Obniżenie diety krajowej o zapewnione wyżywienie

Kwotę diety za czas podróży służbowej na terenie kraju zmniejsza się o koszt otrzymanego w podróży bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

1) śniadanie – 25% diety;

2) obiad – 50% diety;

3) kolacja – 25% diety.

Zapewnienie wyżywienia może być bezpośrednie (pracodawca rozlicza przedstawiony przez pracownika rachunek za wyżywienie) albo pośrednio (np. pracodawca opłacił wyżywienie w cenie konferencji, na którą jedzie pracownik). W każdym przypadku musi pozostawać w związku z pracodawcą. Taki związek istnieje w przypadku wszelakich spotkań służbowych, biznesowych itp., bez względu na to, czy koszty ponosi pracodawca danej osoby czy inny podmiot (kontrahent, instytucja zapraszająca). W każdym bowiem przypadku wyżywienie pozostaje w ścisłym powiązaniu ze stosunkiem pracy.

Obiad, na który pracownik został zaproszony przez kontrahenta pracodawcy, obniża dietę. Obniżenie następuje jednak nie o wartość obiadu, ale o wskazaną wyżej wartość procentową liczoną od pełnej kwoty diety. Od 28.7.2022 r. (dzień wejścia w życie wyższej stawki diety) w związku z zapewnionym pracownikowi obiadem obniżenie diety następuje o 19 zł (50% z 38 zł). Przed tym dniem było to 15 zł (50% z 30 zł).

Nieodpłatne otrzymanie katalogów i gadżetów reklamowych kontrahenta a przychód podatkowy i VAT

Opis sytuacji: Nasz kontrahent z Turcji razem z towarem przesłał pakiet katalogów z towarami z jego oferty, które zostały oclone na podstawie faktury proforma, nie będącej podstawą zapłaty (jedynie wystawioną do celów dokonania odprawy). Wartość celna została określona na 20$. Czy nieodpłatne otrzymanie katalogów kontrahenta o wartości 20 $ stanowić będzie dla naszej spółki przysporzenie i przychód podatkowy w CIT? Czy powinnam je ująć jako przychód w księgach?

Z kolei kolejna przesyłka zawiera gadżety reklamowe (190 sztuk rzeczy: smyczki, kubki, pendrive, koszulki, plecaki, o wartości niepodlegającej opłacie a wycenionej do celów odprawy na 37$). Kontrahent przekazał te materiały reklamowe dla naszych odbiorców i w celu promowania jego marki na rynku krajowym m.in. na targach. Dystrybucja tych gadżetów nie będzie nigdzie rejestrowana. Czy otrzymanie takich gadżetów przez spółkę stanowi dla niej przychód w podatku CIT? Czy przekazanie tych gadżetów wymaga od nas odprowadzenia od nas podatku należnego VAT?

Nieodpłatne świadczenia a przychód podatkowy

Jeżeli otrzymane materiały promocyjne nie stanowią towaru handlowego i nie są przeznaczone do dalszego obrotu, nie stanowią dla Wnioskodawcy trwałego przysporzenia majątkowego mającego konkretny wymiar finansowy. Powyższe potwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 8.7.2020 r. (0111-KDIB1-2.4010.188.2020.2.DP, Legalis) wskazując, iż „Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, powszechnie akceptowaną przez organy podatkowe, pojęcie nieodpłatnego świadczenia z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym i obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (definicja przywołana w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18.11.2002 r. FPS 9/02, Legalis). Definicja ta została następnie przywołana m.in. w uchwale siedmiu sędziów z 16.10.2006 r. (II FPS 1/06, Legalis).

Jednocześnie organy podatkowe wskazują, że przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do nieodpłatnych świadczeń, przez które należy rozumieć te wszystkie zdarzenia gospodarcze osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy. A zatem przychód podatkowy będzie stanowiła ta wartość, która przyczyni się do przyrostu aktywów lub zmniejszeniu pasywów (np. interpretacja indywidualna z 2.8.2012, IPTPB3/423-144/12-4/MF, Legalis)”.

W pytaniu drugim powyższe rozważania mają także zastosowanie z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Prezent małej wartości a dostawa towarów

W odniesieniu z kolei do VATU, na gruncie art. 7 VATU przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jednocześnie nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu VAT prezent małej wartości, jeśli:

1) są one o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł (bez podatku), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;

2) których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 20 zł.

Delegowanie pracownika do Niemiec po zmianie dyrektywy 96/71

Niemiecka ustawa o delegowaniu pracowników (Arbeitnehmer-Entsendegesetz skrót „AEntG”) została przyjęta 10.7.2020 r. i weszła w życie 30.7.2020 r. W stosunku do pracowników delegowanych na terytorium Niemiec na dłużej niż 12 miesięcy zastosowanie znajdują wszystkie obowiązki określone m.in. w przepisach prawa, przepisach administracyjnych lub układach zbiorowych uznanych za powszechnie obowiązujące w tym kraju, z wyjątkiem zasad dotyczących zawierania i rozwiązywania umów o pracę oraz przepisów dotyczących zabezpieczenia emerytalnego. Przy czym pracodawca zagraniczny może wydłużyć okres 12 miesięcy do 18 miesięcy, dokonując zgłoszenia (Mitteilung) do właściwej jednostki (Zollamt).

Należy pamiętać, że okres 12 miesięcy dotyczy okresu usługi: „Państwa członkowskie mają zapewnić, że po upływie 12 miesięcy łącznego okresu delegowania pracowników przez tego samego pracodawcę do wykonywania tego samego zadania, będą miały zastosowanie wszystkie przepisy prawa pracy wynikające z przepisów, układów zbiorowych i zwyczaju państwa przyjmującego. Objąć nimi trzeba będzie tego pracownika, podczas delegowania którego dojdzie do przekroczenia tego okresu oraz każdego go zastępującego”.

Przekształcenie spółek a KUP

 

PDOPrU nie zawiera szczegółowych uregulowań dotyczących kwestii rozliczania kosztów uzyskania przychodów przy przekształceniu spółki osobowej w spółkę kapitałową. Z tych względów należy stosować zasady ogólne, z uwzględnieniem sukcesji podatkowej wynikającej z przepisu art. 93a § 1 pkt 2 OrdPU.

Sukcesja na podstawie ww. przepisu oznacza, że podmiot będący sukcesorem wstępuje we wszystkie stosunki prawne, których stroną był podmiot przejmowany. Zatem koszty spółki komandytowej stanowią koszty spółki z o.o. i o ile spełnione są warunki zaliczania kosztów/wydatków do kosztów uzyskania przychodu, to nie ma przeciwskazań, aby spółka z o.o. (przekształcona) zaliczyła do kosztów uzyskania przychodu koszty/wydatki na podstawie faktur wystawionych na spółką przekształcaną – spółkę komandytową.

Taką możliwość potwierdzają również organy podatkowe (np. Dyrektor KIS w interpretacji z 12.5.2017 r.; 0111-KDIB1-2.4010.2.2017.2.KP, Legalis).

Jak rozumiem chodzi o rozliczenie kosztów bezpośrednich. Jeśli tak, to koszty te powinny być uwzględnione w okresie, w którym powstał przychód z nimi związany (art. 15 ust. 4 PDOPrU). W Państwa przypadku będzie to przychód osiągnięty jeszcze przed przekształceniem. W konsekwencji koszty tego typu (bezpośrednio związane z przychodami) powinny być w całości przyporządkowane do przychodów spółki z o.o. (przekształcanej). Potwierdzają to interpretacje organów podatkowych (m.in. Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 30.12.2015 r.; IPTPB3/4511-166/15-7/KJ, Legalis).

Od ww. regulacji (art. 15 ust. 4b PDOPrU) istnieją pewne wyjątki (art. 15 ust. 4b-4c PDOPrU). Jednak rozumiem, że nie będą one miały w Państwa przypadku zastosowania.

Ustalenie urlopu proporcjonalnie

W przypadku zmiany zatrudnienia w trakcie roku obaj pracodawcy – dotychczasowy oraz nowy – rozliczają urlop proporcjonalnie do okresu zatrudnienia u nich w danym roku. Obecny pracodawca odpowiada za urlop jedynie w wymiarze proporcjonalnym do okresu zatrudnienia u niego, przy czym niepełny miesiąc (lipiec) powinien zostać rozliczony przez dotychczasowego pracodawcę.

Ustalając urlop proporcjonalny kierujemy się następującymi zasadami:

1) kalendarzowy miesiąc pracy odpowiada 1/12 wymiaru urlopu przysługującego pracownikowi. Niepełny kalendarzowy miesiąc pracy zaokrągla się w górę do pełnego miesiąca. W razie zakończenia i podjęcia kolejnego zatrudnienia w trakcie tego samego miesiąca zaokrąglenia dokonuje dotychczasowy pracodawca;

2) niepełny dzień urlopu zaokrąglamy w górę do pełnego dnia;

3) łącznie w trakcie roku pracownik nie może mieć więcej niż – w zależności od „urlopowego” stażu pracy 20 lub 26 dni urlopu; dotyczy to zarówno kwestii zaokrągleń, jak i przypadków, w których u poprzedniego pracodawcy pracownik wykorzystał więcej urlopu niż „przypisane” do długości zatrudnienia u tego pracodawcy w danym roku to kolejny pracodawca udzieli odpowiednio niższego urlopu.

Przyjmując założenie, że umowa ma trwać do końca roku, pracownikowi przysługuje 11 dni urlopu.

U poprzedniego pracodawcy (zakładając, że pracownik pracował od początku tego roku) urlop przysługiwał w wymiarze 8 dni (praca na ½ etatu).

Opłata rezerwacyjna – skutki w podatku dochodowym i VAT

W branży deweloperskiej funkcjonuje tzw. umowa rezerwacyjna. Jej zawarcie z potencjalnym nabywcą lokalu mieszkalnego skutkuje rezerwacją danego lokalu, na wskazany w umowie okres, pod warunkiem wniesienia opłaty rezerwacyjnej. Warunki ustalania oraz późniejszego rozliczenia opłaty rezerwacyjnej określają przepisy art. 32 – art. 34 OchrNabDFGU Wynika z nich m.in., że wysokość opłaty rezerwacyjnej nie może przekraczać 1% ceny lokalu mieszkalnego (albo domu jednorodzinnego) określonej w prospekcie informacyjnym.

Zazwyczaj otrzymana opłata podlega:

Opłata rezerwacyjna zaliczona na poczet ceny lokalu

VAT. Opłata rezerwacyjna, wpłacona przez potencjalnego nabywcę, ma charakter kaucji złożonej jako gwarancja dotrzymania zobowiązania i stanowi ewentualne odszkodowanie w razie niedopełnienia zobowiązania. W dacie otrzymania opłata rezerwacyjna nie stanowi czynności opodatkowanej VAT. Dopiero z chwilą, w której opłata rezerwacyjna zostanie zaliczona na poczet ceny nieruchomości, traci ona swój kaucyjny charakter i przekształca się w zaliczkę na poczet lokalu mieszkalnego.

Analogiczne wnioski wynikają z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 3.6.2022 r. (0111-KDIB3-1.4012.126.2022.2.KO, Legalis). W piśmie tym organ podatkowy wyjaśnił, że w dacie otrzymania opłata rezerwacyjna nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU. Dopiero jeśli opłata rezerwacyjna zostaje zaliczona na poczet ceny sprzedaży lokalu mieszkalnego:

„(…) należy przyjąć, że z tą chwilą opłata rezerwacyjna przekształca się w zaliczkę (ceny) lokalu mieszkalnego, rodzącą na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.”

Warto nadmienić, że także w przypadku, gdy otrzymana opłata rezerwacyjna zostanie przekazana przez dewelopera na mieszkaniowy rachunek powierniczy jako zaliczka nabywcy na poczet dostawy lokalu, nie skutkuje to opodatkowaniem VAT. Deweloper jako posiadacz tego rachunku, nie ma bowiem swobody w zakresie rozporządzania środkami zgromadzonymi na tym rachunku. Dopiero zwolnienie tych środków przez bank skutkuje uznaniem ich za zaliczkę lub przedpłatę w rozumieniu art. 19a ust. 8 VATU, o ile nie doszło do dostawy lokalu.

CIT/PIT.

Opłata rezerwacyjna, zgodnie z jej charakterem, nie jest w momencie otrzymania przysporzeniem majątkowym, co wyklucza uznanie jej za przychód podatkowy. Z chwilą, kiedy utraci ona swój kaucyjny charakter i zostanie zakwalifikowana jako zaliczka na poczet dostawy lokalu również nie będzie stanowić przychodu podatkowego, co wynika z art. 14 ust. 3 pkt 1 PDOFizU oraz art. 12 ust. 4 pkt 1 PDOPrU. Środki otrzymane na wstępie jako opłata rezerwacyjna, które zostały zaliczone na poczet ceny lokalu, staną się przychodem podatkowym dopiero w dacie dostawy lokalu mieszkalnego, tj. w dniu zawarcia umowy sprzedaży, mającej formę aktu notarialnego, przenoszącej na nabywcę własność lokalu mieszkalnego.

Opłata rezerwacyjna – skutki zwrotu

Zwykle, jeśli nie dochodzi do zawarcia umowy przyrzeczonej (umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego), np. z powodu nieuzyskania przez nabywcę pozytywnej decyzji kredytowej w związku z negatywną oceną jego zdolności kredytowej, opłata rezerwacyjna podlega zwrotowi w tej samej wysokości.

VAT. Zarówno otrzymanie opłaty rezerwacyjnej, jak i późniejszy jej zwrot w tej samej wysokości ze względu na fakt, że nie doszło do zawarcia umowy przyrzeczonej, jest neutralne na gruncie podatku VAT.

CIT/PIT. Zdarzenia te są również neutralne dla celów podatku dochodowego.

Opłata rezerwacyjna – skutki zatrzymania

Jeśli do zawarcia umowy przyrzeczonej nie doszło z winy potencjalnego nabywcy, który np. zwyczajnie rozmyślił się i zrezygnował ze swojej inwestycji – opłata rezerwacyjna może zostać zatrzymana przez firmę deweloperską. Taka sytuacja może mieć miejsce wtedy, gdy klient – pomimo wpłaty opłaty rezerwacyjnej – odmówi zawarcia umowy deweloperskiej z przyczyn leżących po jego stronie (innych niż nieuzyskanie decyzji kredytowej, o której mowa była wyżej).

VAT

Otrzymana opłata rezerwacyjna do momentu jej zatrzymania przez dewelopera jest neutralna dla celów podatku VAT. Nie zmienia tego charakteru także wtedy, gdy klient wycofa się z transakcji, tj. zrezygnuje z zawarcia umowy deweloperskiej a deweloper zatrzyma opłatę jako zadośćuczynienie za straty oraz utracone korzyści związane z rezerwacją danego lokalu na rzecz klienta przez dłuższy czas i wyłączeniem go z oferty sprzedaży. W takich okolicznościach zatrzymanie opłaty rezerwacyjnej stanowi rekompensatę finansową dla dewelopera jako strony dotkniętej niewykonaniem umowy, która pełni funkcję odszkodowawczą i nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu określonych przez art. 5 ust. 1 VATU. Na taki skutek wskazał również Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 4.2.2020 r. (0114-KDIP1-1.4012.720.2019.2.KOM, Legalis). Z pisma jednoznacznie wynika, że:

„(…) zatrzymanie przez Wnioskodawcę opłaty rezerwacyjnej w przypadku nie zawarcia umowy deweloperskiej z winy klienta nie będzie skutkowało u Wnioskodawcy powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT.”

CIT/PIT. Dla celów podatku dochodowego zatrzymanie opłaty rezerwacyjnej skutkuje uzyskaniem przychodu podatkowego w dacie otrzymania zapłaty, tj. „zatrzymania” opłaty (art. 14 ust. 1i PDOFizU oraz art. 12 ust. 3e PDOPrU).

Ryczałt noclegowy za noc wejścia w życie zmienionej stawki

Zwrot kosztów za nocleg w podróży służbowej – rachunek lub ryczałt

Za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem.

W przypadku niedołączenia do rozliczenia kosztów podróży krajowej dokumentu potwierdzającego poniesienie wydatku noclegowego oraz oświadczenia o przyczynie braku tego dokumentu pracownikowi przysługuje ryczałt na nocleg w wysokości 150% diety. Ryczałt ten nie przysługuje:

1) za czas przejazdu,

2) w sytuacji gdy pracodawca zapewnił mu możliwość bezpłatnego noclegu,

3) gdy pracownik ma możliwość codziennego powrotu do miejscowości stałego lub czasowego pobytu.

Ponadto warunkiem dla zaistnienia prawa do ryczałtu w podróży krajowej jest to, by nocleg trwał co najmniej 6 godzin pomiędzy 21.00 a 7.00.

Zmiana rozporządzenia – nowe stawki

Z dniem 28.7.2022 r. weszły w życie zmiana rozporządzenia MPiPS z 29.1.2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej w zakresie wysokości diety za podróże służbowe na terenie kraju. Od tego dnia wynosi ona 38 zł (dotychczas było to 30 zł). Podwyższeniu ulega zatem także ryczałt noclegowy z 45 zł na 57 zł.

Nowe stawki obowiązują od początku 28.7.2022 r., a więc trudno byłoby przyjąć dla całego noclegu jednolitą – starą lub nową – stawkę ryczałtu.

Rozliczenie

Zastosować można dwa rozwiązania:

1) rozliczenie proporcjonalne ryczałtu w odniesieniu do dokładnego czasu trwania tego samego noclegu w części przypadającej na 27 lipca i 28 lipca,

2) przyjęcie średniej kwoty ryczałtu (50% z 45 zł plus 50% z 57 zł).

Pierwsze rozwiązanie w zdecydowanej większości przypadków będzie wręcz niemożliwe do zastosowania. Należałoby zacząć bowiem od zdefiniowania czasu trwania noclegu, przyjmując jakieś godziny graniczne. Rozporządzenie delegacyjne na to nie wskazuje, nie można byłoby się posiłkować odniesieniem do przedziału czasu, w jakim ma się zmieścić minimalny czas trwania noclegu dla nabycia ryczałtu. Przedział ten nie wyznacza wprost pojęcia czasowego noclegu.

Zdaniem autora należałoby przyjąć rozliczenie po połowie, czyli wypłacić w tym przypadku ryczałt w wysokości 51 zł (22,50 zł + 28,50 zł). Nocleg związany jest z nocowaniem, które nie odnosi się do konkretnej ilości godzin, ale do spędzenia nocy jako jednolitego zdarzenia.

Inaczej byłoby jednak wówczas, gdyby pracownik dotarł do miejscowości docelowej po północy, czyli już 28 lipca. Przy założeniu, że godzina przyjazdu nie przypadałaby później niż o 1.00 (wówczas nie zostałby spełniony warunek dla uzyskania prawa do ryczałtu), w pełni nocleg przypadałby już po wejściu w życie zmienionych stawek. Należałoby wypłacić ryczałt w wysokości 57 zł.

Prawidłowo złożony wniosek o udostępnienie danych

Zgodnie z art. 229 KP każda osoba przyjmowana do pracy lub zatrudniona na podstawie umowy o pracę podlega badaniom profilaktycznym: wstępnym, okresowym i kontrolnym.

Co więcej § 4 wskazanego artykułu stanowi, że pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie. Brak aktualnych badań medycyny pracy grozi nałożeniem kary przez Państwową Inspekcję Pracy.

Administratorem danych zgodnie z art. 4 pkt 7 RODO jest osoba fizyczna lub prawna (także ułomna osoba prawna), organ publiczny, jednostka lub inny podmiot, który samodzielnie lub wspólnie z innymi ustala cele i sposoby przetwarzania danych osobowych.

Oba podmioty zarówno pracodawca, jak i przychodnia medycyny pracy z punktu widzenia przepisów z zakresu ochrony danych osobowych stanowią niezależnych administratorów danych osobowych tj. podmiot decydujący o celach i sposobach przewarzania danych osobowych. Oznacza to, że każdy z tych podmiotów przetwarzając dane osobowe pracowników przetwarza je własnych celach przetwarzania.

Udostępnienie danych osobowych jest jedną z operacji przetwarzania zdefiniowanych w ramach art. 4 pkt 2 RODO. Stanowi ono przekazanie danych osobowych poza organizację administratora. Na skutek udostępnienia danych osobowych, a więc przekazania określonych informacji do innego podmiotu, administrator nie ma kontroli nad przetwarzaniem tych danych, a więc nie decyduje o sposobie i celach przetwarzania przekazanych danych osobowych przez podmiot, który otrzymał wspomniane dane.

W zakresie zadanego pytania w ocenie autora dane osobowe aktualnych pracowników mogą być udostępnione przychodni medycyny pracy dopiero po otrzymaniu przez pracodawcę stosownego wniosku o udostępnienie, który będzie stanowił podstawę prawną do ich udostępnienia.

Dane pracowników nie są bowiem w tym wypadku udostępniane na podstawie umowy pomiędzy pracodawcą a przychodnią medycyny pracy w związku z realizacją usług przeprowadzenia badań profilaktycznych, a zostaną ewentualnie udostępnione do realizacji innego celu przez przychodnię tj. archiwizacja dokumentacji.

Obowiązkiem administratora jest zatem weryfikacja, czy złożony wniosek zawiera podstawę prawną, która będzie trafna do określonej sytuacji oraz czy jest ona aktualna. Podstawę prawną w tym wypadku będą stanowiły przepisy prawa nakładające na administratora jakim jest przychodnia medycyny pracy obowiązek dokonywania okresowych archiwizacji dokumentów.

Należy zbadać również, czy na podstawie wniosku istnieje możliwość zweryfikowania wnioskodawcy oraz jego uprawnienia do otrzymania żądanych danych. Ponadto należy ocenić, czy wniosek nie zawiera innych błędów i w razie potrzeby czy nie zachodzi konieczność jego poprawy lub uzupełnienia przez wnioskodawcę.

Prawidłowo złożony przez przychodnię medycyny pracy wniosek o udostępnienie danych zawierający zarówno podstawę prawną i faktyczną żądania będzie dla pracodawcy stanowił podstawę od udostępnienia temu podmiotowi danych osobowych pracowników w ramach prowadzonego procesu archiwizacji dokumentacji.

Zmiana nazwy pracodawcy a umowy o pracę

Zmiany w zakładzie pracy

W czasie trwania stosunku pracy w zakładzie pracy mogą zachodzić różne zmiany, począwszy od zmiany warunków zatrudnienia objętych umową o pracę, przez zmiany organizacyjne, aż po zmianę pracodawcy w trybie przepisu art. 23¹ KP. W zależności od tego czego zmiana dotyczy, czasami konieczna jest modyfikacja dotychczasowych warunków zatrudnienia w drodze porozumienia stron lub za wypowiedzeniem zmieniającym (np. zmiana stanowiska pracy w związku z likwidacją stanowiska, na który zatrudniony był dotychczas pracownik i przeniesienie go za jego zgodą na inne stanowisko, odpowiadające posiadanym przez pracownika kwalifikacjom, czy podwyżka wynagrodzenia). Niekiedy zaś nie jest ona wymagana (np. przejście pracowników na nowego pracodawcę w trybie art. 23¹ KP nie wymaga dokonywania zmian w umowach o pracę).

Zmiana nazwy pracodawcy

Zmiana nazwy jest jedną z tych modyfikacji, która nie wymaga dokonywania zmian w umowach o pracę. Cały czas jest to ten sam pracodawca, tylko od danego momentu będzie działał pod zmienioną nazwą. Mimo, iż nie ma takiego obowiązku, pracodawca może uporządkować tą kwestię w umowach o pracę pracowników aneksami o charakterze w zasadzie informacyjnym. W przypadku dużych zakładów pracy takie przedsięwzięcie wymagać będzie bardzo dużo pracy od działu kadr, dlatego też warto o tym pamiętać przed podjęciem decyzji. Podobnie w przypadku wszelkiego rodzaju regulaminów czy zuzp. Można wydać aneks o charakterze informacyjnym wyjaśniający, że dane zakładowe źródło prawa pracy obowiązuje nadal i dotyczy pracodawcy oraz pracowników po zmianie nazwy zakładu.

Niezależnie od tego, czy pracodawca podejmie decyzję o aneksowaniu poszczególnych umów o pracę czy nie, powinien obowiązkowo zawiadomić pracowników o zmianach, aby zatrudnieni wiedzieli jak aktualnie nazywa się ich pracodawca. Taką informację najlepiej przekazać pracownikom przed wejściem w życie nowej nazwy. Przepisy prawa pracy nie określają formy takiego zawiadomienia, mimo to można tego dokonać np. w sposób zwyczajowo przyjęty w danym zakładzie pracy dla publikacji regulaminów. Można także przekazać taką informację każdemu z pracowników np. e-mailem na firmowe skrzynki elektroniczne.

PIT-2 a Polski Ład 2.0

Nie ma obowiązku składania czy aktualizacji formularza PIT-2 ze względu na wprowadzane w lipcu 2022 r. zmiany podatkowe. Podatnicy mogą to jednak uczynić, jeśli chcą uwzględnić kwotę zmniejszającą podatek (art. 32 ust. 3 PDOFizU). PIT-2 kilku pracodawcom będzie można złożyć dopiero od 2023 r., jeśli pracownik będzie chciał podzielić kwotę wolną między co najwyżej trzech pracodawców (art. 1 pkt 20 i art. 40 pkt 3 ZmPDOFizU22(2)). Dotychczas Ministerstwo Finansów nie przygotowało nowego, pozwalającego na uczynienie tego, wzoru formularza PIT-2.