Przychody małżonka a ulga dla klasy średniej

Opis sytuacji: Pracownik rocznie osiągnie przychód powyżej 150 tys./rocznie, a małżonka 40 tys./rocznie. Małżeństwo rozlicza się wspólnie. Przy obliczaniu wynagrodzeń nie stosowano ulgi dla klasy średniej. Czy we wspólnym rozliczeniu podatkowym małżeństwo uzyska prawo do ulgi dla klasy średniej, jeżeli średnia z ich przychodów będzie mieściła się w granicach ulgi? Czy prawo do ulgi dla klasy średniej przysługuje indywidualnie pracownikowi jeżeli jego przychody znajdują się w przedziale 5701 zł – 11.141 zł i nie ma tutaj znaczenia wspólne rozliczenie z małżonkiem? Czy przychody małżonka z którym pracownicy rozliczają się wspólnie mają jakikolwiek wpływ na stosowanie ulgi dla klasy średniej?

 

Jak wynika z art. 26 ust. ust. 4c PDOFizU w przypadku złożenia przez małżonków wspólnego rozliczenia rocznego każdy z małżonków może odliczyć ulgę dla pracowników lub podatników osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej obliczoną według wzoru, o którym mowa w art. 26 ust. 4a PDOFizU (tzw. ulgę dla klasy średniej), od połowy sumy łącznych przychodów uzyskanych przez małżonków w roku podatkowym.

Oznacza to, że każdy z małżonków może odliczyć w ramach wspólnego zeznania podatkowego ulgę dla klasy średniej przyjmując za podstawę połowę sumy łącznych ich przychodów. Przychody małżonka zatem mają istotny wpływ na ulgę dla klasy średniej. We wspólnym rozliczeniu podatkowym małżeństwo uzyska prawo do ulgi dla klasy średniej w zakresie, w jakim średnia ich przychodów będzie mieściła się w granicach tej ulgi.

Zobacz również kalkulator:

Kalkulator ulgi dla klasy średniej

Sprzeczność niektórych przepisów Polskiego Ładu z duchem Konstytucji Biznesu

Rzecznik MŚP Adam Abramowicz wystąpił do Premiera Mateusza Morawieckiego, aby szybko poprawić ustawę Polski Ład wnioskując o zmianę sposobu opłacania składek. Rzecznik proponuje, aby miesięczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne miała charakter stały i była ustalana w taki sposób, w jaki ustawa o zmianie określa minimalną miesięczną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, to znaczy jako kwotę minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu 1 stycznia danego roku.

Dopłata różnicy między roczną składką na ubezpieczenie zdrowotne ustaloną od rocznej podstawy, a sumą wpłaconych za poszczególne miesiące roku kalendarzowego składek na ubezpieczenie zdrowotne następowałaby wraz ze złożeniem zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (lub przychodu, w wypadku podmiotów rozliczających się na podstawie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych) w roku podatkowym, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa podatkowego.  Ważne jest także aby roczna składka była naliczana od dochodu liczonego zgodnie z  ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli uwzględniającego różnice remanentowe z końca 2021 i 2022 i lat następnych.

Znowelizowane przepisy o składce zdrowotnej zawarte w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, poprzez nieuwzględnienie przez ustawodawcę możliwości korygowania wysokości dochodu w związku z różnicami remanentowymi, wprowadzają chaos prawny i są niezgodne z zakładanym przez ustawodawcę celem wprowadzenia składki liczonej od rzeczywistego dochodu.

Jednocześnie powinno być jasno w przepisach określone, że przedsiębiorca oblicza składkę płaconą w styczniu 2022 a dotyczącą grudnia 2021, według przepisów obowiązujących w 2021, sprzed wejścia w życie ustawy Polski Ład, a nowe przepisy dotyczą stycznia 2022, czyli składki płaconej w lutym 2022.

– Cieszę się, że mój wniosek spotkał się z pozytywną reakcją Prezea Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Pani Profesor Gertrudy Uścińskiej. Pani Prezes zadeklarowała, że jest otwarta na wszelkie propozycje mające na celu uproszczenie rozliczenia składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Dodam, że ZUS wykonał w ostatnich latach gigantyczną  pracę na rzecz likwidacji zbędnej biurokracji, informatyzacji systemu i uczynienia go przyjaznym dla MŚP.  Jeżeli rząd nie zdecyduje się na proponowane przeze mnie zmiany, to uczynimy duży krok wstecz w tym zakresie – powiedział Adam Abramowicz, Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców.

Źródło: Rzecznik MŚP

Alternatywne modele egzekwowania przepisów ochrony danych w UE

Organy ochrony danych osobowych coraz częściej publikują decyzje w ramach mechanizmu kompleksowej współpracy, którego zastosowanie jest konieczne w przypadku postępowań transgranicznych. Wraz z pojawianiem się kolejnych decyzji pojawiały się opinie krytykujące ten mechanizm.

Wskazywano, że mechanizm kompleksowej współpracy powoduje wydłużenie postępowania. W jego ramach każda decyzja w postępowaniu transgranicznym może zostać zaopiniowana przez organy z innych krajów europejskich, a w przypadku braku porozumienia pomiędzy organami co do treści decyzji jest ona analizowana przez Europejską Radę Ochrony Danych.

Wszystkie te problemy wydają się dostrzegać organy unijne, które stworzyły ten mechanizm. Niektórzy z członków Komisji Europejskiej wyrazili opinię, że albo krajowe organy ochrony danych podejmą większą współpracę i skutecznie będą egzekwować przepisy RODO albo może nastąpić większa centralizacja. Co to oznacza w praktyce?

Najprawdopodobniej więcej uprawnień kosztem krajowych organów ochrony danych uzyskałaby Europejska Rada Ochrony Danych lub organ wykonawczy Unii Europejskiej. Prawo egzekwowania zasad ochrony danych ma szczególne znaczenie w kontekście gigantów technologicznych. Obecnie prawo to jest przypisane do organu krajowego na terytorium którego siedzibę ma firma – głównie Luksemburg oraz Irlandia.

W ramach organizowanej przez Europejskiego Inspektora Ochrony Danych (EIOD) konferencji w połowie roku mają zostać omówione alternatywne rozwiązania wobec obecnie obowiązującego. Jednym z proponowanych rozwiązań jest wspomniana centralizacja.

Potrzeby zmian nie widzi przewodniczą Europejskiej Rady Ochrony Danych, której zdaniem system nie jest idealny, ale cały czas trwają prace nad jego usprawnieniem. Zdaniem przewodniczącej jest za wcześnie by jednoznacznie ocenić, że przyjęte rozwiązanie jest złe. Konferencję EIOD widzi jako możliwość omówienia zmian jakie można dokonać w ramach obowiązującego rozporządzenia.

Zcentralizowany europejski organ miałby być odpowiedzią na tzw. wąskie gardło, które wynika z umieszczenia największych gigantów technologicznych we wspomnianej Irlandii oraz Luksemburgu. Podobne rozwiązania już istnieją przy przeciwdziałaniu praniu brudnych pieniędzy czy ochronie konkurencji. Prawdopodobnie również taki model zostanie przyjęty w kolejnych przepisach regulujących moderowanie treści online.

Zmiany dotyczące egzekwowania przepisów ochrony danych raczej nie nastąpią szybko, ale to że zaczynają być prowadzone rozmowy na ten temat wskazują, że każda ze stron dostrzega potrzebę zreformowania przyjętego rozwiązania.

Źródło: https://www.politico.eu/article/eu-privacy-regulators-clash-gdpr-enforcement/

Rozszerzenie art. 16a KKS o niekaralność czynów związanych ze złożeniem korekty ewidencji VAT

Od 1.1.2022 r. zaczął obowiązywać zmieniony w ramach Polskiego Ładu przepis art. 16a KKS. W konsekwencji wprowadzonej zmiany nie ma konieczności składania czynnego żalu w sytuacji wykrycia błędu, także w części ewidencyjnej pliku JPK_VAT. O rozszerzenie art. 16a KKS o czyny związane z przesłaniem błędnej ewidencji VAT postulował Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców.

Warto przypomnieć, że od 1.10.2020 r. podatników VAT obowiązuje nowa elektroniczna struktura JPK (dotycząca składania deklaracji wraz z ewidencją). Nowy obowiązek podatkowy przewiduje elektroniczne składanie deklaracji VAT w jednym pliku, który obejmuje jednocześnie dwie  struktury – deklarację i ewidencję. Przy czym podatnik składając korektę deklaracji – jednocześnie, w ramach jednego zachowania, może złożyć korektę ewidencji. Jednak taka sytuacja, w której jednocześnie korygowana jest deklaracja i ewidencja nie jest objęta zakresem regulacji art. 16a KKS w dotychczasowym  brzmieniu.

Istniał więc brak spójności w zakresie skutków niekaralności deklaracji i ewidencji, wynikającej z art. 16a KKS. Dlatego wprowadzono zmianę art. 16a KKS, która dopuszcza również złożenie korekty części ewidencyjnej JPK bez konieczności złożenia czynnego żalu.  Zgodnie z nowym brzmieniem art. 16a § 1 KKS, od 1.1.2022 r.: „nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe sprawca czynu zabronionego dotyczącego złożenia deklaracji lub przesłania księgi, jeżeli po jego popełnieniu została złożona organowi podatkowemu prawnie skuteczna korekta deklaracji lub księgi dotycząca obowiązku, którego nieprawidłowe wykonanie stanowi ten czyn zabroniony”.

Od 8 stycznia zmieniły się zasady rozliczania zaliczek na podatek dochodowy, pobieranych przez płatników w styczniu 2022 r.

Na mocy rozporządzenia Ministra Finansów z 7 stycznia 2022 r. w sprawie przedłużenia terminów poboru i przekazania przez niektórych płatników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, od 8 stycznia 2022 r. zmianie uległy zasady rozliczania zaliczek na podatek dochodowy, pobieranych przez płatników w styczniu 2022 r.

Zaliczki na podatek dochodowy, pobierane przez płatników po 8 stycznia 2022 r., powinny być obliczane w sposób opisany w rozporządzeniu. Wysokość zaliczki za styczeń u pracowników czy zleceniobiorców osiągających miesięczny dochód do 12 800 zł brutto, powinna być pobierana w wysokości nie wyższej, niż kwota zaliczki obliczanej na zasadach działających do 31 grudnia 2021 r.

Pobranie zaliczki na podatek dochodowy  w wyższej wysokości, skutkować będzie po stronie płatnika obowiązkiem niezwłocznego zwrotu podatnikowi zaistniałej różnicy.

Tym samym, pracownicy będą otrzymać stosowne korekty od płatników, jeżeli wypłacone wynagrodzenia nie uwzględniały metodyki pobierania zaliczek na podatek dochodowy, opisanej w rozporządzeniu.

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 7 stycznia 2022 r. w sprawie przedłużenia terminów poboru i przekazania przez niektórych płatników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Nowe wysokości składek na ubezpieczenia społeczne w 2022 r.

Osoby, które prowadzą działalność gospodarczą i korzystają z preferencyjnych składek na ubezpieczenia społeczne przez pierwsze 24 miesiące kalendarzowe od rozpoczęcia działalności, opłacają  składki od zadeklarowanej kwoty nie niższej niż 30% minimalnego wynagrodzenia. Od 1.1.2022 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosi 3010 zł a zatem podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w 2022 r. nie może być niższa niż 903 zł (30% x 3010 zł).

Osoby prowadzące pozarolniczą działalność, które opłacają składki od 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, będą je naliczać w 2022 r. od 3553,20 zł. Kwota prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w 2022 roku wynosi bowiem 5922 zł.

Składki na ubezpieczenia społeczne naliczane od nowych podstaw należy opłacić za styczeń 2022 r. w lutym 2022 r. oraz analogicznie za kolejne miesiące.

Źródło: zus.pl

Zwolnienie z cła i VAT przywozu sprzętu ochronnego i medycznego spoza UE

W związku z utrzymującym się zapotrzebowaniem na przywóz sprzętu ochronnego i medycznego KE wydała 22 grudnia 2021 r. decyzję (UE) 2021/2313 (data publikacji 28 grudnia br.), która umożliwia dalsze stosowanie zwolnienia z należności celnych przywozowych i VAT przywozu m.in. do Polski towarów potrzebnych do zwalczania skutków epidemii COVID-19. Decyzja została skierowana do 23 państw członkowskich Unii Europejskiej.

Nowa decyzja „zastępuje” decyzję Komisji (UE) 2020/491, której moc obowiązująca była trzykrotnie przedłużana, ostatnio do 31 grudnia 2021 r., o czym informowaliśmy w komunikacie: KE przedłużyła zwolnienia z cła i VAT przywozu sprzętu ochronnego i medycznego spoza UE

Możliwość stosowania zwolnienia przywozu z cła i VAT w odniesieniu do towarów potrzebnych do zwalczania skutków epidemii COVID-19 została wysłużona do 30 czerwca 2022 r.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Płaca minimalna od stycznia 2022 r. wynosi 3010 zł

Płaca minimalna od 2022 r.
Ekspert Legalis Księgowość Kadry Biznes Oskar Sobolewski

Każda osoba otrzymująca minimalne wynagrodzenie począwszy od stycznia 2022 r. będzie miała pensję nie niższą niż 3010 zł brutto. Wzrost minimalnego wynagrodzenia do poziomu 3010 zł wobec kwoty 2800 zł w 2021 r. stanowi 7,5%, a stawka godzinowa, która wynosi obecnie 19,70 zł, w porównaniu do stanu z 2021 r. wzrosła o 1,40 zł za godzinę pracy. W 2022 r. płaca minimalna stanowi 50,82% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej (5922 zł), które zostało założone w ustawie budżetowej.

Wzrost stawki minimalnego wynagrodzenia od stycznia 2022 r.u do kwoty 3010 zł brutto oznacza, że więcej osób będzie mogło obniżyć swoją wpłatę podstawową w ramach PPK. Warto również wskazać, że osoby świadczące pracę na podstawie minimalnego wynagrodzenia będą mogły więcej oszczędzać na przyszłość.

Osoba, która ma wynagrodzenie na poziomie płacy minimalnej przez cały 2022 rok przekaże do PPK w ramach wpłat podstawowych swoich i pracodawcy (łącznie jest to 3,5%) kwotę ponad 1250 zł. Co miesiąc do PPK taka osoba będzie pomniejszała swoje wynagrodzenie netto o równowartość 60 zł i 20 gr. wpłaty podstawowej uczestnika PPK. Osoba, która zarabia 4500 zł brutto do PPK (łączna wpłata podstawowa 3,5%) odprowadzi miesięcznie 157,50 zł, co daje 1890 zł w skali roku. Natomiast osoba z wynagrodzeniem 6000 zł brutto do PPK (łączna wpłata podstawowa 3,5%) odprowadzi miesięcznie (3,5%) 210 zł, co daje 2520 zł w skali roku.

Zgodnie z ustawą o PPK, każdy uczestnik otrzyma dopłatę roczną w wysokości 240 zł pod warunkiem, że na jego rachunku zostanie zaewidencjonowana odpowiednia kwota w każdym roku kalendarzowym (będzie to weryfikowane przez PFR po zakończeniu roku i przekazywane bezpośrednio do instytucji finansowej – pracodawca nie będzie uczestniczył w tym transferze środków). Limit uprawniający do otrzymania tego zasilenia ze środków publicznych został oparty na płacy minimalnej. Warto podkreślić, że dopłata roczna nadal wynosi 240 zł, a ustawa o PPK nie przewiduje mechanizmu waloryzacji tej kwoty.

Do jego obliczenia potrzebujemy równowartość wpłaty podstawowej uczestnika i pracodawcy (3,5 %) od sześciomiesięcznej płacy minimalnej. Oznacza to, że w 2022 r. dopłatę roczną otrzymają wszystkie osoby, na koncie których zostanie zaewidencjonowana kwota 632,10 zł, tj. 6 x (3010 zł x 3,5 %). W przypadku osób, które obniżyły wpłatę podstawową limit ten wynosi 25% powyższej kwoty i jest równy 158,02 zł.

Polski Ład. 8 kluczowych zmian od 1 stycznia 2022 roku

Pozytywne zmiany 

1. Wzrost kwoty wolnej od podatku do 30 000 zł – podwyższeniu ulegnie kwota wolna od podatku. Do 30 000 zł w skali roku będzie miało miejsce zwolnienie nazywane „kwotą wolną od podatku”; w praktyce oznacza to, że kwota zmniejszająca podatek wzrośnie do 5 100 zł i będzie jednakowa dla pracowników, zleceniobiorców oraz samozatrudnionych rozliczających się na zasadach ogólnych bez limitów dochodowych, w konsekwencji na pierwszych zarobionych w skali roku 30 000 zł państwo nie pobierze PIT, ale nadal trzeba będzie płacić składki na ubezpieczenia społeczne i składkę zdrowotną; Obecnie kwota wolna wynosi w większości przypadków nieco ponad 3000 zł.

2. II próg podatkowy od 120 000 zł – zmianie ulega wysokość progu podatkowego, od którego pracownik/zleceniobiorca/przedsiębiorca na skali zapłaci 32% PIT; obecnie 32% PIT jest powyżej kwoty 85 528 zł.

3. 0% PIT dla 3 nowych kategorii podatników – ustawodawca wprowadził trzy nowe kategorie osób, które będą mogły korzystać z 0% PIT: rodzic/rodzice z co najmniej 4 dzieci, osoby w wieku emerytalnym (kobiety 60+, mężczyźni 65+), którzy pracują zamiast pobierać emeryturę, oraz osoby, które powracają z zagranicy gdzie miały rezydencje podatkową przez co najmniej 3 lata; wspomniane grupy osób będą mogły korzystać z 0% PIT do poziomu 85 528 zł.

4. Zysk dla pracowników zarabiających około 12 000 brutto miesięcznie – ustawodawca wprowadzając ulgę dla klasy średniej tak skalibrował wzór ulgi, że na zmianach podatkowych korzystają osoby na umowie o pracę z wynagrodzeniem od ok. 11 200 zł do 12 750 zł, będą korzystały (zysk miesięczny kilka kilkanaście zł) w przeciwieństwie do osób korzystających z ulgi dla klasy średniej, które wychodzą na 0 na zmianach podatkowych.

Płaca minimalna od 2022 r.

Negatywne zmiany 

1. Nowy mechanizm składki zdrowotnej pracownik/zleceniobiorca – od stycznia ulega likwidacji mechanizm odliczenia składki zdrowotnej od podatku; składka zdrowotna wynosi 9% ale 7,75% podlega odliczenia od podatku; od stycznia każdy bez względu na dochody zapłaci pełną 9% składkę zdrowotna której nie będzie można odliczyć od podatku; w przypadku zleceniobiorców wzrost będzie najbardziej bolesny, bowiem nie zostali oni objęci ulgą dla klasy średniej.

2. Nowy mechanizm składki zdrowotnej dla ryczałtowców – w przypadku przedsiębiorców na ryczałcie składka zdrowotna będzie uzależniona od rocznego przychodu; przy przychodzie rocznym do 60 000 zł, miesięczna składka zdrowotna wynosić będzie ok. 300 zł, przy przychodzie rocznym od 60 000 zł do 300 000 zł, miesięczna składka zdrowotna wynosić będzie ok. 500 zł, przy przychodzie rocznym powyżej 300 000 zł, miesięczna składka zdrowotna wynosić będzie ok. 900 zł.

3. Nowy mechanizm składki zdrowotnej przedsiębiorca na liniowym – przedsiębiorcy na podatku liniowym zapłacą zamiast ryczałtowej składki zdrowotnej 4,9% składki zdrowotnej liczonej od dochodu, minimalna wysokość składki zdrowotnej będzie wynosić 9% liczone z płacy minimalnej – 270,90 zł.

Zmiany w składce zdrowotnej od 1.1.2022 r.

Neutralne zmiany 

1. Ulga dla klasy średniej – pracownicy i przedsiębiorcy na skali podatkowej uzyskali prawo do ulgi dla klasy średniej, która ma zneutralizować niekorzystne zmiany związane z nowym mechanizmem składki zdrowotnej; ulga odnosi się do osób, które zarabiają od 5701 zł do 11 141 zł miesięcznie (roczne przychody w przedziale od 68 412 zł do 133 692 zł.); należy jednak mieć na uwadze, że po przekroczeniu chociażby o 1 zł w roku podatkowym kwoty 133 692 zł ulga nie przysługuje w ogóle.

Zmiany w ustawie systemowej i zasiłkowej od 2022 r.

GIP: Nie ma podstaw do karania pracodawców, którzy przymuszają do szczepień

Jak przekazał rzecznik prasowy Juliusz Głuski-Schimmer, Główny Inspektor Pracy otrzymuje dość dużo zgłoszeń od pracowników, którzy skarżą się na swoich pracodawców, żądających poddania się szczepieniu. Okręgowy Inspektor Pracy w Szczecinie odebrał skargę dotyczącą przymuszania pracowników pod groźbą utraty pracy do szczepień i sprawdzania, czy pracownicy mają paszporty covidowe.

Co najmniej cztery skargi odebrał OIP w Krakowie. Pracownicy skarżyli się m.in. na dyskryminację (tylko zaszczepieni mogą dostać bonus pieniężny) i zobowiązanie pracowników nieposiadających zaświadczenia o szczepieniu do przeprowadzania testów antygenowych. W jednej skardze wskazywano, że przedstawiciele pracodawcy dzwonią do pracowników z pytaniem, czy mają zamiar się zaszczepić. Jeśli pracownik odpowiadał negatywnie, to słyszał groźby zwolnienia z pracy.

W Poznaniu były skargi, przede wszystkim na zmuszanie pracowników do szczepień i niezgodne z prawem pozyskiwanie informacji o tym fakcie, a w Bydgoszczy poskarżono się na pracodawcę, który zapytał osoby zatrudnione o szczepienia.

Pracownicy zadają też pytania. Interesuje ich m.in. to, czy pracodawca może żądać informacji o zaszczepieniu przeciw COVID-19, czy może zmusić do szczepień i ewentualnie nie dopuścić do pracy (proszą w tym przypadku o podanie podstawy prawnej). Pracownicy chcą też wiedzieć, czy pracodawcom grożą jakieś kary za zmuszanie kadry do szczepienia się.

Rzecznik GIP stwierdził, że pracodawca nie może zostać ukarany za żądania zaszczepienia się przeciwko COVID-19. GIP wskazuje, że brakuje przepisu, zabraniającego pracodawcy takiego działania pod groźbą kary. Jeśli informacje docierają do okręgowych inspektorów, to poprzestają oni na działaniach informacyjnych.

To potwierdzenie stanowiska PIP z lipca 2021 r., w którym podkreślono wprawdzie dobrowolność szczepień, jednak uznano za celowe i zasadne jak najszersze poddawanie się szczepieniom. W tej samej opinii PIP stwierdziła, że „(…) wśród praktyków prawa pracy prezentowane jest również stanowisko, że ocena tej sytuacji nie jest wcale tak jednoznaczna, bowiem pracodawca jest zobowiązany do stosowania wszelkich dostępnych środków, które eliminują lub ograniczają zagrożenie życia lub zdrowia w zakładzie pracy, a dostępne szczepienia w sposób bezpośredni i znaczący zmniejszają ryzyko rozprzestrzeniania się koronawirusa.Odnotować przy tym należy, iż wśród praktyków prawa pracy prezentowane jest również stanowisko, że ocena tej sytuacji nie jest wcale tak jednoznaczna, bowiem pracodawca jest zobowiązany do stosowania wszelkich dostępnych środków, które eliminują lub ograniczają zagrożenie życia lub zdrowia w zakładzie pracy, a dostępne szczepienia w sposób bezpośredni i znaczący zmniejszają ryzyko rozprzestrzeniania się koronawirusa. (…) Ponadto pracodawca jest zobligowany do prowadzenia rejestru prac narażających pracowników na działanie szkodliwych czynników biologicznych zakwalifikowanych do grupy 3 lub 4 zagrożenia oraz rejestru pracowników narażonych na działanie szkodliwych czynników biologicznych zakwalifikowanych do grupy 3 lub 4 zagrożenia.”

Rzecznik GIP odniósł się też do tego, czy sprawa szczepień pracowników podlega pod Kodeks wykroczeń. Zgodnie z art. 1 KW w sytuacji, gdy w Polsce nie ma obecnie obowiązku szczepień, nawet w wybranych grupach zawodowych, nie można ukarać pracowników za niedopełnienie stosownego obowiązku.