Interpretacja ogólna dotycząca kwalifikowania dla celów VAT transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych

 

Interpretacja ogólna dotycząca transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych, realizowanych w modelu trójstronnym, została przygotowana przez Ministerstwo Finansów w związku z potrzebą doprecyzowania sposobu ich opodatkowania. Interpretacja uwzględnia tezy wyroku TSUE w sprawie C-235/18 Vega International w zakresie kwalifikacji transakcji z wykorzystaniem kart paliwowych

– wyjaśnia wiceminister finansów Jan Sarnowski.

W ramach występujących w obrocie schematów korzystania z kart paliwowych, w których uczestniczą trzy podmioty:

Transakcja udostępniania kart paliwowych powinna być zakwalifikowana jako świadczenie usług, jeżeli w danym przypadku doszło do łącznego spełnienia poniższych przesłanek:

Niezależnie od powyższego Ministerstwo Finansów informuje, że na mocy ustawy z 27 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, 1 stycznia 2021 r. został uchylony przepis art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. W momencie wyeliminowania tego przepisu z porządku prawnego, doszło do utraty aktualności, a tym samym mocy ochronnej interpretacji indywidualnych wydanych w zakresie tego przepisu.

Aktualność interpretacji indywidualnej jest bowiem ściśle powiązana z okresem, w jakim obowiązuje przepis, którego dana interpretacja dotyczy. Interpretacje indywidualne zachowują natomiast swoją moc ochronną (na zasadach wynikających z art. 14k-14m Ordynacji podatkowej) w odniesieniu do okresu, w jakim interpretowany przepis pozostawał w obrocie prawnym. Należy jednak podkreślić, że podatnicy posiadający interpretacje indywidualne wydane w zakresie przepisu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, mogą nadal korzystać z wynikającej z nich ochrony w odniesieniu do okresów rozliczeniowych sprzed 1 stycznia 2021 r.

 

Źródło: Ministerstwo Finansów

Raportowanie umów o dzieło daje ZUS-owi większe możliwości ich kontroli

Przy okazji wdrażania tarcz antykryzysowych uchwalono przepisy, które nakładają na przedsiębiorców obowiązek rejestrowania w ZUS umów o dzieło od stycznia 2021 roku.

Jak zgłaszać?

Umowy o dzieło należy wykazać w specjalnym formularzu ZUS RUD (zgłoszenie umowy o dzieło) i przekazać w ciągu siedmiu dni od zawarcia umowy, pod karą grzywny (do 5 tys. zł), osobiście w urzędzie lub elektronicznie przez PUE ZUS. W formularzu trzeba wskazać dane zamawiającego dzieło i osoby, która je wykona.

W jakim celu został wprowadzony rejestr umów o dzieło?

Jak wskazuje ZUS, rejestr pozwoli dokładniej oszacować liczbę zawieranych w Polsce umów o dzieło, a zgromadzone w nim informacje będą wykorzystywane do celów statystyczno-analitycznych. GUS szacuje liczbę osób, z którymi została zawarta umowa zlecenia lub umowa o dzieło, a które nie były nigdzie zatrudnione na podstawie stosunku pracy w 2019 roku, na ok. 1,2 mln.

Co istotne, kontrole ZUS nie będą dotyczyć tylko umów o dzieło zawartych po 1 stycznia 2021 roku, pod lupę mogą trafić także umowy zawierane wcześniej. Kontroli mogą spodziewać się zwłaszcza ci płatnicy, którzy w ostatnim czasie rezygnowali z umów o dzieło i przechodzili na umowę zlecenie.

Oskładkowanie umów cywilno-prawnych

Obecnie składki płacone są z każdej umowy o pracę oraz z części umów zleceń. Pojawiały się już pomysły, by także z umów o dzieło były odprowadzane składki, na razie jednak żadnych regulacji w tym zakresie jeszcze nie ma.

Źródło:

newseria.pl

Brak obowiązku ustanowienia przedstawiciela podatkowego

Podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego UE, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny, jest obowiązany ustanowić przedstawiciela podatkowego (art. 18a ust. 1 VATU). Obowiązek ten dotyczy podmiotów z państw trzecich, prowadzących działalność opodatkowaną podatkiem VAT na terytorium Polski. Przedstawiciel podatkowy odpowiada solidarnie z podatnikiem za zobowiązania podatkowe, które przedstawiciel rozlicza w imieniu i na rzecz podatnika.

Jednaj gdy obiwiązują regulacje w zakresie współpracy administracyjnej, zwalczania oszustw i dochodzenia należności w obszarze podatku VAT, istnieje możliwość prowadzenia działalności bez konieczności ustanawiania przedstawiciela podatkowego. Na tej podstawie przygotowano projekt rozporządzenia w sprawie braku obowiązku ustanawiania przedstawiciela podatkowego. W rozporządzeniu określono, że jeżeli podatnik VAT czynny posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium państwa trzeciego, z którym została zawarta umowa w zakresie współpracy administracyjnej, zwalczania oszustw i dochodzenia należności w obszarze podatku VAT, tj. Królestwa Norwegii albo Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, nie ma obowiązku ustanawiania przedstawiciela podatkowego.

Umożliwi to podmiotom mającym siedzibę prowadzenia działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Wielkiej Brytanii, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, prowadzenie działalności opodatkowanej podatkiem VAT w Polsce na dotychczasowych zasadach, tj. bez konieczności ustanowienia przedstawiciela podatkowego.

Rozporządzenie ma wejść w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, natomiast z mocą od 1.1.2021 r.

Zmiany w zakresie wymiany informacji podatkowych

Projekt rozporządzenia dotyczy zmian w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z 17.7.2017 r. w sprawie upoważnienia organów Krajowej Administracji Skarbowej do wykonywania niektórych czynności związanych z wymianą informacji podatkowych z innymi państwami. W ramach tych zmian upoważniono Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu do wykonywania zadań Szefa Krajowej Administracji Skarbowej dotyczących informacji o schematach podatkowych w zakresie informacji o wydanych interpretacjach podatkowych i decyzjach w sprawach cen transakcyjnych oraz informacji o schematach podatkowych transgranicznych.

Dodatkowo rozszerzono zakres udostępnianych informacji podatkowych o:

1) informacje dotyczące szczególnych kategorii dochodu i kapitału oraz informacje dotyczące rachunku raportowanego udostępniane Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku;

2) informacje podatkowe zawarte w informacjach o grupie podmiotów oraz sprawozdaniach według krajów udostępniane Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej w Łodzi.

Ponadto, upoważniono poszczególnych naczelników urzędów skarbowych do przeprowadzania kontroli w obszarze obowiązków wynikających z automatycznej wymiany informacji podatkowych o rachunkach raportowanych i informacji o grupie podmiotów oraz nakładania kar pieniężnych w przypadku wykrycia nieprawidłowości. Dotychczas zadania te były wyłącznie w kompetencji I Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie.

Nowe przepisy wejdą w życie dzień po ich ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.

Łatwiejszy dostęp do danych z Krajowego Rejestru Karnego

W Dz.U. z 2021 r. pod poz. 187 opublikowano ustawę z 21.1.2021 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (dalej: nowelizacja).

Zmiany wprowadzono do ustawy z 24.5.2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1158 ze zm.; dalej: KrRejKarU). Informacji o osobach (podmiotach zbiorowych) zgromadzonych w KRK udziela się na zapytanie lub wniosek podmiotów wymienionych w art. 19 ust. 1 i 1a KrRejKarU. Dodano przepis, zgodnie z którym podmioty wymienione w art. 6 ust. 1 pkt 4–7 i 8 KrRejKarU, czyli:

– mogą uzyskiwać informacje o osobie i informacje o podmiocie zbiorowym na podstawie danych zgromadzonych w KRK także na żądanie (art. 19 ust. 1aa KrRejKarU). Żądania te składa się za pośrednictwem systemu teleinformatycznego (art. 19 ust. 1b KrRejKarU).

Zgodnie z ust. 4–6 dodanymi do art. 20 KrRejKarU:

Ponadto zmianę wprowadzono w art. 20 ust. 1 pkt 14 ustawy z 6.7.2001 r. o przetwarzaniu informacji kryminalnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2126 ze zm.), zgodnie z którym podmiotem zobowiązanym do przekazywania informacji kryminalnych do Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych jest Minister Sprawiedliwości w zakresie danych zgromadzonych w KRK, a wcześniej był to dyrektor Biura Informacyjnego Krajowego Rejestru Karnego.

Dodajmy, że zmieniono też treść art. 217 § 4 ustawy z 14.6.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 256 ze zm.), zgodnie z którym po zmianie zaświadczenie wydaje się w formie dokumentu elektronicznego, jeżeli zażąda tego osoba ubiegająca się o zaświadczenie. W takim przypadku zaświadczenie jest opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym osoby upoważnionej do jego wydania albo kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną. Poprzednio, zaświadczenie wydawało się w formie dokumentu elektronicznego, opatrzonego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, jeżeli zażądała tego osoba ubiegająca się o zaświadczenie.

Zmiany w KSH przesuwają wejście w życie przepisów o prostej spółce akcyjnej

W Dz.U. z 2021 r. pod poz. 187 opublikowano ustawę z 21.1.2021 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw.

Zmiany wprowadzono do ustawy z 19.7.2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. poz. 1655 ze zm.; dalej: nowelizacja). Ustawa ta wprowadza szereg przepisów do ustawy z 15.9.2000 r. – Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.; dalej: KSH), które dotyczą możliwości założenia prostej spółki akcyjnej, tj. przede wszystkim przepisy art. 300¹ – 300¹³⁴ KSH.

W konsekwencji zmiany wprowadzono także do ustawy z 30.8.2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1798 ze zm.), która wprowadza z kolei zmiany do KSH w zakresie niektórych przepisów dotyczących prostej spółki akcyjnej (m.in. akcjonariusza spółki, nabycia akcji albo ustanowienia na niej ograniczonego prawa rzeczowego, kar dla członka zarządu albo likwidatora prostej spółki akcyjnej). Przepisy te także wejdą w życie 1.7.2021 r.

Dodatkowy zasiłek opiekuńczy do końca lutego

Dodatkowy zasiłek przysługiwał będzie na dotychczasowych zasadach. A to oznacza, że rodzice mogą się o niego starać m.in. w przypadku zamknięcia z powodu COVID-19 żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub innej placówki, do której uczęszcza dziecko. Zasiłek przysługuje również w momencie, gdy placówka nie może zapewnić opieki z powodu ograniczonego funkcjonowania w czasie epidemii.

Kto może liczyć na prawo do dodatkowego zasiłku opiekuńczego?

Tak jak do tej pory dodatkowy zasiłek opiekuńczy w przypadku zamknięcia lub ograniczonego funkcjonowania placówek przysługiwać będzie:

Dodatkowy zasiłek opiekuńczy został wprowadzony ustawą z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Źródło:

gov.pl

Składka zdrowotna do odliczenia w 2021 roku

Osoba prowadząca działalność gospodarczą może odliczyć od podatku zapłacone składki na ubezpieczenie zdrowotne. Składkę zdrowotną może odliczyć przedsiębiorca rozliczający się według skali podatkowej (PIT-36), podatkiem liniowym (PIT-36L), kartą podatkową (PIT-16A) oraz ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28).

Odliczamy tylko część składki zdrowotnej

Odliczeniu od podatku podlega jedynie część składki zdrowotnej. Cała składka zdrowotna wynosi obecnie 9% podstawy wymiaru. Natomiast odliczeniu podlega jedynie 7,75% podstawy wymiaru. Oznacza to, że z całej kwoty składki zdrowotnej, odliczeniu podlega jedynie 86,11% wartości składki.

Pozostała część składki zdrowotnej nie podlega odliczeniu od podatku. Ta pozostała kwota nie może być również odliczona od dochodu, ani nie może być uznana za koszt uzyskania przychodu.

Składkę zdrowotną można odliczyć od podatku z innych dochodów

Składkę zdrowotną opłaconą z tytułu działalności gospodarczej można odliczyć nie tylko od podatku obliczonego od dochodu z tytułu działalności. Składkę z działalności gospodarczej można również odliczyć od podatku płaconego od dochodów z innego źródła, np. od podatku z umowy o pracę.

Czasem zdarza się, że składki zdrowotnej, która została zapłacona z tytułu działalności gospodarczej, nie można odliczyć od podatku płaconego z tytułu tej działalności. Dzieje się tak w przypadku osiągnięcia straty lub dochodu na tyle małego, że nie da się odliczyć całości zapłaconej składki zdrowotnej. W takim przypadku składka zdrowotna zapłacona z tytułu działalności gospodarczej może zostać odliczona od podatku zapłaconego od dochodu osiągniętego z innego tytułu, np. z tytułu umowy o pracę.

W sytuacji, w której przedsiębiorca sam nie posiada innego źródła dochodu, ma jeszcze możliwość wspólnego rozliczenia podatkowego ze współmałżonkiem. W takim przypadku jego składki zdrowotne mogą zostać odliczone od wspólnego podatku, a więc faktycznie od podatku współmałżonka.

Odliczymy tylko składki zapłacone

Odliczeniu od podatku podlegają jedynie składki zapłacone. Nie można zatem odliczyć składki zdrowotnej, która co prawda jest już należna, ale nie została jeszcze opłacona.

Ile odliczymy w rozliczeniu rocznym?

Osoba prowadząca działalność gospodarczą odlicza od podatku składki na ubezpieczenie zdrowotne na bieżąco, przy obliczaniu miesięcznych lub kwartalnych zaliczek na podatek dochodowy. Dodatkowo jednak składki z całego roku wykazuje również zbiorczo w rocznym rozliczeniu podatkowym. Ze względu na przesunięcia w terminach płatności tych składek, często występują trudności w określeniu sumy składek z całego roku, która rzeczywiście podlega odliczeniu od podatku.

Składka zdrowotna za dany miesiąc jest płatna do 10-go dnia miesiąca kolejnego. Zatem składkę taką odliczyć można dopiero od dochodu osiągniętego w tym kolejnym miesiącu. I tak, składka za miesiąc grudzień płatna jest do 10 stycznia. Jeżeli zatem zapłacona zostanie dopiero w styczniu (a robi tak zdecydowana większość osób), składka taka będzie mogła zostać odliczona dopiero od podatku za dochód osiągnięty w styczniu, a więc dopiero w rozliczeniu za kolejny rok.

Konsekwencją tego jest fakt, że roczna suma składek uwzględniana w rozliczeniu rocznym za rok 2020 nie jest prostą sumą 12 identycznych składek za rok 2020. Następuje tu przesunięcie o jeden miesiąc i suma składek do odliczenia jest sumą jedenastu składek z roku 2020 (składki za miesiące styczeń 2020 – listopad 2020) oraz jednej składki z roku 2019 (składka za grudzień 2019 zapłacona w styczniu 2020 roku).

Łączna suma składek zdrowotnych podlegających odliczeniu za rok 2020 przedstawia się następująco:

Składki zdrowotne, które uwzględnione zostaną w rozliczeniu rocznym za rok 2020, to suma jedenastu składek za 2020 rok (11 x 312,02 zł) oraz jedna składka za grudzień 2019 roku (1 x 294,78 zł). Łączna kwota składek zdrowotnych do odliczenia za rok 2020 wynosi więc 3727,00 zł.

Odliczenie składki zdrowotnej a zwolnienie ze składek ZUS związane z tarczą antykryzysową

W 2020 roku większość przedsiębiorców skorzystała ze zwolnienia ze składek ZUS za miesiące marzec-maj 2020 r. w ramach pomocy rządowej związanej z epidemią koronawirusa. Osoby, które skorzystały ze zwolnienia, przez 3 miesiące nie opłacały również składki zdrowotnej. Składek za ten okres nie odliczamy więc od podatku.

Suma składek do odliczenia dla osób, które skorzystały ze zwolnienia w ramach tarczy antykryzysowej, będzie więc odpowiednio niższa.

Zaległe składki zdrowotne

Co w przypadku, gdy były do zapłacenia zaległe składki należne za miesiące z lat poprzednich, a zapłacono je dopiero w tym roku? Czy podlegają one odliczeniu od podatku za rok, którego dotyczą czy dopiero za rok, w którym zostały opłacone?

Obowiązuje wówczas ta sama zasada. Składki należy odliczyć od podatku w tym roku, w którym zostały faktycznie zapłacone, niezależnie od tego, jakiego roku dotyczyły.

Jeżeli natomiast składki zdrowotne zostały zapłacone w danym roku podatkowym, ale nie zostały odliczone od podatku za ten rok, to nie ma już możliwości „przerzucenia” tych składek na kolejny okres i odliczenia ich w roku kolejnym. Można je natomiast odliczyć tylko i wyłącznie za ten rok, w którym zostały zapłacone.

Dokumentowanie

Należy pamiętać o właściwym udokumentowaniu opłacenia składki zdrowotnej na wypadek kontroli skarbowej. Osoba prowadząca działalność gospodarczą powinna dysponować wszystkimi potwierdzeniami przelewów składek.

Źródło:

zus.pl

Powstanie Forum Opodatkowania Wyrobów Akcyzowych

Forum to sprawdzony sposób dialogu z interesariuszami: biznesem, organizacjami branżowymi i doradcami podatkowymi. Ministerstwo Finansów od 2018 r. organizuje Forum Cen Transferowych – dotychczas odbyło się już 10. edycji. Od 2019 r. działa także forum MDR. Forum ma charakter zespołu opiniodawczo-doradczego przy Ministrze Finansów, przygotowującego rekomendacje, opinie, analizy, wnioski oraz propozycje dotyczące funkcjonowania systemu podatkowego. Ta formuła cieszy się uznaniem przedsiębiorców i będzie wprowadzona także dla podatku akcyzowego. Z przedstawicielami różnych branż, rozmawiamy też podczas spotkań z cyklu Dialog z Biznesem.

 

Zakres Forum

Tematem pierwszego forum będzie m.in. rewizja dyrektywy tytoniowej, przewidująca harmonizację akcyzy od wyrobów nowatorskich i płynu do e-papierosów. Komisja Europejska została zobligowana przez Radę UE do tego, aby skorzystała z doświadczeń państw członkowskich.

– Forum będzie miejscem, które posłuży podsumowaniu doświadczeń rynku i administracji płynących z pierwszego półrocza poboru akcyzy od nowych kategorii wyrobów, tj. płynów do e-papierosów i tzw. wyrobów nowatorskich. Wobec obecnych dyskusji, chcemy jak najszybciej powrócić do konsultacji społecznych z branżą, aby odpowiedzieć na wskazywane przez nią potrzeby. W ten sposób chcemy opracować najbezpieczniejsze rozwiązania, najlepiej reprezentujące interesy polskiego rynku wyrobów nowatorskich, e-papierosów oraz tradycyjnych wyrobów tytoniowych – zapowiada wiceminister Jan Sarnowski.

W ramach tematycznych grup roboczych (e-papierosy, wyroby nowatorskie, wyroby tytoniowe), nad rozwiązaniami dyskutować będą m.in. przedstawiciele MF i Krajowej Administracji Skarbowej, przedsiębiorstwa i branża doradcza. Efektem prac będą propozycje rozwiązań możliwych do zaprezentowania na poziomie unijnym, uwzględniających optykę i doświadczenia wszystkich podmiotów.

Międzynarodowe wzorce

Obowiązujący w Polsce model opodatkowania wyrobów nowatorskich jest zgodny z międzynarodowymi standardami. Kwestia ich opodatkowania w innych krajach UE była dokładnie analizowana przed wejściem w życie polskich regulacji.

Według danych Komisji Europejskiej, aż w 17 z 18 państw członkowskich Unii Europejskiej, w których te produkty podlegają akcyzie, jej wysokość powiązana jest z masą gotowego wyrobu. Na podobny sposób opodatkowania zdecydowała się Polska. Obowiązująca od 1 października 2020 r. stawka akcyzy plasuje Polskę w Europejskiej średniej, a jej wysokość jest porównywalna z tą obowiązującą u naszych południowych sąsiadów, m. in. w Czechach i na Słowacji. Na opodatkowanie w odmienny sposób, tj. od liczby sztuk, zdecydowało się zaledwie jedno państwo – Węgry.

– Ujednolicenie zasad opodatkowania wyrobów nowatorskich w Unii Europejskiej to proces, który rozpocznie się w IV kwartale br. Statystycznie rzecz biorąc, największe szanse ma ten model, który działa w większości krajów Europy i który już teraz zastosowaliśmy w Polsce. Z tego względu wprowadzanie teraz zmian sposobu opodatkowania, które w perspektywie miesięcy mogą być nieaktualne, generowałoby chaos legislacyjny i wysokie koszty dostosowawcze po stronie przedsiębiorców. Priorytetem Polski jest aktywny udział w pracach na forum UE, tak by ich efektem był taki model opodatkowania, który będzie gwarantował efektywność poboru, niewielkie ryzyko ewentualnych nadużyć i niskie koszty obsługi po stronie podatników. Stanowisko prezentowane przez Polskę będzie efektem konsultacji z branżą przeprowadzonych w ramach Forum – dodaje wiceminister Sarnowski.

Pobierany w Polsce podatek od płynu do e-papierów także nie odbiega od europejskiej średniej. Wyższą stawkę (od 0,18 do 0,32 euro za 1 ml) stosuje 5 z 13 krajów UE, gdzie zostały one objęte akcyzą, tj. Słowenia, Szwecja, Estonia, Finlandia i Portugalia. W Danii toczą się prace legislacyjne, które zakładają opodatkowanie od 1 lipca 2022 r. Na podobnym do Polski poziomie (od 0,1 do 0,13 euro za 1 ml płynu) stawki określiły 4 kraje tj. Grecja, Rumunia, Cypr i Litwa, a dalsze 4 wdrożyły stawki o symbolicznej wysokości, tj. w przedziale od 0 (Chorwacja) do 0,08 euro za 1 ml (Włochy).

– Prace legislacyjne nad obecnym brzmieniem ustawy o akcyzie, prowadzone były przy aktywnym udziale branży. Opodatkowanie płynu do e-papierosów i wyrobów nowatorskich zostało wprowadzone prawie 3 lata temu. Weszło ono w życie 1 lutego 2018 r., ale pobór akcyzy rozpocząć się miał dopiero z początkiem lipca 2020 r. Producenci wyrobów dostali więc długi czas na dostosowanie się do nowych przepisów – wyjaśnia Sarnowski.

COVID-19 przesuwa terminy

Objęcie akcyzą nowych kategorii wyrobów oznacza dla ich producentów konieczność spełnienia szeregu wymogów, m. in. założenia składu podatkowego, złożenia zabezpieczenia czy oznaczenia wyrobów znakami akcyzy. Pandemia COVID-19 znacząco utrudniła ten proces, szczególnie mniejszym z producentów. 71 podmiotów rynkowych wystąpiło z apelem o wydłużenie czasu na dostosowanie ich działalności do końca 2020 roku. Niewystarczający poziom przygotowania branży do nowych regulacji potwierdziły organy Krajowej Administracji Skarbowej. W czerwcu 2020 r. w różnych stadiach procedowania znajdowały się aż 24 wnioski o uzyskanie lub zmianę zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego w zakresie płynu do papierosów elektronicznych i wyrobów nowatorskich. Na początku września 2020 r. na uzyskanie zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego czekał już tylko jeden podmiot.

– Biorąc pod uwagę sytuację wynikającą z COVID-19, Ministerstwo Finansów odpowiedziało na postulaty małych i średnich producentów wyrobów akcyzowych. Zapadła decyzja o zaniechaniu poboru podatku akcyzowego od płynu do papierosów elektronicznych i wyrobów nowatorskich od 1 lipca do 30 września 2020 r. Były to kluczowe trzy miesiące, które pozwoliły wielu podmiotom z branży na przygotowanie się do spełnienia nowych obowiązków związanych z opodatkowaniem, m.in. na założenie składów podatkowych. Powyższe działania skutkowały udzieleniem znacznego wsparcia rynkowi ze strony państwa, szczególnie małym i średnim przedsiębiorcom, którzy wcześniej nie mieli doświadczenia w zakresie podatku akcyzowego– podkreśla Sarnowski.

Prace nad nowelizacją ustawy

20 stycznia br. miało miejsce pierwsze czytanie nowelizacji ustawy o podatku akcyzowym. Projekt został przekazany do dalszych prac w Komisji Finansów Publicznych. Zawiera on pakiet kilkunastu rozwiązań, które mają na celu uszczelnienie systemu podatkowego w zakresie obrotu wyrobami akcyzowymi, w szczególności skażonym alkoholem etylowym, wyrobami energetycznymi, suszem tytoniowym, paliwami opałowymi i żeglugowymi oraz sprowadzanymi do Polski samochodami osobowymi.

 

Źródło: Ministerstwo Finansów

 

Składka od reklamy w Internecie i mediach tradycyjnych

Jak głosi treść uzasadnienia do projektu, jego celem jest „wprowadzenie do porządku prawnego składek od reklamy internetowej i konwencjonalnej, z których wpływy zasilą fundusze w szczególny sposób zaangażowane w usuwanie skutków epidemii SARS CoV-2”. Zgodnie z konceptem owe fundusze zostały w zasadzie wymienione w nazwie projektu i są to: Narodowy Fundusz Zdrowia, do którego trafić ma aż 50% wpływów ze składek oraz Fundusz Wsparcia Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Obszarze Mediów zasilany 35% wpływów ze składek, a także Narodowy Fundusz Ochrony Zabytków – beneficjent 15% wpływów ze składek.

Art. 2 projektu ustawy dzieli składkę z tytułu reklamy na:

– składkę z tytułu reklamy konwencjonalnej,

– składkę z tytułu reklamy internetowej.

Zgodnie z zamiarem projektodawcy pierwszą ze składek będą musieli zapłacić dostawcy usług medialnych, nadawcy, podmioty prowadzące kino, podmioty umieszczające reklamę na nośniku zewnętrznym reklamy oraz wydawcy, uzyskujący przychody ze świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługi:

– nadawania reklamy w telewizji lub radiu, wyświetlania reklamy w kinie lub umieszczania reklamy na nośniku zewnętrznym reklamy ponad kwotę 1 000 000 zł,

– zamieszczania reklamy w prasie ponad kwotę 15 000 000 zł.

 

Obowiązek zapłaty składki z tytułu reklamy konwencjonalnej ma powstawać z chwilą osiągnięcia w roku kalendarzowym przychodów w wysokości:

– 1 000 000 zł z tytułu nadawania reklamy w telewizji i w radiu, wyświetlania reklamy w kinie oraz umieszczania reklamy na nośniku zewnętrznym reklamy,

– 15 000 000 zł z tytułu zamieszczania reklamy w prasie – i dotyczy przychodów powyżej tej kwoty.

Stawki składki zostały określone procentowo, a ich wysokość miałaby być uzależniona od wysokości przychodów (przychód zdefiniowano jako wszystko co stanowi zapłatę za usługi reklamowe pomniejszoną o podatek od towarów i usług) z reklamy, osiągniętych przez dany podmiot, przekraczających kwotę przychodów niepodlegających składce, o których mowa wyżej oraz od przedmiotu reklamy tj. reklamy w prasie bądź reklamy w telewizji, radiu, kinie i na zewnętrznym nośniku reklamy.

Stawki te są różne w zależności od przedmiotu reklamy. Precyzyjnie, stawka z tytułu reklamy konwencjonalnej wynosić może w przyszłości (jeżeli omawiany projekt wejdzie w życie):

– 2% podstawy obliczenia składki – w części, w jakiej podstawa ta nie przekracza kwoty 30 000 000 zł;

– 6% nadwyżki podstawy obliczenia składki ponad kwotę 30 000 000 zł – w części, w jakiej podstawa obliczenia składki przekracza kwotę 30 000 000 zł.

W przypadku osiągania przychodów z reklam towarów kwalifikowanych w prasie wyżej wskazane stawki ulegać miałyby podwojeniu.

Z kolei stawki podatku od przychodów, gdy ich źródłem będzie reklama w telewizji, radiu, kinie i na zewnętrznym nośniku reklamy, z wyjątkiem reklamy towarów kwalifikowanych, wynosić mają:

– 7,5% podstawy obliczenia składki – w części, w jakiej podstawa ta nie przekracza kwoty 50 000 000 zł;

– 10% nadwyżki podstawy obliczenia składki ponad kwotę 50 000 000 zł – w części, w jakiej podstawa obliczenia składki przekracza kwotę 50 000 000 zł.

Stawki składki z tytułu reklamy konwencjonalnej wynosić natomiast będą odpowiednio: 10% podstawy obliczenia składki i 15% nadwyżki podstawy obliczenia składki ponad kwotę 50 000 000 zł.

Druga ze składek z tytułu reklamy tj. składka z tytułu reklamy internetowej wynosić ma 5% podstawy wymiaru składki, którą stanowić ma iloczyn uzyskanego przychodu, bez względu na miejsce jego osiągnięcia, z tytułu reklamy internetowej oraz wyrażonego w procentach udziału liczby odbiorców, zlokalizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ogólnej liczbie odbiorców reklamy internetowej świadczonych przez płatnika, bądź grupę podmiotów, do której należy płatnik.

W myśl założeń projektu, danina ta ciążyć będzie na usługodawcy, który świadczy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej reklamę internetową, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1) przychody usługodawcy bądź skonsolidowane przychody grupy podmiotów, do której należy usługodawca, bez względu na miejsce ich osiągnięcia, przekroczyły w roku obrotowym równowartość 750 000 000 euro;

2) przychody usługodawcy bądź skonsolidowane przychody grupy podmiotów, do której należy usługodawca, z tytułu świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej reklamy internetowej, przekroczyły w roku obrotowym równowartość 5 000 000 euro.

Stosownie do art. 22 projektu ustawy o dodatkowych przychodach Narodowego Funduszu Zdrowia, Narodowego Funduszu Ochrony Zabytków oraz utworzeniu Funduszu Wsparcia Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Obszarze Mediów, organem podatkowym będzie Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej. Podatnicy składek będą zobowiązani do ich samoobliczenia, a następnie wpłacania na rachunek organu:

– zaliczki na składkę za pierwsze półrocze w terminie do 25 lipca każdego roku i składki rocznej z uwzględnieniem zaliczki wpłaconej za pierwsze półroczne w terminie do 25 stycznia każdego roku z tytułu reklamy konwencjonalnej,

– za roczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25 lutego za rok poprzedni w przypadku składek z tytułu reklamy internetowej.

Ponadto ciążył będzie na nich obowiązek składania organowi deklaracji według określonego wzoru, który w drodze stosownego rozporządzenia określony zostanie przez Ministra Finansów, przy czym obowiązek ten nie powstanie, jeżeli przychody z tytułu reklamy konwencjonalnej ze świadczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uzyskane z tytułu nadawania reklamy w telewizji i w radiu, wyświetlania reklamy w kinie, umieszczania reklamy na nośniku zewnętrznym reklamy oraz zamieszczania reklamy w prasie, nie przekroczą kwot 1 000 000 zł z tytułu nadawania reklamy w telewizji i w radiu, wyświetlania reklamy w kinie oraz umieszczania reklamy na nośniku zewnętrznym reklamy bądź 15 000 000 zł z tytułu zamieszczania reklamy w prasie odpowiednio w półroczu lub w roku kalendarzowy.

Projekt ustawy zakłada wejście jej w życie z 1.7.2021 r.

Według informacji umieszczonej na stronie Ministerstwa Finansów szacuje się, że wpływy ze składki od reklam w 2022 r. mogą wynieść około 800 000 000 zł.