Projekt ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary

W odniesieniu do prawa nieruchomości projekt zakłada, że w stosunku do podmiotów zbiorowych, za które rozumie się osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną, w tym również spółkę handlową z udziałem Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub związku takich jednostek, spółkę kapitałową w organizacji, podmiot w stanie likwidacji oraz przedsiębiorcę niebędącego osobą fizyczną, z wyłączeniem Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego i ich związków może w drodze postępowania sadowego zostać orzeczony przepadek składników mienia lub praw majątkowych podmiotu zbiorowego w całości lub w części albo ich równowartość , jeżeli podmiot zbiorowy w całości lub w znacznej części służył lub był przeznaczy do popełnienia tego czynu zabronionego lub ukrycia osiągniętej z niego korzyść.

Ustawa będzie miała zastosowanie do czynów zabronionych przez ustawę pod groźbą kary, jako przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub jako przestępstwo skarbowe.

Co ważne, podmiot zbiorowy odpowiada również za czyn zabroniony, pozostający bezpośrednio w związku z prowadzoną przez ten podmiot działalnością, jeżeli został popełniony przez:

Podmiot zbiorowy odpowiada za czyn zabroniony, z którego chociażby pośrednio osiągnął korzyść majątkową, popełniony przez:

– jeżeli organ, członek organu lub osoba, o której mowa w art. 6 ust. l projektu wiedziała lub przy zachowaniu ostrożności wymaganej w danych okolicznościach mogła się dowiedzieć, że osoby określone w pkt l i 2 (podwykonawca, pracownik lub upoważniony do działań) będą usiłowały popełnić lub popełniły czyn zabroniony, lub że u przedsiębiorcy występują nieprawidłowości.

Projekt został skierowany do zaopiniowania Biura Legislacyjnego i do konsultacji

Ochrona danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości

W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 125 opublikowano ustawę z 14.12.2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości.

Zgodnie z art. 1 ustawa określa:

1) zasady i warunki ochrony danych osobowych przetwarzanych przez właściwe organy w celu rozpoznawania, zapobiegania, wykrywania i zwalczania czynów zabronionych, w tym zagrożeń dla bezpieczeństwa i porządku publicznego, a także wykonywania tymczasowego aresztowania, kar, kar porządkowych i środków przymusu skutkujących pozbawieniem wolności;

2) prawa osób, których dane osobowe są przetwarzane przez właściwe organy w powyższych celach oraz środki ochrony prawnej przysługujące tym osobom;

3) sposób prowadzenia nadzoru nad ochroną danych osobowych przetwarzanych przez właściwe organy w tych celach, z wyłączeniem danych osobowych przetwarzanych przez prokuraturę i sądy;

4) zadania organu nadzorczego oraz formy i sposób ich wykonania;

5) obowiązki administratora i podmiotu przetwarzającego oraz inspektora ochrony danych i tryb jego wyznaczania;

6) sposób zabezpieczenia danych osobowych;

7) tryb współpracy z organami nadzorczymi w innych państwach UE;

8) odpowiedzialność karną za naruszenie przepisów niniejszej ustawy.

Ustawa będzie miała zastosowanie do przetwarzania danych osobowych przez właściwe organy w wymienionych wyżej celach, w sposób: całkowicie lub częściowo zautomatyzowany, albo inny niż zautomatyzowany, w przypadku gdy dane te stanowią lub mają stanowić część zbioru danych.

Jako organ nadzorczy wyznaczono Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych (Prezesa ODO), do którego zadań należy m.in. monitorowanie i egzekwowanie stosowania przepisów niniejszej ustawy oraz wydanych na jej podstawie aktów wykonawczych.

Właściwe organy przetwarzają dane osobowe wyłącznie w zakresie niezbędnym dla zrealizowania uprawnienia lub spełnienia obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Dopuszczono przy tym:

1) przetwarzanie danych osobowych w innych celach niż określone w art. 1 pkt 1 ustawy, jeżeli przepisy prawa zezwalają na ich przetwarzanie;

2) wykorzystanie przetwarzania danych osobowych zebranych do tych celów, w zakresie niezbędnym do ich archiwizacji w interesie publicznym oraz do celów naukowych, statystycznych lub historycznych, o ile podlega ono odpowiednim zabezpieczeniom praw i wolności osób, których dane dotyczą.

Niedopuszczalne będzie przetwarzanie wrażliwych danych osobowych, czyli ujawniających pochodzenie rasowe, etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne, światopoglądowe, przynależność do związków zawodowych oraz przetwarzanie danych genetycznych, danych biometrycznych w celu jednoznacznego zidentyfikowania osoby fizycznej, danych dotyczących zdrowia, danych dotyczących seksualności i orientacji seksualnej osoby fizycznej. Przetwarzanie takich danych będzie jednak możliwe, jeżeli:

1) przepisy prawa zezwalają na ich przetwarzanie lub

2) jest to niezbędne dla ochrony życia lub zdrowia lub interesów osoby, której dane dotyczą, lub innej osoby, lub

3) dane takie zostały upublicznione przez osobę, której dotyczą.

Ustawa wprowadza także przepisy określające:

1) prawa osoby, której dane dotyczą;

2) zasady działania administratora i podmiotu przetwarzającego;

3) zabezpieczanie danych osobowych;

4) zadania inspektora ochrony danych (IOD);

5) zasady współpracy z organami nadzorczymi w innych państwach UE;

6) środki ochrony prawnej i odpowiedzialność prawną;

7) przepisy karne.

Ustawa wprowadza też zmiany w wielu ustawach, w których przetwarza się dane osobowe, wprowadza przepisy dotyczące m.in. centralnej bazy w więziennictwie, warunki i zasady wymiany informacji z organami ścigania państw trzecich i organizacji międzynarodowych, nadzoru nad przetwarzaniem danych osobowych, których administratorami są powszechne jednostki organizacyjne prokuratury, możliwości wymiany przez organy KAS z organami ścigania państw członkowskich UE zajmującymi się zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości oraz innymi organizacjami międzynarodowymi, Trybunału Konstytucyjnego oraz Sądu Najwyższego jako administratora danych osobowych przetwarzanych w ramach prowadzonych przez nie postępowań i inne.

Natomiast z wprowadzonych przepisów przejściowych wynika m.in., że:

1) osoba pełniąca w dniu wejścia w życie ustawy, czyli 6.2.2019 r., funkcję IOD na podstawie przepisów ustawy z 10.5.2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1000 ze zm.; dalej: OchrDanychOsobU), staje się IOD i pełni swoją funkcję nie dłużej jednak niż 3 miesiące od dnia wejścia w życie, czyli do 6.5.2019 r., chyba że przed tym dniem administrator zawiadomi Prezesa UODO o wyznaczeniu innej osoby na IOD;

2) osoba, która stała się IOD na powyższej podstawie, pełni swoją funkcję także po upływie tych 3 miesięcy, jeżeli do tego dnia administrator zawiadomi Prezesa UOD o jej wyznaczeniu;

3) administrator, który do 6.2.2019 r. nie powołał IOD, o którym mowa w OchrDanychOsobU, jest obowiązany do wyznaczenia IOD i zawiadomienia Prezesa UODO o jego wyznaczeniu, w terminie 1 miesiąca od dnia wejścia w życie ustawy, czyli do 6.3.2019 r.;

4) postępowania prowadzone przez Prezesa UODO, wszczęte i niezakończone przed 6.2.2019 r., prowadzone są na podstawie przepisów dotychczasowych;

5) w terminie 1 roku od dnia wejścia w życie ustawy, czyli do 6.2.2020 r. administrator dostosowuje zasady przetwarzania danych osobowych do środków technicznych i organizacyjnych.

Sposób przesyłania wniosku o zwrot podatku dochodowego z tytułu wypłacanych należności za pomocą środków komunikacji elektronicznej

Na podstawie art. 28b ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej PDOPrU), odpowiednio art. 44f ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.; dalej PDOFizU) organ podatkowy zwraca, na wniosek, podatek pobrany zgodnie z art. 26 ust. 2e PDOPrU/art. 41 ust. 12 PDOFizU (podatek u źródła od należności w łącznej kwocie powyżej 2 mln zł). Wniosek ten składa podatnik (nierezydent) albo płatnik, jeżeli wpłacił podatek z własnych środków i poniósł ciężar ekonomiczny tego podatku.

Na podstawie art. 28b PDOPrU, organ podatkowy zwraca, na wniosek, podatek pobrany zgodnie z art. 26 ust. 2e (podatek u źródła od należności w łącznej kwocie powyżej 2 mln zł). Wysokość podatku do zwrotu określa się na podstawie zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Wniosek o zwrot podatku może złożyć:

1) podatnik (nierezydent),

2) płatnik, jeżeli wpłacił podatek z własnych środków i poniósł ciężar ekonomiczny tego podatku.

W sprawie zwrotu organ wydaje decyzję, w której określa kwotę do zwrotu. Sposób przesyłania wniosku o zwrot podatku określa rozporządzenie MF z 28.12. 2018 r. w sprawie sposobu przesyłania wniosku o zwrot podatku dochodowego od osób prawnych za pomocą środków komunikacji elektronicznej (Dz.U. z 2018 r. poz. 2504). Rozporządzenie przewiduje, że wniosek przesyłany jest środkami komunikacji elektronicznej za pomocą oprogramowania interfejsowego dostępnego na stronie, której adres jest podany w BIP na stronie MF. Wniosek powinien być opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Struktura logiczna urzędowego poświadczenia odbioru wniosku jest udostępniona w BIP na stronie MF. Urzędowe poświadczenie odbioru wydane przez elektroniczną skrzynkę podawczą systemu teleinformatycznego administracji podatkowej, po przeprowadzeniu prawidłowej weryfikacji struktury logicznej, poprawności danych i podpisu elektronicznego:

1) zapewnia integralność przekazanego wniosku zgodnie z przepisami ustawy z 17.2.2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 570);

2) zawiera datę i godzinę przekazania wniosku i stanowi dowód doręczenia dokumentu.

Odpowiednie przepisy, które są zwarte w art. 28b PDOPrU, znajdują się też w art. 44f PDOFizU.

W konsekwencji w rozporządzeniu MF z 28.12.2018 r. w sprawie sposobu przesyłania wniosku o zwrot podatku dochodowego od osób fizycznych za pomocą środków komunikacji elektronicznej (Dz.U. z 2018 r. poz. 2516) zawarto analogiczne przepisy odnośnie do sposobu składania wniosku o zwrot podatku dochodowego od osób fizycznych.

0112-KDIL2-3.4012.570.2018.2.AŻ – Interpretacja indywidualna z dnia 30-01-2019

Interpretacja indywidualna z dnia 30-01-2019

0111-KDIB1-1.4010.428.2018.2.BS – Interpretacja indywidualna z dnia 30-01-2019

Interpretacja indywidualna z dnia 30-01-2019

Przesyłanie wniosku o wydanie opinii o stosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 26b PDOPrU

Na podstawie art. 26b ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej PDOPrU), organ podatkowy, na wniosek złożony przez podmiot (tj. nierezydenta, bądź płatnika, jeżeli to on wpłacił podatek z własnych środków i poniósł ciężar ekonomiczny tego podatku) wydaje, pod warunkiem wykazania przez wnioskodawcę spełnienia przez podatnika warunków określonych w art. 21 ust. 3-9 lub art. 22 ust. 4-6, opinię o stosowaniu przez płatnika zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz tego podatnika należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 (opinia o stosowaniu zwolnienia). Aby uzyskać taką opinię trzeba wystąpić z wnioskiem o to. Zgodnie z r ozporządzeniem MF z 28.12.2018 r. w sprawie sposobu przesyłania wniosku o wydanie opinii o stosowaniu zwolnienia, o którym mowa w art. 26b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 2539) wniosek ten ma być przesyłany środkami komunikacji elektronicznej za pomocą oprogramowania interfejsowego dostępnego na stronie, której adres jest podany w BIP na stronie MF. Wniosek ten powinien być opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym.

Urzędowe poświadczenie odbioru wniosku wydawane jest przez elektroniczną skrzynkę podawczą systemu teleinformatycznego administracji podatkowej, po przeprowadzeniu prawidłowej weryfikacji struktury logicznej, poprawności danych i podpisu elektronicznego. Poświadczenie odbioru zawiera datę i godzinę przekazania wniosku i stanowi dowód doręczenia dokumentu.

Przesyłanie informacji o schemacie podatkowym za pomocą środków komunikacji elektronicznej

Przesyłania informacji dokonuje się elektronicznie i zostało to określone w rozporządzeniu MF z 28.12.2018 r. w sprawie sposobu przesyłania informacji o schemacie podatkowym za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Zgodnie z art. 86n § 1 i 2 ustawy z 29.8.1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.; dalej OrdPU), informacje, o których mowa w:

1) art. 86b § 1 i 6 (MDR-1 – informacja o schemacie podatkowym – przekazywana przez promotora),

2) art. 86c § 1 i 2 (MDR-2 – informacja o schemacie podatkowym – przekazywana przez korzystającego),

3) art. 86d § 3, 4 i 5 (MDR-1 – informacja o schemacie podatkowym przekazywana przez wspomagającego lub MDR-2 – zawiadomienie dotyczące schematu podatkowego),

4) art. 86f § 4 (MDR-4 – kwartalna informacja o udostępnieniu schematu podatkowego standaryzowanego przekazywana przez promotora lub wspomagającego dot. danych identyfikujących o korzystających) oraz

5) art. 86j § 1 (MDR-3 – informacja korzystającego o schemacie podatkowym)

– będą przesyłane za pomocą środków komunikacji elektronicznej w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej.

Struktura logiczna postaci elektronicznej tych informacji jest dostępna w BIP na stronie MF. W rozporządzeniu MF z 28.12.2018 r. w sprawie sposobu przesyłania informacji o schemacie podatkowym za pomocą środków komunikacji elektronicznej (Dz.U. z 2018 r. poz. 2534) przewidziano, że ww. informacje mogą być przesyłane środkami komunikacji elektronicznej za pomocą oprogramowania interfejsowego dostępnego na stronie, której adres jest podany w BIP na stronie MF.

Urzędowe poświadczenie odbioru wydane przez elektroniczną skrzynkę podawczą systemu teleinformatycznego administracji skarbowej, po przeprowadzeniu prawidłowej weryfikacji struktury logicznej, poprawności danych i podpisu elektronicznego:

1) zapewnia integralność przekazanych informacji zgodnie z przepisami ustawy z 17.2.2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 570),

2) zawiera datę i godzinę przekazania informacji i stanowi dowód doręczenia dokumentu.

Projekt z 21.12.2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks Karny Skarbowy

Czynny żal

Aktualnie często brak jest możliwości ścigania sprawców przestępstw skarbowych i wykroczeń ujawnionych w trakcie kontroli przeprowadzonej co prawda przez uprawniony organ, jednak inny niż organ ścigania. Nowelizacja art. 16 § 5 pkt 2 KKS prowadzi do tego, że skorzystanie z instytucji czynnego żalu możliwe będzie tylko w sytuacji, gdy sprawca czynu zabronionego z własnej inicjatywy i z własnej woli ujawni nieprawidłowości zanim zrobi to uprawniony organ bez względu na to czy będzie to organ ścigania czy inny. Każda czynności organu zmierzająca do ujawnienia przestępstwa lub wykroczenia skarbowego niezależnie od jej efektów będzie wyłączać czynny żal.

Proponuje się również usunąć warunek nakładający na sprawcę, który zamierza skorzystać z dobrodziejstwa ustawy, dokonanie wpłaty ,,wymagalnej” należności publicznoprawnej, a więc ustalonej w tzw. decyzji wymiarowej. Podniesienie najniższej liczby stawek dziennych kary grzywny. Zmiana proponowana w art. 23 § 1 KKS polega na radykalnym podniesieniu najniższej liczby stawek dziennych kary grzywny wymierzanej za przestępstwo skarbowe z 10 do 20.

Odpowiedzialność posiłkowa i zmiany w karach

Zmianie ulegnie art. 24 § 5 KKS. Aktualnie gdy podmiot odpowiedzialny posiłkowo uzyskał korzyść majątkową, orzeczenie sądu ograniczało się do zobowiązania tego podmiotu wyłącznie do jej zwrotu. W wielu sytuacjach korzyść majątkowa już nie istnieje (zostaje skonsumowana). Przepis § 5 w nowym brzmieniu postanawia, że sąd będzie mógł zobowiązać podmiot odpowiedzialny posiłkowo do zwrotu, także równowartości osiągniętej przez niego korzyści majątkowej.

Poszerzono krąg przedmiotów podlegających obligatoryjnemu zniszczeniu. Zmiana w § 6 art. 31 KKS polega na dodaniu w tym przepisie suszu tytoniowego oraz urządzeń i maszyn do produkcji wyrobów tytoniowych, a także urządzeń lub automatów gier obok wyrobów tytoniowych – podlegających obligatoryjnemu zniszczeniu w przypadku orzeczenia ich przepadku.

Przepis art. 38 § 2 KKS proponuje się zmienić, tak, aby kara nadzwyczajnie obostrzona sięgała trzykrotnej wysokości ,,normalnej” górnej granicy zagrożenia karą pozbawienia wolności w danym typie czynu zabronionego.

W art. 48 § 1 KKS proponuje się obniżenie dolnej granicy kary grzywny za wykroczenia skarbowe, z obecnej jednej dziesiątej do jednej dwudziestej wysokości minimalnego wynagrodzenia. Natomiast w art. 48 § 2 KKS proponuje się podniesienie wysokości górnej granicy kary grzywny orzekanej w postępowaniu mandatowym.

Przedawnienie

Zmiany art. 51 § 1, 2, 2a i 4 KKS mają na celu wydłużenie okresu przedawnienia karalności wykroczeń skarbowych z jednego roku obecnie do 2 lat. Zmianie ulegnie również początek biegu terminu przedawnienia przestępstw skarbowych. Zmieniony art. 44 KKS otrzyma brzmienie: Bieg przedawnienia przestępstwa skarbowego polegającego na uszczupleniu lub narażeniu na uszczuplenie należności publicznoprawnej rozpoczyna się z końcem roku, w którym upłynął termin płatności tej należności. Jeżeli dokonanie przestępstwa skarbowego zależy od nastąpienia określonego w kodeksie skutku, bieg przedawnienia rozpoczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił.

Penalizacja nowych czynów

Po nowelizacji przepis art. 60 § 2 KKS będzie obejmował zachowania, polegającego na nieprzechowywaniu księgi po zakończeniu działalności gospodarczej. Zakresem art. 63 § 3 KKS objęta zostanie sprzedaż wyrobów akcyzowych bez wymaganych znaków akcyzy poza procedurą zawieszania poboru akcyzy. Spenalizowano w art. 65 KKS odpowiedzialność osoby, u których ujawniono przedmioty pochodzące z przestępstw opisanych w art. 69 § 1 i 3 KKS lub art. 69a KKS, zwłaszcza wyroby pochodzących z nielegalnej produkcji. W art. 67a KKS wprowadzono odpowiedzialność karna za paserstwo nielegalnych (podrobionych lub przerobionych) znaków akcyzy oraz upoważnień do odbioru banderol. W art. 69a KKS spenalizowano również przygotowanie do produkcji lub magazynowania wyrobów akcyzowych poza składem podatkowym wbrew przepisom ustawy. Wprowadzenie zmian w art. 107e KKS ma na celu ustanowienie sankcji za udostępnienie środków lub nieruchomości do urządzania lub prowadzenia gier hazardowych bez wymaganej koncesji lub zezwolenia. Zmiany pozwolą na pociągnięcie do odpowiedzialności również tych osób, które udostępniają środki, a przede wszystkim powierzchnie różnych nieruchomości do urządzania lub prowadzenia nielegalnych gier, głównie hazardowych. W art. 110c KKS spenalizowano czyny mające na celu utrudnianie lub uniemożliwianie przeprowadzenia kontroli urządzeń i prowadzenia gier hazardowych.

Pouczenie dla podejrzanego

Uchylenie przepisu § 2 w art. 114 KKS ma na celu kompleksowego uregulowania w Kodeksie karnym skarbowym kwestii pouczenia dla podejrzanego o jego uprawnieniach i obowiązkach, które jest zamieszczone w projektowanym art. 120a KKS. Ponadto, proponuje się rezygnację z obowiązku pouczania sprawcy o przysługujących mu uprawnieniach przez organ prowadzący postępowanie w razie wyrównania uszczerbku finansowego Skarbowi Państwa, jednostce samorządu terytorialnego lub innemu uprawnionemu podmiotowi.

Ustawa powinna wejść w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia z wyjątkiem art. 1 pkt 43 w zakresie art. 120a § 5, który wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia.

Zasady egzekucji komorniczej z umów zleceń

Zasada 1: Wytyczne z zajęcia

Wynagrodzenie z umowy zlecenia i innych kontraktów cywilnoprawnych nie jest wynagrodzeniem za pracę, stąd komornik prowadzi z niego egzekucję w trybie przepisów ustawy z 17.11.1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1360 ze zm.; dalej: KPC) o egzekucji z innych wierzytelności (art. 895 i nast. KPC). Dokonuje więc zajęcia, o czym zawiadamia zleceniobiorcę będącego dłużnikiem (art. 896 KPC). Informację o tym przekazuje także zleceniodawcy, którego obowiązkiem jest postąpić według zawartych tam wytycznych. Przekazuje zatem komornikowi:

– pełną kwotę z umowy zlecenia, jeśli tak jest zapisane w treści zawiadomienia (patrz też zasada 2),

– wynagrodzenie pomniejszone o kwotę wolną od potrąceń i w maksymalnej wysokości wynikającej z ustawy z 26.6.1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 917 ze zm.; dalej: KP), gdy w zawiadomieniu jest umieszczone takie postanowienie lub upoważnienie do zastosowania tych reguł ochronnych.

Zasada 2: Warunki do ochrony

Od reguły przekazywania komornikowi całego wynagrodzenia z umowy zlecenia wprowadza wyjątek obowiązujący od 1.1.2019 r. artykuł 833 § 2¹ KPC (poprzednio część tego przepisu była zawarta w art. 833 § 2 KPC, który ma obecnie nowe brzmienie). Określa on, że art. 87 i art. 87¹ KP o granicach potrąceń i kwocie wolnej mogą być stosowane do niektórych takich kontraktów. Ma to miejsce, gdy:

– świadczenia ze zlecenia mają charakter powtarzający się, czyli zleceniobiorca otrzymuje wynagrodzenie przez określony okres w powtarzających się odstępach czasu (wyrok SA w Łodzi z 13.2.2014 r., I ACa 1057/13) – przesłanka bez zmian,

– celem zlecenia jest zapewnienie utrzymania albo stanowi ono jedyne źródło dochodu dłużnika będącego osobą fizyczną (tu: zleceniobiorcy) – przesłanka zmieniona od 1.1.2019 r.; do tego dnia art. 833 § 2 KPC przewidywał tylko zapewnienie utrzymania.

Do zleceniobiorcy należy poinformowanie o spełnieniu tych warunków komornika, który podejmuje decyzję o wzięciu pod uwagę lub wykluczeniu ochronnych regulacji z art. 87-87¹ KP (art. 896 § 2 KPC). Jednak zdaniem Ministerstwa Sprawiedliwości, zleceniodawca posiadający wiedzę o ziszczeniu kryteriów do kwoty wolnej i granic potrąceń z Kodeksu pracy, powinien je zastosować. Również wtedy, gdy w piśmie komorniczym nie ma na ten temat słowa (stanowisko z 27.8.2018 r., UiPP nr 2/2019).

Zasada 3: Kwota wolna i granice potrąceń

Jeśli zleceniobiorcy przysługuje ochrona z Kodeksu pracy, wówczas zleceniodawca może maksymalnie potrącić: 3/5 (60%) należnego wynagrodzenia – przy egzekucji na pokrycie świadczeń alimentacyjnych i przy ich zbiegu z innymi należnościami, przy których granica to 1/2 wynagrodzenia. Kwotę wolną nalicza natomiast – zgodnie z przytoczonym wcześniej stanowiskiem resortu sprawiedliwości – od minimalnego wynagrodzenia za pracę (w 2019 r. – 2250 zł), a nie od minimalnej stawki godzinowej dla zleceniobiorców (w 2019 r. – 14,70 zł).

Przesyłanie elektronicznie oświadczeń płatnika i emitenta oraz zgłoszeń w podatkach dochodowych

Rozporządzenia MF z 28.12.2018 r. w sprawie sposobu przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej oświadczenia płatnika, oświadczenia emitenta oraz zgłoszenia w podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 2544) i tej samej treści w podatku od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 2542). określają sposób przesyłania za pomocą środków komunikacji elektronicznej:

1) oświadczenia płatnika o posiadaniu dokumentów wymaganych przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, oraz nieposiadaniu wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku, zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2) oświadczenia emitenta o dochowaniu należytej staranności w poinformowaniu podmiotów z nim powiązanych o warunkach zwolnienia w stosunku do podmiotów powiązanych;

3) zgłoszenia potwierdzającego, że oświadczenie płatnika zostało złożone przez wszystkie obowiązane osoby do jego złożenia.

Przewidują one, że oświadczenia emitenta, oświadczenia płatnika oraz zgłoszenia mogą być przesyłane środkami komunikacji elektronicznej za pomocą oprogramowania interfejsowego dostępnego na stronie, której adres jest podany w BIP na stronie MF.

Po przesłaniu zostaje wydane przez elektroniczną skrzynkę podawczą systemu teleinformatycznego administracji skarbowej UPO do oświadczenia płatnika oraz zgłoszenia, po przeprowadzeniu prawidłowej weryfikacji struktury logicznej, poprawności danych i podpisu elektronicznego. Zawiera ono datę i godzinę przekazania oświadczenia płatnika oraz zgłoszenia i stanowi dowód doręczenia dokumentu.