Przedłużono obowiązywanie przepisów o pomocy publicznej na cele ochrony środowiska w związku z zamknięciem kopalń

W Dz.U. z 2018 r. pod poz. 2005 opublikowano rozporządzenie Ministra Środowiska z 2.10.2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na cele z zakresu ochrony środowiska wynikające z zamknięcia jednostek produkcyjnych węgla.

Zmiany wprowadzono w rozporządzeniu Ministra Środowiska z 12.3.2018 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy publicznej na cele z zakresu ochrony środowiska wynikające z zamknięcia jednostek produkcyjnych węgla (Dz.U. z 2018 r. poz. 585 ze zm.; dalej: rozporządzenie).

Zgodnie z nowym brzmieniem § 3 rozporządzenia, pomoc może być udzielana przedsiębiorstwu górniczemu, którego podstawowym przedmiotem działalności jest prowadzenie likwidacji kopalni, zabezpieczenie kopalń sąsiednich przed zagrożeniem wodnym, gazowym oraz pożarowym, w trakcie i po zakończeniu likwidacji kopalni , o którym mowa w przepisach ustawy z 7.9.2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1374 ze zm.; dalej: GWęgKamU). Przed zmianą pomoc dotyczyła działalności w zakresie prowadzenia likwidacji zakładu górniczego, działań polikwidacyjnych na terenach górniczych albo zabezpieczenia kopalń przed zagrożeniami wodnymi, gazowymi oraz pożarowymi po zakończeniu likwidacji kopalni, o którym mowa w przepisach GWęgKamU.

Natomiast zgodnie z § 9 rozporządzenia, obowiązuje ono do 31.12.2023 r. Przedłużono więc ten okres, który przez zmianą określono do 31.12.2018 r.

Zryczałtowane koszty udziału w szacowaniu szkód łowieckich

W Dz.U. z 2018 r. pod poz. 2000 opublikowano rozporządzenie Ministra Środowiska z 12.10.2018 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych kosztów udziału przedstawicieli wojewódzkich ośrodków doradztwa rolniczego w szacowaniu szkód łowieckich, a także ustalaniu wysokości odszkodowania za te szkody.

Zryczałtowane koszty udziału przedstawicieli wojewódzkich ośrodków doradztwa rolniczego w szacowaniu szkód łowieckich, a także ustalaniu wysokości odszkodowania za te szkody wynoszą 100 zł za udział w oględzinach albo szacowaniu ostatecznym, zakończonych sporządzeniem protokołu, o którym mowa odpowiednio w art. 46a ust. 4 albo art. 46c ust. 5 ustawy z 13.10.1995 r. – Prawo łowieckie (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1295 ze zm.). Chodzi o protokół oględzin sporządzony przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego, albo sporządzony przez te osoby protokół po zakończeniu szacowania ostatecznego.

Jeżeli ten sam przedstawiciel wojewódzkiego ośrodka doradztwa rolniczego tego samego dnia bierze udział w szacowaniu więcej niż jednej szkody łowieckiej na terenie tej samej gminy, zryczałtowane koszty, o których mowa wyżej, zwiększa się o 25 zł za udział w każdych kolejnych oględzinach albo każdym kolejnym szacowaniu ostatecznym, zakończonych sporządzeniem w tym dniu protokołu, o którym mowa wyżej.

Opracowywanie map zagrożenia i ryzyka powodziowego

W Dz.U. z 2018 r. pod poz. 2031 opublikowano rozporządzenie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z 4.10.2018 r. w sprawie opracowywania map zagrożenia powodziowego oraz map ryzyka powodziowego.

Z rozporządzenia wynika m.in., że:

Mapy zagrożenia powodziowego w wersji kartograficznej opracowuje się w dwóch zestawach tematycznych, tj. mapę zagrożenia powodziowego przedstawiającą: głębokość wody, a także prędkość przepływu wody. Mapy takie opracowuje się oddzielnie dla każdego z obszarów zagrożenia powodziowego.

Mapy ryzyka powodziowego w wersji kartograficznej opracowuje się także w dwóch zestawach tematycznych, tj. mapę ryzyka powodziowego przedstawiającą potencjalnie negatywne skutki dla: życia i zdrowia ludzi oraz wartości potencjalnych strat powodziowych, a także dla środowiska, dziedzictwa kulturowego i działalności gospodarczej. Takie mapy także opracowuje się oddzielnie dla każdego z obszarów zagrożenia powodziowego.

Przy opracowywaniu map zagrożenia powodziowego lub map ryzyka powodziowego wykorzystuje się w szczególności:

Zmiana zasad wygasania umów o pracę z powodu śmierci pracodawcy

Modyfikacja reguł wygasania stosunku pracy w związku ze śmiercią pracodawcy to skutek art. 63² § 1 ustawy z 26.6.1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 917 ze zm.; dalej: KP), w brzmieniu nadanym art. 65 ustawy z 5.7.2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz.U. z 2018 r. poz. 1629; dalej: ZarządSukcU). Nowe zasady obowiązują od 25.11.2018 r.

ZASADA 1: Podstawowe terminy ustania zatrudnienia

Po 25 listopada wygaśnięcie umów o pracę z dniem śmierci pracodawcy pozostanie w mocy jako reguła ogólna. Nie będzie jednak działać w stosunku do pracodawców, którzy we własnym imieniu wykonują działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Ich śmierć nie będzie równoznaczna z końcem zatrudnienia, a jeśli już spowoduje wygaśnięcie umów o pracę, to w terminach późniejszych. O tym, która z tych sytuacji wystąpi, zdecyduje ustanowienie lub nieustanowienie zarządu sukcesyjnego (wyznaczenie osoby fizycznej o pełnej zdolności do czynności prawnych do tymczasowego zarządzania przedsiębiorstwem po śmierci jego właściciela).

ZASADA 2: Wyłączenie skutku wygaśnięcia umowy

Do wygaśnięcia umowy o pracę z dniem śmierci pracodawcy – zgodnie ze zmienioną treścią art. 63² § 3 KP – nie dojdzie w razie:

– przejęcia pracownika przez nowego pracodawcę na zasadach określonych w art. 231 KP (wyjątek obowiązujący także obecnie),

– ustanowienia zarządu sukcesyjnego w trybie ustawy sukcesyjnej (nowe wyłączenie).

W pierwszej sytuacji zatrudnienie jest zawsze kontynuowane, a jego zakończenie możliwe jest i będzie tylko z inicjatywy pracownika lub pracodawcy na ogólnych zasadach wypowiadania i rozwiązywania stosunku pracy, a także wygaśnięcia z innych przyczyn niż śmierć pracodawcy. Przy ustanowieniu zarządu sukcesyjnego kontynuacja umów o pracę jest jedynie zapewniona, jeśli w okresie trwania zarządu sukcesyjnego nowy pracodawca przejmie pracowników zmarłego (nowy art. 63² § 4 KP).

ZASADA 3: Wygaśnięcie umów z powodu wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego

Brak przejęcia pracowników w trakcie trwania zarządu sukcesyjnego spowoduje wygaśnięcie umów o pracę z dniem wygaśnięcia tego zarządu (nowy art. 63² § 4 KP). Nastąpi to w jednym z terminów wymienionych w art. 59 ustawy sukcesyjnej, np. z dniem uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia albo wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, jeżeli jeden spadkobierca albo zapisobierca windykacyjny nabył przedsiębiorstwo w spadku w całości. Możliwe jest także, że sąd z ważnych przyczyn przedłuży okres zarządu sukcesyjnego przed jego ustaniem – na maksymalnie na 5 lat od dnia śmierci przedsiębiorcy (art. 60 ust. 1 zd. 1 ZarządSukcU). W takim przypadku umowy o pracę wygasną wraz z upływem przedłużonego terminu trwania zarządu.

ZASADA 4: Wygaśnięcie umów w razie braku zarządu sukcesyjnego

Umowy o pracę wygasną z upływem 30 dni od śmierci pracodawcy, który nie ustanowi zarządu sukcesyjnego. Taki skutek nie będzie miał miejsca, jeśli osoby uprawnione do dokonywania czynności zachowawczych, tj. koniecznych do zachowania majątku lub możliwości prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku (wymienione w art. 14 ZarządSukcU) albo zarządca sukcesyjny uzgodnią z pracownikiem, na mocy pisemnego porozumienia stron, że stosunek pracy będzie kontynuowany na dotychczasowych zasadach (nowy art. 63² § 5 KP). W takich okolicznościach zatrudnienie wydłuży się do dnia:

– ustanowienia zarządu sukcesyjnego albo wygaśnięcia uprawnienia do jego powołania – gdy porozumienie z pracownikiem zawiera osoba uprawniona do dokonywania czynności zachowawczych,

– wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego – przy porozumieniu zawieranym przez zarządcę sukcesyjnego.

Umowy o pracę wygasną mimo wcześniejszego zawarcia porozumienia o kontynuacji zatrudnienia w dwóch przypadkach. Po pierwsze, gdy wygaśnie uprawnienie do powołania zarządcy sukcesyjnego, pod warunkiem, że strony nie uzgodnią wcześniejszego ich rozwiązania (nowy art. 632 § 10 KP). Po drugie, w razie wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego, o ile w jego trakcie nie nastąpi przejęcie pracowników na podstawie art. 231 KP (nowy art. 632 § 11 KP).

Jeszcze inaczej będzie wyglądać kwestia terminów ustania umów o prące na czas określony. W myśl nowego art. 63² § 7 KP ma być to dzień:

1) upływu okresu, na który umowy zostały zawarte, jeżeli terminy ich rozwiązania przypadną przed upływem 30 dni od dnia śmierci pracodawcy – pod warunkiem, że spadkobiercy i pracownicy nie uzgodnią wcześniejszego rozwiązania umów,

2) wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo wygaśnięcia uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, gdy rozwiązanie umowy ze względu na upływ okresu jej trwania nastąpiło po upływie 30-dniowego okresu od śmierci pracodawcy – pod warunkiem, że wcześniej nie nastąpi ustanie zatrudnienia ze względu na upływ czasu, na który umowa została zawarta, albo ustalenie innej daty między spadkobiercami a pracownikiem.

ZASADA 5: Uprawnienia pracowników

Okres od dnia śmierci pracodawcy do dnia wygaśnięcia umowy o pracę, dokonania uzgodnień o kontynuacji zatrudnienia lub jego wcześniejszego rozwiązania lub rozwiązania umowy o pracę na czas określony w razie braku powołania zarządu sukcesyjnego ma być dla pracownika okresem usprawiedliwionej nieobecności w pracy, ale bez prawa do wynagrodzenia (nowy art. 63² § 8 KP). Musi się jednak liczyć z możliwością otrzymania polecenia wykonywania pracy zgodnej z umową.

Realizując taką opcję, osoba uprawniona do dokonywania czynności zachowawczych lub zarządca sukcesyjny ma ustalić okres świadczenia zadań i wymiar czasu pracy (nowy art. 63² § 9 KP).

Wygaśnięcie umowy o pracę z powodu śmierci pracodawcy uprawni pracownika (tak jak dotychczas) do otrzymania odszkodowania w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (art. 63² § 2 KP). Uzyska on także zupełnie nowe prawo: pierwszeństwa w zatrudnieniu na warunkach, jakie miał przed wygaśnięciem umowy o pracę ze względu na śmierć pracodawcy (nowy art. 63² § 12 KP). Zarządca sukcesyjny będzie zobowiązany do przyjęcia takiej osoby w razie ponownego zatrudniania pracowników w tej samej grupie zawodowej, o ile zgłosi ona zamiar podjęcia pracy w ciągu miesiąca od dnia ustanowienia zarządu sukcesyjnego.

Postępowanie z dokumentami wyborczymi

W Dz.U. z 2018 r. pod poz. 1995 opublikowano rozporządzenie MKiDN z 11.10.2018 r. w sprawie sposobu przekazywania, przechowywania i udostępniania dokumentów z wyborów.

Rozporządzenie reguluje zasady postępowania z dokumentami z wyborów:

1) z obwodowych komisji wyborczych;

2) z okręgowych, rejonowych i terytorialnych komisji wyborczych oraz od komisarzy wyborczych;

3) w delegaturach Krajowego Biura Wyborczego;

4) w Państwowej Komisji Wyborczej.

Z rozporządzenia wynika m.in., że dokumentację elektroniczną z wyborów obejmującą dokumenty elektroniczne i dane w systemach teleinformatycznych, w tym dane w systemach teleinformatycznych Państwowej Komisji Wyborczej stanowiące materiały archiwalne w rozumieniu ustawy z 14.7.1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 217 ze zm.; dalej: NarodZasobArchiwU), przekazuje się i przechowuje w sposób odpowiedni do zastosowanej technologii zapisu, stosując rozwiązania techniczne zapewniające wiarygodność dokumentacji, jej zabezpieczenie przed uszkodzeniem, zniszczeniem lub utratą oraz odpowiednio zasady przekazywania i przechowywania określone dla dokumentów z wyborów w postaci papierowej.

Dokumentów z wyborów, stanowiących dowody w postępowaniach sądowych i administracyjnych oraz przygotowawczych postępowaniach karnych, nie przekazuje się do archiwów państwowych i nie niszczy do czasu zakończenia tych postępowań. Po zakończeniu postępowań, do postępowania z dokumentami z wyborów stosuje się przepisy rozporządzenia dotyczące odpowiednio materiałów archiwalnych lub dokumentacji niearchiwalnej.

Urzędnik wyborczy, konsul lub kapitan polskiego statku morskiego, czyli depozytariusze, dyrektor delegatury Krajowego Biura Wyborczego i Szef Krajowego Biura Wyborczego przy przekazywaniu i przechowywaniu dokumentów z wyborów, stosują spis zdawczo-odbiorczy oraz zbiorczy protokół zdawczo-odbiorczy określone w § 4 rozporządzenia.

0112-KDIL2-2.4012.363.2018.2.MŁ – Interpretacja indywidualna z dnia 15-10-2018

Interpretacja indywidualna z dnia 15-10-2018

Od 1 października rozpoczynamy prace inwentaryzacyjne

Podstawą sporządzenia sprawozdań finansowych są prawidłowe dane, potwierdzające sytuację finansową i majątkową podmiotu. Przeprowadzenie inwentaryzacji pozwala na okresowe ustalenie lub sprawdzanie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów – art. 4 ust. 3 pkt. 3 Ustawy z 29.9.1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 395 ze zm., dalej: RachunkU).

W podmiotach, w których rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, inwentaryzację za 2018 r. należy przeprowadzić na 31.12.2018 r. Podmioty prowadzące księgi rachunkowe mogą rozpocząć prace inwentaryzacyjne za rok bieżący 1.10.2018 r., a muszą zakończyć 15.1.2019 r. Za prawidłowe przeprowadzenie inwentaryzacji odpowiada kierownik jednostki, w tym również z tytułu nadzoru, nawet jeśli określone obowiązki w zakresie rachunkowości – z wyłączeniem odpowiedzialności za przeprowadzenie inwentaryzacji w formie spisu z natury – zostaną powierzone innej osobie, za jej zgodą.

W przypadku badania sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta, zgodnie z art. 66 ust. 5 RachunkU, kierownik jednostki zawiera z firmą audytorską umowę o badanie sprawozdania finansowego w terminie umożliwiającym firmie audytorskiej udział w inwentaryzacji znaczących składników majątkowych.

Prawidłowe przeprowadzenie inwentaryzacji zapewnia przygotowany harmonogram inwentaryzacji oraz odpowiednie dokumenty (instrukcja inwentaryzacyjna, zarządzenie, arkusze spisowe). RachunkU nie zawiera przepisów, które nakładałyby na jednostki obowiązek posiadania instrukcji inwentaryzacyjnej, jednak większość podmiotów ją posiada.

Kierownik jednostki powinien wydać zarządzenie o przeprowadzeniu inwentaryzacji. Zarządzenie wskazuje składniki majątkowe, które będą inwentaryzowane, metody ich inwentaryzowania oraz terminy. Powołuje również komisję inwentaryzacyjną. W zależności od potrzeb powoływane są zespoły spisowe. Osoby biorące udział w inwentaryzacji należy przeszkolić.

Inwentaryzacje przeprowadza się następującymi metodami:

1) spis z natury, w tym spis składników trudno mierzalnych i niedostępnych, dokonywany poprzez obmiar, szacunek, porównanie do podobnych składników,

2) potwierdzenie salda przez kontrahenta,

3) porównania danych z ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami (weryfikacja sald).

Zakres inwentaryzacji określa Rozdział 3 RachunkU. Od października można dokonywać inwentaryzacji składników aktywów, z wyłączeniem aktywów pieniężnych, papierów wartościowych, produktów w toku produkcji oraz materiałów, towarów i produktów gotowych, określonych w art. 17 ust. 2 pkt 4 Rachunku.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 RachunkU, częstotliwość i terminy inwentaryzacji uważa się za dotrzymane, jeżeli inwentaryzację: składników aktywów – z wyłączeniem aktywów pieniężnych, papierów wartościowych, produktów w toku produkcji oraz materiałów, towarów i produktów gotowych – rozpoczęto nie wcześniej niż 3 miesiące przed końcem roku obrotowego, a zakończono do 15 dnia następnego roku, natomiast ustalenie stanu nastąpiło przez dopisanie do stanu lub odpisanie od niego, stwierdzonego drogą spisu z natury lub potwierdzenia salda – przychodów i rozchodów (zwiększeń i zmniejszeń), jakie nastąpiły między datą spisu lub potwierdzenia a dniem ustalenia stanu wynikającego z ksiąg rachunkowych, przy czym stan wynikający z ksiąg rachunkowych nie może być ustalony po dniu bilansowym.

W przypadku innych składników majątku jednostki, termin inwentaryzacji na dzień bilansowy uznaje się za zachowany, jeżeli przeprowadzono ją w następujących okresach:

1) raz w roku dla zapasów materiałów, towarów (opakowań), które są objęte ewidencją wartościową w punktach detalicznych jednostki oraz zapasów drewna w jednostkach prowadzących gospodarkę leśną,

2) raz w ciągu dwóch lat dla zapasów materiałów, towarów, produktów gotowych i półproduktów znajdujących się na strzeżonych składowiskach i objętych ewidencją ilościowo – wartościową,

3) raz w ciągu czterech lat dla nieruchomości inwestycyjnych lub zaliczonych do środków trwałych oraz innych środków trwałych, maszyn, urządzeń wchodzących w skład środków trwałych w budowie, jeżeli znajdują się na terenie strzeżonym.

Tablica ostrzegawcza w gminie o polowaniu zbiorowym

W Dz.U. z 2018 r. pod poz. 1939 opublikowano rozporządzenie Ministra Środowiska z 3.10.2018 r. w sprawie tablicy ostrzegawczej o polowaniu zbiorowym.

Rozporządzenie określa zasady stosowania takich tablic:

1. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego rozmieszcza tablice w odległości nie mniejszej niż 200 m i nie większej niż 1000 m od granicy obszaru polowania zbiorowego, na którym odbywają się pędzenia, w miejscach uzasadnionych koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa osób postronnych, w szczególności na parkingach leśnych, szlakach turystycznych lub w miejscach zebrań publicznych.

Jeżeli granica obszaru polowania zbiorowego, na którym odbywa się pędzenie:

2. Tablicę mocuje się tak, aby jej środek był usytuowany na wysokości 160 cm od poziomu gruntu, w sposób utrudniający jej zdjęcie przez osoby postronne.

3. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego:

Rozporządzenie określa też wzór tablicy ostrzegawczej.

Minimalne wynagrodzenia w ochronie zdrowia oraz Państwowe Ratownictwo Medyczne – zmiany

Z dniem 25.10.2018 r. wejdzie w życie ustawa z 13.9.2018 r. o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz ustawy o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1942). Ustawa zmienia przepisy ustawy z 8.6.2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego pracowników wykonujących zawody medyczne zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz.U. poz. 1473; dalej: NajWynPracMedU) oraz przepisy ustawy z 10.5.2018 r. o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1115).

Ustawa rozszerza zakres podmiotowy NajWynPracMedU o pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawody medyczne.W załączniku do ustawy dla grupy pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, sprecyzowano również współczynnik pracy w wysokości 0,58.

Ponadto w przepisach ustawy wprowadzono maksymalny termin, do 15 czerwca każdego roku, na wydanie przez kierownika podmiotu leczniczego lub podmiot tworzący (w przypadku podmiotów leczniczych działających w formie jednostek budżetowych) zarządzenia w sprawie podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego.

W ustawie przywrócono także stosowanie art. 12-12h ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym do końca roku 2020. Przepisy te dotycząc akredytacji podmiotów ubiegających się o przeprowadzanie kursów doskonalących dla dyspozytorów medycznych. Ustawa skraca także termin wejścia w życie przepisów dotyczących planu działania systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne w ten sposób, aby plan taki mógł zostać sporządzony po raz pierwszy na rok 2019.

W ustawie sprecyzowano także przepisy dostosowujące, dotyczące określenia terminu zawarcia pierwszego porozumienia (lub zarządzenia, jeżeli porozumienie nie zostanie zawarte) w sprawie sposobu podwyższania na dzień 1.7.2018 r. wynagrodzeń zasadniczych w podmiocie leczniczym w zakresie zmian wynikających z ustawy dotyczących pracowników działalności podstawowej, innych niż pracownicy wykonujący zawód medyczny, oraz pielęgniarek i położnych w zakresie zmiany ich współczynników pracy.

Uzasadnienie