Szczegółowy zakres wykazu adresowego w związku ze spisem powszechnym

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 737 opublikowano rozporządzenie Rady ministrów z 15.4.2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych na potrzeby wykazu adresowo-mieszkaniowego, przewidzianych do weryfikacji, aktualizacji i uzupełnienia przez gminy w związku z narodowym spisem powszechnym ludności i mieszkań w 2021 r.
Szczegółowy zakres danych na potrzeby wykazu adresowo-mieszkaniowego, przewidzianych do weryfikacji, aktualizacji i uzupełnienia przez gminy w związku z narodowym spisem powszechnym ludności i mieszkań w 2021 r., określa załącznik do rozporządzenia, z którego wynika, że w wykazie adresowo-mieszkaniowym weryfikacji, aktualizacji i uzupełnieniu przez gminy podlegają informacje dotyczące:

1) budynków:

– mieszkanie,
– część mieszkania wchodzącego w skład mieszkaniowego zasobu gminy, zajmowaną na podstawie umowy najmu,
– mieszkanie położone w obiekcie zamkniętym (za mieszkanie położone w obiekcie zamkniętym uważa się mieszkanie w budynku będącym w dyspozycji lub trwałym zarządzie Ministra Obrony Narodowej, Ministra Sprawiedliwości, Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji lub podległych im jednostek organizacyjnych),
– zamieszkane pomieszczenie niebędące mieszkaniem,

Tarcza antykryzysowa 2.0. a postępowanie administracyjne

Formalnie, punktem wyjścia KoronawirusU, czyli ustawa z 2.3.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374). To właśnie tę ustawę nowelizowała zarówno tarcza antykryzysowa 1.0., jak i tarcza 2.0.

Generalna zasada tarczy antykryzysowej 1.0. i 2.0. – „zamrożenie” terminów

Generalną zasadą, przyjętą w tarczy antykryzysowej 1.0, było wstrzymanie rozpoczęciu biegu oraz zawieszenia już biegnących terminów prawa materialnego (art. 15zzr ust. 1 KoronawirusU, wprowadzonej na mocy tarczy antykryzysowej 1.0.), jak również terminów procesowych (art. 15zzs ust. 1 KoronawirusU).

Zgodnie z art. 15zzr ust. 1 KoronawirusU (w brzmieniu wprowadzonym nowelizacją), w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 bieg przewidzianych przepisami prawa administracyjnego terminów:

1. od zachowania których jest uzależnione udzielenie ochrony prawnej przed sądem lub organem,
2. do dokonania przez stronę czynności kształtujących jej prawa i obowiązki,
3. przedawnienia,
4. których niezachowanie powoduje wygaśnięcie lub zmianę praw rzeczowych oraz roszczeń i wierzytelności, a także popadnięcie w opóźnienie,
5. zawitych, z niezachowaniem których ustawa wiąże ujemne skutki dla strony,
6. do dokonania przez podmioty lub jednostki organizacyjne podlegające wpisowi do właściwego rejestru czynności, które powodują obowiązek zgłoszenia do tego rejestru, a także terminów na wykonanie przez te podmioty obowiązków wynikających z przepisów o ich ustroju

– nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na ten okres.

Od tej ogólnej regulacji przewidziano wyjątki, dotyczące m.in. spraw pilnych, wezwaniu przez sąd lub właściwy organ do dokonania czynności.

Regulacji tych nie zmieniła tarcza antykryzysowa 2.0. Wprowadzono natomiast wyjątki od wstrzymania rozpoczęcia i zawieszenia już biegnących terminów w toczących się postępowaniach.

Wyjątki od wstrzymywania rozpoczęcia i zawieszenia biegu terminów w postępowaniach

Zgodnie z art. 15zzs ust. 1 KoronawirusU, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID bieg terminów procesowych i sądowych w:

1. postępowaniach sądowych, w tym sądowoadministracyjnych,
2. postępowaniach egzekucyjnych,
3. postępowaniach karnych,
4. postępowaniach karnych skarbowych,
5. postępowaniach w sprawach o wykroczenia,
6. postępowaniach administracyjnych,
7. postępowaniach i kontrolach prowadzonych na podstawie OrdPU,
8. kontrolach celno-skarbowych,
9. postępowaniach w sprawach, o których mowa w art. 15f ust. 9 GryHazardU,
10. innych postępowaniach prowadzonych na podstawie ustaw

– nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na ten okres

Podobnie jak w przypadku terminów materialnych, i w przypadku wstrzymania rozpoczęcia i zawieszenia biegu terminów procesowych przewidziano wyjątki dotyczące spraw pilnych, wezwania do dokonania czynności przez sąd lub organ, czy w końcu wyłączenia w przypadku postępowań dotyczących przeciwdziałania COVID-19.

Tarcza 2.0. wprowadziła kolejne wyłączenia. Mianowicie, stosownie do wprowadzonego w kwietniu art. 15zzs ust. 2a KoronawirusU, wstrzymanie rozpoczęcia i zawieszenie biegu terminów nie dotyczy terminów:

1) opiniowania i uzgadniania projektu studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, projektu planu miejscowego oraz projektu uchwały ustalającej zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabaryty, standardy jakościowe oraz rodzaje materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane, przez organy, o których mowa odpowiednio w art. 11 pkt 5, art. 17 pkt 6, art. 37b ust. 2 pkt 3–7 PlanZagospU;

2) opiniowania projektu gminnego programu rewitalizacji przez organy, o których mowa w art. 17 ust. 2 pkt 4 RewitalizacjaU;

3) o których mowa w art. 11 pkt 1, art. 17 pkt 1 PalanZagospU;

4) wydania decyzji, o których mowa w art. 59 ust. 1–2a PlanZagospU;

5) o których mowa w art. 7 ust. 4, 5, 10–15 i 18 InwestMieszkU;

6) o których mowa w art. 6 ust. 4, art. 7 ust. 1, art. 17 ust. 4, art. 18 ust. 1, art. 19 ust. 3 i 3a, art. 19a ust. 3 i 6, art. 25a ust. 3, art. 27 ust. 2 i art. 34 ust. 4 Gaz ZiemŚwinU;

7) o których mowa w art. 4 ust. 4 i 7, art. 5 ust. 1, art. 20 ust. 1, art. 21 ust. 3 i 4, art. 22 ust. 4 i 7, art. 29 ust. 2, art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 2 i art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 22 lutego 2019 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w sektorze naftowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 630 oraz z 2020 r. poz. 284 i 471);

8) o których mowa w art. 4 ust. 3, art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 3, art. 15 ust. 3 i art. 25 ust. 4 InwestSieciPrzesyłU.

Ponadto, wprowadzono regulacje art. 15zzs ust. 3a, zgodnie z którą omawiane wstrzymanie rozpoczęcia i zawieszenie biegu terminów procesowych nie dotyczy kontroli i inspekcji oraz postępowań administracyjnych, prowadzonych na podstawie przepisów PrFarm i NarkU, jeżeli nieprowadzenie czynności kontrolnych lub inspekcyjnych oraz niewydanie decyzji mogłoby spowodować niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzi lub zwierząt albo poważną szkodę dla interesu społecznego.

W końcu, dodano art. 15zzs ust. 12, zgodnie z którym wstrzymanie rozpoczęcia oraz zawieszenia biegnących terminów nie stosuje się do postepowań administracyjnych i sądowych, w tym sądowoadministracyjnych, dotyczących infrastruktury telekomunikacyjnej w rozumieniu art. 2 pkt 8 PrTelekom.

Wskazane kazuistyczne wyłączenia są związane z dostrzeżeniem konsekwencji, do których może doprowadzić zawieszenie wszystkich terminów – mianowicie wiele z toczących postepowań nie mogłoby się zakończyć, choć sfinalizowanie procedur mogłoby być podyktowane interesem publicznym.

Szersze kompetencje do „odmrażania” postępowań poprzez wzywanie przez sąd lub organ do dokonania czynności

Następnie, wprowadzona została regulacja bardziej ogólna, poluzowująca ogólne „zamrożenie” toczących się procedur. Zmianie uległ bowiem art. 15zzs ust. 4 KoronawirusU. Do tej pory stanowił on o tym, że w okresie zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, strona, uczestnik postępowania, kontrolowany i ich kontrahent oraz organ, do którego zwrócono się o zajęcie stanowiska w trybie art. 106 KPA, są obowiązani, na żądanie organu, sądu lub podmiotu, prowadzących odpowiednio postępowanie lub kontrolę, w wyznaczonym przez nich terminie, do dokonania czynności określonej w tym żądaniu, jeżeli:

1. wymaga tego interes publiczny lub ważny interes strony albo kontrolowanego – w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 7– 9 (chodzi o postępowania karne skarbowe, postępowania i kontrole prowadzone na podstawie OrdPU, kontrole celno-skarbowe oraz postępowania w sprawach, o których mowa w art. 15f ust. 9 GryHazardU),
2. niepodjęcie czynności mogłoby spowodować niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzi lub zwierząt, poważną szkodę dla interesu społecznego albo ze względu na grożącą niepowetowaną szkodę materialną – w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, 5, 6 i 10 (chodzi o postępowania sądowe, w tym sądowoadministracyjne, postępowania egzekucyjne, postępowania karne, postępowania w sprawach o wykroczenia, postępowania administracyjne oraz inne postępowania prowadzonych na podstawie ustaw).

Widać zatem, że możliwość „odmrożenia” postępowań wiązała się z zaistnieniem przesłanki interesu publicznego, ważnego interesu strony lub kontrolowanego, lub też niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzi lub zwierząt, czy w końcu szkody dla interesu społecznego lub niepowetowanej szkody materialnej. Pojęcia te, z uwagi na ich niedookreśloność, siłą rzeczy musiały prowadzić do wątpliwości interpretacyjnych co do ich spełnienia w konkretnym przypadku. W konsekwencji, strony mogłyby podnosić nieprawidłowe wezwanie do dokonania określonych czynności, podczas gdy nie zostały spełnione przesłanki z art. 15zzs ust. 4 KoronawirusU.

Tarcza 2.0. dokonała zmiany przepisu art. 15zzs ust. 4 KoronawirusU. Po zmianach stanowi on o tym, że w okresie zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii „organ, sąd lub podmiot, prowadzący odpowiednio postępowanie lub kontrolę, może wyznaczyć stronie termin do dokonania czynności lub zarządzić bieg terminu określonego ustawą z możliwością określenia go na czas dłuższy, niż przewidziany ustawą, jeżeli wymaga tego interes publiczny lub ważny interes strony albo kontrolowanego. Strona, uczestnik postępowania, kontrolowany i ich kontrahent oraz organ, do którego zwrócono się o zajęcie stanowiska w trybie art. KPA, są obowiązani do dokonania czynności w wyznaczonym terminie, a w przypadku zarządzenia biegu terminu następują skutki, które ustawa wiąże z upływem terminu”.

Z jednej strony, usunięto przesłanki ograniczające możliwość wezwania do dokonania czynności. Z drugiej strony, wprowadzono regulację pozwalającą na wydłużenie terminów ustawowych w sytuacji, gdy organ lub sąd, prowadzący postępowanie, zdecydują skorzystać się na zobowiązanie strony lub innych uczestników do dokonania czynności. Zmiana ta pozwalała usunąć dwie skrajne sytuacje, z którymi mieliśmy do czynienia na kanwie regulacji wprowadzonych tarczą antykryzysową 1.0. Mianowicie wówczas albo „zamrażało” się postępowania, albo wzywało do dokonania czynności w terminach ustawowych, np. 7 lub 14 dniowych. Obecnie terminy te organ lub sąd prowadzący postępowanie mogą wydłużyć, co łagodzić może skutki i trudności, związane z prowadzeniem postępowań w czasie pandemii.

W końcu, warto zwrócić uwagę na to, że znowelizowany art. 15zzs ust. 4 KoronawirusU umożliwia zarządzenie bieg terminu, określonego ustawą, podczas gdy na mocy regulacji wprowadzonych tarczą antykryzysową 1.0. takiej możliwości ustawa explicite nie przewidywała. Było to związane z położeniem nacisku we wcześniejszej regulacji na nałożonych na stronę obowiązkach (do reagowania na żądanie podmiotu prowadzącego postępowanie), podczas gdy tarcza 2.0. reguluje tę kwestię od strony kompetencji organów.

Poluzowane „zamrożenia” rozpoczęcia i zawieszenia terminów w sprawach załatwianych milcząco

Na mocy tarczy antykryzysowej 1.0. wprowadzono art. 15 zzs ust. 8 KoronawirusU, zgodnie z którym bieg terminu:

1. na milczące załatwienie sprawy,
2. w innej sprawie, w której brak wyrażenia przez organ sprzeciwu, wydania decyzji, postanowienia albo innego rozstrzygnięcia uprawnia stronę lub uczestnika postępowania do podjęcia działania, dokonania czynności albo wpływa na zakres praw i obowiązków strony lub uczestnika postępowania,
3. na wyrażenie przez organ stanowiska albo wydanie interpretacji indywidualnej, z wyjątkiem interpretacji indywidualnej, o której mowa w OrdPU,

– nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na okres, o którym mowa w ust. 1.

Wprowadzona wówczas regulacja miała pomóc urzędom w radzeniu sobie w sprawach, które – w razie braku podjęcia jakiejkolwiek czynności przez organ prowadzący postępowanie – uległyby zakończeniu ze skutkami, określonymi w stosownych przepisach.

Tarcza antykryzysowa 2.0. wprowadziła art. 15zzs ust. 8a do KoronawirusU, zgodnie z którym owo „zamrożenie” w przypadku spraw załatwianych milcząco nie dotyczy terminów na:

1) przedstawienie stanowiska lub warunków, o którym mowa w art. 25 ust. 2 PlanZagospU;

2) zajęcie stanowiska lub wyrażenie opinii, o których mowa w art. 37b ust. 4 i 5 PlanZagospU;

3) zajęcie lub wyrażenie stanowiska, o których mowa w art. 53 ust. 5 i 5c oraz art. 60 ust. 1a PlanZagospU;

4) przedstawienie opinii, o której mowa w art. 18 ust. 2 RewitalizacjaU.

5) przekazanie opinii lub przedstawienie stanowiska, o których mowa w art. 7 ust. 13 i 15 InwestMieszkU;

6) wydanie opinii, o których mowa w art. 6 ust. 3 GazZiemŚwinU, w art. 4 ust. 2 ustawy z 24.7.2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych oraz art. 4 ust. 3 ustawy z 22.2.2019 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w sektorze naftowym;

7) uzgodnienia, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 13 InwestSieciPrzesyłU oraz art. 4 ust. 5 i 6 ustawy z 22.2.2019 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznych inwestycji w sektorze naftowym.

Należy też zwrócić uwagę na art. 15zzs ust. 12 koronawirusU, zgodnie z którym wskazanego art. 15zzs ust. 8 nie stosuje się także do postępowań administracyjnych i sądowych, w tym sądowoadministracyjnych, dotyczących infrastruktury telekomunikacyjnej w rozumieniu art. 2 pkt 8 PrTelekom.

Podobnie jak w przypadku wprowadzonego art. 15zzs ust. 2a KoronawirusU, wprowadzono wskazane powyżej nowe, kazuistyczne regulacje, które mają łagodzić rygor „zamrożenia” postępowań, które – w razie braku podjęcia aktywnego rozstrzygnięcia przez organ – mogłyby zostać zakończone milcząco dopiero po ustaniu stanu epidemii czy też stanu zagrożenia epidemicznego.

W konsekwencji, zmianie uległ też art. 15zzs ust. 9 KoronawirusU, który stanowił wyjątek od „zamrożenia” postępowań w ten sposób, że przyznał organowi lub innemu podmiotowi prowadzącemu postępowanie kompetencje do wydania – podczas stanu zagrożenia epidemicznego oraz stanu epidemii – decyzji uwzględniającej żądanie strony lub uczestnika postępowania, czy też wydanie zaświadczenia o braku podstaw do wniesienia sprzeciwu.

Zmieniona regulacja uwzględnia wyłączenie spod regulacji zawieszających postępowań prowadzonych na podstawie przepisów PrFarm i przepisów o przeciwdziałaniu narkomanii, jeżeli nieprowadzenie czynności kontrolnych lub inspekcyjnych oraz niewydanie decyzji mogłoby spowodować niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzi lub zwierząt albo poważną szkodę dla interesu społecznego. Podczas stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii mogą zostać wydane decyzje w ramach wymienionego postępowania.

0111-KDIB3-1.4012.14.2020.5.KO – Interpretacja indywidualna z dnia 27-04-2020

W zakresie opodatkowania transakcji zbycia nieruchomości i możliwości zastosowania zwolnienia od podatku, prawa do odliczenia podatku naliczonego

Deklarację dotyczącą daniny solidarnościowej (DSF-1) trzeba złożyć do końca kwietnia 2020 r.

Daninę solidarnościową regulują przepisy art. 30h ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; dalej: PDOFizU). Obowiązuje ona od 1.1.2019 r. i podlegają jej dochody uzyskane od tego dnia. Jeśli chodzi obowiązek podatkowy z tytułu daniny solidarnościowej podlegający wykonaniu do dnia 30 kwietnia 2020 r., to w sumie dochodów uwzględnia się dochody uzyskane od 1.1.2019 r. wykazywane w PIT-36, PIT-36L, PIT-37, PIT-38, PIT-CFC oraz PIT-40A, których termin złożenia upływa w okresie od 1.1.2019 r. do 30.4.2020 r. Dochody z rocznego obliczenia podatku PIT-40A uwzględnia się, jeżeli podatek wynikający z tego rozliczenia jest podatkiem należnym, o którym mowa w art. 34 ust. 9 PDOFizU. Podstawę tę pomniejsza się m. in. o podatek zapłacony za granicą i składki na ubezpieczenia społeczne.

Stawka daniny solidarnościowej wynosi 4% od nadwyżki dochodów uzyskanych z ww. tytułów w 2019 r. ponad 1 000 000 zł.

Podatnicy powinni samodzielnie obliczyć wysokość daniny solidarnościowej, złożyć deklarację o wysokości daniny solidarnościowej na formularzu DSF-1 i wpłacić ją na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Naczelnik urzędu skarbowego przekazuje wpłaconą kwotę na rachunek bankowy Solidarnościowego Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych. Danina solidarnościowa stanowi źródło przychodów tego funduszu.

Zwolnienie z ZUS: w PIT i CIT bez kosztu i przychodu, w księgach na odwrót

Ministerstwo Finansów poinformowało, że jeżeli firma korzysta teraz, przez trzy miesiące, ze zwolnienia ze składek ZUS, to kosztem uzyskania przychodu jest dla niej wynagrodzenie netto, czyli bez składek. Jednocześnie ze specustawy wynika, że przychód z tytułu tego zwolnienia nie podlega opodatkowaniu. A jak zaksięgować składki ZUS, których firma nie musi płacić? Czy wykazuje się w księgach jakikolwiek zobowiązanie, jakikolwiek koszt z tego tytułu?

Tak, w księgach jest na odwrót. Kosztem rachunkowym jest – tak jak do tej pory – całość wynagrodzenia, łącznie ze składkami ZUS w obu częściach: finansowanej przez płatnika (pracodawcę, zleceniodawcę) i przez ubezpieczonego (pracownika, zleceniobiorcę). Po ujęciu wynagrodzeń na koncie rozrachunkowym potrącamy składki, które są finansowane z wynagrodzeń pracowników (zleceniobiorców) i księgujemy część składki, która obciąża pracodawcę (zleceniodawcę). Natomiast zwolnienie ze składek ZUS księgujemy w pozostałe przychody operacyjne w korespondencji z kontem zobowiązań wobec ZUS.

Po co tyle działań? Czy nie prościej nie wykazywać po prostu zobowiązania wobec ZUS?

Musimy pokazać pełen obraz sytuacji finansowej firmy, czyli że koszty z tytułu składek ZUS co do zasady obciążają działalność gospodarczą, natomiast uzyskujemy ekstra przychód z tytułu zwolnienia wobec ZUS. Uważam, że tak właśnie należy to prezentować, by sprawozdania finansowe mogły być porównywalne i nie wprowadzały w błąd. Musimy wziąć pod uwagę, że być może za jakiś czas pojawi się w spółce inwestor, który będzie chciał ją kupić i będzie analizował jej sprawozdania finansowe z kilku lat. Jeżeli w kosztach wynagrodzeń nie wykażemy składek ZUS, to inwestor otrzyma nieprawidłowy, zaniżony obraz tych kosztów. Rozumiem, że łatwiej byłoby wykazać per saldo brak zobowiązania i brak przychodu, ale przepisy o rachunkowości wymagają, by ujmować zdarzenia gospodarcze takimi, jakie one są.

Nadal jednak nie rozumiem, po co wykazywać koszty z tytułu składek i przychody z tytułu zwolnienia, skoro w końcowej fazie księgowania wszystko się wyrówna.

Proszę zauważyć, że przepisy nadal wymagają od płatnika składek złożenia deklaracji rozliczeniowych, chyba że ktoś jest zwolniony z obowiązku ich składania. Deklaracja DRA jest więc dokumentem, który trzeba zaksięgować. Myślę zresztą, że taki sposób ujęcia kosztów i przychodów będzie łatwiejszy dla księgowych, bo na kontach niewiele się zmieni. Rozwiązanie, o którym mówię, będzie dużo prostsze niż kombinowanie, ile ująć z listy płac, żeby zaksięgować zwolnienie ze składek i jak przestawić systemy finansowe, żeby wdrożyć nowe schematy księgowania. To nie byłoby żadne uproszczenie.

A jednak spotkałam się z inną koncepcją. Jeden z biegłych rewidentów powiedział, że księgowania będą wyglądać teraz tak, jakby na trzy miesiące został zlikwidowany ZUS – nie ma ZUS, więc nie ma zobowiązania i kosztu.

Nie zgodzę się, bo jednak ZUS i zobowiązanie są. Jedyna nowość polega na tym, że płatnik zostaje zwolniony z obowiązku zapłaty składek. Proszę zauważyć, że zgodnie z przepisami specustawy składki te będą traktowane jako zapłacone. Różnica polega na tym, że finansuje je budżet państwa, a nie przedsiębiorca. Musi on jednak, jako płatnik, wykazać je w deklaracji DRA. Dlatego uważam, że zwolnienie z obowiązku zapłaty składek należy wykazać jako pozostały przychód operacyjny. To tak, jakby postawić sobie pytanie, po co rozliczać w czasie dotacje lub inne dofinansowanie do zakupu środka trwałego. Przecież moglibyśmy od razu zmniejszyć wartość początkową takiego składnika majątkowego i amortyzować go od tej mniejszej podstawy. A jednak odpis amortyzacyjny pokazujemy w całości i jednocześnie równomiernie wykazujemy przychody z tytułu dotacji.

Przyzna pan jednak, że to nieporównywalne ze zwolnieniem ze składek ZUS. Środek trwały służy nam przez lata i stąd to rozłożenie w czasie.

Może ktoś ma inne zdanie, ale ja nie jestem zwolennikiem uproszczeń w tym przypadku. Dziś zakładamy, że danej firmie przysługuje zwolnienie, ale pamiętajmy, że płatnik musi do 30 czerwca złożyć w tej sprawie wniosek do ZUS. Jeżeli zakład rozpatrzy go negatywnie (bo okaże się np., że przed epidemią firma nie regulowała składek na czas), to trzeba będzie opłacić składki za okres marzec–maj (wraz z odsetkami za zwłokę).

Zakładając, że firmie przysługuje zwolnienie ze składek ZUS, to w którym momencie księgujemy je w przychodach?

Z przepisów specustawy wynika, że ZUS poinformuje płatnika o zwolnieniu z obowiązku opłacania należności z tytułu składek. Uważam, że dopiero wtedy będziemy mieć dokument dający prawo do ujęcia tego zwolnienia w przychodach.

Czyli rozumiem, że kwota składek nie zejdzie z rachunku bankowego, tylko firma wykaże ją po stronie przychodów?

Tak.

A jak księgować dofinansowanie z urzędu pracy do kosztów wynagrodzeń pracowników?

Tak samo, całość wynagrodzenia księgujemy w koszty, natomiast część refundowaną w ramach dofinansowania wykazujemy w pozostałych przychodach operacyjnych. Mając dzięki temu środki na rachunku, wypłacamy z nich wynagrodzenie (jego część) pracownikowi.

Chciałabym spytać jeszcze o nieregulowane teraz, w czasach pandemii, należności. Czy należy tworzyć na nie odpisy aktualizujące i wykazać je jeszcze w sprawozdaniu za 2019 r.?

Nie, ponieważ nie wszystkie zdarzenia po dacie bilansu ujmujemy na dzień bilansowy (czyli na 31 grudnia 2019 r., zakładając, że rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym). Ujmujemy zdarzenia, które wynikają ze stanu, który zaistniał już przed dniem bilansowym. Natomiast zagrożenie koronawirusem i pandemia oraz spowodowane tym trudności w ściąganiu należności pojawiły się po 31 grudnia 2019 r. Nie uzasadnia to więc tworzenia w sprawozdaniu za 2019 r. odpisów aktualizujących te należności. Odpisy te należy utworzyć w księgach obecnego roku.

Jednak w sprawozdaniu za 2019 r. należy chyba o tym wspomnieć?

Jak najbardziej. Jeśli są to kluczowe, istotne informacje, to warto, a nawet należy je podać w części sprawozdania „Dodatkowe informacje i objaśnienia”. Chodzi o to, by odbiorca sprawozdania miał pełną wiedzę, co się wydarzyło po dniu bilansowym i pełny obraz sytuacji finansowej firmy.

O czym jeszcze w związku z koronawirusem należy poinformować w informacji dodatkowej?

Wszyscy walczą o utrzymanie miejsc pracy, ale zapewne wiele firm podjęło już decyzje o zwolnieniach grupowych. To oczywiście generuje koszty. Ponieważ zdarzenie ma miejsce po dniu bilansowym, to nie tworzymy rezerw z tego tytułu na 31 grudnia 2019 r., ale w „Dodatkowych informacjach i objaśnieniach” musimy poinformować o planowanych zwolnieniach – o terminie i spodziewanych kosztach.

Czy w sprawozdaniu za 2019 r. należy wykazać zagrożenie kontynuacji działalności firmy spowodowane pandemią?

Jeżeli takie zagrożenie zaistniało, to z całą pewnością należy je wykazać i opisać w „Dodatkowych informacjach i objaśnieniach”

Czy w ten sposób jednak firma nie pogorszy sobie i tak już trudnej sytuacji?

Mam świadomość, że wiele przedsiębiorstw staje dziś przed dylematem, w jaki sposób pokazać wpływ obecnej sytuacji epidemicznej na sprawozdanie finansowe za 2019 r., zwłaszcza gdy przedsiębiorcy ci starają się o kredyty, które mogłyby dać im szansę przetrwania. Co do zasady dane liczbowe w bilansie i rachunku zysków i strat ujmujemy bez uwzględnienia skutków COVID-19. Natomiast wszelkie istotne kwestie, wynikające z obecnej sytuacji, dające pełen obraz czytelnikowi sprawozdania, w tym także dotyczące zagrożenia kontynuacji działalności, należy uwzględnić w „Dodatkowych informacjach i objaśnieniach”. ©℗

Rozmawiała Katarzyna Jędrzejewska

Katarzyna Jędrzejewska

Akcyza zmieni się jeszcze w tym roku

Epidemia koronawirusa nie wstrzymuje planowanych od dawna nowelizacji w podatku akcyzowym. Pierwsze zaczną obowiązywać już za niewiele ponad dwa miesiące.

Do tego czasu należy spodziewać się wejścia w życie zmiany spowodowanej pandemią koronawirusa. Dzięki niej sprzedawcy oleju opałowego oraz wszystkie osoby i podmioty nabywające i zużywające to paliwo do celów grzewczych zyskają więcej czasu na zarejestrowanie się w urzędzie skarbowym. Zrobią to do końca sierpnia br., a nie do końca marca br., jak pierwotnie planowano.

Niezależnie od tego, w okresie pandemii nie trzeba będzie okazywać potwierdzenia zgłoszenia rejestracyjnego (AKC-PR), by korzystać ze zwolnienia z akcyzy przy zakupie gazu do celów opałowych.

Kto kupi jednorazowo maksymalnie 3 tony wyrobów węglowych, nie będzie musiał składać oświadczenia, że wykorzysta węgiel do celów opałowych.

E-papierosy i wyroby nowatorskie

30 czerwca br. kończy się przede wszystkim okres przejściowy dla producentów i importerów płynu do e-papierosów oraz tytoniowych wyrobów nowatorskich. Od 1 lipca br. jedni i drudzy będą płacić podatek, więc muszą przygotować się do nowych obowiązków, w tym m.in. uzyskać zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego i przejść tzw. urzędowe sprawdzenie przez fiskusa.

O apelu producentów tych wyrobów o przesunięcie lipcowego terminu, z powodu panującej pandemii, pisaliśmy w DGP 78/2020 „Branża papierosów walczy o zerową akcyzę”. Ministerstwo Finansów nie planuje jednak po raz kolejny wydłużać okresu przejściowego.

Auta, susz i kary

Od lipca powinny wejść w życie także inne zmiany, nad którymi rząd pracował jeszcze w poprzedniej kadencji parlamentu. Nie zostały one jednak wtedy uchwalone.

Przede wszystkim chodzi o zmiany w opodatkowaniu samochodów osobowych. Podatek trzeba będzie płacić m.in. od zmian konstrukcyjnych, które pozwalają zmienić auto w samochód ciężarowy.

Daniny nie uniknie także ten, kto zawrze fikcyjną umowę kupna samochodu z podmiotem zagranicznym.

Zaostrzone zostaną kary za wykroczenia i przestępstwa skarbowe, a urzędnicy KAS łatwiej odkryją handel suszem tytoniowym w szarej strefie. Tym samym utrudnią działalność fabrykom nielegalnych papierosów, które zostaną pozbawione surowca.

W odpowiedzi na pytanie DGP biuro prasowe Ministerstwa Finansów zastrzegło, że projekt będzie musiał być jeszcze zmieniony, a więc nie można wykluczyć, że termin wejścia w życie zostanie przesunięty.

Zakłada on także obowiązek prowadzenia wszystkich ewidencji akcyzowych w formie elektronicznej. Już wiadomo, że ta zmiana zaczęłaby obowiązywać najwcześniej od 2022 r.

Centralna rejestracja i papierowe dokumenty

Kolejne zmiany powinny wejść w życie zasadniczo od początku września br., o ile nie zostaną przełożone z uwagi na koronawirusa. Chodzi o projekt nowelizacji ustawy o podatku akcyzowym, który nie został uchwalony w poprzedniej kadencji parlamentu. Zakłada on powstanie centralnego rejestru podatników akcyzowych, który zastąpi wiele innych rejestrów prowadzonych obecnie przez urzędy skarbowe.

Ten sam projekt przewiduje wydłużenie do 31 stycz nia 2022 r. okresu, kiedy przedsiębiorcy będą mogli dokumentować handel zwolnionymi z akcyzy: węglem, paliwem lotniczym i gazem LPG na podstawie papierowego dokumentu dostawy. ©℗

Mariusz Szulc

Dodatkowy zasiłek opiekuńczy wydłużony

Rząd podjął decyzję w sprawie zajęć w placówkach oświatowych. Lekcje w szkołach zostają zawieszone do 24.5.2020 r. W najbliższym tygodniu zajęć nie będzie też w żłobkach i przedszkolach.

To kolejna decyzja w świetle, której placówki oświatowe będą zamknięte, w związku z epidemią koronawirusa. Początkowo, działalność placówek została wstrzymana do 25 marca. Później szkoły, przedszkola i żłobki zamknięte były do Świąt Wielkanocnych, a kolejny raz zawieszenie zajęć przedłużono do 26 kwietnia. Od poniedziałku – 27 kwietnia dzieci nie wrócą do zajęć, bo placówki będą zamknięte przez kolejny miesiąc – do 24 maja.

Co z dodatkowym zasiłkiem opiekuńczym?

Decyzja rządu oznacza, że rodzice lub opiekunowie dzieci do lat 8, niepełnoletnich dzieci niepełnosprawnych a także opiekunowie dorosłych osób niepełnosprawnych, dłużej będą mogli skorzystać z dodatkowego zasiłku opiekuńczego. Decyzją Rady Ministrów dodatkowy zasiłek opiekuńczy będzie przysługiwał przez kolejny tydzień, do 3 maja 2020 r. W przyszłym tygodniu rząd przedstawi decyzję dotyczącą ewentualnego wprowadzenia form opieki nad dziećmi w placówkach takich jak: żłobki, przedszkola, żłobki.

Aby uzyskać dodatkowy zasiłek opiekuńczy, należy złożyć oświadczenie do swojego pracodawcy, którego wzór można pobrać na stronie internetowej ZUS www.zus.pl.

Zasiłek opiekuńczy jest wypłacany za każdy dzień sprawowania opieki.

Źródło:

www.gov.pl

Oświadczenie Prezesa UODO ws. pozyskiwania danych osobowych wyborców przez operatora pocztowego

W polskim systemie prawa to Państwowa Komisja Wyborcza odgrywa kluczową rolę przy organizacji wyborów. Do zadań Państwowej Komisji Wyborczej zgodnie z art. 160 § 1. Kodeksu wyborczego należy m.in. sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem prawa wyborczego oraz sprawowanie nadzoru nad prowadzeniem i aktualizowaniem rejestru wyborców oraz sporządzaniem spisów wyborców. W świetle obowiązujących przepisów prawa to Państwowa Komisja Wyborcza, a nie Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych, jest organem odpowiedzialnym za właściwy przebieg wyborów na Prezydenta RP.

Prezes UODO pragnie zwrócić uwagę, że funkcjonujemy w specyficznym okresie pandemii, w którym wiele organów państwa stara się zapewnić ich, w miarę możliwości, normalne funkcjonowanie. W tym celu została uchwalona tzw. specustawa, która w czasie pandemii reguluje wiele aspektów naszego życia.

Zgodnie z art. 99 obowiązującej od 18 kwietnia 2020 r. ustawy z 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz. U. poz. 695) operator wyznaczony w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe, po złożeniu przez siebie wniosku w formie elektronicznej, otrzymuje dane z rejestru PESEL, bądź też z innego spisu lub rejestru będącego w dyspozycji organu administracji publicznej, jeżeli dane te są potrzebne do realizacji zadań związanych z organizacją wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej bądź w celu wykonania innych obowiązków nałożonych przez organy administracji rządowej. Dane, o których mowa w zdaniu pierwszym, przekazywane są operatorowi wyznaczonemu, w formie elektronicznej, w terminie nie dłuższym niż 2 dni robocze od dnia otrzymania wniosku. Operator wyznaczony uprawniony jest do przetwarzania danych wyłącznie w celu, w jakim otrzymał te dane.

Z powyższego przepisu prawa wynika, że operator pocztowy jest uprawniony do pozyskania od organu administracji publicznej danych osobowych wskazanych ww. przepisem prawa, jeżeli zachodzi jedna z dwóch niezależnych od siebie przesłanek. W pierwszym przypadku udostępnienie danych jest możliwe, jeżeli dane te są potrzebne do realizacji zadań związanych z organizacją wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast w drugim przypadku udostępnienie danych jest możliwe, jeżeli dane te są potrzebne w celu wykonania innych obowiązków nałożonych przez organy administracji rządowej. Nie ulega wątpliwości, że pierwsza przesłanka w obecnie obowiązującym stanie prawnym nie występuje.

W związku z wprowadzeniem ww. przepisu prawa Państwowa Komisja Wyborcza, która zgodnie z art. 157 § 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. – Kodeks wyborczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 684 i 1504 oraz z 2020 r. poz. 568, 695), dalej: Kodeks wyborczy, jest stałym najwyższym organem wyborczym właściwym w sprawach przeprowadzania wyborów i referendów, zajęła stanowisko, określające rolę operatora pocztowego, a także obowiązek współpracy z nim w zakresie udostępnienia danych ze spisu wyborców[1].

Z powyższego stanowiska wynika, że w obrocie prawnym istnieje rozstrzygnięcie organu administracji rządowej, którego kopia w ocenie Państwowej Komisji Wyborczej powinna być dołączona do wniosku operatora wyznaczonego (operator w treści wniosków powołał się na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 kwietnia 2020 r.), nakładające obowiązek, o którym mowa w art. 99 ustawy o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2, dla realizacji którego potrzebne jest pozyskanie danych osobowych przez operatora pocztowego, a tym samym uznać należy, że istnieje podstawa prawna do udostępniania tych danych operatorowi pocztowemu, o ile wniosek operatora o udostępnienie danych spełnia wymagania co do formy określone ww. przepisem prawa. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 lit. c rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietna 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1, z późn. zm.[2]), dalej: RODO, przetwarzanie jest zgodne z prawem jeżeli jest niezbędne do wypełnienia obowiązku prawnego ciążącego na administratorze.

Należy ponadto wskazać, że Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych podkreśla rolę zasad ochrony danych osobowych wskazanych w art. 5 RODO. Przepis art. 5 ust. 1 lit. f RODO jasno stanowi, że dane osobowe muszą być przetwarzane w sposób zapewniający odpowiednie bezpieczeństwo danych osobowych, w tym ochronę przed niedozwolonym lub niezgodnym z prawem przetwarzaniem oraz przypadkową utratą, zniszczeniem lub uszkodzeniem, za pomocą odpowiednich środków technicznych lub organizacyjnych. Zarówno podmioty zobowiązane do przekazania danych osobowych, jak i operator wyznaczony, powinni zapewnić wysoki standard zabezpieczeń systemów informatycznych wykorzystywanych do przetwarzania tych danych, by zminimalizować ryzyka ich niezgodnego z prawem ujawnienia. W celu wyeliminowania ryzyka naruszenia praw lub wolności osób głosujących w wyborach powinny zostać wdrożone adekwatne środki organizacyjne, aby zapewnić stopień bezpieczeństwa odpowiadający temu ryzyku.

Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych będzie przyglądać się całemu procesowi, współpracować z inspektorami ochrony danych, a w przypadku naruszeń podejmie stosowne kroki wobec administratorów danych.

Polski Fundusz Rozwoju wesprze mikrofirmy

O wsparcie w ramach „Tarczy PFR” mogą się ubiegać przedsiębiorcy, którzy zatrudniają od jednej do dziewięciu pracowników (z wyłączeniem właściciela), a ich roczne obroty lub sumy bilansowe nie przekraczają 2 mln euro. Taki przedsiębiorca musi też odnotować spadek obrotów (sprzedaży) o 25% w dowolnym miesiącu po 1.2.2020 r. w porównaniu do poprzedniego miesiąca lub analogicznego okresu roku poprzedniego i musi to wynikać z epidemii COVID-19.

Warunkiem uczestnictwa jest też m.in. posiadanie polskiej rezydencji podatkowej lub zobowiązanie do jej przeniesienia na terytorium RP w ciągu 9 miesięcy od udzielenia wsparcia, fakt prowadzenia działalności oraz brak zaległości w płaceniu podatków i składek na 31.12.2019 r.

W ramach programu mikroprzedsiębiorca będzie mógł uzyskać subwencję zwrotną PFR, przeznaczoną na:

Zwrot: na warunkach określonych w Programie i umowie subwencji. Szczegóły wsparcia zostaną określone w umowie subwencji.

Fundusz deklaruje, że procedura wsparcia zostanie maksymalnie uproszczona, a przyznawanie subwencji będzie automatyczne, na ile jest to możliwe i w szczególności realizowane za pośrednictwem kanałów elektronicznych (np. banków).

Kwota subwencji w przeliczeniu na zatrudnionego będzie uzależniona od spadku przychodów. Dla najbardziej poszkodowanych przez kryzys firm, zatrudniających dziewięć osób będzie to 324 tys. zł (36 tys. tzw. kwoty bazowej na pracownika), ale PFR szacuje, że średnio będzie to 72-96 tys. zł.

Subwencja będzie mogła być umorzona nawet w 75%, ale pod dwoma warunkami:

Tarcza Finansowa PFR dla mikrofirm zostanie uruchomiona po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej (premier Mateusz Morawiecki poprosił o przyspieszenie prac) i będzie obsługiwana w ramach bankowości elektronicznej przez wybrane banki, których lista będzie udostępniona na stronie www.pfr.pl.

ICO opublikowało pytania pomagające ocenić konsekwencje korzystania z technologii służących zwalczaniu COVID-19

Komisarz wskazała na dużą rolę, którą mogą odgrywać nowoczesne technologie umożliwiające śledzenie kontaktów i lokalizacji w kwestii walki z pandemią koronawirusa. Mogą one stanowić narzędzie służące ostrzeganiu osób, które prawdopodobnie miały kontakt z wirusem oraz pomóc w analizowaniu reakcji społeczeństwa na konieczność izolacji.

Niemniej jednak podejmując decyzję o stosowaniu tego typu technologii, społeczeństwo musi być przekonane o sprawiedliwym oraz proporcjonalnym jej wykorzystywaniu. Przez wzgląd na powyższe ICO przygotowało listę pytań, by na podstawie odpowiedzi na nie dokonać weryfikacji, czy konsekwencje używania danej technologii zostały odpowiednio rozważone w kwestii wpływu na prywatność.

Pytania te dotyczą:

1. Wykazania uwzględnienia privacy by design oraz privacy by default przy tworzeniu aplikacji;

2. Konieczności oraz proporcjonalności zbierania, oraz wykorzystywania danych osobowych;

3. Możliwości kontrolowania danych oraz egzekwowania swoich praw przez osoby, których dane dotyczą;

4. Zakresu danych gromadzonych oraz przetwarzanych w sposób centralny;

5. Środków umożliwiających wykazanie rozliczalności oraz aktualności stosowanych zabezpieczeń;

6. Planowanych działań w przypadku wygaśnięcia celu dalszego przetwarzania danych.

ICO zaoferowało również pomoc organizacjom w omawianym zakresie poprzez m.in.: udostępnienie wytycznych oraz możliwość przeprowadzenia audytu projektu. Organ przywołał również opinię dotyczącą współpracy Google oraz Apple w zakresie technologii śledzenia kontaktów.

Organ podkreślił konieczność wykazania, że podejmowane inicjatywy mają zastosowanie w praktyce, pozostając przy tym w zgodzie z zasadą proporcjonalności oraz umożliwiając realizacji praw osób, których dane będą przetwarzane.

Źródło: https://ico.org.uk/about-the-ico/news-and-events/news-and-blogs/2020/04/combatting-covid-19-through-data-some-considerations-for-privacy/