Nowe wzory formularzy dla podatników opodatkowanych ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych

W związku ze zmianami ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.; dalej: PDOPrU), wynikającymi z ustawy z 28.11.2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 2122), która wprowadziła m.in. nowe rozwiązanie w postaci opodatkowania spółek kapitałowych ryczałtem, konieczne stało się przygotowanie nowych formularzy podatkowych.

Na podstawie art. 28j ust. 1 pkt 7 PDOPrU na podatników, którzy chcą wybrać opodatkowanie ryczałtem (zgodnie z rozdziałem 6b PDOPrU), nałożony został obowiązek złożenia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca pierwszego miesiąca pierwszego roku podatkowego, w którym ma być opodatkowany tym podatkiem zawiadomienia o wyborze opodatkowania ryczałtem.

Zawiadomienie mają obowiązek złożyć także podatnicy, o których mowa w art. 28k ust. 1 pkt 5 lub 6 oraz ust. 2 PDOPrU (tj. spółki podlegające restrukturyzacji), które wybrały opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych, jeżeli złożą przedmiotowe zawiadomienie w 2021 r.

Ponadto na podstawie art. 28s ust. 1 PDOPrU w okresie stosowania opodatkowania ryczałtem wspólnicy zobowiązani zostali do składania spółce będącej podatnikiem oświadczenia o posiadanych przez nich, w sposób bezpośredni i pośredni, udziałach (akcjach), ogóle praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych prawach majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym. Oświadczenie każdy wspólnik zobowiązany będzie składać spółce w terminie do końca pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, w którym spółka ta opodatkowana będzie ryczałtem. W przypadku zmiany stanu faktycznego obowiązek ten należy będzie wykonać w terminie 14 dni od zaistnienia tych zmian.

W konsekwencji powyższych zmian przygotowano rozporządzenie w sprawie wzorów zawiadomienia o wyborze opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych oraz oświadczenia o podmiotach, w których posiada prawa udziałowiec lub akcjonariusz podatnika opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych przygotowano wzór:

1) zawiadomienia o wyborze opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych (ZAW-R),

2) oświadczenia o podmiotach, w których posiada prawa udziałowiec lub akcjonariusz podatnika opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych (OSW-R).

Wzory te mają zastosowanie do dochodów osiągniętych od 1.1.2021 r.

Przedłużono okres intensywności pomocy inwestycyjnej na propagowanie energii ze źródeł odnawialnych

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 2357 opublikowano rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska z 22.12.2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie udzielania pomocy publicznej na projekty inwestycyjne w zakresie budowy lub przebudowy jednostek wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014–2020.

Zmiana dotyczy § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Energii z 23.11.2016 r. w sprawie udzielania pomocy publicznej na projekty inwestycyjne w zakresie budowy lub przebudowy jednostek wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2014–2020 (Dz.U. z 2016 r. poz. 1941).

W art. 41 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z 17.6.2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.Urz. UE z 2014 r. poz. 187 L 1) uregulowano zasady udzielania pomocy inwestycyjnej mającej na celu propagowanie energii ze źródeł odnawialnych. Wynika z niego m.in., że za koszty kwalifikowalne uznaje się dodatkowe koszty inwestycji niezbędne do propagowania wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych. Ustala się je w następujący sposób:

Kosztów, które nie są bezpośrednio związane z osiągnięciem wyższego poziomu ochrony środowiska, nie uznaje się za kwalifikowalne.

Intensywność pomocy nie przekracza:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 zmienianego rozporządzenia, intensywność wspomnianej wyżej pomocy ulega zwiększeniu o:

Adnotacje w protokole muszą być robione zgodnie z przepisami

Na działce w Nowej Hucie, która została w 2016 r. objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, spółka ustawiła banner reklamowy na betonowej stopie. Plan dopuszczał w niektórych miejscach lokalizację wielkogabarytowych reklam, ale o wymiarach nieprzekraczających 5 m wysokości oraz 2,5 m szerokości.

Inspektorzy nadzoru budowlanego w protokole oględzin stwierdzili, że nośnik reklamowy ma w sumie 7 m wysokości, przy czym sama tablica ma wymiary 3 m x 6 m. Został też wzniesiony niezgodnie z prawem, bo taka budowla wymagała pozwolenia na budowę – wolnostojący, związany z gruntem nośnik reklamowy nie należy do wyjątków wymienionych w art. 29 ustawy – Prawo budowlane, które można wznosić bez pozwolenia. Według organów nadzoru budowolanego niezgodność z planem uniemożliwia też przeprowadzenie postępowania legalizacyjnego, opisanego w art. 48 PrBud. W tej sytuacji Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał rozbiórkę budowli.

Decyzję tę podtrzymał Małopolski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, więc spółka odwołała się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W skardze zarzuciła, że organy nadzoru budowlanego nie ustaliły w sposób niebudzący wątpliwości rozmiarów tablicy reklamowej, a z protokołu kontroli nie wynika, aby dokonywano jakichkolwiek ustaleń lub pomiarów. To miało decydujące znaczenie dla wydania decyzji o rozbiórce – zbyt duży banner był niezgodny z planem miejscowym i nie mógł być przedmiotem postępowania legalizacyjnego.

W uzasadnieniu spółka wytknęła też, że ktoś bezprawnie ingerował w treść protokołu, nanosząc zmiany bez paraf, czyli już po sporządzeniu protokołu, i to w zakresie wymiarów urządzenia reklamowego, co jest procederem niedopuszczalnym i tym bardziej podważa rzekome ustalenia.

Sąd w Krakowie uwzględnił skargę spółki, bo organ administracji naruszył art. 71 KPA, art. 8 § 1 KPA i art. 11 KPA w stopniu mającym znaczący wpływ na wynik sprawy.

Budowla została wzniesiona bez wymaganego pozwolenia na budowę, więc albo organ nadzoru budowlanego nakaże rozbiórkę, albo przeprowadzi postępowanie legalizacyjne. Warunkiem przeprowadzenia takiego postępowania jest m.in. zgodność budowli z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego. Według protokołu z oględzin wymiary banneru reklamowego przekraczały dopuszczalne w planie miejscowym normy, ale wiarygodność dokumentu sporządzonego przez PINB była kwestionowana.

Sąd przypomniał, że wszelkie poprawki w protokole powinny być dokonane z odpowiednią adnotacją. Brak stosownej adnotacji nakazuje uznać, że protokół w tym zakresie pozbawiony jest waloru wiarygodności. Skoro to uchybienie dotyczy najważniejszego ustalenia w sprawie, na której oparty jest nakaz rozbiórki, to podstawowe ustalenie w sprawie traci wiarygodność. To zaś, według WSA, oznacza konieczność powtórzenia czynności oględzin, które organ odwoławczy winien zlecić w trybie art. 136 KPA.

Postępowanie PINB i brak reakcji ze strony organu II instancji narusza zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa, wyrażoną w art. 8 KPA.

Postępowanie trzeba powtórzyć. Sąd jednak zaznaczył, że jeśli przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ stwierdzi, że parametry bannera są sprzeczne z tymi, określonymi w planie, będzie musiał wówczas stwierdzić, że nie ma możliwości legalizacji budowli, o której mowa.

Wyrok TK stwierdzający niezgodność wysokości opłaty od skargi na orzeczenie KIO

Trybunał orzekł, że przywołany art. 34 ust. 1 KSCU przez to, że wprowadza nieproporcjonalnie wysoką opłatę stałą, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 77 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestionowany art. 34 KSCU stanowi, że od skargi na orzeczenie KIO pobiera się opłatę stałą w wysokości pięciokrotności wpisu wniesionego od odwołania w sprawie, której dotyczy skarga. Trybunał Konstytucyjny przypomniał, że z dotychczasowego orzecznictwa w przedmiocie dostępu do sądu w kontekście kosztów postępowania tego wynika, że regulacja kosztów postępowania sądowego ma istotne znaczenie dla realizacji konstytucyjnego prawa do sądu, a sama wysokość opłaty sądowej może być samoistnym problemem konstytucyjnym. Choć Konstytucja nie zakazuje wprowadzenia odpłatności postępowania sądowego, to jednak wyklucza ustanawianie barier ekonomicznych w postaci nadmiernych kosztów postępowania, bowiem zbyt wysokie koszty postępowania stanowią istotne ograniczenie dostępu do sądu i mogą uniemożliwić jednostce dochodzenie praw na drodze sądowej. Zdaniem Trybunału koszty sądowe, w szczególności ustalenie opłat sądowych na określonym pułapie, jest nierozerwalnie związane z zapewnieniem właściwej równowagi między interesem państwa w uzyskaniu częściowego zwrotu wydatków na sprawowanie wymiaru sprawiedliwości a interesem podmiotów dochodzących swych praw na drodze sądowej. Wysokość opłat sądowych, pozostających w ścisłym związku z przedmiotem postępowania i nieutrudniających ochrony praw, może być uzasadniona nakładami aparatu państwowego na konkretne postępowanie. System kosztów sądowych nie może być też oderwany od określonej polityki państwa, może więc prowadzić do ułatwień w procesach dotyczących określonych kategorii spraw bądź przeciwnie – utrudniać takie procesy w innych.

Istotnym problemem w systemie zamówień publicznych było w ocenie TK spowolnianie postępowań wskutek oczywiście nieuzasadnionych odwołań niektórych wykonawców. Tak też uzasadniano konieczność znacznego podwyższenia wysokości opłat sądowych od skargi na rozstrzygnięcie KIO. Niemniej, ratio legis zakwestionowanego art. 34 KSCU mogła budzić poważne wątpliwości. Nawet bowiem potencjalne nadużywanie skargi na orzeczenie KIO, czy jej instrumentalne wykorzystywanie w bieżącej praktyce do „blokowania” postępowań w sprawach o udzielenie zamówienia publicznego, nie wstrzymuje zawarcia umowy o zamówienie publiczne, a w każdym razie możliwości tej nie wyłącza. Trzeba też pamiętać o szczególnym charakterze postępowania w sprawach o udzielenie zamówień publicznych, gdyż dotyczy ono zaspokojenia określonych potrzeb społecznych, realizowanych na podstawie umów o zamówienie publiczne. Jednak mimo to opłaty te powinny pozostawać w racjonalnej zależności od przedmiotu postępowania. Opłata stała, określona w art. 34 ust. 1 KSCU jako pięciokrotność wpisu wniesionego od odwołania w sprawie, stanowi nieproporcjonalną dolegliwość i powoduje istotne ograniczenie prawa dostępu do sądu.

Co ważne, TK zauważył także, że Rada Ministrów dostrzegła, że „opłata w obowiązującej wysokości uznawana jest przez większość wykonawców za istotną barierę utrudniającą korzystanie z tego środka ochrony prawnej. W efekcie, zaskarżalność orzeczeń KIO na poziomie kilku procent, nie zapewnia skutecznej kontroli jej orzecznictwa”. W rezultacie od 1.1.2021 r. art. 34 ust. 1 KSCU przewidywać będzie opłatę w wysokości trzykrotności a nie pięciokrotności wpisu. Takie rozwiązanie prawne zostaje bowiem wprowadzone na mocy art. 39 ustawy z 11.9.2019 r. – przepisy wprowadzające ustawę – Prawo zamówień publicznych (Dz.U. poz. 2020 ze zm.), który to nadaje art. 34 ust. 1 KSCU brzmienie: „Od skargi na orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych pobiera się opłatę stałą w wysokości trzykrotności wpisu wniesionego od odwołania w sprawie, której dotyczy skarga.”

Niezależnie od powyższego warto przypomnieć i zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 579 ust. 1 PZP na orzeczenie KIO oraz postanowienie Prezesa KIO stronom oraz uczestnikom postępowania odwoławczego przysługuje skarga do sądu. Wnosi się ją, na podstawie art. 580 ust. 1 PZP, do Sądu Okręgowego w Warszawie – sądu zamówień publicznych. Jeden sąd wyspecjalizowany i powołany do rozpoznawania skarg z zakresu zamówień publicznych ma przyczynić się do skrócenia czasu rozpoznawania spraw oraz zapewniania jakości orzeczeń sądowych na najwyższym poziomie.

Czas pracy i dni wolne od pracy w 2021 roku

Przy stosowaniu miesięcznego systemu rozliczeniowego, w 2021 r. – przy założeniu, że dniem wolnym od pracy jest sobota – pracownik powinien przepracować 2016 godzin, z tego wynika, że będziemy pracować o 8 godzin mniej niż w 2020 roku.

Obliczenia wymiaru czasu pracy dla miesięcznych okresów rozliczeniowych w 2021 r.

Okres rozliczeniowy – miesiąc	Liczba dni pracy	Wymiar godzin pracy	Wyliczenie wymiaru czasu pracy
Styczeń	19 dni	152 godziny	(40 godzin × 4 tygodnie) + 8 godzin (29 stycznia) – 16 godzin (1.1. i 6.1.)
Luty	20 dni	160 godzin	(40 godzin × 4 tygodnie)
Marzec	23 dni	184 godziny	(40 godzin × 4 tygodnie) + 24 godziny (29.3.–31.3.)
Kwiecień	21 dni	168 godzin	(40 godzin × 4 tygodnie) + 16 godzin (29.4., 30.4.) – 8 godzin (5.4.)
Maj	19 dni	152 godziny	(40 godzin × 4 tygodnie) + 8 godzin (31.5.) –16 godzin (1.5. i 3.5.)
Czerwiec	21 dni	168 godzin	(40 godzin × 4 tygodnie) + 16 godzin (29.6. i 30.6.) – 8 godzin (3.6.)
Lipiec	22 dni	176 godzin	(40 godzin × 4 tygodnie) + 16 godzin (29.7.–30.7.)
Sierpień	22 dni	176 godzin	(40 godzin × 4 tygodnie) +16 godzin (30.8.–31.8.)
Wrzesień	22 dni	176 godzin	(40 godzin × 4 tygodnie) + 16 godzin (29.9.–30.9.)
Październik	21 dni	168 godzin	(40 godzin × 4 tygodnie) + 8 godzin (29.10.)
Listopad	20 dni	160 godzin	(40 godzin × 4 tygodnie) + 16 godzin (29.11. i 30.11.) – 16 godzin (1.11. i 11.11.)
Grudzień	22 dni	176 godzin	(40 godzin × 4 tygodnie) + 24 godziny (29.12.–31.12.) – 8 godzin (25.12.)

W 2021 r. mamy 13 dni ustawowo wolnych od pracy, w tym 4 dni przypada w niedzielę, natomiast do przepracowania jest 252 dni (czyli 2016 godzin).

W 2021 r. dniami ustawowo wolnymi od pracy są następujące dni:

Dzień ustawowo wolny od pracy	Dzień miesiąca	Dzień tygodnia
Nowy Rok	1 stycznia	piątek
Trzech Króli	6 stycznia	środa
pierwszy dzień Wielkanocy	4 kwietnia	niedziela
drugi dzień Wielkanocy	5 kwietnia	poniedziałek
święto państwowe	1 maja	sobota
Święto Narodowe 3 Maja	3 maja	poniedziałek
pierwszy dzień Zielonych Świątek	23 maja	niedziela
Boże Ciało	3 czerwca	czwartek
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny	15 sierpnia	niedziela
Wszystkich Świętych	1 listopada	poniedziałek
Narodowe Święto Niepodległości	11 listopada	czwartek
pierwszy dzień Bożego Narodzenia	25 grudnia	sobota
drugi dzień Bożego Narodzenia	26 grudnia	niedziela

W 2021 roku – Święto Pracy (1 maja) i Boże Narodzenie (25 grudnia), czyli pierwszy dzień świąt wypadają w sobotę, dlatego pracodawcy mają więc obowiązek wyznaczenia pracownikom dwóch dodatkowych dni wolnych (art. 130 § 2 KP).

Jak wydłużyć sobie urlop w 2021 roku

W styczniu 2 dni urlopu, to 6 dni wolnego lub 4 dni urlop udaje 10 dni wolnego. Nowy Rok wypada w 2021 roku w piątek, więc jest pierwszy długi weekend. Można go wydłużyć, biorąc dwa dni urlopu na 4 i 5 stycznia, co ze świętem 6 stycznia daje 6 wolnych dni. Kolejne dwa dni urlopu na 7 i 8 stycznia, to noworoczną przerwę możemy wydłużyć do 10 stycznia.

W maju 4 dni urlopu, to 9 dni wolnego. 1 maja to sobota, w związku z tym majówka będzie trwała od soboty do poniedziałku trzy dni. Jeśli zaplanujemy 4 dni urlopu: 4, 5, 6 i 7 maja, to razem będzie 9 dni wolnego. Za przypadające święto 1 maja w sobotę, pracownicy powinni dostać inny dzień wolny.

W czerwcu 1 dzień urlopu, to 4 dni wolnego. Urlop zaplanowany na piątek 4 czerwca połączy Święto Bożego Ciała z weekendem, co daje 4 dni wolne od pracy.

W listopadzie 1 dzień urlopu, to 4 dni wolne. Dzień Wszystkich Świętych (1 listopada) przypada w poniedziałek, co daje wydłużony 3 –dniowy weekend. Natomiast Narodowe Święto Niepodległości 11 listopada wypada w czwartek, w związku z czym jeden dzień urlopu w piątek 12 listopada daje 4 dni wolne od pracy.

W grudniu brak jest możliwości korzystnego wydłużenia dni wolnych. Święta Bożego Narodzenia wypadają w weekend, w związku z tym za sobotę 25 grudnia przysługuje dodatkowy dzień wolny w innym terminie.

Od Nowego Roku rusza wsparcie finansowe dla małych firm

Osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą już składać wnioski o preferencyjne finansowanie z najniższym na rynku oprocentowaniem. Od przedsiębiorcy nie wymaga się obecnie przedstawiania typowych w takich przypadkach dokumentów. Preferencyjne finansowanie odbywa się bowiem na podstawie uproszczonych procedur związanych z przyznawaniem środków. W przypadku kwot do 500 tysięcy złotych nie jest zatem wymagane przedstawianie zaświadczeń, faktur, biznesplanu ani dokumentowanie wydatkowania środków.

Źródło:

zus.pl

Informację o cenach transferowych (TPR) trzeba złożyć do 31.12.2020 r.

Informacja o cenach transferowych (TPR) stanowi zbiór informacji o transakcjach zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi oraz przez podatników z pod­miotami mającymi miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
Informacja o cenach transferowych TPR obej­muje raportowanie: transakcji kontrolowanych objętych obowiązkiem sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych oraz transakcji kontrolowanych zwolnionych z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 11n pkt 1 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.; dalej PDOPrU) i odpowiednio art. 23z ustawy z 26.7.1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.; dalej: PDOFizU) oraz należności płatnych na rzecz podmiotów mających siedzibę w państwach i terytoriach stosujących szkodliwą konkurencję podatkową i umów zawie­ranych z tymi podmiotami.
Do złożenia TPR zobowiązane są podmioty powiązane, które podlegają obowiązkowi sporządzenia dokumentacji cen transferowych, ale także takie które nie podlegają takiemu obowiązkowi na podstawie zwolnienia z art. 11n pkt 1 PDOPrU (odpowiednio art. 23z PDOFizU) dla transakcji krajowych między podmiotami nieponoszącymi strat i nie korzystającymi z innych zwolnień od podatku.

Ministerstwo Finansów na stronie:

https://www.podatki.gov.pl/ceny-transferowe/zmiany-w-prawie/aktualizacja-wzoru-dokumentu-elektronicznego-tpr-p/

poinformowało o aktualizacji formularza interaktywnego informacji o cenach transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (TPR-P) oraz wzoru dokumentu elektronicznego TPR-P.

Nowa informacja o podatnikach posiadających prawa do udziałów w zysku spółki jawnej (CIT-15J)

W związku z uchwaleniem ustawy z 28.11.2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123) zaistniała konieczność opracowania nowej informacji podatkowej w zakresie określenia wielkości przysługujących podatnikom praw do udziału w zysku w spółce jawnej bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotów niebędących podatnikami podatku dochodowego oraz identyfikacji tych podmiotów.

W rozporządzeniu MFFiPR w sprawie wzoru informacji o podatnikach podatku dochodowego posiadających, bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotów nie będących podatnikami podatku dochodowego, prawa do udziału w zysku spółki jawnej – określono wzór informacji. Rozporządzenie zacznie obowiązywać od 1.1.2021 r. Miejscem składania – Informacji o podatnikach podatku dochodowego posiadających bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotów niebędących podatnikami podatku dochodowego prawa do udziału w zysku spółki jawnej (CIT-15J) jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na siedzibę spółki jawnej oraz naczelnik urzędu skarbowego właściwy dla każdego podatnika osiągającego dochody ze spółki jawnej. Obowiązek składania Informacji CIT-15J mają spółki jawne, które mają siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, jeżeli wspólnikami spółki jawnej nie są wyłącznie osoby fizyczne. Informację składa się przed rozpoczęciem roku obrotowego lub – w przypadku aktualizacji informacji – w terminie 14 dni, licząc od dnia zaistnienia zmian w składzie podatników (art. 1 ust. 3 pkt 1a ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych; t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.).

Załącznikiem do Informacji CIT-15J jest CIT/JW – Informacja o danych podatnika podatku dochodowego, który osiąga dochody ze spółki jawnej. Informację CIT/JW składa się oddzielnie dla każdego podatnika osiągającego dochody ze spółki jawnej.

Dłuższe terminy składania wniosków do programów „Opieka wytchnieniowa” i „Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej” edycja 2021

Wnioski w ramach programów „Opieka wytchnieniowa” edycja 2021 oraz „Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej” edycja 2021 gmina/powiat składa do właściwego wojewody w terminie do 8.1.2021 r. (wcześniej do 31.12.2020 r.). Wojewoda sporządza i przekazuje wniosek na środki finansowe z programów wraz z listą rekomendowanych wniosków Ministrowi Rodziny i Polityki Społecznej w terminie do 29.1.2021 r. Minister Rodziny i Polityki Społecznej dokona ostatecznej weryfikacji i zatwierdzenia wniosków złożonych przez wojewodów w terminie do 12.2.2021 r.

W ramach obu programów gmina/powiat może liczyć na wsparcie finansowe w wysokości nawet do 100 proc. kosztów realizacji usługi.

Programy są finansowane z Funduszu Solidarnościowego. Budżet programu „Opieka wytchnieniowa” w edycji 2021 to 50 mln zł, a budżet programu „Asystent osobisty osoby niepełnosprawnej” w edycji 2021 – 80 mln zł.

Źródło: Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej

Można złożyć wniosek o odroczenie zakupu kasy online

Ministerstwo Finansów poinformowało, że do końca 2020 r. przedsiębiorcy, którzy znaleźli się w wyjątkowo trudnej sytuacji, mogą wnioskować o przedłużenie terminu na zakup kas online do urzędu skarbowego, w którym się rozliczają. W sprawie złożonych wniosków będą podejmowane przez urząd skarbowy indywidualnie decyzje.

Pomimo bardzo trudnej sytuacji w branży gastronomicznej i restauracyjnej, ministerstwo nie zdecydowało się ponownie przedłużyć terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii. Zatem od 1.1.2021 r. branże restauracyjna i gastronomiczna powinny stosować kasy online. Ministerstwo poinformowało, że w obecnej sytuacji można jednak indywidualnie wnioskować o odroczenie zakupu kasy online do urzędu skarbowego. Wniosek wraz z uzasadnieniem należy złożyć do końca roku. We wniosku konieczne jest wskazanie terminu, w którym nastąpi zakup kasy.

Na podstawie art. 48 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa organ podatkowy może na wniosek podatnika odraczać terminy przewidziane w przepisach podatkowych, jeśli jest to uzasadnione ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym. Decyzja urzędu skarbowego wydawana w tym zakresie ma charakter uznaniowy i opiera się na analizie indywidualnej sytuacji przedsiębiorcy. Zgodnie z art. 139 § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa urząd skarbowy załatwia taką sprawę najpóźniej w ciągu miesiąca od dnia rozpoczęcia postępowania.