Zmiany w VAT wchodzące w życie 1.1.2020 r.

1. Wyłączenie możliwości wystawiania faktur z NIP nabywcy do paragonów wystawionych bez NIP nabywcy

Najważniejszą znaną obecnie zmianą wprowadzaną z 1.1.2020 r. jest ograniczenie możliwości wystawiania faktur z NIP nabywcy dokumentujących sprzedaż zaewidencjonowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zmiana ta związana jest z tym, że – jak czytamy w uzasadnieniu ustawy nowelizującej z 4.7.2019 r. – „podatnik nie może dowolnie wybierać, czy dokonuje zakupu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czy też występuje w charakterze konsumenta. To znaczy, jeżeli w momencie dokonywania zakupu dany podmiot występuje w charakterze konsumenta i nabywa określony towar, jako konsument, wówczas nie ma możliwości późniejszej zmiany tego charakteru zakupu. Towar lub usługa nabyta na potrzeby osobiste lub prywatne nie może z czasem przekształcić się w zakup służący działalności gospodarczej z punktu widzenia VAT. Podatnik nie nabędzie prawa do odliczenia VAT naliczonego od zakupu dokonanego w charakterze konsumenta”.

Jednakże w praktyce powszechne jest ujawnianie się przez nabywców jako podatnicy VAT jakiś czas po zakupie. Teoretycznie w takich przypadkach nabywcom nie powinna być wystawiona faktura „na firmę” (z NIP nabywcy), jednak w praktyce powszechne jest w takich przypadkach wystawianie takich faktur żądającym tego nabywcom.

Aby temu zapobiec z 1.1.2020 r. dodany zostanie przepis pozwalający w przypadku sprzedaży udokumentowanej paragonami wystawianie faktury z NIP nabywcy jedynie wówczas, gdy NIP nabywcy został wskazany na paragonie (zob. dodawany art. 106b ust. 5 VATU). Zmiana ta – jak czytamy w uzasadnieniu projektu ustawy nowelizującej z 4.7.2019 r. – jest „reakcją na zaobserwowany nieuczciwy proceder polegający na wystawianiu faktur na zaprzyjaźnione firmy, w zamian za korzyść majątkową, do paragonów fiskalnych wygenerowanych przez kasę, a nie odebranych przez klientów. Firmy na podstawie wystawionych faktur dokonują odliczenia VAT, mimo że w rzeczywistości nie nabyły towarów lub usług, a tym samym zawyżają koszty podatkowe”.

Zmianie tej towarzyszyć będzie określenie sankcji nakładanych na podatników wystawiających faktury z NIP nabywcy do sprzedaży udokumentowanej paragonami bez NIP nabywcy, jak również na podatników ujmujących wystawione na nich takie faktury w ewidencji VAT. Obu grupom podatników – za wyjątkiem osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo przestępstwo skarbowe – ustalane będzie przez organy podatkowe dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na fakturze wystawionej do sprzedaży udokumentowanej paragonem bez NIP nabywcy – zob. dodawane art. 106b ust. 6 oraz art. 109a ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: VATU).

Omawiany zakaz nie będzie dotyczył podatników świadczących usługi taksówek osobowych, z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą (PKWiU 49.32.11.0) (zob. dodawany art. 106b ust. 7 VATU). A zatem podatnicy świadczący takie usługi będą migli wystawiać faktury z NIP nabywcy do sprzedaży udokumentowanej paragonem bez NIP nabywcy. Zauważyć jednak należy, że – najprawdopodobniej przez przeoczenie – nie zostało wyłączone stosowanie art. 109a VATU, co teoretycznie oznacza, że podatnicy ujmujący w ewidencji VAT wystawiane przez podatników świadczących usługi taksówek osobowych faktury z NIP nabywcy wystawione do sprzedaży udokumentowanej paragonem bez NIP nabywcy muszą się liczyć z ustaleniem im dodatkowego zobowiązania podatkowego (zapewne jednak w praktyce przyjmie się jednak korzystna dla podatników, wykluczająca to interpretacja przepisów).

Zauważyć przy tym należy, że w praktyce nie wszystkie używane przez podatników kasy rejestrujące umożliwiają wskazywanie NIP na paragonie. Podatnicy używający takie kasy od 1.1.2020 r. nie będą mogli wystawiać do sprzedaży udokumentowanej paragonami faktur z NIP nabywcy. Powoduje to, że przypadkach takich – jak czytamy w uzasadnieniu projektu ustawy nowelizującej z 4.7.2019 r. – „nabywca powinien zadeklarować w momencie dokonywania zakupu, że nabywa towar lub usługę, jako podatnik – w takiej sytuacji sprzedawca nie powinien rejestrować zakupu na kasie rejestrującej, tylko powinien od razu wystawić fakturę”.

Omawiana zmiana wejdzie w życie 1.1.2020 r. (zob. art. 28 pkt 5 ustawy nowelizującej z 4.7.2019 r.), jednak nowe przepisy nie będą miały zastosowania w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej przed 1.1.2020 r. (zob. art. 15 ustawy nowelizującej z 4.7.2019 r.). Będą one miały zastosowanie do sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej od 1.1.2020 r.

2. Likwidacja obowiązku zawiadamiania o wpisie zarządcy sukcesyjnego do CEIDG oraz o zmianach w zakresie tego wpisu

Obecnie na podstawie art. 96 ust. 7a VATU podatnik będący osobą fizyczną jest obowiązany poinformować właściwego naczelnika urzędu skarbowego o:

1) dokonaniu wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) zarządcy sukcesyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o zarządzie sukcesyjnym, w terminie 7 dni od dnia dokonania tego wpisu;

2) zmianach w zakresie wpisu, o którym mowa w pkt 1 – w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

Ustawą z 31.7.2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1495) wprowadzi jednak z 1.1.2020 r. zmiany w treści art. 22 ustawy z 6.3.2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1291), które spowodują, że informacje powyższe zawarte będą w dostępnej dla naczelnika urzędu skarbowego Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W związku z tym wskazane powyżej obowiązku zostaną z początkiem 2020 r. zlikwidowane. Nastąpi to przez uchylenie art. 96 ust. 7a VATU i dostosowanie do tego treści art. 96 ust. 8a VATU.

Przepisy wprowadzające zmiany w ustawie o VAT z dniem 1 stycznia 2020 r.

art. 1  ustawy z 4.7.2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1520), art. 33 ustawy z 31.7.2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1495).

0114-KDIP1-3.4012.202.2018.12.RMA – Interpretacja indywidualna z dnia 04-10-2019

Brak obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej

Uproszczona rejestracja akcyzowa na portalu podatkowym

Tak wynika z planowanych nowelizacji rozporządzenia w sprawie określenia rodzajów spraw, które mogą być załatwiane z wykorzystaniem portalu podatkowego oraz rozporządzenia w sprawie zakresu i warunków korzystania z portalu podatkowego.

Zmiany odnoszące się do rodzajów spraw, które mogą być załatwiane z wykorzystaniem portalu podatkowego oraz zakresu spraw zakresu i warunków korzystania z portalu podatkowego są związane z przepisami wprowadzonymi ustawą z 19.7.2019 r. o zmianie ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1556) i dotyczą możliwości składania zgłoszeń rejestracyjnych uproszczonych w zakresie podatku akcyzowego albo zgłoszeń o zaprzestaniu wykonywania czynności, o których mowa w art. 16b ust. 1 ustawy z 6.12.2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 864 ze zm.; dalej: AkcyzaU) za pośrednictwem portalu podatkowego.

Rozszerzenie zakresu spraw załatwianych z wykorzystaniem portalu podatkowego o możliwość składania zgłoszenia rejestracyjnego uproszczonego albo zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania działalności jako pośredniczący podmiot olejowy lub zużywający podmiot olejowy skutkuje koniecznością dokonania odpowiednich zmian dostosowawczych również w rozporządzeniu w sprawie zakresu i warunków korzystania z portalu podatkowego. Rozszerzono zakres korzystania z portalu podatkowego, obejmujący dostęp do konta osoby fizycznej, umożliwiający przeglądanie danych wynikających ze zgłoszeń rejestracyjnych uproszczonych w zakresie podatku akcyzowego oraz o zaprzestaniu wykonywania czynności jako pośredniczący podmiot olejowy lub zużywający podmiot olejowy. Analogiczną zmianę wprowadzono w stosunku do konta podmiotu (osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej).

Ponadto, uszczegółowiono zakres korzystania z portalu podatkowego określając, że obejmuje on składanie zgłoszeń rejestracyjnych uproszczonych w zakresie podatku akcyzowego oraz o zaprzestaniu wykonywania czynności jako pośredniczący podmiot olejowy lub zużywający podmiot olejowy, o których mowa w ustawie o podatku akcyzowym.

Nowelizacja ustawy ‒ Prawo geologiczne i górnicze.

Projekt zakłada, że w oparciu o decyzję administracyjną będą tworzone obszary specjalnego przeznaczenia w zakresie wydobywania węgla kamiennego lub węgla brunatnego ze złóż o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej. Decyzję o utworzeniu obszaru specjalnego przeznaczenia będzie wydawał minister właściwy do spraw środowiska na wniosek podmiotu zamierzającego podjąć wskazaną działalność. Pomimo faktu, iż do wniosku o wydanie decyzji należy dołączyć wykaz nieruchomości lub ich części, zgodnie z ewidencją gruntów i budynków, na których planuje się utworzenie obszaru specjalnego przeznaczenia, ze wskazaniem nieruchomości, w stosunku, do których podmiot nie posiada tytułu prawnego do nieruchomości, to stroną postępowania, o którym mowa będzie jedynie podmiot zamierzający podjąć działalność w zakresie wydobywania węgla kamiennego lub węgla brunatnego ze złóż o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej. O wszczęciu postępowania o utworzeniu obszaru specjalnego przeznaczenia zawiadamia się właściwego miejscowo starostę i marszałka województwa. Dla toku postępowania nie będzie miało znaczenia, że nieruchomości objęte wnioskiem mają nieuregulowany stan prawny.

Decyzja o utworzeniu obszaru specjalnego przeznaczenia nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich. Jednakże, jeżeli w związku z decyzją o utworzeniu obszaru specjalnego przeznaczenia korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób albo zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone albo, jeżeli wartość nieruchomości uległa obniżeniu właściciel albo użytkownik wieczysty może żądać od podmiotu, który uzyskał decyzję o utworzeniu obszaru specjalnego przeznaczenia odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę.

Decyzja o utworzeniu obszaru specjalnego przeznaczenia wiąże właściwe organy odpowiednio przy sporządzaniu, wydawaniu lub zmianie: studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy; miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; decyzji o pozwoleniu na budowę; decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego; decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych; decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Jeżeli rada gminy nie zmieni miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, poprzez wprowadzenie do niego obszaru specjalnego przeznaczenia lub nie sporządzi miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego ten obszar, wojewoda wprowadza obszar specjalnego przeznaczenia do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku, sporządza miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący obszar specjalnego przeznaczenia i wydaje w tych sprawach zarządzenie zastępcze w terminie 6 miesięcy. Przyjęty w tym trybie plan wywołuje takie skutki jak miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Subiektywnym okiem praktyka

Proponowana ustawa jest następnym przykładem na regulowanie istotnych zagadnień, mających wpływ na wykonywanie prawa własności lub uzytkowania wieczystego za pomocą tworzenia kolejnych wyjątków od ogólnych reguł w zakresie pozbawiania prawa własności, ograniczania sposobu korzystania czy prowadzenia postępowania administracyjnego. Ponadto trzeba zaznaczyć, że zapisy projektu przyznają wojewodzie kompetencje do ingerowania w tzw. władztwo planistyczne gminy, która to kompetencja na obszarze gminy, zastrzeżona jest przez ustawę z 27.3.2007 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1945 ze zm.) do wyłącznej kompetencji gminy.

Dwie stawki podatku dochodowego od osób fizycznych w 2019 r.

W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 1835 opublikowano ustawę z 30.8.2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (dalej: nowelizacja). Zmiany dotyczą, oczywiście, PDOFizU.

1. Pracownicze koszty uzyskania przychodów w okresie październik–grudzień 2019 r.

Zgodnie z art. 3 nowelizacji, od 1 października 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. miesięczne koszty uzyskania przychodów, w przypadku gdy:

1. podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą 250 zł;
2. miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę wynoszą 300 zł.

Natomiast przy obliczaniu podatku za 2019 r. koszty uzyskania przychodów za rok podatkowy:

1. wynoszą nie więcej niż 1751,25 zł – w przypadku, podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2. nie mogą przekroczyć łącznie 2626,54 zł – w przypadku, podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3. wynoszą łącznie nie więcej niż 2151,54 zł – w przypadku, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4. nie mogą przekroczyć łącznie 3226,92 zł – w przypadku, gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

2. Skala podatkowa w 2019 r.

Z art. 5 nowelizacji wynika, że określona w art. 27 PDOFizU skala podatkowa w 2019 r. otrzymała brzmienie:

Wspomniana w tabeli kwota zmniejszająca podatek za 2019 r. odliczana w rocznym obliczeniu podatku m.in. w zeznaniu PIT (art. 45 ust. 1 PDOFizU), wynosi:

1. 1420 zł – dla podstawy obliczenia podatku nieprzekraczającej kwoty 8000 zł.

2. 1420 zł pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru:

871,70 zł × (podstawa obliczenia podatku – 8000 zł) ÷ 5000 zł

– dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 8000 zł i nieprzekraczającej kwoty 13 000 zł.

3. 548,30 zł – dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 13.000 zł i nieprzekraczającej kwoty 85 528 zł.

4. 548,30 zł pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru:

548,30 zł × (podstawa obliczenia podatku – 85 528 zł) ÷ 41 472 zł

– dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 85 528 zł i nieprzekraczającej kwoty 127 000 zł.

3. Stawki podatku w okresie październik-grudzień 2019 r.

Z art. 6 nowelizacji wynika, że:

1. przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych od 1 października do 31 grudnia 2019 r.: zamiast stawki 18% stosuje się stawkę 17%, a kwota zmniejszająca podatek wynosi 525,12 zł;
2. na wniosek podatnika przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych od 1 października do 31 grudnia 2019 r. płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33–35 i art. 41 ust. 1 PDOFizU (czyli m.in. pracodawcy i zleceniodawcy), zamiast stawki 17% stosują stawkę 17,75%;
3. od 1 października 2019 r. przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych w 2019 r. w sposób określony dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą kwota zmniejszająca podatek wynosi 548,30 zł (w tym przypadku stosuje się limity określone w art. 5 nowelizacji);
4. podatnicy, o których mowa w art. 43 ust. 1 PDOFizU (chodzi o uzyskujących dochody z działów specjalnych produkcji rolnej), dokonujący wpłaty zaliczki miesięcznej w wysokości określonej zgodnie z art. 43 ust. 4 PDOFizU, mogą pomniejszyć wysokość tej wpłaty za miesiące od października do grudnia 2019 r. o kwotę 5,5% ustalonej zaliczki miesięcznej.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a PDOFizU, od przychodów z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9 PDOFizU (m.in. z umów zlecenia i z kontraktu menedżerskiego), jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, zryczałtowany podatek dochodowy od 1.10.2019 r. wynosi 17% przychodu (przed zmianą 18%). Przy czym, w tym przypadku stawka 17% ma zastosowanie do przychodów uzyskanych od 1.10.2019 r. (art. 7 ust. 1 nowelizacji).

4. Skala podatkowa i koszty uzyskania przychodów od 1.1.2020 r.

Zmiany w tym zakresie wprowadza art. 1 nowelizacji. Od 1 stycznia 2020 r. skala podatkowa określona w art. 27 ust. 1 PDOFizU przedstawia się następująco:

Wspomniana w tabeli kwota zmniejszająca podatek odliczana m.in. w zeznaniu PIT (art. 45 ust. 1 PDOFziU), wynosi (art. 27 ust. 1a PDOFizU):

1. 1360 zł – dla podstawy obliczenia podatku nieprzekraczającej kwoty 8000 zł.

2. 1360 zł pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru:

834,88 zł × (podstawa obliczenia podatku – 8000 zł) ÷ 5000 zł

– dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 8000 zł i nieprzekraczającej kwoty 13 000 zł.

3. 525,12 zł – dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 13.000 zł i nieprzekraczającej kwoty 85 528 zł.

4. 525,12 zł pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru:

525,12 zł × (podstawa obliczenia podatku – 85 528 zł) ÷ 41 472 zł

– dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 85.528 zł i nieprzekraczającej kwoty 127 000 zł.

Zmieniono też wysokość pracowniczych kosztów uzyskania przychodów. Od 1 stycznia 2020 r. Zgodnie z nowym brzmieniem art. 22 ust. 2 PDOFizU koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

1. wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
2. nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
3. wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł – w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
4. nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy – w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Zgłoszenia przewozu towarów oraz zgłoszeń obrotu paliwami opałowymi

Rozporządzenie Ministra Finansów z 28.8.2019 r. w sprawie zgłoszeń przewozu towarów oraz zgłoszeń obrotu paliwami opałowymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 1658) zastąpiło dotychczas obowiązujące rozporządzenie w tym zakresie i zostały wprowadzone pewne zmiany ułatwiające zgłoszenia do rejestru. Nowe rozporządzenie określa:

1) sposób przesyłania, uzupełniania i aktualizacji zgłoszenia oraz sposób uwierzytelniania zarejestrowanego użytkownika Platformy Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych (tzw. PUESC);

2) sposób postępowania podmiotów wysyłających, podmiotów odbierających i przewoźników, podmiotów sprzedających i podmiotów nabywających oraz terminy przesłania zgłoszeń albo uzupełniania zgłoszeń o informację o odbiorze towarów, w przypadku niedostępności rejestru zgłoszeń;

3) przypadki, w których jest dokonywane zgłoszenie obejmujące więcej niż jedną przesyłkę;

4) organ Krajowej Administracji Skarbowej, do którego jest przesyłane zgłoszenie w przypadku niedostępności rejestru zgłoszeń;

5) wzór dokumentu zastępującego zgłoszenie, wraz z objaśnieniami.

Rozszerzono kanały komunikacji, którymi może być przesyłane zgłoszenie do rejestru. Zgłoszenie, uzupełnienie lub aktualizację zgłoszenia można obecnie przesyłać do rejestru zgłoszeń:

1) na formularzu udostępnionym na PUESC, albo

2) w dokumencie w formacie xml, zgodnym ze specyfikacją techniczną tego dokumentu udostępnioną na PUESC przy użyciu: a)poczty elektronicznej na adres [email protected], albo b) interfejsu niewizualnego, z wykorzystaniem usług web service dedykowanych do komunikacji z PUESC, albo c) upload pliku na stronie PUESC.

W przypadku podmiotów odbierających będących jednocześnie zużywającymi podmiotami olejowymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej uwierzytelnienie na PUESC w celu uzupełnienia zgłoszenia o informację o odbiorze towaru polega będzie na podaniu identyfikatora użytkownika (login) i hasła, bez konieczności podawania 17-znakowego numeru identyfikacyjnego. Ma to odciąży osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej z obowiązku jakiemu poddane zostały podmioty gospodarcze.

Dla przewozu towarów z pozycji CN 2711 (gaz płynny LPG) wprowadzono analogicznie, jak w przypadku dostaw paliw i olejów opałowych (z pozycji CN 2710) – w handlu obwoźnym, możliwość dokonywania zgłoszeń w sposób zbiorczy, co upraszcza i ogranicza liczbę przesyłanych zgłoszeń do rejestru zgłoszeń.

Od 11.9.2019 r. uzyskanie dyplomu zawodowego i dyplomu potwierdzającego kwalifikacje według nowych zasad

Od 1.9.2019 r. kształcenie w zawodach może być prowadzone w oparciu o trzy różne podstawy programowe w zależności od trwającego cyklu kształcenia. Nowe rozporządzenia wprowadza mechanizm, dzięki któremu osoby, które uzyskały kwalifikacje zawodowe w oparciu o różne podstawy programowe kształcenia w zawodach, będą mogły uzyskać odpowiednio dyplom zawodowy albo dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe. Dzięki temu będzie możliwe wykorzystanie, uzyskanych na podstawie dotychczasowych przepisów, świadectw potwierdzających kwalifikacje w zawodzie oraz świadectw czeladniczych w celu uzyskania dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe albo dyplomu zawodowego. Jeżeli zatem zostanie przedstawione odpowiednie świadectwo potwierdzające kwalifikacje w zawodzie, certyfikaty kwalifikacji zawodowych lub świadectwa czeladnicze, określone w załączniku nr 1 lub nr 2 do rozporządzenia, potwierdzające posiadanie kwalifikacji w zawodzie nauczanym na poziomie technika, a także dokumenty potwierdzające posiadanie odpowiedniego poziomu wykształcenia, tj. świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej albo szkoły ponadpodstawowej, dających wykształcenie średnie lub średnie branżowe albo zaświadczenie o zdaniu egzaminów eksternistycznych z zakresu wymagań określonych w podstawie programowej kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły II stopnia, to będzie możliwe uzyskanie dyplomu zawodowego albo dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe w zawodach nauczanych na poziomie technika określonych odpowiednio w załączniku nr 1 lub nr 2 do rozporządzenia.

W załączniku nr 1 do rozporządzenia określono wykaz dokumentów potwierdzających kwalifikacje w zawodzie wymaganych do uzyskania dyplomu zawodowego w zawodzie nauczanym na poziomie technika określonym w nowej klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego. Z kolei w załączniku nr 2 – wykaz dokumentów potwierdzających kwalifikacje w zawodzie wymaganych do uzyskania dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe w zawodzie nauczanym na poziomie technika określonym w dotychczasowej klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. Nazwy zawodów, w których możliwe jest uzyskanie odpowiednio dyplomu zawodowego albo dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe, zostały uporządkowane alfabetycznie.

II SA/Sz 863/19 – postanowienie WSA Szczecin z dnia 03-10-2019

Prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów – nowe rozporządzenie od 1.1.2020 r.

W związku z tym, że od początku tego roku obowiązuje nowe brzmienie art. 24a ust. 7 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; dalej: PDOFizU), który to przepis jest podstawą wydania przez ministra finansów rozporządzenia określającego sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, w celu umożliwienia wykorzystania tej księgi jako dowodu pozwalającego na określenie zobowiązań podatkowych w prawidłowej wysokości – minister finansów był zobowiązany do opracowania projektu nowego rozporządzenia w zakresie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (PKPiR).

Projekt rozporządzenia zawiera następujące zmiany:

1) zakres przedmiotowy rozporządzenia dostosowany jest do obowiązującego od 1.1.2019 r. przepisu art. 24a ust. 7 PDOFizU;

2) rozporządzenie uwzględnia przedsiębiorstwo w spadku oraz spółkę cywilną osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, które to podmioty, zgodnie z art. 24a ust. 1 PDOFizU obowiązane są prowadzić PKPiR;

2) rozporządzenie znosi obowiązek prowadzenia ewidencji wyposażenia oraz kart przychodów pracowników;

3) rozporządzenie wprowadza dodatkowy warunek uznania księgi prowadzonej w systemie teleinformatycznym za prawidłową, tj. wykorzystywania programu komputerowego, za pomocą którego możliwe będzie wytworzenie elektronicznej postaci księgi zgodnej ze strukturą logiczną opublikowaną na BIP MF.

Warto przypomnieć, że w ramach wprowadzonych uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym podatnicy prowadzący ewidencję za pomocą PKPiR nie muszą już zawiadamiać naczelnika urzędu skarbowego o rozpoczęciu prowadzenia tej ewidencji.

0114-KDIP1-3.4012.377.2019.1.KK – Interpretacja indywidualna z dnia 02-10-2019

Nieuznanie Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w działce niezabudowanej oraz konieczności wystawienia faktury VAT w związku z ww. transakcją