0112-KDIL3-2.4011.449.2019.1.MKA – Interpretacja indywidualna z dnia 02-12-2019

Przekazanie pracownikom informacji PIT-11 drogą elektroniczną

Znaczne braki we wdrożeniu RODO w dolnosaksońskich przedsiębiorstwach

Wdrożenie Ogólnego Rozporządzenia o Ochronie Danych (RODO) w dolnosaksońskich przedsiębiorstwach udało się jedynie częściowo. Tak wynika z wielobranżowego badania obejmującego 50 przedsiębiorstw, którego sprawozdanie końcowe zostało właśnie przedstawione przez Panią Barbarę Thiel, Krajowego Rzecznika ds. Ochrony Danych Dolnej Saksonii (LfD).

Duże braki techniczno-organizacyjnej ochrony danych

Jak powiedziała Pani Thiel: „Zidentyfikowaliśmy obszary, w których przepisy RODO zostały już wdrożone w satysfakcjonującym stopniu. Jednocześnie musimy jednak wskazać na duże braki, które budzą bardzo duże obawy”. Przedsiębiorstwa posiadają szczególnie duże braki odpowiednio w kwestii techniczno-organizacyjnej ochrony danych oraz przy ocenie skutków dla ochrony danych (DPIA). Przedsiębiorstwa muszą przeprowadzić taką uprzednią ocenę, jeżeli planują operacje przetwarzania danych, które mogą prowadzić do wysokiego ryzyka dla osób, których dane dotyczą. Badanie pokazało, że wiele przedsiębiorstw nie zajęło się jeszcze wystarczająco prawnymi podstawami przeprowadzenia DPIA.

Techniczno-organizacyjne środki ochrony danych powinny zapewnić, że prawa oraz wolności osób fizycznych będą odpowiednio chronione przy przetwarzaniu danych. Obejmuje to na przykład odpowiednią ochronę sieci IT przed cyberatakiem. W tej kwestii szczególnie problematyczne było to, że wiele przedsiębiorstw koncentrowało się wyłącznie na swoich własnych interesach. Jednakże w przypadku ochrony danych, w centrum zainteresowania muszą znajdować się osoby, których dane dotyczą.

Istnieją jednak obszary, w których LfD otrzymał w przeważającej mierze satysfakcjonujące odpowiedzi. Zaliczają się do nich skomplikowane powierzenia przetwarzania danych, kwestie inspektora ochrony danych, zgłaszanie naruszeń ochrony danych oraz obowiązki dokumentacyjne.

Dziewięć przedsiębiorstw ocenionych „na czerwono“

Na koniec przedsiębiorstwa zostały ocenione jednym z kolorów: zielonym, gdy w przeważającej mienie zostały ocenione pozytywnie; żółtym, jeżeli istniały jeszcze pojedyncze przypadki, w których były potrzebne działania; czerwonym, jeżeli istniały poważne braki. Ostatecznie 9 przedsiębiorstw zostało ocenionych na zielono, 32 na żółto a 9 na czerwono. W jednym z przedsiębiorstw ocenionych na czerwono, LfD przeprowadzi jeszcze w tym roku dalej idącą kontrolę. Jeżeli zostaną przy tym ustalone poważne naruszenia zasad ochrony danych, możliwa jest również kara pieniężna wobec administratora.

Jednocześnie LfD będzie jednak również wspierał przedsiębiorstwa w usunięciu rozpoznanych braków. W tym celu, w przyszłych tygodniach zostaną opublikowane zalecenia w odniesieniu do szczególnie problematycznych kwestii. Jak to ujęła Pani Thiel: „Jako organ nadzorczy, musimy widzieć obie strony medalu: jedna strona to wdrażanie i kontrola, druga to wyjaśnienia i informowanie. W ten sposób osiągniemy w długiej perspektywie najlepsze wyniki dla osób, których dane dotyczą oraz administratorów”.

Na temat badania

LfD Dolnej Saksonii pod koniec czerwca 2018 r., krótko po rozpoczęciu obowiązywania RODO, rozesłał ankietę do 50 dużych oraz średnich przedsiębiorstw, które mają główną siedzibę w Dolnej Saksonii. Powinny one były odpowiedzieć na pytania z dziesięciu obszarów ochrony danych. Odpowiedzi zostały ocenione przy pomocy szerokiego zestawu kryteriów. To wieloobszarowe badanie było największą ogólną kontrolą w historii LfD.

Źródło: portal gdpr.pl

0113-KDIPT2-2.4011.537.2019.1.SR – Interpretacja indywidualna z dnia 29-11-2019

Odpłatnego zbycie nieruchomości i składników majątku ruchomego wchodzących w skład gospodarstwa rolnego

0112-KDIL3-3.4011.365.2019.3.MM – Interpretacja indywidualna z dnia 29-11-2019

Dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP BOX)

Mikrorachunek podatkowy od 1.1.2020 r. do wpłat PIT, CIT i VAT

Indywidualny mikrorachunek podatkowy

Numer swojego mikrorachunku podatkowego można wygenerować na stronie:

https://www.podatki.gov.pl/generator-mikrorachunku-podatkowego

Można go również uzyskać w dowolnym urzędzie skarbowym. Jego wygenerowanie i prowadzenie nie wiąże się z żadnymi kosztami. W celu wygenerowania numeru wystarczy podać:

1) swój PESEL, gdy jest się osobą fizyczną (nie prowadzi działalności gospodarczej
lub nie jest się zarejestrowanym podatnikiem VAT) lub

2) NIP w przypadku organizacji (prowadzi się działalność gospodarczą lub jest podatnikiem VAT lub jest płatnikiem podatków, składek na ubezpieczenie społeczne i / lub zdrowotne).

Numer nadawany jest każdemu podatnikowi i płatnikowi automatycznie – tzn. nie wymaga składania żadnych wniosków do urzędu skarbowego. Ministerstwo radzi, aby nie korzystać z żadnych innych stron internetowych lub np. numerów rachunków otrzymanych e-mailem lub SMS-em. Mogą być one bowiem próbą wyłudzenia. Mikrorachunek podatkowy będzie składać się z 26 znaków i oprócz indywidualnego identyfikatora podatkowego, musi zawierać cyfry 1010 0071 222.

Numer indywidualnego mikrorachunku zawsze będzie taki sam, nawet gdy podatnik zmieni adres zamieszkania, właściwość urzędu skarbowego czy nazwisko.

Brak numeru PESEL i NIP

Każdy podatnik w Polsce powinien mieć identyfikator podatkowy – PESEL albo NIP. Jeśli jednak np. czeka na decyzję o jego przyznaniu, to trzeba będzie wpłacić należność na mikrorachunek podatkowy urzędu skarbowego podatnika, zgodnie z obwieszczeniem w sprawie wykazu rachunków bankowych urzędów skarbowych, które będzie opublikowane w grudniu tego roku. W takim przypadku trzeba będzie podać w przelewie numer dokumentu, np. paszportu, dowodu osobistego, aby urząd skarbowy mógł zidentyfikować wpłacającego i prawidłowo rozliczyć wpłatę.

Dotychczasowe rachunki

Dotychczasowe rachunki urzędów skarbowych do wpłat PIT, CIT i VAT pozostaną aktywne tylko do 31.12. 2019 r. Zatem bez indywidualnego mikrorachunku podatkowego od 1.1.2020 r. nie będzie można zapłacić należności z tytułu podatków PIT, CIT i VAT.

Wpłata podatków innych niż PIT, CIT i VAT

Podatki inne niż PIT, CIT i VAT należy wpłacać na dotychczasowych zasadach, czyli na rachunki podatkowe urzędów skarbowych, zgodnie z obwieszczeniem w sprawie wykazu rachunków bankowych urzędów skarbowych, które będzie opublikowane w grudniu. Będą w nim również szczegółowe objaśnienia, na który rachunek wpłacać poszczególne podatki.

Ponadto, mikrorachunek podatkowy służy tylko do wpłat podatku. Natomiast zwroty nadpłat i podatków będą realizowane na dotychczasowych zasadach, czyli np. na ROR podatnika.

Sankcje w przypadku niezastosowania mechanizmu podzielonej płatności

Sankcje w VAT i KKS dla dostawcy

Faktury dokumentujące transakcje rozliczane mechanizmem podzielonej płatności, na podstawie nowego brzmienia art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: VATU), powinny zawierać specjalne oznaczenie w postaci zapisu „mechanizm podzielonej płatności”. Jeśli wystawca faktury nie umieścił na wystawianej fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności”, to na podstawie art. 106e ust. 12 VATU, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustali dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w zał. nr 15 do VATU, wykazanej na tej fakturze.

Jednak przepisu art. 106e ust. 12 VATU nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w zał. nr 15 do VATU, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem MPP (art. 106e ust. 13 VATU).

W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn – wadliwość faktury art. 62 § 1 ustawy z 10.9.1999 r. Kodeks karny skarbowy (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1958 ze zm.; dalej: KKS) ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Sankcje w VAT i KKS dla nabywcy

Ponadto, wprowadzono sankcję dla nabywcy, który mimo ciążącego na nim obowiązku uregulowania kwoty VAT wykazanej na fakturze z zastosowaniem MPP, ureguluje tę kwotę w inny sposób. Wówczas naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w zał. nr 15 do VATU, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność (art. 108a ust. 7 VATU).

W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, nie ustala się dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Jednak przepisu art. 108a ust. 7 VATU nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem MPP.

Karze z KKS podlega podatnik, który wbrew obowiązkowi dokonuje płatności kwoty należności wynikającej z faktury z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności. Podlega on karze grzywny do 720 stawek dziennych. W wypadku mniejszej wagi, sprawca ww. czynu zabronionego podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe (art. 57c KKS).

Sankcje w podatkach dochodowych

Od 1.1.2020 r. zaczną obowiązywać zmiany w ustawach podatkowych dotyczących podatków dochodowych powodujące, że podatnik nie będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kosztu w częściej, w jakiej dana płatność – pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” – została dokonana z pominięciem MPP. Powyższe kwestie regulują przepisy art. 22p ust. 1 pkt 3 i ust. 2 PDOFizU oraz art. 15d ust. 1 pkt 3 i ust. 2 PDOPrU w brzmieniu obowiązującym od 1.1.2020 r.

Przepisy te mają zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31.12.2019 r. Jednocześnie tych przepisów – tj. art. 22p ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; dalej: PDOFizU) oraz art. 15d ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865; dalej: PDOPrU) nie stosuje się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed 1.1.2020 r.

0115-KDIT2-3.4011.450.2019.3.PS – Interpretacja indywidualna z dnia 28-11-2019

W zakresie skutków podatkowych związanych umorzeniem zobowiązań w postępowaniu układowym wobec przedsiębiorcy prowadzącego działalność rolniczą

0111-KDIB4.4014.308.2019.4.DK – Interpretacja indywidualna z dnia 28-11-2019

Interpretacja indywidualna z dnia 28-11-2019

Wynajem krótkoterminowy: biała księga przygotowana przez ministerstwo

Opracowanie, zatytułowane „Biała księga regulacji systemu promocji turystycznej w Polsce” Ministerstwo Sportu i Turystyki opracowywało przez dwa lata. Może posłużyć jako podstawa do ewentualnych zmian w prawie w zakresie m.in. krótkoterminowego wynajmu mieszkań.

W Białej Księdze zawarte jest przypomnienie, że znowelizowana ustawa o usługach turystycznych zalicza wynajem mieszkań i domów do usług hotelarskich – dlatego, zdaniem MSiT, właściciele obiektów wynajmowanych powinni wpisać swoje lokale do specjalnej ewidencji, prowadzonej przez władze lokalne. Uzasadnione jest to tym, że taka działalność spełnia definicję usług hotelarskich, przy czym skala działalności nie ma tu znaczenia.

To nie jedyny wymóg, bo jeśli w jakimkolwiek miesiącu przychody wynajmującego z udostępniania lokali przekraczają połowę minimalnego wynagrodzenia, to właściciel powinien zarejestrować nawet działalność gospodarczą ‒ taki wymóg nakłada art. 5 ust. 1 ustawy ‒ Prawo przedsiębiorców. Koniecznie trzeba też przestrzegać minimalnych wymagań co do wyposażenia oraz wymogów sanitarnych.

Dla wielu osób fizycznych, które prowadzą taką działalność w małej skali, rejestrowanie działalności gospodarczej spowodowałoby brak opłacalności, dlatego rozważane jest wprowadzenie przepisu, który wyłączyłby wynajmujących sporadycznie spod takiego obowiązku.

Jednocześnie autorzy Białej Księgi biorą pod uwagę zaostrzenie przepisów w przypadku prowadzenia nielegalnej działalności wynajmu oraz gdy wynajmujący wprowadza klientów w błąd, używając bezprawnie nazwy hotel lub motel.

Obecnie świadczenie usług hotelarskich, gdy obiekt nie został zgłoszony do ewidencji, jest wykroczeniem (art. 60 par. 4 ust. 3 Kodeksu wykroczeń). Autorzy opracowania sugerują jednak, by takie działanie uznać za przestępstwo bądź przewinienie administracyjne i zagrozić nawet karą pozbawienia wolności do lat 3 lub karą pieniężną do 25 tysięcy złotych.

Zmiany w Prawie budowlanym – mniej dokumentów oraz prostsze procedury

Zdaniem projektodawców dotychczasowe procedury są zbyt restrykcyjne i powinny zostać uproszczone. Inwestorzy będą mieli także mniej obowiązków.

Zgodnie z planowanymi zmianami projekt budowlany miałby się składać z projektu:

1. zagospodarowania działki lub terenu
2. architektoniczno-budowlanego oraz
3. technicznego.

Projekt zagospodarowania działki lub terenu wraz z projektem architektoniczno-budowlanym będą zatwierdzane przez organ administracji architektoniczno-budowlanej. Taki obowiązek nie będzie dotyczył projektu technicznego. Dzięki takiemu rozwiązaniu wydawanie decyzji pozwolenia na budowę (przyjęcia zgłoszenia wraz z projektem) będzie przebiegało sprawniej i szybciej.

Inwestorzy nie będą musieli składać tak wielu dokumentów jak obecnie ‒ wymagana będzie jedynie część obecnego projektu budowlanego. Urzędnikom trzeba będzie dostarczyć projekt zagospodarowania działki lub terenu oraz projekt architektoniczno-budowlany (w nowej formule). Nie będzie trzeba przedstawiać projektu technicznego.

Autorzy zmian w prawie budowalnym stwierdzili też, że nie trzeba będzie do wniosku dołączać aż czterech kopii projektu, bo wystarczą trzy. „Projekt techniczny nie jest zatwierdzany w decyzji o pozwoleniu na budowę, dlatego też nie załącza się go do wniosku o pozwolenie na budowę” – czytamy w uzasadnieniu projektu.

Na etapie projektowania trzeba będzie też sprawdzić (zrobi to projektant), czy budynek mieszkalny można będzie podłączyć do istniejącej sieci ciepłowniczej. Takie rozwiązanie ma wspierać program „Czyste powietrze”.

Projekt zakłada także bardzo ważną zmianę, która powinna zwiększyć pewność obrotu prawnego. Wprowadzony ma być 5-letni termin na stwierdzenie nieważności decyzji pozwolenia na budowę i decyzji o pozwoleniu na użytkowanie. Do tej pory nieważność takich decyzji można było stwierdzić nawet wiele lat po tym, jak budynek powstał i był już użytkowany. Uznano, że 5 lat od dnia, w którym decyzja pozwolenia na użytkowanie stała się ostateczna, jest wystarczające na stwierdzenie ewentualnych nieprawidłowości w decyzji o pozwoleniu na użytkowanie.

Wzmocniona zostanie w ten sposób trwałość decyzji administracyjnej, co z punktu widzenia inwestora będzie rozwiązaniem pozytywnym.

Kara za użytkowanie budynku bez wydania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie będzie poprzedzona mechanizmem „żółtej kartki” – najpierw właściciel lub inwestor zostaną pouczeni. Następnie, po upływie 60 dni, organ dokona sprawdzenia, czy obiekt jest nadal użytkowany z naruszeniem przepisów.

Projekt zakłada także łatwiejszą legalizację budowli wybudowanych więcej niż 20 lat temu. Ma to zachęcić właścicieli do legalizacji samowoli (dotychczas obawiali się wysokich opłat lub nakazu rozbiórki), a dzięki temu zostaną one włączone do systemu kontroli bezpieczeństwa – będą podlegać okresowym kontrolom bezpieczeństwa.