Ważne znaczenie dochowania terminu do uzupełnienia braków

Tę ważną zasadę przypomniał WSA w Łodzi w postanowieniu z 14.1.2020 r. (III SA/Łd 979/19, Legalis).

W omawianym przypadku skarżącą wezwano do uzupełnienia braków skargi poprzez podanie numeru PESEL w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, które doręczono skarżącej w trybie „awizo” w 13.12.2019 r.

Jak wynika z przepisów, skuteczne wniesienie skargi do sądu administracyjnego obarczone jest obowiązkiem spełnienia wymogów formalnych. Zgodnie z art. 57 pat. 1 ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325; dalej: PostAdmU), skarga powinna czynić zadość wymaganiom stawianym pismom w postępowaniu sądowym. Jeżeli pismo strony jest pierwszym w sprawie, powinno zawierać numer PESEL strony wnoszącej pismo, będącej osobą fizyczną, oraz PESEL jej przedstawiciela ustawowego, jeżeli są obowiązani do jego posiadania albo posiadają go, nie mając takiego obowiązku (art. 47 § 2 pkt 1 lit. b PostAdmU).

Jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych przewodniczący wzywa stronę do jego uzupełnienia lub poprawienia w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 49 § 1 PostAdmU). Natomiast w przypadku skargi obarczonej brakami formalnymi sąd odrzuca skargę w przypadku nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie jej braków formalnych (art. 58 § 1 pkt 3 PostAdmU).

W omawianym przypadku 7-dniowy termin do uzupełnienia braków formalnych skargi rozpoczął swój bieg 14.12.2019 r., ponieważ uznano, że wezwanie doręczono 13.12.2019 r. w trybie „awizo” (art. 73 § 4 PostAdmU). Termin bezskutecznie upłynął więc 20.12.2019 r. Skarżąca nie uzupełniła braków formalnych skargi, co uniemożliwiło nadanie skardze dalszego biegu.

Nowelizacja rozporządzenia w sprawie kryteriów i trybu przyznawania nagród dla nauczycieli

W aktualnym stanie prawnym zgodnie z § 6 NagrNauczR wniosek o przyznanie nagrody kuratora oświaty lub nagrody organu sprawującego nadzór pedagogiczny, składa dyrektor szkoły – dla nauczyciela zatrudnionego w szkole a organ prowadzący szkołę – dla dyrektora szkoły. Wniosek o przyznanie nagrody powinien zawierać:

1. imię (imiona) i nazwisko nauczyciela;
2. datę i miejsce jego urodzenia;
3. staż pracy w szkole;
4. stanowisko i miejsce pracy;
5. wskazanie zawartego w ostatniej ocenie pracy nauczyciela stwierdzenia uogólniającego, o którym mowa w art. 6a ust. 4 pkt 1 ustawy, o której mowa w § 1 ust. 1, oraz datę otrzymania oceny pracy;
6. informację o otrzymanych nagrodach ministra, kuratora oświaty, organu sprawującego nadzór pedagogiczny i dyrektora szkoły wraz ze wskazaniem dat ich otrzymania;
7. uzasadnienie;
8. datę i podpis składającego wniosek.

W projekcie rozporządzenia nowelizującego proponuje się dodanie nowego przepisu § 9a, zgodnie z którym kurator oświaty lub organ sprawujący nadzór pedagogiczny może z własnej inicjatywy przyznać nagrodę nauczycielowi spełniającemu kryteria, o których mowa w § 2. W takiej sytuacji przepisów § 6 i 7 nie będzie się stosowało. Celem dodania nowej ścieżki przyznawania nagród kuratora jest możliwość bezpośredniego wyróżnienia i docenienia pracy nauczycieli, z którymi organy sprawujące nadzór pedagogiczny miały możliwość współpracy w ramach wykonywanych zadań.

Inne zmiany zaproponowane w rozporządzeniu mają charakter redakcyjny, porządkujący oraz dostosowujący treść rozporządzenia do zmian w prawie oświatowym (zmiany w zakresie podstaw programowych, podstaw programowych kształcenia w zawodach, kształcenia w zawodach szkolnictwa branżowego i szkolnictwa artystycznego). Zmianie ulega również brzmienie ust. 2 w § 3 i ust. 4 w § 5 rozporządzenia w związku z nieistniejącymi już zakładami kształcenia nauczycieli.

Planowana data wejścia w życie rozporządzenia to 14 dni od dnia ogłoszenia. Projekt rozporządzenia zmieniającego został wysłany do konsultacji międzyresortowych i do opiniowania z partnerami społecznymi.

Zmienił się termin złożenia zeznań podatkowych PIT dla rozliczeń za rok 2019

Wszystkie zeznania podatkowe PIT za 2019 rok składa się w terminie od 15 lutego 2020 r. Zeznania podatkowe przesłane przed tym terminem będą uznane za złożone od 15 lutego. Oznacza to, że nawet jeśli podatnik złoży swój PIT wcześniej, to termin zwrotu nadpłaty będzie liczony od 15 lutego. Urząd skarbowy ma 45 dni na jej zwrot, licząc od dnia złożenia zeznania podatkowego elektronicznie, zaś 3 miesiące w przypadku zeznań podatkowych składanych w formie papierowej, ale licząc od 15 lutego 2020 r.

Zmienił się termin złożenia zeznania o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28) za 2019 r. Podatnicy składający te zeznania maja na to czas do 2 marca 2020 r. Wszystkie pozostałe zeznania PIT możesz składać tak jak dotychczas do 30 kwietnia 2020 r.

Od 15 lutego 2020 r. w usłudze Twój e-PIT udostępnione będą przygotowane przez organy podatkowe zeznania podatkowe: PIT-28, PIT-36, PIT-37 i PIT-38. W zakresie PIT-28 i PIT-36 – nie dotyczy to przychodów z działalności gospodarczej i działów specjalnych produkcji rolnej.

Skarga na upomnienie dotyczące zapłaty zaległych opłat abonamentowych

Tak stwierdził WSA w Gdańsku (post. z 3.1.2020 r., III SA/Gd 798/19, Legalis).

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325; dalej: PostAdmU), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w tej ustawie.

Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na akty administracyjne i zachowania organów administracji publicznej wymienione w art. 3 § 2 PostAdmU. Takimi aktami są m.in. decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, a także wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, akty wydane przez organy JST, a także akty nadzoru nad tymi organami.

Ponadto, sądy administracyjne orzekają także w sprawach sprzeciwów od decyzji wydanych na podstawie art. 138 § 2 ustawy z 14.6.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.) oraz art. 3 § 2a PostAdmU, a także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach (art. 3 § 3 PostAdmU).

Tymczasem w tym przypadku, jak stwierdził WSA w Gdańsku, będące przedmiotem skargi upomnienie nie jest decyzją administracyjną, ani żadnym aktem wymienionym w przytoczonych wyżej przepisach. Jest bowiem jedynie skierowanym do skarżącego przez wierzyciela swoistym „wezwaniem do zapłaty”. Pismo to nie rozstrzyga żadnej sprawy administracyjnej, nie kształtuje praw czy obowiązków skarżącego, nie stanowi władczego i jednostronnego rozstrzygnięcia. Ma ono wyłącznie charakter informacyjny, w tym znaczeniu, że przypomina dłużnikowi o istniejącym, zdaniem wierzyciela, zobowiązaniu.

Mogłoby się wydawać, że zaskarżone upomnienie, z uwagi na swój charakter, jest aktem egzekucyjnym, który jednak mógłby z tego powodu być skarżony przez sądem administracyjnym. WSA w Gdańsku podkreślił jednak, upomnienie w przedmiocie wezwania do uiszczenia należności abonamentowych, nawet sporządzone na podstawie art. 15 § 1 ustawy z 17.6.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1438 ze zm.) nie jest postanowieniem wydanym w postępowaniu zabezpieczającym lub egzekucyjnym, na które służy zażalenie.

A zatem, zaskarżone w tym przypadku upomnienie nie podlega kontroli sądu administracyjnego i nie może być przedmiotem skutecznie wniesionej skargi.

500 tysięcy funtów kary za niezabezpieczenie danych 14 milionów osób

DSG Retail to spółka zajmująca się sprzedażą elektroniki w ramach sklepów takich jak Currys PC World i Dixons Travel. W okresie od czerwca do listopada 2018 r. ICO otrzymało 158 skarg od klientów spółki w związku z incydentem bezpieczeństwa informacji a DSG otrzymało ich aż 3000 od marca 2019 r. Na skutek działania złośliwego oprogramowania zainstalowanego na ponad 5 tysiącach kas w ww. sklepach, doszło do wycieku danych 14 milionów klientów. Za pośrednictwem złośliwego oprogramowania w okresie od lipca 2017 r. do kwietnia 2018 r. pozyskiwano dane z baz będących w posiadaniu spółki zawierających imiona, nazwiska, kody pocztowe, adresy e-mail oraz niektóre informacje dotyczące kart płatniczych. Skuteczność cyberataku jest skutkiem w dużej mierze braku adekwatnych środków bezpieczeństwa oraz łamaniem przez firmę wytycznych ujętych w brytyjskiej ustawie o ochronie danych osobowych (Data Protection Act 2018).

Uchybienia obejmowały m.in.: nieposiadanie lokalnej zapory ogniowej, nieodpowiednie poprawki do oprogramowania, nieprzeprowadzanie rutynowych testów bezpieczeństwa czy segregacji sieci. Przeprowadzony przez ICO audyt wskazał również braki w fundamentalnych kwestiach dotyczących zabezpieczeń danych klientów. Jak wskazał Steve Eckersley, pełniący funkcję dyrektora dochodzeniowego w brytyjskim organie nadzoru, gdyby kara finansowa była nałożona na gruncie RODO, wówczas byłaby zdecydowanie wyższa. 500 000 funtów stanowiło maksymalną grzywnę, jaką można było nałożyć na bazie poprzednio obowiązującego aktu normatywnego. P. Eckersley zaznaczył, że braki w zabezpieczeniach na tak podstawowym poziomie świadczą o lekceważeniu bezpieczeństwa klientów przez firmę, a skradzione dane mogą zwiększyć ryzyko narażenia poszkodowanych na oszustwa.

Ataki wymierzone w słabości systemów oraz sieci, w miarę nieustannego rozwoju technologicznego, stają się zjawiskiem coraz powszechniejszym, ale są również bardziej złożone i przemyślane. Wiedza dotycząca sposobu przeprowadzania takich działań jest łatwo dostępna a dedykowane temu narzędzia są coraz bardziej rozbudowane. Wartość danych osobowych, które to najczęściej padają łupem ataków, również stale rośnie. Tym bardziej, że drastycznie zwiększa się liczba urządzeń, aplikacji oraz funkcjonalności w ramach których są one używane. Przeciętny smartfon przechowuje całą paletę danych umożliwiających identyfikację użytkownika w tym imię, nazwisko, datę urodzenia, dane kart kredytowych, dane wizerunkowe, a nawet dane biometryczne w postaci linii papilarnych, przy pomocy których dokonywane są płatności. Powszechność zagrożeń oraz fakt, że każde urządzenie stanowi swoistą „bazę danych”, sprawia, że przed administratorami danych pojawiają się zupełnie nowe wyzwania. Kwestie bezpieczeństwa informacji muszą stanowić absolutny priorytet już na etapie planowania działalności.

Źródło: portal gdpr.pl

Odziedziczone długi składkowe gmina płaci zgodne z decyzją ZUS – wyrok SN

Gmina miasta K., zgodnie z KC, odziedziczyła spadek jako tzw. spadkobierca konieczny, po jednym z mieszkańców, którym był zmarły przedsiębiorca. Powodem dziedziczenia było odrzucenie spadku przez wszystkich pozostałych spadkobierców zgodnie z art. 935 KC, gdyż spadek był obciążony poważnymi długami.

Publiczny spadkobierca konieczny, jakim jest gmina, obowiązany jest objąć spadek, ale zgodnie z art. 1023 KC wyłącznie z dobrodziejstwem inwentarza, tj. z odpowiedzialnością za długi tylko do poziomu tzw. wartości czynnej spadku.

Jednym z wierzycieli spadkowych był ZUS, gdzie zadłużenie z tytułu niezapłaconych składek wynosiło łącznie ponad 340 tys. zł, dodatkowo były one zabezpieczone hipoteką, którą były obciążone nieruchomości należące do zmarłego przedsiębiorcy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił, zgodnie z art. 1023 § 2 KC, że możliwe do ściągnięcia są tylko należności w kwocie około 212 tys. zł i na taką sumę wydał decyzję zobowiązującą gminę do uregulowania tej kwoty, w oparciu o zastosowany odpowiednio na mocy ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 300 ze zm.), art. 100 ustawy z 29.8.1997 r. ‒ Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), zgodnie z którym organ orzeka w jednej decyzji o zakresie odpowiedzialności lub uprawnień poszczególnych spadkobierców na podstawie decyzji ostatecznych wydanych wobec spadkodawcy oraz jego zobowiązań wynikających z prawidłowych deklaracji.

Jednak, mimo decyzji ZUS, miasto K. zdecydowało się uregulować samodzielnie długi spadkowe według kolejności wynikającej z art. 1025 ustawy z 17.11.1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1460 ze zm.). Ponieważ wierzytelności ZUS były zabezpieczone hipoteką, znajdowały się zgodnie z tym przepisem dopiero w 5. kategorii zaspokojenia, dopiero po kosztach egzekucyjnych, należnościach alimentacyjnych, należnościach za pracę, oraz wierzytelnościach zabezpieczonych hipoteką morską.

Miasto K. ustaliło, że po spłacie powyższych kategorii wierzytelności znajdujących się przed zabezpieczonymi należnościami ZUS, pozostałoby około 20 tys. zł.

Stanowiska sądów powszechnych

Od decyzji ZUS odwołało się miasto, wskazując, że po spłacie tej kwoty, wynoszącej niespełna 10% wartości wierzytelności, powinno zostać zwolnione z długu. Odwołanie, apelacja i skarga kasacyjna zostały oddalone.

Stanowisko Sądu Najwyższego

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 12.12.2019 r. (I UK 308/18) wskazał, że w takim wypadku gmina w ogóle nie powinna zajmować się kwestiami, kto z wierzycieli i jaką kwotę powinien uzyskać. Gmina jest podmiotem publicznym i spadkobiercą koniecznym, a zatem w takim wypadku nie może samodzielnie decydować o spłatach.

Zamiast kwestionować decyzję płatniczą ZUS, powinna poddać się egzekucji, która i tak byłaby skuteczna tylko do wartości czynnej spadku. Uzyskanie należności z zadłużonego spadku dla poszczególnych wierzycieli należało bowiem do organu egzekucyjnego i to w ramach egzekucji należało ustalić ile ZUS mógł odzyskać ze swoich należności.

 

Zmiany w przepisach o zarządzie sukcesyjnym

Od 1.1.2020 r. obowiązuje nowa ustawa z 31.7.2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1495; dalej: nowelizacja).

Jedna z istotnych zmian wprowadzonych tą nowelizacją dotyczy ustawy z 5.7.2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz.U. z 2018 r. poz. 1629; dalej: ZarządSukcU). Przede wszystkim zmieniono nazwę, czy też ogólne określenie przedmiotu ustawy, która po zmianie jest ustawą o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw.

Dodano też dwa nowe rozdziały do ZarządSukcU. Po rozdziale 7 dodano rozdział 7a zatytułowany Decyzje związane z przedsiębiorstwem w przypadku zbycia przedsiębiorstwa. Wynika z niego m.in., że:

1) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy tego rozdziału stosuje się do decyzji związanych z przedsiębiorstwem, z wyłączeniem przypadków, gdy: zgodnie z odrębnymi przepisami decyzja może zostać wydana wyłącznie wobec osoby fizycznej, a także prawa i obowiązki wynikające z decyzji przechodzą z mocy prawa na nabywcę przedsiębiorstwa;

2) nabywcą przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów tego rozdziału jest przedsiębiorca, który na podstawie umowy nabył przedsiębiorstwo – por. art. 55¹ustawy z 23.4.1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.; dalej: KC), w całości, w tym osoba prawna albo jednostka organizacyjna (art. 33¹ § 1 KC)  do której wniesiono przedsiębiorstwo tytułem wkładu, jeżeli nabycie przedsiębiorstwa nastąpiło bezpośrednio od: przedsiębiorcy wykonującego we własnym imieniu działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG (i jego małżonka), a także przedsiębiorców będących wspólnikami spółki cywilnej;

3) nabywca przedsiębiorstwa może złożyć do organu administracji publicznej, który wydał decyzję związaną z przedsiębiorstwem, wniosek o przeniesienie na niego tej decyzji w terminie trzech miesięcy od dnia nabycia przedsiębiorstwa; natomiast zgodnie z art. 45c ust. 2 ZarządSukcU, organ administracji publicznej, który wydał decyzję związaną z przedsiębiorstwem, przenosi, w drodze decyzji, decyzję związaną z przedsiębiorstwem na nabywcę przedsiębiorstwa przez dokonanie zmiany decyzji związanej z przedsiębiorstwem w zakresie jej adresata, jeżeli:

a) są spełnione warunki do uzyskania tej decyzji, określone w odrębnych przepisach (warunki te, które mają charakter osobisty, uważa się za spełnione, jeżeli spełnia je nabywca przedsiębiorstwa, który złożył wniosek o przeniesienie na niego decyzji związanej z przedsiębiorstwem,

b) nabywca przedsiębiorstwa przedłoży dokumenty potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w pkt a,

c) nabywca przedsiębiorstwa oświadczy, że przyjmuje wszystkie warunki zawarte w tej decyzji i zobowiązuje się do wykonania związanych z nią obowiązków,

d) nabywca przedsiębiorstwa przedłoży pisemną zgodę pozostałych nabywców przedsiębiorstwa na przeniesienie na niego decyzji związanej z przedsiębiorstwem – w przypadku gdy przedsiębiorstwo nabyło kilka osób;

4) decyzja związana z przedsiębiorstwem wygasa z upływem trzech miesięcy od dnia nabycia przedsiębiorstwa przez nabywcę przedsiębiorstwa, chyba że przed tym dniem został złożony powyższy wniosek (nabywca przedsiębiorstwa jest obowiązany wykonać związane z decyzją związaną z przedsiębiorstwem obowiązki, których termin wykonania upłynął w okresie od dnia nabycia przedsiębiorstwa do dnia złożenia wniosku o przeniesienie na niego decyzji związanej z przedsiębiorstwem, niezwłocznie po dniu, w którym decyzja o przeniesieniu na niego decyzji związanej z przedsiębiorstwem stała się ostateczna);

5) organ administracji publicznej, który wydał decyzję związaną z przedsiębiorstwem, odmawia, w drodze decyzji, przeniesienia decyzji związanej z przedsiębiorstwem na nabywcę przedsiębiorstwa, jeżeli nie zostały spełnione wymogi określone w art. 45c ust. 2 ZarządSukcU (decyzja związana z przedsiębiorstwem wygasa z dniem, w którym decyzja o odmowie jej przeniesienia na nabywcę przedsiębiorstwa stała się ostateczna).

Natomiast po rozdziale 11 dodano rozdział 11a zatytułowany Tymczasowe wykonywanie praw z udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie. Wynika z niego m.in., że:

1) zarząd spadkiem w zakresie praw z udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie może być wykonywany przez tymczasowego przedstawiciela na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, jeżeli w chwili śmierci małżonka przedsiębiorcy wpisanego do CEIDG, przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ KC stanowiło w całości mienie przedsiębiorcy i jego małżonka niebędącego przedsiębiorcą wpisanym do CEIDG (tymczasowego przedstawiciela można powołać do sprawowania zarządu przedmiotem zapisu windykacyjnego, do chwili objęcia we władanie tego przedmiotu przez osobę, na której rzecz uczyniono zapis windykacyjny);

2) zgodnie z art. 60b ust. 1 ZarządSukcU tymczasowy przedstawiciel:

a) wykonuje prawa z udziału małżonka w przedsiębiorstwie,

b) powinien zarządzać majątkiem spadkowym w zakresie praw z udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie, spłacić długi spadkowe, a następnie wydać spadkobiercom majątek spadkowy zgodnie z wolą spadkodawcy i z ustawą, a w każdym razie niezwłocznie po dokonaniu działu spadku,

c) powinien wydać osobie, na której rzecz został uczyniony zapis windykacyjny, przedmiot tego zapisu,

d) może pozywać i być pozywany w sprawach wynikających z zarządu spadkiem w zakresie praw z udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie (może również pozywać w sprawach o prawa należące do spadku i być pozwany w sprawach o długi spadkowe w zakresie praw z udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie);

3) jeżeli został ustanowiony tymczasowy przedstawiciel w zakresie udziału małżonka w przedsiębiorstwie, zarząd spadkiem sprawowany przez kuratora spadku nie obejmuje tego udziału;

4) tymczasowy przedstawiciel przestaje pełnić funkcję: z dniem śmierci, ograniczenia lub utraty zdolności do czynności prawnych, z chwilą odwołania, po upływie dwóch tygodni od złożenia rezygnacji, z dniem ogłoszenia testamentu, w którym spadkodawca powołał wykonawcę testamentu, jeżeli jego umocowanie obejmuje zarząd udziałem małżonka w przedsiębiorstwie – jednak nie później niż z dniem wygaśnięcia umocowania do pełnienia funkcji tymczasowego przedstawiciela;

5) tymczasowy przedstawiciel może zrezygnować z pełnienia funkcji, składając oświadczenie przed notariuszem – w takim przypadku tymczasowy przedstawiciel obowiązany jest działać jeszcze przez dwa tygodnie, chyba że wcześniej został powołany kolejny tymczasowy przedstawiciel;

6) umocowanie do pełnienia funkcji tymczasowego przedstawiciela wygasa z dniem: uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia albo wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, jeżeli jeden spadkobierca albo zapisobierca windykacyjny nabył udział małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie w całości, nabycia udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie w całości przez jedną osobę, a także dokonania działu spadku obejmującego udział małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie;

7) do wzajemnych roszczeń między spadkobiercą lub zapisobiercą windykacyjnym a tymczasowym przedstawicielem wynikających ze sprawowania zarządu spadkiem w zakresie praw do udziału małżonka w przedsiębiorstwie stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu za wynagrodzeniem (koszty zarządu majątkiem spadkowym w zakresie praw do udziału małżonka w przedsiębiorstwie oraz wynagrodzenie tymczasowego przedstawiciela należą do długów spadkowych);

8) pożytki i inne przychody z praw z udziału małżonka przedsiębiorcy w przedsiębiorstwie pomniejsza się o wydatki i ciężary związane z tymi prawami.

Objaśnienia podatkowe Ministra Finansów dotyczące Wykazu podatników VAT

Jak zaznacza Minister Finansów, celem objaśnień podatkowych dotyczących Wykazu podatników VAT jest:

1) przedstawienie zasad korzystania z informacji zawartych w Wykazie oraz możliwości dokonywania weryfikacji informacji o aktualnym statusie rejestracji kontrahentów na wybrany dzień dla celów VAT;

2) ułatwienie prawidłowej realizacji obowiązków związanych z dokonywaniem płatności na rachunki zawarte w Wykazie;

3) wyjaśnienie zasad wyłączania z kosztów uzyskania przychodów i zwiększania przychodów w podatkach dochodowych od osób fizycznych i osób prawnych oraz odpowiedzialności solidarnej w VAT nabywcy towarów i usług lub osoby trzeciej za zaległości podatkowe dostawcy w przypadku dokonania płatności na rachunek spoza Wykazu oraz możliwości uniknięcia tych negatywnych skutków.

Wykaz jest dostępny na stronie internetowej: BIP MF https://www.podatki.gov.pl/wykaz-podatnikow-vat-wyszukiwarka

Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG): https://prod.ceidg.gov.pl/ceidg.cms.engine/

Zadaniem Wykazu jest, aby poprzez bezpłatny i szybki dostęp do aktualnych danych (również historycznych) ułatwiających identyfikację kontrahentów, takich jak data rejestracji, odmowy rejestracji, wykreślenia z rejestru oraz przywrócenia zarejestrowania jako podatnika VAT, uczciwi przedsiębiorcy przy wyborze kontrahentów ograniczyli ryzyko wplątania w oszukańczy proceder zmierzający do wyłudzenia VAT. Korzystanie z Wykazu ma mieć zatem pozytywny wpływ na zwiększenie bezpieczeństwa i pewności obrotu gospodarczego.

Nowe przepisy dotyczące ewidencji i dokumentacji wyrobów akcyzowych

Od 1.1.2020 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 24.12.2019 r. w sprawie ewidencji i innych dokumentacji dotyczących wyrobów akcyzowych i znaków akcyzy (Dz.U. z 2019 r. poz. 2534). Rozporządzenie ma na celu dostosowanie do zmian wprowadzonych do ustawy z 6.12.2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 864 ze zm.; dalej: AkcyzaU).

Ustawa z 4.7.2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1520) w art. 6 wprowadziła zmiany w AkcyzaU m.in. poprzez wprowadzenie odwołania do wyrobów akcyzowych, określonych w art. 103 ust. 5aa ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: VATU) w miejsce dotychczasowego odwołania do paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do AkcyzaU. W konsekwencji tych zmian zaistniała konieczność dostosowania przepisów rozporządzenia w sprawie ewidencji i innych dokumentacji dotyczących wyrobów akcyzowych i znaków akcyzy w tym zakresie. Rozporządzenie zostało dostosowane do przepisów regulujących zagadnienie ewidencjonowania wyrobów akcyzowych, określonych w art. 103 ust. 5aa VATU, nabywanych wewnątrzwspólnotowo na rzecz innego podmiotu. Przy czym wzory ewidencji i innych dokumentacji określone w załącznikach do nowego rozporządzenia pozostają bez zmian.

Objaśnienia podatkowe Ministra Finansów w sprawie mechanizmu podzielonej płatności

Dnia 1.11.2019 r. weszły w życie zmiany do ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: VATU) wprowadzające obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności przy dokonywaniu płatności za nabyte towary i usługi. Zmiany polegają również na rezygnacji z obowiązującego wcześniej rozliczania VAT, czyli odwrotnego obciążenia w obrocie krajowym, uchyleniu regulacji dotyczących kaucji gwarancyjnej oraz zmianach w zakresie zasad stosowania odpowiedzialności solidarnej. W mechanizmie podzielonej płatności (MPP), płatność za nabyty towar lub usługę odbywa się tak, że wartość sprzedaży netto nabywca wpłaca na rachunek rozliczeniowy dostawcy lub rozlicza w inny sposób. Natomiast pozostałą zapłatę, która odpowiada kwocie VAT z faktury, wpłaca na specjalny rachunek bankowy dostawcy – rachunek VAT. Mechanizm ten stosuje się wyłącznie do transakcji dokonywanych przelewem w złotych polskich na rzecz innych podatników VAT. Przelew w podzielonej płatności nie jest możliwy na rachunek ROR.

Od 1.11.2019 r. MPP jest obowiązkowy dla faktur powyżej 15 000 zł brutto, które dotyczą tzw. towarów i usług wrażliwych określonych w zał. nr 15 do VATU. W przypadku pozostałych transakcji MPP pozostaje dobrowolny.

Z MPP nie mogą skorzystać:

1) konsumenci (nieprowadzący działalności gospodarczej),

2) przedsiębiorcy, który otrzymuje faktury bez kwoty VAT (np. od podatników zwolnionych z VAT).

Objaśnienia Ministra Finansów z 23.12.2019 r. w sprawie MPP mają za zadanie przedstawienie zasad działania na gruncie VAT mechanizmu podzielonej płatności w jego obligatoryjnej formie oraz zmian wpływających na model fakultatywny. Ministerstwo zaznaczyło, że wydano już uprzednio objaśnienia podatkowe z 29.6.2018 r. odnoszące się do fakultatywnego mechanizmu podzielonej płatności dotyczące mechanizmu podzielonej płatności. Zawierają one opis wszystkich podstawowych zagadnień dla tej instytucji uwzględniając cechę fakultatywności, jaką charakteryzuje się wprowadzony 1.7.2018 r. mechanizm podzielonej płatności.

Objaśnienia Ministra Finansów z 23.12.2019 r. m.in. obejmują: zakres stosowania MPP, oznaczania faktur, obowiązek przyjęcia płatności, konsekwencje obowiązków w VAT ciążących na nabywcy, obowiązek posiadania rachunku rozliczeniowego, mechanizm rekompensaty dla podmiotów zagranicznych, płatności w obcych walutach, obowiązki w obligatoryjnym MPP związane z korygowaniem rozliczeń, zmiany w procedurze uwalniania środków z rachunku VAT, płatności zbiorcze i zaliczki w MPP.