Przeniesienie rezydencji podatkowej do Polski – tzw. ulga na powrót

Ulgę na powrót uregulowano w formie zwolnienia od podatku w dodanym art. 21 ust. 1 pkt 152 PDOFizU. Na jej podstawie wolne od podatku są:

1) przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy,

2) przychody z umów zlecenia zwartych z firmą, oraz

3) przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (opodatkowanej według skali podatkowej, liniowo lub 5% stawką w ramach IP BOX , a także opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych)

– uzyskane przez podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Polski, w wyniku czego podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 PDOFizU. Zwolnienie to dotyczy przychodów  w nieprzekraczającej w roku podatkowym kwocie 85 528 zł.

Zwolnienie obejmuje całość przychodów podatnika od roku zmiany rezydencji, tj. przychodów z zagranicy z tego roku i przychodów krajowych z tego roku. Prawo do stosowania zwolnienia przysługuje podatnikowi przez 4 kolejno po sobie następujące lata podatkowe, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł miejsce zamieszkania do Polski i wyniku czego uzyskał w Polsce rezydencję podatkową, albo od początku roku następnego. Podatnik sam wybierze rok, od którego będzie korzystał z ulgi. Podatnik z tej ulgi może skorzystać tylko raz.

Warunki zastosowania ulgi

Zwolnienie przysługuje jeśli:

1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, oraz

2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania w Polsce  w okresie obejmującym:

a) 3 lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, oraz

b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, oraz

3) podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo kraju UE, EOG albo Konfederacji Szwajcarskiej, lub

b) miał miejsce zamieszkania:

– nieprzerwanie co najmniej przez okres 3 lat poprzedzających dany rok oraz okres od początku roku do dnia poprzedzającego dzień zmiany miejsca zamieszkania – w państwie UE, EOG, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

– na terytorium Polski nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych  poprzedzających okres wskazany powyżej, oraz

4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Dodatkowo, jeżeli podatnik będzie korzystał z „PIT zero” dla osób do 26 roku życia (zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 148 PDOFizU) oraz z ulgi na powrót, to suma przychodów zwolnionych od podatku w ramach obu tych ulg, nie będzie mogła przekroczyć 85 528 zł rocznie.

Wyższe składki ZUS w 2022 roku

W przypadku przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą dłużej niż 2 lata, wysokość składek ZUS zależy od wartości prognozowanego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia na kolejny rok. Wartość ta opublikowana została już w ustawie budżetowej na 2022 rok. Wynosi ona 5922 zł i jest aż o 663 zł wyższa niż w roku 2021. Podstawę wymiaru składek ZUS na 2022 rok stanowi 60% tej kwoty, czyli 3553,20 zł.

W przypadku nowych przedsiębiorców (działalność gospodarcza prowadzona krócej niż 2 lata) wysokość składek ZUS uzależniona jest od minimalnego wynagrodzenia za pracę. W 2022 roku płaca minimalna wynosić będzie 3010 zł, tj. o 210 zł więcej niż w roku 2021. Podstawę wymiaru składek ZUS dla nowych przedsiębiorców stanowi 30% minimalnego wynagrodzenia czyli kwota 903 zł.

Składki ZUS dla osób prowadzących działalność gospodarczą w roku 2022 wynoszą więc odpowiednio:

Rodzaj składek	Składki pełne	Składki preferencyjne
Podstawa wymiaru	3 553,20 zł	903,00 zł
Składka emerytalna	693,58 zł	176,27 zł
Składka rentowa	284,26 zł	72,24 zł
Składka chorobowa	87,05 zł	22,12 zł
Składka wypadkowa	59,34 zł	15,08 zł
Składka na Fundusz Pracy	87,05 zł	–
Łącznie bez składki zdrowotnej	1211,28 zł	285,71 zł
Wzrost w stosunku do roku 2021	12,6%	7,5%

Łącznie, pełne składki ZUS na rok 2022 (bez składki zdrowotnej) wyniosą 1211,28 zł wobec 1075,68 zł w roku 2021. Oznacza to wzrost o 135,60 zł czyli o 12,6% w stosunku do roku poprzedniego.

Preferencyjne składki ZUS na rok 2022 (bez składki zdrowotnej) wyniosą 285,71 zł wobec 265,78 zł w roku 2021. Oznacza to wzrost o 19,93 zł czyli o 7,5% w stosunku do roku poprzedniego.

Powyższe wartości nie zawierają składki zdrowotnej. Wysokość składki zdrowotnej w 2022 roku będzie bowiem wyliczana dla każdego przedsiębiorcy oddzielnie i będzie zróżnicowana w zależności od formy opodatkowania, jaką wybrał dany przedsiębiorca.

W 2022 roku tylko nieliczne grupy przedsiębiorców utrzymają prawo do opłacania składki zdrowotnej w ryczałtowej wysokości. Przykładowo,  osoba rozliczająca podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, której roczne przychody kształtują się w przedziale 60 – 300 tys. zł, zapłaci stałą składkę w wysokości ok. 540 zł (zobacz szczegóły).

Po uwzględnieniu takiej przykładowej wartości składki zdrowotnej, łączna wartość składek ZUS w 2022 roku wyniesie ok. 825 zł miesięcznie dla nowych firm oraz ok. 1750 zł dla pozostałych przedsiębiorców.

Źródło: zus.pl

Stanowisko Rady Ministrów do poselskiego projektu ustawy dotyczącego weryfikacji przez pracodawców zaszczepienia przeciwko COVID-19

Rada Ministrów pozytywnie ocenia poselski projekt ustawy, który umożliwi pracodawcom sprawowanie rzeczywistej kontroli nad ryzykiem wystąpienia COVID-19 w zakładzie pracy. Wskazano, że w celu ograniczenia pandemii COVID-19, pracodawca powinien mieć narzędzie, dzięki któremu będzie miał możliwość weryfikacji statusu zdrowotnego pracowników oraz osób pozostających w stosunku cywilnoprawnym z tym pracodawcą. Rozwiązanie to pozwoli zapewnić bezpieczne warunki w zakładach pracy.

Najważniejsze założenia jakie przewiduje poselski projekt ustawy

Plan kontroli sektorowych UODO na 2022 rok

Jak wynika z zatwierdzonego przez Prezesa UODO rocznego planu kontroli  jednym z punktów jest sprawdzenie procesów zabezpieczenia i udostępniania danych osobowych przetwarzanych przez podmioty przetwarzające w związku z użytkowaniem aplikacji mobilnych.

Ponadto UODO przyjrzy się przetwarzaniu danych osobowych klientów i potencjalnych klientów banków w zakresie profilowania . Sprawdzi też sposoby informowania osób ubiegających się o kredyt o dokonanej ocenie zdolności kredytowej w związku z art. 70a ustawy Prawo bankowe.

Dodatkowo UODO zweryfikuje przetwarzanie danych osobowych przez organy przetwarzające w Systemie Informacyjnym Schengen i Wizowym Systemie Informacyjnym.

Zaplanowane kontrole podyktowane są licznymi sygnałami (w tym skargami, pytaniami i zgłoszeniami naruszeń ochrony danych osobowych) wskazującymi na zagrożenia naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych oraz duże społeczne zainteresowanie tego typu problemami.  Dlatego też Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych uznał je  za istotne z punktu widzenia zadań realizowanych przez organ nadzorczy.

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2250

Nabycie sprawdzające – nowy instrument dla organów skarbowych do kontroli podatników

Procedura nabycia sprawdzającego została uregulowana w dodanym rozdziale 1b działu V KASU. Przepisy te zostały wprowadzone w ramach tzw. Polskiego Ładu. W założeniach wprowadzenia nabycia sprawdzającego ma ono cechować się brakiem nadmiernego formalizmu i przyczynić się do skuteczniejszego przeciwdziałania procederowi niewystawiania albo niewydawania paragonu fiskalnego.

Nabycie sprawdzające jest dokonywane w miejscu sprzedaży towarów lub świadczenia usług przez sprawdzanego. Niezwłocznie po nabyciu towaru lub usługi od sprawdzanego sprawdzający:

1) okazuje sprawdzanemu legitymację służbową;

2) informuje sprawdzanego o dokonaniu nabycia sprawdzającego;

3) poucza sprawdzanego o jego prawach i obowiązkach.

Na żądanie sprawdzanego sprawdzający okazuje również stałe upoważnienie do dokonywania nabycia sprawdzającego.

Osobą uprawnioną do dokonania nabycia sprawdzającego może być zatrudniony w jednostce organizacyjnej KAS, wykonujący czynności służbowe w jednostce organizacyjnej (w urzędzie skarbowym, urzędzie celno-skarbowy wraz z podległymi oddziałami celnymi),  funkcjonariusz pełniący służbę w urzędzie celno-skarbowym lub podległym mu oddziale celnym. Naczelnik urzędu skarbowego i naczelnik urzędu celno-skarbowego mogą dokonywać nabycia sprawdzającego na całym terytorium Polski.

Towar nabyty w toku nabycia sprawdzającego jest niezwłocznie zwracany sprawdzanemu wraz z paragonem fiskalnym dokumentującym sprzedaż tego towaru, jeżeli paragon ten został wydany. Towar nie podlega zwrotowi, jeżeli z uwagi na jego rodzaj lub szczególne właściwości nie jest możliwa jego ponowna sprzedaż. Usługa wykonana w toku nabycia sprawdzającego nie podlega zwrotowi.

Jeżeli w toku nabycia sprawdzającego nie stwierdzono nieprawidłowości w zakresie rejestracji na kasie lub wydania paragonu, sprawdzający sporządza notatkę służbową. Natomiast w innych okolicznościach sprawdzający z nabycia sprawdzającego sprawdzający sporządza protokół, jeżeli:

1) stwierdzono naruszenie w zakresie wywiązywania się przez sprawdzanego z ww. obowiązków;

2) zaistniały okoliczności, o których mowa w art. 94p ust. 2 albo 3 KASU (niezwrócenie towaru);

3) nabycie sprawdzające dotyczy usługi;

4) sprawdzany odmówił: przyjęcia zwracanego towaru, zwrotu otrzymanej zapłaty za zwracany towar, przyjęcia paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż zwracanego towaru.

W sprawach o wykroczenia skarbowe ujawnione w związku z nabyciem sprawdzającym postępowanie mandatowe prowadzi naczelnik urzędu skarbowego dokonujący tego nabycia.

Szybszy zwrot VAT dla podatników wystawiających e-faktury

Od 1.1.2022 r. na podstawie zmian wprowadzonych ustawą z 29.10.2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2076) podatnicy mają możliwość wystawiania e-faktur, tj. faktur ustrukturyzowanych wystawianych przy użyciu Krajowego Systemu e-Faktur. Aby zachęcić podatników do wystawiania w ten sposób faktur, przewidziano dla nich prawo do szybszego zwrotu VAT w ciągu 40 dni. Aby skorzystać z tej możliwości  podatnicy muszą spełnić łącznie jeszcze inne warunki, które wskazano w art. 87 ust. 5b VATU.

Na podstawie art. 87 ust. 5b VATU urząd skarbowy jest obowiązany dokonać zwrotu VAT w terminie 40 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, jeśli łącznie są spełnione następujące warunki:
1) wszystkie faktury sprzedażowe wystawiane są przez podatnika w formie ustrukturyzowanej;

2) kwota podatku naliczonego lub różnicy podatku, nierozliczona w poprzednich okresach rozliczeniowych wykazana w deklaracji (kwota z przeniesienia) nie przekracza 3000 zł;

3) podatnik – przez kolejne 12 miesięcy poprzedzających bezpośrednio okres, w rozliczeniu za który występuje z wnioskiem o zwrot – był:

a) zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,

b) składał za każdy okres rozliczeniowy deklaracje VAT (JPK_V7M, JPK_V7K),

c) posiadał rachunek rozliczeniowy lub imienny rachunek w SKOK, zawarty w tzw. białej liście podatników VAT.

W konsekwencji z szybszego zwrotu VAT w ciągu 40 dni nie mogą skorzystać podatnicy VAT, którzy dopiero rozpoczęli lub wznowili działalność gospodarczą.

Ponadto, szybszy zwrot VAT przysługuje również, gdy podatnik spełnia wszystkie inne ww. warunki, a nie wystawi faktury ustrukturyzowanej ze względu na:

1. brak możliwości wystawienia faktury ustrukturyzowanej spowodowanej brakiem zgodności formularza ze wzorem faktury ustrukturyzowanej, czyli faktury drukowane na kasach fiskalnych lub wystawiane przez nabywcę w ramach samofakturowania,
2. wystawienie na kasie fiskalnej uproszczonej faktury (paragon z NIP nabywcy do wartości 450 zł),
3. wystawienie faktury dotyczącej sprzedaży na odległość w ramach procedury VAT OSS (z zagranicznymi stawkami VAT).

W przypadku szybszego zwrotu VAT, następuje on na rachunek rozliczeniowy podatnika, a nie na rachunek VAT.

Najem indywidualny opodatkowany tylko w ramach ryczałtu

W Polskim Ładzie wprowadzono jednolite zasady opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOFizU, tj. z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, w tym również dzierżawy, poddzierżawy działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.  Wszyscy podatnicy osiągający przychody z tego tytułu będą stosowali takie same zasady opodatkowania tych przychodów, które będą  opodatkowane wyłącznie ryczałtem ewidencjonowanym.

Jednak na podstawie art. 71 ustawy z 29.10.2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105) – podatnicy osiągający w 2022 r. przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOFizU, mogą stosować zasady opodatkowania tych przychodów obowiązujące na dzień 31.12.2021 r.

Zatem w 2022 roku wynajmujący lokale w ramach najmu prywatnego mają jeszcze wybór co do formy opodatkowania i mogą rozliczać przychody z tego jeszcze na zasadach ogólnych. Przychód z tego tytułu rozliczany na zasadach ogólnych można obniżyć o koszty na remont lokalu, jego wyposażenie, czy też odpisy amortyzacyjne. Przy czym dokonywanie odpisów amortyzacyjnych dotyczy tylko lokali nabytych lub wytworzonych przed 1.1.2022 r.

Przychody z najmu prywatnego będą od 1.1.2023 r. opodatkowane wyłącznie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, co oznacza, że osoby obecnie rozliczające przychody z tego tytułu na zasadach ogólnych będą zobowiązane zmienić formę opodatkowania i już nie będą mogły pomniejszać przychodów o koszty podatkowe. Ryczałt dla przychodów z tego tytułu nie ulega zmianie i będzie wynosił 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł.

W związku z koniecznością stosowania od przyszłego roku ryczałtu ewidencjonowanego do przychodów z najmu prywatnego warto przyjrzeć się zwartej umowie najmu. Organy podatkowe zajmują stanowisko, zgodnie z którym ryczałt ewidencjonowany od przychodów z tytułu najmu można liczyć tylko od kwoty czynszu najmu pobieranego przez wynajmującego. Jeśli dotychczas wynajmujący rozliczają się na zasadach ogólnych, to warto dostosować umowę najmu do tego korzystnego stanowiska organów.

Wypadki przy pracy. Podsumowanie 2021

W I półroczu 2021 r. zgłoszono 27 200 osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy. Jest to o 13,1% więcej niż w I półroczu 2020 r. Zwiększyła się również liczba osób poszkodowanych przypadająca na 1000 osób pracujących, czyli tzw. wskaźnik wypadkowości. W 2020 r. wskaźnik ten wynosił 1,77, natomiast w pierwszym półroczy 2021 r osiągnął wartość 2,01.

Najwyższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w województwach:

Najniższy wskaźnik wypadkowości zarejestrowano w województwach:

Patrząc wg rodzajów działalności gospodarczej, najwyższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w sekcjach:

Najniższy wskaźnik wypadkowości odnotowano w sekcjach:

Udział osób poszkodowanych w wypadkach śmiertelnych wyniósł 0,3% ogólnej liczby osób poszkodowanych w wypadkach przy pracy, a w wypadkach ciężkich było to 0,6%. Z danych za 2020 r. wynika, że w stosunku do I półrocza 2020 r. odnotowano wzrost udziału osób poszkodowanych zarówno w wypadkach śmiertelnych, jak i ciężkich po 0,1%.

Liczba osób poszkodowanych w wypadkach z innym skutkiem zwiększyła się o 13%.

Poszkodowani w wypadkach przy pracy w I półroczu 2021 r. wg wydarzeń powodujących urazy (dane przybliżone):

Przyczyny wypadków przy pracy w I półroczu 2021 r. były następujące (dane przybliżone):

Poszkodowani w wypadkach przy pracy w I półroczu 2021 r. według czynności wykonywanych przez poszkodowanego w chwili wypadku:

Poszkodowani w wypadkach przy pracy w I półroczu 2021 r. według umiejscowienia urazu (dane przybliżone):

Źródło:stat.gov.pl

Procedura szczególna OSS i IOSS – działanie przez pełnomocnika

Ministerstwo informuje, że w przypadku składania zgłoszenia rejestracyjnego do szczególnej procedury OSS i IOSS przez pełnomocnika wymagane jest złożenie druku pełnomocnictwa szczególnego PPS-1.

Druk PPS-1 dostępny jest na stronie podatki.gov.pl.

Złożenie kompletu dokumentów pozwoli na szybsze zakończenie procesu rejestracji do szczególnej procedury OSS i IOSS.

Przypominamy również, że złożenie druku PPS-1 wiąże się z wniesieniem opłaty skarbowej w wysokości 17 zł.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Dni wolne od pracy w 2022 r.

Dniami ustawowo wolnymi od pracy w 2022 r. są:

Święto przypadające w sobotę

Oprócz 1 stycznia 2022 r. żadne inne święto nie przypada w sobotę. Dzień wolny za 1 stycznia 2022 r. należy oddać pracownikom w tym samy okresie rozliczeniowym, w którym przypadł 1 stycznia. Jeżeli pracownik chorował 1 stycznia 2022 r. bądź przebywał na kwarantannie albo w izolacji domowej, to ma prawo do dnia wolnego za 1 stycznia. Zgodnie z art. 130 § 2 KP, każde święto występujące w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin. Natomiast choroba przypadająca w dniu wolnym od pracy nie obniża obowiązującego wymiaru czasu pracy. Z przepisu art. 130 § 3 KP wynika, że wymiar czasu pracy obniża się o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności w pracy, ale tylko takich, które przypadły do przepracowania w czasie tej nieobecności, zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy. Oznacza to zatem, że wymiar czasu pracy pracownika przebywającego na zwolnieniu lekarskim ulega obniżeniu o liczbę godzin pracy, jaką pracownik miałby do przepracowania, zgodnie z obowiązującym go harmonogramem czasu pracy, gdyby z tego zwolnienia nie korzystał. Sobota była natomiast dniem wolnym od pracy, a zatem nie obniżała wymiaru czasu pracy choremu pracownikowi. Z powyższego wynika, że jeżeli nieobecność pracownika przypadała na świąteczną sobotę, pracownik ma prawo do dnia wolnego za święto.

Jeśli natomiast pracownik chorował czy przebywał na kwarantannie albo w izolacji w dzień udzielony za 1 stycznia, wówczas nie ma prawo do odbioru kolejnego dnia. Dzień wolny za świąteczną sobotę należy traktować tak, jak wolną roboczą sobotę. Pracownik nie otrzymuje dodatkowego dnia wolnego, jeżeli jest chory w wolną sobotę.

Święta przypadające w niedzielę

1 maja i 25 grudnia 2022 r. przypadają w niedzielę. Z punktu widzenia planowania czasu pracy oraz jego rozliczania święto przypadające w niedzielę nie wpływa na obliczanie godzin czasu pracy do przepracowania. Z tytułu zdublowania wolnego, czyli i wolnej niedzieli i wolnego dnia świątecznego nie przysługuje dodatkowy dzień wolny do oddania. Ta zasada dotyczy tylko święta przypadającego w sobotę.

Szczególne zasady dotyczące święta przypadającego w niedzielę odnoszą się jedynie do sytuacji świadczenia pracy w taki dzień. Zgodnie z art. 151¹¹ § 4 KP, do pracy w święto przypadające w niedzielę stosuje się przepisy dotyczące pracy w niedzielę. Jeżeli więc pracownik będzie wykonywał pracę 1 maja albo 25 grudnia 2022 r., wówczas będzie mu przysługiwał dzień wolny w okresie 6 dni kalendarzowych poprzedzających lub następujących po takiej niedzieli. W braku możliwości wykorzystania wolnego w tym terminie, pracownik ma prawo do wolnego do końca okresu rozliczeniowego, a jeśli też nie byłoby to możliwe – dodatek do wynagrodzenia w wysokości 100% za każdą godzinę pracy w święto.

Warto zauważyć, że odnośnie do 25 grudnia 2022 r. powyższa zasada w praktyce musi zostać zmodyfikowana, jeżeli 31 grudnia 2022 r. kończy się okres rozliczeniowy. Z uwagi na konieczność rozliczenia czasu pracy, pracodawca będzie obowiązany udzielić dnia wolnego za niedzielę do 31 grudnia 2022 r. włącznie, chyba że będzie to niemożliwe i pracownik otrzyma wynagrodzenie z dodatkiem.

Przedłużenie weekendu majowego i czerwcowego

W 2022 r. 2 maja i 17 czerwca przypadają w piątek, po dniu ustawowo wolnym od pracy. Pracodawca może udzielić pracownikom wolnego 2 maja i 17 czerwca na dwa sposoby. Po pierwsze, ma prawo uznać, że jest to dodatkowy dzień wolny, wliczany do czasu pracy i w związku z tym płatny tak samo, jak dni przepracowane. Jest to dopuszczalne działanie na korzyść pracowników. Po drugie, pracodawca ma prawo zamienić dni wolne wynikające z rozkładu czasu pracy w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy. Zwyczajowo dniem rozkładowo wolnym jest sobota, ale może to być inny dzień. Dlatego pracodawca, u którego soboty są wolne, może wprowadzić sobotę pracującą, a w zamian za to wolny 2 maja czy 17 czerwca. Warunkiem takiej modyfikacji jest to, aby 2 maja i sobota za 2 maja przypadały w tym samym okresie rozliczeniowym (to samo dotyczy oczywiście 17 czerwca). Nie ma przy tym obowiązku, aby takie ustalenia odnosiły się do wszystkich członków załogi. Pracodawca może zindywidualizować rozkład w taki sposób, aby zapewnić obecność kilku osób w pracy 2 maja czy 17 czerwca, jeżeli uzna to za potrzebne.