I AGa 99/18 – wyrok SA Białystok z dnia 22-06-2018

O tym czy roszczenia, jakie opisano w art. 118 KC, mają związek z działalnością gospodarczą – a tym samym podlegają trzyletniemu terminowi przedawnienia, należy decydować z perspektywy wierzyciela, a nie dłużnika. Teza redakcyjna Legalis

Wypowiedzenie opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego

Stołeczna spółdzielnia mieszkaniowa była współużytkownikiem wieczystym gruntu, na którym zbudowany został wielomiejscowy garaż. Spółdzielnia była także jednym z właścicieli budynku garażu. Właściciel gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste – miasto stołeczne Warszawa – złożył spółdzielni wypowiedzenie dotychczasowej opłaty za użytkowanie wieczyste. Zaoferowana nowa stawka opłaty była prawie 4,5-krotnie wyższa od dotychczasowej. Dlatego spółdzielnia skierowała sprawę do sądu, kwestionując tak dużą podwyżkę opłaty za użytkowanie wieczyste.

Problem polegał na tym, że wypowiedzenie opłat dostała tylko ta spółdzielnia, ale pozostali współużytkowniczy wieczyści – już nie.

Dlatego powstał problem prawny, czy zmiany opłat powinny dotyczyć wszystkich współużytkowników wieczystych. Artykuł 78 ust. 1 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 121 ze zm.) nie reguluje w ogóle kwestii, w jaki sposób dokonywać wypowiedzenia dotychczasowej wysokości opłaty w sytuacji, gdy właściciel ma do czynienia z kilkoma współużytkownikami wieczystymi, którzy w dodatku są współwłaścicielami budynku posadowionego na użytkowanym gruncie.

Stanowisko Sądu Najwyższego

Sąd Najwyższy wyjaśnił ten problem w uchwale, zgodnie z którą opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego, związanego z prawem własności wyodrębnionego lokalu użytkowego pełniącego funkcję garażu wielostanowiskowego, powinna być wypowiedziana w całości wszystkim współwłaścicielom tego lokalu.

W uzasadnieniu SN wskazał, że opłata roczna ustalana jest dla nieruchomości jako takiej. Opłaty dla poszczególnych współwłaścicieli lokalu mogą mieć różne kwoty, ale wysokość ta jest uzależniona od wielkości udziału w użytkowaniu wieczystym i własności lokalu . Kwoty te określa się w odrębnych umowach i muszą one odpowiadać udziałom. Ponieważ opłata dotyczy prawa użytkowania wieczystego, z którym może być związane prawo własności wyodrębnionego lokalu, to wówczas należy stosować reguły analogiczne do tych, które stosowane są w przypadku zmian opłat dla współużytkowników dysponujących własnością wyodrębnionych lokali mieszkalnych. Sąd podkreślił, że aktualizacja opłaty musi powodować konieczność wypowiedzenia wszystkim współużytkownikom wieczystym, bez względu na ich liczbę. Właściciel musi więc powiadomić o zmianach wszystkich współużytkowników wieczystych, nawet jeżeli wiązałoby się to z problemami w składaniu stosowanych oświadczeń woli, np. ze względu na ilość współużytkowników lub problemy w skontaktowaniu się z nimi.

Wojewódzki plan gospodarki odpadami w wyroku NSA

Chodzi o wyrok NSA z 26.4.2018 r. (II OSK 235/18), w którym NSA oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez województwo na wyrok WSA.

Jeden z zarzutów dotyczył konsultowania projektu wojewódzkiego planu gospodarki odpadami. Z art. 36 ust. 4, 5 i 6b ustawy z 14.12.2012 r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 992 ze zm.):

Odnosząc się głównie do ostatniego punktu, w uzasadnieniu do wyroku NSA stwierdził: „Istota tych zarzutów sprowadza się do stwierdzenia, że nie było konieczności ponownego uzgadniania projektu uchwały mimo dokonanych w niej zmian. Naczelny Sąd Administracyjny odnośnie do kwestii konieczności uzyskania opinii Ministra Środowiska w związku ze zmianami projektu uchwały w pełni podziela stanowisko wyrażone w przez Wojewódzki Sąd Administracyjny. Ponowne przytaczanie tych argumentów, w ocenie NSA, jest zbędne. Stwierdzić jedynie należy, że były zmiany istotne i w związku z tym konieczne było ponowne przedstawienie projektu uchwały Ministrowi Środowiska do zaopiniowania. Przyjęcie odmiennego poglądu oznaczałoby, że rozwiązanie prawne w postaci opiniowania projektu uchwały przez Ministra byłoby rozwiązaniem iluzorycznym albowiem organ uchwałodawczy po uzyskaniu opinii Ministra mógłby dokonać następnie w niej istotnych zmian, które już opinii takiej by nie wymagały” [podkreślenie autora].

Wspomniany tu WSA w Warszawie uznał w swoim wyroku, że nie ma znaczenia okoliczność, że opinia ministra środowiska nie ma charakteru wiążącego. To, że opinia nie ma charakteru wiążącego nie powoduje, że dopuszczalna jest sytuacja, w której minister środowiska wyraża opinię na temat nieaktualnej wersji planu. WSA stwierdził dalej: „To, że ustawodawca ustalił dla opiniującego 1-miesięczny termin na wyrażenie opinii, przyjmując fikcję opinii pozytywnej nie może oznaczać, że przesłanie nieaktualnej wersji planu do Ministra Środowiska nie miało istotnego znaczenie w okolicznościach niniejszej sprawy. Miało istotne znaczenie, ponieważ w planie wprowadzono liczne zmiany związane z jego przedmiotem. Wskazać bowiem należy, że m. in. skorygowano przypisy odnoszące się do pojemności składowisk odpadów. Nawet powołanie się przez skarżącego na wartość w postaci niezależności samorządu terytorialnego w kształtowaniu własnej polityki ekologicznej nie może usprawiedliwiać naruszenia procedury przy uchwalaniu planów gospodarki odpadami” (wyr. WSA w Warszawie z 10.10.2017 r., IV SA/Wa 837/17).

Krótsze terminy przedawnienia roszczeń majątkowych wynikających z KC

Krótszy okres przedawnienia roszczeń majątkowych

Dotychczas, jak wynika z art. 118 ustawy z 23.4.1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1024; dalej: KC) termin przedawnienia roszczeń majątkowych wynosił 10 lat, po zmianie termin ten wynosi 6 lat. Bez zmian pozostała regulacja tego przepisu w zakresie przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – termin przedawnienia wynosi trzy lata.

Ponadto analogiczna zmiana długości terminu przedawnienia została wprowadzona w art. 125 KC poprzez przyjęcie, iż roszczenia stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd przedawnia się z upływem 6 lat, a nie jak dotychczas z upływem lat 10.

Nowe liczenie terminu przedawnienia

Przewidziano także odmienny niż dotychczas, sposób liczenia upływu terminu przedawnienia. Bieg terminu przedawnienia kończy się z upływem ostatniego dnia roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

Przedawnienie roszczeń przeciwko konsumentom

Nowym rozwiązaniem jest wprowadzenie odrębnych regulacji dotyczących przedawnienia roszczeń przysługujących przeciwko konsumentom. Dodano art. 117 § 21 KC, zgodnie z którym po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciw konsumentowi. Zatem już z chwilą upływu terminu przedawnienia następuje przekształcenie roszczenia w zobowiązanie niezupełne (naturalne), czyli powstaje niemożność jego przymusowej realizacji.

W wyjątkowych przypadkach sąd będzie mógł, po rozważeniu interesów stron, nie uwzględnić upływu terminu przedawnienia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi, jeżeli wymagają tego względy słuszności. Korzystając z tego uprawnienia sąd będzie zobowiązany rozważyć długość terminu przedawnienia, długość okresu od upływu terminu przedawnienia do chwili dochodzenia roszczenia oraz charakter okoliczności, które spowodowały niedochodzenie roszczenia przez uprawnionego, w tym wpływ zachowania zobowiązanego na opóźnienie uprawnionego w dochodzeniu roszczenia (dodany art. 1171 KC).

Ponadto, zmieniono art. 568 § 2 KC, przyjmując iż w przypadku sprzedaży konsumenckiej używanych rzeczy ruchomych roczny termin przedawnienia roszczeń z rękojmi nie może zakończyć się przed upływem dwóch lat od dnia wydania rzeczy.

Przepisy przejściowe

Do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie obecnie uchwalonej ustawy (tj. przed 9.7.2018 r.) i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie ustawy nowe przepisy o przedawnieniu.

Jeżeli nowy termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg terminu przedawnienia rozpocznie się z dniem wejścia w życie ustawy, tj. 9.7.2018 r. Jeżeli jednak przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed 9.7.2018 r., nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie nastąpi z upływem tego wcześniejszego terminu.

Do przysługujących konsumentom roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych, których terminy przedawnienia są określone w art. 118 i art. 125 § 1 KC, znajdą zastosowanie dotychczasowe przepisy o terminach przedawnienia, natomiast jeżeli konsument nie podniesie do dnia wejścia w życie ustawy zarzutu przedawnienia w stosunku do roszczenia przedawnionego, z dniem wejścia w życie ustawy sąd z urzędu uwzględni przedawnienie.

Nowy wzór imiennego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli podatkowej

Kontrolerzy podatkowi będą korzystać z nowego wzoru upoważnienia imiennego do przeprowadzenia kontroli podatkowej (KON-W). Druk ten (który stanowi załącznik do przedmiotowego rozporządzenia) został dostosowany do zmian związanych z wprowadzeniem Prawa przedsiębiorców.

Druk KON-W jest analogiczny do dotychczasowego. Zostały wprowadzone do niego jedynie zmiany dostosowawcze – w pouczeniu o podstawowych prawach i obowiązkach kontrolowanego, wynikające z wejścia w życie ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018 r., poz. 646). Zmianie uległy elementy KON-W, które dotyczą pouczeń, w tym m.in. nowej podstawy prawnej (Prawo przedsiębiorców zamiast ustawy o swobodzie działalności gospodarczej).

Podatek od przychodów z budynków

W nowelizacji zostały zmienione przepisy dotyczące kosztów autorskich i amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze spadku lub darowizny, o czym pisaliśmy już wcześniej. Zmiany dotyczą przychodów (dochodów) uzyskanych od 1.1.2018 r.

Nowelizacja (ustawa z 1.5.2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) zawiera również zmiany w zakresie tzw. podatku od przychodów z budynków. Należy przypomnieć, że na podstawie ustawy z 27.10.2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. poz. 2175) do ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2018 r. poz. 200 ze zm.; dalej: PDOFizU) i ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036; dalej: PDOPrU) zostały wprowadzone regulacje dotyczące tzw. minimalnego podatku dochodowego. Dotyczą one podatników posiadających określone nieruchomości komercyjne w postaci budynków biurowych oraz budynków handlowo-usługowych, których wartość początkowa przekracza 10 mln zł.

Przepisy te obowiązują od 1.1.2018 r. Regulacje dotyczące minimalnego podatku dochodowego są przedmiotem postępowania przed Komisją Europejską (KE) w zakresie: czy nie stanowią niedozwolonej pomocy publicznej. Z tego powodu Polska zdecydowała się zmienić regulację tych przepisów co zostało dokonane omawianą zmianą z 10.5.2018r.

Podatkiem od przychodów z budynków zostaną, co do zasady, objęte wszystkie budynki (mieszkalne i niemieszkalne) położone na terytorium Polski. Podatek ten będzie płacony od tych środków trwałych w postaci budynków, które generują przychody z ich najmu (dzierżawy itp.). W przypadku podatników PIT podatek minimalny nie będzie dotyczył umów najmu zawieranych poza działalnością gospodarczą (tzw. najem prywatny).

Z zakresu tego podatku zostały wyłączone te budynki mieszkalne, które zostaną oddane do używania w ramach realizacji programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa społecznego, pod warunkiem iż takie zwolnienie będzie stanowiło rekompensatę spełniającą warunki określone w decyzji KE z 20.12.2011 r.

Zmianie ulega również sposób stosowania limitu (kwoty) 10 mln zł, poniżej którego nieruchomości nie były objęte podatkiem od przychodów z budynków i która to wartość stanowiła swoistą kwotę wolną (na nieruchomość). Taka kwota będzie przypadała na podatnika bez względu na ilość i wartość posiadanych przez niego budynków.

Przepisy dotyczące ww. podatku zostały zamieszczone w art. 30g PDOFizU i odpowiednio art. 24b i 24c PDOPrU.

Wprowadzono także rozwiązanie umożliwiające podatnikom odzyskanie podatku od przychodów z budynków. Przewiduje się, że podatek od przychodów z budynków podlegać będzie zwrotowi wyłącznie na wniosek podatnika. Przy czym możliwość taka będzie miała miejsce, jeżeli organ podatkowy nie stwierdzi nieprawidłowości wysokości zobowiązania podatkowego lub straty, obliczonych zgodnie z zasadami ogólnymi w złożonym zeznaniu podatkowym oraz podatku od przychodów z budynków.

Zmiany zaczną obowiązywać od 1.1.2019 r.

Wzory oświadczeń i zawiadomień składanych w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w ryczałcie ewidencjonowanym

W opracowywanych rozporządzeniach znajdują się wzory oświadczeń o wyborze lub rezygnacji z opodatkowania w niektórych formach.

Wprowadzone będą następujące wzory dokumentów:

PIT-ZW – oświadczenie/zawiadomienie małżonków o wyborze/rezygnacji z opodatkowania całości dochodu z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze przez jednego z małżonków;

PIT-ZI – oświadczenie/zawiadomienie podatnika o wyborze/rezygnacji z opodatkowania według 19% stawki podatku dochodowego;

PIT-ZRW – oświadczenie, zawiadomienie małżonków o wyborze/rezygnacji z opodatkowania całości przychodu z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze lub ze sprzedaży przetworzonych produktów roślinnych i zwierzęcych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych przez jednego z małżonków;

PIT-ZRI – oświadczenie podatnika o wyborze/rezygnacji z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Rozporządzenia wprowadzające nowe wzory oświadczeń i zawiadomień podatników wejdą w życie dzień po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.

Zgłoszenie rejestracyjne VAT-R będzie integralną częścią wniosku o wpis do CEIDG i można je potwierdzić podpisem profilem zaufanym ePUAP

Od 9.6.2018 r. obowiązuje Rozporządzenie Ministra Finansów z 29.5.2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu przesyłania deklaracji i podań oraz rodzajów podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone (Dz.U. poz. 1106). Z wprowadzonych zmian wynika, że formularz VAT-R będzie można przesyłać również przez Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej (CEIDG) i będzie można go potwierdzać podpisem profilem zaufanym ePUAP.

W art. 6 ust. 4 pkt 2 ustawy z 6.3.2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz.U. z 2018 r. poz. 647) przyznano przedsiębiorcom prawo dołączenia do wniosku o wpis do CEIDG zgłoszenia rejestracyjnego lub aktualizacyjnego, o których mowa w przepisach ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221; dalej: VATU). Dołączone do wniosku o wpis zgłoszenie staje się integralną częścią wniosku o wpis do CEIDG (art. 6 ust. 9 VATU). Wniosek o wpis do CEIDG składany elektronicznie podpisywany jest kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP, albo podpisywany w inny sposób akceptowany przez system CEIDG umożliwiający jednoznaczną identyfikację osoby składającej wniosek i czasu jego złożenia.

Natomiast Rozporządzenie z 19.9.2017 r. w sprawie sposobu przesyłania deklaracji i podań oraz rodzajów podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone (Dz.U. z 2017 r. poz. 1802 ze zm.) nie przewidywało możliwości przesyłania przez CEIDG zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, jak również nie wskazywało podpisu potwierdzonego profilem zaufanym ePUAP jako podpisu, który może być stosowany do opatrywania formularzy przesyłanych przez CEIDG. Zatem należało doprowadzić do spójności przepisów tego rozporządzenia z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o CEIDG.

Po zmianie, zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług (VAT-R) będzie integralną częścią wniosku o wpis do CEIDG i będzie można je potwierdzać podpisem profilem zaufanym ePUAP. Dotychczas przesłanie VAT-R w formie elektronicznej wymagało posiadania podpisu elektronicznego, co w przypadku małych podatników jest niezbyt częste. Zatem wprowadzenie możliwości podpisania VAT-R profilem zaufanym jest dużym ułatwieniem dla przedsiębiorców.

Wsparcie dla nowych inwestycji

Wsparcie dla nowych inwestycji

Prezydent podpisał ustawę o wspieraniu nowych inwestycji. Ma ona na celu całkowite odejście od ograniczeń terytorialnych przy stosowaniu instrumentu zwolnień podatkowych. Równocześnie zachowane zostaną zasady odnoszące się do przeznaczenia terenów. Okres korzystania z ulg podatkowych ma być natomiast uzależniany od stopnia intensywności pomocy publicznej w danym regionie.

Ustawa z 10.5.2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji wprowadza nowe mechanizmy udzielania przedsiębiorcom wsparcia w podejmowaniu nowych inicjatyw na terytorium Polski. Rozwiązanie przewiduje wsparcie w formie zwolnienia od podatku dochodowego oraz usług informacyjnych świadczonych nieodpłatnie przez podmioty odpowiedzialne za wspieranie nowych inwestycji, tj. spółki zarządzające strefami na podstawie przepisów ustawy z 20.10.1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. poz. 1010 ze zm.; dalej: ustawa o SSE). Proponowane wsparcie zastąpi wsparcie dotychczas funkcjonujące w ramach ustawy o SSE.

Ustawodawcy rezygnują z ograniczeń terytorialnych dotyczących wsparcia w formie zwolnienia od podatku dochodowego w przeciwieństwie do rozwiązań przewidzianych w ustawie o SSE – ograniczonych do inwestycji realizowanych w konkretnych lokalizacjach. O wsparcie przewidziane w ustawie będą mogli ubiegać się przedsiębiorcy z terenu całego kraju, niezależnie od miejsca prowadzonej działalności gospodarczej. Obecnie mechanizm wsparcia dla nowych inwestycji związany jest z uzyskiwaniem przez zainteresowane pomocą publiczną podmioty zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie tzw. SSE, co w ocenie ustawodawcy stanowi barierę w korzystaniu ze zwolnień podatkowych. Prawo do zwolnienia z opodatkowania przysługiwać będzie tym przedsiębiorcom, którzy prowadzą działalność gospodarczą w oparciu o reguły rynkowe, a w jej ramach dokonują czynności prawnych o rzeczywistym charakterze, czyli czynności uzasadnionych ekonomicznie i gospodarczo.

Wydawanie decyzji o wsparciu

W przypadku ustawy o SSE okres korzystania przez danego przedsiębiorcę ze zwolnienia podatkowego wynikał z końcowej daty funkcjonowania SSE. Nowa ustawa przewiduje korzystanie ze zwolnienia podatkowego przez okres obowiązywania wydanej na rzecz przedsiębiorcy decyzji o wsparciu, która uprawnia przedsiębiorcę do korzystania ze wsparcia nowej inwestycji w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych w ustawach podatkowych. Decyzje o wsparciu będą wydawane na czas określony (od 10 do 15 lat). Okres, na który będzie wydawana decyzja zostanie uzależniony od intensywności pomocy publicznej ustalonej dla danego obszaru, im wyższa intensywność pomocy publicznej w regionie, tym dłuższy okres zwolnienia.

Kryteria jakościowe i ilościowe udzielenia wsparcia

Ustawa uzależnia przyznanie wsparcia od spełnienia kryteriów ilościowych oraz jakościowych, które zostaną szczegółowo określone w rozporządzeniu dotyczącym zasad udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcom chcącym realizować nowe inwestycje. Będzie ono określało następujące kwestie:

1) przedmioty działalności gospodarczej, na które nie będzie wydawana decyzja o wsparciu,

2) szczegółowe kryteria dotyczące zasad wydawania decyzji o wsparciu,

3) zasady weryfikacji spełniania wymagań, które przedsiębiorca musi spełnić, aby otrzymać decyzję o wsparciu,

4) warunki udzielania pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego, maksymalną dopuszczalną wielkość pomocy publicznej, której można udzielić przedsiębiorcy,

5) koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą z tytułu nowej inwestycji,

6) sposób wydzielenia organizacyjnego działalności objętej decyzją o wsparciu oraz prowadzenia rozliczeń w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej nieobjętej decyzją o wsparciu,

7) sposób dyskontowania kosztów inwestycji i wielkości pomocy publicznej na dzień wydania decyzji o wsparciu,

8) wzór wniosku o wydanie decyzji o wsparciu.

Okres przejściowy

Nowe zasady wsparcia dla przedsiębiorstw będą obowiązywały równolegle z funkcjonującymi obecnie w tym zakresie SSE. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, SSE mogą funkcjonować do 2026 roku. Jednak po wejściu w życie nowych regulacji nie będą już wydawane zezwolenia na postawie dotychczasowych przepisów, a wyłącznie decyzje o wsparciu na podstawie nowej ustawy o wspieraniu nowych inwestycji.

Większość nowych przepisów ma wejść w życie po 14 dniach od ogłoszenia w Dz.U.

Rejestr Należności Publicznoprawnych

W Dz.U. z 2018 r. pod poz. 1124 opublikowano rozporządzenie Ministra Finansów z 4.4.2018 r. w sprawie Rejestru Należności Publicznoprawnych.

Z art. 18a ustawy z 17.6.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1201 ze zm.; dalej: EgzAdmU), wynika, że Rejestr Należności Publicznoprawnych (RNP) prowadzi w systemie teleinformatycznym Szef Krajowej Administracji Skarbowej (KAS). Przy czym, minister finansów może wyznaczyć, w drodze rozporządzenia, inny organ KAS do prowadzenia rejestru, mając na względzie konieczność zapewnienia sprawnego funkcjonowania tego rejestru oraz sprawność procesów wymiany informacji.

Z rozporządzenia wynika m.in., że wierzycielowi:

1) niebędącemu organem KAS – organ prowadzący rejestr, na wniosek opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP, przesłany na elektroniczną skrzynkę podawczą tego organu, nadaje identyfikator i hasło uprawniające do wprowadzania do rejestru, zmieniania w rejestrze lub wykreślania z rejestru danych;

2) będącemu organem KAS – organ prowadzący rejestr z urzędu nadaje identyfikator i hasło uprawniające do dostępu do systemu teleinformatycznego, w którym prowadzony jest rejestr.

Podmiotowi uprawnionemu, o którym mowa w art. 18q § 2 EgzAdmU, tj.:

1) wierzycielowi,

2) sądowemu lub administracyjnemu organowi egzekucyjnemu,

3) sądowi,

4) organowi prokuratury,

5) Szefowi CBA,

6) instytucji utworzonej na podstawie art. 105 ust. 4 ustawy z 29.8.1997 r. – Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1988 ze zm.),

7) biuru informacji gospodarczej działającego na podstawie ustawy z 9.4.2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1015 ze zm.)

– niebędącemu organem KAS organ prowadzący rejestr, na wniosek opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP, przesłany na elektroniczną skrzynkę podawczą tego organu, nadaje identyfikator i hasło uprawniające do korzystania z funkcjonalności systemu, umożliwiające ułatwiony sposób wyszukiwania zobowiązanych w rejestrze.

Natomiast podmiotowi uprawnionemu będącemu organem KAS organ prowadzący rejestr z urzędu nadaje identyfikator i hasło uprawniające do dostępu do systemu.

Do rejestru wprowadza się dane w formacie XML według struktury logicznej udostępnionej w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej organu prowadzącego RNP.