Zmiany w rozporządzeniu w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących

Projektowane zmiany

Jak wynika z uzasadnienia, konieczność wprowadzenia zmian w wydanym niedawno rozporządzeniu Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 15.12.2020 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2020 r. poz. 2317) wiąże się ze znajdującym się w nim błędem. Pierwotnie, celem rozporządzenia MFFiPR z 15.12.2020 r. było dostosowanie przepisów aktu nowelizowanego do nowej unijnej Nomenklatury scalonej (CN) w zakresie towarów oraz Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU (2015) w zakresie usług oraz niektórych towarów. Jednakże, omyłkowo w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. i KasRejR – w zakresie usług związanych z wyżywieniem wskazano „PKWiU 52.21” zamiast „PKWiU 56.21”. Projekt najnowszego rozporządzenia zmieniającego ma zatem na celu sprostowanie omyłkowego oznaczenia PKWiU. Projektowany akt nie wprowadza natomiast zmian w zakresie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Rozporządzenie ma wejść w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z mocą od 1.1. 2021 r.

Waloryzacja emerytur i rent na 2021

Na podstawie danych ogłoszonych przez Prezesa GUS 15.1.2021 r. wynika, że średnioroczne wskaźniki cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ukształtowały się na poziomie 103,4%, inflacja zaś dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów w 2020 r. wyniosła 103,9%. Zważywszy na realny wzrost przeciętnego wynagrodzenia w 2020 r. (obliczonego na wielkość 1,7%), wskaźnik waloryzacji, o który zostaną pomnożone świadczenia należne seniorom (w wysokości przysługującej na 28.2.2021 r.) to 104, 24%.

Dolne granice świadczeń emerytalno–rentowych

W uprzednim stanie prawnym, na podstawie art. 85 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 291) kwota najniższej renty z tytułu całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy plasowała się odpowiednio na poziomie 1200 zł albo 900 zł miesięcznie. Mocą zmian, kwoty te zostaną zwiększone do poziomu 1250 zł oraz 937,50 zł. Analogiczną kwotę tj. 1250 zł otrzymają emeryci uprawnieni do świadczeń w najniższym wymiarze oraz beneficjenci renty rodzinnej (wzrost stawki z 1200 zł wypłacanej w każdym miesiącu).

Wysokość świadczenia wyrównawczego i renty inwalidzkiej

Świadczeniobiorcy pobierający emeryturę lub rentę inwalidzką albo rentę z tytułu niezdolności do pracy, objęci ustawą z 20.3.2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 319 ze zm.), mają przyznane prawo do świadczenia wyrównawczego. W nowym roku, będą kontynuować korzystanie z tego przywileju, o ile łączna kwota uzyskiwanych przez nich „zasadniczych” świadczeń uplasuje się poniżej kryterium 2450 zł miesięcznie.

Podstawę zaś wymiaru renty inwalidzkiej stanowić będzie kwota 2851,27 zł, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z 29.5.1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1790).

Świadczenie przedemerytalne i uzupełniające

Granicą, która będzie uprawniała do pobierania świadczenia uzupełniającego jest kwota nieprzekraczająca 1750 zł miesięcznie, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z 31.7.2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1936). Jego wysokość nie może być wyższa niż 500 zł oraz przekroczyć bazowej wielkości pieniężnej – 1750 zł w rozliczeniu miesięcznym.

W brzmieniu art. 3 ust. 1 ustawy z 30.4.2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1725), wymiar objętego ustawą świadczenia został podniesiony o 50 zł tj. do kwoty 1260,99 zł miesięcznie. W przypadku zaś, gdyby uległ on zmniejszeniu wskutek przekroczenia przez uprawnionego dopuszczalnej kwoty przychodu, nowelizacja gwarantuje minimalny poziom wypłaty świadczenia uzupełniającego w kwocie – 630,50 zł (poprzednio obowiązująca stawka to 605,50 zł).

Zwiększona wypłata do 1260,99 zł nie dotyczy jednak osób, które zarejestrowały się we właściwym powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, pobieranej nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat, i do dnia, w którym ustało prawo do renty tj. ukończyły co najmniej 55 lat – kobieta oraz 60 lat – mężczyzna i osiągnęły okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn – ich świadczenie nie może być wyższe niż ostatnio otrzymywana renta.

Metoda przeliczania świadczeń

Z racji faktu, że wskaźnik waloryzacji w 2021 r. jest wyższy niż 104,16% (który zapewnia kwotę podwyżki waloryzacyjnej na poziomie 50 zł w odniesieniu do najniższych świadczeń) względem najniższej renty z tytułu niezdolności do pracy dla osób całkowicie niezdolnych do pracy, kwoty najniższej emerytury, renty rodzinnej oraz świadczenia przedemerytalnego, stosowana będzie waloryzacja procentowa (nie kwotowa). Oznacza to, że waloryzacja przebiegnie z zastosowaniem rzeczywistego wskaźnika waloryzacji, zgodnie ze schematem zaproponowanym w art. 7 ust. 1 nowelizacji – świadczenia wzrosną o kwotę stanowiącą różnicę między kwotą świadczenia w wysokości przysługującej w dniu 28.2.2021 r. podwyższoną w ramach waloryzacji wskaźnikiem, a kwotą tego świadczenia podwyższoną o kwotę 50 zł. W praktyce, najniższa emerytura ukształtuje się na poziomie – 1250,88 zł i w takiej też wysokości wypłacane będzie, na stałe wprowadzone do sytemu, dodatkowe, roczne świadczenie uzupełniające (tzw. 13 emerytura).

Interpretacja ogólna dotycząca przepisów związanych ze zbyciem wierzytelności w ramach faktoringu

Przepisy wymagające interpretacji ogólnej

Przedmiotem interpretacji jest obowiązujące od stycznia 2018 r. brzmienie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 39 PDOPrU oraz regulacji zawartej w art. 22 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 pkt 34 PDOFizU. Dotyczą one zdarzeń, w których podatnik dokonuje cesji na rzecz innego podmiotu tzw. „wierzytelności własnej”, to jest wierzytelności wynikającej z dokonanej wcześniej przez podatnika na rzecz podmiotu trzeciego sprzedaży towarów lub usług, w związku z którą podatnik ten wykazał z tego tytułu przychód należny. Interpretacja ogólna została wydana z uwagi na pojawiające się rozbieżności w merytorycznej interpretacji przepisów oraz konieczność zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego.

Kwalifikacja zbycia wierzytelności wynikającej z umowy faktoringu

W omawianej interpretacji Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej uznał, że „odpłatne zbycie przez podatnika podatku dochodowego wierzytelności wynikającej z dokonanej wcześniej przez takiego podatnika na rzecz podmiotu trzeciego (dłużnika) sprzedaży towarów lub usług stanowi odrębną od wskazanej sprzedaży towarów lub usług operację gospodarczą, wywołującą po stronie zbywcy wierzytelności skutki w podatku dochodowym w postaci wystąpienia przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu”. Innymi słowy należy uznać, że zbycie wierzytelności nie skutkuje spłatą pierwotnej wierzytelności przez dłużnika, a jedynie prowadzi do zmiany podmiotu, wobec którego dłużnik jest zobowiązany do zapłaty.

Zbycie wierzytelności a koszty uzyskania przychodów

W interpretacji poruszono także kwestię zakazu wykazywania w kosztach uzyskania przychodów straty, rozumianej jako ujemna różnica pomiędzy wartością „brutto” wierzytelności, a kwotą przychodu z tytułu zbycia (cesji) tej wierzytelności. W ocenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej podatnik zbywając wierzytelność na rzecz faktora za 100% jej wartości nominalnej brutto, może w swoich kosztach zaliczyć wartość zbywanej wierzytelności pieniężnej w jej pełnej kwocie z uwzględnieniem VAT. Ustawodawca w art. 16 ust. 1 pkt 39 PDOPrU przewidział jednak wyłączenie określające, co nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów. Z powyższego wynika, że strata może być kosztem podatkowym do wysokości nieprzekraczającej wartości uprzednio rozpoznanego przychodu należnego w kwocie netto.

Zasady ustalania kosztu uzyskania przychodu

W interpretacji wskazane zostały także podstawowe zasady, jakimi powinni kierować się podatnicy w celu ustalenia kosztów uzyskania przychodu w przypadku zbycia wierzytelności w ramach umowy faktoringu.

Podatnicy powinni pamiętać o następujących regułach:

Strata wynikająca ze zbycia wierzytelności

Z interpretacji wynika, że strata ze zbycia (cesji) wierzytelności nie powstaje również w sytuacji gdy, podatnik (faktorant) w ramach dwóch odrębnych umów faktoringu zbywa (ceduje) na rzecz faktorów wierzytelność z tytułu sprzedaży towarów lub usług.

Sytuacja ta dotyczy jedynie transakcji zrealizowanych w następującym schemacie:

– część odpowiadającą wartości nominalnej netto za 100% tej wartości,

– część odpowiadającą kwocie VAT za 100% jej wartości, czyli łącznie od obu faktorów za 100 wartości nominalnej brutto zbywanej (cedowanej) wierzytelności.

Wynagrodzenie dla faktora w wyjaśnieniach resortu

Resort w interpretacji odniósł się także do wynagrodzenia dla faktora. Zgodnie z wykładnią, podatnik do kosztów uzyskania przychodów będzie mógł zaliczyć zapłacone na rzecz faktora wynagrodzenie, za wykonywane przez ten podmiot na rzecz faktoranta usługi. Zdaniem ministerstwa podatnicy będą mogli zaliczyć do kosztów takie wynagrodzenie także w sytuacji, gdy wynagrodzenie z tego tytułu zostanie uregulowane w drodze umownego potrącenia z kwotą należności wypłacanej przez faktora faktorantowi za nabytą od niego wierzytelność.

Projekt zmian kodeksu spółek handlowych – wprowadzenie prawa holdingowego

Zmiany mają dotyczyć trzech obszarach:

1) tzw. prawa holdingowego (prawa grup spółek, prawa koncernowego) które reguluje relacje prywatno – prawne pomiędzy spółką dominującą i jej spółkami zależnymi, w sposób uwzględniający interes wierzycieli, członków organów oraz drobnych wspólników (akcjonariuszy) zwłaszcza spółki zależnej;

2) usprawnienia funkcjonowania Rad Nadzorczych w spółkach kapitałowych;

3) zmian dotyczących funkcjonowania spółek kapitałowych, które nie dotyczą powyższych punktów, a które zmierzają do poprawienia efektywności funkcjonowania spółek oraz porządkują część regulacji KSH, która od lat sprawiała trudności interpretacyjne.

Wprowadzenie prawa grup spółek umożliwi usprawnienie funkcjonowania tych przedsiębiorców, którzy działają z wykorzystaniem złożonych struktur korporacyjnych. To zaś powinno przyczynić się do poprawy konkurencyjności i wyników polskich przedsiębiorstw oraz atrakcyjności inwestycyjnej kraju.

Zwiększenie efektywności nadzoru korporacyjnego realizowanego przez rady nadzorcze spółek kapitałowych może się przyczynić do zmniejszenia ryzyk związanych z działalnością gospodarczą tych podmiotów, a także wyeliminowania społecznie dostrzeganych przypadków nadużyć związanych z ich funkcjonowaniem. Skutkiem wspomnianego stanu rzeczy może być zwiększenie zaufania do aktywności realizowanych przez spółki kapitałowe, objęte przedkładanymi rozwiązaniami legislacyjnymi. Ponadto przyznanie radom nadzorczym tych podmiotów dodatkowych narzędzi oraz mechanizmów kontrolnych, może przyczynić się do poprawy postrzegania tych jednostek z perspektywy krajowych oraz zagranicznych dawców kapitału, co potencjalnie poprawi zdolności pozyskiwania przez nie dodatkowych środków przeznaczanych na nakłady inwestycyjne.

Źródło: Rządowe Centrum Legislacji

 

Strategia podatkowa

Strategia podatkowa zgodnie z informacją Ministerstwa Finansów ma na celu dostarczenie obywatelom dostępu do informacji w zakresie zasad podatkowych, które są praktykowane przez największe podmioty oraz poprawa społecznej kontroli nad dużymi podmiotami.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia strategii podatkowej, jednak wskazał co powinna ona zawierać. Strategia podatkowa to informacje w zakresie ogółu czynności podatkowych prowadzonych przez jednostkę, z wyłączeniem informacji objętych tajemnicą handlową, przemysłową, zawodową lub procesu produkcyjnego. Strategia powinna zawierać m.in.:

Strategia podatkowa powinna zostać dostosowana do jednostki sporządzającej ten dokument, w tym charakter, rodzaj i rozmiar prowadzonej działalności.

Strategię podatkową sporządzają jednostki określone w art. 27b ust. 2 pkt 1 i 2 CitU, tj.:

1. podatkowe grupy kapitałowe (bez względu na wysokość osiągniętych przychodów),
2. inni podatnicy, u których wartość przychodu w roku podatkowym przekroczyła równowartość 50 mln euro przeliczonych na złote według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP w ostatnim dniu roboczym roku kalendarzowego poprzedzającego rok podania indywidualnych danych podatników do publicznej wiadomości.

Dokument ten sporządza się w języku polskim lub jeżeli dokument został sporządzony w innym języku dopuszczalne jest tłumaczenie na język polski za dany rok podatkowy. Publikacja odbywa się na stronie internetowej podmiotu w terminie 12 miesięcy po zakończeniu roku podatkowego. Gdy jednostka nie posiada własnej strony internetowej, publikuje strategię na stronie internetowej podmiotu powiązanego.

Powstaje więc pytanie, skąd organy podatkowe będą znały adres strony internetowej podatnika. Zgodnie z art. 27c ust. 7 CitU podatnik ma obowiązek poinformować naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika w zakresie adresu strony internetowej.

Rozróżnienia wymaga brak publikacji oraz uchybienia w strategii podatkowej. Brak publikacji strategii podatkowej grozi karą pieniężną do 250 000 zł, która zostaje nałożona przez naczelnika urzędu skarbowego w ramach decyzji. Ewentualne uchybienia nie będą podlegały sankcjom karnym, jak informuje resort finansów.

Opublikowanie strategii podatkowej będzie się niewątpliwie wiązało z dodatkowym kosztem dla jednostki.

Należy podkreślić, iż ustawodawca nie wprowadził przepisów przejściowych, co oznacza, że obowiązek sporządzenia strategii podatkowej dotyczy już roku 2020, o ile rok podatkowy jest równy rokowi kalendarzowemu podatnika.

Prawa konsumenckie dla przedsiębiorców prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą od 1.1.2021 r.

Od 1.1.2021 r. definicja konsumenta pozostaje bez zmian, ale ochronę konsumencką zyskują również nowe podmioty — osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Ta konkretna kategoria przedsiębiorców będzie traktowana jak konsument w następujących zakresach:

Ochrona konsumencka będzie obejmowała osoby fizyczne (przedsiębiorców):

Zatem aby przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą zyskał w tych trzech zakresach uprawnienia konsumenckie, musi być spełniony jeden warunek. Umowa, jaką będzie zawierał ze sprzedawcą, nie może mieć zawodowego charakteru, czyli nie może dotyczyć bezpośrednio branży i specjalizacji, w jakiej działa przedsiębiorca.

 

 

Weryfikacja „zawodowego” charakteru umowy

Jak wynika z treści przepisów sama weryfikacja czy dana czynność ma zawodowy charakter czy nie, ma się odbywać w oparciu o informacje znajdujące się w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (www.ceidg.gov.pl). Weryfikowaniu podlega tzw. wpisany kod PKD określający rodzaje działalności gospodarczej wykonywanej przez przedsiębiorcę. Taka weryfikacja musi być bardzo rzetelna, bo będzie decydować o tym czy osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą przysługują uprawnienie konsumenckie, czy też nie. Niestety ustawodawca nie wskazał w nowelizacji kto ma tą weryfikację przeprowadzać.

Z pewnością taką weryfikację będą przeprowadzać sprzedawcy lub usługodawcy przy ustalaniu praw danej osoby do skorzystania z uprawnień konsumenta np. do odstąpienia od umowy. Na podstawie przeprowadzonej weryfikacji sprzedawca albo uzna prawa przedsiębiorcy, albo też odmówi mu praw przysługujących konsumentom.

Wprowadzone zmiany powinny znaleźć odzwierciedlenie:

Należy podkreślić, że prawa konsumenta zostały przyznane wyłącznie osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą. Nowymi przepisami nie są objęte spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjne, spółki osobowe czy stowarzyszenia.

 

Prawo do odstąpienia od umowy zawartej na odległość

Dzięki zmianom przedsiębiorca, który zawarł umowę na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa, może w terminie 14 dni odstąpić od niej bez podawania przyczyny i bez ponoszenia kosztów, z wyjątkiem kosztów:

Rękojmia dla osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą

Z najistotniejszych zmian dotyczących osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie rękojmi to uregulowanie terminu ustawowo na odpowiedź na reklamację z tytułu rękojmi a osoba ta żąda naprawy, wymiany lub obniżenia ceny towaru, to sprzedawca — po zmianie prawa — będzie już zobowiązany do rozpatrzenia reklamacji w ciągu 14 dni kalendarzowych od dnia jej złożenia. Do tej pory termin ten dla przedsiębiorców nie był wprost uregulowany.

Ponadto, po nowelizacji osoby fizyczne prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą będą mogły korzystać z prawa domniemania istnienia wady fizycznej w momencie wydania rzeczy, jeśli została ona stwierdzona w ciągu roku. Dotychczas domniemanie to (które ma olbrzymi walor praktyczny), było zarezerwowane wyłącznie dla konsumentów.

 

Klauzule abuzywne w umowach a ochrona przedsiębiorcy

Zmiana wprowadza też zakaz stosowania tzw. klauzul abuzywnych do osób prowadzących jednoosobowe działalności gospodarcze. Nowelizacja ma zakończyć praktykę „elastycznego” konstruowaniu umów skierowanych do osób fizycznych prowadzących jednoosobowe działalności gospodarcze. Sprzedawcy i usługodawcy będą musieli stworzyć w swoich regulaminach nowe zapisy dotyczące omawianej kategorii przedsiębiorców oraz nowe umowy dla tych podmiotów. Dodanie ich będzie niezbędne, ponieważ jednoosobowe firmy będą stanowiły niejako trzecią kategorię podmiotów — obok konsumenta i przedsiębiorcy — które z jednej strony są przedsiębiorcami, a z drugiej przyznane im zostaną pewne uprawnienia konsumenckie.

Katalog klauzul abuzywnych jest prowadzony przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów – dostępnym na stronie https://www.rejestr.uokik.gov.pl/

Przykładowe klauzule abuzywne w umowach:

Warto podkreślić, że w polskim orzecznictwie jeszcze przed wejściem w życie omawianych przepisów pojawiały się rozstrzygnięcia na korzyść osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą potwierdzające ich prawa konsumenckie (zob. wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z 28.1.2019 r. sygn. akt: XIX Ga 1228/17). Sąd stwierdził w nim, iż konsumenckie prawo do odstąpienia od umowy przysługuje także przedsiębiorcy prowadzącemu jednoosobową działalność gospodarczą nawet wtedy, gdy w umowie oświadczył, że zakupiony przedmiot będzie wykorzystywany przez niego do prowadzenia biznesu. Uzyskanie takiego rozstrzygnięcia wymagało jednak wejścia w spór sądowy.

Zmiany, które weszły w życie 1.1. 2021 r. z pewnością zmienią tę praktykę i wpłyną pozytywnie na sytuację prawną przedsiębiorców, którzy często borykają się z dochodzeniem swoich praw przed sądami. Jest to duży przywilej dla tej grupy przedsiębiorców.

 

Od kiedy przysługuje ochrona konsumencka

Opisana ochrona konsumencka przyznana przedsiębiorcom – osobom fizycznym dotyczy umów zawartych od 1.1.2021 r. Z art. 70 ustawy z 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych wynika, że nowych przepisów nie stosuje się do umów zawartych przed 1.1.2021 r.

Młode firmy też skorzystają ze wsparcia

Poprzednie rozporządzenie, chociaż formalnie pozwalało niedawno założonym firmom na skorzystanie z pomocy, to jednak nakładało warunki, które w praktyce to uniemożliwiały. Przedsiębiorcy musieli porównywać ze sobą miesiące, w którym zakazano im działalności, np. przedsiębiorca, który składałby wniosek w lutym, miał porównywać przychody z grudnia lub stycznia z przychodami z listopada, kiedy większość branż najbardziej dotkniętych obostrzeniami, już dawno była „zamrożona”.

Większość nowych firm nie była w stanie w tej sytuacji wykazać 40 proc. spadku przychodów. W tej sprawie interweniował Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców. Nowe rozporządzenie umożliwia porównanie obecnych przychodów do tych uzyskanych we wrześniu 2020 r., czyli w ostatnim miesiącu, kiedy obowiązywały niewielkie obostrzenia. To powoduje, że wiele firm, założonych w poprzednim roku, będzie mogło wykazać spadek przychodów i liczyć na pomoc. Co istotne, rozporządzenie daje możliwość uzyskania wsparcia także za grudzień i styczeń.

Na czym ma polegać wsparcie dla firm, zgodnie z nowymi przepisami?

Rozporządzenie stanowi o pomocy w czterech obszarach:

Dopłata roczna do PPK dla pracowników

Bieżąca dopłata trafi do pracowników, którzy przystąpili do PPK w drugim i trzecim etapie oraz tych z pierwszego, którzy z uwagi na późniejsze spełnienie warunków uprawniających nie otrzymali poprzedniej transzy. Tym razem dopłata do programu ze strony państwa przekroczy 0,5 mld zł.

Na konta uczestników Pracowniczych Planów Kapitałowych z tytułu rocznej dopłaty od Państwa łącznie zostało wysłane 216 mln zł, które zasiliło konta ponad 900 tys. osób. Aktywa zgromadzone po 1,5 roku funkcjonowania programu wynoszą 3,7 mld zł.

Do tej pory do programu PPK przystąpiło 1741 tys. uczestników.

Źródło

pfr.pl

---

Polski Fundusz Rozwoju od 18.11.2021 r. wzywa pracodawców do zawarcia umowy o zarządzanie PPK

Już nie długo „Dobre Praktyki Spółek Notowanych na GPW 2021”

Polityka informacyjna i komunikacja z inwestorami

Dobre Praktyki 2021 aktualizują przede wszystkim zasady dotyczące zarządzania stroną internetową emitenta. Zawierają one zbiór istotnych z punktu widzenia rynku tematów, które powinny zostać zamieszczone na stronie.

Interesującą zmianą jest wprowadzenie zobowiązania emitentów do publikacji wskaźnika równości wynagrodzeń oraz działań, które mają na celu zmniejszenie dysproporcji w wynagrodzeniach w zależności od płci.

W zakresie polityki informacyjnej wprowadzono również zasadę publikowania przez emitentów wstępnych szacunkowych wyników finansowych. W objaśnieniach znalazła się póki co rekomendacja, by ich zakres obejmował dane o przychodach ze sprzedaży, wynikach brutto ze sprzedaży, EBITDA i wyniku netto.

Przewiduje się również, że optymalnie raz na kwartał, ale nie rzadziej niż raz w roku, emitenci będą mieli obowiązek organizować spotkania dla akcjonariuszy, analityków, ekspertów branżowych i przedstawicieli mediów.

 

Zarząd i rada nadzorcza

Na szczególną uwagę zasługuje wprowadzenie w stosunku do organów emitenta zasady różnorodności oraz wszechstronności przy wyborze członków zarządu oraz rady nadzorczej a także, obowiązku oceny adekwatności spełniania tych kryteriów.

W odpowiedzi na głosy praktyków, projekt Dobrych Praktyk 2021 przewiduje, że przewodniczący rady nadzorczej nie powinien jednocześnie łączyć swojej funkcji z kierowaniem pracami komitetu audytu.

 

Systemy i funkcje wewnętrzne

Projekt akcentuje również wagę i istotę funkcjonowania systemów kontroli wewnętrznej, zarządzania ryzykiem, nadzoru zgodności działalności z prawem, a także audytu wewnętrznego.

Przewiduje się przy tym dodatkowe obowiązki audytowe dla emitentów należących do największych indeksów – WIG20, WIG40 oraz WIG80. Takie spółki publiczne będą zobowiązane do powołania instytucji audytora wewnętrznego, który będzie corocznie przedkładać radzie nadzorczej sprawozdanie ze skuteczności funkcjonowania wewnętrznych systemów compliance.

 

Walne zgromadzenie

W odpowiedzi na wymagania rynku, szczególnie w dobie COVID-19, w projekcie Dobrych Praktyk 2021 zawarto postulaty na rzecz promowania elektronicznego odbywania walnych zgromadzeń.

Co więcej, w stosunku do emitentów należących do indeksów WIG20, WIG40 oraz WIG80 wyraźnie wskazuje się na obowiązek, a nie tylko zalecenie, umożliwienia uczestnikom udziału w walnym zgromadzeniu online.

Istotną kwestią jest także ograniczenie możliwości emisji nowych akcji z wyłączeniem prawa poboru oraz jednoczesnym skierowaniem prawa pierwszeństwa dla wybranych akcjonariuszy lub osób trzecich.

 

Dywidenda

Zgodnie z Dobrymi Praktykami 2021, podczas podziału zysku należy kierować się przede wszystkim koniecznością wypłaty, a nie akumulowania zysku. Zawierają one konkretne warunki umożliwiające zatrzymanie zysku w spółce. Podstawową ideą jest jednak nakierowanie emitentów na przyjęcie statusu „spółki dywidendowej”.

 

Konflikt interesów i transakcje z podmiotami powiązanymi

W projekcie omówiono również problematykę konfliktu interesów. Zgodnie z Dobrymi Praktykami 2021, emitent i jego grupa powinni posiadać przejrzyste procedury zarządzania konfliktami interesów i zawierania transakcji z podmiotami powiązanymi przy możliwości wystąpienia konfliktu interesów.

Procedury powinny przewidywać sposoby identyfikacji takich sytuacji, ich ujawniania oraz zasady postępowania w przypadku ich wystąpienia.

Ponadto, każdy z członków organów powinien unikać podejmowania aktywności zawodowej lub pozazawodowej, która mogłaby prowadzić do powstania konfliktu interesów lub wpływać negatywnie na jego reputację jako członka organu spółki, a w przypadku zaistnienia konfliktu interesów niezwłocznie go ujawnić.

 

Podsumowanie

Wejście w życie Dobrych Praktyk 2021 planowane jest na początek 2021 roku, z zachowaniem okresu przejściowego umożliwiającego spółkom giełdowym dostosowanie się do treści nowych zasad i przygotowanie do wypełnienia obowiązków informacyjnych dotyczących ładu korporacyjnego.

GPW w swoim komunikacie prasowym wskazała ponadto, że zmianom ulegnie także proces raportowania w zakresie stosowania Dobrych Praktyk 2021. Emitenci zostaną zobowiązani do przedstawienia kompleksowej informacji i opublikowania jej za pomocą dedykowanego formularza.

Obecnie prowadzone są konsultacje społeczne odnośnie projektu, jednak zważając na niewielki odstęp czasu pomiędzy ich zakończeniem a planowanym wejściem w życie Dobrych Praktyk 2021, można spodziewać się niewielkich zmian w treści dokumentu. Ewentualne dalsze modyfikacje mogą pojawić się natomiast w aktualizowanych na bieżąco Wskazówkach.

 

Żródło: Gielda Papierów Wartościowych

Podpisano umowę między Polską i Słowacją dotyczącą automatycznej wymiany informacji w VAT

Ministerstwo Finansów poinformowało, że Słowacja jest 5 państwem obok Czech, Estonii, Węgier i Ukrainy, które z inicjatywy Polski przystąpiły do międzynarodowej współpracy w zakresie zwalczania luki VAT. W ramach tej inicjatywy Polska proponuje wzmocnienie współpracy administracyjnej, w tym wymianę wiedzy, doświadczeń i najlepszych praktyk oraz technologii w obszarze VAT.

Umowa zawarta ze Słowacją przewiduje automatyczną i cykliczną wymianę ściśle określonych informacji na temat podatników i dokonywanych przez nich transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dzięki niej administracje skarbowe Polski i Słowacji zyskają zupełnie nowe narzędzie, które pozwoli na znacznie efektywniejszą identyfikację oszustw podatkowych i zwalczanie mafii VAT-owskich.

Podpisana umowa ze Słowacją wejdzie w życie 1 czerwca 2021 r., a automatyczna wymiana informacji na jej podstawie rozpocznie się dwa miesiące później od tj. od 1 sierpnia 2021 r.