płacenia podatku od osób prawnych z miejscem faktycznego prowadzenia działalności gospodarczej, propagowania społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw w celu przyczynienia się do dobrobytu dzięki płaceniu podatków w miejscu osiągania przychodów oraz większej przejrzystości w odniesieniu do działalności przedsiębiorstw w krajach, które nie przestrzegają międzynarodowych norm w zakresie dobrego zarządzania w kwestiach podatkowych.

Zatem proponowane zmiany wprowadzane niniejszym projektem nakładają obowiązek sporządzania sprawozdania o podatku dochodowym na wszystkie duże przedsiębiorstwa wielonarodowe (jednostki dominujące najwyższego szczebla grupy kapitałowej i jednostki samodzielne o odpowiednio skonsolidowanych przychodach – dla jednostek dominujących najwyższego szczebla – i przychodach – dla jednostek samodzielnych, przekraczających w kolejnych dwóch latach kwotę 750 mln euro) mające siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium RP, jak i przedsiębiorstwa wielonarodowe spoza EOG prowadzące działalność gospodarczą na terytorium RP za pośrednictwem oddziału lub jednostki zależnej.

Warto dodać, że niektóre przepisy dotyczące sprawozdawczości podatkowej w podziale na kraje istnieją już w UE a zostały następująco wdrożone do krajowego porządku prawnego: sprawozdawczość podatkowa w podziale na kraje dla sektora bankowego (dyrektywa 2013/36/UE wdrożona ustawą – Prawo bankowe) oraz dla przedsiębiorstw z branży wydobywczej i przedsiębiorstw prowadzących wyręb lasów pierwotnych (dyrektywa 2013/34/UE wdrożona ustawą o rachunkowości).

Podmioty powiązane a obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych

Obowiązkowe sporządzenie dokumentacji cen transferowych dotyczy podmiotów powiązanych, które przekroczyły w danym roku progi dokumentacyjne określone w przepisach ustawy podatkowej.

Powiązanie kapitałowe wystąpi wówczas, gdy jeden podmiot posiada w kapitale innego podmiotu bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:
1) udziałów w kapitale,
2) praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających,
3) udziałów lub praw do udziału w zyskach, stratach lub majątku, lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych.

Podmioty uznaje się za powiązane osobowo, gdy dany podmiot bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym albo w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu, także ze względu na pokrewieństwo lub stosunek pracy.

Zgodnie z art. 23z PDOFizU oraz art. 11k PDOPrU podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania w postaci elektronicznej lokalnej dokumentacji cen transferowych, za rok podatkowy, w terminie do końca dziesiątego miesiąca po zakończeniu roku podatkowego, w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość przekracza w roku podatkowym następujące progi dokumentacyjne:

1) 10 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej,

2) 10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej,

3) 2 000 000 zł – w przypadku transakcji usługowej,

4) 2 000 000 zł – w przypadku innej transakcji niż określone w powyższych punktach.

Progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

1) każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji,

2) strony kosztowej i przychodowej.

Do sporządzania dokumentacji cen transferowych są zobowiązane podmioty powiązane kapitałowo lub osobowo w ten sposób, że jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na drugi podmiot w rozumieniu ustawy podatkowej, a transakcje między podmiotami objęte są ww. progami dokumentacyjnymi.

Dominujący wspólnik sp. z o.o. a składki ZUS – ważna uchwała Sądu Najwyższego

Dnia 21.2.2024 r. Sąd Najwyższy w składzie 3 Sędziów podjął uchwałę (III UZP 8/23):

Uchwała ta podważa stanowisko ZUS, uznającego wspólnika dominującego (posiadającego 99% udziałów w sp. z o.o.) jako jedynego wspólnika sp. z o.o. podlegającego ubezpieczeniom społecznym. Drugi wspólnik, posiadający 1% udział traktowany był jako wspólnik iluzoryczny.

Wycofanie faktury wprowadzonej do obrotu

Udzielając odpowiedzi na pytanie należy wskazać, że co prawda nie zostało to wprost unormowane w przepisach, jednak w praktyce od lat funkcjonuje wykładania, wg której w przypadku gdy faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, w szczególności doręczona do adresata, a ten ujął ją w swoich ewidencjach, to nie jest możliwe jej anulowanie. W takim przypadku konieczne jest dokonanie korekty zerującej poprzez fakturę korygującą.

 

Taka właśnie operacja powinna być dokonana w analizowanej sytuacji. Przy czym zastrzec należy, że w pierwszej kolejności trzeba rozstrzygnąć czy doręczony pierwotnie dokument jest fakturą, a jeżeli tak, to czy są przesłanki materialne do jej skorygowania do zera. W każdym bowiem przypadku, aby korekta, w tym zerująca i dotycząca faktury bez kwoty VAT, była skuteczna, konieczne jest istnienie przesłanki materialnej korekty, tj. musi ona mieć uzasadnienie w okolicznościach faktycznych.

Gdyby dokument uprzednio wystawiony nie był fakturą, wówczas w ogóle nie powinien być ujmowany w ewidencji, a jego wycofanie czy korekta nie jest normowane przepisami prawa podatkowego.