Nowe uregulowania mające na celu przeciwdziałanie marnowaniu żywności

Wstęp

Warto zwrócić uwagę na kilka kwestii wynikających z ustawy:

Po pierwsze: sprzedawca żywności ma obowiązek zawrzeć umową w formie pisemnej lub elektronicznej pod rygorem nieważności z organizacją pozarządową dotyczącej nieodpłatnego przekazywania żywności spełniającej wymogi prawa żywnościowego, a nieprzeznaczonej do sprzedaży, w szczególności ze względu na wady wyglądu tej żywności albo jej opakowań, z wyjątkiem napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, z przeznaczeniem na wykonywanie przez tę organizację zadań w zakresie określonym w art. 2 pkt 2 ustawy, tj. w zakresie:

Po drugie, sprzedawca żywności ma też obowiązek prowadzić w jednostce handlu kampanie edukacyjno-informacyjne w zakresie racjonalnego gospodarowania żywnością oraz przeciwdziałania marnowaniu żywności co najmniej raz w roku przez co najmniej dwa kolejne tygodnie, w każdym dniu działalności jednostki handlu. Kampanie będą prowadzone wspólnie z wymienioną wyżej organizacją pozarządową, z którą sprzedawca żywności zawarł umowę. Na kampanie można przeznaczyć nie więcej niż 20% środków pochodzących z opłaty za marnowanie żywności.

Opłata za marnowanie odpadów

Z art. 5 ustawy wynika m.in., że sprzedawca żywności jest obowiązany do ponoszenia opłaty za marnowanie żywności, która obliczana na koniec roku kalendarzowego. Opłata będzie obliczana jako iloczyn stawki opłaty i masy marnowanej żywności. Podstawę obliczenia opłaty stanowi 90% masy marnowanej żywności w kilogramach, natomiast stawka opłaty wynosi 0,1 zł za 1 kg marnowanej żywności. Opłatę pomniejsza się o:

Sprzedawca żywności ustali we własnym zakresie wysokość należnej opłaty i wniesie ją na rachunek bankowy organizacji pozarządowej, z którą zawarł umowę, do 30 kwietnia roku kalendarzowego następującego po roku, którego opłata dotyczy. Jeżeli sprzedawca żywności zawarł umowę z więcej niż jedną organizacją pozarządową, opłatę dzieli się między wszystkie organizacje proporcjonalnie do ilości odebranej przez nie żywności. W przypadku gdy sprzedawca żywności nie przekazał żywności żadnej z organizacji pozarządowych, przekazuje opłatę w częściach równych wszystkim organizacjom, z którymi zawarł umowę.

W razie niezawarcia umowy z organizacją sprzedawca żywności wnosi, w powyższym terminie, należną opłatę na rachunek bankowy wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej na terenie województwa, w którym znajduje się siedziba sprzedawcy żywności. Środki pochodzące z opłaty przeznaczane są na działania w zakresie przeciwdziałania marnowaniu żywności.

Poza tym, sprzedawca żywności będzie musiał zamieszczać informację o wysokości należnej opłaty lub wartości żywności przekazanej organizacjom pozarządowym, z przeznaczeniem na wykonywanie przez te organizacje ich zadań określonych wyżej, w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w ustawie z 29.9.1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 351 ze zm.; dalej: RachunkU), oraz na swojej stronie internetowej, jeżeli ją prowadzi.

Ustawa przewiduje obowiązki sprawozdawcze, którymi obciążono organizację pozarządową, sprzedawcę żywności, a także wojewódzki fundusz ochrony środowiska i gospodarki wodnej (WFOŚGW).

Organizacja składa sprzedawcy żywności, od którego otrzymała opłatę, pisemną roczną informację o wykorzystaniu środków pochodzących z opłaty, w szczególności informację, ile środków zostało przeznaczone na pokrycie kosztów administracyjnych, w terminie do 31 marca roku następującego po roku, którego dotyczy informacja. Organizacja pozarządowa składa Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska (GIOŚ), pisemne roczne sprawozdanie o sposobie zagospodarowania otrzymanej żywności zawierające w szczególności dane o masie żywności otrzymanej od sprzedawców żywności oraz masie żywności, którą przekazała na rzecz potrzebujących, wraz z wykazem sprzedawców żywności, od których otrzymała żywność, w terminie do 31 marca roku następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie.

Sprzedawca żywności składa WFOŚGW na terenie województwa, w którym prowadzi on działalność w zakresie sprzedaży żywności, pisemne roczne sprawozdanie o marnowanej żywności zawierające dane o całkowitej masie marnowanej żywności w danym roku oraz wysokości należnej opłaty wraz ze wskazaniem wysokości opłaty, która zostanie wpłacona do funduszu, w terminie do 31 marca roku kalendarzowego następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie. Natomiast WFOŚGW składa GIOŚ pisemne roczne zbiorcze sprawozdanie o marnowanej żywności zawierające dane o całkowitej masie marnowanej żywności przez sprzedawców żywności w danym roku oraz całkowitej wysokości należnej opłaty i wysokości opłaty wpłaconej do wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej wraz z wykazem sprzedawców żywności, którzy złożyli powyższe sprawozdanie, w terminie do 30 czerwca roku kalendarzowego następującego po roku, którego dotyczy sprawozdanie.

Kary

Karę przewidziano za nieskładanie wspomnianych wyżej sprawozdań, która będzie wymierzana w postaci grzywny na podstawie przepisów ustawy z 24.8.2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1120 ze zm.).

Poza tym, kto:

Wymienione wyżej kary pieniężne wymierza, w drodze decyzji, wojewódzki inspektor ochrony środowiska właściwy ze względu na miejsce prowadzenia przez sprzedawcę żywności działalności w zakresie sprzedaży żywności.

Przy ustalaniu wysokości administracyjnej kary pieniężnej za niewypełnianie obowiązków wnoszenia opłaty za marnowanie żywności wojewódzki inspektor ochrony środowiska uwzględnia ilość marnowanej żywności podlegającej wniesieniu opłaty, wysokość wniesionej w niepełnym wymiarze opłaty oraz liczbę dni opóźnienia wniesienia opłaty. Jednak, jeżeli okoliczności sprawy i dowody wskażą, że podmiot, który popełnił naruszenie, dołożył należytej staranności, aby do naruszenia nie doszło, lub nie miał żadnego wpływu na powstanie naruszenia, a nastąpiło ono na skutek okoliczności, których nie mógł przewidzieć, inspektor odstąpi od wymierzenia kary pieniężnej, umorzy postępowanie oraz zwolni podmiot od wniesienia opłaty za okres do wydania decyzji o umorzeniu postępowania.

Kary pieniężne wnosi się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna, na rachunek bankowy wskazany w tej decyzji.

Zmiany w przepisach

Zmieniono też kilka innych ustaw, gdzie wprowadzono informację o stosowaniu przepisów ustawy, i tak:

Przepisy przejściowe

Z art. 17 ustawy wynika, że w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy (czyli do 18.9.2021 r.) przez sprzedawcę żywności rozumie się podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze w zakresie sprzedaży żywności w jednostce handlu detalicznego lub hurtowego o powierzchni sprzedaży powyżej 400 m2, w której przychody ze sprzedaży środków spożywczych stanowią co najmniej 50% przychodów ze sprzedaży wszystkich towarów.

Chodzi tu o powierzchnię sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z 27.3.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1945 ze zm.), czyli tę część ogólnodostępnej powierzchni obiektu handlowego stanowiącego całość techniczno-użytkową, przeznaczonego do sprzedaży detalicznej, w której odbywa się bezpośrednia sprzedaż towarów (bez wliczania do niej powierzchni usług i gastronomii oraz powierzchni pomocniczej, do której zalicza się powierzchnie magazynów, biur, komunikacji, ekspozycji wystawowej itp.).

Ponadto:

Zmiana rozporządzenia w sprawie finansowego wsparcia na tworzenie lokali mieszkalnych

Wniosek o finansowe wsparcie – wymagane dokumenty

Projekt przewiduje zmianę w zakresie niektórych dokumentów, których załączenie do wniosku o udzielnie finansowego wsparcia gminie, jednoosobowej spółce gminnej albo spółce celowej, jako beneficjentowi wsparcia przez Bank Gospodarstwa Krajowego (dalej: BGK), jest wymagane zgodnie obowiązującymi przepisami.

I tak, do wniosku załączeniu podlegać będzie (oprócz pozostałych dokumentów, w niezmienionym ich kształcie):

Decyzja o pozwoleniu na budowę

Potwierdzona przez wnioskodawcę za zgodność z oryginałem kopia decyzji o pozwoleniu na budowę opatrzona klauzulą organu wydającego tę decyzję, stwierdzającą, że decyzja ta stała się (nowość) ostateczna lub (jak dotychczas) wykonalna ‒ w sytuacji gdy planowany zakres robót wymaga pozwolenia na budowę. Celem wprowadzonej zmiany jest dostosowanie treści rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z 27.4.2018 r. w sprawie finansowego wsparcia na tworzenie lokali mieszkalnych na wynajem, mieszkań chronionych, noclegowni, schronisk dla bezdomnych, ogrzewalni i tymczasowych pomieszczeń (Dz.U. z 2018 r. poz. 823; dalej: rozporządzenie) do obowiązujących przepisów prawnych. Projektodawcy przypomnieli bowiem, że art. 16 ustawy z 14.6.1960 r. ‒ Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; dalej: KPA) posługuje się wyłącznie pojęciem decyzji ostatecznych – jako decyzji, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Jednocześnie KPA nie zawiera sformułowanej wprost definicji decyzji wykonalnej. Przepis art. 130 § 1 KPA wskazuje bowiem jedynie, że decyzja nie ulega wykonaniu przed upływem terminu do wniesienia odwołania. Należy zatem uznać, że decyzja wykonalna to taka, która może być realizowana (wykonana) po jej wydaniu. Co ważne, najczęściej decyzje ostateczne są jednocześnie decyzjami wykonalnymi. Wobec powyższego, projektodawcy wskazali, że z dotychczasowej praktyki BGK wynika, że beneficjenci uzyskują od organów decyzje opatrzone jedynie klauzulą ostateczności.

Jednocześnie, pozostawiono przy tym beneficjentowi alternatywę w postaci złożenia decyzji opatrzonej jedynie klauzulą wykonalności. Autorzy projektu wyjaśnili bowiem, że zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z 7.7.1994 r. ‒ Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1186 ze zm.), roboty budowlane można rozpocząć już na podstawie samej decyzji o pozwoleniu na budowę. Nie jest więc wymagane, aby decyzja ta była decyzją ostateczną, a jedynie wykonalną. Dla poparcia zasadności takiej alternatywy wskazano również, iż zgodnie z przepisami § 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26.6.2002 r. w sprawie dziennika budowy, montażu i rozbiórki, tablicy informacyjnej oraz ogłoszenia zawierającego dane dotyczące bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 963 ze zm.) organ wydaje inwestorowi dziennik budowy w terminie 3 dni od dnia, w którym decyzja o pozwoleniu na budowę stała się wykonalna, albo w którym inwestor nabył prawo do wykonywania robót budowlanych na podstawie zgłoszenia – za zwrotem kosztów związanych z jego przygotowaniem. Projekt proponowanej zmiany powstał więc w wyniku konsultacji z BGK, który wskazywał na wysoką częstotliwość pojawiania się w dokumentach stanowiących załącznik do wniosku decyzji opatrzonych przez organy klauzulą ostateczności, nie zaś wykonalności. Aktualne brzmienie zmienianego przepisu powoduje zaś, że wnioskodawca przedstawiający decyzję opatrzoną jedynie klauzulą ostateczności (bez wskazania na wykonalność) jest zobowiązany do uzyskania kolejnego egzemplarza decyzji, opatrzonego już klauzulą wykonalności.

Projekt budowlany

W przypadku przedsięwzięć, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1‒4 i 6, art. 4 oraz art. 5 ust. 1 ustawy z 8.12.2006 r. o finansowym wsparciu tworzenia lokali mieszkalnych na wynajem, mieszkań chronionych, noclegowni, schronisk dla bezdomnych, ogrzewalni i tymczasowych pomieszczeń (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2321 ze zm.; dalej: FinWspLokBezdU), zatwierdzony w decyzji o pozwoleniu na budowę projekt budowlany albo dokumentacja dołączona do zgłoszenia budowy tych robót, potwierdzająca zgodność z przepisami rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z 4.3.2019 r. w sprawie standardów dotyczących przestrzennego kształtowania budynku i jego otoczenia, technologii wykonania i wyposażenia technicznego budynku oraz lokalizacji przedsięwzięć realizowanych z wykorzystaniem finansowego wsparcia z funduszu dopłat (Dz.U. z 2019 r., poz. 457; dalej: rozporządzenie o standardach):

1) rodzaju przedsięwzięcia,

2) liczby: tworzonych lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy; mieszkań chronionych; lokali mieszkalnych powstających z udziałem gminy albo związku międzygminnego w wyniku realizacji przedsięwzięć, o których mowa w art. 5 ust. 1 i art. 5a ust. 1 FinWspLokBezdU; tymczasowych pomieszczeń oraz liczby miejsc w noclegowniach, schroniskach dla bezdomnych i ogrzewalniach,

3) powierzchni użytkowych budynków lub ich części,

4) zakresu rzeczowo-finansowego przedsięwzięcia, z uwzględnieniem obiektów i urządzeń związanych z budynkiem, przyłączy technicznych oraz kosztów tych przyłączy i miejsca ich włączenia do sieci (nowe brzmienie § 3 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia). Jak wskazano to przy tym w projekcie przepisów zmieniających, powyższa zmiana jest bezpośrednio związana z wejściem w życie Rozporządzenia o standardach. Nowa regulacja wprowadza zatem obowiązek sporządzenia dokumentacji dołączonej do zgłoszenia budowy przedsięwzięcia zgodnie ze standardami, które mają zapewnić jak najwyższą użyteczność społeczną przedsięwzięć.

Kopia dokumentu potwierdzającego przewidywaną cenę sprzedaży

W przypadku przedsięwzięć, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5 i 6 FinWspLokBezdU, potwierdzona za zgodność z oryginałem kopia dokumentu potwierdzającego przewidywaną cenę sprzedaży, a jeżeli przedsięwzięcie rozpoczęte zostało przed dniem złożenia wniosku ‒ potwierdzona za zgodność z oryginałem kopia umowy sprzedaży nieruchomości w formie aktu notarialnego oraz (nowość) potwierdzona za zgodność z oryginałem kopia operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego zgodnie z przepisami ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2204 ze zm.; dalej: GospNierU).

Projekt rezygnuje z kolei z obowiązku załączania do wniosku także potwierdzonej za zgodność z oryginałem kopii zaświadczenia o nadaniu wnioskodawcy numeru identyfikacji podatkowej NIP, mającego zastosowanie w odniesieniu do wnioskodawców będących organizacjami pożytku publicznego, jednoosobowymi spółkami gminnymi lub spółkami celowymi, które po raz pierwszy składają wniosek o udzielenie finansowego wsparcia na podstawie FinWspLokBezdU. Zmiana ta ma na celu ułatwienie i przyśpieszenie składania wniosków. Informacje o numerze NIP lub REGON są bowiem dostępne publicznie – czy to w Biuletynach Informacji Publicznej, czy też w Krajowym Rejestrze Sądowym, stąd też nie jest konieczne składanie urzędowych zaświadczeń w tym przedmiocie.

Wniosek o finansowe wsparcie – procedury

Proponuje się także wprowadzenie procedury ponownego sprawdzenia przez BGK, czy złożony wniosek ‒ po jego pierwotnym uzupełnieniu lub poprawieniu ‒ spełnia wymagania określone przepisami FinWspLokBezdU i rozporządzenia. Przypomnieć bowiem należy, iż aktualne przepisy przewidują niejako jednorazową procedurę sprawdzenia wniosku, zaś w razie ustalenia jego braków, wezwanie wnioskodawcy przez BGK do jego uzupełnienia lub poprawy ze wskazaniem ich zakresu. Wniosek nieuzupełniony lub niepoprawiony w terminie, podlega z kolei zwrotowi bez jego rozpoznania. Projekt wprowadza zatem regulację, przewidującą, iż po uzupełnieniu lub poprawieniu wniosku przez wnioskodawcę, BGK w terminie 30 dni dokonywał będzie ponownego sprawdzenia, czy wniosek taki spełnia wszystkie wymagania. Istotą powyżej zmiany jest więc doprecyzowanie procedury udzielania finansowego wsparcia. Zmiana wprowadza bowiem brakujący dotychczas element procedury w postaci sprawdzenia przez BGK poprawionego już wniosku pod względem spełnienia wszystkich koniecznych wymagań.

Załącznik nr 1 do rozporządzenia

Projekt zakłada także wprowadzenie szeregu zmian do treści aktualnego załącznika nr 1 do rozporządzenia, określającego zakres informacji, jakie winien zawierać wniosek o udzielenie finansowego wsparcia.

Przepisy przejściowe

Przewiduje się, że do wniosków złożonych przed dniem wejścia w życie przepisów zmieniających, zastosowanie w dalszych ciągu będą miały przepisy dotychczasowe, z tym jednakże zastrzeżeniem, że w przypadku wniosków złożonych w okresie od 9.3.2019 r. do dnia wejścia w życie przepisów zmieniających, wymagane przepisami zmieniającymi oświadczenie beneficjenta wsparcia, że przedsięwzięcie realizowane jest w oparciu o standardy określone w rozporządzeniu o standardach albo, że wobec przedsięwzięcia nie stosuje się standardów zgodnie z § 2 rozporządzenia o standardach, wnioskodawca zobligowany będzie złożyć już w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie zmienionych przepisów wykonawczych.

W uzasadnieniu proponowanego rozwiązania wyjaśniono bowiem, iż w związku, z tym, że od dnia wejścia w życie rozporządzenia o standardach, beneficjenci wsparcia są obowiązani stosować do przedsięwzięć określone w nim standardy, korzystne dla nich będzie złożenie oświadczenia o tym, że przedsięwzięcie realizowane jest zgodnie z tymi standardami, albo też – że nie stosuje się do niego standardów. Pozwoli to bowiem na wyjaśnienie tej kwestii już na wstępnym etapie procedowania, co ułatwi postępowanie zwłaszcza w stosunku co do tych wnioskodawców, którzy realizują przedsięwzięcia podlegające wyłączeniu ze stosowania standardów.

Projekt rozporządzenia zmieniającego skierowany został aktualnie do opiniowania.

0114-KDIP4.4012.449.2019.1.KS – Interpretacja indywidualna z dnia 03-09-2019

Prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu sprzętu medycznego w ramach planowanej inwestycji

0113-KDIPT2-2.4011.381.2019.2.DA – Interpretacja indywidualna z dnia 03-09-2019

Skutki podatkowe zbycia udziałów w nieruchomościach w zamian za zwolnienie z długu oraz możliwość zaliczenia kwoty stanowiącej wartość zwolnienia z długu do kosztów uzyskania przychodu

Zmiana rozporządzenia w sprawie warunków i trybu dokonywania zamiany nieruchomości

Zakres regulacji rozporządzenia

Projekt zakłada rozszerzenie podmiotowego zakresu stosowania przepisów rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 2.3.2009 r. w sprawie warunków i trybu dokonywania zamiany nieruchomości (Dz.U. z 2009 r. Nr 45, poz. 367; dalej: rozporządzenie).

Przypomnieć zatem należy w tym miejscu, że zgodnie z dotychczasową treścią § 1 rozporządzenia, określa ono warunki i tryb zawierania umów zamiany nieruchomości, na mocy których rolnicy przenoszą na Skarb Państwa własność nieruchomości w zamian za przeniesienie na tych rolników przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa (dalej: KOWR), własności nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa.

Zgodnie z nowym brzmieniem § 1, przedmiotem regulacji rozporządzenia będzie już określenie warunków i trybu zawierania umów zamiany nieruchomości ze Skarbem Państwa przez osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

W uzasadnieniu proponowanej zmiany podniesiono, iż w praktyce występuje wiele przypadków, w których zagospodarowanie nieruchomości wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa mogłoby nastąpić poprzez zamianę, na podstawie której osoba fizyczna (a więc nie tylko rolnik w rozumieniu obecnie obowiązujących przepisów rozporządzenia), osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, przenosiłaby na Skarb Państwa własność nieruchomości (zarówno tej, która ma charakter rolny jak i tej, która nie jest nieruchomością rolną), w zamian za przeniesienie przez KOWR na ten podmiot własności innej (dookreślonej jednocześnie w przepisach zmieniających) nieruchomości.

Podkreślono, że dopuszczenie możliwości zamiany przez KOWR nieruchomości inwestycyjnych wchodzących w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa również z podmiotami innymi niż rolnicy (w szczególności z osobami prawnymi, w tym spółkami prawa handlowego), będzie mieć pozytywny wpływ na rozwój gospodarczy kraju. W obecnym stanie prawnym nie jest zaś możliwe np. dokonanie takiej zamiany z podmiotem zarządzającym specjalną strefą ekonomiczną (które to strefy tworzone są w celu realizowania doniosłych z punktu widzenia rozwoju gospodarczego kraju celów, tj. przyspieszenia rozwoju regionów m.in. poprzez przyciąganie nowych inwestycji, rozwój eksportu i tworzenie nowych miejsc pracy). Dostrzega się zaś, że zainteresowanie nieruchomościami inwestycyjnymi jest bardzo duże.

Przesłanki dokonywania zamiany nieruchomości

Przepis § 4 ust. 1 rozporządzenia zawiera katalog przesłanek uprawniających KOWR do zawierania z osobami zainteresowanymi umów zamiany nieruchomości. Obecnie, zawarcie takiej umowy przez KOWR jest więc dopuszczalne w razie, gdy:

Projekt wprowadza dodatkową przesłankę, umożliwiającą KOWR zawarcie umowy zamiany nieruchomości. Umowa taka będzie mogła zostać zawarta bowiem również na wniosek osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, jeżeli zamiana dotyczyć będzie przeniesienia przez ten podmiot własności nieruchomości (zarówno rolnej jak i tej, która nie jest nieruchomością rolną) w zamian za przeniesienie na ten podmiot przez KOWR własności nieruchomości wchodzącej w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, która w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, miejscowym planie rewitalizacji albo miejscowym planie odbudowy będzie przeznaczona na cele inne niż rolne, lub w przypadku której w ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu sposób zagospodarowania i warunków zabudowy terenu, na którym ta nieruchomość jest położona, określony zostanie jako inny niż rolny, a w przypadku zaś braku miejscowego planu lub ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – która to nieruchomość będzie położona na terenie określonym w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jako niezwiązany z kierunkami i zasadami kształtowania rolniczej przestrzeni produkcyjnej.

Dodatkowo, projekt przewiduje, że zamiar zamiany wskazanych wyżej nieruchomości, podlegać będzie ogłoszeniu także w prasie o zasięgu ogólnopolskim.

Dopłaty

Projekt wprowadza również zmiany w zakresie zasad stosowania dopłat w razie ustalenia różnej wartości zamienianych – zgodnie z przepisami rozporządzenia – nieruchomości.

Prócz zmiany czysto redakcyjnej i dostosowującej, polegającej na wskazaniu, iż różnica wartości zamienianych nieruchomości podlegać będzie dopłacie, do której uiszczenia będą obowiązani odpowiednio: (jak dotychczas) KOWR lub druga strona umowy będąca (nowość) osobą fizyczną, osobą prawną lub jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, proponuje się dodanie nowej regulacji, przewidującej, iż w przypadku zamiany nieruchomości z powołaniem się na nową przesłankę uprawniającą KOWR do zawarcia umowy zamiany nieruchomości (dodany pkt 3 do § 4 ust. 1 rozporządzenia), różnica wartości zamienianych nieruchomości podlegających dopłacie nie będzie mogła być większa niż 30% wartości nieruchomości o wyższej wartości spośród nieruchomości podlegających zamianie.

Oferta

Każda oferta podmiotu zainteresowanego zamianą nieruchomości będzie musiała z kolei zawierać już oznaczenie imienia, nazwiska i adresu osoby fizycznej, zaś w przypadku gdy oferentem będzie osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej – jej nazwę wraz z podaniem siedziby i adresu.

Odstąpienie do zawarcia umowy zamiany nieruchomości

Projekt w miejsce dotychczasowej przesłanki uprawniającej KOWR do odstąpienia od zawarcia umowy zamiany nieruchomości, wprowadza nową, przewidującą, iż do odstąpienia takiego będzie mogło już dojść w razie gdy osoba fizyczna albo osoba uprawniona do działania w imieniu osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej bez uzasadnionej przyczyny nie stawi się w wyznaczonym terminie i miejscu zawarcia umowy zmiany.

Projekt rozporządzenia zmieniającego skierowany został do konsultacji publicznych.

Przeznaczenie środków z Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej

W Dz.U. 2019 r. pod poz. 375 opublikowano ustawę z 17.1.2019 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych.

Z art. 86 ust. 4 ustawy z 19.11.2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 165 ze zm.) wynika, że wydatki Funduszu Rozwoju Kultury Fizycznej są przeznaczone na przebudowę, remonty i dofinansowanie inwestycji obiektów sportowych, rozwijanie sportu wśród dzieci, młodzieży i osób niepełnosprawnych, oraz zadania określone w przepisach o zdrowiu publicznym w zakresie aktywności fizycznej, a także, po zmianie, na rozwój turystyki społecznej sprzyjającej aktywności fizycznej społeczeństwa.

Świadczenie uzupełniające dla niepełnosprawnych

W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 1622 opublikowano ustawę z 31.7.2019 r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (dalej: ustawa).

Świadczenie uzupełniające przysługuje:

1. osobom uprawnionym, tj. tym, które ukończyły 18 lat i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji (art. 2 ust. 1 ustawy);
2. takim osobom uprawnionym, które nie posiadają prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych albo suma tych świadczeń o charakterze innym niż jednorazowe, wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczne instytucje właściwe do spraw emerytalno-rentowych, z wyłączeniem renty rodzinnej przyznanej w okolicznościach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 3 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1270 ze zm.), zasiłku pielęgnacyjnego oraz innych dodatków i świadczeń wypłacanych wraz z tymi świadczeniami na podstawie odrębnych przepisów przed dokonaniem odliczeń, potrąceń i zmniejszeń, nie przekracza kwoty 1600 zł miesięcznie (art. 2 ust. 2 ustawy).

Świadczenie uzupełniające:

1. przysługuje osobie uprawnionej w wysokości nie wyższej niż 500 zł miesięcznie, przy czym łączna kwota świadczenia uzupełniającego i świadczeń, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy, nie może przekroczyć 1600 zł miesięcznie; w razie przyznania, ustania lub ponownego obliczenia wysokości świadczeń, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy, świadczenie uzupełniające podlega ponownemu obliczeniu z urzędu, w taki sposób, aby łączna kwota tych świadczeń wraz ze świadczeniem uzupełniającym, nie przekroczyła kwoty 1600 zł miesięcznie, z zastrzeżeniem wyłączeń;
2. nie przysługuje osobie uprawnionej, która jest tymczasowo aresztowana lub odbywa karę pozbawienia wolności, z wyjątkiem osoby uprawnionej, która odbywa karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego;
3. przysługuje od miesiąca, w którym zostały spełnione warunki wymagane do jego przyznania, nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o to świadczenie.

Świadczenie uzupełniające, koszty obsługi wypłaty tego świadczenia oraz koszty obsługi wniosku o świadczenie uzupełniające są finansowane ze środków Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych. Koszty obsługi wynoszą łącznie 2% kwoty przeznaczonej na wypłatę świadczenia uzupełniającego. Natomiast w przypadku prawa do świadczeń, o których mowa w art. 2 ust. 2 ustawy, lub ich zbiegu, wypłacanych przez organy właściwe inne niż ZUS lub KRUS, świadczenie uzupełniające oraz koszty obsługi sfinansuje budżet państwa.

Szacuje się, że wnioski o przyznanie świadczenia uzupełniającego może złożyć ok. 850 000 osób.

Natomiast art. 26 ustawy poświęcono osobom, które posiadają orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności i nie posiadają orzeczenia wymienionego w art. 2 ust. 1 ustawy, czyli orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczenie o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji. W terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy (do 1.4.2020 r.), osoby posiadające w tym dniu wspomniane orzeczenie, mogą wystąpić z wnioskiem o wydanie tego orzeczenia wraz z wnioskiem o świadczenie uzupełniające, jeżeli jest spełniony warunek określony w art. 2 ust. 2 ustawy. W przypadku wydania orzeczenia, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy, świadczenie uzupełniające przysługuje od miesiąca złożenia wniosku o świadczenie uzupełniające, na zasadach określonych w ustawie.

Zmiany w innych ustawach

Świadczenie uzupełniające objęto przedmiotowym zwolnieniem od podatku dochodowego do osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 100a ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; dalej: PDOFizU). Ponadto, świadczenie uzupełniające nie będzie wliczane do limitu dochodu umożliwiającego skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej, o którym mowa w art. 26 ust. 7e PDOFizU.

Poza wspomnianym dochodem ustawa wprowadził też zmiany w innych ustawach z zakresu pomocy społecznej oraz innego wsparcia, i tak:

1. ustalając całkowitą niezdolność do pracy, lekarz orzecznik, za zgodą osoby ubiegającej się o rentę socjalną lub jej przedstawiciela ustawowego, zgłoszoną nie później niż w trakcie badania tej osoby, ustala niezdolność tej osoby do samodzielnej egzystencji, na zasadach i w trybie określonym ustawą o emeryturach i rentach z FUS, w celu uzyskania świadczenia uzupełniającego (art. 5 ust. 2 ustawy z 27.6.2003 r. o rencie socjalnej, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1455);
2. w przypadku dochodu ustalonego jako kryterium dochodowe na potrzeby ustalenia prawa do świadczenia pieniężnego oraz opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszonej przez osoby bliskie, w dochodzie osoby lub rodziny nie uwzględnia się świadczenia uzupełniającego (art. 8 ust. 4a ustawy z 12.3.2004 r. o pomocy społecznej, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1507 ze zm.);
3. ze środków Funduszu Pracy mogą być udzielane nieoprocentowane pożyczki do Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych na finansowanie kosztów świadczenia uzupełniającego, kosztów obsługi wypłaty świadczenia uzupełniającego i kosztów obsługi wniosku o świadczenie uzupełniające (art. 109l ustawy z 20.4.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1482 ze zm.).

Zmianę wprowadzono też do ustawy z 27.8.2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 869 ze z.; dalej: FinPubU). Z art. 50 ust. 1a FinPubU wynika, że w przyjmowanych przez Radę Ministrów projektach ustaw, których skutkiem finansowym może być zmiana poziomu wydatków jednostek sektora finansów publicznych w stosunku do wielkości wynikających z obowiązujących przepisów, określa się w treści projektu maksymalny limit tych wydatków wyrażony kwotowo, na okres 10 lat budżetowych wykonywania ustawy, oddzielnie dla każdego roku, poczynając od pierwszego roku planowanego wejścia w życie ustawy.

Przy czym przepisu tego nie stosuje się do przyjmowanego przez Radę Ministrów projektu ustawy, której skutkiem może być zwiększenie, w stosunku do wielkości wynikających z obowiązujących przepisów, wydatków budżetu państwa wymienionych w art. 50 ust. 6 FinPubU, w tym także dotacji celowej dla Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych na dofinansowanie świadczenia uzupełniającego, kosztów obsługi wypłaty świadczenia uzupełniającego i kosztów obsługi wniosku o to świadczenie (art. 50 ust. 6 pkt 7a FinPubU). Zmiana ta wchodzi w życie 1.1.2020 r.

Stawka opłaty recyklingowej

W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 1639 opublikowano rozporządzenie Ministra Środowiska z 27.8.2019 r. w sprawie stawki opłaty recyklingowej.

Rozporządzenie określa stawkę opłaty recyklingowej za torbę na zakupy z tworzywa sztucznego, a stawka ta wynosi 0,20 zł za jedną sztukę torby na zakupy z tworzywa sztucznego.

Zmiana wzoru wniosku o wydanie zezwolenia wstępnego

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy z 29.6.2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1162), Główny Inspektor Ochrony Środowiska udziela prowadzącemu instalację, w której prowadzone są procesy odzysku, zezwolenia wstępnego, w formie decyzji administracyjnej, na czas określony, nie dłuższy niż 10 lat. Wzór wniosku o wydanie tego zezwolenia określono w rozporządzeniu Ministra Środowiska z 17.1.2008 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie zezwolenia wstępnego (Dz.U. poz. 91).

Nowelizacja określa wzór zmienionego wniosku, w którym przewidziano obowiązek podania:

We wzorze wniosku przed zmianą trzeba było podać imię i nazwisko osoby sporządzającej wniosek, a także datę, podpis i pieczęć wnioskodawcy, telefon, faks oraz e-mail.

Przy czym wnioski o wydanie zezwolenia wstępnego złożone na formularzach według wzoru określonego w przepisach dotychczasowych, a nierozpatrzone przed 13.9.2019 r., podlegają rozpatrzeniu.

0115-KDIT1-1.4012.445.2019.1.JF – Interpretacja indywidualna z dnia 02-09-2019

Brak prawa do odliczenia w związku z ponoszonymi wydatkami na realizację projektu