Podatek cukrowy

W ustawie zaproponowano:

1) stymulowanie wyborów prozdrowotnych konsumentów przez nałożenie opłaty na:

a) napoje z dodatkiem cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z 16.12.2008 r. w sprawie dodatków do żywności kofeiny lub tauryny,

b) napoje alkoholowe w opakowaniach o ilości nominalnej napoju nieprzekraczającej 300 ml;

2) wspieranie zachowań prozdrowotnych obywateli przez uwzględnienie aspektów zdrowotnych w polityce zakupowej państwa, o której mowa w art. 21 ust. 1 ustawy z 11.9.2019 r. – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1843);

3) wspieranie, mającej pozytywny wpływ na zdrowie, aktywności fizycznej dzieci i młodzieży przez wspieranie finansowe Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej.

Nowe wzory dokumentów rejestracyjnych VAT od 1 kwietnia

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 430 opublikowano rozporządzenie Ministra Finansów z 9.3.2020 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją w zakresie podatku od towarów i usług.

Rozporządzenie określa wzory formularzy podatkowych: VAT-R₍₁₄₎, VAT-5₍₃₎, VAT-5UE₍₃₎ oraz VAT-Z₍₆₎.

Budżety samorządów odczują skutki epidemii koronawirusa

W wypowiedzi dla Serwisu Samorządowego PAP Prezes RIO w Krakowie, Pan Mirosław Legutko wskazał, że obecna epidemia koronawirusa, jeżeli nie potrwa długo, będzie miała ograniczony wpływ na lokalne budżety. W ocenie Pana Legutko „W takiej sytuacji, jaką obecnie mamy, jeśli gospodarka zacznie hamować, to się to odbija na wszystkich dziedzinach, w tym, na samorządach. Natomiast budżety JST mogą ucierpieć głównie jeśli chodzi o udział w PIT, w sytuacji jeśli ludzie mniej zarobią, oraz poprzez udział w CIT, jeśli kryzys dotknie firm. Bo subwencja jest obliczana z rocznym opóźnieniem”. Spadek wpływów z CIT miałby dotknąć przede wszystkim dużych miast. Mniejsze dochody z PIT stanowiłyby istotny problem dla gmin, które w ostatnich latach otrzymywały w tym zakresie znaczące dochody. Zdaniem Prezesa RIO w Krakowie „Część jednostek przyzwyczaiła się do takiego ekstra, nieplanowanego dochodu. Może się okazać, że w wyniku epidemii, w tym roku już tego nie będzie. Chociaż na tym etapie to wszystko jeszcze za krótko trwa. Wszystko zależy od tego jak długo będzie trwała epidemia”.

Pan Prezes zwrócił również uwagę na zmianę w trybie pracy inspektorów RIO: „Zawiesiliśmy na dwa tygodnie prace w terenie inspektorów kontroli. Wiem, że wielu innych prezesów RIO zrobiła podobnie. Obecnie nasi inspektorzy pracują oni zdalnie. Myślę, że przez tydzień lub dwa będą mieli co robić, opracowując m.in. arkusze kontroli oraz zalecenia pokontrolne. Ale co będzie potem tego jeszcze nie wiemy”. Pomimo tego, jak zapewnił Pan Prezes, pomimo powyższych ograniczeń RIO jako instytucja pracuje cały czas.

Źródło: samorzad.pap.pl, „Prezes RIO: budżety samorządów odczują skutki epidemii koronawirusa”, Marcin Przybylski

Pomoc dla MŚP w związku z koronawirusem

Zmiana wprowadzona rozporządzeniem Ministra Finansów z 16.3.2020 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie udzielania przez Bank Gospodarstwa Krajowego pomocy de minimis w formie gwarancji spłaty kredytów (Dz.U. z 2020 r. poz. 454) zawiera rozwiązanie rozszerzenia zakresu realizowanego dotychczas z powodzeniem instrumentu gwarancji udzielanych przez Bank Gospodarstwa Krajowego (BGK) poprzez m.in. podwyższenie poziomu zabezpieczenia spłaty kredytu do poziomu 80%. Zwiększenie możliwości pozyskiwania gwarancji udzielanych przez BGK, będzie stanowić wsparcie MŚP ze wszystkich branż. Ministerstwo finansów zdecydowało o obniżeniu opłaty prowizyjnej od takich gwarancji z obecnego poziomu 0,5% do 0%.

Pomoc de minimis

Pomoc de minimis w formie gwarancji spłaty kredytów udzielanych przez BGK jest instrumentem szeroko wykorzystywanym przez MŚP dla zapewnienie środków na finansowanie działalności – przede wszystkim bieżącej, ale też i inwestycyjnej, dlatego też zdecydowano o rozszerzeniu skali działania instrumentu poprzez:

1) podwyższenie wartości pomocy de minimis udzielonej jednemu przedsiębiorcy, wyrażonej za pomocą ekwiwalentu dotacji brutto, która dotychczas wynosiła równowartość 200 000 euro, a w sektorze drogowego transportu towarów 100 000 euro, w § 4 ust. 1 rozporządzenia wdrożono odesłanie do konkretnego art. 3 ust. 2 rozporządzenia Komisji, tak aby w przyszłości po ewentualnym zaakceptowaniu przez Komisję Europejską nowych limitów nie było konieczności kolejnej nowelizacji rozporządzenia,

2) podniesiono maksymalną granicę udzielanych gwarancji BGK z 60% do 80% obejmowanych nimi kredytów.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Podstawa prawna: rozporządzenie Ministra Finansów z 16.3.2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie udzielania przez Bank Gospodarstwa Krajowego pomocy de minimis w formie gwarancji spłaty kredytów (Dz.U. z 2020 r. poz. 454)

Pakiet osłonowy dla przedsiębiorców w związku z epidemią

Najważniejsze ułatwienia mają dotyczyć:

– ulg w należnościach, w tym udogodnienia w płatnościach podatków i składek ZUS,

– poprawy płynności finansowej firm – instrumenty finansowe dla firm, w tym wsparcie gwarancyjne oraz dopłaty do kredytów,

– ochrony i wsparcie rynku pracy, m.in. rozwiązania dla firm zmuszonych do przestojów.

Odroczenia w płatnościach

Propozycje ministerstwa rozwoju dotyczą:

– ułatwiania rozliczenia VAT – przesunięcia wejścia w życie z 1.4.2020 r. na 1.7.2020 r. nowego JPK,

– ułatwienia w split payment,

– przesunięcia z 1 kwietnia na 1 lipca 2020 r. terminu obowiązku wpisywania się firm do Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych (ustawa o przeciwdziałaniu praniu brudnych pieniędzy),

– wcześniejszych zwrotów VAT,

– ułatwienia zawieszenia prowadzenia działalności gospodarczej,

– zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z anulowaniem wycieczek

– w stosunku do branż dotkniętych skutkami kryzysu,

– zniesienia opłaty prolongacyjnej,

– zmiany schematu pomocy publicznej, rozszerzenia dla MŚP i dużych firm.

Branża odpadowa reaguje na zagrożenie COVID-19

Jak podkreślają apelujące organizacje branżowe:

Powyższe uwarunkowania zdaniem przedstawicieli branży odpadowej powinny zostać wzięte pod uwagę przy kształtowaniu regulacji prawnych odpowiadających na narastające zagrożenie. Za największe ryzyko w działalności polegającej na odbieraniu i przetwarzaniu odpadów komunalnych wywołane pandemią, branżyści podkreślają:

Postulaty środowiska branżowego są następujące:

1. Okresowa możliwość weryfikacji stanu zdrowia pracowników przez pracodawcę np. poprzez mierzenie temperatury, przeprowadzenie ankiet dotyczących oceny ryzyka rozprzestrzeniania się korona wirusa wśród pracowników na temat stanu zdrowia i zachowań.
2. Wdrożenie niestandardowej procedury postępowania z odpadami komunalnymi wytworzonymi w miejscu zidentyfikowanym jako miejsce wystąpienia wirusa/zamieszkania przez osoby zakażone.
3. Na wniosek podmiotu odbierającego odpady przy akceptacji gminy odstąpienie od nakładania kar lub modyfikacja wymagańw zakresie realizacji pewnych szczegółowych elementów usługi objętych kontraktami realizowanymi w trybie PZP jak np.
   1. Dopuszczenie możliwości czasowej zmiany harmonogramów odbioru odpadów komunalnych;
   2. Możliwość zbierania wszystkich frakcji jednym pojazdem bez zachowania segregacji odpadów na frakcje lub czasowego wstrzymania odbioru odpadów segregowanych (papier, szkło, plastik);
   3. Odstąpienie od nakładania kar za brak terminowego odbioru odpadów komunalnych czy brak stacjonarnych Biur Obsługi Klienta;
   4. Możliwość odbierania odpadów pojazdami z innej gminy lub pojazdami nieposiadającymi wymaganego wyposażenia dodatkowego;
4. Wyłączenie baz transportujących odpady i instalacji przetwarzania, recyklingu i składowania odpadów z procedur związanych z kwarantanną całych obiektów i co za tym idzie unieruchomieniem takich zakładów w całości a jedynie poddanie odpowiednim procedurom bezpieczeństwa poszczególnych pracowników podejrzanych lub zainfekowanych wirusem.
5. W sytuacji wstrzymania przyjmowania odpadów przez instalacje przetwarzania, recyklingu czy unieszkodliwiania możliwość tymczasowego magazynowania odpadów w innych miejscach nieposiadających stosownych decyzji lub niezgodnie z tymi decyzjami z zachowaniem podstawowych wymagań ochrony środowiska.
6. Dopuszczenie do termicznego przetwarzania i składowania bez uprzedniego sortowania i poddawania procesom MBP odpadów komunalnych zbieranych z potencjalnie zagrożonych obszarów, a w związku z tym także przyjmowanie odpadów przez składowiska ponad limit określony w decyzji administracyjnej oraz przekazywanie odpadów przez zakłady przetwarzania objęte kwarantanną w sposób odbiegający od obowiązków określonych w obowiązujących obecnie przepisach prawa oraz posiadanych decyzjach administracyjnych (np. przekazywanie do składowania zmieszanych odpadów komunalnych, wytwarzanie odpadów ponad limity).

Pismo wystosowane 12.3.2020 r. do:

Prezydenta RP, Andrzej Dudy

Prezesa Rady Ministrów Mateusza Morawieckiego

Ministra Klimatu Michała Kurtyki

Ministra Zdrowia Łukasza Szumowskiego

Minister Rozwoju Jadwigi Emilewicz

Marszałek Sejmu Elżbiety Witek

Marszałka Senatu Tomasza Grodzkiego

Przewodniczącego Sejmowej Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych

i Leśnictwa Stanisława Gawłowskiego

Przewodniczącego Senackiej Komisji Środowiska Zdzisława Pupy

podpisali:

Sławomir Rudowicz Związek Pracodawców Gospodarki Odpadami

Michał Dąbrowski Polska Izba Gospodarki Odpadami

Tomasz Uciński Krajowa Izba Gospodarki Odpadami

Piotr Szewczyk Rada Przedstawicieli Regionalnych Instalacji Przetwarzania Odpadów Komunalnych

Magdalena Sułek-Domańska Koalicja ds. Bezpieczeństwa Pracowników Służb Komunalnych

Jak monitorować własną posesję zgodnie z RODO

Wizerunek chroniony na wiele sposobów 

Wizerunek osoby fizycznej chroniony jest między innymi przez przepisy ustawy o prawie autorskich i prawach pokrewnych oraz przepisy kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 81 PrAut rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku jedynie osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych oraz osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

Również Kodeks cywilny chroni wizerunek osoby fizycznej uznając go za dobro osobiste. Jeżeli czyjeś dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, pokrzywdzony może m.in. żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne.

Zarówno regulacje prawa autorskiego i Kodeksu cywilnego nie mają jednak specjalnego znaczenia jeżeli zarejestrowany wizerunek nie będzie rozpowszechniany. Kluczowe jest natomiast to co wynika z faktu, że wizerunek jest daną osobową. Daną osobową w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych może być bowiem każda informacja z systemu monitoringu, która jednoznacznie pozwala zidentyfikować konkretnego człowieka, w szczególności będzie to wizerunek osoby fizycznej w przypadku rejestratorów wideo.

Czysto osobisty charakter 

Najpierw należy się zastanowić czy dany monitoring posesji w ogóle podlega pod stosowanie RODO. Zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. c RODO, rozporządzenie to nie ma bowiem zastosowania do przetwarzania danych osobowych przez osobę fizyczną w ramach czynności o czysto osobistym lub domowym charakterze. Znaczna ilość przypadków tzw. monitoringu domowego (a więc posesji i jej najbliższego otoczenia o nieograniczonym dostępie, np. drogi publicznej) będzie przetwarzaniem danych osobowych w ramach czynności o czysto osobistym charakterze. W przeciwnym razie, zastosowanie znajdą poniżej opisane reguły.

Administrator danych z monitoringu 

W przypadku monitoringu wizyjnego administratorem danych osobowych będzie podmiot, który zbiera dane osobowe z monitoringu i decyduje o celach i środkach przetwarzania tych danych. Należy więc uznać, że administratorem danych osobowych pozostaje operator rejestratora (ten kto ma do niego dostęp i może decydować o nagraniach).

Podstawa prawna przetwarzania danych z monitoringu 

Podmioty prywatne mogą przetwarzać dane osobowe uzyskane podczas wideorejestracji powołując się na przesłankę przetwarzania danych jaką jest prawnie uzasadniony interes realizowany przez administratora danych (art. 6 pkt 1 lit. f RODO). Tym prawnie uzasadnionym interesem może być chęć udokumentowania okoliczności w jakich doszło do deliktów czy czynów zabronionych.

Obowiązek informacyjny 

Przy stosowaniu monitoringu mamy do czynienia za zbieraniem informacji nie od osoby, której dane są zbierane (trudno uznać, że osoba monitorowana specjalnie nadstawia się do kamery aby został zapisany jej wizerunek – dzieje się to niejako przy okazji). W związku z powyższym na podmiocie zbierającym dane z monitoringu istnieje obowiązek dopełnienia obowiązku informacyjnego z art. 14 RODO.

W przypadku monitoringu wizyjnego budynku wystarczy umieszczenie tabliczki na ogrodzeniu czy elewacji, na której będzie informacja jedynie o tym, że jest wprowadzony monitoring wizyjny, kto jest administratorem danych, oraz iż szczegółowe informacje są dostępne w Internecie pod wskazanym adresem.

Obszar prywatny a publiczny 

Monitorowanie nie może, bez wątpienia, skutkować objęciem monitoringiem przestrzeni, co do której nie istnieje żadna przesłanka przetwarzania danych osobowych z art. 6 ust. 1 RODO. Jeżeli wspominanym wyżej prawnie uzasadnionym interesem jest w przypadku konkretnego administratora bezpieczeństwo (np. chęć ograniczenia kradzieży) to monitoringiem wizyjnym powinien być objęty tylko ten obszar, którego obserwowanie jest niezbędne ze względu na tak określony cel.

Nie oznacza to automatycznie konieczności ograniczenia się do własnej nieruchomości. Przeciwnie – monitorowanie np. ulicy i ogrodzenia frontowego może być niezbędne aby uniknąć powtarzających się dewastacji skrzynki na listy czy domofonu. Tak więc monitorowanie przestrzeni publicznie dostępnej zasadniczo nie jest zabronione.

Inaczej jest w przypadku gdy monitoring wizyjny obejmuje też inne nieruchomości. Wówczas stałe monitorowanie balkonu sąsiada może stanowić naruszenie prywatności i trudno znaleźć usprawiedliwienie dla takiego działania. Jest też jednak cała gama sytuacji „z pogranicza”. Np. monitoring wizyjny furtki na nieruchomość sąsiednią może być usprawiedliwiony w sytuacji gdy zamaskowanie tego fragmentu obrazu (pozwalają na to coraz częściej nawet zwykłe domowe rejestratory) wpływałoby negatywnie na możliwość ustalenia okoliczności przestępstwa. Na przykład w tym „zakreskowanym” miejscu może stanąć na ulicy samochód, używany do włamania. Dlatego też administrator danych musi samodzielnie wyważyć oba dobra (dobra osobiste innych oraz własny cel przetwarzania danych osobowych) i podjąć decyzję o ewentualnym ograniczeniu monitoringu wizyjnego, biorąc pod uwagę wskazówki podane powyżej.

Czas przechowywania nagrań 

RODO nie określa bezpośrednio czasu przez jaki nagrania monitoringu powinny być (czy mogłyby być) gromadzone przez administratora. Okres ten jest wyznaczany realizacją celów administratora. Zarówno te cele jak i okres przechowywania danych osobowych administrator musi wskazać w klauzuli informacyjnej. Na przykład administrator może uznać, że 20 dni przechowywania nagrań w jego konkretnej sytuacji jest akurat takim okresem jaki jest usprawiedliwiony jego prawnie uzasadnionym interesem w postaci konieczności ustalenia sprawców zniszczeń czy kradzieży bo w takim okresie zazwyczaj są identyfikowane szkody i zachodzi potrzeba analizy nagrań.

Pobieranie opłaty od Policji za nagrania nie jest możliwe

Praktyka pobierania opłat za wydanie nagrań w przypadku gdy zobowiązuje do tego prawo (a więc np. w przypadku żądania Policji) jest niedozwolona i skutkuje odpowiedzialnością administratora danych. Przepisy nakazują udostępniać te nagrania i nie pozwalają na pobieranie opłat (robi to administrator na własny koszt). Tym samym pobieranie takich opłat może być uznane nawet za utrudnianie prowadzenia czynności procesowych.

Wizerunek w monitoringu to na ogół nie dana biometryczna 

To czy będziemy mieć do czynienia z danymi biometrycznymi zależeć będzie od technologii przetwarzania wizerunku. Sam fakt, że administrator rozpozna na nagraniu wizerunek przechodnia nie oznacza, że przetwarzać będzie jego dane biometryczne a co za tym idzie dane wrażliwe. Zgodnie z RODO danymi biometrycznymi są tylko takie dane osobowe które wynikają ze specjalnego przetwarzania technicznego, dotyczą cech fizycznych, fizjologicznych lub behawioralnych osoby fizycznej oraz umożliwiają lub potwierdzają jednoznaczną identyfikację tej osoby (art. 4 pkt 14). Z motywu 51 preambuły RODO wynika, że fotografie są objęte definicją „danych biometrycznych” tylko w przypadkach, gdy są przetwarzane specjalnymi metodami technicznymi, umożliwiającymi jednoznaczną identyfikację osoby fizycznej lub potwierdzenie jej tożsamości. Wobec tego wizerunki osób utrwalone przez tzw. zwykły monitoring nie będą uznane za dane biometryczne. Jeśli jednak zastosowana zostanie specjalna technika pozwalająca na jednoznaczną identyfikację osoby np. w celu dostępu do określonych pomieszczeń to wówczas wizerunek tej osoby będzie jego daną biometryczną.

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/1455

Projekt ustawy o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw

Wprowadzenie

Jedynym rozwiązaniem, które spowoduje osiągnięcie zamierzonego celu prawidłowej transpozycji dyrektywy EIA jest zmiana legislacyjna.

Projekt ma na celu zapewnienie możliwie pełnego dostępu zainteresowanej społeczności do wymiaru sprawiedliwości w procesie inwestycyjnym prowadzonym dla przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko przez wprowadzenie do ŚrodInfU dwóch nowych rozwiązań i odpowiednią modyfikację przepisów ustaw regulujących wydawanie decyzji inwestycyjnych.

W ocenie projektodawcy wprowadzenie do ŚrodInfU ogólnych norm w celu prawidłowej transpozycji dyrektywy EIA z zachowaniem zasad i procedur niezwiązanych z dyrektywą EIA określonych w pozostałych ustawach dotyczących procesu inwestycyjnego, będzie najefektywniejszym i najlepszym rozwiązaniem zapewniającym spójność krajowych norm prawnych. Proponowane normy będą miały zastosowanie bez względu na regulacje poszczególnych ustaw, w tym specustaw, dotyczących wydawania i skarżenia zezwoleń inwestycyjnych, i będą miały zastosowanie wprost do decyzji środowiskowej lub do decyzji inwestycyjnej w zakresie jej zgodności z decyzją środowiskową.

Wprowadzane rozwiązania nie pozbawią możliwości korzystania z obowiązujących aktualnie rozwiązań prawnych, tj. wnoszenia o wstrzymanie wykonania decyzji środowiskowej na podstawie art. 61 § 3 ustawy z 30.8.2002 r. ‒ Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: PostAdmU) w przypadku, gdy decyzja może być wykonana bezpośrednio (brak konieczności uzyskania decyzji inwestycyjnej, uprawnienie do przeprowadzenia prac przygotowawczych zgodnie z art. 82a ŚrodInfU), a także możliwości wnoszenia odwołania i skargi do sądu w pełnym zakresie przez strony postępowania i organizacje ekologiczne uczestniczące na prawach stron w oparciu o istniejące przepisy.

Zastosowanie środków tymczasowych w postępowaniu inwestycyjnym

W celu zapewnienia zainteresowanej społeczności uprawnienia do ubiegania się o zastosowanie środka tymczasowego, projekt zakłada ustanowienie szczególnej przesłanki, dającej wojewódzkim sądom administracyjnym podstawę do wstrzymania na wniosek skarżącego decyzji środowiskowej. Z uwagi na, co do zasady, brak przymiotu wykonalności decyzji środowiskowej, przesłanka ta ma charakter wyłącznie proceduralny – uprawdopodobnienie, że jest ona dotknięta jedną z wad wymienionych w art. 145 § 1 PostAdmU będzie stanowiło lex specialis względem przesłanki wskazanej w art. 61 § 3 PostAdmU. Wstrzymanie wykonania decyzji środowiskowej będzie skutkowało koniecznością zawieszenia postępowania w sprawie decyzji inwestycyjnej. Dlatego rozstrzygnięcie przez sąd tej kwestii w jak najkrótszym terminie jest istotne dla dalszego procesu wydawania decyzji inwestycyjnej. Wobec powyższego projekt przewiduje obowiązek rozstrzygnięcia przez sąd administracyjny wniosku w sprawie wstrzymania decyzji środowiskowej w terminie miesięcznym. Wystąpienie przez skarżącego z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji będzie możliwe jedynie wraz ze złożeniem skargi do sądu. Projekt zakłada, że możliwość wnoszenia o wstrzymanie wykonania decyzji środowiskowej będzie przysługiwać wszystkim podmiotom aktualnie mającym uprawnienie do złożenia skargi do sądu administracyjnego (stronom, uczestnikom na prawach stron, organizacjom społecznym i ekologicznym).

Niezgodność decyzji inwestycyjnej z postanowieniami decyzji środowiskowej

W celu umożliwienia zainteresowanej społeczności udziału w postępowaniach dotyczących przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko na wszystkich etapach tego procesu, również w ramach wydawania decyzji wymienionych w katalogu zawartym w art. 72 ust. 1 ŚrodInfU, projekt przewiduje rozwiązania, które zapewnią organizacjom społecznym, na określonych warunkach, prawo do wnoszenia odwołań od decyzji inwestycyjnych, a w następnej kolejności – skarg do wojewódzkich sądów administracyjnych na takie decyzje w zakresie ich niezgodności z decyzją środowiskową.

Projekt określi, zgodnie z art. 1 ust. 2 lit. e dyrektywy EIA, jakie warunki musi spełniać dana organizacja społeczna, aby przysługiwało jej prawo wniesienia odwołania. W tym celu projektodawca przewiduje wprowadzenie warunków analogicznych do warunków, jakie obecnie muszą spełniać organizacje ekologiczne, które chcą uczestniczyć w postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa (art. 44 ŚrodInfU). Zgodnie z dyrektywą EIA zakres zaskarżenia decyzji inwestycyjnej przez organizacje ekologiczne będzie obejmował jedynie tę część decyzji, która odnosi się do postanowień zawartych w decyzji środowiskowej.

Uprawnienie organizacji ekologicznych do kontroli decyzji inwestycyjnych w zakresie ich zgodności z postanowieniami decyzji środowiskowej rozciągać się będzie również na etap kontroli sądowej, co jest konsekwencją przyznanych im uprawnień do wnoszenia odwołań.

W przypadkach, w których przepisy dotyczące decyzji inwestycyjnych nie nakładają obowiązku zawiadamiania o ich wydaniu przez publiczne obwieszczenie (np. art. 49 ustawy z 14.6.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego [t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.]) nie ma zastosowania ze względu na brak wymaganej liczby stron), organizacje ekologiczne będą zawiadamiane o wydaniu tych decyzji przez podanie do publicznej wiadomości informacji o wydanej decyzji, w sposób, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 11 lit. a ŚrodInfU. Przepis art. 72 ust. 6 ŚrodInfU w obecnie obowiązującym brzmieniu wymaga, aby organ właściwy do wydania decyzji inwestycyjnych dotyczących przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, podawał do publicznej wiadomości informacje o wydanej decyzji i o możliwościach zapoznania się z jej treścią oraz z dokumentacją sprawy w sposób określony w art. 3 ust. 1 pkt 11 ŚrodInfU. Wykonanie tego obowiązku jest niezależne od obowiązku doręczania stronom decyzji inwestycyjnych i sposobu zawiadamiania o ich wydaniu. Projekt zakłada uszczegółowienie sposobu i terminu podania do publicznej wiadomości informacji o wydanej decyzji, tak, aby udostępnienie tej informacji w Biuletynie Informacji Publicznej w określonym terminie rodziło skutek domniemanego doręczenia tej decyzji organizacjom ekologicznym i umożliwiało im złożenie odwołania w przysługującym im terminie. Termin ten będzie wynosił standardowo 14 dni.

Projekt ustawy wprowadza zmiany do ustaw wymienionych w katalogu zawartym w art. 72 ust. 1 ŚrodInfU, w celu wskazania, że do postępowań w sprawie wydania decyzji inwestycyjnych dla przedsięwzięć poprzedzanych decyzją środowiskową należy stosować odpowiednio art. 86f ŚrodInfU, który określa wymogi dla organizacji ekologicznych w sprawie takich odwołań. Powyższe ma zapewnić jednolitą procedurę odwołań od decyzji inwestycyjnych wnoszonych przez organizacje ekologiczne i wyeliminować wątpliwości związane ze stosowaniem różnych reguł dotyczących uprawnień do inicjowania postępowań odwoławczych i sądowych.

Planowany termin przyjęcia projektu przez RM ‒ I kwartał 2020 r.

Źródło: BIP RM

Brak odsetek od preferencyjnych zaliczek na CIT

Wynika tak z interpretacji indywidualnej z 14.2.2020 r., 0111-KDIB1-1.4010.549.2019.2.ŚS.

Dyrektor KIS zauważył, że w sytuacji przekroczenia przez przedsiębiorcę limitu uprawniającego do stosowania obniżonej stawki podatku – przedsiębiorca będzie obowiązany do obliczania zaliczek wg wyższej 19% stawki w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące, które ustalone były jeszcze w wysokości 9% stawki.

W ocenie organu w takiej sytuacji nie powstanie obowiązek płatności odsetek od uiszczanych zaliczek. Jak uzasadnia to organ – zaliczki te bowiem zostały ustalone przez przedsiębiorcę w prawidłowej wysokości w trakcie przysługującego mu wówczas prawa do płatności zaliczek według obniżonej stawki podatku.

Wydłużenie terminów podatkowych i wsparcie przedsiębiorców w związku z COVID-19

O odroczenie terminów składania m.in. wszelkich deklaracji i zeznań podatkowych, obowiązkowych informacji, a także sporządzania i podpisywania sprawozdań finansowych, wystąpiło do Prezesa Rady Ministrów, Ministra Finansów, Ministra Rozwoju, Marszałka Sejmu RP i Marszałka Senatu RP, także Stowarzyszenie Księgowych w Polsce. Pismo skierowano 12.3.2020 r. do premiera Mateusza Morawieckiego.