Podatek od sprzedaży detalicznej ma obowiązywać od 1.7.2020 r.

Do polskiego systemu podatkowego ustawą z 6.7.2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1433) wprowadzono podatek od sprzedaży detalicznej. Podatnikami tego podatku są sprzedawcy detaliczni dokonujący sprzedaży towarów na rzecz konsumentów (w lokalu oraz poza lokalem przedsiębiorstwa). Podatkowi nie podlega sprzedaż towarów na odległość. Przedmiotem opodatkowania ww. podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej, który obejmuje kwoty otrzymane przez podatnika z tytułu sprzedaży rzeczy ruchomych lub ich części na rzecz konsumentów. Kwota wolna od podatku została ustanowiona na poziomie 17 mln zł miesięcznie.

Ustawa o sprzedaży detalicznej, zgodnie z jej pierwotnym brzmieniem, miała znaleźć zastosowanie do przychodów ze sprzedaży detalicznej osiągniętych od 1.9.2016 r., jednak na mocy decyzji z 19.9.2016 r. Komisja Europejska wszczęła postępowanie wyjaśniające ww. sprawie. Jednocześnie Komisja Europejska wydała nakaz zobowiązujący Polskę do zawieszenia stosowania tego podatku do czasu zakończenia analizy przez Komisję. Komisja uznała, że polski podatek od sprzedaży detalicznej narusza unijne zasady pomocy państwa. Polska złożyła skargi na decyzje Komisji. Postępowanie w pierwszej instancji zostało zakończone wyrokiem z 16.5.2019 r., w którym sąd europejski podzielił stanowisko Polski. Sąd stwierdził nieważność zarówno wstępnej, jak i ostatecznej decyzji KE w sprawie podatku od sprzedaży detalicznej. Komisja Europejska w dniu 24.7.2019 r. wniosła do TSUE odwołanie od ww. wyroku. Sprawa nie została jeszcze rozstrzygnięta. Stąd polski ustawodawca zdecydował się przesunąć termin zawieszenia podatku od sprzedaży detalicznej do końca czerwca 2020 r. – obowiązująca od 1.1.2020 r. ustawa z 12.12.2019 r. o zmianie ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej (Dz.U. z 2019 r. poz. 2497).

Zmiana wzoru dokumentów potwierdzających zapłatę akcyzy na terytorium kraju od samochodu osobowego nabytego wewnątrzwspólnotowo lub brak obowiązku zapłaty tej akcyzy

Od 24.12.2019 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 19.12.2019 r. w sprawie zmiany rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie wzoru dokumentów potwierdzających zapłatę akcyzy na terytorium kraju od samochodu osobowego nabytego wewnątrzwspólnotowo lub brak obowiązku zapłaty tej akcyzy (Dz.U. z 2019 r. poz. 2481).

Wejście w życie ww. dokumentów potwierdzających obowiązek zapłaty akcyzy zostało przesunięte na 1.3.2020 r. Pierwotnie rozporządzenie miało zacząć obowiązywać od 1.1.2020 r.

Został przesunięty termin obowiązywania nowego wzoru dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terenie kraju od nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju – na 1.3.2020 r. Jak wynika z uzasadnienia do projektu rozporządzenia przesunięcie terminu wejścia w życie zmiany rozporządzenia spowodowane jest potrzebą zapewnienia dodatkowego czasu na dostosowanie narzędzi informatycznych do obsługi ww. dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy od nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego. Stąd ustalono nowy termin wejścia w życie tych regulacji, tj. 1.3.2020 r.

Stawki opłaty paliwowej w 2020 r.

Stawki opłaty paliwowej opublikowane zostały w obwieszczeniu Ministra Infrastruktury z 7.11.2019 r. w sprawie wysokości stawki opłaty paliwowej na rok 2020 (M.P. z 2019 r. poz. 1073).

Na podstawie art. 37m ust. 4 ustawy z 27.10.1994 r. o autostradach płatnych oraz o Krajowym Funduszu Drogowym (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2014 ze zm.) ogłoszono stawkę opłaty paliwowej na rok 2020, która wynosi:

1) 138,49 zł za 1000 l benzyn silnikowych oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych benzyn z biokomponentami;

2) 306,34 zł za 1000 l olejów napędowych, wyrobów powstałych ze zmieszania tych olejów z biokomponentami oraz biokomponentów stanowiących samoistne paliwa;

3) 170,55 zł za 1000 kg gazów i innych wyrobów.

Opłatę paliwową od paliw silnikowych zobowiązani są płacić: producenci paliw silnikowych i gazu, importerzy paliw silnikowych i gazu, podmioty dokonujące nabycia wewnątrzwspólnotowego, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, paliw silnikowych i gazu oraz inne podmioty podlegające, na podstawie przepisów o podatku akcyzowym, obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku akcyzowego od paliw silnikowych.

Nowy wzór zeznania o wysokości osiągniętego dochodu z zagranicznej jednostki kontrolowanej

Od 1.1.2020 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 9.12.2019 r. w sprawie wzoru zeznania o wysokości osiągniętego dochodu z zagranicznej jednostki kontrolowanej i należnego podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 2392).

W związku z uchwaleniem ustawy z 23.10.2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018r., poz. 2193), która weszła w życie z 1.1.2019 r. zaistniała konieczność wydania nowego wzoru zeznania CIT-CFC, bowiem ustawa wprowadziła liczne zmiany dotyczące zagranicznej jednostki kontrolowanej. Przede wszystkim wprowadzono nowe normatywne pojęcie – zagranicznej jednostki kontrolowanej. Zgodnie z nową definicją za zagraniczną jednostkę może być również uznana m.in fundacja, trust, bądź zagraniczna podatkowa grupa kapitałowa. Wprowadzono również nowe kryteria uznania zagranicznej jednostki za zagraniczną jednostkę kontrolowaną powodujące obowiązek zapłaty podatku w Polsce w zakresie w jakim kryteria te dotyczą posiadania udziałów, prawa głosu, sprawowania faktycznej kontroli nad jednostką oraz osiągania kwalifikowanego przychodu z jej działalności gospodarczej. Stąd rozporządzenie Ministra Finansów z 12.11.2015 r. w sprawie określenia wzoru zeznania o wysokości dochodu z zagranicznej spółki kontrolowanej obowiązującego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1980) utraciło moc z dniem 1.1.2019 r.

W konsekwencji zaistniała konieczność wydania nowego wzoru zeznania o wysokości osiągniętego dochodu z zagranicznej jednostki kontrolowanej i należnego podatku dochodowego od osób prawnych (CIT-CFC) oraz załącznika do niego, tj. informacji o danych będących podstawą do określenia dochodu z zagranicznej jednostki kontrolowanej (CIT/CFI). Nowe wzory stosuje się do dochodów z zagranicznej jednostki kontrolowanej osiągniętych od 1.1.2019 r.

Przedłużenie stosowania papierowych dokumentów dostawy w akcyzie

Zmiany zostały wprowadzone 31.12.2019 r. ustawą z 12.12.2019 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy – Prawo celne (Dz.U. z 2019 r. poz. 2496).

Ustawą z 20.7.2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy – Prawo celne (Dz.U. z 2018 r. poz. 169 ze zm.) wprowadzono do polskiego systemu prawnego przepisy dotyczące stosowania systemu EMCS PL2 oraz elektronicznego dokumentu dostawy (e-DD). Jednak w ustawie tej przewidziano przepisy przejściowe umożliwiające stosowanie papierowych dokumentów dostawy do 31.12.2019 r.

Nowelizacja ustawy z 12.12.2019 r. ma na celu wydłużenie ww. okresu, w którym do przemieszczeń na terytorium kraju poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem ze względu na ich przeznaczenie oraz wyrobów akcyzowych opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie będzie można stosować papierowy dokument dostawy. Przedłużenie to wprowadzono do 31.1.2021 r. W myśl przepisu przejściowego na podstawie papierowego dokumentu dostawy będą mogły być kontynuowane przemieszczenia rozpoczęte i niezakończone przed 1.2.2021 r.

Nowy wzór deklaracji AKC-U/S

Rozporządzenie Ministra Finansów z 24.1.2018 r. w sprawie wzorów deklaracji uproszczonej dla podatku akcyzowego od nabycia wewnątrzwspólnotowego (Dz.U. z 2018 r. poz. 267), a ściślej – załącznik nr 2 do tego rozporządzenia został zmieniony rozporządzeniem Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 5.11.2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji uproszczonej dla podatku akcyzowego od nabycia wewnątrzwspólnotowego (Dz.U. z 2019 r. poz. 2320) i zaktualizowany przez Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zmiany rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji uproszczonej dla podatku akcyzowego od nabycia wewnątrzwspólnotowego (Dz.U. z 2019 r. poz. 2515).

Załącznik ten określa wzór deklaracji uproszczonej dla podatku akcyzowego od nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych (AKC-U/S). W zmienionym wzorze, po pierwsze, w części B.1. formularza dodano poz. 7a „Status podatnika”; w jednej deklaracji można wskazać tylko jeden status podatnika, który odnosi się do wszystkich wykazanych samochodów osobowych; trzeba zaznaczyć jeden właściwy kwadrat:

1. współwłaściciel;
2. podmiot podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów osobowych, prowadzący sprzedaż nowych samochodów osobowych na rzecz wyspecjalizowanych salonów sprzedaży;
3. inny (np. osoba fizyczna będąca jedynym właścicielem).

Po drugie, w części D formularza dodano pozycje:

Nowy wzór to formularz AKC-U/S₍₃₎.

Wykonywanie niektórych czynności przez strażników gminnych

W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 2484 opublikowano rozporządzenie Rady Ministrów z 18.12.2019 r. w sprawie wykonywania niektórych czynności przez strażników gminnych (miejskich).

Rozporządzenie określa zakres i sposób:

– przez strażników gminnych (miejskich).

Sąd Najwyższy stwierdził ważność wyborów parlamentarnych

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 9 opublikowano uchwałę Sądu Najwyższego z 23.12.2019 r. (I NSW 342/19).

Sąd Najwyższy w składzie dziewiętnastu sędziów, z udziałem Prokuratora Generalnego i Przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej stwierdził ważność wyborów do Sejmu RP i do Senatu RP przeprowadzonych 13.10.2019 r.

Uchwałę podjęto na podstawie art. 101 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 244 § 1 i 2 w zw. z art. 258 ustawy z 5.1.2011 r. – Kodeks wyborczy (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 684 ze zm.).

Hiszpański organ nadzorczy analizuje prywatność systemu nazw domen (DNS)

Możliwość tworzenia na tej podstawie profili osób oraz brak regulacji okresu ich przechowywania rodzi poważne ryzyko dla danych w sieci. Jak twierdzi organ – fakt wzrostu świadomości dotyczącej prywatności w Internecie nie wpływa jednak na zainteresowanie problematyką DNS.

Co kryje się pod skrótem DNS? Domain Name System (system nazw domen) to usługa ułatwiająca przeglądanie stron internetowych. Usługa ta umożliwia posługiwanie się przyjaznymi dla człowieka nazwami adresów stron internetowych – „tłumaczy” nazwy domen na adresy IP konkretnych stron. W trakcie tego procesu, bazując na naszej aktywności w sieci, zbiera się liczne dane dotyczące użytkownika. Zapytania DNS zawierają adres IP osoby korzystającej z Internetu, zachowując przy tym informacje dotyczące preferencji wyszukiwania, oraz odwiedzane strony internetowe. Zakres zebranych w ten sposób informacji pozwala na profilowanie użytkowników. Na podstawie analizy zebranych danych możliwe jest pozyskanie informacji na temat użytkownika jak np. informacji o problemach zdrowotnych na bazie informacji o odwiedzanych stronach tematycznych.

Dużym zagrożeniem dla prywatności jest fakt, że zapytania te, zawierające szerokie spektrum informacji, są przesyłane w sieci, nie będąc przy tym w żaden sposób chronione. Co więcej, serwery DNS mogą zostać skonfigurowane w taki sposób, by wysyłane zapytania były ewidencjonowane i wykorzystywane do celów wykraczających poza zadania systemu. Problematyczne jest również to, że istnieje wiele sposobów modyfikowania odpowiedzi systemu na zapytania użytkownika co w konsekwencji rodzi ryzyko, że dana odpowiedź może zostać zmodyfikowana przez osobę trzecią, a co za tym idzie, istnieje ryzyko przekierowania na np. fałszywe strony internetowe Wiąże się to z całą paletą ryzyk dla prywatności osób.

DNS, z uwagi na swój praktyczny charakter, od lat stanowi jeden z fundamentalnych elementów umożliwiających funkcjonowanie sieci oraz korzystanie z Internetu. Jednakże, został zaprojektowany bez uwzględnienia mechanizmów zapewniających bezpieczeństwo świadczonej usługi. Dlatego też powstały rozszerzenia systemu DNS mające na celu zwiększenie bezpieczeństwa usługi. Należy do nich m.in. DNSSEC, który przy użyciu kryptografii klucza publicznego może zapewnić integralność oraz autentyczność odpowiedzi DNS. Jednakże, jak podkreśla hiszpański urząd ochrony danych, DNSSEC nie może zapewnić mechanizmów szyfrujących, które zagwarantują poufność komunikacji DNS.

W celu rozwiązania tego problemu zaprojektowane zostały dwie alternatywy. DNS over TLS (DoT) oraz DNS over HTTPS (DoH) to protokoły bezpieczeństwa, których zadaniem jest uniemożliwienie podsłuchiwania komunikatów DNS oraz manipulowania nimi poprzez ataki typu man-in-the-middle. Można je aktywować na niektórych przeglądarkach internetowych oraz oznaczyć je jako ustawienie domyślne. Jednakże, z uwagi na fakt, że jest to ustawienie dotyczące przeglądarki, będą one skuteczne jedynie dla zapytań DNS inicjowanych przez tę przeglądarkę, pozostając przy tym bez wpływu na inne aplikacje mające dostęp do sieci.

Organ wskazał również pewne ograniczenia technologiczne, których zniesienie pozwoliłoby w znaczącym stopniu wpłynąć na prywatność komunikacji, w szczególności gdy mowa o mniej wiarygodnych sieciach. Zaliczyć można do nich m.in.:

W celu podniesienia poziomu ochrony prywatności hiszpański organ w swoim tekście przygotował listę zaleceń. Są nimi m.in.: promowanie oraz wspieranie implementacji DNSSEC i jego aktywacja na wszystkich DNS, szyfrowanie zapytań DNS przy pomocy wybranej metody na poziomie systemu, upewnienie się, że dostawcy usług DNS spełniają wymogi stawiane przez RODO, w tym realizują kompleksowo obowiązek informacyjny wobec podmiotów danych.

Zdaniem organu, implementacja wskazanych rozwiązań może w znaczącym stopniu wpłynąć na prywatność komunikacji, w szczególności, gdy mowa o mniej wiarygodnych sieciach. Warto zaznaczyć, że dane przetwarzane przez serwer DNS gromadzone są w konkretnym celu. Jest nim wykonywanie usługi identyfikacji nazw domen. Każdy inny cel, jak na przykład profilowanie osób, wpływa w znaczący sposób na prywatność. W takiej sytuacji koniecznym jest identyfikacja procesu, określenie jego podstawy prawnej oraz realizacja praw osób, których dane dotyczą.

Źródła: portal gdpr.pl

Nieruchomości ‒ co nowego w judykaturze. Przegląd najnowszego orzecznictwa grudzień 2019 r.

Wyrok NSA z 10.12.2019 r., II OSK 216/18

Przepis art. 6 GospNierU zawiera zamknięty, a nie przykładowy katalog celów publicznych w rozumieniu tejże ustawy i stąd wykluczona jest w tym zakresie wykładnia rozszerzająca jak i stosowanie przez właściwy organ uznania administracyjnego.

Wyrok WSA w Łodzi z 4.12.2019 r., II SA/Łd 545/19

Wejście w życie art. 20 pkt 1 ustawy nowelizującej z 13.6.2019 r. o zmianie ustawy o Krajowym Zasobie Nieruchomości oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1309), nastąpiło zgodnie z art. 30 pkt 1 tej ustawy 16.7.2019 r., tj. z dniem następującym po dniu ogłoszenia. Dniem ogłoszenia ustawy nowelizującej był 15.7.2019 r. Natomiast moc obowiązującą dodany przepis uzyskał od 1.1.2019 r., czyli od dnia wystąpienia skutku przekształceniowego przewidzianego w art. 1 ust. 1 ustawy. Ustawodawca poprzez treść przepisów intertemporalnych nadał dodanemu art. 1a wsteczną moc obowiązującą, co dopuszcza pod określonymi warunkami art. 5 ustawy z 20.7.2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1461 ze zm.). Innymi słowy, art. 30 pkt 1 ustawy nowelizującej dokonał introdukcji z mocą wsteczną skutków prawnych art. 1a ustawy o przekształceniu w odniesieniu do stanów faktycznych retrospektywnych, które były dotąd irrelewantne prawnie i nie stanowiły podstawy przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności. Na mocy retroaktywnej normy ‒ art. 1a ustawy ‒ oznaczone jego treścią stany faktyczne mają wywołać nowe skutki prawne z mocą od momentu przypadającego przed ogłoszeniem ustawy nowelizującej, a więc od 1.1.2019 r. Wskazany przepis dodał do ustawy o przekształceniu art. 1a stanowiący, że przepisy ustawy stosuje się również, jeżeli na gruncie zabudowanym budynkami, o których mowa w art. 1 ust. 2, położone są także inne budynki, obiekty budowlane lub urządzenia budowlane, o ile łączna powierzchnia użytkowa budynków innych niż określone w art. 1 ust. 2 nie przekracza 30% powierzchni użytkowej wszystkich budynków położonych na tym gruncie. Zamiarem wprowadzających nowelizację było bowiem takie skorelowanie brzmienia przepisów, aby nie budziło wątpliwości, że przekształcenie nastąpiło w odniesieniu do nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi wraz z zabudową towarzyszącą, taką jak inne budynki i obiekty, o ile łączna powierzchnia budynków innych niż służące do prawidłowego korzystania z budynków mieszkalnych nie przekracza 30% powierzchni użytkowej wszystkich budynków na nieruchomości.

Wyrok NSA z 4.12.2019 r., I OSK 2509/19

Ustawodawca wyłączył w odniesieniu do operatów sporządzonych przed 1.9.2017 r. stosowanie do ich aktualizacji przepisu art. 156 ust. 4 GospNierU w dotychczasowym brzmieniu, czyli ograniczył w kwestii aktualizacji takich operatów stosowanie przepisów dotychczasowych. Wyłączenie to zostało uregulowane w art. 4 ust. 5 ustawy nowelizującej. Do potwierdzenia aktualności operatów szacunkowych sporządzonych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, dokonywanego po dniu jej wejścia w życie, stosuje się przepisy art. 156 ust. 4 GospNierU w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, a do potwierdzenia aktualności operatu szacunkowego dołącza się kopię dokumentu ubezpieczenia, o którym mowa w art. 175 ust. 4 GospNierU. Przepis art. 156 ust. 4 GospNierU w brzmieniu przed nowelizacją nie ograniczał wyraźnie możliwości wielokrotnego aktualizowania operatu szacunkowego. Oczywiście po aktualizacji możliwość wykorzystywania operatu do celu, w jakim został sporządzony, nie mogła przekraczać okresu 12 miesięcy, o jakich mowa w art. 156 ust. 3 GospNierU.