Termin składania zeznań CIT przedłużony do końca czerwca 2023 r.

Z rozporządzenia Ministra Finansów z 16.3.2023 r. w sprawie przedłużenia terminów wykonania niektórych obowiązków w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 530) wynika, że przedłużono do 30.6.2023 r. dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych termin do:

1. Złożenia zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym, czyli CIT-8 z załącznikami, jeżeli wystąpi obowiązek ich dołączenia do zeznania głównego, który zakończył się w okresie od 1.12.2022 r. do 28.2.2023 r.,
2. Wpłaty podatku należnego wykazanego w zeznaniu albo różnicy między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w tym zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku

‒ o którym mowa w art. 27 ust. 1 PDOPrU.

Także do 30.6.2023 r. przedłużono termin:

W jaki sposób skorzystać z ulgi dla seniora?

 

Świadczenia otrzymywane przez daną osobę stanowią co do zasady przychody podatkowe. Ustawodawca przewidział jednak ponad 100 wyjątków od tej zasady. Wolne od podatku dochodowego są m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia, z zasiłku macierzyńskiego oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca PDOFizU (skala podatkowa, podatek liniowy, IP-BOX) albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, otrzymane przez podatnika po ukończeniu 60. roku życia w przypadku kobiety i 65. roku życia w przypadku mężczyzny, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, pod warunkiem, że podatnik podlega z tytułu uzyskania tych przychodów ubezpieczeniom społecznym oraz podatnik, mimo nabycia uprawnienia, nie otrzymuje emerytury lub renty rodzinnej.

Z przepisów wynika zatem, że warunkami do ulgi są:

a) odpowiedni wiek,

b) opłacanie składek społecznych,

c) nabycie prawa do emerytury lub renty rodzinnej,

d) niepobieranie emerytury lub renty rodzinnej,

e) uzyskiwanie przychodów objętych prawem do ulgi.

Mimo że bez decyzji świadczenie nie jest wypłacane, ZUS stoi na stanowisku, że nie jest ona wymagana. Według organu rentowego wystarczy samo osiągnięcie wieku emerytalnego. Pogląd ten przyjął również fiskus – na PIT-11 wyraźnie rozdzielono przychody uzyskiwane przed ukończeniem wieku emerytalnego i od jego ukończenia. W efekcie należy uznać, że decydujące znaczenie ma ukończenie wieku, a nie uzyskanie decyzji.

 

Projekt Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF) rozpatrzony przez SKRM

Według założeń wdrożenie KSeF ma na celu optymalizację procesów fakturowych, obiegu dokumentów i wykorzystywanych przez przedsiębiorców systemów fakturowych. Jednolity standard e-faktury ma uprościć proces dokumentowania transakcji, przyspieszyć i zautomatyzować wystawianie, przetwarzanie oraz archiwizację tych dokumentów. Szybsze procesowanie dokumentu to zdaniem MF niższe koszty. Podatnicy będą dysponować na bieżąco (w czasie rzeczywistym) informacjami z faktur dla potrzeb zarządczych – w tym analityki, ale także w innych obszarach prowadzonej przez nich działalności.

Główne zmiany w projekcie KSeF:

Polscy przedsiębiorcy od 1.1.2022 r. mają możliwość dobrowolnego wystawiania faktur poprzez KSeF. Obecnie e-faktura działa, jako jedna z dopuszczonych form dokumentowania sprzedaży, obok faktur papierowych i już występujących w obrocie gospodarczym faktur elektronicznych.

Więcej aktualnych informacji na temat Krajowego Systemu e-Faktur znajduje się na stronie MF.

Elektronizacja wiążących informacji (e-WIS)

Projekt przewiduje także wprowadzenie wyłącznie elektronicznej obsługi wiążących informacji — WIT (wiążąca informacja taryfowa), WIP (wiążąca informacja o pochodzeniu), WIA (wiążąca informacja akcyzowa) oraz WIS (wiążąca informacja stawkowa) — poprzez rozbudowę i dostosowanie funkcjonujących już systemów informatycznych KAS (e-Urząd Skarbowy, Platforma Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych – PUESC).

Proponowane rozwiązania bazują na rozszerzeniu potencjału już funkcjonujących narzędzi KAS i nie wymagają technologicznego wdrożenia u podatników. Projekt nie wymaga dodatkowych wdrożeń u przedsiębiorców, nie ogranicza również dostępu do instrumentów takich jak WIS, WIA, WIT i WIP.

Elektronizacja obsługi wiążących informacji, to zdaniem ministerstwa możliwość nieprzerwanej obsługi spraw w trybie zdalnym. Projekt wpłynie korzystnie na szybkość i sposób otrzymywania przez przedsiębiorców informacji podatkowych i celnych oraz zwiększy pewność obrotu gospodarczego.

Projekt ustawy wraz z projektami aktów wykonawczych, przyjęty przez SKRM jest dostępny na stronie RCL w zakładkach Rządowego Procesu Legislacyjnego.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Nowy obowiązek dla firm: Rozliczenie składki zdrowotnej za 2022 rok

Od stycznia 2022 r. obowiązują nowe zasady opłacania składki zdrowotnej. Zarówno wysokość, jak i sposób naliczania składki zdrowotnej uzależniony jest obecnie od wybranej formy opodatkowania. Nowe przepisy nie ograniczyły się jednak tylko do zmian w zakresie samej składki zdrowotnej, lecz wprowadziły również zupełnie nowy obowiązek polegający na konieczności sporządzania deklaracji rocznej w zakresie składki zdrowotnej. To całkowicie nowe rozliczenie przedsiębiorcy złożą po raz pierwszy w 2023 r., rozliczając składki zdrowotne należne za rok 2022.

Co istotne, nowe rozliczenie roczne jest całkowicie odrębnym dokumentem od rocznego rozliczenia PIT. Rozliczenie to będzie jednak skonstruowane na podobnych zasadach. Miesięczne składki zdrowotne są bowiem jedynie zaliczkami na roczną wysokość składki zdrowotnej. Zaliczki zapłacone w 2022 roku teraz będą musiały zostać wykazane przez niemal każdego przedsiębiorcę w rozliczeniu rocznym składki zdrowotnej, a ich suma będzie porównywana z należną roczną składką zdrowotną.

 

Kto musi złożyć roczne rozliczenie składki zdrowotnej?

Aktualnie obowiązujące przepisy nakładają obowiązek złożenia rocznej deklaracji składkowej na zdecydowaną większość osób prowadzących działalność gospodarczą. Rocznego rozliczenia składki zdrowotnej będą bowiem musieli dokonać przedsiębiorcy, którzy jako formę opodatkowania wybrali:

Obowiązek sporządzenia rocznego rozliczenia składki zdrowotnej nie dotyczy więc jedynie tych osób, które w 2022 roku rozliczały podatek na podstawie karty podatkowej.

Po co rozliczać składkę zdrowotną?

płacone co miesiąc składki zdrowotne są jedynie zaliczkami na właściwą kwotę składki zdrowotnej, której wysokość ostatecznie wyliczana jest dopiero na podstawie rocznego dochodu lub przychodu przedsiębiorcy.

Sposób wyliczania nowych składek zdrowotnych powoduje jednak, iż w wielu przypadkach suma dwunastu miesięcznych składek zdrowotnych nie zawsze będzie tożsama z wartością rocznej składki wyliczonej na podstawie rocznego przychodu (w przypadku ryczałtowców) lub rocznego dochodu (w przypadku liniowców i firm na skali podatkowej).

Powstanie różnic kwotowych pomiędzy sumą zaliczek a ostateczną roczną kwotą składki zdrowotnej może mieć różne przyczyny. Najczęściej jednak różnice te wynikają z dwóch powodów.

W przypadku liniowców i przedsiębiorców na skali podatkowej, w niektórych miesiącach w ciągu roku mógł wystąpić obowiązek zapłaty tzw. składki minimalnej. Przedsiębiorca, który w danym miesiącu osiągnął stratę lub dochód niższy od kwoty minimalnego wynagrodzenia, zobowiązany jest pomimo to do zapłaty składki zdrowotnej w kwocie ustawowej składki minimalnej. Minimalna składka zdrowotna w 2022 roku wynosiła 270,90 zł . Przedsiębiorca, który opłacił składkę minimalną chociaż raz w ciągu roku, może spodziewać się, że roczna kwota składki zdrowotnej nie będzie odpowiadać sumie zapłaconych wcześniej składek miesięcznych.

Jeszcze większe różnice mogą powstać w przypadku ryczałtowców. W tym przypadku jednak różnice te najczęściej wynikać będą z przekroczenia progów przychodowych. Osoby na ryczałcie opłacają co miesiąc jedną z trzech kwot składki zdrowotnej, w zależności od przedziału, w jakim kształtują się ich roczne, prognozowane przychody. Jeśli jednak na koniec roku okaże się, że rzeczywiste przychody firmy były mniejsze lub większe od wcześniej zakładanych, przedsiębiorca zobowiązany będzie do wyrównania składki zdrowotnej do wartości obowiązujących w danym przedziale przychodowym.

Jak złożyć roczne rozliczenie składki zdrowotnej?

W przeciwieństwie do rocznego rozliczenia PIT, dla rocznego rozliczenia składki zdrowotnej nie przewidziano dodatkowej, oddzielnej deklaracji. Roczne rozliczenie składki zdrowotnej składamy bowiem wraz z deklaracją ZUS DRA lub ZUS RCA za miesiąc kwiecień 2023 roku. Deklarację tę składamy w terminie do 22.5.2023 roku.

Przedsiębiorca zobowiązany jest zatem do wypełnienia dodatkowej sekcji w kwietniowej deklaracji ZUS. Dane dotyczące rozliczenia rocznej składki zdrowotnej ujmowane są w sekcji XII deklaracji ZUS DRA lub w sekcji III.F raportu imiennego ZUS RCA.

Co istotne, aktualnie obowiązujące formularze ZUS nie zawierają jeszcze pól potrzebnych do rocznego rozliczenia składki zdrowotnej. Przypomnijmy jednak, że wzory tych formularzy ulegną zmianie z dniem 1.5.2023 r. Nowe formularze, które zaczną obowiązywać od tego dnia, umożliwią dokonanie rocznego rozliczenia składki zdrowotnej. Z nowymi deklaracjami ZUS można zapoznać się na tej stronie.

Jak sporządzić roczne rozliczenie składki zdrowotnej?

Co do zasady, roczne rozliczenie składki zdrowotnej polega na wyliczeniu kwoty rocznej składki zdrowotnej, a następnie porównaniu jej z sumą zapłaconych wcześniej dwunastu składek miesięcznych.

Rozliczenie takie będzie jednak wyglądało inaczej w przypadku ryczałtowców, a inaczej w przypadku liniowców i firm na skali podatkowej. Różnice wynikać będą jednak nie tylko z samego sposobu wyliczania składki zdrowotnej, lecz również z różnej definicji tzw. roku składkowego.

Roczne rozliczenie składki zdrowotnej – Podatek liniowy i skala podatkowa

W przypadku tych dwóch grup przedsiębiorców, wyliczenie rocznej składki zdrowotnej polegać będzie na przemnożeniu rocznego dochodu osiągniętego w roku 2022 przez właściwą stawkę procentową. Przypomnijmy, że stawka procentowa dla składki zdrowotnej wynosi:

Co ważne, roczna składka zdrowotna nie może być niższa od kwoty rocznej składki minimalnej. Minimalna kwota rocznej składki zdrowotnej stanowi 12-krotność minimalnej miesięcznej składki zdrowotnej, tj.:

W przypadku więc, gdy roczna składka zdrowotna wynikająca z przemnożenia rocznego dochodu przez właściwą stawkę procentową okazałaby się niższa od kwoty 3250,80 zł, przedsiębiorca i tak zobowiązany będzie do uiszczenia kwoty rocznej składki minimalnej.

Wyliczoną kwotę rocznej składki zdrowotnej porównujemy następnie z sumą zapłaconych wcześniej dwunastu składek miesięcznych należnych za tzw. rok składkowy.

W przypadku liniowców i firm na skali podatkowej, rok składkowy nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Zgodnie z aktualnymi przepisami, rok składkowy zaczyna się w lutym, a kończy w styczniu kolejnego roku. Na potrzeby rocznego rozliczenia składki zdrowotnej uwzględniamy zatem składki należne za okres od lutego 2022 r. do stycznia 2023 r. Będą to zatem składki zdrowotne zapłacone od marca 2022 r. do lutego 2023 r.

Roczne rozliczenie składki zdrowotnej – Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych

W przypadku ryczałtowców, wyliczenie rocznej składki zdrowotnej polegać będzie na porównaniu rzeczywistego rocznego przychodu osiągniętego w 2022 r. z przedziałami przychodowymi dla składki zdrowotnej. Przypomnijmy:

Tak otrzymaną kwotę rocznej składki zdrowotnej porównujemy następnie z sumą zapłaconych wcześniej dwunastu składek miesięcznych należnych za rok składkowy.

W przypadku ryczałtu, rok składkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Oznacza to, że na potrzeby rocznego rozliczenia składki zdrowotnej uwzględniamy składki należne za okres od stycznia 2022 r. do grudnia 2022 r. Będą to zatem składki zdrowotne zapłacone od lutego 2022 r. do stycznia 2023 r.

 

Rozliczenie nadpłaty składki zdrowotnej

W sytuacji, w której suma zapłaconych składek miesięcznych okaże się niższa od wyliczonej kwoty składki rocznej, na koncie przedsiębiorcy w ZUS powstanie niedopłata. Kwotę takiej niedopłaty należy uiścić w terminie do 22.5.2023 r.

W sytuacji odwrotnej, tj. wtedy, gdy suma zapłaconych składek miesięcznych przewyższa kwotę należnej składki rocznej, z rozliczenia wynikać będzie nadpłata składki. W tej sytuacji przedsiębiorcy przysługiwać będzie zwrot nadpłaconych środków.

Co istotne, wniosek o zwrot nadpłaty zostanie wygenerowany automatycznie i pojawi się na koncie przedsiębiorcy na portalu PUE ZUS. Naszym zadaniem jest wówczas jedynie sprawdzenie jego poprawności, podpisanie oraz wysłanie wniosku przez PUE w terminie do 1.6.2023 r. ZUS przekaże wówczas kwotę nadpłaty na nasz rachunek bankowy w terminie do 1.8.2023 r.

Jeśli jednak we wskazanym terminie, tj. do dnia 1 czerwca nie wyślemy do ZUS wniosku o zwrot nadpłaty, to kwota nadpłaty zostanie zaliczona na poczet przyszłych składek ZUS.

Źródło: ZUS

Mandaty i opłaty od firm leasingowych związane z samochodami własnymi i leasingowanymi oddanymi w najem – skutki podatkowe

 

Mandaty a koszty uzyskania przychodów

Mandaty wystawione na podatnika nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Mamy w tym zakresie bowiem jednoznaczny przepis: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów grzywien i kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu karnym, karnym skarbowym, administracyjnym i w sprawach o wykroczenia oraz odsetek od tych grzywien i kar.

Jeśli zatem mandat karny jest nałożony na danego przedsiębiorcę – to choćby przenosił on koszty mandatu na inny podmiot (będący faktycznym sprawcą wykroczenia) – to nie może być to dla niego koszt uzyskania przychodów.

Jeśli mówimy o kwotach wynikających z opłat nakładanych przez firmy leasingowe, to moim zdaniem nie ma przeszkód, aby były to koszty uzyskania przychodów. Nie jest to bowiem formalnie mandat (kara, grzywna), tylko oplata wynikająca z umowy. Ta opłata jest dla przedsiębiorcy związana z uzyskiwaniem przychodów: samochody, których dotyczą opłaty są podnajmowane innym podmiotom (generując przychody), a i same opłaty są przenoszone na inne podmioty.

Podkreślam przy tym, że mówimy tutaj o sytuacji, w której opłaty wystawiane przez firmy leasingowe dotyczą samochodów, które są podnajmowane innym podmiotom. Uważa się bowiem, że jeśli opłatą jest obciążany podmiot, u którego dany samochód był faktycznie eksploatowany (i to u niego nastąpiło przekroczenie przepisów), to taka opłata nie jest kosztem uzyskania przychodów (zob. np. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 1.2.2017 r., 0461-ITPB1.4511.993.2016.1.HD).

Mandaty a odliczenie VAT

Koszt ponoszony na rzecz firmy leasingowej jest związany z podnajmowanymi samochodami. Samochody te są wynajmowane w ramach działalności. Ich wynajem kreuje sprzedaż opodatkowaną.

Opłaty te są związane z przekroczeniem przepisów, lecz nie przez kierowców firmy leasingującej samochody, tylko przez kierowców firmy, która te samochody podnajmuje od leasingobiorcy.

W związku z tym dla leasingobiorcy – który sam nie eksploatuje rzeczonych samochodów, tylko je podnajmuje – podatek naliczony od tej opłaty może podlegać odliczeniu. Jest to podatek związany bezpośrednio ze sprzedażą opodatkowaną.

Podkreślam przy tym, że mówimy o odliczeniu podatku u podmiotu, który sam nie używa (eksploatuje) tych samochodów, a jedynie je oddaje w dalszy wynajem. Uważa się bowiem, że z faktury dokumentującej opłatę za udostępnienie danych policji podmiot faktycznie używający samochodów nie ma prawa odliczania VAT (zob. np. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 31.1.2017 r., 0461-ITPP2.4512.927.2016 RS).

 

Wraca postulat pełnego oskładkowania umowy zlecenia

Przygotowanie Krajowych Programów Reform (KPR) wynika z cyklu zarządzania politykami gospodarczymi i społecznymi w Unii Europejskiej zwanego Semestrem europejskim, który jest uregulowany w art. 2a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1175/2011 z 16.11.2011 r. – zmieniającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych. Zgodnie z zasadami określającymi przebieg tego procesu, państwa członkowskie przedstawiają do 30 kwietnia każdego roku aktualizację Krajowych Programów Reform wraz z aktualizacją programu konwergencji (lub stabilności, jeśli państwo jest członkiem strefy euro).

Program gospodarczy UE

Długofalowa wizja gospodarcza UE stawia nacisk na poprawę konkurencyjności UE i stały rozwój gospodarczy przy założeniu osiągnięcia neutralności klimatycznej Europy. To podejście znalazło odzwierciedlenie w Rocznej Analizie Zrównoważonego Wzrostu Gospodarczego na 2023 r. (Annual Sustainable Growth Survey 2023 – ASGS).

Rozwój sytuacji geopolitycznej w Europie w 2022 r., zwłaszcza agresja Rosji na Ukrainę, w sposób szczególny pokazał, że bezpieczeństwo energetyczne musi pozostać celem nadrzędnym UE. Dobór ścieżki transformacji energetycznej musi uwzględniać uwarunkowania geopolityczne w skali całej Europy, ale też specyfikę poszczególnych gospodarek. Z tego względu wciąż aktualne są wyzwania i oczekiwania związane z szeroko rozumianym bezpieczeństwem energetycznym UE: zapotrzebowanie na inwestycje w nową infrastrukturę, w tym energię odnawialną, ograniczenie zależności od paliw kopalnych, magazynowanie energii, modernizację istniejących sieci energetycznych, dywersyfikacja dostaw surowców, termomodernizacja budynków, zmniejszanie energochłonności transportu i przemysłu.

Wraz z KPR państwa członkowskie prezentują aktualizację Programów Stabilności lub Konwergencji, co ma potwierdzić spójność procesów programowania reform strukturalnych i planowania budżetowego.

Struktura tegorocznego KPR, podobnie jak w roku ubiegłym, oparta została głównie na wyzwaniach określonych w Zaleceniach Rady dla Polski (CSRs) z lat 2019–2022 oraz na kierunkach rozwoju wskazanych w ASGS: transformacja klimatyczna, poprawa produktywności gospodarki, sprawiedliwość społeczna oraz stabilność makroekonomiczna. Punktami odniesienia są także aktualne Wspólne Sprawozdanie o Zatrudnieniu (Joint Employment Report) oraz Sprawozdanie Krajowe. Polska 2022. Na tej podstawie określone zostały strategiczne wyzwania gospodarcze i społeczne, do których przyporządkowane zostały konkretne działania (reformy oraz inwestycje).

Konstrukcja KPR opiera się na podejściu wykorzystanym w roku poprzednim – oparcia treści na dwóch typach działań – tych zaczerpniętych z Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO), przyjętego Decyzją wykonawczą Rady z 13.6.2022 r. oraz nowych realizowanych poza KPO.

Pełne oskładkowanie umów zlecenia od 2024 roku?

Zapowiedź pełnego oskładkowania umów zlecenia to powracający średnio co kilka miesięcy temat. Obecnie umowa zlecenia jest oskładkowana, jeżeli jest to pierwszy tytuł do ubezpieczenia na płacy minimalnej. Przykładowo osoba, która ma jedną umowę zlecenia lub umowę o pracę w wysokości co najmniej płacy minimalnej (3490 zł brutto w pierwszej połowie 2023 roku oraz 3600 zł w drugiej połowie 2023 roku), kolejne umowy zlecenia z innymi podmiotami nie musi mieć obowiązkowo oskładkowanych.

Celem zapowiadanej reformy jest ograniczenie segmentacji rynku pracy przez zwiększenie ochrony socjalnej wszystkich osób pracujących na podstawie kolejnych umów zleceń, przez objęcie tych umów składkami na ubezpieczenia społeczne, niezależnie od uzyskiwanych przychodów. Planowane zmiany przyczynią się do uporządkowania systemu ubezpieczeń społecznych, uszczelnienia zasad podlegania ubezpieczeniom, zwiększenia ochrony ubezpieczeniowej czy podwyższenia przyszłych świadczeń krótkoterminowych i długoterminowych. Patrząc krótkoterminowo to wzrost kosztów dla zleceniodawców i niższe wynagrodzenie dla zleceniobiorcy, natomiast długoterminowo to wyższe emerytury dla osób, które będą miały w pełni oskładkowane wszystkie wynagrodzenia w ramach umów zlecenia. To szczególnie ważny element, który może mieć wpływ na świadczenia jakim są emerytury w przyszłości biorąc pod uwagę niskie prognozy wysokości przyszłych emerytur.

Finalna wersja Krajowego Programu Reform zostanie przyjęta przez Radę Ministrów już w drugim kwartale 2023 r. Nie oznacza to jednak, że projekt ustawy w tym zakresie pojawi się również w tym terminie.

 

Konsultacje w sprawie wdrożenia instytucji składu VAT

Prawo unijne umożliwia państwom członkowskim wprowadzenie rozwiązań polegających na zwolnieniu z VAT niektórych transakcji związanych z międzynarodowym obrotem towarowym. Zwolnieniem mogą być objęte m.in. dostawy towarów do składów celnych, do składów innych niż celne oraz obszarów wolnocłowych. Polska wdrożyła dotychczas niektóre z rozwiązań dopuszczalnych w tym zakresie przez dyrektywę VAT.

Jak wykazują doświadczenia innych państw członkowskich UE, procedura składu innego niż celny (tzw. „składu VAT”), o której mowa w art. 154 – 163 dyrektywy VAT, może być zachętą inwestycyjną dla przedsiębiorstw. Skład VAT może stanowić istotne uproszczenie rozliczenia i poboru VAT, szczególnie w przypadku podmiotów prowadzących działalność w obszarze międzynarodowego obrotu towarowego.

Opinie i uwagi do koncepcji wraz ze szczegółowym ich uzasadnieniem należy zgłaszać w nieprzekraczalnym terminie do 3.4.2023 r. w formie elektronicznej na adres [email protected]

Źródło: Ministerstwo Finansów

Obowiązki informacyjne spółek nieruchomościowych w interpretacji Ministra Finansów

1. Jaki problem rozstrzyga Minister Finansów?

Podmioty zobowiązane do składania rocznych informacji o strukturze własnościowej

Spółki nieruchomościowe oraz podatnicy posiadający, bezpośrednio lub pośrednio, w spółce nieruchomościowej udziały (akcje) dające co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, zobowiązani są do składania Szefowi KAS rocznych informacji o strukturze własnościowej. Powyższy obowiązek wynika z art. 27 ust. 1e PDOPrU i analogicznie art. 45 ust. 3f PDOFizU).

Powstałe niejasności

Na gruncie przepisów regulujących ten obowiązek powstało jednak wiele niejasności. Minister Finansów uznał obawy podatników za zasadne i wydał interpretację ogólną. Jedną z największych wątpliwości dotyczy kwestii czy dla zaistnienia obowiązku informacyjnego wystarczy sam fakt posiadania udziałów (akcji) lub innych praw w spółce nieruchomościowej, czy też konieczne jest istnienie obowiązku podatkowego w Polsce z jakiegokolwiek tytułu w roku podatkowym, którego dotyczy ta informacja.

 

2. Na jakie podmioty został nałożony obowiązek informacyjny?

Szerszy zakres obowiązku informacyjnego

Minister Finansów w interpretacji ogólnej potwierdził, że obowiązek informacyjny obejmuje szerszy zakres niż tylko same spółki nieruchomościowe. Obowiązkiem tym objęte są także podmioty posiadające bezpośrednio lub pośrednio, w spółkach nieruchomościowych udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze. Konieczność raportowania dotyczy zarówno podmiotów będących polskimi rezydentami podatkowymi, jak i podmiotów niebędących polskimi rezydentami podatkowymi.

Podatnik posiadający (bezpośrednio lub pośrednio) prawa do spółki nieruchomościowej

W interpretacji wyjaśniono także pojęcie „podatnika posiadającego (bezpośrednio lub pośrednio) prawa do spółki nieruchomościowej”. Zdaniem MF pojęcie to należy interpretować następująco:

1) wspólnika spółki nieruchomościowej (podmiot wymieniony w art. 1 PDOPrU);

2) podmioty wymienione w art. 1 PDOPrU, które posiadają prawa do spółki nieruchomościowej w sposób pośredni (w przypadku, gdy takie posiadanie praw jest realizowane poprzez wspólnika lub kolejne podmioty, tj. tzw. podmioty transparentne podatkowo);

3) wspólnika spółki nieruchomościowej, będącego osobą fizyczną lub przedsiębiorstwem w spadku, osobę fizyczną lub przedsiębiorstwo w spadku, którzy posiadają prawa do spółki nieruchomościowej w sposób pośredni (w przypadku, gdy takie posiadanie praw realizowane jest poprzez wspólnika lub kolejne podmioty, tj. tzw. podmioty transparentne podatkowo).

3. Minimalny 5% próg posiadanych praw. Jak go obliczyć?

Jedną z wątpliwości interpretacyjnych jest kwestia poprawności obliczenia minimalnego progu posiadanych praw na potrzeby obowiązków informacyjnych. Minister Finansów wyjaśnił, w jaki sposób obliczyć minimalny próg posiadanych praw (udziałów, akcji, tytułów uczestnictwa lub innych praw) w wysokości 5 proc. W tym celu podatnicy powinni zsumować posiadane prawa (posiadane w spółce nieruchomościowej w sposób pośredni z prawami posiadanymi bezpośrednio). W odniesieniu do podatników posiadających prawa do spółki nieruchomościowej obowiązek informacyjny powstaje bez względu na to, czy w roku podatkowym, na koniec, którego składana jest informacja, uzyskany został przychód (dochód) z tego udziału z jakiegokolwiek tytułu.

4. Kogo nie dotyczy obowiązek informacyjny?

Podatnicy zwolnieni z CIT a obowiązki informacyjne

Zgodnie ze stanowiskiem MF obowiązek informacyjny ciążący na podatnikach posiadających prawa do spółki nieruchomościowej nie dotyczy podatników zwolnionych z podatku CIT, o których mowa w art. 6 PDOPrU. Zwolnienie podmiotowe powoduje, że podmiot, który jest nim objęty, zostaje z podatku zwolniony bez względu na rodzaj i wielkość uzyskiwanych dochodów. W ocenie MF, skoro zatem podatnik zwolniony podmiotowo nie jest obciążony obowiązkiem podatkowym z jakiegokolwiek tytułu w podatku dochodowym od osób prawnych, to nałożenie na wspólnika spółki nieruchomościowej, będącego takim podatnikiem, obowiązku informacyjnego, o którym mowa art. 27 ust. 1e PDOPrU również podlega wyłączeniom.

Podmioty działające w ramach struktur wielopoziomowych

Dla podmiotów działających w ramach struktur wielopoziomowych interpretacja ta również zawiera istotne rozstrzygnięcia. W przypadku podatkowych grup kapitałowych obowiązki informacyjne przewidziane w art. 27 ust. 1e PDOPrU należy stosować nie do samej grupy, lecz do poszczególnych spółek wchodzących w skład takiej grupy.

 

Żródło: Interpretacja ogólna Ministra Finansów z 23.2.2023 r. w sprawie obowiązków informacyjnych spółek nieruchomościowych i podatników posiadających udziały w tych spółkach (DD5.8203.7.2022, Legalis)

Projekt nowych deklaracji VAT dla podatników objętych tzw. pakietem paliwowym

Konieczność dostosowania przepisów wykonawczych

Wprowadzenie nowego wzoru deklaracji wynika z konieczności dostosowania przepisów wykonawczych do zmian jakie wprowadziła ustawa z 9 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw w przepisach w zakresie tzw. pakietu paliwowego w VAT (art. 103 ust. 5a VATU). Ustawodawca uzależnił wtedy termin zapłaty podatku od tego, czy i kiedy wystawiono fakturę potwierdzającą transakcję.

Funkcjonujący wzór deklaracji

Funkcjonujący wzór deklaracji o należnych kwotach podatku od towarów i usług w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych (VAT-14) nie zawiera informacji o dacie wystawienia faktury. Jak podkreśla resort finansów – w przypadku wpłaty dokonanej po upływie 5 dni od daty transakcji automatycznie naliczane są odsetki za zwłokę, które nie zawsze są należne. Organy skarbowe mają zatem problem w prawidłowym ustaleniu terminu płatności dla poszczególnych transakcji wykazanych w tej deklaracji.

Najważniejsze planowane zmiany

Najważniejsze zmiany, jakie przewiduje projekt dotyczą dodania dodanie w sekcji b załącznika VAT-14/A po kolumnie f „Data transakcji” kolumny g w nowym brzmieniu „Data wystawienia faktury (dzień-miesiąc-rok)”. W celu ułatwienia rozliczeń podatników zaproponowano także dodanie objaśnień do utworzonej kolumny g. W kolumnie tej podatnicy będą wpisywać datę wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, dokumentującej dokonanie dostawy towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. W przypadku nieposiadania informacji o dacie wystawienia faktury, kolumny g nie będzie wypełniana. Pozostałe zmiany przewidziane w projekcie mają charakter dostosowawczy.

Projekt rozporządzenia jest obecnie na etapie opiniowania. Nowe przepisy mają wejść w życie z dniem 1.6.2023 r.

 

Rozliczenie estońskiego CIT

1. Wprowadzenie

Od 2021 r. istnieje możliwość rozliczania, po spełnieniu określonych warunków, dochodów spółek ryczałtem (tzw. estoński CIT). Ta forma rozliczenia ma pewne zalety:

1) brak odprowadzania podatku na bieżąco – podatek płaci się dopiero wtedy, gdy wypłaca się zysk wspólnikom, przede wszystkim w formie dywidendy;

2) uproszczenie formalności podatkowych – w związku z brakiem konieczności zapłaty podatku od bieżącego zysku nie istnieje też konieczność prowadzenia ewidencji podatkowych w zakresie podatku dochodowego, a jest prowadzona tylko ewidencja rachunkowa;

3) obniżenie ciężaru podatkowego – łączny podatek (na poziomie spółki i wspólnika) jest niższy, bowiem w rozliczeniu na zasadach ogólnych podatek CIT wynosi ponad 26% dla małych i 34% dla większych podatników.

W estońskim CIT natomiast, łączne obciążenie wynosi dla małych podatników 20% i do 25% dla większych podatników. Podatnik wybierając ryczałt stosuje wyłącznie przepisy rozdziału 6b PDOPrU, z pominięciem pozostałych przepisów ustawy określających zasady opodatkowania.

Podatnicy opodatkowani estońskim CIT za rok podatkowy składają – Deklarację o wysokości osiągniętego dochodu i należnego ryczałtu od dochodów spółek (CIT-8E). Za rok podatkowy, który rozpoczął się po 31.12.2021 r., podatnicy rozliczający ryczałt od dochodów spółek składają deklarację CIT-8E (wersja 2). Deklaracja ma charakter informacyjny i trzeba ją składać bez względu na to czy spółka wypłaciła dywidendę.

W podatku estońskiego rokiem podatkowym jest rok obrotowy w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

2. Podatnicy składający CIT-8E

Deklarację CIT-8E składają podatnicy, którzy wybrali formę opodatkowania w postaci ryczałtu od dochodów spółki (tzw. estoński CIT), przy czym są podmiotami uprawnionymi do korzystania z tej formy opodatkowania. Korzystanie z estońskiego CIT jest możliwe po spełnieniu, przede wszystkim, dwóch istotnych warunków:

1) spółka ma prostą strukturę, czyli nie może mieć innych spółek zależnych, a jej wspólnikami muszą być jedynie osoby fizyczne;

2) w spółce pracuje co najmniej 3 pracowników, niezależnie od tego, czy na umowę o pracę, czy na umowę zlecenia.

W art. 28j ust. 1 PDOPrU szczegółowo określono, że opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik (polski rezydent podatkowy), jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) mniej niż 50% przychodów z działalności osiągniętych w poprzednim roku podatkowym, liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego VAT, pochodzi z: wierzytelności; odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek; części odsetkowej raty leasingowej; poręczeń i gwarancji; praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw; zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych; z transakcji z podmiotami powiązanymi – w przypadku gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma;

2) podatnik:

a) zatrudnia na podstawie umowy o pracę co najmniej 3 osoby w przeliczeniu na pełne etaty, niebędące udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym, a w przypadku gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych – przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym, lub

b) ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 3 osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń na podatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek określonych w ustawie z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych;

3) prowadzi działalność w formie spółki z o.o., spółki akcyjnej, prostej spółki akcyjnej, spółki komandytowej, spółki komandytowo-akcyjnej, której odpowiednio udziałowcami, akcjonariuszami lub wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

4) nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym;

5) nie sporządza za okres opodatkowania ryczałtem sprawozdań finansowych zgodnie z MSR;

6) złożył zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem, według ustalonego wzoru, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego, w którym ma być opodatkowany ryczałtem.

3. Podmioty wyłączone z możliwości korzystania z CIT estońskiego

Z ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych nie mogą skorzystać:

1) przedsiębiorstwa finansowe,

2) instytucje pożyczkowe,

3) podatnicy prowadzący działalność w specjalnych strefach ekonomicznych oraz korzystający z decyzji o wsparciu zgodnie z ustawą z 10.5.2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji,

4) podatnicy pozostawieni w stan upadłości lub likwidacji,

5) podatnicy utworzeni w wyniku połączenia lub podziału albo podzieleni przez wydzielenie.

4. Termin i forma złożenia deklaracji

Deklarację CIT-8E o wysokości dochodu osiągniętego za poprzedni rok podatkowy (rok obrotowy) podatnik jest obowiązany złożyć do urzędu skarbowego, w terminie do końca trzeciego miesiąca następnego roku podatkowego. Deklarację należy składać za pomocą środków komunikacji elektronicznej zgodnie z przepisami OrdPU (art. 28r ust. 1-2 PDOPrU). Deklarację CIT-8E w imieniu spółki może złożyć pełnomocnik, o ile zostanie on upoważniony za pomocą formularza UPL-1. Upoważnienie za pomocą tego druku jest bezpłatne.

Deklaracja ma charakter informacyjny, gdyż płatność podatku została ustalona w sposób niezależny od złożenia deklaracji. Termin zapłaty podatku jest uzależniony od przedmiotu opodatkowania ryczałtem.

Należy jednak zaznaczyć, że w rozporządzeniu Ministra Finansów z 16.3.2023 r. w sprawie przedłużenia terminów wykonania niektórych obowiązków w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 530) – przewidziano wydłużenie terminu na złożenie deklaracji CIT-8E do 30.6.2023 r. dla podatników rozliczających estoński CIT za rok podatkowy, który zakończył się w okresie od 1.12.2022 r. do 28.2.2023 r.

5. Miejsce składania deklaracji

Deklarację CIT-8E należy złożyć do właściwego urzędu skarbowego do rozliczeń podatnika ustalanego, co do zasady, jest to urząd wyznaczony według siedziby spółki. Inaczej będzie jeśli spółka ze względu na osiągane przychody kwalifikuje się do rozliczenia w wyspecjalizowanym urzędzie skarbowym.

6. Dane podatnika

W części deklaracji „dane podatkowe”, podatnik wpisuje swoją pełną nazwę, a także dane adresowe. W danych dodatkowych podatnik wpisuje czas trwania poszczególnych lat opodatkowania ryczałtem (jeśli jest to pierwszy rok na ryczałcie, należy uzupełnić tylko poz. 19-20 wpisując okres roku podatkowego opodatkowanego ryczałtem, jeśli drugi to należy uzupełnić poz. 19–22 itd.). Ponadto, w danych dodatkowych podatnik musi zaznaczyć:

1) czy osiągnął w roku podatkowym przychody (dochody) z działalności prowadzonej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pośrednictwem zagranicznego zakładu – TAK/NIE;

2) czy osiągnął w roku podatkowym przychody (dochody) poza terytorium RP wyłączone lub wolne od podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innej umowy międzynarodowej, inne niż za pośrednictwem zagranicznego zakładu – TAK/NIE;

3) czy osiągnął w roku podatkowym przychody (dochody) poza terytorium RP, inne niż wskazane powyżej – TAK/NIE;

4) czy jest małym podatnikiem – TAK/NIE;

5) czy jest podatnikiem rozpoczynającym działalność – TAK/NIE;

6) czy dokonuje transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 28c pkt 1 PDOPrU – TAK/NIE;

7) czy z końcem roku podatkowego, za który składa deklarację, rezygnuje z opodatkowania ryczałtem – TAK/NIE.

7. Informacja o załącznikach

Załącznikiem do CIT-8E jest formularz CIT/EZ – Informacja o danych uprawniających do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, w której podać należy informacje dotyczące spełniania warunków do opodatkowania w tej formie (m.in. dane o zatrudnieniu, wysokości wynagrodzeń, rodzaju przychodów, powiązań kapitałowych, czy obowiązujących zasad rachunkowości).

8. Podstawa opodatkowania ryczałtem

Podstawę opodatkowania dla celów ryczałtu ustala się inaczej niż dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych. Opodatkowaniu estońskim CIT podlega dochód odpowiadający:

1) wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony:

a) do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub

b) na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);

2) wysokości ukrytych zysków (dochód z tytułu ukrytych zysków);

3) wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą);

4) nadwyżce wartości rynkowej składników przejmowanego majątku lub wniesionego w drodze wkładu niepieniężnego ponad wartość podatkową tych składników (dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku) – w przypadku łączenia, podziału, przekształcenia podmiotów lub wniesienia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;

5) sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto) – w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem;

6) wartości przychodów i kosztów podlegających zgodnie z przepisami o rachunkowości zarachowaniu w roku podatkowym i uwzględnieniu w zysku (stracie) netto, które nie zostały uwzględnione w tym zysku (stracie) netto (dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych).

Przy czym za zysk netto uważa się zysk netto ustalany na podstawie przepisów o rachunkowości (art. 28c pkt 4 PDOPrU).

Zatem w katalogu dochodów do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek przewidziano nie tylko dywidendę, ale także alternatywne wobec dywidendy świadczenia, dokonane na rzecz wspólników lub podmiotów powiązanych bezpośrednio, lub pośrednio z podatnikiem, lub z tymi wspólnikami.

W art. 28n ust. 1 PDOPrU, stwierdzono że podstawę opodatkowania ryczałtem stanowi:

1) suma dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat ustalona w roku podatkowym, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto;

2) suma dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą ustalona w miesiącu, w którym wykonano świadczenie lub dokonano wypłaty lub wydatku;

3) dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku osiągnięty w miesiącu, w którym nastąpiło łączenie, podział, przekształcenie podmiotów lub wniesienie wkładu niepieniężnego;

4) dochód z tytułu zysku netto osiągnięty w roku podatkowym, w którym zakończył opodatkowanie ryczałtem;

5) dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych osiągnięty w roku podatkowym.

Konieczność opodatkowania estońskim CIT dotyczy więc: zysku wypłaconego na dywidendy wspólnikom, przeznaczenia zysku na pokrycie straty z lat ubiegłych, a także rozdysponowania dochodu z tytułu zysku netto.

Przy czym rozdysponowany dochód z tytułu zysku netto – oznacza część dochodu z tytułu zysku netto, która została przeznaczona do dystrybucji w jakiejkolwiek formie, w tym do wypłaty wspólnikom, na pokrycie strat powstałych w okresie innym niż okres opodatkowania ryczałtem, na wypłatę wynagrodzeń związanych z udziałami, na podwyższenie kapitału zakładowego.

W praktyce oznacza to, że jeżeli podział zysku zostanie rozdysponowany np. na kapitał zapasowy, kapitał rezerwowy – to podatek CIT estoński nie wystąpi.

Ukryte zyski

Przez ukryte zyski, zgodnie z art. 28m ust. 3 PDOPrU, rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem. Ustawodawca ww. przepisie wymienia przykładowo niektóre kategorie ukrytych zysków, jednak katalog ukrytych zysków ma otwarty charakter. Zatem wyszczególnienie części z nich w ustawie nie oznacza, że są to jedyne kategorie dochodu, które mogą być uznane za ukryte zyski. Świadczenie zaliczone do ukrytych zysków ma być wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, innym niż podzielony zysk. Aby świadczenie uznane było za ukryty zysk powinno być związane z wywieraniem wpływu na działanie i decyzje spółki będącej podatnikiem ryczałtu.

Świadczeniami, które nie powinny powodować powstania dochodu z tytułu ukrytego zysku, mogą być transakcje zakupu oraz sprzedaży, dokonywane w ramach podstawowej działalności spółki-podatnika (np. określonej w przedmiocie działalności), które wykonywane są na warunkach analogicznych jak wobec podmiotów niepowiązanych.

Przepisy w art. 28m ust. 4 PDOPrU definiują również, jakich zdarzeń nie traktuje się jako ukryty zysk. Ukrytym zyskiem nie są:

1) wynagrodzenia z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 7, 8 i 9 PDOFizU, oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłaconych osobie fizycznej – w części, w jakiej suma tych wynagrodzeń i zasiłków wypłacona w danym miesiącu tej osobie nie przekracza pięciokrotności średniego miesięcznego wynagrodzenia wypłacanego przez podatnika z ww. tytułów, nie więcej jednak niż pięciokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, przy czym średnie i przeciętne miesięczne wynagrodzenie ustala się za miesiąc poprzedzający miesiąc dokonania wypłat osobie fizycznej;

2) wydatki i odpisy amortyzacyjne oraz odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku:

a) w pełnej wysokości – w przypadku składników majątku wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności gospodarczej,

b) w wysokości 50% – w przypadku składników majątku, które nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej;

3) kwot pożyczki (kredytu) zwróconej przez podatnika udziałowcowi akcjonariuszowi lub wspólnikowi lub podmiotowi powiązanemu, z wyłączeniem odsetek, prowizji, wynagrodzeń i opłat.

Wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą

Opodatkowanie estońskim CIT dotyczy też potencjalnie uzyskiwanego dochodu z tytułu poniesionych wydatków niezwiązanych z działalnością. Ustawodawca nie wymienił katalogu takich wydatków stanowiącego dochody do opodatkowania estońskim CIT. Ich definiowanie trzeba więc opierać głównie na celu w jakim zostały poniesione, tzn. jeżeli ten cel jest inny niż stricte dotyczący działalności należy je uznać za niezwiązane z działalnością gospodarczą.

9. Należny ryczałt – stawka podatku

W przypadku CIT estońskiego dochód nie jest na bieżąco opodatkowywany (nie płaci się zaliczek na estoński CIT ani też nie występuje konieczność zapłaty podatku od dochodów w zeznaniu rocznym). W estońskim CIT opodatkowanie odroczone jest do momentu wypłaty zysków. Zysk opodatkowany jest, co do zasady, według stawki: 10% lub 20% w zależności od skali działalności podatnika W przypadku małego podatnika i takiego, który rozpoczyna działalność – ryczałt wynosi 10% podstawy opodatkowania. Pozostali podatnicy stosują stawkę ryczałtu 20% podstawy opodatkowania (art. 28o PDOPrU).

10. Termin opodatkowania

Spółka płaci podatek według powyższych stawek zasadniczo dopiero w momencie wypłaty zysku (dywidendy) wspólnikom i to tylko od części zysku wypłacanego wspólnikom. Termin zapłaty estońskiego CIT zależy od przedmiotu opodatkowania ryczałtem (art. 28t ust. 1 PDOPrU):

1) ryczałt od dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat należy wpłacić do 20. dnia siódmego miesiąca roku podatkowego;

2) ryczałt od rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto należy wpłacić do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano w całości lub w części wypłaty tego dochodu lub rozdysponowano nim w jakiejkolwiek innej formie, nie później niż do 20. dnia siódmego miesiąca roku podatkowego, w którym dokonano tej dyspozycji;

3) ryczałt od dochodu z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych należy wpłacić do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po roku, w którym przychody lub koszty powinny zostać zarachowane;

4) ryczałt od dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą należy wpłacić do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypłaty lub wydatku lub wykonano świadczenie;

5) ryczałt od dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku należy wpłacić do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu przejęcia, przekształcenia lub wniesienia wkładu niepieniężnego.

11. Opodatkowanie wypłaty dywidendy po stronie wspólników

Osoby fizyczne będące wspólnikami lub udziałowcami spółek płacących estoński CIT i otrzymujące dywidendę, od tej dywidendy mają płacić podatek w wysokości 19%, który będzie pomniejszany o 90% (w przypadku małego lub nowego podatnika) lub 70% (w przypadku innego podatnika) kwoty odpowiadającej iloczynowi procentowego udziału wspólnika w zysku spółki liczonego na dzień nabycia przez niego prawa do wypłaty podzielonego zysku i należnego ryczałtu od dochodów spółek z zysku podzielonego tej spółki, z którego przychód ten został uzyskany (art. 30a ust.19 PDOFizU).

12. Podsumowanie

Podatnicy, którzy są uprawnieni i wybrali opodatkowanie estońskim CIT są zobowiązani do składania deklaracji CIT-8E w terminie do końca trzeciego miesiąca następnego roku podatkowego, przy czym dla nich rokiem podatkowym jest rok obrotowy.

Zasady opodatkowania podatników wybierających ryczałt stosuje regulują przepisy rozdziału 6b PDOPrU, z pominięciem pozostałych przepisów ustawy określających zasady opodatkowania. Deklaracja CIT-8E ma charakter informacyjny, natomiast płatność podatku następuje niezależnie od złożenia deklaracji.