Kolejne rozwiązanie legislacyjne dla branży turystycznej znalazło się także w ustawie z dnia 7 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu przeciwdziałania społeczno-gospodarczym skutkom COVID-19. Ustawa ta umożliwiła przyznanie dodatkowego świadczenia postojowego także agentom turystycznym).

Źródło:

gov.pl

Zmiany w oznaczaniu wyrobów akcyzowych znakami akcyzy

Projektowane zmiany dotyczą rozporządzenia Ministra Finansów z 7.6.2019 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy (Dz.U. z 2019 r., poz. 1147) w zakresie:

1. dostosowania przepisów rozporządzenia do usługi realizowanej w ramach projektu PUESC.P5.3 Banderole Akcyzowe, polegającej na elektronizacji procesu otrzymywania i rozliczania znaków akcyzy;
2. wprowadzeniu nowego wzoru znaków akcyzy na płyn do papierosów elektronicznych bez warstwy przylepnej.

W konsekwencji zmian będzie możliwość: złożenia wstępnego zapotrzebowania w formie elektronicznej, otrzymania upoważnienia do odbioru banderol w formie elektronicznej, a także dołączenia załączników do wniosku o wydanie banderol w wersji elektronicznej po uruchomieniu usługi e-banderole na portalu PUESC.

Rozporządzenie wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Zarzut nieistnienia obowiązku określonego w tytule wykonawczym

Tak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (wyr. WSA w Gdańsku z 6.10.2020 r., I SA/Gd 697/20, Legalis).

Zgodnie z art. 29 § 1 ustawy z 17.6.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1427; dalej: EgzAdmU),organ egzekucyjny bada z urzędu dopuszczalność egzekucji administracyjnej. Organ ten nie jest natomiast uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym.

W rozpatrywanej sprawie organy administracyjne stanęły na stanowisku, że zobowiązany Skarb Państwa nie ponosi odpowiedzialności za podatek od nieruchomości, gdyż nie można było uznać go za podatnika. Ponadto jego odpowiedzialność nie może wynikać z powołanej w decyzji podstawy prawnej, bo podstawę odpowiedzialności stanowi inny akt prawny i ma to zasadnicze znaczenie w zakresie możliwości egzekwowania obowiązku określonego w tytule wykonawczym. Jednak, co podkreślił WSA w omawianym wyroku, rozważania takie sprowadzają się jednak do dokonania nieprzewidzianej w EgzAdmU kontroli decyzji, stanowiącej podstawę prawną egzekwowanego obowiązku, co jest niedopuszczalne. Zaakceptowanie takiego działania prowadziłoby do przekształcenia się postępowania egzekucyjnego w postępowanie rozpoznawcze, zaś organ egzekucyjny stałby się tym samym kolejną instancją w zakończonym decyzją ostateczną postępowaniu rozpoznawczym.

Po wpłynięciu wniosku o wszczęcie egzekucji administracyjnej organ egzekucyjny nie może badać zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym, co wyraźnie wynika z art. 29 § 1 u.p.e.a. Jeżeli podstawę prawną egzekwowanego obowiązku stanowi decyzja administracyjna, to zakwestionowanie jej prawidłowości stanowi nieuprawnione wkroczenie w kompetencje organu administracji publicznej, który w postępowaniu rozpoznawczym (jurysdykcyjnym) w sposób władczy rozstrzygnął o prawach i obowiązkach strony, wynikających z przepisów prawa materialnego.

Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stanowisko takie sformułowano w odniesieniu do nieistnienia obowiązków, które nie wynikały z rozstrzygnięcia stanowiącego podstawę prawną egzekwowanego obowiązku, jak również w przypadku, gdy organ egzekucyjny był jednocześnie wierzycielem. Tymczasem w rozpatrywanej sprawie, odmawiając przystąpienia do egzekucji, organ egzekucyjny zakwestionował rozstrzygnięcie zawarte w decyzji Prezydenta, czyli obowiązek wprost w niej określony, jak również nie był on jednocześnie wierzycielem.

Gospodarowanie nieruchomościami przez SP ‒ jako właściciel i jako organ (wyr. NSA z 14.10.2020, I OSK 1696/20)

Zagadnienie możliwości działania podmiotu publicznoprawnego z jednej strony jako podmiotu, który posiada uprawnienia cywilnoprawnego właściciela (dominium), a jednocześnie jest uprawniony do władczego działania (imperium) budzi kontrowersje, zwłaszcza, że dotyczy on w wielu wypadkach mienia publicznoprawnego, jakim są nieruchomości, stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

Orzecznictwo przyjęło, że pomimo takich kontrowersji, działanie organów w takim układzie jest dopuszczalne, lecz musi ono się odbywać w ściśle wyznaczonych ramach. Przepisy w tym zakresie nie powinny być interpretowane rozszerzająco.

Argumenty przemawiające za pierwszym z tych stanowisk w istocie prezentuje i omawia jedna z uchwał Naczelnego Sądu Administracyjnego z okresu sprzed reformy sądownictwa administracyjnego, tj. uchwała z 6.11.2000 r., OPS 11/00. W uchwale tej Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, zgodnie z którym: „uchwała rady gminy o przeznaczeniu do sprzedaży nieruchomości stanowiącej mienie komunalne w trybie przetargu może być zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z 8.3.1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.; dalej: SamGminU)”. W jej uzasadnieniu Sąd przyjął, że: „podejmowanie przez organy gminy rozstrzygnięcia o tym, czy określona nieruchomość ma być przeznaczona do sprzedaży, ma wszelkie cechy administrowania mieniem komunalnym, które ma służyć gminie w celu jej podstawowego zadania polegającego na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Na tym etapie decydowania nie chodzi jeszcze o dokonanie sprzedaży nieruchomości, ale przede wszystkim o to, czy nieruchomość ma nadal pozostać własnością gminy, czy też gmina ma się wyzbyć własności określonej nieruchomości”.

Odwołując się do uchwały Trybunału Konstytucyjnego z 27.9.1994 r., W.10/93 (OTK 1994, cz. II, poz. 46) NSA podkreślił, że: „działalność gmin również w odniesieniu do mienia komunalnego nie opiera się wyłącznie na przepisach prawa cywilnego, ale ze względu na publicznoprawny status gmin i mienia komunalnego działalność ta opiera się także na przepisach prawa samorządowego. Z tego właśnie względu działania i akty prawne podejmowane przez organy samorządu terytorialnego mogą być kwalifikowane jako działania z zakresu administracji publicznej, mimo że zmierzają do wywołania w przyszłości określonych skutków cywilnoprawnych.”.

Wskazać należy, że gmina lub inna jednostka samorządu terytorialnego jest podmiotem prawa cywilnego, ma osobowość prawną i działa przez swoje organy „w sposób przewidziany w ustawie i w opartym na niej statucie” (art. 38 ustawy z 23.4.1964 r. – Kodeks cywilny [t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.]), ale jest również podmiotem prawa publicznego i to właśnie ta cecha powoduje, że wszystkie jej czynności, również te o charakterze cywilnoprawnym (sprzedaż, najem czy dzierżawa), dotyczą gospodarowania majątkiem publicznym. W gospodarowaniu tym gminę, w odróżnieniu od innych podmiotów prawa cywilnego, w większym lub mniejszym stopniu ograniczają przepisy prawa publicznego zawarte w SamGminU i GospNierU. Ocena ich zachowania, w tym stopień ograniczenia czy też skrępowania nimi gminy, podlega kontroli sądu administracyjnego. Prawdą jest, iż wykonując swoje zadania gmina działa zarówno jako nosiciel imperium przekazanego przez państwo, jak i jako podmiot przynależnego do niej mienia (dominium), jednak dwoistość ta nie może powodować, że pewne akty, czy czynności organów gminy tylko dlatego, że pozostają w sferze dominium nie będą podlegać kontroli sądowej.

NSA uznało, że skoro w myśl art. 37 ust. 4 GospNierU zawarcie umów użytkowania, najmu lub dzierżawy na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony następuje w drodze przetargu. Wojewoda albo odpowiednia rada lub sejmik mogą wyrazić zgodę na odstąpienie od obowiązku przetargowego trybu zawarcia tych umów to należy zgodzić się z poglądem Sądu pierwszej instancji, że zawarcie umowy dzierżawy oraz jej rozwiązanie przez gminę w odniesieniu do nieruchomości będących przedmiotem użytkowania wieczystego gminy dokonywane jest w zakresie jej uprawnień cywilnoprawnych. Podejmowane jednak w procedurze jej zawierania czynności organów (uchwały, zarządzenia) z powołaniem na przepisy prawa administracyjnego są aktami z zakresu prawa publicznego i mieszczą się w pojęciu „spraw z zakresu administracji publicznej” zawartym zarówno w art. 101 ust. 1 SamGminU, jak i art. 3 § 2 pkt 6 ustawie z 30.8.2002 r. ‒ Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Postępowanie przed sądami administracyjnymi na posiedzeniach niejawnych

Prezes NSA w dniu 16.10.2020 r. wydał zarządzenie aktualizujące dotychczasowy tryb pracy Naczelnego Sądu Administracyjnego. W zarządzeniu m.in. odwołuje się rozprawy, kontynuując działalność orzeczniczą sądu w trybie rozpoznawania spraw na posiedzeniach niejawnych, a także sprawy wyznaczone do rozpatrzenia na rozprawie kieruje się do załatwienia na posiedzeniu niejawnym. Dotyczy to również spraw przed WSA.

Podstawę prawną skierowania sprawy na posiedzenie niejawne stanowi art. 15 zzs(4) ust. 3 ustawy z 2.3.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Zgodnie z tym przepisem o zarządzeniu przeprowadzenia posiedzenia niejawnego decyduje przewodniczący, jeżeli uzna rozpoznanie sprawy za konieczne, a przeprowadzenie wymaganej przez ustawę rozprawy mogłoby wywołać nadmierne zagrożenie dla zdrowia osób w niej uczestniczących i nie można przeprowadzić jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Strony sporu mogą składać wnioski o rozpoznanie sprawy na rozprawie. Jednak ostateczna decyzja o trybie rozpatrzenia sprawy, w której wpłynął taki wniosek, należy do przewodniczącego wydziału lub do składu orzekającego.

Do skarbówki umówisz się przez internet

Teraz osobiste załatwienie sprawy w urzędzie będzie dostępne po wcześniejszym umówieniu się online na konkretny termin. Usługę pilotażowo uruchomiono w województwach podlaskim i wielkopolskim, a od poniedziałku można z niej korzystać także w województwach: dolnośląskim, lubuskim, śląskim i warmińsko-mazurskim. Od 16 listopada będzie dostępna w całej Polsce. Wizytę na terminy od 9 listopada można umówić za pomocą formularza, który jest dostępny na stronie www.podatki.gov.pl, a jeśli ktoś chce się zjawić wcześniej, to powinien skontaktować się bezpośrednio ze swoim urzędem skarbowym.

Szefowa KAS Magdalena Rzeczkowska, cytowana przez stronę Ministerstwa Finansów podkreśla, że usługa ma zwiększyć komfort obsługi interesantów przy zapewnieniu wytycznych dotyczących bezpieczeństwa, co jest szczególnie ważne w obecnej sytuacji epidemicznej. KAS chwali się, że 77 proc. ankietowanych z województwa podlaskiego uznało, że wcześniejsza rezerwacja wizyty usprawnia załatwienie sprawy i zwiększa bezpieczeństwo, a 72 proc. uznało elektroniczny formularz za zrozumiały i czytelny.

Ministerstwo w czasie epidemii dalej zachęca do załatwiania spraw bez przychodzenia do urzędu, na osobiste wizyty radzi umawiać się tylko jeśli jest to niezbędne. Przypomina też, że można korzystać z infolinii Krajowej Informacji Skarbowej, stron podatki.gov.pl oraz biznes.gov.pl i specjalnych numerów, dostępnych w urzędach skarbowych – można je znaleźć na stronach internetowych urzędów, w zakładce „Kontakt”.

Zaniechanie poboru podatku dochodowego od wartości świadczeń z tytułu szczepień ochronnych przeciw grypie

Na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 ordynacji podatkowej przygotowano projekt rozporządzenia w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od wartości nieodpłatnych świadczeń z tytułu szczepień ochronnych przeciw grypie. Zaniechanie ma dotyczyć podatku dochodowego od osób fizycznych od wartości nieodpłatnych świadczeń z tytułu szczepień ochronnych przeciw grypie otrzymanych od podmiotu, na którym nie ciąży obowiązek finansowania tego świadczenia. To świadczenie obejmuje koszt badania kwalifikacyjnego, szczepionki, przeprowadzenia szczepienia i konsultacji specjalistycznej. Jeżeli świadczenie będzie wchodzi w skład pakietu usług medycznych o szerszym zakresie niż ww., to zaniechanie podatku będzie mieć zastosowanie do wartości świadczenia do wysokości nieprzekraczającej 100 zł w roku podatkowym.

Zaniechanie poboru podatku będzie mieć zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych w okresie od 1.3.2020 r. do końca miesiąca, w którym odwołano ogłoszony na obszarze Polski stan epidemii w związku z COVID-19.

Przygotowane rozporządzenie wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Emerytura minimalna w 2021 roku

Przypomnijmy, że w obecnym systemie emerytalnym, wysokość emerytury zależy od wysokości kapitału zgromadzonego na indywidualnych kontach w ZUS i OFE. Jeśli jednak w momencie osiągnięcia wieku emerytalnego, wyliczone nam świadczenie jest niższe od kwoty ustawowej emerytury minimalnej, to świadczenie takie jest automatycznie podwyższane do wysokości tej właśnie minimalnej emerytury.

Emerytura minimalna to świadczenie, jakie prawdopodobnie otrzyma w przyszłości m.in. większość osób prowadzących obecnie jednoosobowe działalności gospodarcze. Wartość emerytury minimalnej waloryzowana jest w marcu każdego roku. Obecnie emerytura minimalna wynosi 1200 zł.

Według rządowych zapowiedzi, od marca przyszłego roku wartość emerytury minimalnej wzrośnie do kwoty 1250 zł. Oznacza to wzrost w stosunku do roku poprzedniego o 4%.

Co ciekawe, w przyszłym roku dojdzie do dość nietypowej sytuacji, w której wzrost emerytury minimalnej będzie wyższy (i to prawie 7-krotnie) od wzrostu składek ZUS dla przedsiębiorców. W 2021 roku składki ZUS wzrosną bowiem jedynie o 0,6%.

Źródło:

zus.pl

Nowe obwieszczenie w sprawie minimalnych stawek podatku od środków transportowych

Warto przypomnieć, że ww. akt prawny jest wydawany w oparciu o delegację ustawową z art. 12b ust. 4 PodLokU. Zgodnie z tym przepisem: 4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, nie później niż do dnia 31 października każdego roku, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” stawki, o których mowa w ust. 1, obowiązujące w następnym roku podatkowym, przeliczone zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-3, zaokrąglając je w górę do pełnych groszy.

Wspomniane obwieszczenie dotyczy zaś przedmiotów opodatkowania wymienionych w art. 8 pkt 2, 4 i 6 PodLokU, tj.:

1. samochodów ciężarowych o dopuszczalnej masie całkowitej równej lub wyższej niż 12 ton;
2. ciągników siodłowych i balastowych przystosowanych do używania łącznie z naczepą lub przyczepą o dopuszczalnej masie całkowitej zespołu pojazdów równej lub wyższej niż 12 ton;
3. przyczep i naczep, które łącznie z pojazdem silnikowym posiadają dopuszczalną masę całkowitą równą lub wyższą niż 12 ton, z wyjątkiem związanych wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego.

Co przy tym istotne, ww. obwieszczenie nie wprowadziło zmian w zakresie wysokości stawek minimalnych, w stosunku do wysokości tych stawek obowiązujących w 2020 r., a które wprowadzono w życie na mocy obwieszczenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju w sprawie minimalnych stawek podatku od środków transportowych obowiązujących w 2020 r. (M.P. z 2019 r. poz. 1020).

W tym miejscu wskazać także należy, że na mocy art. 10 ust. 1 PodLokU – rada gminy określa, w drodze uchwały, wysokość stawek podatku od środków transportowych, z tym że roczna stawka podatku od jednego środka transportowego nie może przekroczyć wskazanych corocznie pułapów maksymalnych. Należy jednak pamiętać, że rada gminy przy podejmowaniu uchwały musi także przestrzegać nowego obwieszczenia z 8.10.2020 r. właśnie w zakresie minimalnego poziomu stawek ww. podatku. Oznacza to tym samym, że z jednej strony nie mogą zostać przekroczone stawki maksymalne (określone w obwieszczeniu Ministra Finansów z 23.7.2020 r. w sprawie górnych granic stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych), a z drugiej strony nie można przyjmować stawek poniżej progów minimalnych.

Podkreślenia wymaga, że naruszenie którejkolwiek z tych reguł, z dużym prawdopodobieństwem będzie skutkować interwencją nadzorczą ze strony właściwej miejscowo regionalnej izby obrachunkowej. Przykładem takiej interwencji może być m.in. uchwała Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w Szczecinie z 2.1.2020 r. (Nr I.5.S.2020), w której stwierdzono nieważność stawki podatku od środków transportowych ustalonej dla przyczepy i naczepy łącznie z pojazdami silnikowymi na poziomie niższym, niż stawki minimalne.

GUS: dane dotyczące sprzedaży detalicznej we wrześniu

Główny Urząd Statystyczny opublikował dane dotyczące sprzedaży detalicznej we wrześniu. W porównaniu do września 2019 roku widać spory wzrost (2,5 proc.), ale jednocześnie jest gorzej niż przed miesiącem – spadek w odniesieniu do sierpnia 2020 roku jest na poziomie 2,2 proc. Cały rok 2020 jest trudny z powodu kryzysu wywołanego pandemią koronawirusa, wywołującego chorobę COVID-19. Mimo dobrych informacji z ostatnich miesięcy (lipiec – wrzesień) wiosenny lockdown i ograniczenia produkcji spowodowały, że w pierwszych trzech kwartałach sprzedaż detaliczna spadła o 3,1 proc. licząc rok do roku. Komentując dane za trzy kwartały Ministerstwo Rozwoju Przemysłu i Technologii stwierdziło, że jest to wynik „relatywnie dobry”.

Które branże zanotowały we wrześniu najlepsze wyniki? We wrześniu 2020 r. największy wzrost sprzedaży detalicznej (w cenach stałych) w porównaniu do 2019 r. miały podmioty sprzedające meble, rtv, agd (o 8,6 proc. wobec wzrostu o 11,3 proc. w 2019 roku). Co ciekawe, wzrosła też sprzedaż pojazdów samochodowych, motocykli i części do nich (o 4,9 proc.); a branża „prasa, książki, pozostała sprzedaż w wyspecjalizowanych sklepach” zanotowała wzrost na poziomie 3,0 proc. Zmniejszyła się równocześnie sprzedaż paliw – o 4,6 proc. oraz odzieży i obuwia (spadek o 1,7 proc.).

Konsumenci coraz chętniej kupują w internecie. We wrześniu ten kanał sprzedaży zanotował wzrost o 9,5 proc. w porównaniu z sierpniem. Teraz udział tego rodzaju sprzedaży zwiększył się z 6,1 w sierpniu do 6,8 proc.

Komentując dane opublikowane przez GUS MRPiT zaznaczyło, że w październiku spodziewa się wzrostu sprzedaży detalicznej o około 2 proc. Najlepszych wyników można się spodziewać w sprzedaży mebli, farmaceutyków oraz żywności. Jednocześnie resort przewiduje, że znów gorzej będzie się sprzedawało paliwo.