Rekompensaty na granicy z Białorusią obejmą więcej firm

Na skutek interwencji Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców Adama Abramowicza w Ministerstwie Rozwoju i Technologii oraz Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie pomocy dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą, którzy zostali silnie dotknięci konsekwencjami ograniczeń wolności i praw w związku z wprowadzeniem stanu wyjątkowego, a następnie zakazem przebywania na obszarze części województw podlaskiego i lubelskiego – przyjęto pakiet rozwiązań legislacyjnych umożliwiających w uzasadnionych przypadkach przyznanie przez wojewodę rekompensaty również innym podmiotom (wykonującym działalność w innych branżach), niż wymienione w pierwotnym brzmieniu ustawy o rekompensacie w związku z wprowadzeniem stanu wyjątkowego na tych obszarach.

Przypomnijmy, iż dnia 2 września 2021 r. został wprowadzony stan wyjątkowy na obszarze części województwa podlaskiego oraz części województwa lubelskiego, położonym w bezpośrednio przy granicy z Republiką Białorusi. Ustanowiono również zakres ograniczeń konstytucyjnych praw i wolności, co umotywowano potencjalnym zagrożeniem bezpieczeństwa i porządku publicznego. Mając na względzie dotkliwość ograniczeń wobec niektórych rodzajów i sektorów działalności gospodarczej, przyjęto ustawę z dnia 29 września 2021 r. o rekompensacie w związku z wprowadzeniem stanu na obszarze części województwa podlaskiego oraz części województwa lubelskiego. W ustawie określono zamknięty katalog podmiotów uprawnionych (hotelarstwo, gastronomia, turystyka i z nimi powiązane) do rekompensaty oraz zasady jej obliczania i wypłaty.

Ze względu na niestabilną sytuację na pograniczu białoruskim, wprowadzono na objętych wcześniejszym stanem wyjątkowym terenach zakaz przebywania, co przyczyniło się do pogłębienia problemów ekonomicznych tamtejszych przedsiębiorców.

Pomimo rekompensat, na ręce Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców skierowano jednak wiele wystąpień pochodzących od przedsiębiorców z sektorów nieobjętych pomocą, którzy jednak równie silnie, choć nie zawsze bezpośrednio ponoszą straty na skutek obowiązujących restrykcji.

Dzięki interwencji podjętej przez Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców– dnia 18 grudnia 2021 r. weszła w życie ustawa o zmianie ustawy o podatku akcyzowym, która w art. 4 dodaje w ustawie o rekompensacie w związku z wprowadzeniem stanu na obszarze części województwa podlaskiego i oraz części województwa lubelskiego – przepis (art. 3 ust. 8) umożliwiający przyznanie przez wojewodę na udokumentowany wniosek za zgodą ministra właściwego ds. administracji publicznej, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, rekompensaty również innym podmiotom, które wykonują działalność gospodarczą na obszarze objętym zakazem przebywania (wcześniej stanem wyjątkowym), gdy okoliczności, a zwłaszcza poziom strat, utracone korzyści lub ciężkie położenie materialne – wskazują, że wymagają tego względy słuszności.

Źródło: Rzecznik MŚP

Dyrektywa Work Life Balance w wykazie prac Rady Ministrów na II kwartał 2022 r.

Zmiany przepisów są uwarunkowane wdrożeniem do polskiego prawa postanowień dwóch dyrektyw unijnych:

1. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z 20.6.2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE. L Nr 186, str. 105). Termin wdrożenia tej dyrektywy upływa 1.8.2022 r.; dyrektywa ustanawia minimalne prawa mające zastosowanie do każdego pracownika w Unii Europejskiej, który jest stroną umowy o pracę lub pozostaje w stosunku pracy określonym przez obowiązujące w poszczególnych państwach członkowskich prawo, umowy zbiorowe lub przyjętą praktykę, z uwzględnieniem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości; celem dyrektywy jest poprawa warunków pracy poprzez popieranie bardziej przejrzystego i przewidywalnego zatrudnienia, zapewniając równocześnie zdolność adaptacyjną rynku pracy;

2. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z 20.6.2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającej dyrektywę Rady 2010/18/UE (Dz.Urz. UE. L. Nr 188, str. 79). Termin wdrożenia tej dyrektywy upływa 2.8.2022 r.; dyrektywa ustanawia minimalne wymagania mające na celu osiągnięcie równości kobiet i mężczyzn pod względem szans na rynku pracy i traktowania w miejscu pracy – poprzez ułatwienie pracownikom będącym rodzicami lub opiekunami godzenia życia zawodowego z życiem rodzinnym; w tym celu dyrektywa przewiduje indywidualne prawa związane z urlopem ojcowskim, urlopem rodzicielskim i urlopem opiekuńczym, a także elastyczną organizację pracy dla pracowników będących rodzicami oraz opiekunami; celem dyrektywy jest zachęcenie do równiejszego dzielenia się obowiązkami opiekuńczymi pomiędzy kobietami i mężczyznami.

Najważniejsze rozwiązania w zakresie pierwszej dyrektywy, przewidziane w projekcie ustawy, polegają na:

1. rozszerzeniu zakresu informacji o warunkach zatrudnienia pracownika, która będzie obejmować dodatkowe elementy przewidziane dyrektywą (np. informację o szkoleniach zapewnianych przez pracodawcę, o długości płatnego urlopu przysługującego pracownikowi); rozszerzenie informacji będzie dotyczyć także pracownika wysyłanego do pracy do państwa członkowskiego lub państwa trzeciego oraz pracownika delegowanego;

2. w zakresie umowy o pracę na okres próbny:

1. zapewnieniu, że okres próbny będzie współmierny do przewidywanego czasu trwania umowy o pracę na czas określony i do rodzaju pracy;
2. umożliwieniu ponownego zawarcia umowy o pracę na okres próbny z tym samym pracownikiem tylko, gdy pracownik będzie zatrudniony w celu wykonywania innego rodzaju pracy;
3. wprowadzeniu regulacji umożliwiającej uzgodnienie pomiędzy stronami stosunku pracy przedłużenia umowy o pracę na okres próbny o czas trwania nieobecności pracownika w pracy, w przypadku, gdy pracownik był z usprawiedliwionych przyczyn nieobecny w pracy w trakcie trwania takiej umowy;
4. zapewnieniu prawa pracownika do równoległego zatrudnienia poprzez wprowadzenie zakazu zabraniania pracownikowi jednoczesnego pozostawania w stosunku pracy z innym pracodawcą oraz zakazu poddawania pracownika niekorzystnemu traktowaniu z tego tytułu;

3. zapewnieniu pracownikowi, który wykonywał pracę co najmniej 6 miesięcy (w tym na podstawie umowy o pracę na okres próbny) prawa do wystąpienia (raz w roku kalendarzowym) o formę zatrudnienia z bardziej przewidywalnymi lub bezpieczniejszymi warunkami pracy oraz otrzymania pisemnej odpowiedzi na ten wniosek z uzasadnieniem w terminie 1 miesiąca od otrzymania wniosku;

4. przyznaniu pracownikowi prawa do nieodpłatnego szkolenia niezbędnego do wykonywania określonego rodzaju pracy lub na określonym stanowisku w przypadku, gdy na mocy prawa, układu zbiorowego pracy, innego porozumienia zbiorowego lub regulaminu pracodawca będzie zobowiązany do zapewnienia pracownikowi takiego szkolenia oraz zapewnieniu, że szkolenie takie będzie nieodpłatne, będzie zaliczało się do czasu pracy i odbywało się w miarę możliwości w godzinach pracy.

Najważniejsze rozwiązania przewidziane w projekcie ustawy w ramach drugiej dyrektywy polegają na:

1. w zakresie urlopu rodzicielskiego:

1. wprowadzeniu dla pracownic i pracowników indywidualnego prawa do urlopu rodzicielskiego; łączny wymiar tego urlopu dla obojga rodziców będzie wynosił do 41 tygodni (w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie) albo do 43 tygodni (w przypadku porodu mnogiego),
2. uniezależnieniu prawa do urlopu rodzicielskiego od pozostawania matki dziecka w zatrudnieniu (ubezpieczeniu) w dniu porodu,
3. wprowadzeniu w ramach wymiaru urlopu rodzicielskiego nieprzenoszalnej części tego urlopu w wymiarze do 9 tygodni dla każdego z rodziców (oznacza to możliwość skorzystania przez każdego z rodziców z maksymalnie 32/34 tygodni tego urlopu),
4. ustaleniu wysokości zasiłku macierzyńskiego za cały okres urlopu rodzicielskiego na poziomie 70% podstawy wymiaru zasiłku (jednak w razie złożenia przez pracownicę wniosku o udzielenie urlopu rodzicielskiego w terminie nie później niż 21 dni po porodzie miesięczny zasiłek macierzyński za okres urlopu macierzyńskiego i rodzicielskiego wyniesie 81,5% podstawy wymiaru zasiłku). W każdym przypadku pracownikowi-ojcu dziecka za okres nieprzenoszalnej 9-tygodniowej części urlopu będzie przysługiwał zasiłek w wysokości 70% podstawy wymiaru zasiłku;

2. wprowadzeniu urlopu opiekuńczego – w wymiarze do 5 dni w roku kalendarzowym – w celu zapewnienia osobistej opieki lub wsparcia osobie będącej krewnym (syn, córka, matka, ojciec lub małżonek/małżonka) lub pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym, która wymaga znacznej opieki lub znacznego wsparcia z poważnych względów medycznych, bez zachowania prawa do wynagrodzenia za czas tego urlopu;

3. wprowadzeniu zwolnienia od pracy z powodu działania siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych spowodowanych chorobą lub wypadkiem, jeżeli niezbędna jest natychmiastowa obecność pracownika – w wymiarze 2 dni albo 16 godzin w roku kalendarzowym, z zachowaniem za czas tego zwolnienia prawa do 50% wynagrodzenia (obliczanego jak wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego);

4. skróceniu okresu, w którym będzie możliwe skorzystanie przez pracownika-ojca wychowującego dziecko z urlopu ojcowskiego – z 24 do 12 miesięcy od dnia urodzenia dziecka (dyrektywa wiąże bowiem to prawo z narodzinami dziecka); analogicznemu skróceniu ulegnie okres na skorzystanie z urlopu ojcowskiego przez pracownika, który przysposobił dziecko w ustawowo określonym wieku;

5. wprowadzeniu ochrony dla pracownika przed jakimkolwiek niekorzystnym traktowaniem przez pracodawcę lub negatywnymi konsekwencjami wobec pracownika z powodu skorzystania przez niego z uprawnień przysługujących na podstawie przepisów Kodeksu pracy; ochrona będzie dotyczyć także pracownika, który udzielił w jakiejkolwiek formie wsparcia pracownikowi korzystającemu z uprawnień przysługujących na podstawie przepisów Kodeksu pracy;

6. wprowadzeniu zakazu prowadzenia wszelkich przygotowań do zwolnienia pracowników w okresie ciąży i okresie urlopu macierzyńskiego, z którego pracownica korzysta w związku z urodzeniem dziecka bez składania wniosku, a także od dnia wystąpienia przez pracownika z wnioskiem o udzielenie: części urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego albo jego części, urlopu ojcowskiego albo jego części, urlopu rodzicielskiego albo jego części i urlopu opiekuńczego albo jego części oraz skorzystania z takiego urlopu, a także z powodu wystąpienia z wnioskiem o elastyczną organizację pracy do dnia zakończenia pracy w ramach elastycznej organizacji czasu pracy;

7. wprowadzeniu sankcji za naruszenie przepisów krajowych w zakresie objętym postanowieniami ww. dyrektywy oraz przepisów wprowadzanych do polskiego porządku prawnego w związku z jej wdrożeniem;

8. zapewnienie, aby organy równościowe, tj. Pełnomocnik Rządu ds. Równego Traktowania oraz Rzecznik Praw Obywatelskich, były właściwe w odniesieniu do spraw związanych z dyskryminacją wynikających z ww. dyrektywy;

9. w przypadku naruszenia równego traktowania w zatrudnieniu w sprawach wchodzących w zakres dyrektywy, ciężar dowodu będzie spoczywał na pracodawcy, a pracownik będzie musiał jedynie uprawdopodobnić, że do określonego naruszenia doszło.

Ponadto Komisja Europejska wskazała na występujące w przepisach Kodeksu pracy trzy aspekty nierówności umów na czas określony w stosunku do umów na czas nieokreślony:

1. brak obowiązku uzasadnienia wypowiedzenia umowy na czas określony;
2. brak obowiązku konsultacji związkowej;
3. brak możliwości ubiegania się o przywrócenie do pracy.

Projekt ustawy dokona także zmiany obowiązujących przepisów dotyczących umów o pracę na czas określony polegającej na wprowadzeniu obowiązku uzasadnienia wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony, konsultacji związkowej oraz możliwości ubiegania się o przywrócenie do pracy – także w przypadku zawarcia umowy o pracę na czas określony.

Abolicja podatkowa w Polskim Ładzie, czyli ryczałt od dochodów

Kogo może interesować przejściowy ryczałt od dochodów

W przypadku, kiedy dochody lub przychody nie zostały przez podatników zadeklarowane w całości lub w części do opodatkowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie PDOFizU, PDOPrU oraz RyczałtU, w szczególności w związku z:

1. nieujawnieniem w całości lub w części tych dochodów (przychodów),
2. nieujawnieniem w całości lub w części źródła powstania tych dochodów (przychodów),
3. przeniesieniem lub posiadaniem w jakiejkolwiek formie kapitału poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym w zagranicznej jednostce
4. stosowaniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sposób niezgodny z kontekstem użycia postanowień tych umów, z ich celem oraz zamiarami państw-stron tych umów,
5. nierzeczywistą rezydencją podatkową,
6. osiągnięciem innej niż wymieniona w pkt 1-5 korzyści podatkowej

W przypadku, kiedy dochody lub przychody nie zostały przez podatników zadeklarowane w całości lub w części do opodatkowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie ustawy o podatku

Istnieją jednak przypadku, kiedy z ryczałtu od dochodów skorzystać nie będzie można. Do takich sytuacji należą:

1. dochody, które powstały w wyniku popełnienia przestępstwa, w tym w przypadku zbiegu z przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym;
2. dochody, które powstały w wyniku popełnienia przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, chyba że podmiot lub sprawca przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego działający w imieniu podmiotu zawiadomi o popełnieniu tego czynu zabronionego właściwego naczelnika urzędu skarbowego jednocześnie ze złożeniem wniosku o opodatkowanie tych dochodów przejściowym ryczałtem od dochodów;
3. podmiotów, w stosunku do których na dzień składania wniosku o opodatkowanie dochodów przejściowym ryczałtem od dochodów jest prowadzone postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa lub kontrola celno-skarbowa, których przedmiotem są te dochody

 

Przedmiot opodatkowania

Skoro dochody nie zostały wcześniej ujawnione albo przeniesiono jakiś składnik majątku poza granicę Polski to pytanie jakie się pojawia to kwestia jak zostanie opodatkowana taka czynność. Ustawa prowadza zatem pięć podstaw opodatkowania tj. podatnik opodatkuje:

1. wysokość przychodu, jaki byłby określony u podatnika na podstawie przepisów PDOPrU, PDOFizU i RyczałtU, pomniejszonego o wydatki poniesione bezpośrednio w celu jego uzyskania, jeżeli te wydatki nie zostały odliczone przy określaniu zobowiązania w podatku dochodowym w jakiejkolwiek formie, a przedstawione przez podmiot dowody poniesienia tych wydatków nie budzą wątpliwości, albo
2. wysokość przychodu, jaki byłby przez podatnika lub przez płatnika określony na podstawie przepisów PDOPrU, PDOFizU i RyczałtU oraz z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, gdyby obowiązek podatkowy był wykonany w sposób zgodny z przedmiotem i celem tej umowy, albo
3. wysokość przychodu z kapitału przeniesionego lub posiadanego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym w związku ze zmianą rezydencji podatkowej, pomniejszonego o wydatki poniesione bezpośrednio w celu uzyskania tego przychodu, jeżeli te wydatki nie zostały odliczone przy określaniu zobowiązania w podatku dochodowym w jakiejkolwiek formie, a przedstawione przez podmiot dowody poniesienia tych wydatków nie budzą wątpliwości, albo
4. 25% wartości kapitału przeniesionego lub posiadanego poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym w związku ze zmianą rezydencji podatkowej, albo
5. wartości korzyści podatkowej innej niż wymieniona w pkt 1-3.

Podatki i inne opłaty związane z abolicją

A. Podstawa opodatkowania

Kiedy podatnik zna już podstawę opodatkowania, wtedy ustalić musi wysokość podatku należnego, a ta jest stała tj. 8% od podstawy opodatkowania.

B. Wniosek

Aby skorzystać z abolicji podmiot może złożyć do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, a w przypadku braku takiej właściwości dla celów podatku dochodowego – do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, wniosek o opodatkowanie przejściowym ryczałtem od dochodów. Wraz z wnioskiem podmiot składa oświadczenie o zgodności ze stanem faktycznym i prawnym okoliczności przedstawionych we wniosku oraz że nie zachodzą okoliczności wyłączające możliwości skorzystania z abolicji. Oświadczenie jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. .” Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.

Podatnik musi złożyć oświadczenie o treści:

„Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia.”

Podatnik ma możliwość złożenia wniosków w odniesieniu do różnych sytuacji, zatem złożenie wniosku w odniesieniu do jednej czynności nie pozbawia go prawa do złożenia wniosku w innych. Wniosek podlega opłacie w wysokości 1% dochodu, jednak w kwocie nie niższej niż 1000 zł i nie wyższej niż 30 000 zł. Dowód opłaty wniosku załączam do wniosku.

We wniosku podmiot wskazuje źródło powstania dochodu, sposób jego uzyskania oraz wysokość dochodu, którą podmiot ustala w sposób najbardziej odpowiedni do stanu faktycznego i okoliczności jego powstania, a także kwotę przejściowego ryczałtu od dochodów.

Podmiot obowiązany jest do przedstawienia we wniosku metodologii ustalenia:

1. dochodu oraz
2. wydatków, jeżeli podmiot wnosi o pomniejszenie dochodu o te wydatki.

W przypadku gdy wniosek nie spełnia wymogów naczelnik urzędu skarbowego wzywa podmiot do jego uzupełnienia w terminie 14 dni od dnia doręczenia tego wezwania.

C. A jak zapłacić podatek?

Podatnik podatek płaci na podstawie złożonego wniosku i podlega on wpłacie w terminie 30 dni następujących po dniu złożenia wniosku. Jeżeli dane wykazane we wniosku nie budzą wątpliwości i wniosek zawiera wszystkie informacje i dane, a przejściowy ryczałt od dochodów został zapłacony, wniosek traktuje się jak deklarację o wysokości osiągniętego dochodu, a zapłacony przejściowy ryczałt od dochodów staje się podatkiem należnym od zadeklarowanego dochodu, nie później niż od pierwszego dnia trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym został złożony ten wniosek.

Zapłata przejściowego ryczałtu od dochodów od dochodu zgłoszonego we wniosku skutkuje zwolnieniem tego dochodu z podatku dochodowego od osób fizycznych, zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz z podatku dochodowego od osób prawnych.

 

Termin złożenia wniosku

Wniosek składa się w terminie od 1.10.2022 r. do 31.3.2023 r. W przypadku uchybienia terminowi złożenia wniosku termin ten nie podlega przywróceniu. Złożenie wniosku przerywa bieg terminu przedawnienia prawa do ustalenia lub określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnych od dochodu zgłoszonego do opodatkowania przejściowym ryczałtem od dochodów. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu złożenia wniosku.

Opinia Rady do Spraw Repatriacji Kapitału

Podatnik lub podmiot zainteresowany abolicją podatkową może przed złożeniem wniosku wystąpić do Rady do Spraw Repatriacji Kapitału, o opinię co do skutków podatkowych w przejściowym ryczałcie od dochodów, w jego indywidualnej sprawie. W przypadku złożenia wniosku o opinię Rady przez pełnomocnika dane podmiotu mogą zostać zanonimizowane. W przypadku anonimizacji danych podmiotu pełnomocnik załącza do wniosku o opinię Rady oświadczenie o posiadanym pełnomocnictwie do reprezentowania podmiotu przed Radą.

Rada wydaje opinię, bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania wniosku o opinię Rady. Zdarzyć się może, iż Rada odmówi wydania opinii w przypadku stwierdzenia, że w złożonym wniosku o opinię Rady brak jest istotnych informacji pozwalających na wydanie tej opinii, a podmiot lub pełnomocnik nie uzupełnią tych informacji we wskazanym przez Radę terminie. Opłata za wniosek do Rady nie jest jednak instytucją bezpłatną, ponieważ wniosek o opinię Rady podlega opłacie w wysokości 50 000 zł.

Ważne terminy dla podatnika – 25 lutego 2022 r.

Dzień 25 lutego 2022 r. to ważny termin dla podatników odnośnie złożenia stosownych deklaracji podatkowych i płatności zobowiązań podatkowych. W tym dniu upływa termin na:

Akcyza

VAT

Inne podatki

Źródło: Ministerstwo Finansów

Raport ZUS. Mniej zwolnień lekarskich

Zwolnienia lekarskie były wystawiane przeciętnie na 11,7 dnia. Ale jedna osoba może otrzymać kilka zwolnień w ciągu roku. Przynajmniej jedno zwolnienie otrzymało w ubiegłym roku 6,5 miliona osób, czyli około 45% liczby osób podlegających ubezpieczeniu chorobowemu. Zatem przeciętna długość absencji chorobowej wyniosła 36,7 dnia. W przypadku mężczyzn było to 33,5 dnia, a w przypadku kobiet 39,5 dnia.

Absencja spowodowana koniecznością opieki oraz osób nieubezpieczonych w ZUS

W rejestrze zwolnień lekarskich są także zapisywane zaświadczenia lekarskie wystawiane osobom ubezpieczonym w ZUS w celu opieki nad dzieckiem oraz innym chorym członkiem rodziny. Ponadto zwolnienia lekarskie są wystawiane osobom, które nie są ubezpieczone w ZUS. Absencja uwzględniająca również te przypadki wyniosła 282,5 mln dni, na które lekarze wystawili 24,6 mln zaświadczeń.

Powody absencji chorobowych

Dominującą przyczyną absencji chorobowej były choroby związane z ciążą, porodem i połogiem. Stanowiły prawie 17% absencji. Niewiele mniej, bo 16,5% przerw w pracy spowodowały choroby układu mięśniowo-szkieletowego. Dalsze miejsca tego rankingu zajmują urazy i zatrucia (13,1%), choroby układu oddechowego (11,6%) oraz zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania (10,5%).

Absencja z powodu COVID-19

W rejestrze zwolnień lekarskich uwidoczniona jest jedynie część absencji chorobowej wynikającej z epidemii COVID-19. Usprawiedliwieniem nieobecności w pracy oraz podstawą wypłaty zasiłków jest bowiem również decyzja o nałożeniu kwarantanny i izolacji. Dlatego w 2021 r. zarejestrowano jedynie 528,3 tys. zaświadczeń lekarskich z powodu COVID-19 na łączną liczbę 4,2 mln dni. Lekarze wystawili także zaświadczenia na jednostki chorobowe powiązane z COVID-19, np.: powikłania i rehabilitacja po COVID. W 2021 r. było 165,4 tys. takich zaświadczeń na 1,7 mln dni absencji.

Źródło:zus.pl

Polski Ład. Będą zmiany w składce zdrowotnej

Od 1.1.2022 r. obowiązują przepisy całkowicie zmieniające sposób kalkulowania składki zdrowotnej dla osób prowadzących działalność gospodarczą. W przypadku przedsiębiorców rozliczających się według skali podatkowej oraz podatkiem liniowym, składka zdrowotna w 2022 roku (począwszy od składki za miesiąc luty) nie będzie, jak dotychczas, kwotą ryczałtową, lecz obliczana będzie jako określony procent od rzeczywiście osiągniętego dochodu. W przypadku przedsiębiorców rozliczających się podatkiem liniowym, składka zdrowotna wyniesie 4,9% dochodu, z kolei osoby rozliczające podatek na zasadach ogólnych (według skali podatkowej) zapłacą składkę zdrowotną w wysokości 9% dochodu.

Pierwotnie uchwalone przepisy przewidywały, że podstawę wymiaru składki zdrowotnej stanowił będzie dochód rozumiany jako zwykła różnica między osiągniętymi przychodami, a kosztami uzyskania tych przychodów.

Jednak już w grudniu, tj. jeszcze przed wejściem nowych przepisów w życie, środowiska przedsiębiorców zwracały uwagę, że tak zdefiniowana podstawa wymiaru dla nowej składki zdrowotnej może doprowadzić do ogromnych problemów finansowych istotnej części przedsiębiorców.

Opisana w ustawie podstawa wymiaru uwzględniała bowiem również i te dochody, które zgodnie z ustawą o PIT są zwolnione z podatku dochodowego. W przypadku PIT, zwolnienia takie pomniejszają zatem podstawę opodatkowania, natomiast dla celów składki zdrowotnej nowe przepisy nie przewidywały takich pomniejszeń. W rezultacie, doszłoby do sytuacji, w której podstawa wymiaru dla składki zdrowotnej byłaby często o wiele wyższa od podstawy opodatkowania.

Jednym z takich nieuwzględnionych zwolnień były tzw. różnice remanentowe, które powstają w sytuacji magazynowania towarów. Na ten problem już w grudniu uwagę zwracał Rzecznik Przedsiębiorców.

Uchwalona właśnie nowelizacja przepisów Polskiego Ładu przewiduje, że podstawa wymiaru składki zdrowotnej, co do zasady, będzie tożsama z podstawą opodatkowania dla celów PIT. Przepis dotyczący podstawy wymiaru składki zdrowotnej w nowym brzmieniu przewiduje, że dla celów wyliczenia składki zdrowotnej przedsiębiorca będzie więc mógł uwzględnić niemal wszystkie te zwolnienia, które uwzględnia również przy wyliczaniu podstawy opodatkowania dla celów PIT. Wyjątek stanowią nieliczne zwolnienia wymienione w treści przepisu. Co istotne, wśród tych wyjątków znalazły się m.in. wprowadzone w tym roku nowe zwolnienia, tj. zwolnienie dla pracujących seniorów, zwolnienie dla osób powracających z zagranicy oraz zwolnienie dla rodzin z dziećmi.

W wymienionych wyżej przypadkach, zwolnienie w kwocie 85 tys. zł uwzględnione będzie mogło zostać dla celów PIT, lecz nie pomniejszy podstawy wymiaru dla składki zdrowotnej.

Źródło:

zus.pl

Ważne terminy dla podatnika – 21 lutego 2022 r.

Dzień 21 lutego 2022 r. to ważny termin dla podatników odnośnie złożenia stosownych deklaracji podatkowych i płatności zobowiązań podatkowych. W tym dniu upływa termin na:

Źródło: Ministerstwo Finansów

Wybór formy opodatkowania przez osoby fizyczne do 21 lutego 2022 roku

Podstawową formą opodatkowania przez osoby fizyczne dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej jest opodatkowanie na zasadach ogólnych wg skali podatkowej. Będzie tak jeśli podatnicy nie wybiorą innej formy opodatkowania (ryczałtu ewidencjonowanego bądź podatku liniowego).

Termin na wybór formy opodatkowania

Czas na wybór bądź zmianę formy opodatkowania podatnicy, co do zasady, mają do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód w roku podatkowym.

Jak wynika z art. 9a ust. 2 ustawy o PIT, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c (podatek liniowy). W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego sporządzonego na piśmie oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Podobna regulacja znajduje się w art. 9 ust. 1 ustawy o ryczałcie, odnośnie oświadczenia o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy.

Zatem podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą, który chce zmienić lub wybrać (jeśli rozpoczyna działalność) formę opodatkowania musi tego dokonać w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym.

Jeśli podatnik osiągnął pierwszy przychód w styczniu to ma czas na zgłoszenie zmiany formy opodatkowania do 20 lutego (w 2022 roku 20. lutego wypada w dniu wolnym od pracy zatem podatnicy mają czas do poniedziałku 21 lutego 2022 r.).

 

Sposób złożenia oświadczenia

Oświadczenie o wyborze formy opodatkowania/ zmianie formy opodatkowania można złożyć bezpośrednio do urzędu skarbowego (nie ma oficjalnego druku takiego oświadczenia), przy czym dla zachowania terminu istotna będzie data nadania przesyłki poleconej.

Podatnicy mogą też złożyć oświadczenie poprzez dokonanie aktualizacji formularza CEIDG-1 na stronie Biznes.gov.pl w zakładce konto przedsiębiorcy.

Skutki braku oświadczenia

Podatnik, który zamierza kontynuować działalność na dotychczasowych zasadach opodatkowania, nie musi składać żadnych dodatkowych oświadczeń ani wniosków w urzędzie skarbowym. Raz dokonany wybór formy opodatkowania ma zastosowanie także w latach następnych, z wyjątkiem przekroczenia określonych ustawowo limitów powodujących automatyczną utratę do danej formy rozliczania podatku.

Natomiast w przypadku lekarzy i pielęgniarek, którzy w 2021 r. opodatkowani byli w formie karty podatkowej a w 2022 r. utracili to prawo, niezłożenie w terminie oświadczenia o wyborze formy opodatkowania będzie skutkowało tym, że będą opodatkowani na zasadach ogólnych wg skali podatkowej.

Wybór formy opodatkowania a składka zdrowotna

Forma opodatkowania uzyskiwanych dochodów (przychodów) przez osoby fizyczne z tytułu prowadzonej działalności ma wpływ na sposób ustalania podstawy, od której będzie obliczana i pobierana składka zdrowotna. W przypadku opodatkowania na zasadach ogólnych składka zdrowotna będzie obliczana od dochodu w wysokości 9%, w przypadku opodatkowania podatkiem liniowym składka zdrowotna będzie obliczana w wysokości 4,9% od dochodu, a przy opodatkowaniu ryczałtem ewidencjonowanym składka zdrowotna obliczana będzie w sposób progresywny zależny od wysokości przychodów.

Wynagrodzenie w lutym 2022 r. Polski Ład

Jeżeli pracownik zrezygnował z ulgi dla klasy średniej, to nie należy jej odliczać od dochodu. Po drugie, suma miesięcznych przychodów ze stosunku pracy nie przekroczyła kwoty 12 800 zł, stąd zastosowanie ma zasada, że należy ustalić zaliczki na podatek według dwóch różnych stanów prawnych: obecnego, czyli zgodnie z Polskim Ładem oraz z zeszłego roku. Każdą z zaliczek ustala się stosując wskaźniki odpowiednie danemu stanowi prawnemu (np. kwota zmniejszająca podatek z 2021 r. – 43,76 zł i odliczenie składki zdrowotnej 7,75%). Pobrać należy tę zaliczkę, która jest niższa. Jednak różnicę między obiema zaliczkami pracodawca odracza w czasie. Nie ulega ona bowiem umorzeniu. Należy ją zacząć ściągać, jeśli zaliczka po nowemu będzie niższa od tej starej. Jeśli w trakcie roku to nie nastąpi, pracownik sam wszystko rozliczy w zeznaniu rocznym.

Jeżeli pracodawca wypłaca w jednym miesiącu dwie należności w dwóch różnych terminach, to pierwszą należy rozliczyć na ogólnych zasadach. Natomiast wypłacając drugą, najpierw należy ustalić przychód narastająco z tego miesiąca, obliczyć zaliczkę dwukrotnie od całości dochodu i pobrać tę niższą, ale po pomniejszeniu o zaliczkę wcześniej pobraną (z listy poprzedniej).

Lista nr 1 („trzynastka”) – bez ulgi dla klasy średniej, kosztów uzysku oraz kwoty zmniejszającej podatek

Lista płac	Luty 2022
Płaca zasadnicza	6076,40 zł
Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne	6076,40 zł
Składki społeczne w części finansowanej przez pracownika, łącznie 13,71%	833,08 zł
Przychód	6076,40 zł
Ulga dla pracownika:	–
Podstawa opodatkowania (po zaokrągleniu)	5243 zł (6076,40 zł – 833,08 zł)
Podstawa wymiaru składki zdrowotnej	5243,32 zł (6076,40 zł – 833,08 zł)
Składka zdrowotna do ZUS 9%	471,90 zł
Zaliczka na podatek: – obliczona wg Polskiego Ładu – obliczona wg zasad z 2021 r. – do pobrania	891 zł (5243 zł x 17%) 485 zł [(5243 zł x 17%) – 406,36 zł – składka zdrowotna 7,75%] 485 zł
Kwota do wypłaty	4286,42 zł (6076,40 zł – 833,08 zł – 471,90 zł – 485 zł)

Lista nr 2 (wynagrodzenie) – bez ulgi dla klasy średniej, z uwzględnieniem kosztów uzysku 250 zł oraz kwoty zmniejszającej podatek

Lista płac	Luty 2022
Płaca zasadnicza	6264,80 zł
Podstawa wymiaru składek na ub. społeczne	6264,80 zł
Składki społeczne w części finansowanej przez pracownika, łącznie 13,71%	858,90 zł
Przychód narastająco	12 341,20 zł
Ulga dla pracownika:	–
Podstawa opodatkowania (po zaokrągleniu)	10 399 zł (12 341,20 zł – 250 zł – 858,90 zł – 833,08 zł)
Podstawa wymiaru składki zdrowotnej	5405,90 zł (6264,80 zł – 858,90 zł)
Składka zdrowotna do ZUS 9%	486,53 zł
Zaliczka na podatek: a) wg Polskiego Ładu b) wg zasad z 2021 r. c) do pobrania Różnica między zaliczkami do odroczenia: 444 zł (1343 zł – 899 zł)	1343 zł [(10 399 zł x 17%) – 425 zł] 899 zł [(10 399 zł x 17%) – 43,76 zł – 825,31 zł – zdrowotne 7,75%] 414 zł (899 zł – 485 zł)
Kwota do wypłaty	4505,37 zł (6264,80 zł – 858,90 zł – 486,53 zł – 414 zł)

Sprzedaż mieszkania przekazanego na majątek prywatny

W art. 10 ust. 1 PDOFizU zawarty został katalog źródeł przychodów. Jednym z nich jest, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 PDOFizU, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a PDOFizU ustawodawca zawarł szczegółowe regulacje dotyczące przychodów z działalności gospodarczej i wskazał, że przychodami z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Przepis ten należy jednak stosować z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2c PDOFizU, w myśl którego do wskazanych powyżej przychodów nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Przepis ten w przypadku powyższych nieruchomości oraz praw majątkowych wykorzystywanych na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą nakazuje odpowiednio stosować przepisy art. 30e PDOFizU.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Odpowiednie stosowanie art. 30e PDOFizU na gruncie ww. zdarzenia przyszłego, prowadzi do wniosku, iż skoro zgodnie z art. 14 ust. 2c PDOFizU zbycie tych przedmiotów nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, należy je zakwalifikować do innego źródła przychodu, a mianowicie do źródeł wskazanych w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 PDOFizU, do których odsyła art. 30e PDOFizU.

Z kolei w myśl tej regulacji źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zastosowanie powyższego przepisu potwierdza art. 10 ust. 3 PDOFizU, w myśl którego przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. Wobec powyższego, przychód z tytułu odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lokali mieszkalnych, stanowiących odrębne nieruchomości lub udziałów w takich lokalach, powstaje tylko w przypadku, gdy zostały zbyte przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

Stanowisko takie potwierdził w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29.1.2019 r., 0114-KDIP3-1.4011.616.2018.1.MT, w której wskazano, iż:

„Stwierdzić należy, że w omawianej sprawie z tytułu odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę budynku mieszkalnego, nie powstanie przychód z prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na wyjątek (dotyczący budynków mieszkalnych) zawarty we wskazanym wyżej art. 14 ust. 2c ww. ustawy. Skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a powołanej ustawy powstaje wtedy, gdy ich odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je nabyto lub wybudowano „.

Podobne stanowisko zaprezentował w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z 14.7.2017 r., 0112-KDIL3-3.4011.82.2017.MC, w której wskazano, że:

„Kwota uzyskana ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wobec tego sprzedaż tę należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w rozpatrywanej sprawie, przychód ze zbycia lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie, gdyż do sprzedaży ww. lokalu dojdzie po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie”.