To w Polsce zdecyduje się los KRS i Izby Dyscyplinarnej
Sąd Najwyższy rozstrzygnie, czy Izba Dyscyplinarna jest sądem w rozumieniu prawa UE. Ma też zabrać głos w sprawie statusu Krajowej Rady Sądownictwa. Chodzi o odpowiedź na pytanie, czy Rada daje gwarancje niezawisłości i niezależności. We wtorek Trybunał Sprawiedliwości UE odpowiedział na pytania prejudycjalne polskiego Sądu Najwyższego, stwierdzając, że w sytuacji uzasadnionych wątpliwości prawo krajowe można pominąć i stosować normy europejskie.
– Wydanie stosownych orzeczeń przez SN będzie dokonywane bez zbędnej zwłoki – oświadczyła po wyroku prof. Małgorzata Gersdorf, pierwsza prezes Sądu Najwyższego.
Jak do tego dojdzie? Mówi się, że sprawą zajmie się najpierw trzyosobowy skład Izby Pracy, który skieruje sprawę do składu siedmioosobowego, a ten – na posiedzenie całej Izby.
Kiedy to nastąpi?
– To musi potrwać. Pewnie kilka miesięcy – usłyszeliśmy w SN.
Porażka kasty
Prawnicy, pytani o komentarz do wyroku TSUE, są w ocenach podzieleni.
– To bardzo dobre orzeczenie – twierdzi Zbigniew Ziobro, minister sprawiedliwości i prokurator generalny. – To wielka porażka nadzwyczajnej kasty, tych wszystkich, którzy wierzyli, że ten wyrok sprawi, że Rada i nowa izba Sądu Najwyższego zostaną uznane za nieważne, nielegalne w świetle prawa europejskiego – oceniał Ziobro.
– Trybunał uznał we wtorek, że kwestie powoływania sędziów są objęte ustawodawstwem unijnym – podkreślał sędzia Tomasz Marczyński.
Innego zdania jest Leszek Mazur, przewodniczący KRS.
– Trybunał nie wkroczył na pole naszego porządku prawnego. Dał pewne wskazówki, które sprawią, że ten spór będzie się dalej toczył przed polskimi sądami – ocenia Mazur. Zapewnia też, że wielkiego niepokoju po ogłoszeniu wyroku nie dostrzega.
Dostrzega go za to adwokat Sylwia Gregorczyk-Abram z Komitetu Obrony Sprawiedliwości.
– W uzasadnieniu wyroku TSUE wprost stwierdza, że sądów, które są powoływane przez organ zależny od władzy politycznej, nie można określać jako niezależnych w rozumieniu standardów europejskich.
Który sąd właściwy?
Wśród komentatorów nie ma też zgodności, który sąd powinien się zająć sprawą. Michał Dworczyk z PiS twierdzi, że wyrok TSUE będzie musiał ocenić polski TK.
– To brzmi jak żart. Nie wiem, czy wynika z arogancji i impertynencji, czy z kompletnej ignorancji pana Dworczyka – odpowiada adwokat Michał Wawrykiewicz. I przekonuje, że TK nie ma żadnej kompetencji do badania wyroków TSUE.
Prokurator Tomasz Szafrański uważa z kolei, że po wtorkowym wyroku powodów do radości nie mają osoby, które liczyły, że zapadnie orzeczenie podważające sens całej reformy wymiaru sprawiedliwości.
– Trybunał jedynie przedstawił swoje poglądy co do atrybutów, które powinny dotyczyć procesu nominacji – uważa. I dodaje: – Wyrok w żaden sposób nie wpływa bezpośrednio na polski system prawa i nie podważa ani funkcjonowania powołanych nowych izb i KRS, ani też skuteczności nominacji sędziowskich dokonanych na podstawie nowych ustaw.
Iustitia apeluje
Stowarzyszenie Sędziów Polskich Iustitia informuje sędziów, co powinni robić do czasu wydania przez SN orzeczenia. Otóż sędziowie i kandydaci na nich mają się nie zgłaszać do konkursów. Powołani przy udziale obecnej KRS na stanowiska sędziowskie mają wstrzymać się od orzekania, a prawowici sędziowie nie sądzić z takimi osobami. Sędziowie sądów dyscyplinarnych powinni wstrzymać się od orzekania. Iusititia zwraca się też „do instytucji pełniącej dotąd rolę KRS oraz prezydenta” o natychmiastowe wstrzymanie postępowań nominacyjnych, a do ministra sprawiedliwości o nieogłaszanie nowych konkursów. Apel kierowany jest także do Sejmu i Senatu.
Stowarzyszenie zaapelowało, aby „w razie stwierdzenia przez SN, że KRS nie spełnia warunków niezależności od władzy politycznej” uchwalono nową ustawę, w której wybór 15 sędziów zostanie powierzony sędziom.
Michał Laskowski, rzecznik i sędzia Sądu Najwyższego
Czy wyrok TSUE to porażka czy zwycięstwo, to kwestia oceny. Myślę, że warto zapoznać się z jego skomplikowanym i obszernym uzasadnieniem. Pierwsze wrażenie może być takie, że nie jest to wyrok odpowiadający oczekiwaniom opozycji szeroko rozumianej, ale po zapoznaniu się z orzeczeniem i poszczególnymi jego punktami wrażenie to zdecydowanie maleje. W tym wyroku znalazło się jednak wiele takich rzeczy, które z punktu widzenia przeciwników zmian w sądownictwie są wartościowe. Dotyczy on zarówno Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego, jak i KRS. Rzeczywiście rodzi to problem prawidłowości powołania sędziów, którzy przez Krajową Radę Sądownictwa przechodzili. W dalszej perspektywie pojawia się pytanie: co z orzeczeniami, które zostały przez nich wydane.
Sygnatura akt: C-585/18
Dane rzeczoznawcy majątkowego sporządzającego operat szacunkowy – zmiana przepisów
W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 2250 opublikowano rozporządzenie Rady Ministrów z 23.10.2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego.
Zmiany wprowadzono w rozporządzeniu Rady Ministrów z 21.9.2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz.U. z 2004 r. Nr 207, poz. 2109 ze zm.; dalej: WycenaNierR). Wykonuje ono przepisy ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2204 ze zm.; dalej: GospNierU).
Zmieniono § 57 WycenaNierR, który w nowym brzmieniu stanowi, że:
- operat szacunkowy zawiera podpis rzeczoznawcy majątkowego, który go sporządził, oraz naniesione w formie nadruku lub pieczątki imię i nazwisko oraz numer uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości, a także datę jego sporządzenia (przed zmianą operat szacunkowy rzeczoznawca podpisywał, zamieszczając też datę i swoją pieczęć);
- w przypadku gdy operat szacunkowy został sporządzony przez kilku rzeczoznawców majątkowych, każdy z nich podpisuje operat szacunkowy, a także podaje imię i nazwisko oraz numer uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości w powyższy sposób.
Wykorzystane w operacie szacunkowym dane poświadczone przez rzeczoznawcę majątkowego mogą mieć formę wypisów i wyrysów z dokumentów lub rejestrów, o których mowa w art. 155 ust. 1 GospNierU, czyli z:
- ksiąg wieczystych;
- katastru nieruchomości;
- ewidencji sieci uzbrojenia terenu;
- ewidencji numeracji porządkowej nieruchomości;
- rejestru zabytków;
- tabel taksacyjnych i map taksacyjnych tworzonych na podstawie art. 169 GospNierU;
- planów miejscowych, studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz pozwoleń na budowę;
- wykazów prowadzonych przez urzędy skarbowe;
- dokumentów będących w posiadaniu agencji, którym Skarb Państwa powierzył, w drodze ustaw, wykonywanie prawa własności i innych praw rzeczowych na jego rzecz;
- aktów notarialnych znajdujących się w posiadaniu spółdzielni mieszkaniowych, dotyczących zbywania spółdzielczych praw do lokali;
- umów, orzeczeń, decyzji i innych dokumentów, będących podstawą wpisu do ksiąg wieczystych oraz rejestrów wchodzących w skład operatu katastralnego;
- świadectwa charakterystyki energetycznej.
Zgodnie z dodanym § 57a WycenaNierR, dane poświadczone przez rzeczoznawcę majątkowego w formie wypisów i wyrysów z wymienionych wyżej dokumentów lub rejestrów rzeczoznawca majątkowy poświadcza podpisem wraz z podaniem imienia i nazwiska oraz numeru uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości, chyba że poświadczenie tych danych jest możliwe w sposób, o którym mowa w § 57 WycenaNierR, co dotyczy także poświadczenia danych przez kilku rzeczoznawców majątkowych.
Potwierdzenie aktualności operatu szacunkowego przez rzeczoznawcę majątkowego, który go sporządził, następuje przez dołączenie do operatu szacunkowego klauzuli, w której rzeczoznawca majątkowy oświadcza o aktualności operatu szacunkowego, oraz – co dodano – analizy, o której mowa w art. 156 ust. 4 GospNierU (chodzi o analizę potwierdzającą, że od daty jego sporządzenia nie wystąpiły zmiany uwarunkowań prawnych lub istotne zmiany czynników, o których mowa w art. 154 GospNierU, tj. dotyczących wyboru właściwego podejścia oraz metody i techniki szacowania nieruchomości dokonywanej przez rzeczoznawcę majątkowego z uwzględnieniem celu wyceny, rodzaju i położenia nieruchomości, przeznaczenia w planie miejscowym, stanu nieruchomości oraz dostępnych danych o cenach, dochodach i cechach nieruchomości podobnych). Przepis dotyczący podpisywania operatu, czyli § 57 WycenaNierR, stosuje się tu odpowiednio.
Uchylono zaś ust. 2 w § 58 WycenaNierR, zgodnie z którym w przypadku dalszego potwierdzania aktualności operatu szacunkowego stosuje się zasady określone wyżej, tj. w ust. 1 § 58 WycenaNierR.
Praktyki zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości – zmiana przepisów rozporządzenia
W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 2139 opublikowano rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 16.10.2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadawania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości (dalej: nowelizacja).
Jak wynika z art. 177 ust. 1 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2204 ze zm.; dalej: GospNierU), uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości nadaje się osobie fizycznej, która m.in. odbyła co najmniej 6-miesięczną praktykę zawodową w zakresie wyceny nieruchomości. Obowiązek ten, zgodnie z art. 177 ust. 2b pkt 2 GospNierU, nie dotyczy osoby, która posiada udokumentowane 2-letnie doświadczenie zawodowe świadczące o nabyciu wiedzy i umiejętności w zakresie wyceny nieruchomości w takim stopniu jak osoby, które odbyły wspomnianą wyżej 6-miesięczną praktykę zawodową.
Zgodnie z § 30 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z 11.3.2014 r. w sprawie nadawania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 586 ze zm.; dalej: rozporządzenie), przygotowanie praktyczne kandydatów sprawdza się w części ustnej egzaminu. Zgodnie z dokonanym wyborem trybu części ustnej egzaminu kandydat m.in. omawia dwie wylosowane procedury wyceny nieruchomości, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia (czyli budynku, budowli, nieruchomości m.in.: lokalowej, zabudowanej, gruntowej, rolnej, leśnej itd.) z uwzględnieniem rodzaju nieruchomości i celu wyceny.
Do § 30 dodano przepisy ust. 1a i 1b, zgodnie z którymi w przypadku wspomnianego wyżej kandydata z 2-letnim doświadczeniem zawodowym część ustna egzaminu odbywa się w powyższym trybie. Przy czym, omawiając procedurę wyceny nieruchomości, kandydat przedstawia:
1) przedmiot i zakres wyceny;
2) cel wyceny;
3) podstawy prawne wyceny wraz z uzasadnieniem ich wykorzystania;
4) daty istotne dla określenia wartości nieruchomości wraz z wyjaśnieniem sposobu ich ustalenia;
5) źródła danych o nieruchomości wraz z podaniem zakresu ich wykorzystania;
6) charakterystykę nieruchomości stanowiącej przedmiot wyceny, w szczególności opis jej stanu oraz przeznaczenie;
7) analizę i charakterystykę rynku nieruchomości, podając, odpowiednio do omawianej procedury wyceny, w szczególności:
a) rodzaj i obszar rynku nieruchomości przyjętego dla potrzeb wyceny oraz okres badania cen,
b) źródła informacji o transakcjach dokonanych na określonym dla potrzeb wyceny rynku nieruchomości oraz zakres ich wykorzystania,
c) sposób dokonania opisu nieruchomości podobnych,
d) wykorzystaną w procesie szacowania nieruchomości jednostkę porównawczą, sposób uwzględnienia zmiany poziomu cen wskutek upływu czasu oraz aktualizacji cen transakcyjnych na datę określenia wartości nie) ruchomości,
f) sposób ustalenia cech rynkowych oraz ich stanów,
g) sposób ustalenia wielkości korekt ze względu na cechy różniące nieruchomości podobne od nieruchomości wycenianej,
8) sposób analizy czynszów rynkowych lub określania dochodu możliwego do uzyskania z wycenianej nieruchomości oraz stopy kapitalizacji lub stopy dyskontowej, jeżeli omawiana procedura dotyczy podejścia dochodowego;
9) wybrane podejście, metodę i technikę szacowania wraz z uzasadnieniem dokonanego wyboru;
10) sposób ustalenia stopnia zużycia nieruchomości, jeżeli omawiana procedura dotyczy określenia wartości odtworzeniowej nieruchomości;
11) sposób dokonania obliczeń wartości nieruchomości;
12) uzasadnienie wyniku wyceny;
13) klauzule zamieszczone w projekcie operatu szacunkowego wraz ze wskazaniem ich znaczenia;
14) załączniki dołączone do projektu operatu szacunkowego wraz ze wskazaniem ich znaczenia.
Do praktyk zawodowych rozpoczętych przed 21.11.2019 r., stosuje się przepisy dotychczasowe (§ 3 nowelizacji).
Praktykę zawodową odbywa się u prowadzącego praktykę zawodową, pod kierunkiem rzeczoznawcy majątkowego lub rzeczoznawców majątkowych, którzy wykonują działalność zawodową, o której mowa w art. 174 ust. 1 GospNierU, czyli w zakresie rzeczoznawstwa majątkowego, nieprzerwanie przez co najmniej trzy lata w okresie pięciu lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o wpis na listę prowadzących praktykę zawodową – zwane osobami uprawnionymi (§ 6 ust. 1 rozporządzenia). Dodano wyróżnioną część tego przepisu.
Jak wynika z § 2 nowelizacji, w odniesieniu do wspomnianych osób uprawnionych, które zostały wpisane na listę prowadzących praktykę zawodową przed 21.11.2019 r., warunek wykonywania działalności zawodowej wprowadzony nowelizacją, uznaje się za spełniony.
Świadectwo nadania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości wydaje się jednocześnie w dwóch formatach, zgodnie ze wzorami określonymi w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Trzeba jednak zaznaczyć, że nowelizacja zmienia treść tego załącznika, a także uchyliła załączniki nr 3–7 do rozporządzenia, które określały:
- wzór dwustronnego świadectwa nadania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości;
- wzory jednostronnych i dwustronnych duplikatów świadectw nadania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości;
- świadectwo nadania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości;
- wzory wymienianych na podstawie § 46 ust. 2 rozporządzenia jednostronnych i dwustronnych świadectw nadania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości;
- nadania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości;
- wzór jednostronnego świadectwa nadania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości na podstawie art. 231 ust. 1 GodpNierU;
- wzór dwustronnego świadectwa nadania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości na podstawie art. 231 ust. 1 GospNierU.
Z przepisów przejściowych wynika także, że:
- do kandydatów, którzy złożyli wniosek na wybrany etap postępowania kwalifikacyjnego w sprawie nadania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości przed 21.11.2019 r., stosuje się przepisy dotychczasowe;
- dzienniki praktyki zawodowej i świadectwa nadania uprawnień zawodowych w zakresie szacowania nieruchomości oraz ich duplikaty, wydane przed 21.11.2019 r., zachowują ważność.
Zmiana przepisów dotyczących zwrotu kosztów dowozu dzieci do szkół
16 października 2019 r. została przyjęta ustawa o zmianie ustawy – Prawo oświatowe oraz niektórych innych ustaw, która zakłada dokonanie zmian w zakresie dowozu do szkół dzieci (opubl. w Dz.U. z 2019 r. poz. 2248). Zmiana została podyktowana wydaniem postanowienia przez Trybunał Konstytucyjny w dniu 17.10.2017 r. (sygn. akt S 1/17). Postępowanie toczące się przed TK zostało umorzone, ze względu na to, że skarga dotyczyła przepisów OświatU, która w czasie orzekania już nie obowiązywała. Niemniej jednak TK wydał postanowienie, w którym przedstawił Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej uwagi dotyczące celowości podjęcia działań ustawodawczych zmierzających do uregulowania kwestii zwrotu kosztów przejazdu niepełnosprawnego ucznia i opiekuna do placówek oświatowych.
Dotychczasowe przepisy stanowiły, że obowiązkiem gminy jest zapewnienie niepełnosprawnym dzieciom pięcioletnim i sześcioletnim oraz dzieciom objętym wychowaniem przedszkolnym na podstawie art. 31 ust. 2 PrOśw bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu do najbliższego przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, innej formy wychowania przedszkolnego lub ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego albo zwrot kosztów przejazdu dziecka i opiekuna na zasadach określonych w umowie zawartej między wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta) a rodzicami, jeżeli dowożenie zapewniają rodzice (art. 32 ust. 6 PrOśw). Po nowelizacji ustawy, przepisy dotyczące zwrotów poniesionych kosztów zostały przeniesione do osobnego przepisu, a także zostały ujednolicone dla dzieci niepełnosprawnych i ich opiekunów oraz wobec innych dzieci dojeżdżających do przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej, innej formy wychowania przedszkolnego, ośrodka rewalidacyjno-wychowawczego, szkoły podstawowej albo szkoły ponadpodstawowej, a także przewozu rodzica z tego miejsca do miejsca zamieszkania lub miejsca pracy, i z powrotem. Dotychczasowe rozwiązanie umożliwiało zawieranie umów między rodzicami a wójtem danej gminy, lecz nie było żadnych kryteriów w zakresie wysokości pokrywanych kosztów. Skutkiem tego były niepełne refundacje kosztów przejazdu dzieci niepełnosprawnych oraz ich opiekunów.
Nowelizacja przepisów PrOśw wprowadziła zasadę obliczania wysokości kosztów jednorazowego przewozu według wzoru, który bierze pod uwagę liczbę dodatkowych kilometrów, jakie musi pokonać opiekun by zawieźć swoje dziecko na odpowiednie zajęcia, pomnożony przez średnią cenę paliwa i średnie zużycie paliwa według danych producenta pojazdu. Ciekawostką jest to, że średnią cenę paliwa ma ustalać rada gminy na każdy rok szkolny.
Zwrot kosztów następuje jedynie na podstawie umowy zawartej pomiędzy wójtem a rodzicami, w terminie 14 dni od dnia uzyskania informacji, że dowożenie i opiekę zapewniają rodzice.
Przepisy nowelizacji PrOśw wejdą w życie 14 dni po opublikowaniu ich w Dzienniku Ustaw (a więc 3.12.2019 r.).
Poszerzono zakres podmiotów uprawnionych do monitorowania z ramach zapewnienia bezpieczeństwa publicznego
W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 2135 opublikowano rozporządzenie Rady Ministrów z 7.10.2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla interfejsów umożliwiających wykonywanie zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Zgodnie z art. 179 ust. 1 ustawy z 16.7.2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1954 ze zm.; dalej: PrTelekom), na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego nałożono obowiązek wykonywania zadań i obowiązków w zakresie przygotowania i utrzymywania wskazanych elementów sieci telekomunikacyjnych dla zapewnienia telekomunikacji na potrzeby systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa, realizowanych na zasadach określonych w planach, decyzjach lub umowach zawartych między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi a uprawnionymi podmiotami.
Warunki dostępu i utrwalania można zapewniać za pomocą interfejsów zlokalizowanych w miejscach obejmowanych przez sieć przedsiębiorcy telekomunikacyjnego na zasadach określonych w umowach zawartych przez uprawnione podmioty z takim przedsiębiorcą. Umowa może określać współudział stron w kosztach zastosowania interfejsów. W przypadku braku uzgodnień w zakresie lokalizacji interfejsu uprawnione podmioty wskazują miejsce lokalizacji pozostające w obrębie sieci telekomunikacyjnej przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, umożliwiające: techniczną realizację interfejsu, niezbędną ochronę tego miejsca wynikającą z przepisów odrębnych oraz minimalizację nakładów ponoszonych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego i podmioty uprawnione (art. 179 ust. 4a PrTelekom).
z rozporządzenia rady ministrów z 20.1.2012 r. w sprawie wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla interfejsów umożliwiających wykonywanie zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego (dz.u. z 2012 r. poz. 200 ze zm.) wynika m.in., że wymagania techniczne i eksploatacyjne dla interfejsów, o których mowa w art. 179 ust. 4a PrTelekom, umożliwiających wykonywanie zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, określa załącznik do tego rozporządzenia.
W załączniku tym wyjaśniono m.in. znaczenie używanych skrótów, tj. m.in.:
- LEA to podmiot uprawniony do monitorowania (Law Enforcement Agency);
- LEMF to system monitorowania uprawnionego podmiotu umożliwiający dostęp do wybranych treści przekazów telekomunikacyjnych (Law Enforcement Monitoring Facility);
- LI HI to interfejs pomiędzy systemem monitorowania uprawnionego podmiotu a systemem przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, wykorzystywany na potrzeby uprawnionego monitorowania (Lawful Interception Handover Interface).
Zmiana dotyczy punktu IV dotyczącego interfejsu LI HI i podpunktu 1.7, a ściślej treści tabeli nr 2. Z podpunktu 1.7 wynika, że system LEMF w wiadomościach interfejsu LI HI używa zdefiniowanego formatu LIID. Numer LIID składa się zaś z dwóch członów: LEAID + SEQ (kolejny niepowtarzalny numer). Wartość LEAID jest przydzielona każdemu LEA, zgodnie z tabelą nr 2.
Z tabeli nr 2 wynika, że poszczególnym LEA przydzielono wartość LEAID:
00 – LEMF Operatora (przedsiębiorca telekomunikacyjny);
01 – ABW (Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego);
02 – POLICJA (Policja);
03 – SKW (Służba Kontrwywiadu Wojskowego);
04 – ZW (Żandarmeria Wojskowa);
05 – SG (Staż Graniczna);
06 – MF (Ministerstwo Finansów);
07 – CBA (Centralne Biuro Antykorupcyjne).
W wyniku nowelizacji dodano tu:
08 – SOP (Służba Ochrony Państwa);
09 – BNW (Biuro Nadzoru Wewnętrznego).
0113-KDIPT1-3.4012.566.2019.1.KS – Interpretacja indywidualna z dnia 19-11-2019
Brak możliwości odzyskania podatku VAT z tytułu poniesionych wydatków na zadanie
0113-KDIPT2-3.4011.483.2019.1.MS – Interpretacja indywidualna z dnia 19-11-2019
Obowiązki płatnika w związku z zapłatą zaległych składek
0112-KDIL4.4012.514.2019.1.JKU – Interpretacja indywidualna z dnia 19-11-2019
Zwolnienie od podatku, wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, świadczenia usługi wynajmu lokalu mieszkalnego na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
Austriacki organ zajął się kwestią dopuszczalności częściowego usunięcia danych
W swojej decyzji z 23.7.2019 r., GZ DSBD123.822/0005-DSB/2019, Urząd ds. Ochrony Danych zajął się kwestią tego, czy istnieje prawo do usunięcia pewnych danych w ramach programu bonusowego dla klientów.
Strona, przeciw której wniesiono zażalenie, prowadzi przedsiębiorstwo zajmujące się handlem detalicznym, które prowadziło program bonusowy dla klientów. Skarżący wziął udział w tym programie i na jego dalszym etapie zwrócił się o usunięcie pewnych danych osobowych (m.in. w odniesieniu do miejsca oraz czasu zakupu), podczas gdy inne dane osobowe (m.in. dane stałe/podstawowe) byłyby dalej przetwarzane w systemie. Przedsiębiorca podniósł jednak, że na gruncie budowy bazy danych nie było możliwe częściowe usunięcie danych osobowych.
Urząd ds. Ochrony Danych stwierdził na wstępie, że wniosek o częściowe usunięcie pewnych danych jest co do zasady możliwy a administrator nie może wymówić się od swoich obowiązków nałożonych przez RODO tym, że nie może podjąć odpowiednich środków technicznych oraz organizacyjnych, aby móc zrealizować wnioski, zgodnie z art. 12 ust. 3 RODO.
Jednocześnie ustalono, że w następstwie całkowitego usunięcia, które zaproponowała strona, nie dojdzie jednakże do utrudnienia lub udaremnienia działalności gospodarczej, a zatem konsekwencją całkowitego usunięcia jest wyłącznie to, że nie jest możliwe dalsze uczestnictwo w programie bonusowym klientów. Taki brak uczestnictwa nie wiąże się jednak z jakimikolwiek istotnymi stratami gospodarczymi po stronie wnioskodawcy.
Inaczej trzeba by ocenić całkowite usunięcie z bazy danych dotyczące zdolności kredytowej (Bonitätsdatenbank), ponieważ brak wyświetlenia w odpowiedzi na zapytanie może doprowadzić do niemożliwości zawarcia umowy (porównaj nieprawomocną decyzję z 5.12.2018, GZ DSB-D123.211/0004-DSB/2018).
W rezultacie, Urząd ds. Ochrony Danych pozostawił stronie postępowania swobodę w uregulowaniu swojego programu bonusowego dla klientów w ramach zasady autonomii woli oraz w ramach swobody prowadzenia działalności a przyjęcie odpowiednich środków technicznych oraz organizacyjnych, tzn. zmiany w systemie, które umożliwiałyby częściowe usunięcie danych nie zostały nakazane. Odwołanie zostało oddalone a decyzja jest prawomocna.
0112-KDIL4.4012.681.2018.7.AR – Interpretacja indywidualna z dnia 18-11-2019
Interpretacja indywidualna z dnia 18-11-2019
