0112-KDIL2-1.4011.113.2020.2.DJ – Interpretacja indywidualna z dnia 05-03-2020

Możliwość skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej

Zarząd przejrzyściej opłacany

Wszystko za sprawą obowiązku, jaki nałożono na walne zgromadzenia spółek giełdowych. Powinny one przyjąć politykę wynagrodzeń dla członków zarządu i rady nadzorczej, zawierającą m.in. kryteria przyznawania zmiennych składników wynagrodzenia, takich jak premie lub bonusy. Polityka ma charakter wiążący, co oznacza, że nie będzie możliwe wypłacanie wynagrodzeń z pominięciem jej zasad. Problem polega jednak na tym, że ustawodawca z jednej strony nakazuje walnym zgromadzeniom przyjęcie takiego dokumentu, z drugiej zaś nie nakłada żadnej sankcji za jego brak. A w tym drugim przypadku wynagrodzenia mogą być wypłacane zgodnie z dotychczasową praktyką. ©℗

JŚ

Zagraniczna inwestycja w spółki osobowe jest opodatkowana

ORZECZENIE

Niemiecki fundusz, który inwestuje w Polsce w spółki komandytowe zajmujące się obrotem nieruchomościami, nie ma prawa do zwolnienia z podatku dochodowego – po raz kolejny potwierdził NSA. Sprawa dotyczyła wprawdzie stanu prawnego sprzed 2018 r., ale eksperci nie mają wątpliwości, że argumentacja NSA byłaby aktualna także obecnie.

Chodziło o niemiecki fundusz inwestycyjny lokujący środki swoich uczestników w nieruchomości komercyjne. Nie posiadał on własnej osobowości prawnej, reprezentowała go odrębna spółka, która zajmowała się m.in. inwestycjami na terytorium naszego kraju. Miała ona udziały w polskich spółkach osobowych inwestujących w nieruchomości, a także sama wynajmowała powierzchnie komercyjne we wcześniej kupionych nieruchomościach.

Fundusz uważał, że przychody (dochody), które osiągnie z udziału w zysku spółek osobowych (w tym komandytowej), będą wolne w Polsce od podatku na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT. Dotyczy on zagranicznych podmiotów inwestycyjnych, działających podobnie do funduszy tworzonych w Polsce na podstawie naszego prawa.

Nie zgodził się z tym dyrektor izby skarbowej. Wskazał, że niemiecki podmiot nie będzie działać na tych samych zasadach co polskie fundusze, a więc nie przysługuje mu zwolnienie. Polskie podmioty nie mogą bowiem być wspólnikami spółek osobowych, a dochód, który w ten sposób uzyskują, pochodzi z działalności gospodarczej, której fundusze inwestycyjne nie powinny prowadzić, jeśli chcą uniknąć CIT.

Fiskus powołał się na nieobowiązujący już dziś art. 5 ust. 3 ustawy o CIT, z którego wynikało, że jeżeli spółka osobowa prowadzi działalność gospodarczą, to przychody wspólnika z udziału w takiej spółce są przychodami z biznesu.

Od 1 stycznia 2018 r. przepisy się zmieniły, bo w ustawie o CIT pojawił się podział na zyski kapitałowe i przychody z innych źródeł. Ale zasada się nie zmieniła i przychody wspólnika z udziału w spółce osobowej prowadzącej działalność gospodarczą pochodzą z tzw. innych źródeł, a nie z zysków kapitałowych. To, zdaniem ekspertów, wykluczałoby prawo do skorzystania ze zwolnienia także po 2017 r.

Z fiskusem zgodziły się sądy obu instancji. WSA w Warszawie nie miał wątpliwości, że skoro niemiecki fundusz zajmuje się na terenie Polski prowadzeniem działalności gospodarczej, to nie ma prawa do zwolnienia na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 10a ustawy o CIT (sygn. akt III SA/Wa 2923-2925/16).

Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny, odwołując się do swojej ugruntowanej już linii orzeczniczej. Podobnie orzekał już m.in. w wyrokach z 7 lutego 2018 r., sygn. akt II FSK 128/16, z 1 lipca 2017 r. (sygn. akt II FSK 1777/15) oraz z 12 września 2017 r. (sygn. akt II FSK 2098/15). ©℗

ORZECZNICTWO

Wyroki NSA z 25 lutego 2020 r., sygn. akt II FSK 781/18, II FSK 962/18, II FSK 963/18

Mariusz Szulc

Komunikat MR: 281 tys. przedsiębiorców w Małym ZUS-ie Plus

(…)

Co to jest Mały ZUS Plus? 

Mały ZUS Plus wszedł w życie 1 lutego 2020 r. Przed zmianami z ulgi mógł skorzystać przedsiębiorca, którego ubiegłoroczny przychód nie przekraczał 30-krotności minimalnego wynagrodzenia, czyli w styczniu 2020 r. – 67,5 tys. złotych. Od początku lutego kwota ta wzrosła do 120 tys.

W Małym ZUS-ie Plus zmienił się sposób obliczania składek. Teraz ich wysokość jest uzależniona od dochodu, a nie jak wcześniej od przychodu. Podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jest połowa średniomiesięcznego dochodu uzyskanego z działalności w poprzednim roku.

Nie zmienił się za to sposób obliczania minimalnej i maksymalnej podstawy wymiaru składek. Nadal musi się ona mieścić pomiędzy 30 proc. minimalnego wynagrodzenia krajowego, a 60 proc. prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia (czyli w 2020 roku między 780 zł a 3136,20 zł).

W wyliczeniu nowej podstawy wymiaru składek w ramach „Małego ZUS-u Plus” pomagał przedsiębiorcom kalkulator Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na stronie eSkladka.pl. Od lutego zawierał on dane potrzebne do dokonania obliczeń zgodnie z nowymi przepisami.

Jak można było zgłosić się do Małego ZUS-u Plus? 

Przedsiębiorca, który chciał od lutego korzystać z Małego ZUS-u Plus i spełniał ustawowe warunki, mógł zgłosić się do ulgi maksymalnie do 2 marca. W tym celu należało złożyć w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych odpowiednie dokumenty: ZUS ZWUA (wyrejestrowanie z dotychczasowym kodem ubezpieczenia) oraz ZUS ZUA lub ZUS ZZA (zgłoszenie do ubezpieczeń z kodem właściwym dla Małego ZUS Plus: 05 90 albo 05 92). Dodatkowo w marcu musi złożyć dokumenty rozliczeniowe za luty z informacją o rocznym przychodzie, rocznym dochodzie oraz formach opodatkowania z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej.

W nieco innej sytuacji byli przedsiębiorcy, którzy już korzystali z Małego ZUS-u i chcieli nadal podlegać uldze w oparciu o nowe zasady. Oni nie musieli się przerejestrowywać. Mieli natomiast obowiązek dwukrotnie złożyć dokumenty rozliczeniowe z informacjami potrzebnymi do wyliczenia składek – najpierw w lutym (za styczeń – na dotychczasowych zasadach), potem w marcu (za luty – czyli już według nowych zasad).

Pozostałe warunki – bez zmian 

Od 1 lutego Mały ZUS Plus przysługiwał przedsiębiorcy, którego przychód w poprzednim roku kalendarzowym nie przekroczył 120 tys. zł. Jeśli działalność gospodarcza była prowadzona krócej, limit przychodu wyliczało się proporcjonalnie do liczby dni prowadzenia firmy. Z ulgi mogła skorzystać tylko osoba, która prowadziła działalność gospodarczą w poprzednim roku przez co najmniej 60 dni.

Z Małego ZUS-u Plus wykluczone są firmy, które rozliczają się na podstawie karty podatkowej z jednoczesnym zwolnieniem sprzedaży od podatku VAT oraz te, które prowadzą także inną pozarolniczą działalność (np. jako wspólnik spółki jawnej). Z ulgi nie mogła też skorzysta osoba, która wykonuje dla byłego lub obecnego pracodawcy to, co robiła dla niego jako pracownik w bieżącym lub poprzednim roku kalendarzowym.

Mały ZUS Plus można opłacać dopiero po wykorzystaniu okresu „ulgi na start” (6 miesięcy), jeśli przedsiębiorca się na nią zdecydował, oraz preferencyjnych składek (2 lata). Na Małym ZUS-ie Plus można być maksymalnie przez 36 miesięcy w ciągu ostatnich 60 miesięcy prowadzenia firmy. Ulga dotyczy tylko składek na ubezpieczenia społeczne. Składkę zdrowotną przedsiębiorca opłaca w pełnej wysokości.

Źródło: https://www.gov.pl/web/rozwoj/281-tys-przedsiebiorcow-w-malym-zus-ie-plus

Komunikat MR: Prezydent podpisał nowelizację, która pozwoli szerszym kręgom odbiorców skorzystać z Funduszu Termomodernizacji i Remontów

(…)

Premia remontowa dla gmin

Obecnie o wsparcie mogą ubiegać się osoby fizyczne, wspólnoty mieszkaniowe z większościowym udziałem osób fizycznych, spółdzielnie mieszkaniowe oraz towarzystwa budownictwa społecznego. Po zmianach o takie wsparcie będą mogły również ubiegać się gminy i wspólnoty mieszkaniowe z większościowym udziałem gminy. W ustawie przewidziano premie remontowe dla gmin, w wysokości 50% wartości realizowanych przedsięwzięć remontowych w budynkach, w których znajdują się lokale komunalne. W przypadku, gdy budynki komunalne wpisane są do rejestru zabytków lub znajdują się na terenie wpisanym do tego rejestru, premia będzie wynosić 60% kosztów przedsięwzięcia.

Wsparcie dla właścicieli budynków z wielkiej płyty 

Premie obejmą też bloki z wielkiej płyty. Będą one przeznaczone na dokonanie w ramach prowadzonej termomodernizacji wzmocnienia połączeń warstwy fakturowej z warstwą nośną płyty. Wartość premii wyniesie 50% kosztów zaprojektowania, zakupu i montażu tzw. kotew. Przeprowadzenie takich robót zwiększa bezpieczeństwo użytkowania budynków z wielkiej płyty. Zwłaszcza w sytuacji, gdy montowane są nowe warstwy ocieplenia, które są dodatkowym obciążeniem dla łączników elementów płyty wielowarstwowej. Zgodnie z szacunkami, do 2029 r. wzmocnionych zostanie ok. 2 tys. bloków z wielkiej płyty.

(…)

Większa premia termomodernizacyjna przy montażu mikroinstalacji OZE

Gdy inwestor, który realizuje termomodernizację, zdecyduje się na montaż mikroinstalacji OZE do produkcji energii elektrycznej (np. paneli fotowoltaicznych), może ubiegać się o podwyższoną premię termomodernizacyjną. W takich przypadkach premia zostanie zwiększona z 16% do 21% kosztów przedsięwzięcia.

Uproszczenia w naliczaniu premii termomodernizacyjnej 

Premia termomodernizacyjna wyniesie 16% kosztów inwestycji (obecnie jest to przeciętnie ok. 12,5%). Sposób obliczania premii zostanie uproszczony: nie będzie dotychczas obowiązującego warunku, który ogranicza wysokość premii do 2-krotności rocznych oszczędności kosztów energii. Ma to zachęcić beneficjentów do realizacji kompleksowych przedsięwzięć termomodernizacyjnych, nawet jeżeli w takim przypadku okres zwrotu z inwestycji będzie dłuższy.

Poprawa dostępności premii kompensacyjnej – możliwość wypłaty w ratach

Obecnie premie kompensacyjne przyznaje BGK jeden raz. Zgodnie z ustawą, premia będzie przyznawana wraz z postępami przedsięwzięcia remontowego. Wypłata w ratach – maksymalnie czterech – poprawi płynność finansową odbiorcy wsparcia.

Wejście w życie

Ustawa wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

Źródło: https://www.gov.pl/web/rozwoj/prezydent-podpisal-nowelizacje-ktora-pozwoli-szerszym-kregom-odbiorcow-skorzystac-z-funduszu-termomodernizacji-i-remontow

Zmiany w zakresie trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa

Zmianę zawarto w rozporządzeniu Ministra Finansów z 17.2.2020 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie określenia trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, a także określenia wzorów tych deklaracji (Dz.U. z 2020 r. poz. 267).

Nowelizacja niniejszego rozporządzenia polega na usunięciu ze wszystkich formularzy, stanowiących załączniki do rozporządzeń, obowiązku stosowania pieczątki przez osoby podpisujące formularze, odpowiedzialne za ich treść. Ponadto, w rozporządzeniu uwzględniono następujące zmiany:

1) zniesienie obowiązku dokonywania wpłaty z zysku za ostatni miesiąc/kwartał roku obrotowego w terminie do dnia 28 ostatniego miesiąca/kwartału roku obrotowego (§ 3 ust. 2 rozporządzenia). Zaliczki za ostatni miesiąc/kwartał roku obrotowego podatnik należy wpłacać w terminie do 28 dnia pierwszego miesiąca następnego roku obrotowego;

2) informacja co do wyboru miesięcznego lub kwartalnego okresu – raz przekazana – dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik w terminie 30 dni od rozpoczęcia roku obrotowego zawiadomi o zmianie okresu (§ 1 ust. 2 rozporządzenia);

3) w deklaracjach: WZS-1M, WZS-1K, WZS-1R usunięto informacje dotyczące art. 81 ustawy z 29.8.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.; dalej: OrdPU), ponieważ nie ma już obowiązku składania pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty deklaracji.

Zmiany w zakresie trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez przedsiębiorstwa państwowe

Zmiana wynika z rozporządzenia Ministra Finansów z 7.2.2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie określenia terminów i trybu wpłat z zysku oraz wzorów i terminów składania deklaracji przez przedsiębiorstwa państwowe (Dz.U. z 2020 r. poz. 236).

Nowelizacja niniejszego rozporządzenia polega na usunięciu ze wszystkich formularzy, tj. WZP-1M, WZP-1K, WZP-1R, stanowiących załączniki do rozporządzenia, obowiązku stosowania pieczątki przez osoby podpisujące formularze, odpowiedzialne za ich treść. Ponadto wprowadzono następujące zmiany:

1) zniesiono obowiązek dokonywania wpłaty z zysku za ostatni miesiąc/kwartał roku obrotowego w terminie do dnia 28 ostatniego miesiąca/kwartału roku obrotowego (§ 2 ust. 2 oraz § 3 ust. 2 rozporządzenia). Zaliczki za ostatni miesiąc/kwartał roku obrotowego podatnik należy wpłacać w terminie do 28 dnia pierwszego miesiąca następnego roku obrotowego;

2) informacja co do wyboru miesięcznego lub kwartalnego okresu – raz przekazana – dotyczy również lat następnych, chyba, że podatnik w terminie 30 dni od rozpoczęcia roku obrotowego zawiadomi o zmianie okresu;

3) w deklaracjach: WZP-1M, WZP-1K, WZP-1R usunięto informacje dotyczące art. 81 ustawy z 29.8.1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.; dalej: OrdPU), ponieważ nie ma już obowiązku składania pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty deklaracji.

Parafia czy proboszcz – kto jest adresatem decyzji administracyjnej?

Opis stanu faktycznego

W wyniku oględzin terenowych na nieruchomości w O., stanowiącej teren cmentarza parafialnego oraz na nieruchomości stanowiącej teren przy cmentarzu, stwierdzono usunięcie określonych drzew na podstawie występujących tam pniaków drzew oraz śladów po ich usunięciu. Organ zajmujący się sprawą ustalił, że usunięte drzewa wymagały uzyskania zezwolenia na usunięcie wobec czego doszło do naruszenia prawa.

Stanowisko organu I instancji i SKO

Decyzją Wójta Gminy O., działającego na podstawie m.in. art. 88 ust. 1 pkt 1 OchrPrzyrodU, wymierzono z urzędu Proboszczowi Parafii Rzymsko-Katolickiej (…) w O. Ks. P. K. administracyjną karę pieniężną za usunięcie bez wymaganego zezwolenia: 3 sztuk drzew, tj. 2 szt. drzew gatunku klon zwyczajny i 1 szt. drzewa gatunku robinia oraz 1 sztuki drzewa gatunku robinia akacjowa. Podkreślono, że drzewa przed ich usunięciem były żywotne, nie stwarzały zagrożenia dla zdrowia lub życia człowieka i nie zostały usunięte w stanie wyższej konieczności. Organ wskazał także, że Ks. P. K. w toku postępowania w sprawie wyjaśnił, że przedmiotowe drzewa usunięte zostały omyłkowo na jego zlecenie, że usunięto je z uwagi na to, iż nie ma miejsc grzebalnych na cmentarzu, a korzenie drzew unoszą pomniki i chodnik. Wydając decyzję, organ I instancji miał na uwadze brzmienie art. 88 ust. 2 OchrPrzyrodU, zgodnie z którym administracyjna kara pieniężna za usunięcie drzew bez wymaganego zezwolenia nakładana jest na posiadacza nieruchomości, albo właściciela urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 KC, albo na inny podmiot, jeżeli działał bez zgody posiadacza nieruchomości. Wobec tego zobowiązany był do wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, opisując przy tym szczegółowo sposób wyliczenia jej wysokości.

Na skutek odwołania Ks. P. K. (wskazującego, że usunięcie przedmiotowych drzew było spowodowane ochroną pomników i chodników na cmentarzu parafialnym oraz brakiem miejsc pochówkowych), SKO decyzją orzekło o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji organu I instancji, stwierdzając iż w sprawie organ I instancji zgodnie z prawem nałożył administracyjną karę pieniężną za usunięcie 4 sztuk przedmiotowych drzew bez wymaganego zezwolenia.

Stanowisko WSA 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy po rozpoznaniu sprawy ze skargi Ks. P. K. na decyzję SKO w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za usunięcie drzew bez zezwolenia stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Wójta Gminy O. Sąd stwierdził, iż zaskarżoną decyzję SKO, jak też poprzedzającą ją decyzję organu I instancji należy wyeliminować z obrotu prawnego, gdyż obarczone są one wadą nieważności. Podstawą takiej oceny sądowej było uznanie, że z przepisów postępowania oraz prawa materialnego, mających zastosowanie w niniejszej sprawie jednoznacznie wynika, że stroną przedmiotowego postępowania i adresatem decyzji w przedmiocie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie drzew bez wymaganego zezwolenia nie może być proboszcz parafii, lecz sama parafia.

Materialnoprawną podstawę decyzji należy upatrywać w art. 88 ust. 1 pkt 1 OchrPrzyrodU, który stanowi, że wójt, burmistrz albo prezydent miasta wymierza administracyjną karę pieniężną za usunięcie drzewa lub krzewu bez wymaganego zezwolenia. Przepis ten jest konsekwencją określonego w art. 83 ust. 1 OchrPrzyrodU obowiązku uzyskania przed usunięciem drzewa lub krzewu z terenu nieruchomości lub jej części zezwolenia na usunięcie drzewa lub krzewu. Zgodnie zaś z art. 88 ust. 2 OchrPrzyrodU, administracyjna kara pieniężna za usunięcie drzewa lub krzewu bez wymaganego zezwolenia jest nakładana na posiadacza nieruchomości, albo właściciela urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 KC, albo na inny podmiot, jeżeli działał bez zgody posiadacza nieruchomości. W przedmiotowej sprawie, jak wskazał WSA okolicznością bezsporną jest to, że właścicielem, a także posiadaczem nieruchomości, na których znajdowały się drzewa jest Parafia Rzymsko-Katolicka. Parafia posiada natomiast osobowość prawną (art. 7 ust. 1 pkt 5 KościółKatU); a proboszcz jest organem parafii, który ją reprezentuje. Skoro posiadaczem i właścicielem nieruchomości, na których znajdowały się drzewa, jest Parafia Rzymsko-Katolicka, mająca status osoby prawnej, to tym samym to Parafia Rzymsko-Katolicka, a nie jej organ i reprezentant, ma interes prawny w rozumieniu art. 28 KPA oraz w konsekwencji status strony postępowania w stosunku do której skierowana może być decyzja. W takiej sytuacji wskazanie jako adresata decyzji proboszcza parafii, jak również skierowanie do niego decyzji jest równoznaczne ze skierowaniem decyzji do osoby niebędącej stroną w sprawie i powoduje, że taka decyzja jest dotknięta wadą nieważności w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 4 KPA.

0112-KDIL2-1.4011.141.2019.2.TR – Interpretacja indywidualna z dnia 04-03-2020

Interpretacja indywidualna z dnia 04-03-2020

0112-KDIL2-1.4011.6.2020.2.KF – Interpretacja indywidualna z dnia 04-03-2020

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową