Odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe żony powstałe przed zawarciem związku małżeńskiego

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca 1.7.2017 r. wstąpił w związek małżeński. Wraz z zawarciem małżeństwa między Wnioskodawcą i jego żoną wytworzył się z mocy prawa ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej w rozumieniu art. 31 KRO. Wnioskodawca i jego żona nie zawierali jakiejkolwiek umowy majątkowej modyfikującej wspomniany ustrój majątkowy. Żona Wnioskodawcy w okresie od lutego 2014 r. do listopada 2015 r. była członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wobec spółki tej wydano decyzję wymiarową dotycząca zaległości podatkowej z tytułu podatku od towarów i usług za okres zamykający się w czasie figurowania przez żonę Wnioskodawcy jako członek wskazanego wyżej organu spółki kapitałowej. 22.10.2019 r. wszczęto wobec żony Wnioskodawcy dwa postępowania podatkowe w przedmiocie orzeczenia jej solidarnej odpowiedzialności podatkowej, jako osoby trzeciej (byłego członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością). Podstawą prawną ustalenia solidarnej odpowiedzialności jest m.in. art. 116 § 1 i § 2 OrdPU. Wspomniane postępowania podatkowe do momentu składania niniejszego wniosku o interpretację indywidualną nie zakończyły się decyzją ostateczną, stąd ewentualną odpowiedzialność podatkową żony Wnioskodawcy traktować należy, jako zdarzenie przyszłe. Oba wspomniane wyżej postępowania podatkowe w przedmiocie ustalenia solidarnej odpowiedzialności żony Wnioskodawcy, dotyczą zaległości podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług z tym, że różnią się one czasookresem powstania zaległości. Jedno z postępowań podatkowych dotyczy zaległości z tytułu podatku VAT za listopad 2014 r., w zaś drugie – zaległości za grudzień 2014 r. oraz miesiące styczeń, luty, marzec, kwiecień 2015 r. Bezspornym jest więc fakt, iż zaległość podatkowa dotyczy okresu od listopada 2014 r. do kwietnia 2015 r., którego to okresu koniec przypada na ponad dwa lata przed zawarciem przez Wnioskodawcę związku małżeńskiego i tym samym przed powstaniem ustroju wspólności małżeńskiej majątkowej Wnioskodawca dodaje, że o postępowaniach podatkowych w przedmiocie ustalenia solidarnej odpowiedzialności jego żony za zobowiązania podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz o będącej źródłem tych postępowań zaległości podatkowej po stronie wspomnianej spółki kapitałowej siłą rzeczy dowiedział się dopiero po wszczęciu tychże postępowań podatkowych (październik 2019 r.). Wnioskodawca nie miał tym samym wpływu na powstanie tychże zaległości oraz w żaden sposób nie przyczynił się do ich powstania.

Po zawarciu związku małżeńskiego Wnioskodawca wraz z żoną zakupili 25.10.2017 r. do ustawowej wspólności małżeńskiej majątkowej mieszkanie. Mieszkanie stanowi więc majątek małżeński Wnioskodawcy i jego żony. Wnioskodawcę i jego żonę łączy obecnie ustrój małżeński rozdzielności majątkowej (notarialna umowa intercyzy z 12.11.2019 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie odpowiadał za zobowiązania podatkowe swojej żony własnym majątkiem osobistym oraz majątkiem wspólnym, powstałych po zawarciu związku małżeńskiego w sytuacji, gdy wobec żony Wnioskodawcy wszczęto dwa postępowania podatkowe mające za przedmiot orzeczenie o jej solidarnej odpowiedzialności za zaległość podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu podatku VAT, w której to spółce żona Wnioskodawcy była członkiem zarządu, a które to zaległości podatkowe powstały na kilka lat przed zawarciem przez Wnioskodawcę związku małżeńskiego, tym bardziej, jeśli na powstanie wspomnianych zaległości podatkowych spółki z ograniczoną odpowiedzialności Wnioskodawca nie miał żadnego wpływu i w żaden sposób nie przyczynił się do jej powstania? W konsekwencji, czy w przypadku ustalenia solidarnej odpowiedzialności żony Wnioskodawcy za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której to spółce żona Wnioskodawcy była członkiem zarządu, do składników małżeńskiego majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony będą mogły zostać skierowane działania egzekucyjne organu podatkowego zmierzające do zaspokojenia lub zabezpieczenia zobowiązań podatkowych z tytułu solidarnej odpowiedzialności żony Wnioskodawcy jako osoby trzeciej?

Złożony wniosek nie zmierza w żaden sposób do wydania interpretacji w zakresie tego, czy istnieją przesłanki do orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności żony Wnioskodawcy.

Z uzasadnienia 

Należy podkreślić, że współmałżonek podatnika nie jest podatnikiem, a jedynie odpowiada majątkiem wspólnym za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki. Jego odpowiedzialność wynika z długu małżonka – podatnika i ograniczona jest do odpowiedzialności z majątku wspólnego. W znaczeniu materialnym przepis art. 29 § 1 OrdPU nie tworzy statusu małżonka jako podatnika, lecz jedynie wyznacza zakres jego odpowiedzialności, ograniczając go do majątku wspólnego małżonków, co ma wyraźne przełożenie na przedmiot egzekucji administracyjnej, która w przypadku istnienia pomiędzy podatnikiem i jego małżonkiem wspólności majątkowej, poza majątkiem odrębnym podatnika, może być skierowana wyłącznie do przedmiotów majątkowych objętych tą wspólnością. W myśl bowiem art. 33 § 1 OrdPU, zobowiązanie podatkowe przed terminem płatności może być zabezpieczone na majątku podatnika, a w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim także na majątku wspólnym, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie zostanie ono wykonane, a w szczególności gdy podatnik trwale nie uiszcza wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym lub dokonuje czynności polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić egzekucję. W przypadku zabezpieczenia na majątku wspólnym małżonków przepis art. 29 § 2 stosuje się odpowiednio.

Odpowiedzialność członków rodziny podatnika określona została natomiast w art. 111 § 1 OrdPU, zgodnie z którym, członek rodziny podatnika odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą za zaległości podatkowe wynikające z tej działalności i powstałe w okresie, w którym stale współdziałał z podatnikiem w jej wykonywaniu, osiągając korzyści z prowadzonej przez niego działalności. Za członków rodziny podatnika uważa się zstępnych, wstępnych, rodzeństwo, małżonków zstępnych, osobę pozostającą w stosunku przysposobienia oraz pozostającą z podatnikiem w faktycznym pożyciu (art. 111 § 3 OrdPU). Przepis § 1 stosuje się również do małżonków, którzy zawarli umowę o ograniczeniu lub wyłączeniu wspólności majątkowej, których wspólność majątkowa została zniesiona przez sąd, oraz małżonków pozostających w separacji (art. 111 § 4 OrdPU).

W myśl natomiast art. 116 § 1 OrdPU, za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna. Przepisy § 1-3 stosuje się również do byłego członka zarządu oraz byłego pełnomocnika lub wspólnika spółki w organizacji (art. 116 § 4 OrdPU).

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie odpowiadał za zobowiązania podatkowe swojej żony własnym majątkiem osobistym oraz majątkiem wspólnym, które powstały w wyniku solidarnej odpowiedzialności żony za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, jeśli zaległość powstała przed zawarciem przez Wnioskodawcę małżeństwa. Oznacza to, że do przedmiotów majątkowych i praw należących do majątku wspólnego małżeńskiego Wnioskodawcy i jego żony nie będzie mogła zostać skierowana egzekucja służąca zaspokojeniu bądź zabezpieczeniu zobowiązań podatkowych obciążających jego żonę z tytułu solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Konsultacje dotyczące zmiany rozporządzenia w sprawie audytu wewnętrznego

Jak wynika z zamieszczonych informacji, celem podjętych działań jest usprawnienie realizacji zadań audytowych oraz uelastycznienie prowadzenia audytu wewnętrznego z zachowaniem jakości i zgodności ze standardami. Resort zachęca obywateli do czynnego udziału w tworzeniu lepszych rozwiązań w prowadzeniu audytu wewnętrznego w Polsce, dzielenia się dobrymi praktykami, obserwacjami, a także zidentyfikowanymi słabościami obecnie obowiązującego sposobu prowadzenia i dokumentowania audytu wewnętrznego.

W ramach umożliwienia zainteresowanym osobom (w tym w szczególności audytorom wewnętrznym i kierownikom jednostek) zgłaszania propozycji zmian do rozporządzenia metodologicznego przygotowano tabelę, w której można przedstawiać oczekiwane zmiany wraz z uzasadnieniem. W tabeli wyodrębniono trzy grupy:

1. uwagi i propozycje o charakterze ogólnym (opisowe);
2. uwagi i propozycje szczegółowe (odnoszące się do poszczególnych przepisów obecnego rozporządzenia);
3. inne propozycje w zakresie sposobu prowadzenia audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych (propozycje zapisów, które dotychczas nie były ujęte w rozporządzeniu).

Więcej informacji na stronie:

https://www.gov.pl/web/finanse/Konsultacje-dotyczace-rozporzadzenia-w-sprawie-audytu-wewnetrznego

Do kiedy wybór formy opodatkowana

 

Od 1.1.2019 r. ustawodawca dokonał zmiany przepisów ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; dalej: PDOFizU) określających termin, do kiedy przedsiębiorca może zmienić formę opodatkowania.

I tak, zgodnie z obowiązującymi przepisami podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej podatkiem liniowym. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania:

– do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym,

– albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Wybrana forma opodatkowania obowiązuje przez cały rok podatkowy.

Powyższy przepis oznacza, że jeżeli przedsiębiorca pierwszy przychód osiągnie np. w lutym 2020 r., zmiana formy opodatkowania nastąpić musi w terminie do 20.3.2020 r. Do tego czasu przedsiębiorca może zmieniać decyzję o wyborze formy opodatkowania.

Takie stanowisko zostało potwierdzone w objaśnieniach dotyczących zmian w zakresie zmiany formy opodatkowania, oraz innych uproszczeń dla podatników podatku PIT oraz CIT z 27.9.2019 r., w których czytamy że: „Podatnik w styczniu danego roku podatkowego rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Za pomocą wniosku CEIDG-1 złożył świadczenie o wyborze ryczałtu dla przychodów osiąganych z rozpoczętej działalności. Pierwszy przychód osiągnął w lutym tego roku. Na podjęcie ostatecznej decyzji ma więc czas do 20 marca. Zatem przed upływem tego terminu może on zrezygnować z ryczałtu, co będzie równoznaczne z opodatkowaniem na ogólnych zasadach według skali podatkowej, albo może złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania według jednolitej 19% stawki podatku”.

We wskazanych wyjaśnieniach Minister Finansów podkreślił jednak, że z wydłużonego terminu nie może skorzystać przedsiębiorca, który w 2019 r. był opodatkowany kartą podatkową. Taki przedsiębiorca, w sytuacji gdy chce być opodatkowany na zasadach ryczałtu ewidencjonowanego lub podatku liniowego winien dokonać wyboru formy opodatkowania do 20.1.2020 r.

(RA)

0114-KDIP4-3.4012.74.2019.2.KM – Interpretacja indywidualna z dnia 13-02-2020

Zwolnienie od podatku czynności wniesienia aportem Infrastruktury do Spółki

0113-KDIPT2-1.4011.651.2019.2.RK – Interpretacja indywidualna z dnia 13-02-2020

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową

Sejm pracuje nad zmianą przepisów dyscyplinarnych w Karcie Nauczyciela

Przypomnijmy, że 1.9.2019 r. weszła w życie ustawa z 13.6.2019 r. o zmianie ustawy – Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1287), która wprowadziła m.in. zmiany w przepisach art. 75 i 85 KartaNauczU. Zmiany w ww. przepisach były postulowane przez Rzecznika Prawa Dziecka. W stanie prawnym sprzed 1.9.2019 r. umorzenie postępowania wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego lub odmowa wszczęcia postępowania dyscyplinarnego mogły mieć miejsce, jeżeli za popełniony czyn nauczyciel został ukarany karą porządkową zgodnie z art. 108 KP (art. 85 ust. 4 pkt 2 KartaNauczU). W opinii Rzecznika Praw Dziecka zdarzały się przypadki niewłaściwego stosowania przepisu art. 75 ust. 2 KartaNauczU, zgodnie z którym za uchybienia przeciwko porządkowi pracy, w rozumieniu art. 108 KP wymierzano nauczycielom kary porządkowe zgodnie z KP. Stosownie do art. 108 § 1 KP kara porządkowa może być udzielona za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy. Pracodawca może stosować: karę upomnienia i karę nagany. W tym świetle stosowanie kary porządkowej wobec nauczycieli, którzy dopuścili się poważnego uchybienia, takiego jak np. uderzenie ucznia, było nieuprawnione.

Ustawa z 2019 r. wprowadziła nowy przepis – ust. 2a w art. 75 KartaNauczU, który wprost stanowi, że kar porządkowych, o których mowa w ust. 2 art. 75, nie wymierza się za popełnienie czynu naruszającego prawa i dobro dziecka. O popełnieniu przez nauczyciela czynu naruszającego prawa i dobro dziecka dyrektor szkoły, a w przypadku popełnienia takiego czynu przez dyrektora szkoły – organ prowadzący szkołę, zawiadamia rzecznika dyscyplinarnego, o którym mowa w art. 83 KartaNauczU, nie później niż w ciągu 3 dni roboczych od dnia powzięcia wiadomości o popełnieniu czynu.

Planowane zmiany

W projekcie wniesionym do Sejmu zmienia się termin powiadomienia o popełnieniu przez nauczyciela czynu naruszającego prawa i dobro dziecka. Zmiana polega na zastąpieniu terminu określonego wprost – „3 dni”, na termin określony w sposób opisowy – „niezwłocznie”. Jednocześnie o wiele bardziej istotną zmianę proponuje się wprowadzić przez dodanie nowego przepisu ust. 2b w art. 75 KartaNauczU, zgodnie z którym w przypadku stwierdzenia braku zasadności stawianych nauczycielowi bądź dyrektorowi szkoły zarzutów o popełnieniu czynu, o którym mowa w ust. 2a, nie powiadamia się rzecznika dyscyplinarnego. Projektowany przepis będzie działał jako lex specialis w stosunku do ust. 2a. Tym samym wprowadza się wstępną weryfikację zarzutów przez podmiot, który był zobligowany na mocy ust. 2 automatycznie powiadomić rzecznika dyscyplinarnego o przewinieniu nauczyciela naruszającego prawa i dobro dziecka. W opinii projektodawców taka zmiana wyeliminuje przypadki rozpatrywania oczywiście bezzasadnych zarzutów.

120 000 euro kary za brak adekwatnych zabezpieczeń dla aplikacji mobilnej

Podstawą nałożenia kary przez urząd w październiku 2019 r. było niezastosowanie zabezpieczeń adekwatnych do ryzyk związanych z używaniem aplikacji, w ramach której dochodziło do komunikacji pomiędzy nauczycielami, uczniami oraz ich rodzicami. Początkowo gmina miała zostać ukarana kwotą 200 000 euro, jednakże z uwagi na chęć współpracy z organem oraz podjęte działania w celu ograniczenia szkód, niezwłocznie po wykryciu wad bezpieczeństwa, sankcja ta została zmniejszona.

Kluczowymi elementami generującymi potencjalne ryzyko było:

1. Umożliwienie przesyłania informacji dotyczących absencji ucznia przez rodzica przy użyciu otwartego pola tekstowego w aplikacji zamiast np. checkboxów. Tego typu rozwiązanie sprawiło, że osoba wysyłająca wiadomość mogła zawrzeć w nim o wiele szerszy niż wymagany zakres danych w tym np. dotyczące stanu zdrowia. Jest to efekt nieuwzględnienia ochrony danych osobowych w fazie projektowania aplikacji Skolemelding. 
2. Zastosowanie niewystarczających zabezpieczeń logowania do aplikacji, co pozwoliło na nieautoryzowany dostęp do niej, a w konsekwencji także do danych ponad 63 tysięcy uczniów, ich rodziców i nauczycieli. 
3. Przeprowadzanie nieodpowiednich testów bezpieczeństwa, czego skutkiem były luki w zabezpieczeniach aplikacji. 

Gmina nie odwołała się od decyzji urzędu.

Zwolnienie od podatku dochodowego świadczeń z Funduszu Niskoemisyjnego Transportu

Ustawa z 20.12.2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 183) wprowadza zmiany w ustawie z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.) (w art. 21 ust. 1 dodano pkt 129b) oraz w ustawie z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.) (w art. 17 w ust. 1 dodano pkt 60). Celem zmian jest wprowadzenie do polskiego systemu podatkowego zwolnień z podatków dochodowych dotyczących świadczeń, w szczególności dotacji oraz kwot umorzonych pożyczek, otrzymanych ze środków Funduszu Niskoemisyjnego Transportu.

Obowiązek sporządzenia sprawozdania CIT-TP – odpowiedź na interpelację poselską

Problem przedstawiony w interpelacji poselskiej, dotyczył obowiązku sporządzenia sprawozdania CIT-TP przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych, którzy na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy z 23.10.2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193) do transakcji kontrolowanych realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31.12.2017 r. zdecydowali się stosować przepisy nowe i jednocześnie na podstawie tych przepisów nie mają obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych.

Minister Finansów zauważył, że ustalenie obowiązku złożenia uproszczonego sprawozdania CIT-TP powinno odbyć się na podstawie art. 27 ust. 5 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.; dalej: PDOPrU) (w brzmieniu obowiązującym w 2018 r.). Natomiast możliwość wyboru przepisów w zakresie obowiązków dokumentacyjnych do transakcji kontrolowanych realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31.12.2017 r. reguluje przepis art. 44 ust. 2ustawy zmieniającej, który ma charakter przepisu przejściowego. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli podatnik wybierze nowe przepisy dokumentacyjne, to nie będzie jednocześnie stosował przepisów dokumentacyjnych obowiązujących do 31.12.2018 r. Przepisy art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej nie obejmują art. 27 ust. 5 PDOPrU (w brzmieniu obowiązującym w 2018 r.).

Zatem bez związku dla określenia obowiązku złożenia sprawozdania CIT-TP jest wybór przez podatnika nowych przepisów dokumentacyjnych. Tym samym również bez związku dla określenia obowiązku w zakresie złożenia CIT-TP jest zwolnienie lub brak obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych, w przypadku stosowania nowych przepisów.

0111-KDIB2-3.4014.73.2019.1.LM – Interpretacja indywidualna z dnia 10-02-2020

Interpretacja indywidualna z dnia 10-02-2020