Zwiększamy dostępność mieszkań – Sejm uchwalił ustawę wprowadzającą Społeczne Agencje Najmu

„Proponowane rozwiązania przewidują narzędzia sprzyjające zaspokajaniu jednej z najważniejszych potrzeb każdego człowieka – potrzeby posiadania domu. Oferując gminom nowe instrumenty , umożliwiające rozszerzenie oferty mieszkań dostępnych np. dla młodych ludzi zakładających rodziny, możemy przyczynić się również do stworzenia przyjaznej przestrzeni dla rozwoju rodziny i zmniejszenia problemu demograficznego, a to jedno z większych wyzwań stojących teraz przed nami

– mówi wicepremier, minister rozwoju, pracy i technologii Jarosław Gowin.

Projektowany model SAN ma na celu łagodzenie niekorzystnego wpływu epidemii na rynek najmu. Społeczne agencje najmu to podmioty, które będą pośredniczyć pomiędzy właścicielami mieszkań na wynajem oraz osobami o średnich lub niższych dochodach, które chcą wynająć mieszkanie

– dodaje wiceminister rozwoju, pracy i technologii Anna Kornecka.

Tanie mieszkania na wynajem

Dzięki gwarancji terminowego uiszczania czynszu, stabilnego użytkowania i utrzymania mieszkań w dobrym stanie technicznym oraz zwolnieniom podatkowym dla właścicieli z tytułu umowy z SAN, społeczne agencje najmu będą mogły wydzierżawiać mieszkania poniżej stawek rynkowych. Pozwoli im to na wynajmowanie tych mieszkań osobom, które znajdują się w trudniejszej sytuacji życiowej i nie mogą sobie pozwolić na samodzielny najem lub zakup mieszkania. Dodatkowo najemcy mieszkań od SAN będą mogli ubiegać się o dopłaty do czynszu w ramach programu Mieszkanie na Start.

Model SAN pozwoli gminom zwiększyć ofertę mieszkaniową na swoim terenie bez konieczności ponoszenia przez nie wydatków na budowę mieszkań. Nawiązanie przez samorząd współpracy z SAN umożliwi bowiem wykorzystanie w tym celu istniejących już lokali, pozyskanych np. z komercyjnego rynku najmu. Działalność SAN może przyczynić się ponadto do zwiększenia bezpieczeństwa i stabilności obrotu mieszkaniami na wynajem, w tym, w kontekście wyzwań związanych z epidemią COVID-19, na rynku najmu krótkoterminowego oraz spadku liczby osób zainteresowanych najmem długoterminowym.

Istota rozwiązań zawartych w projekcie:

1. Projektowana ustawa określa w szczególności podmioty uprawnione do prowadzenia działalności SAN oraz zasady działania SAN-y będą specjalizować się w pozyskiwaniu mieszkań na rynku, głównie od osób fizycznych. Oferując długoletnią dzierżawę z gwarancją czynszu, będą mogły wynegocjować obniżenie stawki czynszu. Jak wskazują doświadczenia zagraniczne, obniżka może wynieść nawet ok. 20%. Dodatkową zachętą dla właścicieli do wydzierżawiania lokali od SAN są zaproponowane w projekcie zwolnienia podatkowe, w tym zwolnienie z podatku VAT.
2. Dzierżawione mieszkania będą mogły być wynajęte przez SAN osobom, których dochody lub sytuacja życiowa nie pozwalają na wynajem mieszkania na zasadach komercyjnych. Wiąże to SAN-y z realizacją polityki mieszkaniowej, szczególnie w skali lokalnej, stąd zawarte w projekcie ścisłe powiązanie działalności SAN z celami mieszkaniowymi samorządów gminnych oraz umożliwienie najemcom spełniającym ustawowe kryteria dochodowe ubiegania się o dopłaty do czynszu.
3. Na zasadach ogólnych SAN będą mogły rozszerzyć swoją działalność o usługi socjalne kierowane do najemców potrzebujących wsparcia w trudnej sytuacji życiowej lub stabilności niezbędnej do rozpoczęcia samodzielnego, dorosłego życia (usamodzielnianie wychowanków pieczy zastępczej, młode rodziny).
4. Funkcjonowanie SAN będzie się zatem wiązać z szeregiem korzyści społecznych, przestrzennych i finansowych. Dzięki ich działalności nastąpi zwiększenie dostępności mieszkań bez konieczności ponoszenia przez władze publiczne wydatków na budowę nowych obiektów (wskutek użytkowania mieszkań istniejących), co przełoży się na lepsze wykorzystanie istniejącej infrastruktury technicznej i społecznej. W konsekwencji zawierania wieloletnich umów z właścicielami mieszkań zwiększy się bezpieczeństwo i stabilność w ich używaniu, rozszerzy się tym samym oferta mieszkaniowa dla osób o niskich i średnich dochodach, dla których zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych na zasadach rynkowych stanowiłoby nadmierne obciążenie.

Źródło: Ministerstwo Rozwoju

Koniec oznaczenia MPP w jednolitych plikach kontrolnych

Obowiązek oznaczania dokumentów objętych mechanizmem podzielonej płatności symbolem “MPP” w jednolitych plikach kontrolnych został wprowadzony przez rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15.10.2021 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2019 r. poz. 1988, ze zm.; dalej: SzczegZakrDanDeklR).

Stosowanie oznaczenia “MPP” dotyczy jeszcze na chwilę obecną transakcji objętych obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności zarówno po stronie sprzedawcy zgodnie z § 10 ust. 4 pkt. 13 SzczegZakrDanDeklR jak i nabywcy na mocy § 11 ust. 2 pkt. 2 SzczegZakrDanDeklR.

Koniec oznaczenia “MPP” miałby nastąpić od 1.7.2021 r. co wynika z projektu rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 17.5.2021 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, a konkretnie z § 1 pkt. 1 lit. e tiret trzecie oraz z § 1 pkt. 2 lit. a projektu rozporządzenia.

Obowiązek ten budził wiele wątpliwości co do zastosowania w praktyce i to właśnie jest powodem planów jego usunięcia. Jak możemy przeczytać w uzasadnieniu projektu:

“W § 10 rozporządzenia ust. 4 uchylono pkt 13 w związku ze zgłaszanymi uwagami do oznaczania transakcji obowiązkiem stosowania mechanizmu podzielonej płatności w ewidencji sprzedaży. W związku z tym w JPK_VAT z deklaracją nie będzie się już stosowało oznaczenia „MPP”.”

Źródło: RCL

Za nami trzy lata z RODO

Trzy lata temu, kiedy zaczęto stosować RODO, pojawiało się wiele mitów czy absurdów dotyczących realizacji jego przepisów w praktyce. Tymczasem w Polsce regulacje dotyczące ochrony danych osobowych obowiązują od ponad 20 lat, a RODO nie zmieniło ich w sposób istotny. Rozporządzenie wprowadziło jednak pewne nowe rozwiązania, które przyczyniły się do podniesienia poziomu ochrony danych osobowych.

RODO zapewnia równowagę pomiędzy prawami przedsiębiorców a prawami osób, których dane dotyczą. Obywatele mają poczucie, że ich prywatność jest szanowana, a ich dane osobowe są przetwarzane zgodnie z prawem.

Wprowadzenie RODO stało się dobrą okazją do uporządkowania sfery związanej z przetwarzaniem danych osobowych zarówno w instytucjach publicznych, jak i prywatnych, a także w organizacjach pozarządowych czy Kościołach oraz związkach wyznaniowych. Jednak UODO niezmiennie przypomina, że to nie wystarczy i nie na tym wyłącznie polega „zgodność z RODO”. Rozporządzenie niejako wymusza podejście długofalowe i ciągłe dostosowanie procesów przetwarzania danych do nowych możliwości technologicznych oraz potrzeb wynikających z nowych zagrożeń.

Ponadto dbałość o ochronę wykorzystywanych danych osobowych ma przełożenie na budowanie zaufania między administratorami a odbiorcami ich usług czy towarów. Z tego powodu kwestia ochrony danych osobowych oraz zapewnienie bezpieczeństwa procesom ich przetwarzania ma szczególne znaczenie w dobie globalizacji i powszechnego dostępu do Internetu.

Praktyka pokazała, że świadomość obywateli, administratorów i inspektorów ochrony danych jest coraz większa.

Sprawniej zarządzać, skuteczniej chronić

Doświadczenia zebrane od 25 maja 2018 roku, gdy rozpoczęliśmy stosowanie RODO, wskazały na konieczność wprowadzenia wielu zmian. Jedną z nich była zmiana organizacyjna, jaka dokonała się w UODO, aby stać się organem bliższym obywatelom i działać skuteczniej.

Odkąd stosujemy RODO wzrosła liczba skarg na administratorów. W 2017 roku, czyli jeszcze przed RODO, było ich około 2,9 tys., a już rok później złożono ich ponad 5,5 tys. Rok 2019 to nieco ponad 9,3 tys. skarg. W roku 2020, co prawda liczba skarg zmalała, jednak nadal utrzymywała się wysoko – 6,4 tys.

Ze względu na lawinowo rosnącą liczbę skarg konieczne było zmodyfikowanie struktury, by usprawnić działania Urzędu. Chcąc zwiększyć efektywność prowadzonych postępowań, utworzono Departament Skarg, którego pracownicy skupili się wyłącznie na rozpatrywaniu skarg obywateli. Działanie to jest jednym z głównych zadań organu nadzorczego.

Równie kluczowa dla organu nadzoru jest obsługa zgłaszanych przez administratorów naruszeń ochrony danych osobowych i przeprowadzanie kontroli u administratorów. Dlatego zadania w tym zakresie powierzono Departamentowi Kontroli i Naruszeń.

W 2019 roku UODO otrzymał ponad 6 tys. zgłoszeń naruszeń. W całym 2020 roku wpłynęło ich łącznie ponad 7,5 tys., na co wpływ miało przeorganizowanie działalności administratorów, którzy na skutek pandemii niejednokrotnie musieli rozpocząć prace w trybie zdalnym oraz dostarczać towary i usługi za pośrednictwem Internetu.

Ponadto w minionych trzech latach odnotować należy znaczny wzrost liczby wpływających do UODO pytań prawnych dotyczących stosowania RODO, jak i zgłoszeń naruszeń ochrony danych, dokonywanych przez administratorów. To świadczy o tym, że administratorzy danych osobowych, inspektorzy ochrony danych, jak i sami obywatele bardzo szybko identyfikują problemy i oczekują wskazówek.

Uważność i wiedza niezbędne na co dzień, by chronić dane

Dla UODO istotna jest edukacja społeczeństwa na temat przepisów o ochronie danych osobowych i kształtowanie świadomości w tym zakresie. Jednym z działań w tej dziedzinie jest realizowany z powodzeniem od 2009 roku program edukacyjny „Twoje dane – Twoja sprawa”. W ramach programu koordynatorzy uczą dzieci, czym jest prywatność, anonimowość, zasady ochrony danych i jak na co dzień dbać o bezpieczeństwo danych. Jesteśmy przekonani, że takie działania edukacyjne zaprocentują w przyszłości.

Ponieważ działania edukacyjne UODO mają na celu podnoszenie wiedzy na temat ochrony danych osobowych, to propagowaniu tej idei sprzyjają także liczne komentarze, komunikaty prasowe, poradniki czy wytyczne, które są dostępne na stronie internetowej – www.uodo.gov.pl. Materiały te stanowią cenne źródło informacji dotyczące ochrony danych osobowych.

Wiele wątpliwości Urząd stara się rozwiewać na bieżąco. Odpowiedzi na zadawane pytania można znaleźć nie tylko na stronie internetowej UODO, ale w specjalnym biuletynie „Newsletter UODO dla IOD”. Skuteczne informowanie obywateli na temat przysługujących im praw to działanie m.in. infolinii UODO, dzięki której kilkadziesiąt osób dziennie zasięga porad w zakresie ochrony swoich danych.

Na przestrzeni trzech lat odnotowano w mediach wzrost liczby publikacji nt. działalności organu nadzorczego, wzrosła liczba opracowanych materiałów dla dziennikarzy. Uwagę mediów zwróciły opublikowane na stronie www.uodo.gov.pl teksty problemowe i poradnikowe, zwłaszcza te, które zawierały wskazówki lub rekomendacje Prezesa UODO, jak należy stosować RODO i dbać o bezpieczeństwo danych osobowych. Opinia publiczna z dużą uwagą śledziła zwłaszcza informacje dotyczące administracyjnych kar pieniężnych. Biorąc pod uwagę rolę informacji we współczesnym świecie, konieczność upowszechniania wiedzy o ochronie danych osobowych, w nowej strukturze UODO powstał Departament Komunikacji Społecznej. Wraz ze zmianą struktury organizacyjnej UODO uzyskało nowe logo, które oddaje obecny charakter Urzędu.

Wzmocnieniem ww. działań były (i nadal pozostają) wydarzenia, takie jak szkolenia, webinaria czy konferencje, które w minionych trzech latach zorganizowało UODO. Ponadto eksperci UODO byli obecni na wielu kluczowych wydarzeniach branżowych lub zabierali głos w sprawach istotnych dla systemu ochrony danych. Także w najbliższym czasie wezmą udział w wydarzeniach zorganizowanych przez UODO lub nad którymi Urząd objął patronat, podczas których podsumują trzylecie stosowania RODO.

Będą to następujące wydarzenia:

1. Konferencja pt. „RODO w sektorze medycznym – gdzie jesteśmy, dokąd zmierzamy – Edycja III”, która odbędzie się w formule online 25 maja 2021 r.

Konferencja organizowana jest w ramach cyklu „RODO w zdrowiu”, podczas którego zaprezentowane będą zagadnienia związane z bezpieczeństwem danych medycznych w środowisku cyfrowym. Podczas tego wydarzenia zostanie przedstawiony „Kodeks postępowania dla sektora ochrony zdrowia”, pozytywnie zaopiniowany przez Prezesa UODO. W konferencji pt. „Kodeks branżowy, gdzie jesteśmy, dokąd zmierzamy?” oraz w panelu dyskusyjnym poświęconym trzeciej rocznicy obowiązywania RODO, wystąpi przedstawiciel UODO.

2. Webinarium prezentujące raport z badań wraz z debatą ekspertów „Zagrożenia dla bezpieczeństwa i ochrony danych zdaniem Polaków”, które odbędzie się w formule online 28 maja 2021 r.

Podczas webinarium zostaną zaprezentowane wnioski z badania dotyczącego ochrony danych osobowych w czasie pandemii, które odnoszą się do zagadnień cyberbezpieczeństwa i zostały zebrane w postaci raportu. Ponadto w debacie nt. zagrożeń dla bezpieczeństwa i ochrony danych zdaniem Polaków po trzech latach obowiązywania RODO wezmą udział eksperci z zakresu ochrony danych osobowych.Organizatorem wydarzenia jest Urząd Ochrony Danych Osobowych.

3. Konferencja „AI w zdrowiu”, odbędzie się w formule online 8 czerwca 2021 r.

Konferencja jest pierwszym ogólnopolskim wydarzeniem dedykowanym wyłącznie sztucznej inteligencji w sektorze zdrowia i zmianom technologicznym w obszarze AI, które mają wpływ na system ochrony zdrowia, rozwój badań naukowych i opiekę nad pacjentem.

W panelu dyskusyjnym pt. „Po co krajom strategia AI w zdrowiu”, wystąpi przedstawiciel UODO, który przedstawi najważniejsze wyzwania, jakie z punktu widzenia przepisów RODO stoją przed sektorem medycznym w związku z gwałtownym rozwojem technologii AI.

4. Webinarium „Zgłaszanie naruszeń ochrony danych osobowych w praktyce”, odbędzie się w formule online 9 czerwca 2021 r. Organizatorem wydarzenia jest Urząd Ochrony Danych Osobowych.

Eksperci UODO przedstawią praktyczne aspekty tego zagadnienia w oparciu o przypadek zaszyfrowania danych złośliwym oprogramowaniem typu ransomware oraz omówią kluczowe zagadnienia związane z ochroną danych osobowych przed atakami cyfrowych wirusów. Zapowiadany wykład jest adresowany nie tylko do informatyków lub specjalistów branży IT, ale i do przeciętnego użytkownika nowych technologii.

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/2059

Obniżka czynszów w galeriach po I czytaniu w Sejmie – KOPIA

Zmiany mają uregulować sytuację między podmiotami udostępniającymi powierzchnię handlową i właścicielami sklepów w dynamicznie zmieniającej się sytuacji epidemicznej. Od momentu wejścia w życie nowego przepisu art. art. 15ze1 w okresach obowiązywania zakazu handlu świadczenia z tytułu używania powierzchni handlowej na podstawie umowy najmu (lub innej podobnej) ulegają obniżeniu do 20 proc. wysokości świadczeń z tego tytułu. Mowa tu o świadczeniach należnych udostępniającemu na podstawie umowy zawartej przed 14 marca 2020 r. Przez trzy miesiące po uchyleniu takiego zakazu świadczenia będą zmniejszone o 50 proc. Pozostałe zapisy umowy nadal mają wiązać obie strony.

Regulacja będzie mieć zastosowanie do wszystkich kolejnych okresów obowiązywania zakazu (od dnia wejścia w życie nowelizacji), bo jak zauważają autorzy projektu, dynamiczna sytuacja epidemiczna może wymagać reagowania na bieżąco. Nowe zasady będą mieć zastosowanie do umów, zawieranych przed 14.3.2020 roku, czyli przed dniem, w którym wprowadzono stan zagrożenia epidemicznego.

Projekt przewiduje też, że strona niezadowolona z wysokości obniżki będzie mogła wnieść sprawę do sądu, który po rozważeniu interesów stron i zgodnie z zasadami współżycia społecznego, może:

Jeżeli już wcześniej najemca złożył ofertę przedłużenia obowiązywania umowy, to będzie miał 14 dni od dnia wejścia w życie nowelizacji na złożenie oświadczenia woli o cofnięciu tej oferty. W takim wypadku do zawartej przez niego umowy będą miały zastosowanie nowe przepisy art. 15ze1.

Oświadczenie wywoła skutki od dnia jego złożenia. Jeśli uprawniony nie cofnie oferty, to będzie ona nadal wiązać na wcześniejszych zasadach.

Pracodawca zweryfikuje czy pracownik jest pod wpływem alkoholu

Projekt ustawy przewiduje, że każdy pracodawca będzie mógł dokonać kontrolę na obecność alkoholu lub środków działających podobnie do alkoholu. Jest to możliwość z jakiej będą mogli oni skorzystać w dowolnym momencie i w stosunku do dowolnej osoby zatrudnionej. Propozycja rządu przewiduje, że jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia ochrony życia i zdrowia pracowników lub innych osób lub ochrony mienia pracodawcy, pracodawca może wprowadzić kontrolę trzeźwości pracowników, co oznacza, że ustawa wprost przewiduje w jakich sytuacjach tego rodzaju kontrola może zostać przeprowadzona.

Pracodawca będzie mógł sprawdzać trzeźwość pracowników

Zgodnie z założeniami pracodawca może kontrolować i prowadzić badania na obecność alkoholu lub narkotyków, a nie ich zawartości w organizmie pracownika. Pracodawca będzie mógł przeprowadzać kontrolę przy użyciu metod niewymagających badania laboratoryjnego. Dopuszcza się̨ badanie krwi jako następstwo badania przeprowadzonego metodą, o której mowa powyżej, albo jeżeli nie ma możliwości wykorzystania tej metody. Zabiegu pobrania krwi musi jednak dokonać osoba posiadająca odpowiednie kwalifikacje zawodowe w tym zakresie np. pielęgniarka. Taki sposób przeprowadzenia badania zapewni jak najmniejszą ingerencję w dobra osobiste pracownika. W projekcie nie wskazano wprost jakie metody badań może stosować pracodawca. Kontrola trzeźwości, nie może naruszać godności oraz innych dóbr osobistych pracownika.

Informowanie pracowników

Grupę̨ lub grupy pracowników objętych kontrolą trzeźwości, metodę̨ kontroli oraz sposób jej przeprowadzenia ustala się̨ w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy. Pracodawca informuje pracowników o wprowadzeniu kontroli trzeźwości w sposób przyjęty u danego pracodawcy, nie później niż̇ 2 tygodnie przed rozpoczęciem jej przeprowadzania. W związku z tym nie będzie możliwe prowadzenie takich kontroli bez wcześniejszego poinformowania pracowników, że tego rodzaju działanie może zostać podjęte. W momencie zatrudnienia nowego pracownika pracodawca przed jego dopuszczeniem do pracy przekazuje mu w formie pisemnej informacje, że może zostać poddany takiej kontroli.

Obowiązek pracodawcy niedopuszczenia pracownika nietrzeźwego do pracy

W analizowanym projekcie ustawy uregulowano obowiązek pracodawcy niedopuszczenia pracownika do pracy, jeżeli kontrola wykaże obecność alkoholu w organizmie pracownika, wskazującą na stan po użyciu alkoholu lub obecność środka działającego podobnie do alkoholu w organizmie pracownika.

Możliwa kontrola również osób współpracujących

Projekt ustawy przewiduje, że pracodawca będzie mógł kontrolować na obecność alkoholu bądź innych substancji poza pracownikami również osoby fizyczne świadczące pracę na podstawie innej niż stosunek pracy oraz osoby fizyczne prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą. W związku z tym, nie tylko pracownicy muszą się przygotować na tego rodzaju kontrolę.

Okres przechowywania danych o nietrzeźwości pracownika

Zgodnie z zaprezentowanym projektem ustawy informację, wskazującą na obecność alkoholu w organizmie pracownika, pracodawca przetwarza wyłącznie do celów, dla których została zebrana i przechowuje w aktach osobowych pracownika przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy od dnia jej zebrania. W przypadku zastosowania kary upomnienia, kary nagany lub kary pieniężnej informację, o której mowa powyżej pracodawca przechowuje w aktach osobowych pracownika do czasu uznania kary za niebyłą.

Przewidywane terminy

Projekt jest obecnie konsultowany, co oznacza, że są szanse, żeby jeszcze na lipcowym posiedzeniu sejmu został uchwalony. Jeżeli tak się stanie, to jesienią projekt wejdzie w życie.

Uchwała NSA w sprawie podatku z wynajmu

Rozpatrywany problem

Zgodnie z przepisami prawa podatkowego osoby fizyczne prowadzące najem nieruchomości mogą go rozliczać:

O ile przy posiadaniu jednej nieruchomości nie powinien wystąpić problem z zakwalifikowaniem przychodów z najmu do właściwego źródła dochodów, to trudniej jest tego dokonać przy posiadaniu większej ilości nieruchomości oraz w zależności od tego w jaki sposób zostały nabyte i w jaki sposób są wynajmowane.

Dotychczasowe stanowisko organów podatkowych i sądów administracyjnych

Do tej pory tak naprawdę każda sytuacja była rozpatrywana indywidualnie i to od konkretnego stanu faktycznego zależało zaliczenie przychodów z najmu do osiąganych w ramach działalności gospodarczej. Dodatkowo organy podatkowe interpretowały często wynajem kilku mieszkań za prowadzenie działalności gospodarczej, mimo że podatnik nie prowadził działalności, a nieruchomości wchodziły wyłącznie w skład majątku prywatnego.

Podatnikom prowadzącym wynajem większej ilości mieszkań nie będących składnikami majątku firmy organy podatkowe oraz sądy zarzucały, że prowadzone przez nich czynności świadczą o prowadzeniu działalności gospodarczej, ponieważ zgodnie z art. 5a pkt. 6 lit. c PDOFizU jest to działalność prowadzona we własnym imieniu oraz w sposób zorganizowany i ciągły. Z tego z kolei organy podatkowe i sądy wywodziły wniosek, że skoro działania podatnika spełniają przesłanki do uznania wynajmu za działalność gospodarczą, to wynajmowany majątek jest majątkiem związanym z działalnością gospodarczą i najem należy uznać za przychody z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt. 11 PDOFizU.

Takie stanowisko można znaleźć między innymi w:

Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 24.2.2021 r. I SA/Gl 1242/20

“Opisany wynajem lokali to w istocie szereg cyklicznych, powtarzalnych, podejmowanych w sposób zorganizowany i ciągły czynności w celach zarobkowych. Nie budzi więc wątpliwości założenie, że towarzyszyła temu chęć uzyskiwania ciągłego dochodu z tej inwestycji. Dlatego też posiadane lokale mieszkalne i użytkowe, są składnikami majątku związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą polegającą na ich wynajmie, nawet jeśli nie dokonano jej rejestracji.”

Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4.4.2014 r. II FSK 1092/12

“W myśl art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: (1) prowadzenie jej w celu osiągnięcia dochodu, (2) wykonywanie w sposób ciągły, (3) prowadzenie w sposób zorganizowany. W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 u.p.d.o.f. przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Ustawodawca przyjął uniwersalną definicję pozarolniczej działalności gospodarczej. Dla uzyskiwania przychodów z tego źródła nie jest konieczne, aby podatnik miał status przedsiębiorcy.”

Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13.9.2017 r. 0114-KDIP3-1.4011.246.2017.1.KS1

“Mając na względzie powołane przepisy prawa podatkowego oraz zaprezentowany opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzić jednoznacznie należy, że przychody z opisanego we wniosku najmu lokali mieszkalnych – nie mogą stanowić źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter prowadzonego najmu, podejmowane czynności wypełniać będą przesłanki zawarte w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przychody uzyskiwane z tytułu najmu, należy zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. pozarolniczej działalności gospodarczej…”

Jednakże można także spotkać się z odmiennym stanowiskiem w wyrokach sądów administracyjnych, korzystniejszym dla podatników. Sądy wskazały, że aby przychody z najmu za uzyskane z działalności gospodarczej, to w pierwszej kolejności wynajmowany składnik majątku musi być zaliczony do składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Takie stanowisko można znaleźć między innymi w:

Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21.4.2017 r. II FSK 845/15

“Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, przytoczoną zresztą przez Podatniczkę w odpowiedzi na skargę kasacyjną, jeżeli nawet działalność podatnika wykonywana jest zarobkowo, w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu, na własny lub cudzy rachunek, z której podatnik osiąga przychody, które jednocześnie odpowiadają opisowi przychodów z innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodu i nie zostały zaliczone w sposób jednoznaczny do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, to przychody te stanowią przychód z tego innego źródła, w tym przypadku z najmu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f.”

Wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 17.7.2014 r. I SA/Gl 759/14

“Jak więc wyżej wskazano kryterium zakwalifikowania najmu do określonego źródła przychodu jest jego przedmiot, który stanowi bądź nie stanowi składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Analizując w tym aspekcie art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. należy dojść do wniosku, że aby uznać określoną działalność podatnika za działalność gospodarczą, trzeba w pierwszej kolejności dokonać ustaleń, czy działalność ta nie jest zaliczona do innego źródła przychodu, wymienionego w pkt 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, lub 9 ust. 1 art. 10 u.p.d.o.f. Taką kolejność postępowania nakazuje, zdaniem Sądu, zarówno treść powołanego przepisu, posługującego się pojęciem „za wyjątkiem”, jak i reguła derogacyjna, dająca pierwszeństwo przepisom o charakterze szczegółowym przed ogólnymi.”

Co wnosi uchwała NSA?

Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego została podjęta na wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców z 8.1.2021 r. nr WIP.2652.2020.KKB. W piśmie skierowanym do NSA rzecznik zadał pytanie „Czy w świetle przepisu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.) o zakwalifikowaniu przychodów z najmu składników majątkowych niezwiązanych z działalnością gospodarczą do wymienionego w tym przepisie źródła przychodów decydują kryteria przedmiotowe czy też zamiar (decyzja) podatnika?”

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że przychody z najmu oraz z innych umów o podobnym charakterze są zaliczane do źródeł przychodu wspomnianych w art. 10 ust. 1 pkt. 6 PDOFizU, chyba że wynajmowany składnik majątku należy do składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Sąd poruszył tutaj kwestię wspomnianą w art. 5a pkt. 6 lit c PDOFizU, który mówi, że aby uznać przychody za uzyskane z działalności gospodarczej uzyskane przychody nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 PDOFiz. Natomiast przychody te należałoby uznać za wymienione w art. 10 ust. 1 pkt. 6 PDOFizU ponieważ wynajmowane są składniki majątku niezwiązane z działalnością gospodarczą. Dodatkowo zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt. 11 PDOFizU aby uznać przychodu z najmu za uzyskane z działalności gospodarczej, to wynajmowany składnik majątku powinien stanowić składnik majątku związany z działalnością gospodarczą.

Uchwała może być przełomem w sprawach dotyczących najmu i znacznie uprościć rozróżnianie, kiedy mamy do czynienia z najmem prywatnym, a kiedy z prowadzonym w ramach działalności gospodarczej. Jednak na obecną chwilę znamy tylko sentencję uchwały i pozostaje nam czekać na opublikowanie na uzasadnienia, aby móc zapoznać się z pełną argumentacją sądu.

Jaka przyszłość czeka Polskę w perspektywie kilkudziesięciu lat na europejskim rynku cyfrowym?

Przedstawione scenariusze w dużej mierze zostały oparte na zagadnieniach globalnych, które nie są zależne od nas. W raporcie „Foresight cyfrowy 2035. 12 scenariuszy dla Polski” wskazano na dwa główne czynniki, które zadecydują o pozycji Polski i polskich firm w przyszłości. Jednym z wymienionych czynników jest rywalizacja pomiędzy USA a Chinami i tzw. wojna handlowa. Drugim ważnym czynnikiem jest poziom zaufania do państwa.

Zależnie od ich poziomów, Polska może pozostać rynkiem, którego najważniejszym walorem są niskie koszty zatrudnienia i niskie ceny usług. Albo ma szanse stać się siedzibą głównych innowacyjności oraz częścią nowych wspólnych standardów cyberbezpieczeństwa.

Najbardziej pozytywny scenariusz zakłada, że polskie firmy, dzięki wzmacnianiu konkurencyjności europejskich firm i wyznaczeniu przez Unię Europejską globalnych standardów w obszarze technologii, staną się poważnymi graczami w obszarze e-gospodarki. Będzie to możliwe m.in. poprzez wprowadzenie barier, które ograniczą możliwość wejścia na rynek unijny firm spoza Unii oraz dalszy rozwój regulacji chroniących dane osobowe.

„Wszystkie pozytywne scenariusze rozwoju cyfryzacji w Polsce łączy występowanie sprzężenia zwrotnego między zaufaniem do państwa, skuteczną kontrolą największych firm technologicznych i budową efektywnych, cyfrowych usług publicznych”.

Najgorszy, zdaniem ekspertów, scenariusz to powrót do niekontrolowanej globalizacji, w której duże międzynarodowe korporacje, szczególnie technologiczne, pozostają poza jakimkolwiek nadzorem. W takim wypadku umocnią się monopoliści tacy jak Amazon czy Alibaba, którzy jeszcze bardziej zaangażują się w przejmowanie nawet najmniejszych potencjalnych konkurentów. W tej sytuacji gospodarka Polski ograniczy się do dalszego świadczenia usług outsourcingu i odejdzie od ambitnych technologicznych planów.

„Wspólnym mianownikiem scenariuszy wyraźnie negatywnych jest odwrócenie się obywateli od państwa i oparcie na usługach oferowanych przez największe firmy i tworzonych przez nie regulaminach. Ta negatywna sytuacja z jednej strony wyostrza braki po stronie administracji, podminowując i tak ograniczone zaufanie do państwa, z drugiej prowadzi do kontroli w ogromnym stopniu sprawowanej przez firmy technologiczne nad życiem poszczególnych osób. Władza Big Tech (największych, globalnych firm technologicznych) jest umacniana z jednej strony kontrolą nad dostępem do informacji (niską ich jakością, ograniczeniami w dostępie do niewygodnych wiadomości), a z drugiej coraz większymi zyskami właścicieli kapitału, wynikającymi z rozwoju technologii i sztucznej inteligencji”.

Jak wynika z analizy Polskiego Instytutu Ekonomicznego niezbędna jest współpraca publiczno-prywatna by ograniczyć monopolizację rynku, a w przyszłości odwrócić ten trend. Prawodawstwo powinno podążyć w kierunku umocnienia pozycji firm unijnych na rynku technologicznym oraz wypracowania globalnych standardów ochrony danych na poziomie przyjętym przez Unię Europejską. Obecnie Unia Europejska podejmuje działania, które zmierzają do zmniejszenia roli gigantów technologicznych na rynku wewnętrznym i lepszym umocowaniu pozycji firm powstających w Unii.

W związku z wybuchem pandemii Covid˗19, autorzy raportu postanowili zaktualizować swój raport w oparciu o badania przeprowadzone pod koniec 2020 r. wśród 42 ekspertów. Badano w jaki sposób pandemia wpłynęła na przyspieszenie lub opóźnienie niektórych procesów. Wynik przeprowadzonych badań wykazał, że eksperci spodziewają się przyspieszenia w rozwoju walki z cyberzagrożeniami i zwiększenia jej skuteczności, które mają ogromne znaczenie dla rozwoju m.in. gospodarczego, tak samo jak państwa.

Obecnie ponad 93% ekspertów twierdzi, że skuteczna walka z cyberzagrożeniami będzie mieć istotny wpływ na rozwój Polski. Podczas gdy, przed pandemią takie przekonanie wyraziło jedynie 80% ekspertów. To dowodzi jak ważne dla każdego przedsiębiorstwa powinno być wprowadzenie odpowiednich zabezpieczeń, które zminimalizują efekt takich zagrożeń, jeśli nie jest możliwe ich całkowite wyeliminowanie.

Jak stwierdzono w raporcie „wykorzystanie technologii cyfrowych, w tym łączności za pośrednictwem szybkich sieci telekomunikacyjnych, jest obecnie warunkiem zasadniczej poprawy sytuacji w każdym obszarze gospodarki. Wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych jest szczególnie istotne dla rozwoju: e-państwa, inteligentnego systemu transportowego, w tym rozwoju systemów pojazdów autonomicznych, inteligentnej sieci energetycznej, niezawodnej komunikacji w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa państwa i klęsk żywiołowych, bezpieczeństwa finansów publicznych, w tym efektywnej administracji skarbowej”.

Eksperci przewidują, że „za bardziej znaczący dla rozwoju społeczno-gospodarczego kraju eksperci uznali wzrost udziału wyrobów wysokiej techniki w polskim eksporcie przekraczającym średnią unijną niż rozwój technologii ICT, które skutecznie ograniczą szarą strefę. Jednak, według opinii ekspertów, zdecydowanie większe szanse na realizację ma rozwój technologii informacyjnych i komunikacyjnych, mogących ograniczyć szarą strefę w Polsce niż osiągnięcie udziału wyrobów wysokiej techniki w polskim eksporcie na poziomie przekraczającym średnią unijną. Wyniki badania PIE dowodzą, że zmiany wywołane przez pandemię COVID˗19 przyspieszyły w przedsiębiorstwach odkładane latami decyzje dotyczące transformacji cyfrowej. Przed lockdownem 74%. firm nie inwestowało w nowe technologie informacyjne i komunikacyjne, a podczas pandemii wykorzystuje je już ponad 90%. Wprowadzono w większym zakresie elektroniczny obieg dokumentów oraz systemy informatyczne do zarządzania przedsiębiorstwem (Dębkowska, i in., 2020), które sprzyjają ograniczaniu szarej strefy. Tymczasem w przypadku dążenia do osiągnięcia udziału wyrobów wysokiej techniki w polskim eksporcie większego niż średnia unijna, należy odnotować szereg czynników spowalniających. Są to: niski poziom nakładów na B+R, wysokie koszty wdrożeń technologii innowacyjnych oraz wysokie i rosnące ryzyko działalności gospodarczej”.

Źródła: https://pie.net.pl/wp-content/uploads/2021/03/PIE_Raport-Foresight-Polska-2035.pdf

https://pie.net.pl/wp-content/uploads/2021/05/PIE-Raport_Foresight_cyfrowy.pdf

Emerytury stażowe. Obywatelski projekt ustawy

Projekt ustawy przygotowany przez NSZZ „Solidarność”, przewiduje nowy warunek, którego spełnienie da możliwość osobie pracującej do przejścia na emeryturę – staż pracy. W przypadku kobiet wymagane będzie posiadanie 35-letniego okresu składkowego a w przypadku mężczyzn 40 letniego okresu składkowego pracy. Ponadto każda osoba, która będzie chciała przejść na emeryturę będzie musiała mieć uzbierany kapitał w ZUS w takiej wysokości, żeby uzyskać emeryturę minimalną (obecnie emerytura minimalna – od 1.3.2021 r. – wynosi 1250 zł i 88 gr brutto).

W przedstawionym projekcie jest wskazane, że każdy kto będzie miał spełniony staż pracy odpowiedni dla swojej płci i zgromadzi kapitał niezbędny do wypłaty emerytury minimalnej będzie mógł bez względu na swój wiek przejść na emeryturę. Jedną z różnic w stosunku do wcześniejszych propozycji jest to, że wystarczy posiadać kapitał niezbędny do emerytury minimalnej a nie 120% minimalnej emerytury. Co oznacza, że emerytury stażowe w wielu sytuacjach będą bardzo niskie. Biorąc pod uwagę przede wszystkim niski wiek, w którym taka osoba będzie przechodziła na emeryturę.

Emerytury stażowe to jak widzimy w opisanym przykładzie przede wszystkim obniżenie wieku emerytalnego (np. o 7 lat w powyższych przypadkach). Co jest sprzeczne z kierunkami w jakich zmierzają inne kraje, czyli podnoszenie wieku emerytalnego. Emerytura stażowa mogłaby zostać wprowadzona przy stażu pracy na poziomie 45/47 lat dla obu płci. Nie ma powodu, żeby różnicować wiek, szczególnie, że emerytury kobiet są średnio niższe o 1000 zł od emerytur mężczyzn.

Jeżeli Solidarności uda się zebrać 100 tys. podpisów pod tym projektem to trafi on do Sejmu i powinien być dalej procedowany.

Od 3.6.2021 r. nowe przepisy unijne ws. przewożenia pieniędzy przez granicę

Rozporządzenie 2018/1672 rozszerza obowiązki osób przemieszczających środki pieniężne przez granicę i obszary kontroli przeprowadzanych przez służby graniczne. Dotyczy to przepływu środków pieniężnych w transporcie, na przykład pieniędzy wwożonych do Unii lub wywożonych z Unii w przesyłkach pocztowych, kurierskich, cargo lub ładunkach kontenerowych. Rozszerzono także definicję środków pieniężnych o towary używane jako wysoce płynne środki przechowywania wartości i karty przedpłacone.

Osoba, która przewozi co najmniej 10 000 euro, wjeżdżając do Unii lub wyjeżdżając z niej, musi złożyć deklarację tych środków właściwym organom celnym Służby Celno-Skarbowej lub organom Straży Granicznej. Środek lokomocji nie ma tu żadnego znaczenia.

Jak zgłosić przewóz pieniędzy

W przypadku, gdy pieniądze w transporcie w wysokości co najmniej 10 000 euro są wwożone do Unii lub wywożone z Unii:

Źródło: Ministerstwo Finansów

Polski Ład. Cyfryzacja mało ambitna

Komentarz Aleksandry Musielak, ekspertki ds. cyfryzacji Konfederacji Lewiatan
Program zapowiada zapewnienie każdemu gospodarstwu domowemu do 2024 roku dostępu do szerokopasmowego internetu z możliwością modernizacji do prędkości dostępnej w gigabitach na sekundę. Ma również powstać system pozwalający załatwić zdalnie takie sprawy, jak wizyta w urzędzie lub osobisty odbiór listu poleconego. Rząd obiecuje też zwolnienie z opłaty skarbowej tych, którzy zdecydują się na realizowanie usługi publicznej w formie cyfrowej. To skromna, mało ambitna propozycja, brakuje nowych pomysłów.

Dostęp do szerokopasmowego internetu
Cieszymy się, że zapewnienie szybkiego dostępu do Internetu jest priorytetem w obszarze Cyber Polska 2025, bo to warunek sine qua non rozwoju nowych usług (inteligentne parkingi, optymalizacja ruchu pojazdów, inteligentne oświetlenie, rozwój gamingu), zapewnienia dobrej jakości już funkcjonujących usług (zdrowie, edukacja, praca zdalna). Szybki internet wiąże się z wyższą produktywnością i szybszym tempem rozwoju kraju, a przez to sprzyja przyspieszeniu odbudowy gospodarki po pandemii. Minusem jest brak szczegółów. Ten postulat nie jest nowy. Rząd i tak musi go zrealizować, różnica jest tylko taka, że dzięki dodatkowym środkom z Krajowego Planu Odbudowy możemy mówić o większym impulsie inwestycyjnym. Nie wiadomo, jakie warunki muszą być spełnione, by szybki dostęp do internetu się ziścił. A należą do nich: przewidywalność otoczenia regulacyjnego, bezwzględne zapewnienie konkurencyjności na rynku telekomunikacyjnym. Najbardziej brakuje jednak odniesienia do źródła finansowania szybkich sieci.

E-doręczenia
Ustawa o e-doręczeniach została uchwalona w listopadzie 2020 r., po niemal czterech latach prac koncepcyjnych i legislacyjnych. Umieszczenie jej w wykazie postulatów Polskiego Ładu trudno uznać za nowość.
Opowiadamy się za stworzeniem i rozwojem e-doręczeń, uznając je za rozwiązanie bardzo potrzebne i zwiększające efektywność komunikacji na linii przedsiębiorca i obywatel a administracja publiczna. Ale postulat jest wsteczny – projekt jest w trakcie realizacji (wchodzi w drogę wdrożenia). Obawy budzi szczególnie wzmocnienie monopolu Poczty Polskiej SA – realizującej e-doręczenia, a także jej wsparcie finansowe w tym zakresie, które może pozostawać w niezgodności z unijną dyrektywą pocztową.

Zniesienie opłaty skarbowej za usługi cyfrowe
Beneficjentami zniesienia opłaty skarbowej za usługi cyfrowe mają być wyłącznie obywatele. To postulat do zaaprobowania tylko wówczas, gdy zostaną nim objęci również przedsiębiorcy (np. w formie 50% bonifikaty opłaty pobieranej od przedsiębiorcy). Propozycja obniżenia opłaty może się stać elementem zachęty do zintensyfikowania kontaktów przedsiębiorców z urzędem drogą elektroniczną (co zwiększa szybkość i ekonomiczność komunikacji i przekłada się na szybkość m.in. procesów inwestycyjnych).

Cyberbezpieczeństwo
Na plus należy zaliczyć pomysł znacznego zwiększenia społecznej świadomości na temat cyberzagrożeń oraz stworzenie kompleksowej strategii obrony przed nimi oraz włączenie cyberbezpieczeństwa do programu dydaktycznego w szkołach i na uczelniach (na ten cel brakowało środków w budżecie państwa). Zgodne z oczekiwaniami rynku jest również wzmocnienie narodowego systemu cyberbezpieczeństwa (wyższe kary za cyberprzestępstwa, a także lepsza identyfikacja nowych zagrożeń), w tym wsparcie samorządów w walce z cyberbniebezpieczeństwami.

Inne postulaty
Za nowe i przyszłościowe należy uznać dwa postulaty – rozwoju Satelitarnego Systemu Obserwacji – szansa na samodzielny potencjał satelitarny Ziemi oraz włączenie do zasobów superkomputerów pozwalających na obliczenia wielkiej wydajności.
Wprowadzenie domyślności cyfrowej usług publicznych, integracja e-tożsamości (jedno miejsce logowania i dostępu do e-usług dla wszystkich obywateli), czy powiększenie portfolio dokumentów w aplikacji mObywatel to krok w dobrym kierunku. Jedyne zastrzeżenie jest takie, że domyślność cyfrowa powinna była zostać już dawno zaimplementowana – mimo szumnych zapowiedzi rząd nie wpisał tego projektu do wykazu swoich prac.

Źródło: Konfederacja Lewiatan