Zmiany w oznaczaniach wyrobów akcyzowych znakami akcyzy

Przygotowano rozporządzenie Ministra Finansów zmieniające rozporządzenie w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy. Zmiany, które zawiera to rozporządzenie są związana z wprowadzeniem nowych wzorów znaków akcyzy w postaci banderol podatkowych i legalizacyjnych na wyroby winiarskie i płyn do papierosów elektronicznych oraz określeniem sposobu nanoszenia tych znaków akcyzy na opakowania jednostkowe wyrobów. Ponadto projektowana zmiana rozporządzenia związana jest z wprowadzeniem elektronizacji otrzymywania znaków akcyzy.

Jak uzasadnia ministerstwo, sposoby oznaczania typowych opakowań jednostkowych dla wyrobów winiarskich i płynu do papierosów elektronicznych nie są wystarczające, ponieważ kształt niektórych opakowań uniemożliwia prawidłowe i trwałe umieszczenie banderoli. Ponadto, w obowiązującym stanie prawnym, w sytuacji, gdy podmioty obowiązane do stosowania znaków akcyzy składają wstępne zapotrzebowanie poprzez portal PUESC, nie mają możliwości podpisania tego dokumentu podpisem zaufanym, podpisem osobistym, albo innym podpisem elektronicznym zapewniającym autentyczność deklaracji i podań, podobnie jak w przypadku wniosku o wydanie banderol.

Stąd w projekt rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy wprowadzono:

1) dodatkowe sposoby oznaczania wyrobów winiarskich i płynu do papierosów elektronicznych;

2) możliwość podpisywania wstępnego zapotrzebowania podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo innym podpisem elektronicznym zapewniającym autentyczność deklaracji i podań.

Planuje się wejście w życie tego rozporządzenia w terminie 14 dni od jego dnia ogłoszenia.

Kasy rejestrujące mające postać oprogramowania dla usług mycia i czyszczenia samochodów

Przygotowano zmianę w rozporządzeniu Ministra Finansów z 29.5.2020 r. w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (Dz.U. z 2020 r. poz. 965). Jej przyczyną jest rozszerzenie możliwości stosowania kas rejestrujących mających postać oprogramowania o kolejną grupę podatników, tj. świadczących usługi mycia, czyszczenia samochodów i podobnych usług (PKWiU 45.20.30.0), w tym przy użyciu urządzeń obsługiwanych przez klienta, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność w bilonie lub banknotach, lub innej formie (bezgotówkowej).

Zmiany te zostały przygotowane w rozporządzeniu Ministra Finansów zmieniające rozporządzenie w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania, które wejdzie w życie 1.7.2022 r.

W ocenie ministerstwa finansów, stosowanie kas w postaci oprogramowania ma zwiększyć efektywność działań administracji skarbowej w zakresie zwalczania nierejestrowanej sprzedaży detalicznej oraz unikania i uchylania się od opodatkowania w zakresie VAT, poprzez wprowadzone mechanizmy kontrolne w czasie rzeczywistym.

Polski Ład – zmiany w składce zdrowotnej dla przedsiębiorców

Zmiany polegają na wyłączeniu z przychodów uwzględnianych przy obliczaniu składki zdrowotnej większości przychodów wolnych od podatku dochodowego w szerokim rozumieniu, czyli niepodlegających opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy PIT, jak i odrębnych przepisów, np. rozporządzeń o zaniechaniu poboru podatku.

Zmiana pozwala na obliczenie dochodu na potrzeby składki zdrowotnej w sposób zbliżony do dochodu obliczanego dla celów PIT, w tym z uwzględnieniem tzw. różnic remanentowych.

Różnice remanentowe będą również uwzględniane przy obliczaniu miesięcznej składki zdrowotnej przez osoby sporządzające remanent w trakcie roku. To pozwoli na uwzględnienie stanu remanentu sporządzonego na 1 stycznia 2022 r., czyli takiego, w którym uwzględniono między innymi towary zakupione w 2021 r. Co istotne, w odniesieniu do roku 2022 przedsiębiorca nie będzie musiał zwiększać dochodu dla celów składki zdrowotnej, jeżeli remanent końcowy będzie wyższy od remanentu początkowego.

Zmiany będą dotyczyć też sprzedaży środków trwałych, które dla potrzeb PIT były amortyzowane przed 2022 r. zostaną one wyłączone z przychodów uwzględnianych przy obliczaniu składki zdrowotnej.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Rezygnacja z dobrowolnie zainstalowanej kasy rejestrującej

Stan faktyczny

Podatnik (osoba fizyczna) świadczy usługi księgowe na rzecz innych przedsiębiorców oraz w niewielkim zakresie dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W 2015 r. źle zinterpretował przepisy i dobrowolnie zainstalował kasę rejestrującą. W żadnych z poprzednich lat obrót ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył 20 000 zł. Podatnik nie świadczy usług doradczych. Sprzedaż dla osób fizycznych i rolników ryczałtowych jest sporadyczna. Posiadanie kasy wiąże się z dodatkowymi obowiązkami i kosztami, a użytkowanie jej jest bardzo rzadkie. W tej sytuacji podatnik ma wątpliwość czy może zrezygnować z kasy rejestrującej biorąc pod uwagę wyżej opisaną sytuację?

W ocenie podatnika, ponieważ sporadycznie użytkowa kasy rejestrującej, a jego obroty nie przekraczają 20 000 zł dla osób fizycznych i rolników ryczałtowych nie ma obowiązku ewidencjonowania sprzedaży w kasie.

Stanowisko organu podatkowego

W wydanej interpretacji organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe. Organ zauważył, że analizując kwestie związane z rezygnacją z kasy zasadne jest odnieść się do treści § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. W zamieszczonym tam katalogu usług, które są wyłączone ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania bez względu na osiągane obroty, ustawodawca nie uwzględnił usług księgowych. Znajdują się tam natomiast w ust. 1 pkt 2 lit. h usługi doradcze, których jak podatnik wskazał nie świadczy. W związku z tym, że świadczone przez podatnika usługi księgowe nie zostały wymienione wśród usług względem których nie stosuje się zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania oraz mając na względzie fakt, że obrót ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej obligujący do stosowania ewidencji przy zastosowaniu kasy nie został przekroczony, to podatnik może skorzystać ze zwolnienia o którym mowa w § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia. Zatem podatnika świadczącego usługi księgowe nadal obowiązują zasady ogólne, co oznacza, że może on korzystać w 2021 r. ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej wskazanych usług, czyli zrezygnować z kasy rejestrującej, o ile sprzedaż zrealizowana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych nie przekroczy kwoty 20 000 zł. Podatnik, świadcząc usługi księgowe nie był obowiązany prowadzić ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Podsumowanie

Z interpretacji organu podatkowego wynika, że jeżeli obowiązek stosowania kasy rejestrującej jeszcze nie powstał, a podatnik zainstalował dobrowolnie kasę, to może z tej rejestracji za pomocą kasy zrezygnować, bowiem nadal obejmuje go brak tego obowiązku.

Kopie ewidencji czasu pracy kierowcy

Na podstawie art. 94 KP pracodawca jest obowiązany m.in. prowadzić i przechowywać w postaci papierowej lub elektronicznej dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników (dokumentacja pracownicza). Zakres treści dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy określa § 6 DokPracR, wskazując, m.in. że obejmuje ona ewidencję czasu pracy. Ustawa o czasie pracy kierowców nie reguluje wszystkich kwestii związanych z ewidencją, nie można uznać jej postanowień za wyczerpujące. Zdaniem autora w pełni znajdują do niej zastosowanie – jako że jest to dokumentacja wchodząca w zakres dokumentacji pracowniczej tylko objętej częściowo odrębną regulacją – przepisy o wydawaniu kopii całości lub części dokumentacji. Inna interpretacja prowadziłaby do nieakceptowalnych wniosków – kierowca mógłby domagać się udostępnienia do wglądu ewidencji ale już nie jej kopii, osoba bliska nie mogłaby w razie zgonu kierowcy domagać się kopii ewidencji.

Przepisy art. 94¹² KP wprowadzają wprost obowiązek wydawania przez pracodawcę kopii całości lub części dokumentacji pracowniczej na wniosek:

1) pracownika lub byłego pracownika albo

2) wymienionych w art. 94⁹ § 3 KP osób bliskich w przypadku śmierci pracownika lub byłego pracownika.

Uprawnienie to przysługuje następującym członkom rodziny zmarłego:

1) dzieciom własnym, dzieciom drugiego małżonka oraz dzieciom przysposobionym;

2) przyjętym na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnukom, rodzeństwu i innym dzieciom, z wyłączeniem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka;

3) małżonkowi (wdowie i wdowcowi);

4) rodzicom, w tym ojczymowi i macosze oraz osobom przysposabiającym.

Nowelizacja PPE przyjęta przez Rząd

Pracownicze programy emerytalne stanowią grupową formę budowania kapitału na emeryturę i obok PPK są częścią drugiego filaru emerytalnego. Zgodnie z danymi na koniec 2020 r. (danych za rok 2021 jeszcze nie ma) KNF wskazał, że w PPE prowadziło 2370 pracodawców, a PPE oferuje 30 instytucji finansowych. W PPE uczestniczyło wówczas 631 761 osób, a łączna wartość aktywów zgromadzonych w PPE wynosiła ok. 17 mld zł. W 2021 r. nastąpił najprawdopodobniej wzrost aktywów do około 20 mld zł, natomiast liczba programów i uczestników mogła się zwiększyć w nieznaczny sposób.

W ramach nowelizacji PPE przewidziano przede wszystkim:

1) wprowadzenie przepisów dotyczących przenoszenia środków zgromadzonych w PPE przez dotychczasową instytucję zarządzającą do nowego zarządzającego;

2) uatrakcyjnienie warunków uczestnictwa w PPE, jeśli chodzi o wnoszenie przez uczestnika składki dodatkowej (dobrowolnej):

3) wprowadzenie ułatwienia dla pracodawców w prowadzeniu pracowniczych programów emerytalnych:

4) ułatwienie pracodawcom, którzy prowadzą PPE, czasowe zawieszenie bądź ograniczenie wydatkowania środków na PPE w związku z trudną sytuacją finansową;

5) zmianę przepisów, które określają zasady zawieszania składki podstawowej i ograniczania jej wysokości:

6) skrócenie z 12 miesięcy do 3 miesięcy okresu wypowiedzenia w przypadku podjęcia przez pracodawcę jednostronnej decyzji o likwidacji PPE.

Poza PPE rząd planuje również zmiany w ramach IKE i IKZE:

1) ułatwienie zawierania umowy o prowadzenie IKE i IKZE przez umożliwienie jej zawarcia w postaci elektronicznej;

2) dostosowanie przepisów, które regulują limit wpłat na IKZE dokonywanych przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą – od 2021 r. prowadzący JDG mogą wpłacać na IKZE środki w większej wysokości niż pozostałem osoby – ponad 10 500 zł w 2022 r., wobec ponad 7000 zł dla pozostałych osób.

Obowiązek przesyłania księgi przychodów i ewidencji środków trwałych drogą elektroniczną

Znowelizowane przepisy ustawy o podatku dochodowym, określane Polskim Ładem, wprowadzają obowiązek przesyłania przez podatników prowadzących księgi, księgi rachunkowe lub ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ww. ewidencji przy użyciu programów komputerowych oraz przesyłania do urzędu skarbowego ksiąg i ewidencji:

1) według stanu na ostatni dzień:

a) miesiąca – w przypadku gdy stanowią podstawę ustalania zaliczek miesięcznych,

b) kwartału – w przypadku gdy stanowią podstawę ustalania zaliczek kwartalnych

– w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po upływie odpowiednio tego miesiąca albo kwartału oraz

2) po zakończeniu roku podatkowego w terminie do dnia upływu terminu określonego dla złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 PDOFizU.

Zarówno księgi, jak i ewidencję środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przesyłana będzie w formie elektronicznej.

Obowiązek obejmie również podmioty prowadzące działy specjalne produkcji rolnej, z tytułu prowadzenia których dochody są ustalane na podstawie prowadzonych ksiąg.

Na takich samych zasadach i w tych samych terminach jak w PDOFizU, będzie przesyłana ewidencja przychodów a także wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w RyczałtU.

Analogiczne obowiązki zostaną wprowadzone również dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

W obu przypadkach przepisy wejdą w życie z dniem 1.1.2023 r.

EROD: Wytyczne w sprawie prawa dostępu do danych

Wytyczne przedstawiają różne aspekty prawa dostępu do danych i dostarczają bardziej precyzyjnych wskazówek co do tego, jak prawo dostępu powinno być realizowane w różnych sytuacjach. Dokument zawiera m.in. wyjaśnienia dotyczące zakresu prawa dostępu, informacji, które administrator musi przekazać osobie, której dane dotyczą, formatu wniosku o dostęp, głównych sposobów zapewnienia dostępu oraz pojęcia żądań ewidentnie nieuzasadnionych lub nadmiernych. Warto zauważyć, że stanowiska i opinie przedstawione podczas spotkania interesariuszy w listopadzie 2019, zostały uwzględnione w trakcie prac nad dokumentem. Wytyczne będą przedmiotem konsultacji publicznych przez 6 tygodni.

Ponadto podczas posiedzenia plenarnego EROD przyjęła pismo w odpowiedzi na pisma wzywające do jednolitej interpretacji zgody na stosowanie plików cookie. W piśmie tym Rada podkreśla, że zależy jej na zapewnieniu zharmonizowanego stosowania zasad ochrony danych w całym Europejskim Obszarze Gospodarczym. Również w tym celu EROD powołała niedawno grupę zadaniową ds. banerów cookie, której rolą jest koordynowanie odpowiedzi na skargi dotyczące banerów cookie. Ponadto EROD przypomina o zaktualizowanych wytycznych dotyczących zgody, aby zapewnić zharmonizowane podejście do warunkowości zgody i jednoznacznego wyrażania woli.

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2260

Dłuższe terminy sprawozdawcze oraz na złożenie zeznań CIT za 2021 rok

Wydłużenie przypadających w 2022 r. terminów m.in. na sporządzenie, zatwierdzenie i przekazanie sprawozdań finansowych będzie dotyczyć:

Projekt rozporządzenia ws. wydłużenia terminów sprawozdawczych i ewidencyjnych został przekazany do uzgodnień zewnętrznych i konsultacji publicznych.

CIT

Wydłużenie terminu dla składania zeznań podatkowych w CIT za 2021 r. będzie dotyczyć wszystkich podatników. Termin zostanie wydłużony o 3 miesiące na:

Źródło: Ministerstwo Finansów

Pracodawca zapyta pracownika czy ma negatywny wynik testu na COVID-19

Według pomysłodawców projektu konieczne jest wprowadzenie również innych instrumentów hamujących rozprzestrzenianie się COVID-19. Zgodnie z ideą w treści założeń nie przewidziano innego traktowania osób, które przebyły infekcję, osób, które poddały się szczepieniom ochronnym przeciwko COVID-19 oraz osób niezaszczepionych pod względem obowiązku testowania przeciwko COVID-19

Pracodawcy oraz pracownicy objęci regulacjami

Proponowanymi regulacjami objęci są pracownicy oraz pracodawcy w rozumieniu projektowanej ustawy. Sformułowane w projekcie definicje pracownika oraz pracodawcy wykraczają poza Kodeks pracy. Tym samym przez pracodawcę w rozumieniu projektowanej ustawy należy rozumieć także osobę lub jednostkę organizacyjną, na rzecz której jest wykonywana umowa agencyjna, umowa zlecenia, inna umowa o świadczenie usług. Natomiast jako pracownika należy traktować również osobę wykonującą umowę agencyjną, umowę zlecenia, inną umowę o świadczenie usług.

Nieodpłatny test w kierunku COVID-19 dla pracownika

Projekt ustawy wskazuje, że w okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii COVID‑19, pracownik będzie uprawniony do nieodpłatnego wykonania testu diagnostycznego w kierunku COVID-19. Test będzie można wykonać raz w tygodniu, w drodze rozporządzenia możliwe będzie zwiększenie jak i zmniejszenie tej częstotliwości. Testy diagnostyczne będą finansowane ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65 ustawy z 31.3.2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw.

Ponadto projekt ustawy stwarza podstawę do żądania przez pracodawcę od pracownika podania informacji o posiadaniu negatywnego wyniku testu na obecność COVID-19. Pracodawca będzie mógł żądać podania informacji o negatywnym wyniku nie częściej niż raz w tygodniu, chyba że resort zdrowia umożliwi częstsze testowanie ze względu na sytuacje epidemiczną; zwiększenie bądź zmniejszenie przez ministra właściwego do spraw zdrowia częstotliwości wykonywania nieodpłatnych testów wpłynie również na uprawnienie pracodawcy.

W przypadku gdy pracownik nie przekaże pracodawcy informacji o posiadaniu negatywnego wyniku testu COVID-19, będzie on traktowany jak osoba, która nie poddała się testowi. Pracownik, który nie poddał się testowi nadal będzie świadczył u pracodawcy pracę na dotychczasowych zasadach (nie będzie z tego względu delegowany do wykonywania pracy poza stałe miejsce pracy bądź wykonywania pracy innego rodzaju), jednak w przewidzianych w projekcie ustawy sytuacjach będzie mógł zostać zobowiązany do zapłaty świadczenia odszkodowawczego z tytułu zakażenia COVID-19.

Odszkodowanie w przypadku braku informacji o negatywnym wyniku testu

Z wnioskiem o wszczęcie postępowania w przedmiocie świadczenia odszkodowawczego od pracownika, który nie poddał się testowi na COVID-19 , będzie mógł wystąpić pracownik, u którego zostało potwierdzone zakażenie, i który ma uzasadnione podejrzenie, że do zakażenia doszło w zakładzie pracy lub innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Przedmiotowy wniosek będzie on składał do pracodawcy w terminie, co do zasady, 2 miesięcy od dnia zakończenia izolacji.

W terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku pracownika pracodawca zobligowany będzie do zweryfikowania, czy wśród pracowników, z którymi miał kontakt pracownik zakażony wirusem, w przypadku potwierdzenia przez pracodawcę tej okoliczności pracodawca niezwłocznie, nie później niż w terminie 3 dni, przekaże wniosek pracownika zakażonego COVID-19 do wojewody właściwego ze względu na miejsce wyznaczone do wykonywania pracy wraz z listą pracowników, którzy nie poddali się testowi. Na podstawie otrzymanego wniosku wojewoda będzie wszczynał postępowanie w przedmiocie świadczenia odszkodowawczego. Przyznanie świadczenia odszkodowawczego z tytułu zakażenia wirusem SARS­‑CoV­‑2 będzie następowało w drodze decyzji, od której stronom, tj. wnioskodawcy oraz pracownikowi obowiązanemu do uiszczenia świadczenia przysługiwał będzie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy oraz prawo do wystąpienia ze skargą do sądu administracyjnego. Wysokość świadczenia odszkodowawczego z tytułu zakażenia wirusem SARS­‑CoV­‑2 wynosić będzie równowartość 5‑krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę, czyli w 2022 r. będzie to kwota maksymalnie 15 050 zł. Ostateczna decyzja w sprawie przyznania świadczenia odszkodowawczego z tytułu zakażenia wirusem SARS­‑CoV­‑2 stanowić będzie tytuł wykonawczy. Warto wskazać, że taka procedura będzie możliwa tylko w sytuacji, kiedy pracodawca zdecydował się skorzystać z przewidzianej projektem możliwości żądania od pracownika podania informacji o posiadaniu negatywnego wyniku testu na obecność COVID-19. W przypadku kiedy pracodawca nie skorzystał z rozwiązania przewidzianego projektowaną ustawą, a pracownik, u którego zostało potwierdzone zakażenie ma uzasadnione podejrzenie, że do zakażenia doszło w zakładzie pracy będzie mógł wystąpić do wojewody z wnioskiem o wszczęcie postępowania w przedmiocie świadczenia odszkodowawczego przysługującego od pracodawcy.

Projekt ustawy przewiduje możliwość dochodzenia przez pracodawcę, który skorzystał z możliwości żądania od pracownika podania informacji o posiadaniu negatywnego wyniku testu na COVID-19 świadczenia odszkodowawczego przysługującego od pracownika, który nie poddał się testowi. O takie świadczenie pracodawca będzie mógł się ubiegać, w przypadku gdy u pracowników, którzy mieli kontakt z pracownikiem, który nie poddał się temu testowi, stwierdzono zakażenie COVID-19, na skutek którego prowadzenie działalności przez pracodawcę zostało istotnie utrudnione.