Polski Ład – zmiany w stawkach ryczałtu

Opodatkowanie lekarzy ryczałtem od 1.1.2022 r.

1. Nowa definicja wolnego zawodu

Do przepisów RyczałtU wprowadzona zostanie nowa definicja wolnego zawodu. Wolny zawód będzie to pozarolnicza działalność gospodarcza wykonywana osobiście przez tłumaczy, adwokatów, notariuszy, radców prawnych, biegłych rewidentów, księgowych, agentów ubezpieczeniowych, agentów oferujących ubezpieczenia uzupełniające, brokerów reasekuracyjnych, brokerów ubezpieczeniowych, doradców podatkowych, doradców restrukturyzacyjnych, maklerów papierów wartościowych, doradców inwestycyjnych, agentów firm inwestycyjnych, rzeczników patentowych, z tym że za osobiste wykonywanie wolnego zawodu uważa się wykonywanie działalności bez zatrudniania na podstawie umów o pracę, umów zlecenia, umów o dzieło oraz innych umów o podobnym charakterze osób, które wykonują czynności związane z istotą danego zawodu.

Z definicji wolnego zawodu zostaną usunięci:

lekarze, lekarze dentyści, lekarze weterynarii, technicy dentystyczni, felczerzy, położne, pielęgniarki, psycholodzy, fizjoterapeuci, architekci, inżynierowi budownictwa, rzeczoznawcy budowlani oraz nauczyciele w zakresie świadczenia usług edukacyjnych polegających na udzielaniu lekcji na godziny. Zatem do tych grup zawodów nie będzie miała już zastosowania stawka ryczałtu w wysokości 17%.

2. Stawka podatku 14%

Ustawodawca wprowadza nową 14% stawkę ryczałtu skierowaną do konkretnych usług. Z obniżonej stawki będą mogły skorzystać osoby, które świadczą usługi:

Zatem lekarze, zawody medyczne, które do końca 2021 r. były opodatkowane stawką ryczałtu w wysokości 17% , będą mogły od stycznia 2022 r. korzystać z niższej stawki podatku. Taka preferencja obejmować będzie również usługi architektoniczne czy inżynierskie, które do tej pory mieściły się w definicji wolnego zawodu, a co za tym idzie, objęte były wysoką 17% stawka ryczałtu.

 

3. Stawka podatku 12%

Świadczenia usług:

a) związanych z wydawaniem:

b) związanych z:

• doradztwem w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 62.02.10.0),
• oprogramowaniem (PKWiU ex 62.01.1),
• objętych grupowaniem „Oryginały oprogramowania komputerowego” (PKWiU 62.01.2),
• doradztwem w zakresie oprogramowania (PKWiU ex 62.02),
• w zakresie instalowania oprogramowania (PKWiU ex 62.09.20.0),
• z zarządzaniem siecią i systemami informatycznymi (PKWiU 62.03.1)

— będą objęte stawką 12%. Jest to ukłon w stronę branży IT.

W większości przedsiębiorcy zajmujący się tworzeniem oprogramowania ponoszą niewielkie koszty uzyskania przychodu w stosunku do osiąganych przychodów. Zatem, przy opodatkowaniu skalą podatkową lub podatkiem liniowym obciążenie fiskalne jest znacznie wyższe w porównaniu do ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na nowych zasadach.

4. Składka zdrowotna na ryczałcie

W przypadku podatników objętych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych składka zdrowotna uzależniona będzie od przychodów przez nich osiąganych. Ustawodawca wprowadza trzy progi, od których będzie uzależniona składka zdrowotna:

1. do 60 000 zł,

2. od 60 000 zł do 300 000 zł,

3. powyżej 300 000 zł.

 

4.1. Przychód do 60.000 zł.

Podstawa to kwota odpowiadająca 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa GUS w D.Urz. RP „Monitor Polski”, jeżeli przychody z działalności gospodarczej w rozumieniu RyczałtU, osiągnięte od początku roku kalendarzowego, nie przekroczyły kwoty 60 000 zł. Zatem składka zdrowotna będzie wynosić 9% z podstawy, którą stanowi 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

 

4.2. Przychód między 60 000 zł a 300 000 zł.

Podstawa to kwota przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa GUS w D.Urz. RP „Monitor Polski”, jeżeli przychody z działalności gospodarczej w rozumieniu RyczałtU, osiągnięte od początku roku kalendarzowego, przekroczyły kwotę 60 000 zł i nie przekroczyły kwoty 300 000 zł.  Zatem składka zdrowotna będzie wynosić 9% z podstawy, którą stanowi 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

 

4.3. Przychód powyżej 300 000 zł.

Podstawa to kwota odpowiadająca 180% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku, ogłaszanego przez Prezesa GUS w D.Urz. RP „Monitor Polski”, jeżeli przychody z działalności gospodarczej w rozumieniu RyczałtU, osiągnięte od początku roku kalendarzowego, przekroczyły kwotę 300 000 zł. Zatem składka zdrowotna będzie wynosić 9% z podstawy, którą stanowi 180% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Przychody, są pomniejszane o kwoty opłaconych składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub odliczone od dochodu, na podstawie PDOFizU.

 

5. Podsumowanie

Biorąc pod uwagę nowe obciążenie składkowe od 1.1.2022 r., ryczałt od przychodów ewidencjonowanych staje się bardzo atrakcyjną formą opodatkowania. Pomimo, że podatek dochodowy podatnik obowiązany jest wyliczać od przychodu, a nie dochodu, jak ma to miejsce przy podatku liniowym lub zasadach ogólnych, to i tak w końcowym rozrachunku może się okazać, że ryczałt stanie się korzystnym wyborem od 1.1.2022 r.

Opodatkowanie lekarzy kartą podatkową od 1.1.2022 r.

Rada Ministrów zmieni uchwałę w sprawie programu rządowego „Tarcza Finansowa 2.0 PFR dla mikro, małych i średnich firm” wydłużając termin na spłatę

Od stycznia 2021 roku Polski Fundusz Rozwoju S.A. (PFR) rozpoczął realizację programu rządowego „Tarcza Finansowa 2.0 Polskiego Funduszu Rozwoju dla małych i średnich firm”, o którym mowa w art. 21a ust. 1 ustawy z 4.7.2019 r. o systemie instytucji rozwoju. W ramach Tarczy Finansowej 2.0, PFR udzielał finansowania przedsiębiorstwom, które zostały dotknięte skutkami pandemii COVID-19.

Program realizowany jest w oparciu o umowy łączące Skarb Państwa z PFR – regulujące zasady powierzenia PFR przez Skarb Państwa realizacji Programu.  W związku z powstaniem potrzeby zmiany terminu zwrotu przez beneficjenta Programu różnicy pomiędzy kwotą subwencji finansowej otrzymanej w oparciu o prognozowaną wysokość spadku przychodów oraz kosztów stałych, a kwotą subwencji finansowej, którą otrzymałby bazując na rzeczywistych danych finansowych, wyznaczonego do 31.1.2022 r. na termin zwrotu do 15.3.2022 r. przedkładana jest niniejsza uchwała.

Węższe prawo do zwolnień podatkowych dla SSE i PSI po wprowadzeniu Polskiego Ładu

W ramach Polskiego Ładu wprowadzono zmiany do ustaw podatkowych (art. 21 ust. 1 pkt 63b PDOFizU oraz art. 17 ust. 1 pkt 34a PDOPrU) w zakresie zwolnień od podatku doprecyzowujące warunki zwolnienia dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na podstawie decyzji o wsparciu (dalej: DOW). Ze zwolnienia podatkowego będą mogli korzystać podatnicy, którzy prowadzą działalność gospodarczą na podstawie DOW i uzyskują dochody wyłącznie z realizacji nowej inwestycji  i na terenie określonym w DOW.

Zmiana jest szczególnie istotna w przypadku reinwestycji w istniejący zakład (fabrykę0 przedsiębiorstwa. Zatem po zmianie zwolnienie podatkowe nie będzie mogło objąć dotychczasowej działalności zakładu, a jedynie nową inwestycję. Takie stanowisko pojawiało się dotychczas w interpretacjach organów podatkowych. Jednak sądy zajmowały stanowisko przychylne dla podatników, pozwalające zastosować zwolnienie dla dochodów z całego zakładu. Wprowadzenie jednoznacznej regulacji w tym zakresie rozwiewa dotychczasowe wątpliwości, jednocześnie może zawęzić stosowanie tego zwolnienia podatkowego.

Dodatkowo wprowadzono zmiany uszczelniające do małej klauzuli antyabuzywnej zawartej w art. 21 ust. 5cc PDOFizU i art. 17 ust. 6c PDOPrU poprzez dodanie do katalogu czynności prawnych, których jedynym celem jest uniknięcie opodatkowania, czynności innych niż zawarcie umowy, której efektem jest podejmowanie przez podatników działalności o charakterze optymalizacyjnym, z zastosowaniem w sztuczny sposób czynności faktycznych, jakie zostały podjęte przez podatnika wyłącznie w celu uzyskania zwolnienia podatkowego.

Polski Ład wprowadza również zmiany w ustawie z 10.5.2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji i w ustawie z 20.10.1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, które znoszą wątpliwości w zakresie wydatków poniesionych na środki trwałe (w tym środki transportu) służące celom osobistym przedsiębiorcy; zaznaczono, że nie stanowią one kosztów kwalifikowanych. Dodano również definicję „rozpoczęcia prac”, przez którą i rozumie się:

1)       rozpoczęcie robót budowlanych związanych z inwestycją lub

2)       pierwsze prawnie wiążące zobowiązanie do zamówienia urządzeń, lub

3)       inne zobowiązanie, które sprawia, że inwestycja staje się nieodwracalna

– w zależności od tego, które z tych zdarzeń wystąpiło pierwsze, przy czym nie uznaje się za rozpoczęcie inwestycji zakupu gruntów ani prac przygotowawczych, takich jak uzyskanie zezwoleń i przeprowadzenie studiów wykonalności.

W nowelizacji ww. ustaw, w miejsce dotychczasowego wymogu utrzymywania zatrudnienia na określonym poziomie, wprowadzony zostanie obowiązek zatrudniania nowych pracowników w związku z realizacją nowej inwestycji. Możliwość zmiany zezwolenia na działalność w SSE oraz decyzji o wsparciu została ograniczona – nie mogą być zmienione w zakresie skutkującym zwiększeniem kosztów kwalifikowanych. Przy tym została ograniczona możliwość zmiany decyzji o wsparciu, która powodowałaby obniżenie poziomu zatrudnienia określonego w tej decyzji o więcej niż 20% (ma to już miejsce obecnie w przypadku zezwolenia SSE).

Przedsiębiorcy realizujący nową inwestycję na postawie decyzji o wsparciu lub zezwolenia na działalność w SSE, którzy  osiągają dochody z praw własności intelektualnej, do ustalenia wysokości tych dochodów powinni zastosować wskaźnik nexus oraz pozostałe warunki wymienione w przepisach ustaw podatkowych.

Zmiany wejdą w życie z 1 stycznia 2022 r.

Zmiana zakresu odpowiedzialności pracodawcy zatrudniającego dłużnika alimentacyjnego

Powiązanie polega na tym, że dłużnik alimentacyjny musi być ujawniony (spełnił warunki do wpisu) w Krajowym Rejestrze Zadłużonych (KRZ), żeby pracodawca został pociągnięty do odpowiedzialności za:

Od 1.12.2021 r. z art. 281 § 2 i art. 282 § 3 KP znika dotychczasowa definicja dłużnika alimentacyjnego (pojęcie używane na potrzeby tego tekstu, lecz niewystępujące w KP). Zastępuje ją odesłanie do art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z 6.12.2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1909, dalej: ustawa KRZ), który również 1.12.2021 r. zaczyna obowiązywać w nowym brzmieniu. Modyfikacja sprowadza się tylko do zamiany słowa „oraz” na „lub”, ale ma znaczące skutki. Powoduje, że wpis w KRZ nie wymaga jednoczesnego prowadzenia dwóch postępowań egzekucyjnych wobec osoby fizycznej, która zalega ze spełnieniem świadczeń alimentacyjnych dłużej niż 3 miesiące. Wystarczy, żeby toczyła się wobec niej:

Takim kryteriom musi od 1.12.2021 r. odpowiadać pracownik, któremu pracodawca pomaga nie płacić alimentów, pozwalając mu pracować „na czarno” lub realizując wypłaty „pod stołem”. Będzie bowiem figurował w KRZ, co otwiera drogę do nałożenia na pracodawcę grzywny od 1500 zł do 45 000 zł. Pracodawca (również osoba działająca w jego imieniu) nie będzie mógł się od niej uchylić, zasłaniając brakiem winy (art. 1 § 2 Kodeksu wykroczeń, dalej: KW). KRZ jest bowiem jawny, a do sprawdzenia, czy znajduje się w nim osoba zatrudniana wystarczy posiadanie internetu (art. 4 ustawy KRZ). Pracodawcy, który z takiej możliwości nie skorzysta będzie można przypisać co najmniej winę nieumyślną.

Wina może mieć charakter umyślny albo nieumyślny. Ta pierwsza występuje, jeśli pracodawca lub osoba działająca w jego imieniu celowo pomagają ukryć dłużnikowi alimentacyjnemu jego dochody poprzez zatrudnienie „na czarno” lub wypłaty „pod stołem” (art. 5 w zw. z art. 6 § 1 KW.). Tę drugą będzie im można przypisać, gdy wprawdzie nie zamierzali popełnić wykroczenia, lecz się go dopuścili, bo nie zachowali ostrożności (art. 5 w zw. z art. 6 § 2 KW).

Dropshipping – pośrednictwo w internetowej sprzedaży towarów

Dropshipping to klasyczny przykład transakcji łańcuchowej, w której uczestniczą trzy podmioty. Przebiega ona w ten sposób, że towar jest wysyłany bezpośrednio od pierwszego dostawcy w łańcuchu (hurtowni/producenta/dostawcy z Chin) do ostatniego w kolejności nabywcy (klienta detalicznego w Polsce). Pomimo tego, że towar faktycznie został wydany tylko raz pomiędzy pierwszym i ostatnim podmiotem, drugi podmiot w łańcuchu dostaw, którym jest zazwyczaj właściciel sklepu internetowego, uczestniczący w tej transakcji jako „pośrednik”, rozlicza u siebie:

O tym czy mamy do czynienia ze sprzedażą dokonaną przez sklep internetowy we własnym imieniu i na własny rachunek, czy jedynie z pośrednictwem decyduje forma współpracy podjęta przez strony transakcji. Przyjmuje się, że jeśli e-sklep prowadzi sprzedaż we własnym imieniu, to dostawca (np. hurtownia lub producent) realizuje i wysyła zamówienie do klienta detalicznego, ale to e-sklep jest sprzedawcą, który realizuje wobec klienta wszelkie obowiązki związane z transakcją. Jeżeli natomiast forma współpracy polega wyłącznie na świadczeniu usługi pośrednictwa handlowego, to właściciel sklepu internetowego nie prowadzi sprzedaży we własnym imieniu ani na własny rachunek, nie dokonuje zakupu towarów będących przedmiotem transakcji, a jego rola ogranicza się wyłącznie do zbierania zamówień dla dostawcy oraz przyjmowania od klientów zapłaty i przekazywaniu jej dostawcy, po pomniejszeniu otrzymanej kwoty o należną mu prowizję za pośrednictwo.

Co istotne, fakt, że sklep internetowy nie magazynuje ani nie wysyła towaru do klienta detalicznego nie oznacza, że nie posiada sprzedawanego przez siebie towaru w znaczeniu prawnym i nie jest za niego odpowiedzialny przed klientem.

I. Dropshipping – skutki w podatku VAT

W przypadku dropshippingu istota problemu sprowadza się do ustalenia czy czynności podjęte przez sprzedawcę (pośrednika) polegające na sprzedaży we własnym imieniu towarów przez internet skutkują opodatkowaniem VAT obrotu z tej sprzedaży, rozumianego jako całość świadczenia otrzymanego od kupującego, czy też aktywność sprzedawcy (pośrednika) polega jedynie na pośrednictwie handlowym w zakupie towaru, w oparciu o tzw. dropshipping, co prowadzi do opodatkowania jedynie prowizji, stanowiącej różnicę między kwotą otrzymaną od kupującego, a kwotą należną sprzedawcy za towar. Właściwa kwalifikacja ma istotne znaczenie, ponieważ może wpływać na inne uprawnienia lub obowiązki w zakresie VAT, w tym np. na moment utraty prawa do zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 VATU.

 

1. Kwalifikacja czynności – dostawa towarów czy wykonana usługa?

W dobie szeroko rozwiniętej techniki, powszechnie wykorzystywana jest możliwość dokonywania sprzedaży/zakupów za pośrednictwem różnego rodzaju serwisów internetowych. W oparciu o ogólnodostępne informacje można wskazać podstawowe zasady dokonywania zakupów za pośrednictwem serwisów internetowych. Jest to zazwyczaj konieczność dokonania rejestracji na tym serwisie, podania danych identyfikacyjnych, potwierdzenia adresu wysyłki przy składaniu zamówienia oraz dokonanie zapłaty i potwierdzenie realizacji zamówienia. Obowiązki sprzedawcy sprowadzają się, co do zasady, do spakowania sprzedanego towaru i jego wysyłki. Ewentualna reklamacja jest składana przez kupującego sprzedawcy towaru, na którym to ciążą wszystkie obowiązki związane z jej rozpatrzeniem. W przypadku dropshipingu towar na żadnym etapie transakcji nie znajduje się w posiadaniu sprzedawcy (pośrednika) i jest wysyłany bezpośrednio do docelowego klienta. Sprzedawcy pośredniczący w transakcji twierdzą, że świadczą jedynie usługę pośrednictwa, której wartość odpowiada różnicy między kwotą otrzymaną od kupującego, a kwotą należną sprzedawcy za towar (prowizja).

Stanowisko organów podatkowych

W opisanym przebiegu transakcji organy podatkowe często kwestionują uznanie czynności za świadczenie usługi pośrednictwa twierdząc, że nosi ona znamiona handlu towarami. Takie wnioski wynikają m.in. z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 12.4.2021 r. (0113-KDIPT1-2.4012.25.2021.2.AJB, Legalis). W piśmie tym organ podatkowy uznał, że istotą zamówienia złożonego przez klienta jest konkretny towar w postaci produktu prezentowanego na stronach internetowych, który w takiej postaci jest dostarczany temu klientowi. Zdaniem fiskusa świadczenie dla celów VAT stanowi dostawę towarów, gdyż podatnik w ramach transakcji przenosi na klienta prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Przeniesienie tego prawa następuje w momencie przekazania, wraz ze złożonym zamówieniem, danych klienta z adresem wysyłki podmiotowi z kraju trzeciego. Według Dyrektora KIS o dokonaniu dostawy towarów świadczy fakt, że klienci są zainteresowani nabyciem konkretnego towaru oferowanego przez podatnika. Nie bez znaczenia jest przy tym fakt, że to podatnik będzie wyszukiwał i decydował jakie towary i za jaką cenę zostaną zaoferowane do sprzedaży na jego stronach internetowych a jego klienci nie będą mieli żadnego wpływu na wartość (cenę) kupowanego towaru, nie będą decydować też o wyborze oferty i podmiotu, od którego zamierzają nabyć towar. To podatnik będzie nadzorował prawidłowość realizacji zamówienia oraz będzie podmiotem odpowiedzialnym za udzielanie gwarancji tytułem rękojmi za wady towarów oraz przeprowadzanie i rozpoznawanie reklamacji towarów. Okoliczności te wykluczają pośrednictwo. Z tych powodów:

„(…) w analizowanym przypadku, w którym Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą dokonuje zamówienia towaru na rzecz Klientów, dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta, a nie świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.”

Stanowisko sądów administracyjnych

W temacie dropshippingu stanowisko sądów administracyjnych nie jest jednolite, co nie ułatwia zadania podatnikom pośredniczącym w internetowym zakupie towarów na chińskim rynku.

W przypadku zakwestionowania przez organ podatkowy transakcji jako usługi pośrednictwa, także sądy administracyjny dość często odmawiają tej transakcji takiego charakteru. Dla przykładu, na okoliczności uzasadniające uznanie, że czynności wykonywane przez podatnika noszą znamiona handlu towarami a nie pośrednictwa handlowego wskazuje prawomocny wyrok WSA w Łodzi z 30.1.2019 r. (wyr. WSA w Łodzi z 310.1.2019 r., I SA/Łd 536/18). Rozstrzygnięty spór dotyczył podatniczki, która na portalu aukcyjnym Allegro oferowała do sprzedaży telefony komórkowe oraz odzież za określoną z góry kwotę w opcji „Kup teraz”. Towar wystawiany na tym portalu był zamawiany u chińskich sprzedawców za pośrednictwem serwisu Aliexpress. Podatniczka na portalu Aliexpress wyszukiwała produkty, którymi potencjalnie mógł się zainteresować klient, a następnie, po otrzymaniu zamówienia od klienta w Polsce i otrzymaniu od niego zapłaty, dokonywała zakupu towaru od chińskiego sprzedawcy. Przesyłki zawierające zamówiony towar wysyłane były przez chińskich dostawców bezpośrednio na adres konsumenta, kupującego na portalu Allegro. Z chwilą zamówienia towaru i po otrzymaniu numeru nadania przesyłki firma skarżącej wystawiała nabywcy paragon z kasy fiskalnej, w którym ujmowano całą kwotę transakcji sprzedaży z wyszczególnieniem ceny usługi pośrednictwa.

W ocenie sądu rzeczywisty przebieg opisanych powyżej transakcji wykluczał uznanie ich za formę współpracy zwaną „dropshippingiem”. Określanie się przez stronę mianem pośrednika nie oznacza,  że faktycznie taki jest jej status, jeżeli okoliczności zawieranych transakcji tego nie potwierdzają. Zdaniem sądu rolą pośrednika jest przede wszystkim aktywne wyszukiwanie ofert, prowadzenie negocjacji cenowych, ewentualnie przygotowanie i przeprowadzenie obsługi transakcji zakupu. Jednak to zawsze klient podejmuje decyzję co do wyboru oferty i ustala (a przynajmniej akceptuje) wysokość wynagrodzenia należnego pośrednikowi za wykonaną usługę, której kwota powinna być określona w umowie pośrednictwa. Tymczasem – jak podkreślił WSA w Łodzi – w przypadku działalności prowadzonej przez podatniczkę na portalu Allegro, kupujący nie mieli żadnego wpływu ani na wybór dostawcy, ani na cenę towaru mającego podlegać nabyciu na ich rzecz. Nie mieli też wiedzy o wysokości prowizji pobieranej przez podatniczkę za rzekomo świadczoną usługę pośrednictwa. Kolejnym argumentem, który przemawiał za tym, że podatniczka dokonywała dostawy towarów był fakt, że roszczenia kupujących w zakresie reklamacji i zwrotów towarów były zgłaszane wyłącznie do podatniczki a nie do chińskiego dostawcy. To podatniczka podejmowała decyzje o naprawie reklamowanego sprzętu czy też zwrocie należności, który następował z jej konta bankowego. Nie bez znaczenia jest i to, że zasady reklamacji i zwrotu odnosiły się do samego towaru, a nie do usługi pośrednictwa. W tych okolicznościach WSA w Łodzi orzekł, że:

„(…) zakup towarów na serwisie aukcyjnym, brak dokumentów potwierdzających w sposób jednoznaczny świadczenie usług pośrednictwa (takich jak umowa pośrednictwa czy rachunków wystawionych na kwotę prowizji bądź ustaleń stron co do tej kwoty), określanie przez skarżącą ceny towaru poprzez włączanie do ceny zakupu opłaty za zamówienie (mającej charakter marży), realizowanie reklamacji, niewyszukiwanie ofert dla kupujących – świadczą o tym, że skarżąca dokonywała sprzedaży towaru we własnym imieniu i na własny rachunek ostatecznemu nabywcy.”

WSA w Łodzi wyjaśnił dodatkowo, że aby można było mówić w analizowanym przypadku o pośrednictwie w zakupie podatniczka najpierw powinna otrzymać zlecenie od osoby zainteresowanej kupnem danego towaru za wskazaną w aukcji cenę, w następstwie czego działając na podstawie udzielonego jej pełnomocnictwa (w związku z zawarciem umowy o wykonanie usługi pośrednictwa) winna przy wykorzystaniu swoich kontaktów, konta na Aliexpress, doświadczenia, znajomości języka itd. dokonać czynności, których końcowym efektem byłoby nabycie przez kupującego (usługobiorcę) towaru bezpośrednio od kontrahenta z Chin. Tymczasem w rzeczywistym przebiegu transakcji po kliknięciu przez kupującego opcji „kup teraz” podatniczka dokonywała jedynie zapłaty za towar (po uprzednim przewalutowaniu środków, które otrzymała od kupującego) na rzecz sprzedawcy z Chin. Okoliczności te uprawniają do stwierdzenia, że dokonywała ona zakupu towaru w Chinach pod konkretne zamówienie z Polski, a nie pośredniczyła w jego zakupie.

W bardzo zbliżonych okolicznościach pośrednictwo handlowe wykluczył również WSA w Rzeszowie w prawomocnym wyroku z 21.7.2020 r. (wyr. WSA w Rzeszowie z 21.7.2020 r., I SA/Rz 150/20). Sąd wyjaśnił, że działalność prowadzona przez podatnika nie ma charakteru działalności w zakresie świadczenia usług pośrednictwa, jeśli:

Jak ostatecznie orzekł WSA w Rzeszowie:

„Tak ustalane wynagrodzenie bliższe jest marży należnej sprzedawcy aniżeli prowizji pośrednika. Na podstawie zatem całokształtu okoliczności faktycznych ustalonych w sprawie, słusznym było uznanie przez organ podatkowy, że działalność gospodarcza Skarżącego w 2013r. polegała na prowadzeniu sprzedaży towarów, nie zaś na świadczeniu usług pośrednictwa w sprzedaży.”

Należy zauważyć, że skutki uznania transakcji za sprzedaż towarów a nie usługę pośrednictwa świadczoną w ramach dropshippingu, mogą być dotkliwe. Jeśli bowiem opodatkowaniu podlega obrót ze sprzedaży towarów a nie usługa pośrednictwa, podatnik może znacznie wcześniej utracić prawo do zwolnienia podmiotowego ze względu na osiągnięty limit obrotów, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 VATU. Kiedy zatem mamy do czynienia z usługą pośrednictwa (a nie dostawą towarów)?  Przykładem korzystnego dla podatników stanowiska są wyroki NSA z 7.5.2019 r. (wyr. NSA z 7.5.2019 r., I FSK 664/17) oraz z 19.12.2018 r. (wyr. NSA 19.12.2018 r., I FSK 166/17).

W wyroku NSA z 7.5.2019 r. spór dotyczył podatnika, który na rzecz i w imieniu kupującego zamawiał sprzęt elektroniczny od producentów lub przedstawicieli handlowych z Chin na chińskim portalu aukcyjnym. Oferty wystawiane były za pośrednictwem polskiego portalu a towar wysyłany był do kupujących bezpośrednio z Chin. W sprawie organ podatkowy zakwestionował fakt, że podatnik był pośrednikiem w handlu towarami między polskimi konsumentami a chińskimi podmiotami. NSA miał jednak inne zdanie na ten temat, zarzucając organowi podatkowemu oraz sądowi pierwszej instancji selektywnie odwołanie się zebranego materiału dowodowego i wynikających z niego ustaleń faktycznych. Według sądu za uznaniem czynności wykonywanych przez podatnika za świadczenie usługi pośrednictwa przemawiał fakt, że:

1. kupujący każdorazowo akceptował treść „Regulaminu określającego zasady wykonywania zamówień towaru za pośrednictwem firmy T. F.H.U. na rzecz Kupującego”, z którego:

2. choć w momencie składania zamówienia podatnik nie ujawniał przed chińskim sprzedawcą, że działa w cudzym imieniu, to chiński podmiot w sporządzanych dokumentach (fakturach/rachunkach) nie wskazywał jako nabywcy podatnika, ale rzeczywistego nabywcę, tj. osobę, która udzieliła podatnikowi pełnomocnictwa do zakupu towaru.

W rezultacie skład orzekający uznał, że:

„Obrót towarowy pomiędzy wskazanymi podmiotami mógł zostać zorganizowany w różny sposób, jednakże mając na uwadze, że uzgodniono, iż nabycie towarów nastąpi na podstawie pełnomocnictwa, zaś chińscy kontrahenci fakturowali dostawy na nabywców towarów z pominięciem Skarżącego, przeto dokonane przez niego czynności należało kwalifikować jako świadczenie usług, a nie jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u.”

Analogiczne wnioski wynikają z wyroku NSA z 19.12.2018 r.

Miejsce opodatkowania dostawy towarów, gdy transakcja jest realizowana we własnym imieniu i na własny rachunek

Ceny oferowane na chińskim rynku są atrakcyjne dla polskich przedsiębiorców. Z tego powodu zakup towarów od chińskich dostawców i ich sprzedaż krajowym odbiorcom cieszy się bardzo dużym zainteresowaniem. Choć sam przebieg transakcji jest zazwyczaj bardzo podobny, to ta wymiana towarowa w szczegółach może się jednak różnić. Przykładem jest schemat transakcji opisany w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 11.12.2020 r. (0112-KDIL1-3.4012.356.2020.3.AKR, Legalis). Pismo dotyczyło polskiej spółki, niebędącej czynnym podatnikiem VAT, która nabywała towary od producenta z Chin a następnie dokonywała ich odpłatnej dostawy na rzecz finalnych odbiorców. Nabywcami były osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz podmioty gospodarcze prowadzące działalność gospodarczą na terytorium Polski, innych krajów Unii Europejskiej oraz krajów trzecich. W każdym przypadku zamówione towary były transportowane bezpośrednio od producenta z Chin do ostatecznego odbiorcy (klienta spółki). W ten sposób producent z Chin dokonywał dostawy towaru bezpośrednio do zamawiającego (z pominięciem spółki). Towar na żadnym etapie transakcji nie był wysyłany, transportowany ani dostarczany do spółki, lecz przesyłkami kurierskimi bezpośrednio do odbiorcy docelowego. Spółka, po otrzymaniu od chińskiego producenta faktury za towary zakupione na swoją rzecz, wystawiała swoim klientom faktury na sprzedaż tych towarów (stosując odpowiednią marżę). Do czynności wykonywanych przez spółkę należało: promowanie produktów, zachęcanie do zakupu, odbiór transakcji płatniczych, obsługa złożonego zamówienia (zlecenie go bezpośrednio dostawcy chińskiemu), obsługa klienta (zamawiającego), oferowanie produktów w witrynie internetowej oraz popularnych portalach aukcyjnych, odbieranie transakcji od klienta, zamawianie konkretnego produktu/produktów u producenta. W tych okolicznościach nie ulegało wątpliwości, że w zastosowanym przez spółkę modelu sprzedaży następowały dostawy towarów, spełniające warunki do uznania ich za tzw. dostawy łańcuchowe. W związku z tym, że z wyjaśnień spółki wynikało, że nie dokonywała ona opłat celnych oraz nie była odpowiedzialna za zgłoszenie towaru do odprawy celnej na terytorium Polski, to importerem tych towarów, na którym ciążył obowiązek uiszczenia cła był ich nabywca (trzeci podmiot w łańcuchu). Skoro nabyty w Chinach towar był wysyłany lub transportowany do Polski, to transakcję dostawy przez spółkę towarów na rzecz nabywcy, który jest równocześnie importerem tych towarów, należało uznać – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 VATU – za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu, tj. na terytorium państwa trzeciego. Wobec tego zdaniem organu podatkowego:

„(…) transakcje dostawy towarów na rzecz Nabywców będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej oraz na rzecz osób fizycznych i podmiotów prawnych prowadzących działalności gospodarczą z terytorium Polski oraz innych krajów Unii Europejskiej lub krajów spoza obszaru Unii Europejskiej nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski.”

Opisane w piśmie transakcje na żadnym etapie nie podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski. Dotyczyło to zarówno importu towarów, jak i dostawy dokonywanej przez spółkę na rzecz finalnego odbiorcy.

Miejsce opodatkowania pośrednictwa handlowego

W przypadku, gdy przebieg transakcji pozwala uznać, że podatnik w zamian za prowizję świadczy usługę pośrednictwa na rzecz dostawców towarów, usługa jest opodatkowana według ogólnej zasady dla miejsca świadczenia, a mianowicie w kraju, w którym usługobiorca posiada swoją siedzibę (art. 28bVATU). Natomiast miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich jest miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja (art. 28d VATU).

Tym samym, jeśli prowizja za pośrednictwo przysługuje od zagranicznego dostawcy (np. podatnika z siedzibą w Chinach), to miejscem opodatkowania tej usługi zgodnie z art. 28b ust. 1 VATU będzie kraj, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej (Chiny). Świadczona w ten sposób usługa pośrednictwa nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Należy ją udokumentować fakturą bez kwoty podatku. Potwierdzenie tego stanowiska można odnaleźć w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 24.9.2021 r. (0112-KDIL1-3.4012.320.2021.2.KK, Legalis). Pismo dotyczyło podatnika, który zajmował się pośrednictwem handlowym na rzecz sprzedawców posiadających siedzibę na terytorium państwa trzeciego (głównie Singapuru i Chin). W tych okolicznościach organ podatkowy uznał, że:

„(…) przy prowadzeniu działalności pośrednictwa handlowego w sprzedaży prowadzonej w oparciu o model logistyczny w formie dropshippingu za pośrednictwem internetu (na stronach internetowych), świadczenie przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa handlowego dla kontrahentów (Sprzedawców) mających siedzibę poza Unią Europejską, na terytorium państwa trzeciego – głównie Singapuru i Chin, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.”

Dostawy towarów/świadczenie usługi na rzecz osób prywatnych a kasa fiskalna

W zdecydowanej większości przypadków towary zamówione na chińskim rynku są dostarczane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Na podstawie art. 111 ust. 1 VATU podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Specyfika tej transakcji powoduje jednak, że polski sprzedawca jest zwolniony z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej.

W myśl § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 28.12.2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz.U. z 2018 r. poz. 2519) w zw. z poz. 36 i poz. 37 załącznika do tego rozporządzenia – w przypadku, gdy sprzedaż nie obejmuje transakcji wymienionych w § 4 rozporządzenia – zwolnieniem objęta jest:

1. dostawa towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli:

2. świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli:

Zarówno w przypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi obrót z tytułu dostawy towarów, jak i wówczas, gdy podstawę tę stanowi prowizja z tytułu świadczenia usługi pośrednictwa sprzedawca jest zwolniony z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na rzecz prywatnej osoby fizycznej, jeżeli zapłata w całości wpłynie na rachunek bankowy podatnika a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła. Jeśli zapłata wpłynie na rachunek bankowy i zapłatę tą można powiązać z konkretną sprzedażą wówczas sprzedawca (podatnik) nie ma obowiązku ewidencjonowania transakcji na kasie fiskalnej. Stanowisko to potwierdzają także organy podatkowe, czego przykładem jest interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 24.7.2020 r. (0112-KDIL3.4012.173.2020.5.LS, Legalis), z której wynika, że podatnik świadczący usługi pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem:

„(…) z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych (…) ma prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży usług w oparciu o zapis § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 37 załącznika do rozporządzenia.”

Analogiczne stanowisko wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 2.10.2020 r. (0111-KDIB3-2.4012.495.2020.5.MN, Legalis).

 

II. Dropshipping – przychód i moment jego powstania dla celów podatku dochodowego

Właściwa kwalifikacja transakcji (tzn. obrót towarami lub usługa pośrednictwa) wpływa nie tylko na obowiązki i przywileje związane z podatkiem VAT, ale przesądza także o tym czy na gruncie podatku dochodowego podatnik uzyskał przychód ze sprzedaży towarów, czy też przychód z wykonanej usługi. Organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych wydawanych na temat przychodu uzyskanego z tytułu pośrednictwa w sprzedaży towarów nie rozstrzygają (tak jak to ma miejsce w przypadku VAT) czy dana transakcja jest dostawą towarów, czy świadczeniem usługi pośrednictwa. Potwierdzają wprawdzie, że przychodem jest uzyskana prowizja, ale zastrzegają jednocześnie, że ma to miejsce tylko wtedy, gdy podatnik jedynie pośredniczy w sprzedaży (nie dokonuje sprzedaży we własnym imieniu). Przykładem takiego stanowiska są interpretacje indywidualne Dyrektora KIS z 15.7.2020 r. (0111-KDIB1-1.4010.210.2020.1.DK, Legalis), 2.10.2020 r. (0112-KDIL2-2.4011.482.2020.4.MM, Legalis), 30.3.2021 r. (0114-KDIP3-1.4011.25.2021.1.EC, Legalis) oraz 17.2.2021 r. (0111-KDIB1-1.4010.586.2020.1.ŚS, Legalis). W tym ostatnim piśmie czytamy, że:

„(…) jeżeli w istocie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny dropshipping i jedynie pośredniczy w sprzedaży towarów handlowych (nie będzie dokonywać sprzedaży we własnym imieniu oraz nie będzie właścicielem zamówionych przez klientów towarów), to przychodem uzyskanym z tego tytułu będzie wartość prowizji (…).”

Trzeba zatem brać pod uwagę fakt, że jeżeli organy podatkowe w postępowaniu podatkowym ustalą, że okoliczności obrotu towarami wskazują, że doszło do dostawy towarów (a nie wykonania usługi pośrednictwa), to przychodem nie będzie wartość prowizji a wartość sprzedanego towaru.

O dacie uzyskania przychodu decyduje (art. 14 ust. 1c PDOFizU oraz art. 12 ust. 3a PDOPrU):

– w zależności od tego, które z wymienionych zdarzeń wystąpi najwcześniej.

Bez względu na to czy mamy do czynienia z handlem towarami, czy z usługą pośrednictwa, w transakcji zakupu towarów zrealizowanej przy wykorzystaniu internetu znamienne jest to, że nadanie biegu transakcji zaczyna się od otrzymania zapłaty od klienta. Dopiero po jej otrzymaniu polski przedsiębiorca zamawia towary u zagranicznego dostawcy w następstwie czego dochodzi później do wydania towaru/wykonania usługi oraz ewentualnie wystawienia faktury. Zdarzeniem, które występuje w pierwszej kolejności jest zatem otrzymanie zapłaty. W tej sytuacji za moment powstania przychodu należy uznać datę wpływu środków pieniężnych za towar na konto bankowe firmy pośredniczącej w zakupie (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 2.10.2020 r. (0112-KDIL2-2.4011.482.2020.4.MM, Legalis).

Nowe rozporządzenie dotyczące prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych od 1.1.2022 r.

Podatnicy oraz spółki, których wspólnicy są opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani m.in. prowadzić wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz, odrębnie za każdy rok podatkowy, ewidencję przychodów (art. 15 ust. 1 RyczałtU). W związku z tym minister jest upoważniony do wydania rozporządzenia określającego sposobu prowadzenia ewidencji, szczegółowych warunków, jakim powinna odpowiadać ewidencja, aby stanowiła dowód w postępowaniu podatkowym, sposobu dokumentowania przychodów oraz obliczania należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, a także sposobu prowadzenia wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Obecnie obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 17.12.2002 r.  w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jednak w związku ze zmianami w ustawach podatkowych, które wynikają z tzw. Polskiego Ładu zaistniała konieczność wydania nowego rozporządzenia, które zastąpi dotychczas obowiązujące.

Nowe rozporządzenie wejdzie w życie od 1.1.2022 r. i  wprowadza następujące zmiany:

1) określa nowy wzór ewidencji przychodów, który uwzględnia nowe stawki ryczałtu, tj. stawki 14% oraz 12%,

2) określa składniki, które nie podlegają objęciu wykazem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, tj.:

a) budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, grunty lub prawo użytkowania wieczystego gruntu, związane z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej;

b) spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, którego wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10 PDOFizU.

Jest to zmiana analogiczna do przyjętej w PDOFizU w zakresie prowadzonej na podstawie tej ustawy ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Rozporządzenie będzie mieć zastosowanie do przychodów osiągniętych od 1.1.2022 r.

Polski Ład. Zmiany w rozliczaniu wynagrodzeń od 2022 r.

Stosunek pracy – obliczanie miesięcznych zaliczek PIT

Zakłady pracy, którymi są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Zasady obliczania miesięcznych zaliczek określa art. 32 PDOFizU.

Zaliczki na podatek od dochodów ze stosunku pracy i pokrewnych oblicza się na zasadach ogólnych czyli stosując stawki z tabeli 2-stawkowej skali podatkowej. Zaliczki za miesiące od stycznia do grudnia wynoszą:

1) za miesiące, w których dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy nie przekroczył kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;

2) za miesiąc, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 17% od tej części dochodu uzyskanego w tym miesiącu, która nie przekroczyła tej kwoty, i 32% od nadwyżki ponad kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali;

3) za miesiące następujące po miesiącu, o którym mowa w pkt 2 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Dochodem jest suma uzyskanych w ciągu miesiąca przychodów ze stosunku pracy, służbowe, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 PDOFizU oraz zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłaconych przez płatnika, pomniejszona o koszty uzyskania w wysokości podstawowej 250 zł lub podwyższonej dla dojeżdżających do pracy z innej miejscowości – 300 zł albo procentowej w razie korzystania przez pracownika z praw autorskich (50%), oraz o potrącone przez płatnika ze środków pracownika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia społeczne.

Obliczoną zaliczkę pomniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złożył zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru (PIT-2), w którym stwierdzi, że:

1) nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika;

2) nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;

3) nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3 (z działalności gospodarczej);

4) nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;

5) ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.

Oświadczenie PIT-2 składa się jednokrotnie. Jeżeli stan faktyczny wynikający z tego, złożonego wcześniej, nie uległ zmianie, nie ma potrzeby co roku przedkładać nowego.

Zaliczki wg Polskiego Ładu 

Od 1.1.2022 r. zacznie obowiązywać nowa skala podatkowa, w której podwyższeniu ulegnie kwota  stanowiąca górną granicę pierwszego przedziału skali z dotychczasowych 85 528 zł do 120 000 zł. Poza tym, zmieni się kwota zmniejszająca podatek, która będzie wynosić 5100 zł.

Podstawa obliczenia podatku w złotych		Podatek wynosi
ponad	do
	120 000	17% minus kwota zmniejszająca podatek 5 100 zł
120 000		15 300 zł + 32% nadwyżki ponad 120 000 zł

Dotychczas odliczana od zaliczki na podatek składka zdrowotna potrącona w danym miesiącu przez płatnika ze środków ubezpieczonego, nie będzie w ogóle uwzględniana. Zniesiono bowiem prawo do obniżania podatku o składkę zdrowotną w wysokości nieprzekraczającej 7,75% podstawy wymiaru.

Mimo to spora grupa pracowników w ogóle nie zapłaci podatku. Tak się stanie na skutek podniesienia kwoty niepowodującej obowiązku zapłaty podatku do 30 000 zł. Pracownikowi zarabiającemu przez cały rok np. 3100 zł brutto lub minimalną krajową – 3010 zł w ogóle nie wyjdzie podatek do zapłaty.

Z kolei osoby z wyższymi dochodami ze stosunku pracy i pokrewnych, tj. między 5701 zł a 11 141 zł miesięcznie będą korzystały z nowej ulgi dla pracowników (zwanej ulgą dla klasy średniej). Ulga ma zrównoważyć brak odliczenia składki zdrowotnej. Z kolei pracownicy, np. wysoko wykwalifikowani, zajmujący ważne stanowiska  zarabiający 13 000 zł miesięcznie i więcej, będą tracić.

Jedną z nowości jest także możliwość złożenia przez pracownika wniosku sporządzonego na piśmie w sprawie niestosowania miesięcznych kosztów uzyskania przychodów w wysokości 250 zł. Płatnik zacznie pobierać zaliczki bez stosowania tych kosztów najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał wniosek. W obecnym stanie prawnym pracownik nie ma podstawy do takiego ruchu, co czasem skutkuje koniecznością dopłacenia podatku w zeznaniu rocznym.

Kolejna istotna rzecz dotyczy pracowników korzystających z procentowych kosztów uzysku i ze zwolnień podatkowych. W przypadku zastosowania zwolnień od podatku dla pracowników: w wieku do 26. lat, dla przybyłych z zagranicy, dla mających co najmniej czworo dzieci, dla pracujących seniorów, w zakresie przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, suma łącznych kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% przychodu (art. 22 ust. 9 pkt 1-3 PDOFizU, np. z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich), oraz wymienionych przychodów zwolnionych od podatku w zakresie przychodów ze stosunku pracy i pokrewnych, nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej czyli 120 000 zł.

Ulga dla pracowników 

Na czym polega „ulga dla klasy średniej”? Otóż, za miesiące, w których podatnik uzyskał w danym zakładzie pracy przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy w wysokości wynoszącej od 5701 zł do 11 141 zł, które podlegają opodatkowaniu według skali, płatnik pomniejsza dochód o kwotę ulgi dla pracowników, w wysokości obliczonej według wzoru:

1) (A x 6,68% – 380,50 zł) : 0,17, dla A wynoszącego co najmniej 5701 zł i nieprzekraczającego kwoty 8549 zł,

2) (A x (–7,35%) + 819,08 zł) : 0,17, dla A wyższego od 8549 zł i nieprzekraczającego kwoty 11 141 zł

– w którym A oznacza uzyskane w ciągu miesiąca przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, które podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ulga będzie stosowana przez zakład pracy niejako z urzędu, automatycznie. Natomiast podatnik będzie mógł złożyć sporządzony na piśmie wniosek o niepomniejszanie dochodu o kwotę powyższej ulgi dla pracowników. Wówczas płatnik nie pomniejszy dochodu najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał wniosek. Wniosek ten składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Wniosek przyda się w sytuacji, gdy pracownik stwierdzi, że rocznie jego przychody nie osiągną kwoty uprawniającej do ulgi. Aby z niej skorzystać podatnik musi rocznie uzyskać przychód nie niższy niż 68 412 zł. Chodzi o sumę uzyskanych przychodów ze stosunku pracy i pokrewnych. Jeśli pracownikowi w trakcie roku zostanie odliczona ulga, ale roczny przychód będzie niższy niż ten minimalny, to w rocznym rozrachunku będzie musiał podatek dopłacić.

Zmniejszenie składki zdrowotnej do wysokości zaliczki 

Obecnie jest tak, że w przypadku gdy składka na ubezpieczenie zdrowotne obliczona przez płatnika będącego m.in. pracodawcą, zgodnie z ogólnymi zasadami, jest wyższa od zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych obliczonej przez tego płatnika zgodnie z przepisami PDOFizU, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości tej zaliczki (art. 83 ust. 1 ŚwiadOpZdrU).

Od 1.1.2022 r. ów przepis nieco się zmieni. Mianowicie, w przypadku gdy składka na ubezpieczenie zdrowotne obliczona przez płatnika, np. pracodawcę, zgodnie z przepisami art. 7 i 81 ŚwiadOpZdrU, będzie wyższa od kwoty ustalonej w nowym ust. 2b, składkę obliczoną za poszczególne miesiące obniża się do wysokości tej kwoty. Kwotą, do której będzie przyrównywana składka zdrowotna wyliczona wg stopy 9% podstawy, będzie zaliczka na podatek obliczona zgodnie z przepisami PDOFizU, ale w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2021 r.

Co to w praktyce oznacza? Tyle, że trzeba będzie obliczyć zaliczkę na dotychczasowych zasadach, czyli z odliczeniem kwoty zmniejszającej podatek w wysokości 43,76 zł, a nie 425 zł. W przeciwnym razie, pracownicy, u których zaliczka na podatek wyjdzie 0 zł – np. przy minimalnym wynagrodzeniu za pracę – w ogóle nie płaciliby składki zdrowotnej. Ta bowiem uległaby obniżeniu do zerowej zaliczki.

Przykładowe listy płac na 2022 r.

1) pracownik w wieku 35 lat, z wynagrodzeniem 3100 zł (podstawowe koszty uzyskania przychodów, prawo do kwoty zmniejszającej podatek, brak PPK)

Lista płac	Styczeń 2022
Płaca zasadnicza	3100 zł
Podstawa wymiaru składek na ub. społeczne	3100 zł
Składki społeczne w części finansowanej przez pracownika, łącznie 13,71%	425,01 zł
Przychód	3100 zł
Podstawa opodatkowania (po zaokrągleniu)	2425 zł (3 100 zł – 250 zł – 425,01 zł)
Podstawa wymiaru składki zdrowotnej	2674,99 zł (3100 zł – 425,01 zł)
Składka zdrowotna do ZUS 9%	240,75 zł
Zaliczka na podatek:	0 zł [(2425 zł x 17%) – 425 zł]
Kwota do wypłaty	2434,24 zł (3100 zł – 425,01 zł – 240,75 zł)

 

2) pracownik w wieku 59 lat, zatrudniony na 1/4 etatu, z wynagrodzeniem 900 zł (podstawowe koszty uzyskania przychodów, prawo do kwoty zmniejszającej podatek, brak PPK)

Lista płac	Styczeń 2022
Płaca zasadnicza	900 zł
Podstawa wymiaru składek na ub. społeczne	900 zł
Składki społeczne w części finansowanej przez pracownika, łącznie 13,71%	123,39 zł
Przychód	900 zł
Podstawa opodatkowania (po zaokrągleniu)	527 zł (900 zł – 250 zł – 123,39 zł)
Podstawa wymiaru składki zdrowotnej	776,61 zł (900 zł – 123,39 zł)
Składka zdrowotna: – według stawki 9% – do ZUS po obniżeniu do zaliczki na podatek obliczonej wg stanu na dzień 31.12.2021 r.	69,89 zł 45,83 zł
Zaliczka na podatek: – do US – zaliczka na podatek obliczona wg stanu na dzień 31.12.2021 r.	0 zł [(527 zł x 17%) – 425 zł ] 45,83 zł [(527 zł x 17%) – 43,76 zł]
Kwota do wypłaty	730,78 zł (900 zł – 123,39 zł – 45,83 zł)

3) pracownik w wieku wyżej 26 lat, wynagrodzenie – 6 500 zł (podstawowe koszty uzyskania przychodów, prawo do kwoty zmniejszającej podatek, brak PPK)

Lista płac	Styczeń 2022
Płaca zasadnicza	6500 zł
Podstawa wymiaru składek na ub. społeczne	6500 zł
Składki społeczne w części finansowanej przez pracownika, łącznie 13,71%	891,15 zł
Przychód	6500 zł
Ulga dla pracownika: (6500 zł x 6,68% – 380,50 zł) : 0,17	315,88 zł
Podstawa opodatkowania (po zaokrągleniu)	5043 zł (6 500 zł – 250 zł – 891,15 zł – 315,88 zł)
Podstawa wymiaru składki zdrowotnej	5608,85 zł (6 500 zł – 891,15 zł)
Składka zdrowotna do ZUS 9%	504,80 zł
Zaliczka na podatek:	432 zł [(5043 zł x 17%) – 425 zł]
Kwota do wypłaty	4672,05 zł (6 500 zł – 891,15 zł – 504,80 zł – 432 zł)

4) pracownik w wieku wyżej 26 lat, wynagrodzenie – 10 000 zł (podstawowe koszty uzyskania przychodów, prawo do kwoty zmniejszającej podatek, brak PPK)

Lista płac	Styczeń 2022
Płaca zasadnicza	10 000 zł
Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne	10 000 zł
Składki społeczne w części finansowanej przez pracownika, łącznie 13,71%	1371 zł
Przychód	10 000 zł
Ulga dla pracownika: (10 000 zł x (–7,35%) + 819,08 zł) : 0,17	494,59 zł
Podstawa opodatkowania (po zaokrągleniu)	7884 zł (10 000 zł – 250 zł – 1 371 zł ­ –494,59 zł)
Podstawa wymiaru składki zdrowotnej	8629 zł (10 000 zł – 1 371 zł)
Składka zdrowotna do ZUS 9%	776,61 zł
Zaliczka na podatek:	915 zł [(7884 zł x 17%) – 425 zł]
Kwota do wypłaty	6 937,39 zł (10 000 zł – 1 371 zł – 776,61 zł ­– 915 zł)

5) pracownik w wieku wyżej 26 lat, wynagrodzenie – 15 000 zł (podstawowe koszty uzyskania przychodów, prawo do kwoty zmniejszającej podatek, brak PPK)

Lista płac	Styczeń 2022
Płaca zasadnicza	15 000 zł
Podstawa wymiaru składek na ub. społeczne	15 000 zł
Składki społeczne w części finansowanej przez pracownika, łącznie 13,71%	2056,50 zł
Przychód	15 000 zł
Podstawa opodatkowania (po zaokrągleniu)	12 694 zł (15 000 zł – 250 zł – 2056,50 zł)
Podstawa wymiaru składki zdrowotnej	12 943,50 zł (15 000 zł – 2056,50 zł)
Składka zdrowotna do ZUS 9%	1164,92 zł
Zaliczka na podatek:	1733 zł [(12 694 zł x 17%) – 425 zł]
Kwota do wypłaty	10 045,58 zł (15 000 zł – 2056,50 zł – 1 164,92 zł ­– 1733 zł)

Nowe zwolnienia z PIT

Poza znanym już zwolnieniem dla młodych w wieku do 26. lat, od 1.1.2022 r. będą miały zastosowanie kolejne, nowe.

1) przeniesienie miejsca zamieszkania (ulga relokacyjna) – art. 21 ust. 1 pkt 152 PDOFizU

Wyłączone z opodatkowania będą przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 PDOFizU,

c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania według skali podatkowej, podatkiem liniowym lub 5-proc. podatkiem od własności intelektualnej albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

– w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego.

Zwolnienie przysługuje pod warunkiem, że:

1) w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz

2) podatnik nie miał miejsca zamieszkania w Polsce w okresie obejmującym:

a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium RP, oraz

b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, oraz

3) podatnik:

a) posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do EOG albo Konfederacji Szwajcarskiej, lub

b) miał miejsce zamieszkania:

– nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do EOG, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub

– na terytorium Polski nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz

4) posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz

5) nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na teren Polski.

Zwolnienie będzie miało zastosowanie do podatników, którzy przenieśli tu miejsce zamieszkania po dniu 31.12.2021 r.

2) rodziny wielodzietne (cztery +) – art. 21 ust. 1 pkt 153 PDOFizU

Od przyszłego roku zwolnione od podatku dochodowego będą przychody podatnika do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:

a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,

b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 PDOFizU (działalność wykonywana osobiście),

c) z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania według skali podatkowej, podatkiem liniowym lub  5 proc. podatkiem od własności intelektualnej albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

– który w roku podatkowym w stosunku do co najmniej czworga dzieci wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało, lub sprawował funkcję rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą, a w przypadku pełnoletnich uczących się dzieci – wykonywał ciążący na nim obowiązek alimentacyjny albo sprawował funkcję rodziny zastępczej.

Chodzi tu o dzieci:

Przy ustalaniu prawa do zwolnienia nie uwzględnia się dziecka, które w roku podatkowym, na podstawie orzeczenia sądu, zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych.

Podatnik korzystający z takiej ulgi będzie obowiązany złożyć w terminie od 15 lutego do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, informację, według ustalonego wzoru, zawierającą dane o liczbie dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci.

Na żądanie organów podatkowych podatnik będzie musiał przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do powyższego zwolnienia, w szczególności:

1) odpis aktu urodzenia dziecka;

2) zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3) odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4) zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Informacji nie trzeba będzie składać, jeżeli w złożonym zeznaniu podatkowym, w którym podatnik dokonał odliczenia ulgi na dzieci na podstawie art. 27f updof, oświadczył, że równocześnie skorzystał ze zwolnienia z tytułu posiadania co najmniej czworo dzieci i prawo do zastosowania tego zwolnienia i tego odliczenia przysługiwało w stosunku do tych samych dzieci.

3) pracujący seniorzy  – art. 21 ust. 1 pkt 154 PDOFizU

Kolejne, nowe zwolnienie dotyczy zarabiających osób uprawnionych do emerytury lub renty. Zwolnione będą przychody:

a) emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie o ubezpieczeniu społecznym rolników,

b) emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin,

c) emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin,

d) emerytury lub renty rodzinnej, o których mowa w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,

e) świadczenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4a, tj. pieniężnego otrzymywanego po zwolnieniu ze służby przez funkcjonariuszy służb mundurowych oraz żołnierzy, w związku ze zwolnieniem tych osób ze służby stałej,

f) uposażenia przysługującego w stanie spoczynku lub uposażenia rodzinnego, o których mowa ustawie – Prawo o ustroju sądów powszechnych.

Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających powyższym zwolnieniom od podatku nie będą uwzględniane przychody podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie, zwolnionych od podatku dochodowego, oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ponadto, suma przychodów zwolnionych od podatku, tj. u młodych do 26. lat, dla seniorów, dla rodzin wielodzietnych oraz powracających do Polski, nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.

Powyższe zwolnienia będą stosowane już trakcie roku podatkowego przez płatnika, przy poborze zaliczek na podatek, jeżeli podatnik złoży płatnikowi sporządzone na piśmie oświadczenie, że spełnia warunki do stosowania tych zwolnień. W oświadczeniu dotyczącym spełnienia warunków do stosowania zwolnienia dla powracających do Polski, podatnik wskaże również rok rozpoczęcia i zakończenia stosowania zwolnienia. Płatnik uwzględni zwolnienie najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał oświadczenie, nie dłużej niż do upływu terminu wskazanego przez podatnika. Jeżeli podatnik powiadomi płatnika o zmianie stanu faktycznego wynikającego z oświadczenia, płatnik pominie zwolnienie najpóźniej od kolejnego miesiąca, w którym otrzymał powiadomienie.

Zleceniobiorcy

Przychody z działalności wykonywanej osobiście uzyskiwane przez osoby wykonujące umowy zlecenia podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 41 PDOFizU. Zgodnie z nim, podstawą opodatkowania jest tu dochód tj. przychód pomniejszony o koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% przychodu  pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia społeczne, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód, oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki społeczne. Do dochodu stosuje się najniższą stawkę podatkową określoną w skali, tj. 17%.

Od 1.1.2022 r. składka zdrowotna już nie będzie obniżała zaliczki na podatek. Jeżeli podatnik (zleceniobiorca) złoży płatnikowi sporządzony na piśmie wniosek o niepobieranie miesięcznych zaliczek, płatnik ich nie pobierze najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał wniosek. Prawo do złożenia wniosku przysługuje podatnikowi, którego roczne dochody nie przekroczą ilorazu kwoty zmniejszającej podatek i najniższej stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. kwoty 30 000 zł (5100 zł : 0,17), oraz który nie osiąga innych dochodów, poza dochodami uzyskiwanymi od tego płatnika, od których zaliczki na podatek obliczane są z uwzględnieniem pomniejszenia z tytułu PIT-2, lub są opłacane samodzielnie z działalności gospodarczej. Wniosek podatnik składa odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Od 1.1.2022 r. – 12% stawka ryczałtu dla informatyków, programistów i innych zawodów z branży IT

Od 1.1.2022 r. 12% stawkę od przychodów ewidencjonowanych będą mogli stosować przedsiębiorcy do świadczenia usług:

1) związanych z wydawaniem:

a) pakietów gier komputerowych (PKWiU ex 58.21.10.0), z wyłączeniem publikowania gier komputerowych w trybie on-line,

b) pakietów oprogramowania systemowego (PKWiU 58.29.1),

c) pakietów oprogramowania użytkowego (PKWiU 58.29.2),

d) programowania komputerowego pobieranego z Internetu (PKWiU ex 58.29.3), z wyłączeniem pobierania oprogramowania w trybie on-line;

2) związanych z doradztwem w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 62.02.10.0), związanych z oprogramowaniem (PKWiU ex 62.01.1), objętych grupowaniem „Oryginały oprogramowania komputerowego” (PKWiU 62.01.2), związanych z doradztwem w zakresie oprogramowania (PKWiU ex 62.02), w zakresie instalowania oprogramowania (PKWiU ex 62.09.20.0), związanych z zarządzaniem siecią i systemami informatycznymi (PKWiU 62.03.1).

Ograniczenia w zastosowaniu ryczałtu 

Zastosowania z ryczałtu nie będzie jednak możliwe, jeśli zgodnie z art. 8 ust. 2 RyczałtU  podatnik chcący skorzystać z ryczałtu uzyskuje z działalności przychody ze sprzedaży towarów handlowych lub wyrobów lub ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik:

1) wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub

2) wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym

– w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.

Podatnik, który rozlicza się już w formie ryczałtu traci to prawo jeśli w roku podatkowym wykona powyższe czynności, wówczas poczynając od dnia uzyskania tego przychodu do końca roku podatkowego, opłaca podatek dochodowy na ogólnych zasadach.

Składka zdrowotna 

Zmiany w przepisach wynikające z Polskiego Ładu w prowadzają również zmianę zasad naliczania składki zdrowotnej w ryczałcie ewidencjonowanym. Podatnicy wybierający tę formę opodatkowania, również działający w branży IT, od 2022 roku składkę zdrowotną zapłacą wysokości 9% podstawy jej wymiaru. Przy czym będą obowiązywać trzy podstawy wymiaru składki zdrowotnej:

1. 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli roczne przychody nie przekroczą kwoty 60 000 zł,
2. 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli jego roczne przychody przekroczą 60 000 zł ale nie więcej niż 300 000 zł,
3. 180% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, jeżeli jego roczne przychody przekroczą 300 000 zł.

Ponadto, podatnik od stycznia 2022 roku nie będzie miał możliwości odliczenia składki zdrowotnej od podatku.

Od 1.1.2022 r. wartość dopuszczalnych opóźnień w transakcjach handlowych zostanie obniżona z 5 mln zł do 2 mln zł

Z dniem 1.1.2022 r. zacznie obowiązywać niższy limit dopuszczalnych opóźnień w transakcjach handlowych. Zgodnie z art. 13b ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych, zakazane jest nadmierne opóźnianie się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych przez podmioty, o których mowa w art. 2 tej ustawy, niebędące podmiotami publicznymi. Przy czym to nadmierne opóźnianie się ze spełnianiem świadczeń pieniężnych ma miejsce w przypadku, gdy w okresie 3 kolejnych miesięcy suma wartości świadczeń pieniężnych niespełnionych oraz spełnionych po terminie przez ten podmiot wynosi co najmniej 2 mln zł.

Przez okres przejściowy w latach 2020 i 2021 limit ten wynosił nie  2 mln, lecz 5 mln zł. Zatem od 2022 r. wartość dopuszczalnych opóźnień w transakcjach handlowych zostanie obniżona, co może skutkować większą liczbą wszczynanych postępowań  przez Prezesa UOKiK oraz wyższymi sankcjami pieniężnymi z tego tytułu.

Jeden organ skarbowy w sprawach rejestru działalności na rzecz spółek lub trustów

Od 31.10.2021 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 25.10.2021 r. w sprawie wyznaczenia organu Krajowej Administracji Skarbowej do wykonywania zadań organu właściwego do prowadzenia rejestru działalności na rzecz spółek lub trustów (Dz.U. z 2021 r. poz. 1968). Rozporządzenie zostało wydane w związku z wejściem w życie ustawy z 30.3.2021 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 815). Na podstawie dodawanego art. 129l , minister finansów może wyznaczyć organ KAS do wykonywania zadań organu właściwego do prowadzenia rejestru działalności na rzecz spółek lub trustów, określając przy tym zakres tych zadań, mając na względzie przygotowanie techniczne i organizacyjne urzędu obsługującego ten organ.

Na podstawie omawianego rozporządzenia wyznaczono Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach do wykonywania zadań organu właściwego w sprawach rejestru działalności na rzecz spółek lub trustów.

Organ ten ma za zadanie:

1)  prowadzenie rejestru oraz określanie organizacyjnych warunków i technicznych sposobów jego prowadzenia;

2) przetwarzanie informacji o podmiotach wpisanych do rejestru;

3) rozpatrywanie wniosków o wpis do rejestru, dokonywania aktualizacji wpisów oraz wykreślania podmiotów z rejestru;

4) nakładania kar pieniężnych przewidzianych w art. 153a ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, na podmioty prowadzące działalność na rzecz spółek lub trustów, które nie dopełniły obowiązku uzyskania wpisu do rejestru;

5) wykonywanie zadań organu prowadzącego rejestr działalności regulowanej.