Finansowanie bezpłatnych leków, wyrobów medycznych i środków spożywczych dla świadczeniobiorców, którzy ukończyli 75. rok życia
Z dniem 3.11.2018 r. weszła w życie ustawa z 23.10.2018 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2092).
Ustawa zmienia wysokość limitu na 2018 r. oraz limit dziesięcioletni środków finansowych przeznaczonych na finansowanie leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, dostępnych bezpłatnie dla świadczeniobiorców po ukończeniu 75. roku życia oraz limit kwartalny, który powoduje uruchamianie mechanizmu korygującego, który minister właściwy do spraw zdrowia jest obowiązany zastosować w przypadku ryzyka przekroczenia limitów ustalonych na kolejne lata realizacji programu zaopatrzenia w bezpłatne leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyroby medyczne dla ubezpieczonych po ukończeniu 75. roku życia.
Limit wydatków, które przeznaczano na refundację bezpłatnych leków, wyrobów medycznych oraz środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego dla świadczeniobiorców, którzy ukończyli 75. rok życia zwiększono o 50 mln w 2018 r. Limit dziesięcioletni wydatków na powyższy cel będzie wynosił odpowiednio 8324,6 mln zł.
W ustawie podwyższono również limit kwartalny z poziomu 25% do poziomu 35%, który powoduje uruchamianie mechanizmu korygującego, który minister właściwy do spraw zdrowia jest obowiązany zastosować w przypadku ryzyka przekroczenia limitów ustalonych na finansowanie zaopatrzenia bezpłatnych leków, wyrobów medycznych oraz środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego dla świadczeniobiorców, którzy ukończyli 75. rok życia.
Oszuści wykorzystują RODO, by wyłudzić pieniądze
Scenariusz działania oszustów jest bardzo prosty. Zawiadamiają przedsiębiorcę o tym, że w wyniku przeprowadzonych „czynności sprawdzających” wykryto u niego nieprawidłowości związane z wymienionymi w wezwaniu przepisami ogólnego rozporządzenia o ochronie danych (RODO). W związku z tym wzywają do zapłaty na podane konto w terminie 7 dni „opłaty fakultatywnej”. Straszą, że jej nieuiszczenie „grozi nałożeniem dodatkowej kary w wysokości do 20 mln euro lub do 4 % wartości wolumenu światowego obrotu przedsiębiorstwa”.
Na przesyłanym dokumencie jest też wizerunek orła, pieczątka z imieniem i nazwiskiem oraz podpisem osoby, a nazwy instytucji podawane w nagłówku i na pieczątce mogą kojarzyć się m.in. z Urzędem Ochrony Danych Osobowych (UODO), co w zamyśle oszustów, ma ich uwiarygodnić.
Takie działanie może wprowadzić przedsiębiorców w błąd, którzy pod wpływem impulsu mogą przelać pieniądze na konto wskazane w fałszywym dokumencie. Jest to tym bardziej prawdopodobne, że żądana suma nie jest wygórowana, a zapowiadana możliwa „dodatkowa kara” za jej nieuiszczenie – dużo wyższa.
Dr Edyta Bielak-Jomaa, Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych ostrzega wszystkie osoby, które otrzymają taką korespondencję, by nie dokonywały żadnych przelewów, a o zaistniałej sytuacji powiadamiały organy ścigania. Przypomina też, że w Polsce jedyną instytucją uprawnioną do nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie danych osobowych oraz do nakładania administracyjnych kar finansowych jest UODO.
Przedsiębiorcy, którzy poinformowali urząd o tej praktyce, wykazali się rozwagą i ostrożnością. Ich podejrzenie wzbudziło m.in. powołanie się na „czynności sprawdzające”, podczas gdy nie byli oni przez UODO ani kontrolowani, ani nie byli stroną prowadzonego przez Urząd postępowania administracyjnego. Tym samym nie było możliwości, by UODO wykrył w ich działalności nieprawidłowości związane z naruszeniem przepisów o ochronie danych osobowych.
– „To już kolejna próba oszustwa z powołaniem się na RODO” – wskazuje dr Edyta Bielak-Jomaa, Prezes UODO. – „Na przełomie lipca i sierpnia 2018 r. niektórzy przedsiębiorcy mieli do czynienia z fałszywymi kontrolerami UODO. Teraz oszuści próbują wyłudzić pieniądze, wysyłając fałszywe wezwania do zapłaty. Ponieważ takie działanie może być prowadzone na masową skalę, zalecam szczególną ostrożność, dokładne czytanie korespondencji i weryfikowanie podmiotów, które domagają się od nas jakiejkolwiek zapłaty – radzi dr Edyta Bielak-Jomaa”.
Wskazuje przy tym, że fałszywe wezwanie ma liczne błędy, także merytoryczne, co powinno zwrócić uwagę uważnych adresatów, do których trafi taka korespondencja. Dodatkowo podane w piśmie dane identyfikacyjne nadawcy, takie jak NIP czy adres, pochodzą od zupełnie różnych i przypadkowych podmiotów.
Likwidacja tzw. kilometrówki dla osób prowadzących działalność gospodarczą
W przypadku wydatków związanych z używaniem dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych, które nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych, wprowadzono uproszczony sposób kwalifikowania do kosztów podatkowych wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego stanowiącego własność przedsiębiorcy. Nie będzie on już określał tych kosztów na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu, tzw. kilometrówki i nie będzie zobowiązany do prowadzenia tej ewidencji zgodnie z art. 23 ust. 5 Ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.; dalej PDOFizU). Podatnicy, którzy dla potrzeb działalności gospodarczej będą wykorzystywać samochód stanowiący ich własność, do kosztów uzyskania przychodów będą mogli zaliczyć wyłącznie 20% wydatków ponoszonych z tytułu używania takiego samochodu, w tym składek na jego ubezpieczenie (art. 23 ust.1 pkt 46 PDOFizU).
Jednocześnie bez zmian będzie obowiązywać tzw. kilometrówka dla pracowników wykorzystujących samochód prywatny do celów służbowych, wynikająca z art. 23 ust.1 pkt 36 w zw. z ust. 5 PDOFizU oraz art. 16 ust. 1 pkt 30 w zw. ust. 5 Ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej PDOPrU). Nie zostały jednak podwyższone stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu.
Określono również zasady rozliczania kosztów używania samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej i do innych celów. Nie dotyczy to samochodów używanych przez pracowników. Przyjęto, że w przypadku wykorzystania samochodu osobowego innego niż ten, o którym mowa powyżej (w tj. art. 23 ust.1 pkt 46 PDOFizU), na tzw. użytek mieszany – można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 75% wydatków eksploatacyjnych. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczyć będzie tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym w tym zakresie stosowane będzie powiązanie ze sposobem korzystania przez podatnika z samochodu osobowego zadeklarowanym dla potrzeb podatku VAT. W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 Ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.; dalej: VATU), uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Nie dotyczy to oczywiście podatnika, który na podstawie przepisów VATU nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a VATU (podatnik rozliczający 50% VAT naliczonego).
W przypadku ustalenia, że podatnik niezgodnie ze stanem faktycznym nie stosował, wymaganego przy samochodach używanych do celów mieszanych, ograniczenia w zaliczeniu do KUP, zasadę wynikającą z art. 23 ust. 1 pkt 46 PDOFizU (art. 16 ust. 1 pkt 51 PDOPrU) stosuje się od dnia rozpoczęcia używania przez podatnika danego samochodu osobowego.
W ramach przewidzianych limitów będzie uwzględniany również VAT, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami nie stanowi on podatku naliczonego oraz VAT naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami VATU podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy VAT.
Zasady te stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1.1.2019 r.
Nowe zasady rozliczania samochodów będących środkiem trwałym i leasingowanych
Amortyzacja i sprzedaż
W wyniku wprowadzonych zmian podwyższono kwotę zaliczanych do KUP odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a – 16m. Do KUP będzie można zaliczyć odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej samochodu do kwoty:
1) 225 000 zł (wcześniej 30 000 EUR) – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym;
2) 150 000 zł (wcześniej 20 000 EUR) – w przypadku pozostałych samochodów osobowych.
Chociaż limit wartości samochodu osobowego został podwyższony, to jednak należy mieć również na uwadze zmianę dotyczącą wyliczania KUP przy sprzedaży takiego samochodu, bowiem mogą one wynosić max. 150 000 zł. Dochodem/stratą w ramach działalności gospodarczej z odpłatnego zbycia nabytego uprzednio samochodu osobowego będącego środkiem trwałym jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia tego samochodu a jego wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych, w części nieprzekraczającej 150 000 zł, po pomniejszeniu tej wartości o sumę odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia tego samochodu zaliczonych do KUP.
Ponadto podwyższono, z 20 000 EUR do 150 000 zł, kwotę odnosząca się do wartości samochodu przyjętej dla celów obliczenia składki z tytułu ubezpieczenia samochodu osobowego, jaka może być zaliczona do KUP.
Leasing
Limit rozliczania wydatków został rozciągnięty na korzystanie z samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu operacyjnego, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Limit ten koresponduje z (podwyższanym) limitem stosowanym przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od nabytego samochodu i ustalany będzie proporcją wartości samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu itp. i kwoty 150 000 zł. Tak ustalona proporcja stosowana będzie do każdej płatności dokonywanej w ramach ww. umów – art. 23 ust. 1 pkt 47a Ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.; dalej PDOFizU) i art. 16 ust. 1 pkt 49a Ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej PDOPrU). Limit dotyczy wyłącznie części opłat, o których mowa w ww. przepisach, stanowiących spłatę wartości samochodu osobowego. Nie będzie zatem dotyczył części „odsetkowej” takiej opłaty. Ponadto, jeśli została ona skalkulowana w sposób obejmujący koszty eksploatacji samochodu osobowego, zasadę zaliczenia tylko 75% wydatków do KUP będzie się stosować do tej części opłaty, która obejmuje koszty eksploatacji samochodu osobowego.
Krótkoterminowy najem
Wskazano sposób określania wartości samochodu dla potrzeb krótkoterminowych (krótszych niż 6 miesięcy) umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze i przyjęto zasadę, że wartość ta będzie odpowiadała wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Ma to wyeliminować problem bieżącej wyceny wartości auta przy tego rodzaju umowach (art. 23 ust. 5d PDOFizU i art. 16 ust. 5d PDOPrU).
Przepisy przejściowe
Do umów leasingu, najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczących samochodu osobowego zawartych przed 1.1.2019 r. stosuje się dotychczasowe przepisy podatkowe. Jeśli zostały one zmienione lub odnowione po 31.12.2018 r., zastosowanie mają nowe przepisy obowiązujące od 1.1.2019 r.
Nowe rozporządzenie dotyczące wzorów upoważnień do wykonywania kontroli celno-skarbowej
Nowe rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 62 ust. 16 ustawy z 16.11.2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 508 ze zm., dalej: KASU), na podstawie którego minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory upoważnień do wykonywania kontroli, o której mowa w ust. 1 (wszczęcie kontroli celno-skarbowej następuje z urzędu, na podstawie upoważnienia do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej udzielonego kontrolującemu) i 5 (kontrole wskazane w tym ustępie są wykonywane na podstawie okazywanych legitymacji służbowej oraz stałego upoważnienia do wykonywania kontroli), uwzględniając elementy upoważnienia określone w ust. 8, a także miejsca wykonywania czynności kontrolnych i ich charakter. Zgodnie z art. 62 ust. 8 KASU upoważnienie do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej zawiera:
1) oznaczenie organu;
2) datę i miejsce wystawienia;
3) wskazanie kontrolujących przeprowadzających kontrolę celno-skarbową;
4) oznaczenie kontrolowanego;
5) wskazanie zakresu kontroli celno-skarbowej i przewidywany termin jej zakończenia;
6) podpis osoby udzielającej upoważnienia;
7) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.
Nowe rozporządzenie określa wzór:
1) upoważnienia do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej, o której mowa w art. 62 ust. 1 KASU (załącznik nr 1 do rozporządzenia);
2) stałego upoważnienia do wykonywania kontroli celno-skarbowej, o której mowa w art. 62 ust. 5 KASU (załącznik nr 2 do rozporządzenia).
Zgodnie z przepisami przejściowymi zawartymi w rozporządzeniu, stałe upoważnienia do wykonywania kontroli celno-skarbowej, o której mowa w art. 62 ust. 5 KASU, udzielone na podstawie rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z 7.2.2017 r. w sprawie wzorów upoważnień do wykonywania kontroli celno-skarbowej (Dz.U. z 2017 r. poz. 239) przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność do 31.12.2018 r.
Zgłoszenie o nabyciu własności przedsiębiorstwa – nowe rozporządzenie
Rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 4b ust. 4, dodanego do ustawy z 28.7.1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 644, dalej: PodSpDarU). Zgodnie z obowiązującym od 25.11.2018 r. art. 4b ust. 1 PodSpDarU zwalnia się od podatku nabycie w drodze dziedziczenia lub zapisu windykacyjnego własności przedsiębiorstwa osoby fizycznej lub udziału w nim, pod warunkiem:
1) zgłoszenia przez nabywcę nabycia własności przedsiębiorstwa lub udziału w nim właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego;
2) prowadzenia tego przedsiębiorstwa przez nabywcę przez okres co najmniej 2 lat od dnia jego nabycia.
W przypadku nabycia przedsiębiorstwa przez więcej niż jedną osobę, zwolnienie przysługuje tym nabywcom, którzy będą je prowadzili przez okres co najmniej 2 lat od dnia jego nabycia. Ponadto, warunki określone powyżej uważa się za zachowane także w przypadku, gdy przedsiębiorstwo zostało w całości wniesione jako wkład do spółki, a objęte w zamian udziały lub akcje nie zostaną zbyte przed upływem 2 lat od dnia nabycia własności przedsiębiorstwa lub udziału w nim.
Na podstawie art. 4b ust. 4 PodSpDarU minister właściwy ds. finansów publicznych został zobowiązany do określenia, w drodze rozporządzenia, wzoru zgłoszenia o nabyciu własności przedsiębiorstwa lub udziału w nim oraz zakresu danych w nim zawartych, w szczególności:
1) danych identyfikujących podatników obowiązanych do złożenia zgłoszenia,
2) danych identyfikujących oraz ostatniego adresu spadkodawcy, po którym została nabyta własność przedsiębiorstwa lub udział w nim,
3) danych dotyczących rzeczy lub praw majątkowych wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa oraz wielkoci nabytego w nim udziału
– uwzględniając konieczność potwierdzenia nabycia w celu skorzystania ze zwolnienia.
W rezultacie wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z 15.10.2018 r. Rozporządzenie to określi:
1) wzór zgłoszenia o nabyciu własności przedsiębiorstwa lub udziału w nim;
2) zakres danych zawartych w zgłoszeniu o nabyciu własności przedsiębiorstwa.
Wzór zgłoszenia o nabyciu własności przedsiębiorstwa stanowi załącznik do rozporządzenia, przy czym zgłoszenie to powinno zawierać:
1) datę nabycia;
2) datę powstania obowiązku podatkowego;
3) miejsce i cel składania zgłoszenia;
4) dane identyfikacyjne i aktualny adres zamieszkania podatnika obowiązanego do złożenia zgłoszenia;
5) dane identyfikacyjne i ostatni adres zamieszkania spadkodawcy;
6) tytuł i przedmiot nabycia oraz wielkość nabytego udziału w przedsiębiorstwie;
7) rodzaj dokumentu potwierdzającego nabycie;
8) dane dotyczące rzeczy lub praw majątkowych wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa, w tym ich wartość rynkową;
9) podpis nabywcy (pełnomocnika).
Prowadzenie uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów przez niektóre organizacje pozarządowe oraz stowarzyszenia JST
Podstawę do wydania nowego rozporządzenia stanowi art. 10a ust. 6 ustawy z 24.4.2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 450 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu, określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów, warunki, jakim powinna odpowiadać ta ewidencja w celu prawidłowego określenia zobowiązań podatkowych, mając na uwadze zakres oraz cel działania podmiotów prowadzących ewidencję. Nowe rozporządzenie zastąpiło poprzednio obowiązujący w tym zakresie akt prawny – rozporządzenie Ministra Finansów z 18.12.2015 r. w sprawie prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów przez niektóre organizacje pozarządowe oraz stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1350). Rozporządzenie to obowiązywało do 27.10.2018 r.
Rozporządzenie to określa:
1) sposób prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów w celu określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych przez organizacje pozarządowe, z wyłączeniem spółek kapitałowych, oraz stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego,
2) warunki, jakim powinna odpowiadać uproszczona ewidencja.
Uproszczona ewidencja obejmuje zbiory zapisów, obrotów (sum zapisów), które tworzą:
1) zestawienie przychodów i kosztów (załącznik nr 1 do rozporządzenia);
2) zestawienie przepływów finansowych (załącznik nr 2 do rozporządzenia);
3) karty przychodów pracownika;
wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z prowadzoną działalnością.
KAS przygotuje wypełnione roczne zeznanie podatkowe za 2018 r. bez konieczności składania wniosku przez podatnika
W zakresie składania zeznań podatkowych PIT w przyszłym roku czekają nas duże zmiany. Nie będzie już żadnego wnioskowania o rozliczenie przez urząd skarbowy, bowiem KAS przygotuje wypełnione roczne zeznanie podatkowe za 2018 r. z automatu.
KAS przygotuje zeznanie PIT dla podatników
Od rozliczeń dochodów za 2018 r. podatnicy nie będą musieli samodzielnie sporządzać zeznań podatkowych – zostaną one sporządzone przez KAS i udostępnione podatnikom w wersji elektronicznej w aplikacji dostępnej na Portalu Podatkowym. W takim zeznaniu będą oni mogli wskazać lub zaktualizować numeru rachunku osobistego zgłoszony w urzędzie skarbowym do zwrotu nadpłaty. Dodatkowo podatnicy, którzy złożą zeznanie za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, otrzymają szybszy zwrot nadpłaty – maksymalnie w terminie 45 dni od złożenia zeznania.
KAS wypełni zeznanie PIT na podstawie informacji od płatników, danych przekazanych przez podatnika w zeznaniu podatkowym za rok ubiegły (np. ulga na dzieci, nr KRS organizacji pożytku publicznego, której przekazał 1% podatku) oraz znajdujących się w rejestrach Szefa KAS (np. kwota zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wpłacona w trakcie roku podatkowego przez podatnika) i innych rejestrach państwowych, m.in. ZUS (np. w zakresie wpłaconych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne) czy PESEL (np. ulga na dzieci).
Możliwość rocznego rozliczenia podatku dochodowego od osób fizyczny dotyczyć będzie podatników rozliczających się: indywidualnie, wspólnie z małżonkiem, w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci.
Reakcja podatnika na przygotowane zeznanie PIT
Od 15 lutego do 30 kwietnia podatnik będzie się mógł zapoznać się ze swoim PIT-em na Portalu Podatkowym. Przygotowane przez KAS zeznanie podatkowe będzie można:
1) zweryfikować i zaakceptować bez zmian, co będzie równoznaczne ze złożeniem przez podatnika rozliczenia rocznego PIT;
2) nic nie robić w przypadku zeznań PIT-37 i PIT-38 – wtedy z upływem terminu do składania zeznań rocznych, zeznanie przygotowane przez KAS zostanie automatycznie zaakceptowane;
3) zmodyfikować (np. w zakresie wyboru formy opodatkowania: wspólnie z małżonkiem albo jako osoba samotnie wychowująca dziecko) lub/i uzupełnić o dane, których nie posiada KAS (np. odliczenia darowizny na cele kultu religijnego, darowizny na cele krwiodawstwa) i następnie je zaakceptować;
4) odrzucić i rozliczyć się samodzielnie.
Od kiedy nowe rozwiązania
W przypadku rozliczeń za 2018 r. zeznania będą dostępne dla podatników – osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, składających zeznanie podatkowe na formularzu PIT-37 oraz podatników uzyskujący przychody z kapitałów pieniężnych (np. przychody ze zbycia akcji) składających zeznanie podatkowe na formularzu PIT-38.
Od rozliczeń za 2019 r. zeznania podatkowe będą dostępne również dla podatników – osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, którzy składają zeznanie podatkowe na formularzu PIT-36, PIT-36L lub PIT-28.
W przypadku posiadania przez KAS danych kontaktowych podatnik otrzyma wiadomość o sporządzonym zeznaniu podatkowym.
Nowa 9% stawka w podatku CIT i inne zmiany
Nowe rozwiązania
Nowelizacja wprowadza nowe rozwiązania podatkowe:
1) obniżoną stawkę podatku CIT w wysokości 9%, która będzie przysługiwać w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych. Stawka ta przysługiwać będzie podatnikom, u których przychody w danym (bieżącym) roku podatkowym nie przekroczyły, wyrażonej w złotych, kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 EUR (art. 19 ust. 1 pkt 2 Ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej PDOPrU);
2) zachętę do pozostawiania w spółkach kapitału na rozwój poprzez zwiększenie podatkowej atrakcyjności finansowania własnego ( notional interest deduction – NID), która polega na możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów hipotetycznych kosztów pozyskania kapitału zewnętrznego, w przypadku gdy źródłem finansowania spółki są dopłaty wnoszone przez wspólników lub tzw. zyski zatrzymane – art. 22 ust. 1ea Ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.; dalej PDOFizU) i art. 15cb PDOPrU.
Zmiany w CIT i PIT
Zmiany w obu podatkach dochodowych dotyczą:
1) rozliczania wydatków związanych z samochodami osobowymi wykorzystywanymi w działalności gospodarczej;
2) określenia wysokości kosztów uzyskania przychodów wykazywanych w związku z konwersją długu na kapitał;
3) podwyższenia kwot limitów (z 0,15% do 0,25 % kwoty wynagrodzeń) zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów składek na rzecz organizacji zrzeszających pracodawców i przedsiębiorców o charakterze nieobowiązkowym;
4) umożliwienia – pod określonymi warunkami – posługiwania się kopiami certyfikatów rezydencji.
Zmiany w PIT
Zmiany, które odnoszą się tylko do PDOFizU dotyczą:
1) nieuzależniania preferencyjnego opodatkowania (dochodów małżonków i osób samotnie wychowujących dzieci) od terminu złożenia wniosku (dotyczy dochodów uzyskanych od 1.1.2018 r.);
2) wprowadzenie możliwości uwzględnienia przez spadkobiorcę okresu posiadania nieruchomości przez spadkodawcę celem wyliczenia 5-letniego okresu warunkującego możliwość nieopodatkowania dochodów ze zbycia (poza działalnością gospodarczą) nieruchomości. Obecnie okres ten liczony jest od momentu nabycia spadku przez spadkobiercę (art. 10 ust. 1 pkt 8 PDOFizU);
3) złagodzeniu warunków korzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej poprzez m.in. wydłużenie z 2 do 3 lat okresu, w jakim można z niej skorzystać.
Pozostałe zmiany
Pozostały zmiany dotyczą m.in.:
1) uchylenia obowiązków informacyjnych i ewidencyjnych w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z tytułu najmu prywatnego;
2) obniżenia z 2% do 0,5% stawki PCC od umowy pożyczki i depozytu nieprawidłowego – art. 7 ust. 1 pkt 4 Ustawy z 9.9.2000 r. o podatku od czynności cywilno-prawnych (t.j. Dz.U z 2017 r. poz. 1150; dalej PCC) i obniżenia zwolnienie z PCC do kwoty 1000 zł (było 5000 zł) umowy pożyczki udzielonej między osobami innymi niż z I grupy podatkowej;
3) ulepszenia środków trwałych przyjętych do używania przed 1.1.2018 r. – istotny będzie wyłącznie moment dokonania samego ulepszenia; koszty takiego ulepszenia do kwoty mniejszej niż 10 000 zł (wcześniej granicą było 3 500 zł) będą podlegać zaliczeniu bezpośrednio do KUP.
Gmina może odliczyć podatek naliczony nawet jeśli wcześniej infrastruktura była przekazana w nieodpłatne użytkowanie
Przypadki, w których gminy działają jako podatnicy podatku VAT i mogą odliczać podatek naliczony, budzą wiele pytań i kontrowersji. Warto przyjrzeć się jednej ze spraw, którymi w ostatnim czasie zajmował się NSA, bo orzeczenie wydane przez skład siedmiu sędziów będzie wskazówką na przyszłość w podobnych sytuacjach. Czy gmina, która wykorzystywała wybudowaną infrastrukturę najpierw do czynności nieopodatkowanych, może po pewnym czasie dokonać tzw. korekty wieloletniej podatku naliczonego?
W omawianej sprawie gmina, jako zarejestrowany podatnik VAT, zwróciła się z pytaniem do Ministra Finansów. W latach 2009-2011 poniosła wydatki na budowę infrastruktury wodno-kanalizacyjnej, ale nie odliczała VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupowych związanych z realizacją inwestycji. Po wybudowaniu infrastruktury przekazała ją nieodpłatnie do używania spółce, w której posiada 100 proc. udziałów. Po kilku latach postanowiła uporządkować sprawy poszczególnych działań własnych i chciała wnieść poszczególne elementy infrastruktury jako aport do tej samej spółki.
Gmina zapytała Ministra Finansów, czy odpłatne udostępnienie infrastruktury na rzecz spółki będzie stanowiło zmianę przeznaczenia tej infrastruktury i czy w związku z tym gmina będzie miała prawo do zastosowania tzw. korekty wieloletniej podatku naliczonego. Sama jednostka samorządu terytorialnego uważała, że może zastosować dziesięcioletni okres korekty i co roku odliczać 1/10 podatku naliczonego, wynikającego z faktur.
Minister Finansów uznał stanowisko gminy za nieprawidłowe. Stwierdził, że gmina nie działała w tym przypadku w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1, 2 w zw. z ust. 6 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.; dalej VATU). Gmina ponosiła wydatki z zamiarem oddania infrastruktury w bezpłatne użytkowanie, więc nie działała w charakterze podatnika. Oddając elementy w bezpłatne użytkowanie wyłączyła je w całości z systemu VAT – nie ma więc prawa do odliczenia podatku.
W tej sytuacji gmina wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp., który zgodził się z jej argumentacją i uchylił interpretację MF. Zdaniem WSA gmina udowodniła, że zamierzała wykorzystywać infrastrukturę do działalności opodatkowanej. Gmina, wykonując zadania użyteczności publicznej, m.in. dotyczące zaopatrzenia w wodę, prowadzi działalność gospodarczą.
Organ administracji nie wskazał zaś, „(…) przekazanie infrastruktury do nieodpłatnego używania w pierwszym okresie po zakończeniu inwestycji, przy wskazanym przez skarżącą zamiarze jej wybudowania w celu wykorzystywania do czynności opodatkowanych, świadczyło o tym, że Gmina nie nabyła infrastruktury do działalności gospodarczej”.
Ostatecznie sprawa trafiła do NSA, a ten przekazał ją do rozpatrzenia w składzie siedmiu sędziów. Sąd stwierdził, że charakter infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej przemawia za przyjęciem, że w czasie jego wytwarzania gmina zamierzała działać jako podatnik VAT – powołał się przy tym na tezy zawarte w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 25.7.2018 r., w sprawie C – 140/17.
Sąd zwrócił także uwagę, że fakt, iż taka infrastruktura przez dwa lata po wybudowaniu była nieodpłatnie udostępniona spółce komunalnej i nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej gminy, nie może przesądzać o tym, czy w trakcie wytwarzania gmina działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
