0115-KDIT3.4011.54.2020.1.JG – Interpretacja indywidualna z dnia 15-04-2020

W zakresie możliwości opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej podatkiem liniowym

0111-KDIB3-1.4012.100.2020.2.ASY – Interpretacja indywidualna z dnia 15-04-2020

Brak możliwości odzyskania podatku VAT poniesionego na pokrycie wydatków w związku z realizacją projektu pn.: „…”

0111-KDIB3-1.4012.177.2020.1.ASY – Interpretacja indywidualna z dnia 15-04-2020

Brak prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków z związku z realizacją projektu pn.: „…” w ramach „…”

0112-KDIL3.4012.168.2020.1.EW – Interpretacja indywidualna z dnia 15-04-2020

Prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu

0114-KDIP3-2.4011.5.2020.2.JK3 – Interpretacja indywidualna z dnia 15-04-2020

Interpretacja indywidualna z dnia 15-04-2020

Do 30 czerwca 2020 r. stawka 0% VAT na darowizny laptopów i tabletów do placówek oświatowych

Rozporządzenie wprowadza zmianę do rozporządzenia Ministra Finansów z 25.3.2020 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz.U. z 2020 r. poz. 527) poprzez dodanie § 10a. Zgodnie z dodanym przepisem do 30 czerwca 2020 r. obniżoną do wysokości 0%stawkę VAT stosuje się do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 VATU, której przedmiotem są komputery przenośne, wyłącznie laptopy i tablety, na rzecz:

1) placówek oświatowych;

2) organizacji humanitarnych, charytatywnych lub edukacyjnych oraz operatora OSE, o którym mowa w ustawie z 27.10.2017 r. o Ogólnopolskiej Sieci Edukacyjnej – w celu dalszego nieodpłatnego przekazania placówkom oświatowym.

Obniżoną stawkę podatku, wymienią wyżej stosuje się pod warunkiem: (1) zawarcia pisemnej umowy darowizny pomiędzy podatnikiem dokonującym dostawy towarów oraz ww. placówką oświatową lub organizacją i (2) posiadania kopii umowy o nieodpłatnym przekazaniu tych towarów.

Przy czym przez placówkę oświatową rozumie się szkoły i przedszkola publiczne i niepubliczne, szkoły wyższe i placówki opiekuńczo-wychowawcze.

Rozporządzenie wejdzie w życie z dniem następującym po dniu jego ogłoszeniu.

Tarcza antykryzysowa: ochrona najemców

Przedłużenie okresu najmu

W myśl nowego art. 31s ustawy z 2.3.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374; dalej jako: KoronawirusU) przedłużeniu ulegają umowy najmu lokalu do 30.6.2020 r. na warunkach dotychczasowych – dotyczy to sytuacji, gdy umowa została zawarta przed dniem wejścia w życie ZmKoronawirusU20 i której czas obowiązywania upływa po tym dniu, a przed 30.6.2020 r. Zasada ta odnosi się zarówno do lokali mieszkalnych, jak i lokali o innym przeznaczeniu i odbywa się na podstawie oświadczenia woli najemcy, które najemca zobligowany jest złożyć wynajmującemu lokal najpóźniej w dniu upływu czasu obowiązywania wiążącej go umowy.

Wyłączenie przedłużenia

Ustawa zmieniająca przewiduje jednak enumeratywne przypadki wyłączające skorzystanie z przywileju uproszczonej procedury przedłużenia umowy – umowa może wygasnąć wskutek upływu terminu mimo ogłoszonego stanu pandemii, wówczas, gdy najemca pozostaje w zwłoce z zapłatą: czynszu, innych opłat za używanie lokalu lub opłat niezależnych od wynajmującego lokal a przez niego pobieranych – za co najmniej jeden okres rozliczeniowy, jeżeli łączna wartość tych zaległych należności przekroczyła kwotę czynszu należnego za jeden miesiąc. Należy przy tym zaznaczyć, że czas pozostawania w zwłoce dotyczy umów najmu lokalu obowiązujących przez okres co najmniej 6 miesięcy poprzedzających dzień wejścia w życie ustawy nowelizującej, chyba, że umowa zawarta była na czas krótszy – wyznacznikiem jest wówczas pełny okres jej obowiązywania.

Kolejną przesłanką stanowiącą wyjątek od reguły przedłużenia umowy jest okoliczność wskazująca, że w czasie obowiązywania najmu, najemca używał lokalu w sposób sprzeczny z umową, niezgodnie z jego przeznaczeniem lub zaniedbywał obowiązki, dopuszczając do powstania w tym lokalu szkód, jak również jeżeli wynajął, podnajął albo oddał do bezpłatnego używania ten lokal lub jego część bez wymaganej pisemnej zgody wynajmującego.

Ponadto, na normowane uprawnienie nie powoła się najemca lokalu mieszkalnego, któremu przysługuje tytuł prawny do innego lokalu mieszkalnego położonego w tej samej lub pobliskiej miejscowości, jeżeli lokal ten spełnia warunki przewidziane dla lokalu zamiennego, chyba że najemca nie może z przyczyn od niego niezależnych używać tego lokalu.

Wypowiedzenie umowy najmu lub wysokości czynszu

Powyższe przesłanki w swej istocie mają jednocześnie analogiczne zastosowanie w przypadku chęci wypowiedzenia umowy najmu lub wysokości czynszu najemcy – co do zasady wynajmujący nie może tego uczynić do 30.6.2020 r. (art. 31t ust. 1 KoronawirusU). Obowiązują one, choć część z nich w nieco zmienionym kształcie, bo wprost wynikającym z art. art. 11 ust. 2 pkt 1, 3 lub 4 ustawy z 21.6.2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1182). W odniesieniu do lokalu o przeznaczeniu innym niż mieszkalne, zakaz wypowiedzenia umowy najmu nie dotyczy najemców, którzy naruszają postanowienia umowy lub przepisy prawa dotyczące sposobu używania lokalu. Konieczność rozbiórki lub remontu budynku, w którym znajduje się ten lokal to ostatnie z przewidzianego, zamkniętego katalogu wyłączeń.

Termin wypowiedzenia umowy najmu lokalu mieszkalnego lub wypowiedzenie wysokości czynszu, ulega przedłużeniu do 30.6.2020 r., o ile jednak wypowiedzenie wynikło po stronie wynajmującego. Koniecznym warunkiem i tożsamym, jak w przypadku przedłużenia okresu najmu, jest również to, by czynność ta nastąpiła przed 31.3.2020 r. (tj. uzyskaniem mocy prawnej norm ZmKoronawirusU20), a termin wypowiedzenia upływał po tym dniu, a przed 30.6.2020 r. (art. 31u ust. 1 KoronawirusU).

W tarczy antykryzysowej pojawiły się rozwiązania związane z dotacjami udzielanymi w programie MALUCH+

Zgodnie nowo dodanym art. 6b OpDzieciU, minister właściwy do spraw rodziny, w drodze rozporządzenia, może wyłączyć stosowanie niektórych przepisów niniejszej ustawy, w odniesieniu do wszystkich lub niektórych form opieki nad dziećmi w wieku do lat 3, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 6a OpDzieciU, w szczególności w zakresie przeprowadzania postępowania rekrutacyjnego i organizacji pracy tych form opieki nad dziećmi w wieku do lat 3, a także wprowadzić w tym zakresie odrębne unormowania, tak aby zapewnić prawidłową realizację celów i zadań tych form opieki nad dziećmi w wieku do lat 3. Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie zmieniła na tej podstawie dotychczasowych przepisów.

Wysokość opłaty za pobyt dziecka w żłobku lub klubie dziecięcym utworzonym przez jednostki samorządu terytorialnego albo u dziennego opiekuna zatrudnionego przez jednostki samorządu terytorialnego oraz maksymalną wysokość opłaty za wyżywienie ustalają, w drodze uchwały, odpowiednio rada gminy, rada powiatu lub sejmik województwa. Zgodnie z art. 60 ust. 1 OpDzieciU podmioty prowadzące żłobek lub klub dziecięcy lub zatrudniające dziennych opiekunów oraz osoby, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 1 OpDzieciU, mogą otrzymać na dziecko objęte opieką w żłobku lub klubie dziecięcym, lub przez dziennego opiekuna dotację celową z budżetu gminy. Jej wysokość i zasady ustalania oraz rozliczania określa rada gminy w drodze uchwały.

W związku z zamknięciem żłobków i klubów dziecięcych właściciele ich obawiają się, iż dotacja ta wypłacana przez JST będzie wstrzymana. W przypadku dotacji dla przedszkoli niepublicznych, które również są zamknięte, są one wypłacane, gdyż kwestia ta uregulowana jest w FinZadOśwU, zaś uchwały podejmowane przez JST regulują przede wszystkim tryb ich udzielania. W przypadku dotacji dla żłobków i klubów dziecięcych ich wypłata nie jest obligatoryjna, a zasady jej wypłaty określone są w uchwałach JST.

W jakim zakresie tzw. specustawa COVID – 19 wpływa na terminy załatwiania spraw w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej

Zawieszenie biegu terminów administracyjnych

Zgodnie z art. 15 zzr ust. 1 pkt 1) KoronawirusU, który wszedł w życie 31.3.2020 r. :

,,W OKRESIE OBOWIĄZYWANIA stanu zagrożenia epidemicznego albo STANU EPIDEMII ogłoszonego z powodu COVID-19 bieg przewidzianych przepisami prawa administracyjnego terminów[1]: 1) od zachowania których jest uzależnione udzielenie ochrony prawnej przed sądem lub organem nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na ten okres”.

Podstawowym przepisem w DostInfPubU regulującym terminy na załatwienie wniosku jest art. 13 DostInfPubU, zgodnie z którym:

Art. 13 ust. 1. Udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2.
Art. 13 ust. 2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

Literalnie rzecz ujmując, analiza treści art. 13 ust. 1 DostInfPubU mogłaby prowadzić do wniosku, że termin tam określony odnosi się wyłącznie do udostępnienia informacji, a wszelkie inne zachowania w odpowiedzi na wniosek mogą nastąpić w terminie dłuższym niż 14 dni.

Zatem w terminach określonych w art. 13 ust. 1 i 2 DostInfPubU może nastąpić:

Nie ma znaczenia forma wniosku: ustna, czy telefoniczna (patrz. art. 10 ust. 2 DostInfPubU), elektroniczna, czy tradycyjna. I nie chodzi tu o dotarcie do osoby, która w danej instytucji zajmuje się wnioskami, ale decydujący jest moment, kiedy wniosek wpłynie do instytucji. Pierwszym dniem 14-dniowego terminu wynikającego z art. 13 ust. 1 DostInfPubU będzie zawsze dzień następujący po dniu, w którym korespondencję zarejestrowano w systemie obsługującym korespondencję.

Ustawodawca określił dwa terminy na załatwienie wniosku o udostępnienie informacji publicznej:

1. termin określony w dniach – 14 dni (art. 13 ust. 1 DostInfPubU), 
2. termin określony w miesiącach – 2 miesiące (art. 13 ust. 2 DostInfPubU).

Podstawowym terminem na załatwienie sprawy jest termin 14 dni.

Jeżeli z jakiejś przyczyny nie jest możliwe załatwienie sprawy, podmiot obowiązany ma bezwzględny obowiązek powiadomienia wnioskodawcy o przyczynach opóźnienia, wskazując jednocześnie nowy termin na jej załatwienie. Termin będzie zachowany, jeżeli w ostatnim dniu terminu zostanie do wnioskodawcy wystosowana odpowiedź.

Maksymalnym terminem na załatwienie sprawy jest termin liczony w miesiącach. Jest to termin 2-miesięczny określony w art. 13 ust. 2 DostInfPubU: „Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku”.

Czy dla biegu terminów określonych w art. 13 DostInfPubU mają znaczenie nowe regulacje zawarte w art. 15zzr ust. 1 pkt 1) nowelizacji KoronawirusU? 

Zgodnie z omawianą regulacją art. 15 zzr ust. 1 pkt 1) bieg przewidzianych przepisami prawa administracyjnego terminów od zachowania których jest uzależnione udzielenie ochrony prawnej przed sądem lub organem nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na ten okres.

Aby tą regulację móc zastosować muszą być spełnione łącznie przynajmniej dwa warunki:

WARUNEK 1 – terminy muszą być przewidziane przepisami prawa administracyjnego.
Ten warunek jest oczywiście spełniony, gdyż mamy do czynienia z typową ustawą prawa administracyjnego materialnego jaką jest DostInfPubU. To, że odnosi się również w pewnym wymierzę do podmiotów nie będących organami władzy publicznej (patrz art. 4 ust. 1 pkt 5 DostInfPubU oraz art. 17 DostInfPubU) nie zmienia faktu, że mamy do czynienia z prawem publicznym, które uszczegóławia konstytucyjne prawo do informacji określone w art. 61 Konst.

WARUNEK 2 – terminy mają dotyczyć takich zachowań, od zachowania których to terminów jest uzależnione udzielenie ochrony prawnej przed sądem lub organem.
Od samego początku obowiązywania DostInfPubU przewidziana była i nadal jest sądowa kontrola zachowań podmiotów obowiązanych do jej stosowania. Sądowa kontrola procesu realizacji prawa do informacji od 29.12.2011 r. stała się wyłączną domeną sądów administracyjnych. Z tym dniem bowiem weszły w życie przepisy, które uchyliły art. 22 DostInfPubU, przewidujący do tej pory, że w pewnych sytuacjach przy odmowie udostępnienia informacji publicznej sprawę bada sąd cywilny rejonowy. Od 29.12.2011 r. wszelkie sprawy wynikłe ze stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej bada sąd administracyjny, rozpatrując skargi na bezczynność, skargi wydane w toku decyzji II instancji oraz skargi na tzw. inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 PostAdmU.
Natomiast w przypadku gdy podmiot obowiązany do stosowania DostInfPubU wyda decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej, od decyzji przysługuje prawo do złożenia odwołania do organu II instancji, ewentualnie prawo do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy jeżeli odmawiającym był podmiot nie będący organem władz (patrz. art. 17 ust. 2 DostInfPubU). Wobec powyższego nie ulega wątpliwości, że również warunek 2 jest spełniony.

Jakie zatem w praktyce mają znaczenie dla biegu terminów określonych w art. 13 DostInfPubU mają nowe regulacje zawarte w art. 15zzr ust. 1 pkt 1) nowelizacji KoronawirusU? 

SKUTEK PIERWSZY – zawieszenie rozpoczętego biegu terminu na załatwienie wniosku.
Jeżeli do podmiotu obowiązanego wpłynął wniosek 29 marca lub wcześniej, biegnący termin – wynoszący jak wiemy 14 dni – ulega zawieszeniu na cały czas trwania stanu epidemii. W momencie gdy stan epidemii zostanie zniesiony, bezpośredni dzień po ogłoszeniu zniesienia stanu epidemii, zaczyna się wliczać jako kolejny dzień do brakujących dni terminu jaki rozpoczął swój bieg przed epidemią.

SKUTEK DRUGI – bieg terminu na załatwienie wniosku się nie rozpoczyna.

Chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na jeden bardzo ważny element.

Jeżeli natomiast przyjęty zdalny tryb pracy, czy też braki kadrowe wynikłe z obecnej sytuacji, nie pozwalają na przygotowanie kompleksowej odpowiedzi na wniosek, wtedy oczywiście prawo dają takie możliwości, o których pisałem powyżej. Jeżeli wnioski dotyczą podejmowanych działań w ramach walki z epidemią, i nie są zbyt rozbudowane, należy je niezwłocznie realizować. Jeżeli tylko oczywiście organizacyjnie i osobowo jesteśmy w stanie to uczynić.

Dodatkowy zasiłek opiekuńczy na dłużej

Początkowo placówki oświaty miały być zamknięte do 25 marca. Rodzice dzieci do lat 8 mogli w tym czasie skorzystać z dodatkowego zasiłku opiekuńczego w wymiarze 14 dni z powodu konieczności opieki nad dzieckiem do 8 roku życia.

W związku z wprowadzeniem w Polsce stanu epidemii szkoły, przedszkola i żłobki zostały zamknięte na kolejne tygodnie – do Świąt Wielkanocnych przypadających w tym roku w dniach 12-13 kwietnia, a w czwartek Rada Ministrów podjęła decyzję o kolejnym wydłużeniu tego terminu – placówki będą zamknięte do 26 kwietnia. To tego dnia rodzice mogą skorzystać z dodatkowych dni opieki nad dziećmi.

Ustawa (tzw. tarcza antykryzysowa) zawiera przepis umożliwiający Radzie Ministrów – w formie rozporządzenia – wydłużenie okresu pobiegania dodatkowego zasiłku opiekuńczego, z czego rząd skorzystał.

Żadnych dodatkowych formalności

Zmiana terminu nie będzie wiązać się z jakimikolwiek dodatkowymi formalnościami – wystarczy tak jak dotychczas złożyć oświadczenie do swojego pracodawcy (wzór dokumentu dostępny na stronie internetowej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych), w którym rodzic określi okres, w którym chciałby pobierać dodatkowy zasiłek opiekuńczy ze względu na opiekę nad dzieckiem.

Dodatkowy zasiłek opiekuńczy zostanie przyznany do dnia 26 kwietnia na mocy rozporządzenia Rady Ministrów.

Źródło:
www.gov.pl