Bazowa stopa procentowa i marża dla potrzeb cen transferowych

Na podstawie art. 23s ust. 4 PDOFizU i art. 11g ust. 4 PDOPrU Minister Finansów obwieszczeniem z 21.12.2018 r. w sprawie ogłoszenia rodzaju bazowej stopy procentowej i marży dla potrzeb cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych (M.P. z 2018 r. poz. 1286) ogłosił, że od 1.1.2019 r.:

1) rodzaj bazowej stopy procentowej dla pożyczek:

a) w złotych – stanowi WIBOR 3M, będący referencyjną wysokością oprocentowania kredytów w złotych o 3-miesięcznym okresie zapadalności na polskim rynku międzybankowym,

b) w dolarach amerykańskich – stanowi LIBOR USD 3M, będący referencyjną wysokością oprocentowania kredytów w dolarach amerykańskich o trzymiesięcznym okresie zapadalności na rynku międzybankowym w Londynie,

c) w euro – stanowi EURIBOR 3M, będący referencyjną wysokością oprocentowania kredytów w euro o trzy-miesięcznym okresie zapadalności na europejskim rynku międzybankowym,

d) we frankach szwajcarskich – stanowi LIBOR CHF 3M, będący referencyjną wysokością oprocentowania kredytów we frankach szwajcarskich o trzymiesięcznym okresie zapadalności na rynku międzybankowym w Londynie,

e) w funtach brytyjskich – stanowi LIBOR GBP trzymiesięczny, będący referencyjną wysokością oprocentowania kredytów w funtach brytyjskich o trzymiesięcznym okresie zapadalności na rynku międzybankowym w Londynie;

2) marża:

a) wynosi 2 punkty procentowe,

b) stanowi sumę wartości bezwzględnej bazowej stopy procentowej i 2 punktów procentowych, w przypadku gdy wartość bazowej stopy procentowej określonej w pkt 1 jest mniejsza od zera

– i jest marżą maksymalną dla pożyczkobiorcy i minimalną dla pożyczkodawcy.

Odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych

Wysokość odsetek wynika z obwieszczenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z 14.1.2019 r. w sprawie wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych (M.P. z 2019 r. poz. 42) wydanego na podstawie art. 11c z 8.3.2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 118; dalej: TransHandlZapU).

Przepisy TransHandlZapU stosuje się do transakcji handlowych, których wyłącznymi stronami są:

1) przedsiębiorcy w rozumieniu ustawy z 6.3.2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018 r. poz. 646 ze zm.; dalej: PrPrzed)

2) podmioty prowadzące działalność, o której mowa w art. 6 ust. 1 PrPrzed (np. działalność rolnicza);

3) podmioty, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z 29.1.1994 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1986);

4) osoby wykonujące wolny zawód;

5) oddziały i przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych;

6) przedsiębiorcy z państw członkowskich UE, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej.

Doręczanie decyzji w zakresie podatku od nieruchomości oddziałowi spółki – wyrok WSA

Stan faktyczny

Spółka z o.o. posiada dwa odrębne oddziały (dla ułatwienia: X i Y), które działają w dwóch miejscowościach jako oddzielne podmioty. Z inicjatywy (wniosku) oddziału X burmistrz wydał decyzję w sprawie nadpłaty w podatku od nieruchomości dotyczącą tego właśnie oddziału. Jednak decyzję doręczono do oddziału Y, gdzie odebrał ją pracownik tego oddziału.

Spółka postanowiła złożyć odwołanie od tej decyzji. Odwołanie podpisało dwóch prokurentów oddziału w X. Jednak zarówno ze stempla pocztowego, jak i informacji Poczty Polskiej dotyczącej śledzenia przesyłek wynika, że odwołanie nadano jeden dzień po ustawowym, 14-dniowym terminie wniesienia odwołania.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) uznało, że z uwagi na uchybienie terminowi wniesienia odwołania, nie mogło ono być przedmiotem merytorycznego rozpatrzenia. W związku z tym, zgodnie z art. 228 § 1 pkt 2 ustawy z 29.8.1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.; dalej: OrdPU), organ odwoławczy stwierdził w formie postanowienia uchybienie terminowi do wniesienia odwołania. Tego rodzaju postanowienia są ostateczne (art. 228 § 2 OrdPU).

Spółka zaskarżyła to postanowienie do WSA.

Rozstrzygnięcie

Wojewódzki Sąd Administracyjny odwołał się do odpisu z KRS, z którego wynika, że spółka z o.o. posiada oddziały, w ramach których zostały udzielone odrębnie dla każdego z nich prokury oddziałowe łączne, związane z działalnością spółki. Uprawniają one do czynności w zakresie spraw związanych z działalnością danego konkretnego oddziału. Taki zapis wyraźnie więc określa zakres przedmiotowy poszczególnych prokur oddziałowych, skoro umocowują one ustanowionych prokurentów spółki do działania w jej imieniu jedynie w zakresie spraw związanych z działalnością danego konkretnego oddziału.

Poza tym, w aktach sprawy nie było jakichkolwiek dowodów, że organy podatkowe w ogóle poddawały, na jakimkolwiek etapie postępowania, chociażby wstępnej weryfikacji i umocowania prokurentów tych oddziałów spółki, do działania w jej imieniu w ramach tego postępowania. To zagadnienie pojawiło się dopiero w stanowisku SKO zajętym w odpowiedzi na skargę i wywołane zostało zarzutami samej skarżącej spółki. Dodatkowo, spółka działając poprzez swój oddział w X, w złożonym wniosku o stwierdzenie nadpłaty podała adres tego oddziału, a zatem wskazała podmiot do którego należy kierować całość korespondencji w tej sprawie.

Tym samym WSA przyznał rację spółce skarżącej, że takie doręczenie decyzji nie wywołało określonych prawem skutków prawnych, albowiem skoro postępowanie podatkowe w ramach którego doszło do wydania decyzji organu pierwszej instancji, zostało zainicjowane wnioskiem złożonym przez uprawnionych do działania w imieniu spółki prokurentów jej oddziału X i to temu też oddziałowi spółki należało ją doręczyć, albo na adres główny samej spółki.

Rozstrzygając tę sprawę WSA stwierdził, że: „(…) należy w pełni zgodzić się z tą częścią argumentacji skargi, w której to pełnomocnik skarżącej, wskazuje na wydanie zaskarżonego postanowienia z naruszeniem art. 122 [OrdPU] i 187 § 1 [OrdPU], zgodnie z którymi przepisami, w toku postępowania organy podatkowe podejmują wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym i są nadto obowiązane zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Słusznie też w skardze podniesiono, że organ odwoławczy winien przeprowadzić postępowanie, w trakcie którego powinien poddać w pierwszej kolejności dopuszczalność odwołania (tym bardziej w sytuacji gdy adresatem decyzji i podmiotem wnoszącym odwołanie są różne oddziały spółki) umocowanie osób reprezentujących spółkę do określonego działania w jej imieniu, a dopiero następnie poddać kontroli terminowość jego wniesienia. Kolejność taka jest uzasadniona tym, że w przypadku stwierdzenia niedopuszczalności odwołania, ocena zachowania terminu do jego wniesienia jest już nieistotna. ” [uzup. i podkr. autora].

Podsumowanie

Organy podatkowe pierwszej instancji wydające decyzje dotyczące podatków lokalnych powinny więc zwracać szczególną uwagę, czy doręczają je skutecznie. Jak wynika z art. 151 § 1 OrdPU, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności – osobie upoważnionej do odbioru korespondencji lub prokurentowi.

Przy czym, co stwierdził WSA w Opolu w omawianym wyroku, trzeba pilnować, aby i lokal był właściwy i osoba odpowiednio umocowana do odbioru pism. Negatywnym skutkiem będzie nieskuteczność doręczenia.

Ponadto proszę pamiętać, że:

1) prawidłowość doręczeń jest jednym z kluczowych warunków przestrzegania praw strony; wszelkie wątpliwości w tym zakresie powinny być tłumaczone na korzyść strony, natomiast błędy podmiotów trzecich dokonujących doręczeń – poczty (doręczycieli) – obciążają na zasadzie ryzyka administrację podatkową (patrz: wyr. WSA w Olsztynie z 13.12.2018 r., I SA/Ol 385/18);

2) aby można mówić o ewentualnym uchybieniu terminowi do wniesienia odwołania, w pierwszej kolejności musi dojść do skutecznego wprowadzenia samej decyzji do obiegu prawnego poprzez jej prawidłowe doręczenie stronie postępowania (patrz: wyr. WSA w Opolu z 12.12.2018 r., I SA/Op 334/18).

Natomiast warto przypomnieć, że niezależnie od przyczyn uchybienia terminowi wniesienia odwołania, organ drugiej instancji ma obowiązek wydać postanowienie z art. 228 § 1 pkt 2 OrdPU. Zwracają na to uwagę sądy administracyjne. Zdaniem jednego z nich, organ podatkowy ma bezwzględny obowiązek wydania takiego postanowienia w każdym przypadku uznania, że odwołanie wniesiono z przekroczeniem terminu z art. 223 § 2 pkt 1 [OrdPU], zgodnie z którym odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Poza jakąkolwiek oceną organu podatkowego pozostają natomiast okoliczności, z powodu których doszło do uchybienia terminowi do wniesienia odwołania (patrz: wyr. WSA w Lublinie z 12.12.2018 r., I SA/Lu 697/18).

Natomiast zdaniem NSA: „Jeżeli organ odwoławczy stwierdzi, że termin został przekroczony, ma bezwzględny obowiązek wydać postanowienie stwierdzające uchybienie terminowi. Dopiero uznanie, że doszło do uchybienia terminowi do wniesienia odwołania, stanowi przesłankę badania innej (odrębnej) kwestii, a mianowicie, czy do uchybienia tego doszło bez zawinienia strony, a to w ramach instytucji przywrócenia terminu” (wyr. NSA z 11.12.2018 r., I FSK 285/17).

Wzory nowych deklaracji o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków PIT-NZ i CIT-NZ

Projekty rozporządzeń Ministra Finansów określające wzory deklaracji o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków PIT-NZ i CIT-NZ zostały skierowane do podpisu. Wzory te stosuje się do dochodów osiągniętych od 1.1.2019 r.

Istotą przepisów o podatku od niezrealizowanych zysków (exit tax) jest opodatkowanie niezrealizowanych zysków, w związku z przeniesieniem przez podatnika, do innego państwa składników majątku, w tym wchodzących w skład zagranicznego zakładu lub ze zmianą przez podatnika rezydencji podatkowej. Chodzi zatem o przypadki utraty przez dotychczasowe państwo siedziby podatnika, bądź miejsca prowadzenia działalności (Polskę) prawa do opodatkowania dochodów, które zostały faktycznie wypracowane w okresie, w którym dany majątek (w tym składnik aktywów) podlegał jurysdykcji podatkowej tego państwa.

W związku z obowiązującym od 1.1.2019 r. podatkiem dochodowym od niezrealizowanych zysków Minister Finansów przygotował dwa rozporządzenia dotyczące deklaracji, w których ten podatek ma być wykazywany, są to rozporządzenie:

1) w sprawie wzorów deklaracji o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków i informacji o wysokości wartości rynkowej składnika majątku określonej w państwie członkowskim Unii Europejskiej do celów opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych;

2) w sprawie wzorów deklaracji o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków i informacji o wysokości wartości rynkowej składnika majątku określonej w państwie członkowskim Unii Europejskiej do celów opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Odpowiednio w tych rozporządzeniach określono wzór:

1) deklaracji o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków (CIT-NZ; PIT-NZ), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;

2) informacji o wysokości wartości rynkowej składnika majątku określonej w państwie członkowskim Unii Europejskiej do celów opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków (CIT/NZI, PIT/NZI).

Wzory te stosuje się do dochodów osiągniętych od 1.1.2019 r.

Przedłużenie niektórych terminów w zakresie podatku od dochodów z tytułu niezrealizowanych zysków

Od 1.2.2019 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 31.1.2019 r. w sprawie przedłużenia niektórych terminów w zakresie podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków (Dz.U. z 2019 r. poz. 197).

Zgodnie z art. 50 ustawy z 29.8.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) Minister Finansów może w drodze rozporządzenia, co do zasady, przedłużyć terminy przewidziane w przepisach prawa podatkowego. Na tej podstawie przedłużono do 7.7.2019 r. terminy do złożenia przez podatników podatku dochodowego od osób fizycznych i podatników podatku dochodowego od osób prawnych deklaracji o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków oraz wpłaty podatku należnego wykazanego w tych deklaracjach, za miesiące od stycznia do maja 2019 r., o których mowa w art. 30da ust. 14 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) i art. 24f ust. 12 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.).

Wysokość stawek zabezpieczenia roszczeń związanych z magazynowaniem odpadów

W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 256 opublikowano rozporządzenie Ministra Środowiska z 7.2.2019 r. w sprawie wysokości stawek zabezpieczenia roszczeń.

Rozporządzenie określa wysokość stawek zabezpieczenia roszczeń za 1 Mg magazynowanych odpadów.

Poz.	Stawka (zł):	Kategoria odpadów:
1.	1500	w przypadku odpadów niebezpiecznych, z wyłączeniem odpadów stanowiących odpady niebezpieczne, o których mowa pod poz. 5 i 6
2.	600	w przypadku następujących odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne: niesegregowanych (zmieszanych) odpadów komunalnych lub odpadów pochodzących z przetworzenia odpadów komunalnych innych niż wskazane pod poz. 3, 4 i 7-9 odpadów palnych stanowiących paliwo alternatywne oraz odpadów przeznaczonych bezpośrednio do produkcji takiego paliwa innych niż wskazane pod poz. 4 i 5
3.	400	w przypadku następujących odpadów palnych magazynowanych selektywnie innych niż wskazane pod poz. 5 i 7: papier, tektura, tekstylia, tworzywa sztuczne, w tym folia, oraz opony i inne odpady z gumy odpady wielomateriałowe złożone z wymienionych wyżej materiałów, oraz opakowania wielomateriałowe odpady wielkogabarytowe, z wyłączeniem odpadów metali, o których mowa pod poz. 10
4.	400	w przypadku odpadów magazynowanych przez posiadacza odpadów prowadzącego termiczne przekształcanie odpadów w spalarniach odpadów lub współspalarniach odpadów, przeznaczonych bezpośrednio do termicznego przekształcania odpadów
5.	300	przypadku: pojazdów wycofanych z eksploatacji odpadów powstałych w wyniku przetworzenia pojazdów wycofanych z eksploatacji, z wyłączeniem odpadów metali, o których mowa pod poz. 10 będących odpadami części samochodów osobowych usuniętych w trakcie naprawy, z wyłączeniem odpadów metali, o których mowa pod poz. 10 zużytych baterii lub zużytych akumulatorów odpadów powstałych w wyniku przetworzenia zużytych baterii lub przetworzenia zużytych akumulatorów, z wyłączeniem odpadów metali, o których mowa pod poz. 10 zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego odpadów powstałych w wyniku przetworzenia zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, z wyłączeniem odpadów metali, o których mowa pod poz. 10
6.	300	w przypadku olejów odpadowych
7.	200	w przypadku następujących odpadów palnych magazynowanych selektywnie i przyjętych do procesu recyklingu przez posiadacza odpadów prowadzącego proces recyklingu: papier tektura
8.	30	w przypadku odpadów z procesów termicznych, odpadów ze spalarni odpadów oraz odpadów wydobywczych
9.	1	w przypadku odpadów: ulegających biodegradacji będących substratami do wytwarzania lub pozostałościami z wytwarzania: biogazu rolniczego, biogazu pozyskanego z oczyszczalni ścieków lub innego biogazu wytworzonych w trakcie prac prowadzonych na drogach publicznych i na drogach kolejowych, które mogą być ponownie wykorzystane do budowy, remontów i prac utrzymaniowych na drogach publicznych i na drogach kolejowych
10.	1	w przypadku odpadów metali
11.	300	w przypadku odpadów: innych niż wskazane pod poz. 2-10, niespełniających kryteriów dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów obojętnych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 118 ustawy z 14.12.2012 r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 992 ze zm.)

W przypadku	przyjmuje się
odpadów należących jednocześnie do więcej niż jednej kategorii spośród kategorii wymienionych w tabeli	najwyższą stawkę spośród stawek określonych dla tych kategorii
magazynowania odpadów należących do różnych kategorii, o których mowa w tabeli, jeżeli suma maksymalnych mas odpadów jest mniejsza lub równa największej masie odpadów oraz jeżeli pośród tych kategorii są magazynowane odpady należące do kategorii, o których mowa pod poz. 1 lub 2 tabeli	najwyższą stawkę spośród stawek określonych dla tych kategorii
magazynowania odpadów należących do różnych kategorii, o których mowa pod poz. 3-11 tabeli, jeżeli suma maksymalnych mas odpadów jest mniejsza lub równa największej masie odpadów	stawkę obliczoną zgodnie z wzorem określonym w załączniku do rozporządzenia
magazynowania odpadów należących do różnych kategorii, o których mowa w tabeli, jeżeli suma maksymalnych mas odpadów jest większa od największej masy odpadów	najwyższą stawkę spośród stawek określonych dla tych kategorii
gdy w ramach prowadzonej działalności odpady są magazynowane w odrębnych instalacjach, odrębnych obiektach budowlanych lub ich częściach lub innych odrębnych miejscach magazynowania odpadów	stawkę, o której mowa wyżej odrębnie dla każdej instalacji, każdego obiektu budowlanego lub jego części lub każdego innego miejsca magazynowania odpadów

Załącznik do rozporządzenia stanowi: „Stawka zabezpieczenia roszczeń w przypadku magazynowania odpadów należących do różnych kategorii, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 3-11 rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie wysokości stawek zabezpieczenia roszczeń, jeżeli suma maksymalnych mas odpadów jest mniejsza lub równa największej masie odpadów”. W załączniku określono wzór służący do obliczenia tej stawki.

Uchylenie przepisu dotyczącego właściwości miejscowej organu podatkowego dla spółek osobowych wyznaczanej według miejsca składania sprawozdania finansowego

Od 25.1.2019 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 2.1.2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 47). Zmiana dotyczy podmiotów niemających statusu podatnika (spółek osobowych) w podatkach dochodowych, które od 1.10.2018 r. nie są zobowiązane do składania sprawozdań finansowych.

Na gruncie art. 45 ust. 5 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.; dalej: PDOFizU) oraz art. 27 ust. 2 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej: PDOPrU) w brzmieniu obowiązującym od 1.10.2018 r., podmioty niemające statusu podatnika nie są zobowiązane do składania sprawozdań finansowych.

W związku z powyższym § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z 22.8.2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 122), który dotyczył właściwości miejscowej organu podatkowego dla spółek osobowych wyznaczanej według miejsca składania sprawozdania finansowego – stał się bezprzedmiotowy (podmioty te nie mają już obowiązku składania sprawozdań finansowych). Przepis ten został uchylony.

Nowe wzory deklaracji VAT-7 i VAT-7K

Zmiany wynikają z obowiązującego od 1.2.2019 r. rozporządzenia ministra finansów z 21.1.2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2019 r. poz. 193).

Przepisem art. 20 ustawy z 9.11.2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2244) wprowadzono zmiany do ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: VATU). Zmiany te dotyczą uproszczenia w zakresie ubiegania się o zwrot kwoty podatku naliczonego i przyśpieszenia zwrotu VAT.

Pierwsze rozwiązanie polega na tym, że w przypadku podatników:

1) dokonujących dostawy towarów lub świadczących usługi poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej(art. 87 ust. 5 VATU),

2) nie dokonujących w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 VATU (art. 87 ust. 5a VATU);

– nie ma konieczności ubiegania się o zwrot podatku VAT poprzez złożenie odrębnego wniosku (VAT-ZZ).

Drugie rozwiązanie wprowadza uproszczenie dla podatników ubiegających się o przyspieszenie zwrotu podatku VAT w terminie do 25 dni na podstawie art. 87 ust. 6 VATU, zgodnie z którym nie mają oni obowiązku złożenia odrębnego wniosku o przyspieszenie zwrotu podatku (VAT-ZT).

Powyższe zmiany powodują konieczność dostosowania wzorów deklaracji VAT-7(18) i VAT-7K(12) oraz w objaśnień do tych deklaracji. Ze wzorów VAT-7(18) i VAT-7K(12) usunięto pola 69 i 70 z części G. We wzorach deklaracji i objaśnieniach uaktualniono publikatory, wprowadzono również drobne zmiany uściślające i redakcyjne.

Wzory deklaracji VAT-7 i VAT-7K wraz z objaśnieniami w dotychczasowej wersji mogą być stosowane nie dłużej niż do rozliczenia za ostatni okres rozliczeniowy 2019 r., z tym że bez konieczności załączania wniosku o zwrot podatku (VAT-ZZ) oraz wniosku o przyspieszenie terminu zwrotu podatku (VAT-ZT).

Projekt nowej ustawy – Prawo zamówień publicznych

Podstawowy próg stosowania ZamPublU

W Koncepcji rozważano możliwość obniżenia podstawowego progu stosowania ZamPublU z 30 000 euro na 14 000 euro, czyli powrót do stanu sprzed kilku lat. Po konsultacjach postanowiono jednak z tego zrezygnować i utrzymać kwotę określoną obecnie w art. 4 pkt 8 ZamPublU. Proponuje się osiągnięcie większej transparentności tych tzw. zamówień bagatelnych w inny sposób. Można to, zdaniem projektodawców, osiągnąć przez wprowadzenie obowiązku publicznego informowania w BZP przez zamawiającego o zamiarze udzielenia zamówienia (np. od kwoty 50 000 zł do 30 000 euro). Rezygnując ze zmiany progu, wzięto bowiem pod uwagę, że obecny próg bagatelności w ZamPublU to mniej więcej średnia, jaka jest też w innych państwach członkowskich UE.

Zamówienia w procedurze krajowej

W projekcie nowej ZamPublU ma być przewidziana „specjalna” procedura udzielania zamówień o wartości przekraczającej 30 000 euro, a mniejszej od progów unijnych (czyli tzw. zamówień krajowych). W ramach tej procedury zamawiający będzie mógł wybierać wygodne dla siebie rozwiązania z zaproponowanych mu „klocków”. Każdy z tych „klocków” zostanie opisany, to jak zamawiający je poskłada, pozostawia się jego decyzji. Przykładowo ma być pełna dowolność stosowania negocjacji, bez konieczności spełnienia dodatkowych przesłanek. Ministerstwo zapowiada też, że w postępowaniach o zamówienie Publiczne o wartości mniejszej od progów unijnych nie będzie obowiązku stosowania kwalifikowanego podpisu elektronicznego. Niemniej jednak – zgodnie z zapowiedzią ‒ od 1.1.2020 r. te zamówienia będą udzielane elektronicznie.

Zmiany dotyczące umów o zamówienie publiczne

Duże zmiany czekają strony postępowania o zamówienie publiczne w zakresie dotyczącym umów. Mają zostać wprowadzone klauzule abuzywne, których nie będzie można wprowadzać do kontraktów (np. postanowień zawierających wygórowane kary umowne). Katalog takich niedozwolonych klauzul ma być jednak otwarty, co sprawi, że wykonawcy będą mogli kwestionować przed KIO także inne, niekorzystne dla siebie postanowienia. Ponadto nowa ustawa ma przewidywać postanowienia obowiązkowe, które zamawiający będą musieli zamieszczać w umowach o zamówienie publiczne. Przykładowo nie wolno będzie wskazywać w umowie terminu realizacji na sztywno, za pomocą daty, tylko przez wskazanie okresu liczonego od dnia zawarcia umowy. Na takie rozwiązanie od lat zwracał uwagę UZP (np. podczas kontroli), czy też KIO rozpoznając sprawy odwoławcze, ale praktyka niestety odbiegała od tych zaleceń. Projekt zakłada również wprowadzenie obowiązkowych klauzul waloryzacyjnych przy umowach przekraczających 12 miesięcy.

Zmiany w procedurze odwoławczej i skargowej

Zmianie ulegnie także procedura rozpoznawania spraw przez KIO. Odwołania mają przysługiwać w pełnym zakresie nie tylko od progów unijnych, ale także w postępowaniach o wartości mniejszej od progów unijnych, czyli odmiennie niż według obecnych przepisów ZamPublU. Wykonawcy będą więc mogli podważać np. postanowienia SIWZ czy bezpodstawne unieważnienie postępowania o zamówienie publiczne.

Spory przed KIO mają być rozstrzygane co do zasady przez składy trzyosobowe, choć w prostych sprawach prezes KIO będzie mógł wyznaczyć skład jednoosobowy. Odwrócona zostanie zatem obowiązująca obecnie reguła, co należy ocenić pozytywnie. Poza tym ma zostać utworzony nowy wydział KIO, który miałby się zająć rozwiązywaniem problemów podczas realizacji umów.

Projektodawcy zamierzają także urealnić możliwość składania skarg do sądu od orzeczeń KIO. Sprzyjać temu ma wyspecjalizowany jeden sąd oraz zmniejszenie do trzykrotności wpisu wpłacanego do KIO przy wnoszeniu odwołań. Opłata sądowa będzie więc wahać się od 22 500 zł przy najmniejszych przetargach do 80 000 zł przy największych.

Zmiana terminów przekazywania rocznych sprawozdań budżetowych

Zmiana została wprowadzona na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z 21.1.2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie sprawozdawczości budżetowej (Dz.U. z 2019 r. poz. 138). Podstawowymi celami zmian było:

1) wpisanie symboli nowoutworzonych państwowych funduszy celowych (Fundusz Niskoemisyjnego Transportu, Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, Fundusz Dróg Samorządowych, Fundusz Wypłaty Różnicy Ceny),

2) zmiana terminów przekazywania sprawozdań rocznych Rb-23, Rb-27, Rb-28, Rb-28NW, Rb-28 Programy, Rb-28NW Programy, Rb-28 Programy WPR, Rb-28UE i Rb-28UE WPR,

3) doprecyzowanie instrukcji sporządzania sprawozdania Rb-35 z wykonania planu dochodów i wydatków agencji wykonawczej w zakresie wypełniania pozycji „Część” i „Adresat”.

Twórcy zmian w zakresie terminów przekazywania sprawozdań – zdecydowali się na przedłużenie terminów ich składania. Roczne sprawozdania Rb-23, Rb-27, Rb-28, Rb-28NW, Rb-28 Programy, Rb-28NW Programy, Rb-28 Programy WPR, Rb-28UE i Rb-28UE WPR będą przekazywane przez dysponentów środków budżetu państwa w następujących terminach:

1) w zakresie budżetu państwa:

a) dysponenci środków budżetu państwa trzeciego stopnia – 6 lutego oraz 17 lutego w przypadku dysponentów środków budżetu państwa przekazujących dotacje,

b) dysponenci środków budżetu państwa drugiego stopnia – 17 lutego oraz 21 lutego w przypadku dysponentów środków budżetu państwa przekazujących dotacje,

c) dysponenci części budżetowych – 28 lutego;

2) w zakresie budżetu środków europejskich:

a) dysponenci środków budżetu państwa trzeciego stopnia – 17 lutego,

b) dysponenci środków budżetu państwa drugiego stopnia – 21 lutego,

c) dysponenci części budżetowych – 28 lutego.

Powyższe zmiany mają na celu rozłożenie w czasie realizowanych przez JSFP obowiązków związanych z procesem planowania i sprawozdawczości. Doprecyzowana została również instrukcja sporządzania sprawozdania Rb-35 z wykonania planu dochodów i wydatków agencji wykonawczej w zakresie wypełniania pozycji „Część” i „Adresat”. Po zmianie w pozycji „Część” wpisuje się symbol części budżetowej, której dysponentem jest minister sprawujący nadzór nad agencją wykonawczą, a w przypadku Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego – symbol części budżetowej, której dysponentem jest Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Natomiast w pozycji „Adresat” wpisuje się wyrazy: „Ministerstwo Finansów za pośrednictwem” oraz nazwę właściwego ministerstwa, którym kieruje minister sprawujący nadzór nad agencją wykonawczą.

Nowe przepisy mają zastosowanie po raz pierwszy do kwartalnych sprawozdań Rb-33 i Rb-35 za IV kwartały 2018 r. oraz rocznych sprawozdań Rb-23, Rb-27, Rb-28, Rb-28NW, Rb-28 Programy, Rb-28NW Programy, Rb-28 Programy WPR, Rb-28UE i Rb-28UE WPR za rok 2018.