Ministerstwo finansów ostrzega przed ogłoszeniami „sprzedam koszty VAT – sprzedam faktury”

Ministerstwo informuje, że proceder „sprzedam koszty VAT – sprzedam faktury” polega na wystawianiu faktur dokumentujących fikcyjne zdarzenia gospodarcze. Faktury te są następnie księgowane przez ich nabywcę, zwiększając kwotę naliczonego VAT oraz zmniejszając kwotę podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Bardzo często sprzedawca „wystawiając” fakturę korzysta z danych innych podmiotów gospodarczych bez ich wiedzy. Ten model działania dominuje w przypadku ogłoszeń internetowych. Oszust wprawdzie deklaruje, że dana faktura będzie zaksięgowana i wykazana w pliku JPK_VAT, w rzeczywistości jednak tak nie jest. Taka faktura jest niczym innym jak zadrukowaną kartką papieru.

Ministerstwo informuje, że handel fakturami jest nielegalny, oferentom i potencjalnym nabywcom takich faktur grozi (tak dla wystawcy jak i nabywcy) karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy aż do 25 lat.

Nowelizacja Prawa budowlanego – uproszczenie procedur – projekt zmian

Ministerstwo Inwestycji i Rozwoju pracuje nad zmianami przepisów ustawy z 7.7.1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm.) umożliwiającymi uproszczenie procedur uzyskiwania decyzji administracyjnej o pozwolenie na budowę,

Zgodnie z proponowanymi zmianami do wniosku o pozwolenie na budowę (zgłoszenia budowy) mają być dołączane przez inwestora: projekt zagospodarowania terenu oraz projekt architektoniczno-budowlany. Projekt ma być składany w trzech egzemplarzach. Dokumentacja techniczna, miałaby być przedkładana przez inwestora w chwili zawiadamiania organu administracji budowlanej o zakończeniu robót budowlanych lub też w chwili uzyskiwania pozwolenia na użytkowanie.

Projekt zakłada także uszczelnienie przepisów związanych z użytkowaniem obiektów budowlanych. W odniesieniu do zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części w przypadku, gdy dochodzi do zmiany warunków bezpieczeństwa pożarowego inwestor będzie musiał do zgłoszenia dołączać ekspertyzę sporządzoną przez rzeczoznawcę do spraw ochrony przeciwpożarowej, a tak jak jest to obecnie przez osobę, która posiada uprawnienia budowlane bez ograniczeń w odpowiedniej specjalności.

Projekt zakłada także, że unieważnienie pozwolenia na budowę, jeśli na jego podstawie powstał obiekt budowlany, nie będzie możliwe, gdy od wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie lub dokonania zawiadomienia o zakończeniu budowy upłynęło 5 lat.

Ponadto projekt zakłada rozszerzenie zwolnienia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. Ma to dotyczyć np. instalacji gazowych wykonywanych wewnątrz i na zewnątrz użytkowanego budynku. Z obowiązku zgłoszenia mają zostać zwolnione np. huśtawki w parku, obiekty małej architektury.

Ministerstwo zakłada, że proponowane zmiany wejdą w życie od 2020 r.

Założenia projektu skierowano do konsultacji.

Warunki techniczne dozoru technicznego w zakresie eksploatacji, napraw i modernizacji urządzeń transportu bliskiego

1. Zakres regulacji i podstawowe pojęcia

Rozporządzeniem określono warunki techniczne dozoru technicznego w zakresie eksploatacji, napraw i modernizacji urządzeń transportu bliskiego (UTB), takich jak:

1. wciągarek i wciągników,

2. suwnic,

3. żurawi,

4. układnic,

5. dźwigników (podnośników), w tym systemów do parkowania samochodów,

6. wyciągów towarowych,

7. podestów ruchomych,

8. urządzeń przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych,

9. schodów i chodników ruchomych,

10. przenośników okrężnych kabinowych i platformowych,

11. wózków jezdniowych podnośnikowych z mechanicznym napędem podnoszenia,

12. dźwigów do transportu osób lub ładunków,

13. dźwigów budowlanych i dźwigów towarowych małych,

14. dźwignic linotorowych,

15. przenośników kabinowych i krzesełkowych o ruchu obrotowym, przeznaczonych do celów rekreacyjno-rozrywkowych,

16. urządzeń technicznych służących do przemieszczania kontenerów przy pracach przeładunkowych,

17. przeciągarek pojazdów szynowych.

Na potrzeby rozporządzenia zdefiniowano najważniejsze pojęcia. I tak użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1. instrukcja eksploatacji – to zbiór informacji niezbędnych do bezpiecznej eksploatacji urządzeń transportu bliskiego (UTB),

2. niebezpieczne uszkodzenie – to z kolei nieprzewidziane uszkodzenie urządzenia transportu bliskiego, w wyniku którego UTB nie nadaje się do eksploatacji lub jego dalsza eksploatacja stanowi ­zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, mienia lub śro­dowiska,

3. nieszczęśliwym wypadkiem jest nagłe zdarzenie, które spowodowało obrażenia ciała albo śmierć poszkodowanego,

4. wprowadzenie do obrotu – to udostępnienie UTB po raz pierwszy z zamiarem jego dystrybucji lub użytkowania,

5. oddanie do użytku oznacza pierwsze użycie UTB zgodnie z jego przeznaczeniem,

6. resurs to parametry graniczne stosowane do oceny i identyfikacji stanu technicznego, określone na podstawie liczby cykli pracy i stanu obciążenia UTB w założonym okresie eksploatacji z uwzględnieniem rzeczywistych warunków użytkowania.

Terminy badań okresowych i doraźnych kontrolnych różnych rodzajów urządzeń transportu bliskiego zostały określone w załączniku 1 do omawianego rozporządzenia.

We wszystkich przypadkach uzasadnionych stanem technicznym, mającym wpływ na bezpieczne funkcjonowanie urządzenia, termin kolejnego badania technicznego UTB może zostać skrócony na podstawie decyzji organu właściwej jednostki dozoru technicznego.

Przypominamy, że terminy badań doraźnych mogą wynikać również z bieżących potrzeb.

2. Dokumentacja urządzeń transportu bliskiego

Eksploatujący, zgłaszając urządzenie transportu bliskiego do organu właściwej jednostki dozoru technicznego, dołącza dwa egzemplarze dokumentacji, która z reguły powinna zawierać w szczególności:

1. identyfikację i ogólny opis urządzenia, z uwzględnieniem dopuszczalnych konfiguracji użytkowania,

2. rysunek zestawieniowy,

3. instrukcję eksploatacji,

4. schematy elektryczne, hydrauliczne i pneumatyczne, o ile ma to zastosowanie,

5. schemat układów cięgnowych w mechanizmach napędowych,

6. dokumentację uzupełniającą w przypadku urządzeń montowanych bezpośrednio w miejscu eksploatacji,

7. potwierdzenie prawidłowości zainstalowania urządzenia w strefie zagrożonej wybuchem, o ile ma to zastosowanie.

Dokumentacja uzupełniająca to z kolei dodatkowo:

1. szkic sytuacyjny zmontowanego urządzenia transportu bliskiego, uwzględniający w szczególności nieujęte w rysunku zestawieniowym rzeczywiste:

a) odległości UTB od otoczenia,

b) przejścia, dojścia oraz

c) ewentualne elementy osłonowe;

2. schematy zasilania urządzenia, ze wskazaniem w szczególności:

a) wykorzystywanego osprzętu,

b) wielkości i rodzaju zastosowanych zabezpieczeń,

c) rodzaju i typu przewodów zasilających;

3. poświadczenie prawidłowości montażu i przeprowadzonych prób, z wyłączeniem dźwigów oraz ich elementów bezpieczeństwa, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach;

4. protokoły pomiarów rezystancji izolacji obwodów elektrycznych, uziemień roboczych i odgromowych oraz ochrony przeciwporażeniowej instalacji UTB, zatwierdzone przez osobę spełniającą wymagania kwalifikacyjne dla stanowiska dozoru, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 54 ust. 6 ustawy z 10.4.1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2018 r. poz. 755 ze zm.);

5. poświadczenie prawidłowości wykonania części konstrukcyjno-budowlanej obiektu związanej z urządzeniem transportu bliskiego, o ile ma to zastosowanie.

3. Ogólne warunki eksploatacji, modernizacji i napraw UTB

Urządzenia transportu bliskiego należy eksploatować zgodnie z warunkami określonymi w ich dokumentacji. Eksploatujący opracowuje szczegółowe warunki eksploatacji, opisujące czynności organizacyjno-techniczne podejmowane w celu zminimalizowania ryzyka związanego z eksploatacją urządzenia w takich przypadkach jak:

1. podnoszenie i przenoszenie osób przez urządzenia, które zostały zaprojektowane i wytworzone z przeznaczeniem do podnoszenia i przenoszenia ładunków,

2. podnoszenie i przenoszenie ładunku przez dwa lub więcej urządzeń transportu bliskiego,

3. eksploatacja UTB w warunkach kolizyjnych,

4. brak możliwości obserwacji przez obsługującego całej drogi, jaką pokonuje transportowany ładunek,

5. eksploatacja UTB w pobliżu napowietrznych linii elektroenergetycznych.

W przypadku podnoszenia i przenoszenia osób przez urządzenia, które zostały zaprojektowane i wytworzone z przeznaczeniem do podnoszenia i przenoszenia ładunków, eksploatujący powinien uzgodnić szczegółowe warunki eksploatacji z organem właściwej jednostki dozoru technicznego.

W przypadku urządzeń transportu bliskiego wyposażonych w aparaty elektryczne, eksploatujący zapewnia wykonywanie i udokumentowanie pomiarów rezystancji:

1. izolacji obwodów elektrycznych, ze szczególnym uwzględnieniem obwodów bezpieczeństwa i ochrony przeciwpożarowej, nie rzadziej niż:

a) raz w roku – dla urządzeń:

b) raz na dwa lata – dla urządzeń pracujących w innych warunkach;

2. uziemień roboczych i odgromowych, o ile są stosowane, oraz ochrony przeciwporażeniowej nie rzadziej niż:

a) raz w roku – dla urządzeń:

b) raz na dwa lata – dla urządzeń pracujących w innych warunkach.

Niezależnie od wymienionych powyżej, pomiary należy wykonać również za każdym razem:

3. po wprowadzeniu zmian lub wykonaniu prac w instalacji elektrycznej UTB montowanych w miejscu pracy oraz

4. w przypadku gdy stan izolacji, rezystancji uziemień lub ochrony przeciwporażeniowej uległ pogorszeniu lub gdy wystąpiły uszkodzenia tej instalacji.

Aby zapewnić bezpieczną eksploatację urządzenia transportu bliskiego, eksploatujący je powinien zapewnić właściwą obsługę i konserwację urządzenia. W tym celu oddzielnie dla każdego urządzenia, eksploatujący:

1. zakłada i przechowuje dziennik konserwacji prowadzony przez konserwującego, a także

2. rejestruje przebieg eksploatacji UTB na podstawie wymagań zawartych w instrukcji eksploatacji.

W przypadku braku rejestracji przebiegu eksploatacji urządzenia transportu bliskiego przez eksploatującego z przyczyn od niego niezależnych należy przebieg ten odtworzyć na podstawie aktualnego stanu wiedzy technicznej i dobrej praktyki inżynierskiej.

Jeśli nie jest znany resurs UTB, należy określić go na podstawie aktualnego stanu wiedzy technicznej i dobrej praktyki inżynierskiej. Po przekroczenia resursu urządzenia transportu bliskiego eksploatujący to urządzenie powinien samodzielnie przeprowadzić ocenę stanu technicznego UTB lub też zlecić jej przeprowadzenie.

Przypominamy, że jednym z podstawowych obowiązków obsługującego urządzenie transportu bliskiego jest przestrzeganie instrukcji eksploatacji tego urządzenia.

Do podstawowych obowiązków konserwującego urządzenie transportu bliskiego należy:

1. dokładne przestrzeganie instrukcji eksploatacji urządzenia;

2. wykonywanie przeglądów konserwacyjnych urządzenia w terminach i zakresach określonych w instrukcji eksploatacji, w tym szczególnie sprawdzanie:

a) stanu technicznego:

b) działania urządzeń zabezpieczających i ograniczników ruchowych,

c) poprawności działania urządzeń sterujących, sygnalizacyjnych i oświetleniowych,

d) prawidłowości obsługi urządzenia;

3. przeprowadzanie, nie rzadziej niż raz na 12 miesięcy (jeżeli w instrukcji eksploatacji nie ustalono innych terminów) przeglądu:

a) konstrukcji nośnej, w szczególności połączeń rozłącznych i nierozłącznych,

b) toru jezdnego,

c) instalacji ochrony przeciwporażeniowej oraz uziemień roboczych i odgromowych (o ile ma to zastosowanie);

4. usuwanie stwierdzonych usterek oraz innych nieprawidłowości w działaniu urządzenia;

5. odnotowywanie w dzienniku konserwacji wszystkich wykonanych czynności oraz ich wyniku, z podaniem:

a) imienia i nazwiska,

b) numeru zaświadczenia kwalifikacyjnego,

c) daty wykonania przeglądu,

d) stanu licznika roboczogodzin lub cykli pracy urządzenia transportu bliskiego (o ile ma to zastosowanie).

W przypadku usuwania usterek oraz innych nieprawidłowości w działaniu urządzenia transportu bliskiego konserwujący może bez uzgodnienia z organem właściwej jednostki dozoru technicznego dokonać wymiany elementów UTB, o ile mają one parametry techniczne i charakterystyki takie jak wymieniane elementy. Trzeba przy tym jednak pamiętać, że wymianie na takiej zasadzie nie podlegają:

1. cięgna nośne,

2. urządzenia chwytające,

3. zespół napędowy lub elementy zespołu napędowego działającego na zasadzie sprzężenia ciernego,

4. mechanizm podnoszenia,

5. mechanizm zmiany wysięgu,

6. urządzenia zabezpieczające, w szczególności ogranicznika prędkości, urządzeń chwytnych, ogranicznika obciążenia lub systemu ryglowania drzwi przystankowych.

Przeglądy konserwacyjne urządzeń transportu bliskiego wykonuje się w terminach określonych w tabeli zamieszczonej w załączniku do rozporządzenia, o ile nie zostały one inaczej określone w instrukcji eksploatacji urządzenia.

4. Terminy wykonywania przeglądów konserwacyjnych UTB

Lp.	Urządzenie transportu bliskiego		Termin przeglądu konserwacyjnego
1.	UTB wykonane w całości lub częściowo w wersji przeciwwybuchowej		co 30 dni
2.	Wciągniki i wciągarki ogólnego przeznaczenia z napędem ręcznym wszystkich mechanizmów		co 90 dni
3.	Wciągniki i wciągarki ogólnego przeznaczenia z napędem mechanicznym		co 30 dni
4.	Wciągniki i wciągarki specjalnego przeznaczenia		co 30 dni
5.	Przeciągarki pojazdów szynowych		co 30 dni
6.	Suwnice ogólnego przeznaczenia z napędem ręcznym wszystkich mechanizmów		co 90 dni
7.	Suwnice ogólnego przeznaczenia z napędem mechanicznym		co 30 dni
8.	Suwnice specjalnego przeznaczenia		co 30 dni
9.	Żurawie z napędem ręcznym wszystkich mechanizmów		co 90 dni
10.	Żurawie samojezdne, żurawie wieżowe, żurawie przewoźne szybkomontujące, żurawie szynowe		co 30 dni
11.	Żurawie przenośne, żurawie przewoźne inne niż żurawie przewoźne szybkomontujące, żurawie stacjonarne		co 60 dni
12.	Układnice magazynowe		co 30 dni
13.	Wyciągi towarowe		co 90 dni
14.	Podesty ruchome przejezdne		co 30 dni
15.	Podesty ruchome wiszące		co 30 dni
16.	Podesty ruchome masztowe		co 30 dni
17.	Podesty ruchome stacjonarne		co 60 dni
18.	Podesty ruchome załadowcze		co 180 dni
19.	Urządzenia dla osób niepełnosprawnych		co 30 dni
20.	Schody i chodniki ruchome		co 30 dni
21.	Przenośniki okrężne kabinowe i platformowe		co 30 dni
22.	Dźwigi do transportu osób lub ładunków, w tym dźwigi przeznaczone do zapewnienia dostępu do maszyn		co 30 dni
23.	Dźwigi towarowe małe i dźwigi do transportu ładunków bez prawa wstępu osób do kabiny		co 60 dni
24.	Dźwigi budowlane towarowo-osobowe		co 30 dni
25.	Dźwigi budowlane towarowe		co 30 dni
26.	Dźwignice linotorowe		co 30 dni
27.	Urządzenia służące do przemieszczania kontenerów przy pracach przeładunkowych		co 30 dni
28.	Dźwigniki, w których przewidziano podczas ich eksploatacji wchodzenie osób na element przenoszący obciążenie lub przebywanie pod tym elementem		co 90 dni
29.	Dźwigniki inne niż w lp. 28	stałe i przewoźne	co 180 dni
30.		przenośne	co 180 dni
31.	Wózki jezdniowe podnośnikowe z wysięgnikiem		co 30 dni
32.	Wózki jezdniowe podnośnikowe z osobą obsługującą ­podnoszoną wraz z ładunkiem		co 30 dni
33.	Wózki jezdniowe podnośnikowe z mechanicznym napędem podnoszenia	podestowe lub z siedziskiem dla obsługującego	co 30 dni
34.		prowadzone i zdalnie sterowane	co 60 dni
35.	Przenośniki kabinowe i krzesełkowe o ruchu obrotowym, przeznaczone do celów rekreacyjno-rozrywkowych		co 30 dni

W przypadku zmiany lokalizacji urządzenia transportu bliskiego, związanej z demontażem i ponownym montażem urządzenia w nowym miejscu pracy, przed uruchomieniem urządzenia konserwujący je powinien dokonać sprawdzeń zgodnie z instrukcją eksploatacji urządzenia. Kontroli podlegają w szczególności:

1. stan techniczny mechanizmów napędowych, cięgien i ich zamocowań,

2. zgodność montażu z dokumentacją urządzenia,

3. poprawność działania urządzeń zabezpieczających.

Konserwator powinien również przeprowadzić próby funkcjonowania urządzenia raz bez obciążenia, a następnie z obciążeniem nominalnym.

Jeżeli sprawdzenia zakończyły się pozytywnie, konserwujący urządzenie powinien odnotować w dzienniku konserwacji uruchomienie urządzenia transportu bliskiego w nowym miejscu pracy.

W przypadku modernizacji lub naprawy urządzenia transportu bliskiego ich zakres oraz dokumentację należy uzgodnić z organem właściwej jednostki dozoru technicznego. Dopiero po tym uzgodnieniu można rozpocząć modernizację lub naprawę urządzenia.

5. Badania techniczne urządzeń – ich rodzaje, zakres oraz sposób przeprowadzania

Organ właściwej jednostki dozoru technicznego powinien przeprowadzać:

1. badanie odbiorcze po zakończeniu wytwarzania urządzenia, w warunkach jego gotowości do pracy, jeszcze przed wydaniem decyzji zezwalającej na eksploatację;

2. badanie okresowe – regularnie w toku całego okresu eksploatacji urządzenia objętego pełnym dozorem;

3. badanie doraźne:

a) eksploatacyjne,

b) kontrolne,

c) powypadkowe lub poawaryjne.

Urządzenie przedstawione do badań musi być:

1. zmontowane,

2. sprawne technicznie oraz

3. przygotowane do eksploatacji,

zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu oraz w jego instrukcji eksploatacji. Może się też tak zdarzyć, że z zakresu badań będą wynikały jeszcze inne, dodatkowe warunki dotyczące ich wykonania.

Zgłaszając urządzenie do badań, eksploatujący powinien zapewnić przede wszystkim:

4. bezpieczne warunki pracy,

5. niezbędne obciążenie do wykonania badań oraz

6. osprzęt do podnoszenia obciążenia.

Eksploatujący musi także zapewnić udział w badaniu urządzenia osoby je obsługującej oraz konserwującej. Co prawda dopuszcza się wykonanie badania urządzenia pod nieobecność konserwującego lub obsługującego, jednakże pod warunkiem że:

1. zostanie to uzgodnione z organem właściwej jednostki dozoru technicznego nie później niż na jeden dzień przed planowanym terminem badania,

2. wykonanie badania nie wymaga przeprowadzania czynności, w których udział konserwującego lub obsługującego jest niezbędny,

3. czynności konserwacyjne były wykonywane zgodnie z wymaganiami i zostały odnotowane w dzienniku konserwacji przez konserwującego.

Badanie odbiorcze przeprowadzane jest w celu stwierdzenia, czy:

1. kontrolowane urządzenie transportu bliskiego zostało wykonane zgodnie z dokumentacją,

2. montaż i przeznaczenie są zgodne z instrukcją eksploatacji oraz przepisami o dozorze technicznym,

3. umieszczone na urządzeniu napisy ostrzegawcze, informacje i instrukcje są czytelne,

4. urządzenie może zostać przekazane do dalszej bezpiecznej eksploatacji.

Przed przystąpieniem do badania odbiorczego w miejscu zainstalowania urządzenia organ właściwej jednostki dozoru technicznego powinien upewnić się, czy dokumentacja dotycząca tego urządzenia jest zgodna z wymaganiami dotyczącymi dokumentacji dla takich urządzeń.

Zakres badania odbiorczego to:

1. identyfikacja konkretnego urządzenia i sprawdzenie jego oznakowania;

2. kontrola:

a) zaświadczeń kwalifikacyjnych osoby konserwującej lub obsługującej urządzenia (jeżeli osoby te uczestniczą w badaniu),

b) wyposażenia oraz stanu technicznego przedstawionego urządzenia,

c) sposobu zainstalowania i przeznaczenia urządzenia, zgodnie z instrukcją jego eksploatacji.

W zakres badania wchodzi również przeprowadzenie prób funkcjonowania danego urządzenia w zainstalowanej wersji montażowej z obciążeniem wystarczającym do stwierdzenia, że:

1. sterowanie i ruchy robocze urządzenia,

2. mechanizmy oraz

3. urządzenia zabezpieczające i urządzenia ochronne

działają prawidłowo.

Sprawdzenia zaświadczeń kwalifikacyjnych konserwatora i obsługującego, wyposażenia oraz stanu technicznego urządzenia oraz sposobu jego zainstalowania, a także prób funkcjonowania danego urządzenia nie przeprowadza się dla:

1. dźwigów oraz ich elementów bezpieczeństwa, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach,

2. żurawi samojezdnych,

3. podestów ruchomych przejezdnych,

4. dźwigników przenośnych,

5. żurawi przewoźnych szybkomontujących,

6. wózków jezdniowych podnośnikowych z mechanicznym napędem podnoszenia,

7. wyciągów towarowych przewoźnych i przenośnych

– które zostały wprowadzone do obrotu i nieoddane do użytku.

Badanie okresowe ma na celu stwierdzenie, czy:

1. zrealizowano zalecenia zamieszczone w protokole z poprzedniego badania urzędu transportu bliskiego,

2. nie powstały uszkodzenia lub zmiany stanu urządzenia mające wpływ na bezpieczeństwo jego eksploatacji,

3. urządzenie transportu bliskiego zostało wyposażone w niezbędne urządzenia zabezpieczające i urządzenia ochronne, a także czy urządzenia zabezpieczające pracują prawidłowo,

4. umieszczone na urządzeniu transportu bliskiego napisy ostrzegawcze, informacje i instrukcje są czytelne,

5. urządzenie wymaga przeprowadzenia naprawy,

6. zostały przeprowadzone wymagane pomiary.

Badania okresowe obejmują swoim zakresem sprawdzenie:

1. księgi rewizyjnej i dziennika konserwacji urządzenia,

2. protokołów pomiarów rezystencji izolacji obwodów elektrycznych, uziemień roboczych i odgromowych oraz ochrony przeciwporażeniowej instalacji urządzenia transportu bliskiego,

3. zaświadczeń kwalifikacyjnych osoby konserwującej lub obsługującej urządzenie (jeżeli osoby te uczestniczą w badaniu).

Ponadto w zakres badań okresowych wchodzą:

1. oględziny urządzenia transportu bliskiego we wszystkich miejscach dostępnych,

2. przeprowadzenie prób funkcjonowania urządzenia w zainstalowanej wersji montażowej z obciążeniem wystarczającym do stwierdzenia, że sterowanie i ruchy robocze UTB, mechanizmy, urządzenia zabezpieczające i urządzenia ochronne działają prawidłowo.

Próby funkcjonowania urządzenia przeprowadza się bez obciążenia dla:

1. dźwigów przeznaczonych do transportu osób lub ładunków,

2. dźwigów towarowych małych,

3. urządzeń wykonanych z przeznaczeniem dla osób niepełnosprawnych,

4. schodów i chodników ruchomych,

5. przenośników okrężnych zarówno kabinowych, jak i platformowych.

Badanie doraźne eksploatacyjne ma na celu sprawdzenie, czy:

1. dokonana naprawa, modernizacja lub wymiana elementu, demontaż i ponowny montaż urządzenia na nowym miejscu pracy lub inne okoliczności nie stanowią zagrożenia dla dalszej bezpiecznej eksploatacji urządzenia transportu bliskiego;

2. kontrolowane urządzenie jest zgodne z przedłożoną dokumentacją;

3. instalacja i przeznaczenie urządzenia są zgodne z jego instrukcją eksploatacji;

4. umieszczone na urządzeniu:

a) napisy ostrzegawcze,

b) informacje oraz

c) instrukcje

są dla użytkownika urządzenia czytelne.

W celu wykonania badania doraźnego eksploatacyjnego przez organ właściwej jednostki dozoru technicznego eksploatujący musi złożyć odpowiedni wniosek o wykonanie badania po:

1. wymianie:

a) cięgien nośnych,

b) urządzeń chwytających,

c) zespołu napędowego lub elementów zespołu napędowego, działającego na zasadzie sprzężenia ciernego,

d) mechanizmu podnoszenia,

e) mechanizmu zmiany wysięgu,

f) urządzeń zabezpieczających, w szczególności:

2. naprawie lub modernizacji urządzenia;

3. każdej zmianie miejsca pracy urządzenia wymagającej jego demontażu i ponownego montażu (z wyjątkami);

4. wykonaniu oceny stanu technicznego urządzenia transportu bliskiego w sytuacji przekroczenia jego resursu.

Zakres badania doraźnego eksploatacyjnego obejmuje sprawdzenie:

1. księgi rewizyjnej urządzenia transportu bliskiego oraz dziennika konserwacji,

2. protokołów pomiarów rezystencji izolacji obwodów elektrycznych, uziemień roboczych i odgromowych oraz ochrony przeciwporażeniowej instalacji urządzenia transportu bliskiego,

3. zaświadczeń kwalifikacyjnych konserwującego lub obsługującego urządzenie (jeżeli uczestniczą w badaniu),

4. dokumentacji uzupełniającej,

5. prawidłowości zainstalowania i przeznaczenia urządzenia, zgodnie z instrukcją jego eksploatacji.

W zakresie tych badań jest również przeprowadzenie prób funkcjonowania urządzenia w zainstalowanej wersji montażowej, z obciążeniem wystarczającym do stwierdzenia, że sterowanie i ruchy robocze urządzenia, mechanizmy i urządzenia zabezpieczające i ochronne działają prawidłowo.

W uzasadnionych przypadkach można także uzgodnić z organem właściwej jednostki dozoru technicznego inny zakres badania doraźnego eksploatacyjnego.

Po zmianie miejsca pracy urządzenia transportu bliskiego związanej z jego demontażem i ponownym montażem nie wymagają badań doraźnych eksploatacyjnych:

1. wciągniki i wciągarki z napędem ręcznym wszystkich mechanizmów,

2. wyciągi towarowe przewoźne i przenośne,

3. dźwigniki przenośne,

4. żurawie przewoźne szybkomontujące,

5. żurawie samojezdne,

6. urządzenia z zasilaniem jednofazowym,

7. urządzenia z napędem spalinowym, o ile nie są mocowane do obiektu.

Cel i zakres badania doraźnego kontrolnego odpowiada celowi i zakresowi badania okresowego, przy czym dopuszcza się przeprowadzenie prób funkcjonowania urządzenia za pomocą innych równoważnych metod niewymagających wykorzystywania obciążenia.

Badania doraźne powypadkowe oraz doraźne poawaryjne przeprowadza się w celu:

1. określenia stanu technicznego urządzenia oraz

2. przyczyn (powodów) nieszczęśliwego wypadku lub niebezpiecznego uszkodzenia.

W przypadku badania doraźnego powypadkowego oraz doraźnego poawaryjnego:

1. zakres badania oraz

2. niezbędną dokumentację

za każdym razem indywidualnie ustala organ właściwej jednostki dozoru technicznego.

6. Formy i terminy badań

Zarówno formę dozoru technicznego, jak też częstotliwość badań określono w załączniku do nowych przepisów.

7. Formy dozoru technicznego UTB oraz terminy badań okresowych i doraźnych kontrolnych

Lp.	Urządzenie transportu bliskiego		Forma dozoru technicznego	Termin badania
				okresowego	doraźnego kontrolnego
1.	UTB wykonane w całości lub częściowo w wersji przeciwwybuchowej		pełny	co rok	–
2.	UTB o udźwigu do 250 kg, z wyłączeniem dźwigów oraz urządzeń służących do przemieszczania osób		uproszczony	–	–
3.	Wciągniki i wciągarki ogólnego przeznaczenia z napędem ręcznym wszystkich mechanizmów	o udźwigu do 2000 kg	–	–	–
4.		o udźwigu powyżej 2000 kg	–	–	co 3 lata
5.	Wciągniki i wciągarki ogólnego przeznaczenia z napędem mechanicznym		ograniczony	–	co 2 lata
6.	Wciągniki, wciągarki i żurawie z napędem elektrycznym jednofazowym do 1000 kg		uproszczony	–	–
7.	Wciągniki i wciągarki specjalnego przeznaczenia		pełny	co rok	–
8.	Przeciągarki pojazdów szynowych		pełny	co rok	–
9.	Suwnice ogólnego przeznaczenia z napędem ręcznym wszystkich mechanizmów		ograniczony	–	co 2 lata
10.	Suwnice ogólnego przeznaczenia z napędem mechanicznym		pełny	co 2 lata	–
11.	Suwnice specjalnego przeznaczenia		pełny	co rok	–
12.	Żurawie z napędem ręcznym wszystkich mechanizmów	o udźwigu do 2000 kg	uproszczony	–	–
13.		o udźwigu powyżej 2000 kg	ograniczony	–	co 3 lata
14.	Żurawie samojezdne, żurawie wieżowe, żurawie przewoźne szybkomontujące, żurawie szynowe, żurawie przenośne o udźwigu powyżej 3200 kg		pełny	co rok	–
15.	Żurawie przenośne pozostałe, żurawie przewoźne inne niż szybkomontujące, żurawie stacjonarne		ograniczony	–	co 2 lata
16.	Układnice magazynowe		pełny	co rok	–
17.	Wyciągi towarowe		ograniczony	–	co 2 lata
18.	Podesty ruchome przejezdne		pełny	co rok	–
19.	Podesty ruchome wiszące		pełny	co rok	–
20.	Podesty ruchome masztowe		pełny	co rok	–
21.	Podesty ruchome stacjonarne		ograniczony	–	co 2 lata
22.	Podesty ruchome załadowcze		ograniczony	–	co 3 lata
23.	Urządzenia dla osób niepełnosprawnych		pełny	co 2 lata	–
24.	Schody i chodniki ruchome		pełny	co rok	–
25.	Przenośniki okrężne kabinowe i platformowe		pełny	co rok	–
26.	Dźwigi do transportu osób lub ładunków, w tym dźwigi przeznaczone do zapewnienia dostępu do maszyn		pełny	co rok	–
27.	Dźwigi towarowe małe i dźwigi do transportu ładunków bez prawa wstępu osób do kabiny		pełny	co 3 lata	–
28.	Dźwigi budowlane towarowo-osobowe		pełny	co rok	–
29.	Dźwigi budowlane towarowe		ograni­czony	–	co 2 lata
30.	Dźwignice linotorowe		pełny	co rok	–
31.	Urządzenia służące do przemieszczania kontenerów przy pracach przeładunkowych		pełny	co rok	–
32.	Dźwigniki, w których przewidziano podczas ich eksploatacji wchodzenie osób na element przenoszący obciążenie lub przebywanie pod tym elementem		pełny	co rok	–
33.	Dźwigniki inne niż w lp. 32	stałe i przewoźne, przenośne do podnoszenia całych pojazdów	ograniczony	–	co 2 lata
34.		przenośne, inne niż w lp. 33, o udźwigu powyżej 2 ton	ograniczony	–	co 3 lata
35.		przenośne, inne niż w lp. 33, o udźwigu do 2 ton	uproszczony	–	–
36.	Wózki jezdniowe podnośnikowe z wysięgnikiem		pełny	co rok	–
37.	Wózki jezdniowe podnośnikowe z osobą ­obsługującą podnoszoną wraz z ładunkiem		pełny	co rok	–
38.	Pozostałe wózki jezdniowe podnośnikowe z mechanicznym napędem podnoszenia	podestowe lub z siedziskiem dla obsługującego	pełny	co rok	–
39.		prowadzone i zdalnie sterowane	ograniczony	–	co 2 lata
40.	Przenośniki kabinowe i krzesełkowe o ruchu obrotowym przeznaczone do celów rekreacyjno-rozrywkowych		pełny	co rok	–

W przypadku pierwszego badania okresowego lub doraźnego eksploatacyjnego termin badania ustala się, licząc od dnia wydania decyzji zezwalającej na eksploatację. Jeżeli badanie doraźne eksploatacyjne obejmowało pełny zakres odpowiedniego badania okresowego, za zgodą eksploatującego termin kolejnego badania okresowego może być ustalony od dnia wykonania badania doraźnego eksploatacyjnego.

Zmienione zaświadczenie o ukończeniu szkolenia myśliwych

W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 590 opublikowano rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 20.3.2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przeprowadzania szkolenia myśliwych.

Zmianie uległo, określone w załączniku nr 2 do zmienianego rozporządzenia, zaświadczenie o ukończenia szkolenia przez myśliwych. Przed zmianą zaświadczenie to musiało zawierać: „imię, nazwisko i podpis osoby (pieczęć i podpis osoby upoważnionej prowadzącej szkolenie) do wydania zaświadczenia)”. Natomiast po zmianie trzeba podać:

Nowe wzory zeznań CIT-8 i CIT8AB oraz załączników do nich

Od 27.3.2019 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 21.3.2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 570).

W rozporządzeniu określono nowe wzory formularzy w podatku dochodowym od osób prawnych, w tym: CIT-8, CIT-8AB, CIT-8/O, CIT/BR, CIT/MIT, CIT/8S, CIT/8SP oraz CIT/PGK. Wzory te zostały dostosowane do zmian wynikających z ustawy z 10.5.2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162).

Przede wszystkim zmiany odnoszą się do zwolnień podatkowych przysługujących przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą na terenie określonym w decyzji o wsparciu i dla przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia na terenie specjalnych stref ekonomicznych (SSE).

Ponadto formularz CIT/BR Informacja o odliczeniach od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową został dostosowany do zmian wprowadzonych ustawą z 20.7.2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r. poz. 1668 ze zm.), które zmieniają nomenklaturę pojęć w zakresie badań naukowych poprzez wprowadzenie badań aplikacyjnych, które zastąpiły badania stosowane i przemysłowe.

Dodatkowo w zakresie formularza CIT-8 i CIT-8AB wprowadza się zmiany w zakresie rozliczania podatku, o którym mowa w art. 24b ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej: PDOPrU) – tzw. podatek od budynków – tak aby w pełni zrealizować regulacje wynikające z przepisów ustawowych.

Nowe wzory stosuje się do uzyskanych przychodów (osiągniętych dochodów, poniesionych strat) od 1.1.2018 r. Jednak do 1.4.2019 r. mogą być stosowane dotychczasowe.

Do zeznań podatkowych CIT-8 i CIT-8AB składanych za 2018 r. załącznikiem jest sprawozdanie o realizacji uznanej metody ustalania ceny transakcyjnej.

Niektórzy podatnicy osiągający dochody zwolnione mogą złożyć później zeznanie CIT-8.

Od 23.3.2019 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 21.3.2019 r. w sprawie przedłużenia terminu do złożenia zeznania przez niektórych podatników osiągających dochody wolne od podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 549).

Rozporządzenie obejmuje podatników, których rok podatkowy rozpoczął się po 31.12.2017 r. i zakończy się przed 1.7.2019 r.

Dotyczy ono osób osiągających wyłącznie dochody wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej: PDOPrU), które nie mają obowiązku w roku podatkowym – za który ma być złożone zeznanie – do sporządzenia określonych deklaracji lub informacji wskazanych w ustawie z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.; dalej: PDOFizU).

Nowe przepisy obejmują również podatników uprawnionych podmiotowo do zwolnień na podstawie art. 17 ust. 1 PDOPrU (np. stowarzyszenia), którzy nie pełnili funkcji płatnika i nie osiągnęli za dany rok dochodu (sporządzają zeznania „zerowe”).

Warto przypomnieć, że od tego roku wszyscy podatnicy CIT mają obowiązek składania zeznań podatkowych o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (CIT-8) wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej, co wymaga używania elektronicznych podpisów kwalifikowanych.

Uzasadnienie

Nowe ułatwienia w składaniu e-sprawozdań finansowych

Rozszerzenie funkcjonalności aplikacji e-sprawozdania finansowe ma na celu wsparcie podmiotów w wypełnianiu ich obowiązków sprawozdawczych. Dotychczas aplikacja umożliwiała tylko sporządzanie, podpisanie i składanie sprawozdań finansowych do Szefa KAS przez przedsiębiorców – podatników podatku dochodowego od osób fizycznych. Kolejna grupa przedsiębiorców (spółek, ale też organizacji zawodowych, fundacji, stowarzyszeń, kół gospodyń wiejskich, czy OSP) uzyskuje więc wsparcie w wywiązaniu się z ustawowych obowiązków.

Sprawozdania te należy podpisać bezpłatnym podpisem zaufanym lub podpisem kwalifikowanym, a następnie wysłać korzystając z systemu eKRS (dotyczy tylko podmiotów wpisanych do rejestru przedsiębiorców KRS – w tym organizacji, fundacji, kół gospodyń wiejskich, OSP – które prowadzą działalność gospodarczą) lub przekazać do właściwego naczelnika urzędu skarbowego z wykorzystaniem ePUAP lub informatycznych nośników danych (dotyczy podmiotów nie wpisanych do rejestru przedsiębiorców KRS).

W przypadku podmiotów wpisanych do rejestru przedsiębiorców KRS, sprawozdania należy podpisać bezpłatnym podpisem zaufanym lub podpisem kwalifikowanym. Aby wysłać sprawozdanie przygotowane w aplikacji e-sprawozdania finansowe, należy wygenerowany i podpisany plik xml pobrać na swój komputer i wysłać korzystając z udostępnianego przez Ministerstwo Sprawiedliwości systemu eKRS. Podmioty te nie są już zobowiązane do dodatkowego przekazywania sprawozdań finansowych do naczelników urzędów skarbowych.

Osoby prawne niewpisane do rejestru przedsiębiorców KRS (np. organizacje, fundacje, koła gospodyń wiejskich, OSP – nieprowadzące działalności gospodarczej) mogą sporządzać sprawozdanie finansowe w dowolnej elektronicznej formie (pdf., doc., jpg. lub za pomocą aplikacji e-sprawozdania finansowe w formie xml), następnie podpisać je bezpłatnym podpisem zaufanym lub podpisem kwalifikowanym i przekazać bezpośrednio do urzędu skarbowego z wykorzystaniem e-PUAP lub na nośniku danych (np. pendrive).

Wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej

W okresie od 1 kwietnia 2019 r. do 31 marca 2020 r. kwoty jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej wynoszą:

1. 917 zł (854 zł) za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (art. 12 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych),

2. 917 zł (854 zł) za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, z tytułu zwiększenia tego uszczerbku co najmniej o 10 punktów procentowych (art. 12 ust. 2 ustawy),

3. 16 048 zł (14 950 zł) z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji ubezpieczonego (art. 12 ust. 3 ustawy),

4. 16 048 zł (14 950 zł) z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji wskutek pogorszenia się stanu zdrowia rencisty (art. 12 ust. 4 ustawy),

5. 82 531 zł (76 887 zł), gdy do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest małżonek lub dziecko zmarłego ubezpieczonego lub rencisty (art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy),

6. 41 265 zł (38 444 zł), gdy do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest członek rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty inny niż małżonek lub dziecko (art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy),

7. 82 531 zł (76 887 zł), gdy do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są równocześnie małżonek i jedno lub więcej dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, oraz 16 048 zł (14 950 zł) z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na każde z tych dzieci (art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy),

8. 82 531 zł (76 887 zł), gdy do jednorazowego odszkodowania uprawnionych jest równocześnie dwoje lub więcej dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, oraz 16 048 zł (14 950 zł) z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na drugie i każde następne dziecko (art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy),

9. 16 048 zł (14 950 zł), gdy obok małżonka lub dzieci do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są równocześnie inni członkowie rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, każdemu z nich niezależnie od odszkodowania przysługującego małżonkowi lub dzieciom (art. 14 ust. 3 ustawy),

10. 41 265 zł (38 444 zł), gdy do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są tylko członkowie rodziny inni niż małżonek lub dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, oraz 16 048 zł (14 950 zł) z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na drugiego i każdego następnego uprawnionego (art. 14 ust. 4 ustawy).

Kwoty podane w nawiasach dotyczą wysokości stawek jednorazowych odszkodowań, jakie obowiązywały do końca marca 2019 r.

Przypominamy, że obowiązek corocznego podawania kwot jednorazowych odszkodowań ciąży na ministrze ds. pracy na podstawie zapisu art. 14 ust. 9 ustawy z 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1376 ze zm.).

Brak wpłat do gminy w związku z koncesją na wydobycie kopalin

1. Opis sytuacji

Przedsiębiorca posiada koncesję na wydobywanie kopaliny ze złoża położonego w obrębie jednej działki. W związku z licznymi zapytaniami w trybie informacji publicznej, informacji z Urzędu Gminy oraz kontroli z Okręgowego Urzędu Górniczego okazało się, że przedsiębiorca nie wpłacał opłat eksploatacyjnych na konto gminy oraz rozszerzył działalność (odkrywkę) na działki sąsiednie. W związku z powyższym tut. urząd postanowieniem wezwał przedsiębiorcę do usunięcia naruszeń dotyczących braku zapłaty opłaty eksploatacyjnej i przedłożenia stosownych informacji o wysokości opłaty i dowodów wpłaty.

W wyznaczonym terminie nie uzyskano żadnej odpowiedzi/informacji od przedsiębiorcy, list z postanowieniem odebrał osobiście – podpis na zwrotce. W związku z powyższym wysłano ponowne wezwanie do usunięcia naruszeń..

2. Komentarz

Działalność koncesjonowana

Niniejszą informację oparto na założeniu, że działalność przedsiębiorcy na obszarze poza działką, co do której udzielono koncesji, również wymaga koncesji na podstawie przepisów ustawy z 9.6.2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2126 ze zm.; dalej: PrGeolGórn).

Stosownie do przepisu art. 177 pkt 1-3 PrGeolGórn, kto bez wymaganej koncesji lub bez zatwierdzonego projektu robót geologicznych lub z naruszeniem określonych w nich warunków wykonuje działalność w zakresie: poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin albo poszukiwania lub rozpoznawania kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, wydobywania kopalin ze złóż, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, podziemnego składowania odpadów albo podziemnego składowania dwutlenku węgla, podlega karze aresztu albo grzywny. Orzekanie w sprawie określonej w art. 177 pkt 1-3 PrGeolGórn następuje na zasadach i w trybie określonych w ustawie z 24.8.2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 475 ze zm.; dalej: KPW – art. 189 PrGeolGórn). Ponadto, kto wykonuje działalność gospodarczą bez wymaganej koncesji albo zezwolenia, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny (art. 60¹ ustawy z 21.5.1971 r. – Kodeks wykroczeń (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 618 ze zm.; dalej: KW).

Gmina, mając informację o takim zdarzeniu, powinna zatem powiadomić Policję, która jest oskarżycielem publicznym we wszystkich sprawach o wykroczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 17 § 1 ustawy z 24.8.2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia [t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 475 ze zm.]). W ramach prowadzonego przez Policję postępowania rozstrzygnięta powinna być kwestia wzajemnej regulacji przepisów art. 177 PrGeolGórn i art. 60¹ KW.

Niezależnie od tego, przepis art. 140 przewiduje, że działalność wykonywana bez wymaganej koncesji albo bez zatwierdzonego albo podlegającego zgłoszeniu projektu robót geologicznych podlega opłacie podwyższonej (art. 140 ust. 1 PrGeolGórn).

Właściwość organów określa przepis art. 140 ust. 2 PrGeolGórn najprawdopodobniej, właściwy w sprawie będzie właściwy organ nadzoru górniczego (art. 140 ust. 2 pkt 2 PrGeolGórn). Organami nadzoru górniczego są: Prezes Wyższego Urzędu Górniczego; dyrektorzy okręgowych urzędów górniczych; dyrektor Specjalistycznego Urzędu Górniczego, zwanego dalej „SUG”. Organami nadzoru górniczego pierwszej instancji są dyrektorzy okręgowych urzędów górniczych oraz dyrektor SUG, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 164 ust. 1 i 2 PrGeolGórn). Prawdopodobnie właściwym w sprawie organem będzie zatem dyrektor okręgowego urzędu górniczego.

Sposób wymiaru opłaty określają szczegółowe zapisy art. 140 ust. 3-5 PrGeolGórn Przykładowo, opłatę podwyższoną za poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin określonych w art. 10 ust. 1, ustala się w wysokości 50 000 zł za każdy kilometr kwadratowy powierzchni terenu objętego taką działalnością, przy czym rozpoczęty kilometr kwadratowy powierzchni terenu liczy się jako cały (art. 140 ust. 3 pkt 1 PrGeolGórn), zaś opłatę podwyższoną za wydobywanie kopalin ustala się w wysokości czterdziestokrotnej stawki opłaty eksploatacyjnej dla danego rodzaju kopaliny, pomnożonej przez ilość wydobytej bez koncesji kopaliny (art. 140 ust. 3 pkt 3 PrGeolGórn).

Opłatę wnosi się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna. Dowód wniesienia opłaty niezwłocznie przedstawia się właściwemu organowi oraz podmiotom określonym w art. 141 PrGeolGórn, to jest organowi nadzoru górniczego oraz beneficjentom uiszczanych kwot (np., gminie w przypadku z art. 141 ust. 1 PrGeolGórn).

Do opłat podwyższonych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z 29.8.1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) dotyczące zobowiązań podatkowych. Określone tymi przepisami uprawnienia organów podatkowych przysługują wierzycielom. Wierzycielami są odpowiednio gmina, powiat, województwo oraz NFOŚiGW (art. 142 ust. 1 i 2 PrGeolGórn Kwestie przedawnienia oraz kręgu stron postępowania reguluje natomiast przepis art. 143 PrGeolGórn

W zakresie nieuregulowanym w PrGeolGórn i w Ordynacji podatkowej (w zakresie powyższego odesłania), zastosowanie będą miały częściowo przepisy ustawy z 14.6.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz.U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; dalej: KPA) o administracyjnych karach pieniężnych.

Regulacja art. 140 ust. 1 PrGeolGórn wskazuje, że pobranie opłaty podwyższonej ma charakter obligatoryjny. Jej wymierzenie powinno zatem nastąpić niezależnie od udzielenia przez przedsiębiorcę odpowiedzi na zapytanie gminy i uiszczenia opłaty w podstawowej wysokości. Podobnie, niezależna od powyższych wydarzeń jest odpowiedzialność za czyn z art. 177 PrGeolGórn.