Projektowane zmiany w zakresie WNT

Pakiet SLIM VAT 3 wprowadza ważną zmianę w zakresie neutralności VAT od dokonywanego przez podatnika wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zmiana ta wiąże się z uchyleniem art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. a oraz ust. 10g-10h VATU.

Oznacza to rezygnację z wymogu posiadania faktury dotyczącej WNT przy odliczaniu podatku naliczonego z tego tytułu.

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym prawo do odliczenia VAT z tytułu WNT powstaje pod warunkiem, że podatnik otrzyma fakturę dokumentującą tę transakcję w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10b pkt 2 lit a VATU). Jeżeli termin ten nie zostanie dotrzymany, wówczas podatnik obowiązany jest do pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin, czyli w bieżącej deklaracji podatkowej (art. 86 ust. 10g VATU). Późniejsze otrzymanie faktury (np. po upływie 6 miesięcy) powoduje, że podatnik ponownie nabywa prawo do wykazania podatku naliczonego z tytułu WNT w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym uwzględniona została kwota podatku należnego z tego tytułu (art. 86 ust. 10h VATU).

Po wejściu w życie SLIM VAT 3 faktura nie będzie formalnym warunkiem odliczenia podatku. Oznacza to, że podatek naliczony i należny z tytułu WNT będą zawsze rozliczane dokładnie w tym samy okresie rozliczeniowym, a w konsekwencji VAT od WNT będzie w pełni neutralny dla podatnika. Takiego uproszczenia przepisów od dawna oczekiwali podatnicy.

Określenie zasad stosowania kursu przeliczeniowego walut dla faktur korygujących – projekt SLIM VAT 3

Obecnie obowiązujące przepisy VATU nie określają, jaki kurs należy zastosować przy wystawieniu faktury korygującej w sytuacji, gdy faktura pierwotna była wystawiona w walucie obcej.

Proponowane przez SLIM VAT 3 brzmienie nowego art. 31b ust. 1 VATU ustala generalną zasadę przeliczenia kursu w wystawianych fakturach korygujących. W myśl tej zasady przeliczenia na złote będzie się dokonywać według kursu średniego danej waluty obcej, przyjętego dla podstawy opodatkowania z faktury pierwotnej – nie będzie miało żadnego znaczenia, czy podstawa opodatkowania na fakturze korygującej zmienia się in plus, czy in minus. Oznacza to, że kurs przyjmowany do przeliczenia kwoty podstawy opodatkowania, wykazanej na fakturze korygującej, będzie identyczny z kursem przyjętym dla rozliczenia faktury pierwotnej.

Oczywiście, jak w każdym przypadku, od zasady generalnej będą wyjątki.

Jednym z nich jest kurs zastosowany w przypadku zbiorczej faktury korygującej, wystawianej dla faktur pierwotnych, w których zastosowano różne kursy. Przypomnijmy: w myśl art. 106j ust. 3 VATU podatnik, udzielając swojemu kontrahentowi opustu lub obniżki ceny ma prawo do wystawienia zbiorczej faktury korygującej wszystkie faktury dokumentujące w danym okresie dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz tego kontrahenta.

Pakiet SLIM VAT 3 proponuje dodanie do VATU art. 31b ust. 2, w myśl którego podatnik wystawiając fakturę korygującą wiele dostaw lub świadczenia usług na rzecz konkretnego kontrahenta nie będzie musiał stosować pierwotnego kursu zastosowanego do każdej z korygowanych transakcji krajowych. Przeliczenia na złote podatnik, w takiej sytuacji, dokona według kursu średniego danej waluty ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej, co oznacza, że zastosowany zostanie jeden zbiorczy kurs do wszystkich korygowanych transakcji.

Podatnik może – alternatywnie – skorzystać z możliwości przeliczenia na złote kwot wykazanych w fakturze korygującej według ostatniego kursu wymiany, opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej, pamiętając jednocześnie, że w takim przypadku waluty inne niż euro należy przeliczyć z zastosowaniem kursu wymiany każdej z tych walut względem euro.

Należy pamiętać, że w myśl wprowadzanego przez SLIM VAT 3 art. 31b ust. 4 VATU powyższe zasady przeliczania na złote walut wykazanych na fakturach korygujących nie będą miały zastosowania w przypadku korekt dokonywanych przez podatników, którzy stosowali wcześniej przeliczenie zgodnie z art. 31a ust. 2a-2d VATU, a więc zgodnie z zasadami przeliczania przychodu określonego w walucie obcej, wynikającymi z przepisów o podatku dochodowym. W takim przypadku będzie musiał stosować zasady z podatku dochodowego również w przypadku ustalania kursu przeliczenia, stosowanego przy korekcie.

Generalna zasada przeliczania kursu walut dla faktur korygujących, określona w nowym art. 31b ust. 1 VATU nie będzie obowiązywać również w przypadku przyznania opustu lub obniżki i otrzymania przez podatnika zbiorczej faktury korygującej transakcje dokonane w warunkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4-5 VATU oraz w przypadku dokonania przez tego podatnika wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. O tym, jak powinien postąpić podatnik w takiej sytuacji stanowi nowy art. 31b ust. 3 VATU. Otóż, w myśl tego przepisu podatnik nie będzie zobowiązany do stosowania pierwotnego kursu w odniesieniu do każdej z korygowanych transakcji. Jeżeli wystawiona zostanie faktura zbiorcza korygująca dokonane w danym okresie transakcje, podatnik będzie mógł dokonać przeliczenia na złote kwot wykazanych na tej fakturze według kursu średniego waluty obcej, ogłoszonego przez NBP, na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej. W tym przypadku również podatnik może wybrać sposób przeliczenia wykazanych na fakturze kwot na złote według ostatniego kursu wymiany, opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień, poprzedzający dzień wystawienia faktury. Oczywiście waluty inne niż euro przeliczać należy z zastosowaniem kursu wymiany każdej z tych walut względem euro.

Warto wspomnieć o tym, że w przypadku transakcji dokonanych w warunkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4-5 VATU (a więc w przypadku, kiedy w transakcji świadczenia usług  lub dostawy towarów bierze udział z jednej strony podmiot nieposiadający siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, z drugiej natomiast podmiot zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT UE) możliwa jest sytuacja, że kontrahent spoza UE nie wystawi faktury (chociażby z tego powodu, że w jego kraju nie obowiązuje podatek o podobnym charakterze do podatku o wartości dodanej). W takiej sytuacji nie znajdą zastosowania zasady przeliczania kursów walut, o których mowa wyżej. W sytuacji bowiem, gdy zagraniczny kontrahent nie wystawi faktury dokumentującej udzielenie opustu lub obniżki ceny nie będzie mowy o dacie, w oparciu o którą należałoby ustalić kurs przeliczeniowy waluty.

Podwyższenie limitu uprawniającego do posiadania statusu małego podatnika w ramach pakietu SLIM VAT 3

Obecnie, w myśl art. 2 pkt 25 lit. a VATU, małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość sprzedaży brutto nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro. Małym podatnikiem jest również podatnik prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzający funduszami inwestycyjnymi lub alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, a także będący agentem, zleceniobiorcą lub inną osobą świadczącą usługi o podobnym charakterze, z wyjątkiem komisu – jeżeli kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzenia brutto za wykonane usługi nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 45 000 euro (art. 2 pkt 25 lit. b VATU). W obu przypadkach przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Takie same limity obowiązują w przypadku kwartalnego rozliczenia VAT.

SLIM VAT 3 podwyższa limit 1 200 000 euro do kwoty 2 000 000 euro – limit 45 000 euro pozostaje bez zmian.

 

Metoda kasowa rozliczania VAT polega na tym, że podatek ten rozliczany jest dopiero w okresie, w którym nastąpiła płatność od klienta. Na podstawie art. 99 ust. 2 VATU podatnicy, którzy wybrali taką metodę rozliczenia VAT składają w urzędzie skarbowym deklaracje za okresy kwartalne (w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale). Jest to więc korzystny sposób rozliczenia VAT – chociażby z tego względu, że faktury kosztowe, od których przysługuje odliczenie VAT, rozliczane są w kwartale, w którym zostały otrzymane lub w jednym z dwóch następnych kwartałów.

Podwyższenie limitu sprzedaży z 1 200 000 euro na 2 000 000 euro spowoduje, że metoda kasowa stanie się bardziej dostępna – więcej podatników będzie mogło składać deklaracje za okresy kwartalne.

Przedłużenia niektórych terminów wykonywania przez płatników obowiązków w zakresie WHT

Projekt rozporządzenia ministra finansów w sprawie przedłużenia niektórych terminów wykonywania przez płatników obowiązków w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego  – dotyczy przede wszystkim przedłużenia terminu ważności oświadczenia, na mocy którego płatnicy mogą nie stosować art. 26 ust. 2e PDOPrU (odpowiednio art. 41 ust. 12 PDOFizU).

Zgodnie z przepisami art. 26 ust. 7c PDOPrU i art. 41 ust. 15 PDOFizU, płatnik – przed 1.1.2022 r. – mógł złożyć oświadczenie („oświadczenie pierwotne”) najpóźniej w dniu dokonania wypłaty należności na rzecz podatnika. Ponadto płatnik, który złożył oświadczenie w tym terminie, a następnie dokonywał dalszych płatności na rzecz danego podatnika mógł nie stosować mechanizmu pay & refund do upływu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono to oświadczenie (art. 26 ust. 7f PDOPrU i art. 41 ust. 20 PDOFizU). Następnie płatnik w terminie do 7. dnia miesiąca następującego po upływie tego okresu miał złożyć oświadczenie następcze, o którym mowa w art. 26 ust. 7f PDOPrU i art. 41 ust. 21 PDOFizU. W konsekwencji, płatnik mógł składać oświadczenie pierwotne i następcze więcej niż raz w ciągu roku podatkowego.

Wskutek zmian, które weszły w życie 1.1.2022 r., termin na złożenie oświadczenia pierwotnego upływa w terminie wpłaty podatku za miesiąc, w którym doszło do przekroczenia kwoty 2 000 000 zł. Natomiast nie zmienił się ustalony w art. 26 ust. 7f PDOPrU (art. 41 ust. 20 PDOFizU) okres, przez który płatnik może stosować preferencje w przypadku dalszych wypłat dla danego podatnika na podstawie oświadczenia pierwotnego, który wynosi dwa miesiące od miesiąca złożenia oświadczenia pierwotnego, ani termin na złożenie oświadczenia następczego (art. 26 ust. 7g PDOPrU i art. 41 ust. 21 PDOFizU).  Minister finansów zauważył, że powiązanie terminu na złożenie oświadczenia pierwotnego z terminem wpłaty podatku za miesiąc, w którym doszło do przekroczenia kwoty 2 000 000 zł i skuteczność takiego oświadczenia tylko przez dwa dodatkowe miesiące powoduje, że płatnicy składający to oświadczenie są zwolnieni – na jego podstawie – z obowiązku stosowania mechanizmu pay & refund tylko przez cztery miesiące w ciągu roku podatkowego (miesiąc wypłaty należności, miesiąc wpłaty podatku lub złożenia oświadczenia i dwa dodatkowe miesiące).

W celu złagodzenia tego negatywnego dla płatników i podatników skutku zmian z 2021 r. i uelastycznienia obowiązującej konstrukcji oświadczenia płatnika, jeszcze w trakcie 2022 r. minister zaproponował przedłużenie terminów przewidzianych w przepisach art. 26 ust. 7f i 7g PDOPrU i art. 41 ust. 20 i 21 PDOPrU, w którym płatnik jest zwolniony z obowiązku stosowania mechanizmu pay & refund.

Ponadto, proponuje się przedłużyć powiązany i zależny termin do złożenia tzw. oświadczenia następczego – do końca miesiąca następującego po zakończeniu roku podatkowego płatnika zamiast do 7. dnia miesiąca następującego po upływie dwóch dodatkowych miesięcy.

Duże przedsiębiorstwa i podatkowe grupy kapitałowe – obowiązek informacji o realizacji strategii podatkowej

W przypadku przesuniętego roku podatkowego informacje należy przekazać do dnia zakończenia roku podatkowego.

Przykładowo: gdy rok podatkowy rozpoczął się 1.10.2020 r. i zakończył 30.9.2021 r. – termin upływa 30.9.2022 r.

Szczegółowe informacje dotyczące obowiązku sprawozdawczego w zakresie informowania o realizacji strategii podatkowej:

https://www.gov.pl/web/kas/strategia-podatkowa–obowiazek-sprawozdawczy-duzych-przedsiebiorstw-i-podatkowych-grup-kapitalowych

Źródło: Ministerstwo Finansów

Górne stawki podatków i opłat lokalnych na 2023 r.

W Dz.U. z 2022 r. pod poz. 731 opublikowano obwieszczenie Ministra Finansów z 28.7.2022 r. w sprawie górnych granic stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych na rok 2023.

 

Zasady ustalania stawek podatku od nieruchomości określają przepisy art. 5 ustawy z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1452; dalej: PodLokU).

 

Rada gminy, w drodze uchwały, określa wysokość stawek podatku od nieruchomości, z tym że stawki nie mogą przekroczyć rocznie (art. 5 ust. 1 PodLokU):
od gruntów:
	2022 r.	2023 r.
związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków	1,03 zł od 1 m2 powierzchni	1,16 zł od 1 m2 powierzchni
pod wodami powierzchniowymi stojącymi lub wodami powierzchniowymi płynącymi jezior i zbiorników sztucznych	5,17 zł od 1 ha powierzchni	5,79 zł od 1 ha powierzchni
pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego	0,54 zł od 1 m2 powierzchni	0,61 zł od 1 m2 powierzchni
niezabudowanych objętych obszarem rewitalizacji, o którym mowa w ustawie z 9.10.2015 r. o rewitalizacji (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 485), i położonych na terenach, dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, usługową albo zabudowę o przeznaczeniu mieszanym obejmującym wyłącznie te rodzaje zabudowy, jeżeli od dnia wejścia w życie tego planu w odniesieniu do tych gruntów upłynął okres 4 lat, a w tym czasie nie zakończono budowy zgodnie z przepisami prawa budowlanego	3,40 zł od 1 m2 powierzchni	3,81 zł od 1 m2 powierzchni
od budynków lub ich części:
mieszkalnych	0,89 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej	1,00 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej
związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej	25,74 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej	28,78 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej
zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym	12,04 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej	13,47 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej
związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń	5,25 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej	5,87 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej
pozostałych, w tym zajętych na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego	8,68 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej	9,71 zł od 1 m2 powierzchni użytkowej
od budowli – 2% ich wartości określonej na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3 i ust. 3–7 PodLokU

Zasady ustalania stawek podatku od środków transportowych określa art. 10 PodLokU.

 

Rada gminy określa, w drodze uchwały, wysokość stawek podatku od środków transportowych, z tym że roczna stawka podatku od jednego środka transportowego nie może przekroczyć (art. 10 ust. 1 PodLokU):
od samochodu ciężarowego (art. 8 pkt 1 PodLokU), w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu:
	2022 r.	2023 r.
powyżej 3,5 tony do 5,5 tony włącznie	912,48 zł	1020,16 zł
powyżej 5,5 tony do 9 ton włącznie	1522,21 zł	1701,84 zł
powyżej 9 ton	1826,64 zł	2042,19 zł
od samochodu ciężarowego (art. 8 pkt 2 PodLokU):
	3485,69 zł	3897,01 zł
– z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot określonych w załączniku nr 1 do PodLokU
od ciągnika siodłowego lub balastowego (art. 8 pkt 3 PodLokU):	2131,05 zł	2382,52 zł
od ciągnika siodłowego lub balastowego (art. 8 pkt 4 PodLokU), w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów:
do 36 ton włącznie	2694,21 zł	3012,13 zł
powyżej 36 ton	3485,69 zł	3897,01 zł
– z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot określonych w załączniku nr 2 do PodLokU
od przyczepy lub naczepy (art. 8 pkt 5 PodLokU):	1826,64 zł	2042,19 zł
od przyczepy lub naczepy (art. 8 pkt 6 PodLokU), w zależności od dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów:
do 36 ton włącznie	2131,05 zł	2382,52 zł
powyżej 36 ton	2694,21 zł	3012,13 zł
– z tym że w zależności od liczby osi, dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu i rodzaju zawieszenia stawki podatku nie mogą być niższe od kwot określonych w załączniku nr 3 do PodLokU
od autobusu, w zależności od liczby miejsc do siedzenia poza miejscem kierowcy:
mniejszej niż 22 miejsca	2156,92 zł	2411,44 zł
równej lub większej niż 22 miejsca	2726,93 zł	3048,71 zł

 

Zasady określania stawek opłat lokalnych określa art. 19 pkt 1 PodLokU.

Rada gminy, w drodze uchwały określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie, z tym że:
	2022 r.	2023 r.
stawka opłaty targowej nie może przekroczyć	852,75 zł dziennie	953,38 zł dziennie
stawka opłaty miejscowej w miejscowościach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 PodLokU, nie może przekroczyć	2,50 zł dziennie	2,80 zł dziennie
stawka opłaty miejscowej w miejscowościach posiadających status obszaru ochrony uzdrowiskowej nie może przekroczyć	3,52 zł dziennie	3,94 zł dziennie
stawka opłaty uzdrowiskowej nie może przekroczyć	4,83 zł dziennie	5,40 zł dziennie
stawka opłaty od posiadania psów nie może przekroczyć	135,00 zł rocznie od jednego psa	150,93 zł rocznie od jednego psa
stawka części stałej opłaty reklamowej nie może przekroczyć	2,80 zł dziennie	3,14 zł dziennie
stawka części zmiennej opłaty reklamowej nie może przekroczyć	0,25 zł od 1 m2 pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służących ekspozycji reklamy dziennie	0,28 zł od 1 m2 pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służących ekspozycji reklamy dziennie

 

 

Przepisy zwiększające skuteczność zwalczania oszustw na gruncie VAT w konsultacjach

Do uzgodnień międzyresortowych i konsultacji publicznych trafił przygotowany przez Ministerstwo Finansów projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej. Celem projektu jest wprowadzenie kolejnych narzędzi poprawiających skuteczność zwalczania oszustw VAT, szczególnie w obszarze e-commerce. Konsultacje potrwają do 23 sierpnia 2022 r.

Projekt przewiduje wprowadzenie obowiązków dla dostawców usług płatniczych (m.in. banków krajowych, oddziałów banków zagranicznych, instytucji kredytowych), takich jak:

• prowadzenie kwartalnej ewidencji płatności i odbiorców płatności w odniesieniu do świadczonych transgranicznie usług płatniczych;
• przechowywanie ewidencji przez okres 3 lat;
• udostępnianie ewidencji Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej.

Nowym obowiązkiem będą objęte tylko płatności transgraniczne. Ewidencja będzie prowadzona jeżeli dostawca usług płatniczych zrealizuje w ciągu kwartału więcej niż 25 takich płatności na rzecz tego samego odbiorcy.

Zgromadzone dane będą przechowywane przez Szefa KAS, a ponadto zostaną umieszczone w unijnym systemie CESOP.

Projekt implementuje przepisy dyrektywy 2020/284 zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do wprowadzenia pewnych wymogów dla dostawców usług płatniczych. Implementacja dyrektywy powinna nastąpić do dnia 31 grudnia 2023 r.

Projekt jest dostępny w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie Rządowego Centrum Legislacji.

Uzgodnienia i konsultacje dotyczące projektu potrwają do 23 sierpnia br. 

Źródło: Ministerstwo Finansów

SLIM VAT 3 w konsultacjach

SLIM VAT 3

Przygotowany przez Ministerstwo Finansów projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, tzw. SLIM VAT 3 trafił do uzgodnień międzyresortowych i konsultacji publicznych. SLIM VAT 3 to kolejny pakiet uproszczeń w podatku od towarów i usług, który realizuje wiele postulatów zgłaszanych Ministerstwu Finansów przez przedsiębiorców. Konsultacje projektu potrwają do 26.8.2022 r.

Projekt przewiduje wprowadzenie zmian w następujących obszarach:

• poprawa płynności finansowej firm;
• VAT w obrocie międzynarodowym – mniej formalności;
• szerszy zakres zwolnień z VAT;
• mniej korekt i przyjazne rozliczanie VAT;
• prostsze fakturowanie i mniej obowiązków;
• obniżanie sankcji VAT;
• konsolidacja i ujednolicenie wiążących informacji.

Uproszczenia ujęte w SLIM VAT 3 obejmują ponadto m.in.:

• wprowadzenie nowych zasad w zakresie przeliczania kursów walut w przypadku wystawienia faktur korygujących;
• rezygnację z obowiązku drukowania dokumentów przez kasy online/wirtualne;
• ułatwienia w pakiecie VAT e-commerce;
• liberalizację warunków dla podatnika bezgotówkowego (zwrot VAT – 15 dni).

SLIM VAT 3 to także realna poprawa płynności finansowej firm korzystających z mechanizmu podzielonej płatności, czyli split payment. Środki z rachunku VAT będą mogły być wykorzystane dodatkowo na zapłatę kolejnych rodzajów podatków i opłat.

Natomiast konsolidacja i ujednolicenie wiążących informacji oznacza prostszy i przejrzysty dostęp do wiedzy podatkowej.

Dodatkowo proponuje się zwiększenie limitu wartości sprzedaży, uprawniającego do posiadania statusu małego podatnika. Liczony wraz z kwotą podatku wzrośnie on z 1 200 000 euro do 2 000 000 euro. Metoda kasowa, czyli sytuacja gdy VAT rozliczany jest dopiero w okresie, w którym nastąpiła płatność od klienta, stanie się bardziej dostępna, czyli więcej podatników będzie mogło składać deklaracje za okresy kwartalne.

Projekt SLIM VAT 3 realizuje wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-935/19 poprzez zmianę przepisów w zakresie sankcji, które umożliwią organom podatkowym ustalanie sankcji VAT w sposób zindywidualizowany uwzględniający konkretne okoliczności danej sprawy.

Proponowany termin wejścia w życie ustawy to 1.1.2023 r., z wyjątkami wskazanymi w projekcie.

Projekt jest dostępny w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie Rządowego Centrum Legislacji.

Uzgodnienia i konsultacje dotyczące projektu potrwają do 26 sierpnia br. 

 

Źródło: Ministerstwo Finansów

Nowy KSR nr 15 „Przychody ze sprzedaży wyrobów, półproduktów, towarów i materiałów”

Nowy Standard określa zasady rachunkowości stosowane w odniesieniu do ujmowania, wyceny, prezentacji i ujawnień dotyczących przychodów ze sprzedaży wyrobów, półproduktów, towarów i materiałów oraz niektórych związanych z przychodami kosztów doprowadzenia do zawarcia i realizacji umowy sprzedaży.

Standard KSR nr 15 zostały opublikowane wskazówki dotyczące:

• warunków, których spełnienie pozwala ustalić i ująć przychody ze sprzedaży
• umowy sprzedaży zawartych na szczególnych warunkach (np. barter, sprzedaż komisowa, sprzedaż warunkowa, sprzedaż promocyjna czy też sprzedaż z udzielonym przyrzeczeniem odkupu)
• zmniejszania przychodów (tu m.in. zwroty, rabaty, dopłaty)
• kosztów doprowadzenia do zawarcia umowy
• prezentacji i ujawniania informacji o przychodach ze sprzedaży wyrobów, półproduktów, towarów i materiałów w sprawozdaniu finansowym.

Ważne!

Zgodnie z uchwałą, KSR nr 15 ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się od 1 stycznia 2023 roku.

Źródło:  Ministerstwo Finansów

Tarcza antyinflacyjna zostanie przedłużona do końca roku

Tarcza antyinflacyjna została pierwotnie wprowadzona na początku roku w ramach tarczy 1.0, a następnie została przedłużona oraz rozbudowana tarczą 2.0. Na mocy ustawy o finansowaniu społecznościowym dla przedsięwzięć gospodarczych i pomocy kredytobiorcom rozwiązania z tarczy antyinflacyjnej zostały przedłużone do końca października.

Tarcze antyinflacyjne to m.in.:

1. obniżka stawek VAT:

– do 0% VAT na żywność objętą wcześniej 5% podatkiem,

– do 0% na nawozy, środki ochrony roślin i inne środki wspomagające produkcję rolniczą zamiast 8%,

– do 0% VAT na gaz ziemny zamiast 23%,

– do 5% VAT na energię elektryczną i cieplną zamiast 23%,

– do 8% VAT na paliwa silnikowe zamiast 23%,

2. obniżka do minimum akcyza na paliwa silnikowe, lekki olej opałowy i energie elektryczną,
3. zwolnienie z akcyzy sprzedaży energii elektrycznej dla gospodarstw domowych,
4. zwolnienie sprzedaży paliw silnikowych z podatku od sprzedaży detalicznej,
5. dodatek osłonowy dla gospodarstw domowych.