Uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny – decyzja marszałka województwa

W Dz.U. z 2018 r. pod poz. 1564 opublikowano ustawę z 20.7.2018 r. o zmianie ustawy – Prawo ochrony środowiska oraz ustawy o odpadach (dalej: nowelizacja).

Zmiany wprowadzono w art. 11 ustawy z 14.12.2012 r. o odpadach (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 992 ze zm.; dalej: OdpadU), z których wynika, że uznanie albo odmowa uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny następuje w drodze decyzji marszałka województwa wydawanej po zasięgnięciu opinii wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska właściwego ze względu na miejsce wytwarzania tego przedmiotu lub tej substancji. Przed zmianą przepis ten stanowił, że uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny następowało, jeżeli marszałek województwa w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny nie wyrazi sprzeciwu, w drodze decyzji.

Dodano przepisy, zgodnie z którymi:

Uchylono art. 12 OdpadU, zgodnie z którym marszałek województwa przekazywał ministrowi środowiska, w terminie do 31 marca następnego roku, zbiorczą informację za dany rok o liczbie otrzymanych zgłoszeń uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny, wyrażonych sprzeciwów oraz o przypadkach uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny oraz ich masie.

Zgodnie z przepisem przejściowym, tj. art. 3 nowelizacji:

Nowe uprawnienia rady gminy w zakresie inwestycji mieszkaniowych i inwestycji towarzyszących

Ustawa z 5.7.2018 r. o ułatwieniach w przygotowaniu i realizacji inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących (Dz.U. z 2018 r. poz. 1496) daje nowe uprawnienie radzie gminy. To ona bowiem będzie uprawniona do ustalenia lokalizacji inwestycji mieszkaniowej w formie uchwały w terminie 60 dni od dnia złożenia przez inwestora wniosku.

Zgodnie z uzasadnieniem, celem projektu jest przyjęcie rozwiązań upraszczających i usprawniających procedury administracyjne związane z realizacją inwestycji mieszkaniowych oraz inwestycji towarzyszących.

Zgodnie z projektem inwestycja mieszkaniowa to przedsięwzięcie obejmujące budowę, zmianę sposobu użytkowania lub przebudowę, w wyniku której powstanie budynek lub budynki mieszkalne wielorodzinne o łącznej liczbie lokali mieszkalnych nie mniejszej niż 25 lub budynki mieszkalne jednorodzinne o łącznej liczbie nie mniejszej niż 10, wraz z urządzeniami budowlanymi z nimi związanymi, drogami wewnętrznymi, a także roboty budowlane niezbędne do obsługi oraz prawidłowego wykonania tych prac; inwestycję mieszkaniową stanowią również części budynków przeznaczone na działalność handlową lub usługową, natomiast inwestycja towarzysząca – inwestycję w zakresie budowy, zmiany sposobu użytkowania lub przebudowy: sieci uzbrojenia terenu w rozumieniu art. 2 pkt 11 ustawy z 17.5.1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2101 oraz z 2018 r. poz. 650), dróg publicznych, obiektów infrastruktury publicznego transportu zbiorowego, obiektów działalności kulturalnej, obiektów opieki nad dziećmi do lat 3, przedszkoli, szkół, placówek wsparcia dziennego, placówek opieki zdrowotnej, dziennych domów pomocy, obiektów służących działalności pożytku publicznego, obiektów sportu i rekreacji, terenów zieleni urządzonej, obiektów budowlanych przeznaczonych na działalność handlową lub usługową, o ile służą obsłudze mieszkańców budynków będących

Ustawa określa, co powinien zawierać wniosek inwestora, organy, które będą współdziałały (opiniowały wniosek), szczegóły, jakie powinna zwierać uchwała rady gminy, standardy lokalizacji i realizacji inwestycji mieszkaniowych. W załażeniu uchwała o ustaleniu lokalizacji inwestycji mieszkaniowej wiąże organ wydający pozwolenie na budowę. W zakresie wniosku inwestora o realizację inwestycji mieszkaniowej nie stosuje się przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.

Ustawa wprowadza zmiany w ustawie z 11.4.2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1405 ze zm.), zgodnie z którą ograniczenia w obrocie gruntami rolnymi nie będą stosowane, jeśli obrót tymi nieruchomościami ma związek z inwestycjami mieszkaniowymi.

Podpisana ustawa stanowi także, że do inwestycji mieszkaniowej lub inwestycji towarzyszącej, w granicach administracyjnych miast, nie stosuje się przepisów ustawy z 3.2.1985 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1161 ze zm.) w zakresie gruntów rolnych.

Ustawa utraci moc z dniem 31.12.2028 r.

Prezydent podpisał ustawę zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze

Nowelizacja ustawy z 9.6.2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2126 ze zm.; dalej: PrGeolGórn) doprecyzowuje i określa legalną definicję wtłaczania wód do górotworu. Stwierdza ona także, że kopie decyzji wydawanych na podstawie PrGeolGórn dotyczące poszukiwania i rozpoznawania złóż węglowodorów oraz wydobywania węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej albo wydobywania węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, niezwłocznie doręcza się Komendantowi Głównemu Straży Granicznej.

Poszukiwanie i rozpoznawanie złóż węglowodorów oraz wydobywanie węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej albo wydobywanie węglowodorów ze złóż w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej wymaga opinii Ministra Obrony Narodowej i ministra właściwego do spraw rybołówstwa, w zakresie lokalizacji obszaru prowadzenia zamierzonej działalności.

Niepodpisanie umowy o ustanowieniu użytkowania górniczego z przyczyn leżących po stronie podmiotu posiadającego uprawnienie do jej zawarcia, powoduje utratę prawa do zawarcia tej umowy.

Powodem odmówienia przez organ koncesyjny udzielenia koncesji będzie fakt, iż zamierzona działalność sprzeciwia się interesowi publicznemu, w szczególności związanemu z bezpieczeństwem państwa w tym z interesem surowcowym państwa lub ochroną środowiska w tym z racjonalną gospodarką złożami kopalin, bądź uniemożliwiłaby wykorzystanie nieruchomości lub obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z ich przeznaczeniem określonym odpowiednio przez miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, plany zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej lub przepisy odrębne, a w przypadku braku tych planów – uniemożliwiłaby wykorzystanie nieruchomości lub obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej w sposób określony w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub w przepisach odrębnych.

Udzielenie koncesji na poszukiwanie i rozpoznawanie złóż węglowodorów oraz wydobywanie węglowodorów ze złóż lub koncesji na wydobywanie węglowodorów ze złóż następuje w wyniku przeprowadzenia postępowania przetargowego albo na wniosek zainteresowanego podmiotu.

W przypadku gdy celem zmiany koncesji jest zwiększenie zakresu prac geologicznych, w tym robót geologicznych, organ koncesyjny może przedłużyć czas obowiązywania koncesji na okres niezbędny do realizacji tych prac. W takim przypadku, przedsiębiorca wraz z wnioskiem o zmianę koncesji składa dodatek do projektu robót geologicznych oraz wniosek o przeprowadzenie postępowania dotyczącego oceny czy znajduje się on pod kontrolą korporacyjną państwa trzeciego, podmiotu lub obywatela państwa trzeciego, a w przypadku znajdowania się pod taką kontrolą czy kontrola ta może zagrażać bezpieczeństwu państwa albo kopię decyzji o uzyskaniu pozytywnej oceny z postępowania kwalifikacyjnego, o której mowa w art. 49a ust. 17 PrGeolGórn.

Rozporządzenie dotyczące kosztów cyklu życia budynków

Jest ono kolejnym krokiem ku temu, aby ograniczyć stosowanie kryterium ceny jako jedynego miernika oceny ofert. Jak wskazywano w uzasadnieniu do tego rozporządzenia, celem projektodawcy jest wprowadzenie nieskomplikowanej metody, która ma zachęcić zamawiających do szacowania kosztów cyklu życia budynków na podstawie rozporządzenia.

Cechy wyróżniające rozporządzenie to, zdaniem projektodawcy:

1) uniwersalność – możliwość zastosowania jednej metody dla wszystkich rodzajów budynków,

2) obiektywizm – możliwość obiektywnego porównania ofert przez przyjęcie stałych zmiennych wynikających z rozporządzenia i określonych w SIWZ,

3) weryfikowalność – możliwość łatwej weryfikacji danych, które przedstawią wykonawcy.

Jak obliczyć koszty cyklu życia

W rozporządzeniu wskazuje się, jak należy obliczyć kalkulację kosztów cyklu życia budynku, jakie są jego składowe i według jakiego wzoru. Ma to być suma kosztów nabycia (na podstawie ceny), użytkowania oraz utrzymania budynku.

Koszty użytkowania

Określa się, że koszty użytkowania, związane z przewidywanym zużyciem energii końcowej lub nośników energii oraz wody, oblicza się jako sumę iloczynów ilości zużywanej w ciągu roku energii końcowej lub nośników energii oraz wody, cen jednostkowych energii końcowej lub nośnika energii oraz wody i okresu obliczeniowego. Na zamawiającym spoczywa wtedy obowiązek określenia w SIWZ cen jednostkowych energii końcowej lub nośników energii oraz wody, które zostaną ujęte w kalkulacji kosztów cyklu życia budynku. Te ceny podaje się na podstawie umów zawartych przez zamawiającego z dostawcami energii końcowej lub nośników energii oraz wody lub taryfikatorów publikowanych przez dostawców energii końcowej lub nośników energii oraz wody. Natomiast wykonawca przedstawia w ofercie przewidywaną ilość energii końcowej lub nośnika energii oraz wody zużywanych w ciągu roku.

Koszty utrzymania

Koszty utrzymania wynikające z eksploatacji budynku, umożliwiające utrzymanie budynku w należytym stanie technicznym i estetycznym, oblicza się jako sumę jednostkowych kosztów utrzymania wyrobów w okresie obliczeniowym, pomniejszonych o wartość gwarancji wykonawcy dla danego wyrobu. Okres gwarancji dla poszczególnych wyrobów określa w ofercie wykonawca.

Postanowienia SIWZ dotyczące kosztów

Z kosztami utrzymania wiążą się obowiązki zamawiającego zamieszczenia odpowiednich informacji w SIWZ, a mianowicie:

1) rodzajów wyrobów uwzględnianych przy ustalaniu kosztu utrzymania – biorąc pod uwagę ich wpływ na funkcjonowanie budynku oraz szacowany koszt wyrobów z uwzględnieniem montażu,

2) kosztu wymiany jednostki wyrobu – na podstawie analizy indywidualnej lub kosztorysowych norm nakładów rzeczowych zawierających jednostkowe nakłady rzeczowe,

3) liczby cykli użytkowania wyrobu w okresie obliczeniowym, zgodnie z załącznikiem Nr 1 do rozporządzenia, uwzględniając funkcję budynku oraz przewidywany sposób jego użytkowania.

Podkreślić należy, że w rachunku kosztów cyklu życia budynku nie uwzględnia się VAT. Ponadto w przypadku zastosowania kalkulacji kosztów cyklu życia budynku w odniesieniu do części budynku, koszty nabycia, użytkowania oraz utrzymania oblicza się dla tej części.

Bhp przy użytkowaniu wózków jezdniowych z napędem silnikowym

 

Na początek warto przywołać definicje pojęć używanych w dalszej części nowego rozporządzenia. I tak:

1. operator wózka to osoba, której organizator pracy powierzył czynności z zakresu obsługi wózka jezdniowego;

2. organizator pracy to z kolei pracodawca lub przedsiębiorca niebędący pracodawcą, organizujący pracę wykonywaną przez:

a) osobę fizyczną na innej podstawie niż stosunek pracy albo

b) osobę prowadzącą na własny rachunek działalność gospodarczą

– powierzający obsługę wózka operatorowi;

3. instrukcja wózka jezdniowego to instrukcja dotycząca użytkowania wózka jezdniowego opracowana przez jego producenta;

4. instrukcja bezpieczeństwa prac transportowych to instrukcja opracowana przez organizatora pracy, zawierająca szczegółowe wytyczne dotyczące organizacji prac transportowych w obszarze pracy wózka jezdniowego, z uwzględnieniem w szczególności informacji o:

a) warunkach panujących w miejscu wykonywania transportu,

b) podziale zadań i obowiązków osób zaangażowanych w prace transportowe,

c) charakterystyce transportowanych ładunków (gabaryty, masa, cechy szczególne, właściwości chemiczne, w tym cechy szkodliwe dla zdrowia osób) oraz

d) zasadach koordynacji działań i bezpieczeństwa wszystkich osób, które mogą pozostawać w ekspozycji na zagrożenia wynikające z prowadzenia prac transportowych (głównie osób bezpośrednio wykonujących te prace, lecz nie tylko).

Wymaga się, aby użytkowanie wózków jezdniowych, w tym ich obsługa, konserwacja, utrzymanie właściwego stanu technicznego oraz przeprowadzanie okresowych przeglądów i napraw było wykonywane zgodnie z instrukcją wózka jezdniowego.

Niedopuszczalne jest dokonywanie w użytkowanych wózkach jezdniowych:

1. zmian konstrukcyjnych lub

2. demontażu urządzeń ochronnych i sygnalizacyjnych.

Kluczowym elementem nowych przepisów jest określenie nowych wymagań kwalifikacyjnych dla operatorów wózków.

Do obsługi wózków jezdniowych podnośnikowych z mechanicznym napędem podnoszenia dopuszcza się osobę, która ukończyła 18 lat i posiada zaświadczenie kwalifikacyjne do obsługi wózków jezdniowych uzyskane na podstawie przepisów dotyczących trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych.

Przypominamy jednocześnie, że imienne zezwolenia uprawniające do obsługi wózka wystawione przez pracodawcę osobie pełnoletniej (mającej ukończone 18 lat) ważne są tylko na terenie zakładu pracy tego pracodawcy (mowa o tym w § 4 ust. 1 pkt 2 poprzedniego rozporządzenia MG z 10.5.2002 r. w sprawie bhp przy użytkowaniu wózków jezdniowych z napędem silnikowym; Dz.U. Nr 70, poz. 650 ze zm.):

1. wystawione do 31 grudnia 2004 r. zachowują ważność nie dłużej niż do 31 grudnia 2019 r.,

2. wystawione do 31 grudnia 2014 r. zachowują ważność nie dłużej niż do 31 grudnia 2020 r.,

3. wystawione od 1 stycznia 2015 r. zachowują ważność nie dłużej niż do 31 grudnia 2021 r.

Operator wózka zasilanego gazem oraz osoba dokonująca wymiany butli z gazem w tych wózkach muszą zostać jeszcze dodatkowo przeszkoleni w zakresie bezpiecznego użytkowania butli, w tym także jej bezpiecznej wymiany. Zakres tematyki takiego szkolenia został określony w programie szkolenia dla operatorów wózków zasilanych gazem.

Jeszcze przed dopuszczeniem do pracy operator wózka powinien zostać zapoznany w szczególności z:

1. instrukcją wózka jezdniowego w zakresie bezpiecznego wykonywania tych czynności, które zostały powierzone operatorowi przez organizatora pracy,

2. ryzykiem zawodowym, które związane jest z wykonywanymi przez operatora czynnościami,

3. instrukcją bezpieczeństwa prac transportowych.

Informacje te powinny być przekazywane operatorowi wózka podczas szkolenia z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, określonego w przepisach w sprawie szkolenia w dziedzinie bhp, ale także każdorazowo w przypadku zmiany warunków panujących w miejscu transportu (szkolenie uzupełniające powinno dotyczyć także sytuacji, gdy transportowane będą ładunki o specyficznych właściwościach fizycznych lub chemicznych).

Organizator pracy jest zobowiązany podejmować wszystkie niezbędne środki zapobiegające wtargnięciu osób na teren pracy wózków jezdniowych. Jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej pracy nie jest możliwe zapewnienie warunków, które uniemożliwiłyby wejście pieszych na drogi transportowe wózków, organizator pracy powinien zastosować odpowiednie inne środki mające na celu ochronę osób przed skutkami zagrożeń powodowanych działaniem wózków jezdniowych.

Szczegółowy wykaz prac stwarzających możliwość wystąpienia szczególnego zagrożenia dla zdrowia lub życia ludzkiego, związanego z warunkami panującymi w miejscu transportu, sporządza organizator pracy.

Przypominamy, że wzór takiego polecenia wraz z zasadami rejestrowania poleceń omówiliśmy w jednym z poprzednich zeszytów poradnika. W tym miejscu przypomnijmy tylko, że pisemne polecenie wykonania pracy powinno zawierać w szczególności:

1. numer polecenia,

2. imię, nazwisko i stanowisko służbowe osób odpowiedzialnych za organizację oraz wykonanie pracy,

3. wskazanie zakresu i miejsca wykonania poleconych prac,

4. określenie warunków i środków ochronnych niezbędnych do zapewnienia bezpiecznego przygotowania i wykonania poleconych prac, w tym obowiązkowych środków ochrony indywidualnej dla operatora wózka,

5. wyznaczenie terminu rozpoczęcia i zakończenia prac oraz wszystkich przerw w ich wykonaniu.

Polecenie pisemne przechowuje się nie krócej niż 3 miesiące od daty zakończenia wykonywania pracy.

Sposób rejestrowania, wydawania, przekazywania, obiegu i przechowywania poleceń pisemnych ustala organizator pracy.

Przed rozpoczęciem wykonywania pracy wózkiem jezdniowym organizator pracy powinien zapewnić sprawdzenie stanu technicznego wózka, w tym w szczególności:

1. prawidłowości działania:

a) układu kierowniczego,

b) układów hamulcowego i napędowego,

c) mechanizmów podnoszenia oraz

d) osprzętu roboczego;

2. sprawności oświetlenia i sygnalizacji;

3. prawidłowości działania urządzeń pomiarowo-kontrolnych oraz

4. poprawności działania elementów i urządzeń zabezpieczających operatora wózka i osoby współuczestniczące w pracach transportowych.

W przypadku stwierdzonych jakichkolwiek nieprawidłowości wyniki sprawdzenia stanu technicznego wózka należy odnotować w dokumentach eksploatacyjnych wózka jezdniowego.

Niedopuszczalne jest wykonywanie pracy:

1. przy użyciu niesprawnego wózka jezdniowego, a także

2. w sposób niezgodny z przeznaczeniem (zastosowaniem) określonym w instrukcji obsługi danego wózka jezdniowego.

W przypadku wózków jezdniowych podnośnikowych z mechanicznym napędem podnoszenia wymagane jest prowadzenie konserwacji przez osoby posiadające zaświadczenia kwalifikacyjne uzyskane w trybie określonym w przepisach dotyczących trybu sprawdzania kwalifikacji wymaganych przy obsłudze i konserwacji urządzeń technicznych.

Ładunki transportowane wózkami jezdniowymi należy rozmieścić i zamocować tak, aby nie stwarzały zagrożenia.

Podnoszenie osób przy użyciu wózków jezdniowych podnośnikowych z mechanicznym napędem podnoszenia na pomostach dostosowanych i specjalnie zamontowanych do tego celu jest dopuszczalne, o ile instrukcja wózka jezdniowego wyraźnie dopuszcza taką możliwość. Przy czym wysokość podnoszenia oraz udźwig wózka jezdniowego podnośnikowego z mechanicznym napędem podnoszenia wyposażonego w pomost nie mogą przekraczać wielkości określonych w instrukcji konkretnego wózka jezdniowego.

Przed wjazdem do wagonów kolejowych, na skrzynie ładunkowe pojazdów samochodowych oraz na rampy statków powietrznych i wodnych operator wózka obowiązkowo:

1. sprawdza, czy masa wózka jezdniowego wraz z ładunkiem nie przekracza dopuszczalnych obciążeń i umożliwia bezpieczny wjazd i wyjazd z tych miejsc,

2. stosuje odpowiednie środki mające na celu zabezpieczenie przed możliwością przemieszczenia się transportowanego ładunku,

3. otrzymuje od organizatora pracy informację dotyczącą odpowiedniego sposobu załadunku i wyładunku.

W pomieszczeniach zamkniętych niedopuszczalne jest używanie wózków jezdniowych z silnikami spalinowymi zasilanymi benzyną etylizowaną lub zawierającą inne substancje toksyczne.

Organizator pracy powinien zapewnić odpowiedni nadzór nad pracami przy użyciu wózków jezdniowych, w szczególności podczas transportowania ładunków mogących stwarzać zagrożenie.

W pomieszczeniach zagrożonych pożarem lub wybuchem jest dopuszczalne używanie wyłącznie wózków jezdniowych:

1. dostosowanych przez producenta do pracy w tych warunkach oraz

2. oznaczonych zgodnie z przepisami dotyczącymi wymagań dla urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do użytku w atmosferze potencjalnie wybuchowej znakiem – .

Po każdej wykonanej naprawie wózków jezdniowych dostosowanych przez producenta do użytkowania w pomieszczeniach zagrożonych pożarem lub wybuchem poddaje się je badaniom w celu stwierdzenia, czy nadal zostały zachowane wymagania dostosowania ich do pracy w takich pomieszczeniach.

Przed rozpoczęciem pracy:

1. w pomieszczeniach zagrożonych pożarem lub wybuchem oraz

2. związanej z transportem materiałów niebezpiecznych

3. sprawdza się stan techniczny elementów współpracujących wyposażenia wózka jezdniowego oraz urządzeń niezbędnych do bezpiecznego wykonania pracy i zapewnienia bezpieczeństwa otoczeniu.

Niedopuszczalne jest:

1. transportowanie ładunków niedostosowanych do wymiarów podstawy ładunkowej wózka jezdniowego (ładunków o zbyt dużych gabarytach);

2. używanie wózka jezdniowego w miejscach o nawierzchni (niestabilna, nierówna) lub jej nachyleniu nieodpowiadającym warunkom określonym w instrukcji konkretnego wózka jezdniowego;

3. używanie wózka jezdniowego w miejscach o niesprawdzonej wytrzymałości podłoża lub o wytrzymałości mniejszej niż wymagana dla obciążonego wózka jezdniowego (masa wózka wraz z ładunkiem);

4. używanie wózka jezdniowego w miejscach nieoświetlonych, chyba że wózek jezdniowy został wyposażony w światła odpowiednie do rodzaju i miejsca wykonywanej pracy;

5. obciążanie wózka jezdniowego ponad jego dopuszczalną ładowność określoną w instrukcji danego wózka jezdniowego;

6. używanie wózka jezdniowego do:

a) pchania innych pojazdów lub

b) ciągnięcia wózków jezdniowych doczepnych,

c) jeżeli ich liczba lub masa ładunku przekraczają dopuszczalne wielkości określone w instrukcji danego wózka jezdniowego;

7. używanie wózka jezdniowego w warunkach niestabilnego lub śliskiego podłoża uniemożliwiającego bezpieczne transportowanie ładunku.

III SA/Kr 413/18 – postanowienie WSA Kraków z dnia 10-08-2018

III SA/Kr 412/18 – postanowienie WSA Kraków z dnia 10-08-2018

Orzekanie o stanie zdrowia, przekazywanie recept, organizacja wspólnych postępowań zakupowych oraz inne zmiany

W dniu 3.8.2018 r. Prezydent RP podpisał ustawę z 20.7.2018 r. o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 1515). Ustawa wprowadza zmiany m.in. w ustawie z 5.12.1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 617 ze zm.), ustawie z 6.9.2001 r. – Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2211 ze zm.) oraz ustawie z 27.8.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1938 ze zm.).

W przepisach ustawy wprowadzono zmiany dotyczące orzekania o stanie zdrowia oraz przekazywania recept przedstawicielowi ustawowemu pacjenta albo osobie upoważnionej przez pacjenta.

Od 1.1.2019 r. dopuszczono możliwość sprzedaży wysyłkowej niektórych produktów leczniczych przez apteki ogólnodostępne i punkty apteczne. Uregulowano również aspekty dotyczące realizacji recept w formie elektronicznej w przypadku awarii systemu Elektronicznej Platformy Gromadzenia, Analiz i Udostępniania Zasobów Cyfrowych o Zdarzeniach Medycznych, precyzując, że w takiej sytuacji recepta realizowana będzie na podstawie wydruku po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość.

Wprowadzono także regulację dotyczącą zakresu i celu przetwarzania danych przez ministra właściwego do spraw zdrowia oraz Agencję Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji oraz nową kompetencję Narodowego Funduszu Zdrowia polegającą na dodaniu Narodowemu Funduszowi Zdrowia nowego zadania poprzez organizację wspólnych postępowań na zakup leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych przysługujących świadczeniobiorcom, jeżeli umowa o udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej będzie określać, że świadczenie zdrowotne rzeczowe będzie dostarczane świadczeniodawcy po przeprowadzeniu wspólnego postępowania.

Ustawa precyzuje formę dokumentową w przypadku wyrażenia zgody na zabieg operacyjny albo zastosowania metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta za pośrednictwem Internetowego Konta Pacjenta.

Ustawa wprowadza również zmiany dotyczące zaopatrzenia i zlecenia napraw wyrobów medycznych m.in. co do elementów zlecenia i zlecenia naprawy oraz weryfikacji zlecenia przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Przepisy umożliwiają również pielęgniarce i położnej, bez badania pacjenta, wystawienie recepty niezbędnej do kontynuacji leczenia oraz recepty albo zlecenia na zaopatrzenie w wyroby medyczne jako kontynuację zaopatrzenia w wyroby medyczne, jeżeli jest to uzasadnione stanem zdrowia pacjenta odzwierciedlonym w dokumentacji medycznej.

Wprowadzono także zmianę dotyczącą kolejnego przesunięcia terminu z 30.9.2018 r. na 1.4.2019 r. co do obowiązku raportowania danych przez podmioty za pośrednictwem Zintegrowanego Systemu Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi.

Przepisy ustawy wejdą co do zasady w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Wzrost nakładów finansowych na publiczny system ochrony zdrowia oraz zmiany dotyczące lekarzy rezydentów

W dniu 1.8.2018 r. Prezydent RP podpisał ustawę z 5.7.2018 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw. Ustawa zmienia przepisy ustawy z 27.8.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1938 ze zm.), ustawy z 5.12.1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 617 ze zm.) oraz ustawy z 15.4.2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 160 ze zm.)

Ustawa określa przyspieszenie wzrostu nakładów na publiczny system ochrony zdrowia tak, aby od 2024 r. przeznaczyć środki finansowe na ten cel nie niższe niż 6 proc. PKB.

W przypadku lekarzy rezydentów doprecyzowano, że dyżury medyczne w ramach programu specjalizacji będą ujęte w kosztach umów rezydenckich. Wskazano również na możliwość uzyskania wyższego wynagrodzenia dla lekarzy rezydentów, którzy zobowiążą się do pracy w Polsce w łącznym okresie 2 lat z 5 kolejnych lat przypadających od dnia uzyskania potwierdzenia zakończenia szkolenia specjalizacyjnego w podmiocie leczniczym udzielającym świadczeń finansowanych ze środków publicznych. Sankcją za niewywiązanie się z powyższego zobowiązania będzie kara administracyjna dla lekarza.

Przepisy ustawy precyzują również dla lekarzy i lekarzy dentystów wykonujących zawód w podmiocie wykonującym działalność leczniczą, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z NFZ w związku z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w tym podmiocie, ochronę prawną należną funkcjonariuszowi publicznemu.

W przepisach ustawy założono również podwyżkę wynagrodzenia dla lekarzy i lekarzy dentystów posiadających specjalizację, którzy zobowiążą się pisemnie do pracy u jednego pracodawcy z wyłączeniem świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych w hospicjach, zakładach opiekuńczo‑leczniczych, zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych, zakładach rehabilitacji leczniczej i zakładach opieki długoterminowej. Wzrost wynagrodzeń ma nastąpić ze środków przekazanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia w ramach umów zawartych ze świadczeniodawcami.

Ustawa uchyla również przepis umożliwiający lekarzowi pracę powyżej 48 godzin tygodniowo (tzw. klauzula opt-out).Wykreślenie tego przepisu nastąpi w roku 2028.

Przepisy ustawy wejdą co do zasady w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Ustawa została przekazana do publikacji w Dzienniku Ustaw.

Internetowe Konto Pacjenta i Zintegrowany Informator Pacjenta oraz zmiany co do identyfikatorów używanych w systemie informacji o ochronie zdrowia

W dniu 3.8.2018 r. Prezydent RP podpisał ustawę z 20.7.2018 r. o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 1515). Ustawa wprowadza nowe przepisy dotyczące Internetowego Konta Pacjenta i Zintegrowanego Informatora Pacjenta oraz zmiany co do identyfikatorów używanych w systemie informacji o ochronie zdrowia.

Przepisy ustawy precyzują, że Internetowe Konto Pacjenta umożliwi pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu dostęp do informacji o:

1) udzielonych i planowanych świadczeniach opieki zdrowotnej zgromadzonych w Systemie Informacji Medycznej oraz kwot środków publicznych wydatkowanych na sfinansowanie udzielonych mu świadczeń zdrowotnych,

2) posiadanym w danym dniu prawie do świadczeń opieki zdrowotnej oraz podstawie tego prawa,

3) wystawionych zaświadczeniach lekarskich,

4) wysokości płaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz

5) wysokości kwoty podlegającej refundacji dla poszczególnych produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych.

Internetowe Konta Pacjenta ma również umożliwić pacjentowi składanie oświadczeń dotyczących:

1) upoważnienia przez siebie innej osoby do dostępu do dokumentacji medycznej,

2) wyrażenia zgody (lub jej wycofania) na udzielanie informacji o stanie swego zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania czy też wynikach leczenia,

3)wyrażenia zgody (lub jej odmowy) na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych.

W przepisach ustawy założono również integrację Internetowego Konta Pacjenta z systemem prowadzonym przez NFZ, tzn. Zintegrowanym Informatorem Pacjenta. Pacjent poprzez Zintegrowany Informator Pacjenta będzie miał dostęp do danych zgromadzonych w jego Internetowym Koncie Pacjenta.

W ustawie sprecyzowano również zmiany dotyczące identyfikatorów używanych w systemie informacji o ochronie zdrowia, określając identyfikator usługobiorcy, identyfikator usługodawcy, identyfikator miejsca udzielenia świadczenia dla podmiotów wykonujących działalność leczniczą oraz identyfikator pracownika medycznego.

W ustawie wprowadzono również dla usługodawców i podmiotów prowadzących rejestry medyczne obowiązek zapewnienia zgodności ich systemów teleinformatycznych z minimalnymi wymaganiami technicznymi i funkcjonalnymi zamieszczanymi w Biuletynie Informacji Publicznej ministra właściwego do spraw zdrowia, w terminie 9 miesięcy od dnia ich zamieszczenia. Powyższy termin może ulec wydłużeniu przez ministra właściwego do spraw zdrowia poprzez wydanie obwieszczenia.

Przepisy ustawy wejdą co do zasady w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.