Zwolnienie z podatku od nieruchomości w 2021 r. dla firm

Ustawa z dnia 2.3.2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych na mocy zmienionego ustawą z dnia 9.12.2020 r. przepisu art. 15p i 15q umożliwiła radom gmin wprowadzenie, drogą uchwały za wybrane miesiące pierwszego półrocza 2021 roku, zwolnienia z podatku od nieruchomości: gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, wskazanym grupom przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19.

Jednocześnie w ten sam sposób rada gminy może przedłużyć wskazanym grupom przedsiębiorców terminy płatności rat podatku do nieruchomości w wybranych miesiącach pierwszego półrocza 2021 r., nie dłużej niż do dnia 31.12.2021 r. Ważne jest także spełnienie przesłanki pogorszenia płynności finansowej.

Przepisy aktów prawnych nie definiują pojęcia negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19, dlatego każdy przedsiębiorca może dobrowolnie intepretować swoją sytuację ekonomiczną. Wydaje się to być celowym zabiegiem ustawodawcy, umożliwiającym przedsiębiorcom dobrowolne ustalanie kryteriów. Klasycznymi przykładami negatywnych konsekwencji mogą być:

1. Spadek dochodów;

2. Ograniczenia prowadzenia działalności wprowadzane przez ustawodawcę;

3. Utrata płynności finansowej;

4. Ograniczenie zatrudnienia;

Przedsiębiorcy zatem powinni obserwować, czy rada właściwej gminy właściwej dla miejsca położenia nieruchomości podjęła stosowną uchwałę w tym zakresie. Wszystkie informację są dostępne na stronach internetowych właściwej gminy.

Jak uzyskać ulgę?

Każdy przedsiębiorca starający się ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych w postaci umorzenia, odroczenia lub rozłożenia na raty zobowiązań podatkowych będzie zobligowany do złożenia stosownych dokumentów, w szczególności:

1. Wniosek o ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych wraz z uzasadnieniem
2. Dokumenty potwierdzające ważny interes podatnika lub interes publiczny
3. Dokumenty potwierdzające trudną sytuację wnioskodawcy – zaświadczeniu o wynagrodzeniu lub pobieraniu renty, emerytury, ponoszone wydatki. W przypadku osoby prowadzącej działalność gospodarczą należy dołączyć informację dotyczącą sytuacji ekonomicznej wnioskodawcy, w tym sprawozdania finansowe za okres 3 ostatnich lat obrotowych, sporządzone zgodnie z przepisami o rachunkowości, wartości otrzymanej pomocy de minimis z ostatnich trzech lat kalendarzowych wyrażonej w EURO , formularza informacji którego wzór określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24.10.2014 r. w sprawie zakresu informacji przedstawianych przez podmiot ubiegający się o pomoc de minimis ( Dz. U. z 2014 r., poz. 1543),

Termin załatwienia sprawy

Termin rozpatrzenia wniosku to jeden miesiąc oczywiście w sprawach szczególnie skomplikowanych w terminie dwóch miesięcy od daty złożenia wniosku.

Tryb odwoławczy

Postępowanie kończy się wydaniem decyzji o udzieleniu ulgi lub jej odmowie. Od decyzji przysługuje przedsiębiorcy odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem właściwej gminy, która tą decyzję wydała, w terminie 14 dni od dnia otrzymania decyzji. Odwołanie od decyzji powinno zawierać zarzuty przeciwko decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Zwolnienie z podatku od nieruchomości a zaległości

Niestety bardzo często gminy stawiają dodatkowy warunek przedsiębiorcom, iż przy składaniu wniosku o ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych w postaci umorzenia, odroczenia lub rozłożenia na raty zobowiązań podatkowych w postaci podatku od nieruchomości nie mogą posiadać żadnych zaległości z nim związanych. Otóż rada gminy nie może uzależnić zwolnienia z podatku od nieruchomości od tego, czy beneficjent nie ma zaległości podatkowych – co wielokrotnie już zostało potwierdzone przez sądy w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyrokach z 11.8.2020 r. (sygn. akt II FSK 646/20) i z 4.12.2019 r. (sygn. akt II FSK 124/18) oraz przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku z 7.10.2020 r. (sygn. akt I SA/Bk 511/20).

Nowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy – nowe obowiązki dla biur rachunkowych i księgowych

Biura rachunkowe, jak i księgowi według nowych przepisów zostaną zobowiązani do wdrożenia procedur wewnętrznych oraz narzędzi do identyfikacji klienta. Następnie będą musieli ustalić beneficjenta rzeczywistego i dokonać analizy transakcji jakie zawarł ich klient. W przypadku trafienia na podejrzaną transakcje biuro rachunkowe lub księgowi będą musieli je zgłaszać.

Więcej o zasadach, procedurze, środkach bezpieczeństwa finansowego, analizie i ocenie ryzyka w biurze rachunkowym jeszcze w tym miesiącu w Naszym serwisie.

Co to jest Unijny Kodeks Celny?

Dla przedsiębiorcy, który chce zająć się importem towarów spoza Unii Europejskiej lub eksportem produktów poza jej obszar ważne będzie zastosowanie właściwych procedur celnych oraz ogólna znajomość tematyki, by orientować się, w jaki sposób funkcjonować jako importer/eksporter i nie pogubić się w mnogości przepisów celnych. Przedstawimy kilka wybranych zagadnień, jakie w naszej opinii występują najczęściej w obrocie gospodarczym między UE a krajami trzecimi.

Regulacje zawarte w przepisach unijnego prawa celnego:

1. upraszczają prawodawstwo celne,
2. ujednolicają obsługę obrotu towarowego z zagranicą w całej UE poprzez harmonizację zasad wymiany informacji i zakresu danych,
3. wprowadzają ułatwienia w zakresie procedur celnych zapewniając ułatwienia zmierzające do wzrostu efektywności transakcje celne zgodnie ze współczesnymi potrzebami,
4. wdrażają obsługę procesów biznesowych w pełni elektronicznym środowisku – zarówno dla administracji celnych, jak też podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą,
5. wspierają rzetelne i godne zaufania podmiotów gospodarczych – upoważnionych  przedsiębiorców AEO.

Ustawa o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw z podpisem prezydenta

Wprowadzone zmiany zwiększą pewność prawną, jeśli chodzi o wycofanie akcji z obrotu regulowanego oraz pozwolą na utrzymanie należytej ochrony interesów inwestorów mniejszościowych w związku z takimi operacjami.

Ustawa implementuje m.in. dyrektywę (2019/2177) dotyczącą zmian w funkcjonowaniu Europejskich Organów Nadzoru oraz uzupełnia dyrektywę (2015/2366) dotyczącą usług płatniczych.

Najważniejsze rozwiązania:

Nowe rozwiązania co do zasady mają wejść w życie 1.1.2022 r, za wyjątkiem niektórych przepisów (dot. m.in. Brexitu).

 

Źródło: Ministerstwo Finansów

Uwaga na fałszywe e-maile ws. pomocy dla firm

Informują w nich o możliwości uzyskania doraźnej pomocy dla firm w ramach walki z COVID-19.

W rzeczywistości link zawarty w e-mailu prowadzi do fałszywej strony, która wyłudza dane do karty kredytowej.

Apelujemy o zachowanie ostrożności!

 

Źródło: Ministerstwo Finansów

Dodatkowy zasiłek opiekuńczy do 14 marca 2021 r.

Opieka nad dziećmi do lat 8

Rodzicom dzieci do lat 8 przysługuje dodatkowy zasiłek opiekuńczy, jeżeli rodzic sprawuje osobistą opiekę nad dzieckiem w przypadku:

Opieka nad dziećmi niepełnosprawnymi

Dodatkowy zasiłek opiekuńczy z powodu zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub innej placówki, do której uczęszcza dziecko, ale również w przypadku ich otwarcia, gdy placówki te nie mogą zapewnić opieki, albo gdy niania lub dzienny opiekun nie może sprawować opieki z powodu COVID-19, przysługuje ubezpieczonym rodzicom dzieci w wieku:

Dotyczy to także rodziców lub opiekunów pełnoletnich osób niepełnosprawnych zwolnionych od wykonywania pracy z powodu konieczności zapewnienia opieki nad taką osobą w przypadku zamknięcia z powodu COVID-19 placówki, do której uczęszcza dorosła osoba niepełnosprawna, tj. szkoły, ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego, ośrodka wsparcia, warsztatu terapii zajęciowej lub innej placówki pobytu dziennego o podobnym charakterze. Dodatkowy zasiłek opiekuńczy z tytułu sprawowania opieki nad dorosłymi osobami niepełnosprawnymi przysługuje również w przypadku, gdy placówka jest otwarta, ale nie może zapewnić opieki, np. ze względu na ograniczenie w liczbie podopiecznych.

Kiedy dodatkowy zasiłek opiekuńczy nie przysługuje?

Trzeba pamiętać, że nie zmieniły się zasady przysługiwania dodatkowego zasiłku opiekuńczego. Zasiłek ten nie przysługuje, jeśli drugi z rodziców dziecka może zapewnić dziecku opiekę (np. jest bezrobotny, korzysta z urlopu rodzicielskiego czy urlopu wychowawczego).

Zasiłek ten nie przysługuje również, gdy szkoła zapewni opiekę dziecku i rodzic z tej opieki skorzysta.

Jak uzyskać dodatkowy zasiłek opiekuńczy?

Nie zmieniły się zasady występowania o dodatkowy zasiłek opiekuńczy.

Aby otrzymać dodatkowy zasiłek opiekuńczy, wystarczy złożyć u swojego płatnika składek, np. pracodawcy, zleceniodawcy, oświadczenie o sprawowaniu opieki nad dzieckiem Oświadczenie jest jednocześnie wnioskiem o dodatkowy zasiłek opiekuńczy. Osoby prowadzące działalność pozarolniczą składają oświadczenie w ZUS. Bez oświadczenia ZUS albo płatnik składek nie wypłaci zasiłku.

Dodatkowego zasiłku nie wlicza się do limitu 60 dni zasiłku opiekuńczego w roku kalendarzowym przyznawanego na tzw. ogólnych zasadach.

Źródło:

zus.pl

Informację IFT-2R składa się do 31.3.2021 r.

Termin 31.3.2021 r. na złożenie informacji IFT-2R dotyczy osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej i osób fizycznych będących przedsiębiorcami, których rok podatkowy, w którym dokonano wypłat, zakończył się 31.12.2020 r.

Od 1.1.2021 r. płatnicy ci składają informacje IFT-2R do Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie.

Uwaga: podmioty, których rok podatkowy, w którym dokonano wypłat, zakończył się przed 31.12.2020 r., składają IFT-2R do wyspecjalizowanego urzędu skarbowego (wymienionego w § 6 ust.1 rozporządzenia w sprawie właściwości organów podatkowych w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2020 r.). Mają na to czas do końca 3. miesiąca po zakończeniu roku podatkowego przez płatnika.

 

Źródło: Ministerstwo Finansów

Planowane przedłużenie rozliczenia CIT za 2020 rok do 30 czerwca 2021 r.

W art. 16 projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw przewidziano dodanie art. 15zzja do ustawy z 2.3.2020 r. dotyczącej walki z COVID-19 (Dz.U. z 2020 r. poz. 1842 ze zm.).

Dodany przepis art.15zzja ww. ustawy przewiduje przedłużenie do 30.6.2021 r. dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych terminu do złożenia CIT-8 za rok podatkowy, który zakończył się w okresie od 1.12.2020 r. do 28.2.2021 r. oraz wpłaty podatku wykazanego w tym zeznaniu podatkowym. W konsekwencji część podatników będzie mogła złożyć zeznanie CIT-8 i zapłacić podatek do 30.6.2021 r., zamiast do 31.3.2021 r.

Ponadto, zaproponowano przedłużenie do 30.6.2021 r. terminu do spełnienia przez podatników CIT, którzy wybrali opodatkowanie tzw. podatkiem estońskim – obowiązku wynikającego z art. 7aa ust. 9 pkt 2 PDOPrU, jeżeli pierwszy rok opodatkowania tych podatników ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych rozpoczyna się w okresie od 1.1.2021 r. do 31.3.2021 r. Obowiązek wynikający z art. 7aa ust. 9 pkt 2 PDOPrU dotyczy wykazania przychodów, kosztów i dochodu w zeznaniu składanym do końca trzeciego miesiąca pierwszego roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych.

Zmiany te miałyby wejść w życie z dniem następującym po ogłoszeniu ustawy.

Trzeba zauważyć, że z proponowanych zmian przepisów nie wynika, iż podatnicy CIT będą też mogli skorzystać z późniejszego złożenia sprawozdania finansowego. Na razie, choć przesunięto termin zeznania do 30.6.2021 r., to termin do złożenia sprawozdania finansowego pozostaje do 31.3.2021 r. Dotyczy to oczywiście sytuacji gdy rok obrotowy podatnika (spółki) pokrywa się z kalendarzowym. W takiej sytuacji spółka musi bowiem sporządzić sprawozdanie finansowe w ciągu trzech miesięcy od dnia bilansowego.

Skutki nieuzupełnienia w terminie braków skargi na uchwałę rady gminy

Przypomniał o tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (wyr. WSA w Łodzi z 17.2.2021 r., II SA/Łd 742/20, Legalis).

W tym przypadku rada gminy, na podstawie:

– podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia takiego regulaminu na terenie gminy.

Skargę na tę uchwałę wniósł prokurator rejonowy zarzucając jej podjęcie z istotnym naruszeniem prawa oraz wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w części. Niestety w tym przypadku skarga zawierała braki, tj. brak numeru identyfikacyjnego.

Mając na uwadze przepisy ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: PostAdmU). Wynika z nich m.in., że pismo strony powinno zawierać w przypadku, gdy jest pierwszym pismem w sprawie numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku jego braku – numer identyfikacyjny REGON albo numer w innym właściwym rejestrze lub ewidencji, albo numer identyfikacji podatkowej strony wnoszącej pismo, niebędącej osobą fizyczną, która nie ma obowiązku wpisu we właściwym rejestrze lub ewidencji, jeżeli jest ona obowiązana do jego posiadania (art. 46 § 2 pkt 1 lit. c PostAdmU).

W omawianym przypadku wniesiona przez prokuratora skarga podlegała odrzuceniu, ponieważ pomimo prawidłowego wezwania i pouczenia uchybiono terminowi do uzupełnienia jej braków, tu: wskazania numeru identyfikacyjnego prokuratury. Z dowodu doręczenia wezwania do uzupełnienia braku skargi, doręczono je skarżącemu 26.10.2020 r., co oznacza, że termin na jego wykonanie upłynął 2.11.2020 r. Tymczasem skarżący wskazał ten numer identyfikacyjny dopiero pismem nadanym 4.11.2020 r. Skarga ta nie mogła zatem otrzymać dalszego biegu. Odrzucenie skargi oznacza odmowę jej merytorycznego rozpoznania.

W indywidualnej sprawie należy złożyć skargę

Istnieją sytuacje, gdy UODO podejmuje działania z urzędu. Tak się dzieje najczęściej, gdy np. dochodzi do dużego wycieku danych, czyli naruszenia ochrony danych u konkretnego administratora. Działania UODO dotyczą wówczas samego naruszenia ochrony danych, a nie osób, których dotyczy dany incydent. Ponadto, gdy w takich sytuacjach dochodzi do podejrzenia, że dane działanie administratora lub konkretnej osoby nosi znamiona przestępstwa, zawiadamiane są organy ścigania.

W sprawach wszczętych z urzędu postępowanie toczy się pomiędzy administratorem danych a Prezesem UODO.

Takie przypadki należy jednak odróżnić od sprawy indywidualnej osoby. W takiej sytuacji wszczęcie postępowania przez UODO następuje po złożeniu skargi przez osobę, której dane dotyczą, na dany podmiot, którego należy wskazać w skardze i przedstawić oczekiwane żądanie, które ma spełnić, np. usunąć dane, sprostować je, dopełnić obowiązku informacyjnego wobec konkretnej osoby czy wycofać zgodę na przetwarzanie danych.

Postępowanie związane jest z żądaniem osoby

Wszczęcie postępowania przez Prezesa UODO w przedmiocie naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych w przypadku przetwarzania danych osobowych konkretnej osoby jest zatem ściśle związane z realizacją uprawnienia przez tę osobę wynikającego z art. 77 RODO, co oznacza, iż może być ono wszczęte wyłącznie na żądanie osoby, której dane dotyczą.

Prezes UODO może również wyjątkowo ze względu na szczególnie ważny interes strony wszcząć z urzędu postępowanie administracyjne w indywidualnej sprawie, jednakże musi na to uzyskać zgodę osoby, której dane osobowe są przetwarzane. Nie dysponując zgodą osoby, której dane osobowe są przetwarzane, na prowadzenie takiego postępowania, musi postępowanie umorzyć, bowiem mógłby działać wbrew jej woli. Ponadto uniemożliwiłby kształtowanie przedmiotu postępowania administracyjnego przez osobę, której praw i obowiązków dotyczyć ma prowadzone postępowanie.

Należy mieć na uwadze, że do postępowań przed UODO zastosowanie mają przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, które określają, że skarga inicjująca postępowanie musi zawierać m.in. wskazanie żądania strony.

Na fakt, że o charakterze i zakresie żądania, zawartym w piśmie wniesionym przez stronę w postępowaniu administracyjnym, decyduje ostatecznie strona, a nie organ, do którego pismo zostało skierowane, wskazał także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach (IV SA/Gl 590/13, Legalis).

Dlatego w przypadku, gdy osoba, której dane dotyczą, uważa, że konkretny administrator danych naruszył jej prawa albo przetwarza jej dane z naruszaniem przepisów o ochronie danych osobowych, ma prawo do złożenia skargi do Prezesa UODO, jak i do skierowania sprawy na drogę sądową. RODO daje w art. 79 prawo dochodzenia swoich praw zarówno przez organem nadzoru, jak i przed sądem. Skorzystanie z jednej z tych dróg, np. skargi do UODO, nie wyklucza równoległego dochodzenia swoich praw na drugiej drodze, czyli przed sądem.

Ponadto RODO umożliwia też dochodzenie przed sądem odszkodowania, jeżeli w wyniku naruszenia przez administratora przepisów tego rozporządzenia dana osoba poniosła szkodę majątkową lub niemajątkową (art. 82).

Urząd nie ma uprawnień śledczych

Trzeba sobie zdawać sprawę, że niekiedy dochodzi do naruszenia ochrony danych, np. ujawnienia dokumentów, informacji o zdrowiu, ale nie jest znany administrator, u którego wyciek tych danych nastąpił. Urząd stara się wówczas ustalić administratora, a gdy nie jest to możliwe to zawiadamia organy ścigania. Bez wiedzy kto jest administratorem nie jest możliwe wszczęcie postępowania z urzędu.

UODO nie jest organem ściągania i nie ma kompetencji śledczych, by w niektórych przypadkach zidentyfikować sprawcę takiego naruszenia. Takie uprawnienia oraz narzędzia do tego mają jedynie organy ścigania, jak policja czy prokuratura.

RODO to nie cenzura

Bardzo często dane osobowe są ujawnianie przez media. W art. 85 ust. 1 i ust. 2 RODO określono, że państwa członkowskie przyjmują w swoim porządku krajowym regulacje, które pozwolą pogodzić prawo do ochrony danych osobowych z wolnością wypowiedzi i informacji.

Polski ustawodawca w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych przewidział wyłączenie art. 5-9, art. 11, art. 13-16, art. 18-22, art. 27, art. 28 ust. 2-10 oraz art. 30 RODO w stosunku do działalności „polegającej na redagowaniu, przygotowywaniu, tworzeniu lub publikowaniu materiałów prasowych w rozumieniu ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe”.

Dziennikarze w swojej pracy muszą mieć jednak na uwadze ograniczenia, jakie nakładają na nich przepisy ustawy – Prawo prasowe. Muszą więc m.in.: zachować szczególną staranność i rzetelność przy zbieraniu i wykorzystaniu materiałów prasowych, a także mieć na względzie ochronę dóbr osobistych (art. 12).

Przepisy tej ustawy zakazują publikowania informacji oraz danych dotyczących prywatnej sfery życia bez zgody osoby zainteresowanej, chyba że wiąże się to bezpośrednio z działalnością publiczną tej osoby (art. 14. ust. 6). Odpowiedzialność prawna za naruszenie prawa spowodowane opublikowaniem materiału prasowego przewidziana jest w przepisach rozdziału 7 i 8 Prawa prasowego.

W przypadku wszczęcia przez UODO postępowania wobec mediów ujawniających dane w ramach działalności dziennikarskiej prowadziłoby to do sytuacji, w której Prezes UODO nie mógłby ocenić legalności takiego przetwarzania danych w oparciu o przesłanki określone w art. 6 ust. 1 RODO, z uwagi na wyłączenie stosowania tego przepisu do tego rodzaju działalności i musiałby postępowanie umorzyć.