Starosta nie może wnieść skargi na postanowienie wojewody

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi rozpatrywał skargę wniesioną przez zarząd powiatu na postanowienie wojewody uchylające postanowienie starosty, który działał jako organ pierwszej instancji na podstawie m.in. art. 98 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 65 ze zm.; dalej: GospNierU), z którego wynika, że starosta wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, wydaje decyzję w przedmiocie odszkodowania za działki gruntu, wydzielone pod drogi publiczne w wyniku podziału, w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem.

Oznacza to, że wydawanie decyzji w tym przedmiocie jest sprawą z zakresu administracji publicznej, która należy do właściwości powiatu w rozumieniu art. 38 ust. 1 ustawy z 5.6.1998 r. o samorządzie powiatowym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 511 ze zm.; dalej: SamPowiatU), z którego wynika, że w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej należących do właściwości powiatu decyzje wydaje starosta, chyba że przepisy szczególne przewidują wydawanie decyzji przez zarząd powiatu.

Zarząd powiatu jest organem wykonawczym powiatu. W skład zarządu powiatu wchodzą starosta jako jego przewodniczący, wicestarosta i pozostali członkowie (art. 26 SamPowiatU).

Powiat nie ma legitymacji procesowej strony w sprawie o ustalenie wysokości odszkodowania od powiatu za nieruchomość przejętą pod drogę publiczną, która stała się własnością powiatu, jeżeli decyzję wydaje starosta (tak stwierdził NSA w uchwale siedmiu sędziów z 16.2.2016 r., I OPS 2/15).

Trzeba pamiętać, że zdaniem obu sądów, powierzenie organowi JST właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego. Powiat stanowi jednolity podmiot, niezależnie od tego jak wskazano jego sposób reprezentacji i dlatego niezależnie od tego, który z jego organów jest właściwy do wydania decyzji administracyjnej, nie zmienia to faktu, że jest to decyzja wydana przez organ powiatu.

Zryczałtowany zwrot kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych w jazdach lokalnych asystentowi rodziny

Stanowisko takie potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 14.1.2010 r., 0114-KDIP3-2.4011.586.2019.1.JK3.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23b PDOFizU, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw. Zwolnienie to stosuje się do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika.

Warunkiem skorzystania z tego zwolnienia jest obowiązek ponoszenia wspomnianych wyżej kosztów przez pracodawcę wynikający wprost z przepisów innych ustaw. Nie dotyczy to więc wszystkich pracowników wykorzystujących w jazdach lokalnych swój samochód do celów służbowych. Zwolnienie to dotyczy bowiem trzech grup pracowników, tj. listonoszy, leśników oraz pracowników socjalnych.

Jak wynika z art. 121 ust. 3c PomSpołU, pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku lub przeprowadzanie rodzinnych wywiadów środowiskowych poza siedzibą jednostki, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Na podstawie tego przepisu Dyrektor KIS stwierdził, że dotyczy on jedynie pracowników socjalnych, do których nie zalicza się asystenta rodziny, czy kierownika ośrodka pomocy społecznej. W konsekwencji kwoty ryczałtu wypłacane asystentowi rodziny i korownikowi ośrodka z tytułu wykorzystywania prywatnego samochodu do celów służbowych nie korzystają z powyższego zwolnienia od podatku dochodowego. Jest to więc przychód tych osób ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.

„Mały ZUS plus” od 1 lutego 2020 r.

„Mały ZUS plus” to potoczna nazwa na prawo do obniżonych składek na ubezpieczenia społeczne, zapisane w ustawie z 12.12.2019 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. poz. 2550; dalej ustawa zmieniająca). Zaczyna obowiązywać 1.2.2020 r. Tego dnia zastąpi tzw. Mały ZUS, który był stosowany na mocy art. 18c ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: SysUbSpołU). Właśnie w tym przepisie po nowelizacji został zapisany „Mały ZUS plus”. Co istotne, nie obejmuje on składki na ubezpieczenie zdrowotne, wobec której obowiązują dotychczasowe zasady.

Kto może skorzystać

„Mały ZUS plus” został przewidziany dla osób prowadzących działalność gospodarczą na podstawie prawa przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych. Nie dotyczy jednak tych z nich, którzy zdecydowali się na tzw. ulgę na start, czyli nie podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym przez 6 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej (art. 18 ust. 1 prawa przedsiębiorców).

Jest jeszcze kryterium finansowe – roczny przychód za 2019 r. (w kolejnych latach – za poprzedni rok kalendarzowy) nie może przekroczyć 120 000 zł (art. 18c ust. 1 SysUbSpołU po nowelizacji). Kwota ta jest proporcjonalnie zmniejszana, jeżeli przedsiębiorca prowadził działalność gospodarczą tylko przez część roku z powodu jej rozpoczęcia, zawieszenia lub zakończenia w trakcie roku. Oblicza się ją dzieląc 120 000 zł przez liczbę dni kalendarzowych w poprzednim roku kalendarzowym i mnożąc przez liczbę dni kalendarzowych prowadzenia działalności. Otrzymany wynik zaokrągla się do pełnych groszy w górę, jeśli końcówka jest równa lub wyższa niż 0,5 grosza, lub w dół, jeśli jest niższa.

 

Z „Małego ZUS plus” przedsiębiorca może w każdym czasie zrezygnować. Taka decyzja jest nieodwołalna.

Kto jest wyłączony

Lista przedsiębiorców, którzy są wyłączeni z możliwości zastosowania „Małego ZUS plus” nie zmieniła się w stosunku do dotychczasowych regulacji (art. 18c ust. 1 SysUbSpołU pozostał nieznowelizowany). Obejmuje przedsiębiorców, którzy:

Jak jest okres opłacania niższych składek

Przedsiębiorca może korzystać z „Małego ZUS plus” maksymalnie przez 36 miesięcy w ciągu ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych prowadzenia działalności gospodarczej. Do tych okresów musi wliczyć jako miesiąc kalendarzowy każdy miesiąc, w którym podlegał ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu co najmniej jeden dzień.

ZUS w przywołanych wyjaśnieniach podpowiada, że jeśli prowadzący działalność korzystał z tzw. Małego ZUS w 2019 r. lub w styczniu 2020 r., okres ten wlicza zarówno do 36 jak i 60 miesięcy kalendarzowych.

Kiedy i jakie dokumenty złożyć

Skorzystanie z „Małego ZUS plus” wymaga terminowego złożenia odpowiednich dokumentów (tabela przygotowana na podstawie Wyjaśnień ZUS). Niedotrzymanie terminu jest bowiem równoznaczne z rezygnacją z opłacania niższych składek.

Sytuacja przedsiębiorcy	Rodzaj dokumentów	Termin złożenia
Prowadzenie działalności gospodarczej w 2019 r. i w styczniu 2020 r. bez korzystania z Małego ZUS	1) Wyrejestrowanie z ubezpieczeń (ZUS ZWUA) z kodem tytułu ubezpieczenia zaczynającym się od 05 10, 05 12, jeśli na dzień 31.1.2020 r. przedsiębiorca podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, ale nie korzystał z „Małego ZUS” albo 2) Wyrejestrowanie z ubezpieczeń (ZUS ZWUA) z kodem tytułu ubezpieczenia zaczynającym się od 05 70, 05 72, jeśli 31.1.2020 r. zakończy się okres 24 miesięcy korzystania z preferencyjnych zasad opłacania składek	Do 2.3.2020 r.
	Zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych (ZUS ZUA) albo – jeśli przedsiębiorca podlega wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu – zgłoszenie do tego ubezpieczenia (ZUS ZZA) z kodem tytułu ubezpieczenia rozpoczynającym się od 05 90 albo 05 92 (kod tytułu ubezpieczenia przewidziany dla osób z rentą przyznaną z tytułu niezdolności do pracy)
Korzystanie z „Małego ZUS” w styczniu 2020 r. i zamiar korzystania z „Małego ZUS plus”	Brak obowiązku składania jakichkolwiek dokumentów zgłoszeniowych	–
Rozpoczęcie lub wznowienie działalności gospodarczej (prowadzonej w 2019 r. przez co najmniej 60 dni) w lutym 2020 r.	Zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych (ZUS ZUA) albo – jeśli przedsiębiorca podlega wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu – zgłoszenie do tego ubezpieczenia (ZUS ZZA) z kodem tytułu ubezpieczenia rozpoczynającym się od 05 90 albo 05 92 (kod tytułu ubezpieczenia przewidziany dla osób z rentą przyznaną z tytułu niezdolności do pracy)	Do 2.3.2020 r.
Rozpoczęcie lub wznowienie działalności gospodarczej (prowadzonej w 2019 r. przez co najmniej 60 dni) po 22.2.2020 r.	Zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych (ZUS ZUA) albo – jeśli przedsiębiorca podlega wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu – zgłoszenie do tego ubezpieczenia (ZUS ZZA) z kodem tytułu ubezpieczenia rozpoczynającym się od 05 90 albo 05 92 (kod tytułu ubezpieczenia przewidziany dla osób z rentą przyznaną z tytułu niezdolności do pracy)	W ciągu 7 dni licząc od daty rozpoczęcia lub wznowienia działalności
Rozpoczęcie lub wznowienie działalności gospodarczej (prowadzonej w 2019 r. przez co najmniej 60 dni) później niż luty 2020 r.	Zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych (ZUS ZUA) albo – jeśli przedsiębiorca podlega wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu – zgłoszenie do tego ubezpieczenia (ZUS ZZA) z kodem tytułu ubezpieczenia rozpoczynającym się od 05 90 albo 05 92 (kod tytułu ubezpieczenia przewidziany dla osób z rentą przyznaną z tytułu niezdolności do pracy)	W ciągu 7 dni, licząc od pierwszego dnia prowadzenia działalności gospodarczej lub jej wznowienia
Korzystanie z „Małego ZUS plus” później niż w lutym 2020 r.	1) Wyrejestrowanie z ubezpieczeń (ZUS ZWUA) z kodem tytułu ubezpieczenia zaczynającym się od 05 10, 05 12, jeśli przedsiębiorca podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, ale nie korzystał z Małego ZUS plus (np. przestał wykonywać działalność na rzecz byłego pracodawcy) albo 2) Wyrejestrowanie z ubezpieczeń (ZUS ZWUA) z kodem tytułu ubezpieczenia zaczynającym się od 05 70, 05 72, jeśli skończył się okres 24 miesięcy korzystania z preferencyjnych zasad opłacania składek	W ciągu 7 dni, licząc od pierwszego dnia, w którym przedsiębiorca spełni warunki do korzystania z „Małego ZUS plus”
	Zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych (ZUS ZUA) albo – jeśli przedsiębiorca podlega wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu – zgłoszenie do tego ubezpieczenia (ZUS ZZA) z kodem tytułu ubezpieczenia rozpoczynającym się od 05 90 albo 05 92 (kod tytułu ubezpieczenia przewidziany dla osób z rentą przyznaną z tytułu niezdolności do pracy)

Jak ustalić podstawę składek

Przedsiębiorca, który będzie korzystał z „Małego ZUS plus”, musi ustalić podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia. Oblicza zatem:

Krok 1. Dochód z poprzedniego roku kalendarzowego

Sposób jego ustalania zależy od stosowanej metody rozliczeń podatkowych. W takim razie roczny dochód dla prowadzącego działalność gospodarczą rozliczającego się w poprzednim roku kalendarzowym:

Krok 2. Przeciętny miesięczny dochód z działalności gospodarczej w poprzednim roku kalendarzowym

W celu uzyskania tej wartości należy podzielić roczny dochód z działalności gospodarczej uzyskany w poprzednim roku kalendarzowym przez liczbę dni prowadzenia tej działalności. Następnie wynik trzeba pomnożyć przez 30 i uzyskaną liczbę zaokrąglić do pełnych groszy.

Krok 3. Podstawa wymiaru składek

Do jej otrzymania konieczne jest pomnożenie przeciętnego miesięcznego dochodu z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w poprzednim roku kalendarzowym, przez współczynnik 0,5. Wynik musi być zaokrąglony do pełnych groszy. Nie może przekraczać 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego ustalonej na dany rok i nie może być niższy niż 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę w danym roku kalendarzowym. To są limity podstawy wymiaru składek w „Małym ZUS plus”.

 

Dodatkowe obowiązki związane z „Małym ZUS plus”

1) Przekazanie w deklaracji rozliczeniowej bądź w imiennym raporcie miesięcznym informacji o rocznym przychodzie, rocznym dochodzie oraz formach opodatkowania z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej oraz podstawie wymiaru składek (ZUS DRA cz. II bądź ZUS RCA cz. II).

2) Przedstawienie na żądanie ZUS dokumentów potwierdzających zastosowane w poprzednim roku kalendarzowym formy opodatkowania, wysokość rocznego przychodu i rocznego dochodu z tytułu wykonywania działalności gospodarczej za poprzedni rok kalendarzowy w terminie 14 dni kalendarzowych od dnia doręczenia wezwania.

 

Podatnicy zobowiązani do stosowania kas online od 1 stycznia 2020 r.

Grupa ta obejmuje podatników, którzy na podstawie art. 145b ust. 1 pkt 1 VATU w terminie do 31.12.2019 r. mogli prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii w zakresie:

1. świadczenia usług naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów, w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania, oraz w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
2. sprzedaży benzyny silnikowej, oleju napędowego, gazu przeznaczonego do napędu silników spalinowych.

Powyższa zasada ma zastosowanie tylko do kas rejestrujących, przy zastosowaniu których jest prowadzona ewidencja sprzedaży w zakresie sprzedaży towarów lub świadczenia usług wyżej wymienionych (art. 145b ust. 2 VATU). W konsekwencji podatnik, który działa w różnych branżach, ma obowiązek wymiany kas rejestrujących na kasy online tylko w zakresie ww. dostaw oraz usług. Zatem podatnicy wykonujący działalność w ww. zakresie mają obowiązek ewidencjonowania obrotu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych za pomocą kas rejestrujących posiadających funkcje przesyłu danych z kasy do Centralnego Repozytorium Kas.

Zmiany dotyczące kas rejestrujących online wynikają z ustawy z 15.3.2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz.U. z 2019, poz. 675), która weszła w życie 1.5.2019 r.

PIT-11 za 2019 rok z uwzględnieniem tzw. ulgi dla młodych

Do końca stycznia pracodawcy mają czas na dostarczenie w formie elektronicznej do urzędu skarbowego Informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11). Nowy wzór informacji PIT–11₍₂₅₎, który wszedł w życie 1.1.2020 r. i ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1.1.2019 r., został odpowiednio zmodyfikowany pod kątem wykazania działań płatnika w zakresie tzw. ulgi dla młodych, obowiązującej od 1.8.2019 r.

Z przedstawionej przez ministerstwo instrukcji wynika, że w części E. PIT-11₍₂₅₎ na potrzeby rozliczenia ulgi dla młodych, płatnik wykazuje w wierszach 1 i 5 dane za okres od 1 stycznia do 31 lipca 2019 r., jak również te przychody (koszty, dochody i pobrane zaliczki), które podatnik uzyskał po dniu 26. urodzin.

Wiersz 2 i 6 – płatnik wypełnia wówczas, gdy od 1 sierpnia do 31 grudnia 2019 r. pobierał zaliczki na podatek od wypłacanych podatnikowi do ukończenia 26. roku życia przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych lub umów zlecenia, niezależnie od tego, czy pobieranie zaliczek było spowodowane niezłożeniem przez podatnika oświadczenia, że przychody uzyskane przez niego od 1 sierpnia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. będą w całości zwolnione z podatku dochodowego, czy też przekroczeniem limitu zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 PDOFizU (wykazywanym w części G informacji). W obu sytuacjach płatnik wypełnia wiersz 2 i/lub 6.

Wiersz 8 przeznaczony jest obecnie dla wykazania zasiłków z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy. Natomiast zaliczki pobrane przez zakład pracy od łącznej kwoty przychodów ze stosunku pracy (i stosunków pokrewnych) i zasiłków z ubezpieczenia społecznego, należy wykazać tylko raz, tj. w wierszu 1 albo w wierszu 8.

W poz. 71 płatnicy wykazują składki na ubezpieczenia społeczne, których podstawę stanowi przychód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 PDOFizU, wykazany w poz. 86.

W części G. płatnik informuje o przychodach zwolnionych od podatku. Nowością są poz. 86, 87 i 88 przeznaczone do wykazania przez płatnika kwot zastosowanego przez niego w 2019 r. zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148 PDOFizU na skutek złożonego przez podatnika oświadczenia, że przychody uzyskane przez niego od 1 sierpnia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. będą w całości zwolnione z podatku dochodowego. Jeżeli płatnik w trakcie roku stosował przedmiotowe zwolnienie od podatku, to kwotę tego zwolnienia wykazuje w poz. 86, z rozbiciem na przychód ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych (poz. 87) i przychód z umów zlecenia (poz. 88). Jeśli za okres od 1 sierpnia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. wypłacona kwota, od której płatnik nie pobierał zaliczek na podatek nie przekracza limitu wynoszącego 35 636,67 zł, płatnik wypełnia tylko część G. (poz.86-88). Natomiast jeżeli płatnik pobierał zaliczki w związku z niezłożeniem przez podatnika oświadczenia, to wypełnia jedynie część E. (przeznaczoną do wykazania dochodów, od których pobierał zaliczki na podatek), bez wypełniania części G. (gdyż nie stosował ww. zwolnienia od podatku). W takim przypadku rozliczenie przysługującego podatnikowi zwolnienia nastąpi w zeznaniu podatkowym składanym przez podatnika w terminie do 30 kwietnia 2020 r.

Konkurs na pilotaż centrów usług społecznych

1. Składanie wniosków

Wnioski mogą składać JST – również w partnerstwie:

2. Typy centrów usług społecznych

W ramach konkursu założono powstanie 4 typów centrów:

Wiele szczegółowych informacji można znaleźć na:
https://www.gov.pl/web/rodzina/wsparcie-kompleksowe-i-skoordynowane–o-centrach-uslug-spolecznych

System wczesnego ostrzegania o zagrożeniach występujących w Internecie

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 54 opublikowano rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z 2.1.2020 r. w sprawie warunków i trybu prowadzenia, koordynacji i wdrażania systemu wczesnego ostrzegania o zagrożeniach występujących w sieci Internet.
Rozporządzenie wykonuje przepisy ustawy z 24.5.2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 27; dalej: ABWU) dotyczące systemu wczesnego ostrzegania o zagrożeniach występujących z Internecie.
Z art. 32aa ust. 1 ABWU wynika, że w niektórych podmiotach ABW wdraża system wczesnego ostrzegania o zagrożeniach występujących w sieci Internet (system wczesnego ostrzegania), prowadzi go i koordynuje jego funkcjonowanie. Ma to miejsce w celu zapobiegania i przeciwdziałania oraz zwalczania zdarzeń o charakterze terrorystycznym dotyczących istotnych z punktu widzenia ciągłości funkcjonowania państwa:

Rozporządzenie określa warunki i tryb:

W rozporządzeniu określono też wzór porozumienia w sprawie technicznych aspektów uczestnictwa w systemie ostrzegania oraz modelu konfiguracji systemu.

Co do wdrożenia systemu:

1. wdrożenie elementów systemu ostrzegania u uczestników następuje zgodnie z rocznym planem wdrożenia, opracowywanym przez Szefa ABW w terminie do 30 września roku poprzedzającego;
2. w uzasadnionych przypadkach, na wniosek podmiotu, wdrożenie elementów systemu ostrzegania może zostać przeprowadzone z pominięciem planu (art. 32aa ust. 2 ABWU).

W związku z tym, co do punktu 1, ABW przekazuje informacje uczestnikowi w terminie do 1 grudnia roku poprzedzającego rok, na który został opracowany roczny plan wdrożenia systemu wczesnego ostrzegania, o którym mowa w art. 32aa ust. 2 ABWU.
Natomiast co do punktu 2, ABW przekazuje podmiotowi, który złożył wniosek, informację o sposobie jego rozpatrzenia w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia tego wniosku. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku ABW przekazuje uczestnikowi, w postaci elektronicznej, a w przypadku braku możliwości przekazania w postaci elektronicznej – przy użyciu innych dostępnych środków komunikacji, informacje o technicznych aspektach uczestnictwa.

Z rozporządzenia wynika ponadto, że uczestnictwo w systemie wczesnego ostrzegania wymaga:

1. niezwłocznego usuwania awarii infrastruktury sieciowej i zasilającej system ostrzegania w celu zachowania pełnej sprawności systemu ostrzegania;
2. monitorowania i analizy we własnym zakresie informacji generowanych przez system ostrzegania w celu podjęcia działań naprawczych i zabezpieczających będących w jego zakresie;
3. nieprzekazywania innym podmiotom:
4. informacji dotyczących systemu ostrzegania,
5. całości ani części udostępnionego przez ABW oprogramowania ani platformy sprzętowej,
6. informacji o platformie sprzętowej wchodzącej w skład systemu ostrzegania oraz aspektach technicznych związanych z budową i funkcjonowaniem systemu ostrzegania.

W uzasadnionych przypadkach ABW może wyrazić zgodę na przekazanie przez uczestnika innemu podmiotowi informacji dotyczących systemu ostrzegania lub udostępnienie całości lub części oprogramowania albo platformy sprzętowej wchodzącej w skład tego systemu. ABW może wydać zgodę na uzasadniony wniosek uczestnika, przekazany w postaci elektronicznej, a w przypadku braku możliwości przekazania w postaci elektronicznej – przy użyciu innych dostępnych środków komunikacji,zawierający:

Przy czym, ABW, z uwagi na bezpieczeństwo narodowe, może odmówić, bez podania przyczyny, udzielenia zgody na przekazanie przez uczestnika innemu podmiotowi informacji lub udostępnienie oprogramowania.

Ponadto, rozporządzenie reguluje także kwestie związane z:

Usługi obsługi (obróbki) wartości pieniężnych, w tym obsługi bankomatów są opodatkowane 23% VAT – interpretacja ogólna MF

W interpretacji ogólnej z 2.1.2020 r., PT6.8101.5.2019, Minister Finansów wypowiedział się w sprawie zastosowania właściwej stawki VAT w odniesieniu do szeroko rozumianych usług obsługi (obróbki) wartości pieniężnych, w tym obsługi bankomatów, określanych również jako cash processing lub cash handling (Dz.Urz. MF z 2020 r. poz. 1).

Usługi obsługi wartości pieniężnych, w tym usługi obsługi bankomatów (cash processing, cash handling), obejmują wszystkie lub tylko niektóre z niżej wymienionych świadczeń: transport, konwojowanie wartości pieniężnych, konfekcjonowanie gotówki (sortowanie, przeliczanie, paczkowanie, foliowanie itp.), weryfikowanie autentyczności gotówki, inkaso wpłat zamkniętych, czynności związane z obróbką gotówki po odebraniu, np. przechowywanie gotówki, przygotowywanie zasiłków gotówkowych oraz odprowadzanie nadmiarów gotówkowych, przeprowadzanie niezbędnych rozliczeń finansowych związanych z realizacją usługi, opracowywanie gotówki na zasilenie bankomatów, liczenie wartości pieniężnych, monitorowanie stanu gotówki w bankomatach i wpłatomatach, czynności serwisowe urządzeń ATM i CD, zapewnienie ciągłości działania urządzeń płatniczych (bankomatów i wpłatomatów), testy specjalistycznych urządzeń wspomagających obsługę gotówki, obsługa zatrzymanych kart płatniczych, inne czynności związane z obsługą wartości pieniężnych.

W ocenie Ministra Finansów, usługi w zakresie obsługi wartości pieniężnych, w tym obsługi bankomatów (cash processing, cash handling), podlegają opodatkowaniu podstawową stawką VAT, tj. 23%. W odniesieniu do tych usług brak jest podstaw prawnych do zastosowania zwolnienia od podatku, w szczególności zwolnienia od podatku nie stanowi art. 43 ust. 1 pkt 7 oraz art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: VATU). Transakcje zwolnione z VAT na mocy tych przepisów należą, ze względu na ich charakter, do transakcji finansowych, pomimo że niekoniecznie muszą one być dokonywane przez banki lub instytucje finansowe.

Fakt, że usługi w zakresie obsługi wartości pieniężnych są świadczone w odniesieniu do walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, nie oznacza, że są one zwolnione od VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 7 VATU. Usługi te nie są bowiem uznawane za transakcje o charakterze finansowym dotyczące pieniądza. Zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 7 VATU transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, powinny być rozumiane jako transakcje finansowe, podobne do tych realizowanych przez instytucje finansowe lub banki. Warunki te nie są spełnione w przypadku usług w zakresie obsługi wartości pieniężnych. Świadczenia składające się na usługi obsługi wartości pieniężnych stanowią usługi fizyczne/techniczne związane z pieniądzem, na które składają się np. jego transport, sortowanie, przeliczanie. W takich przypadkach pieniądz (wartości pieniężne) występuje w charakterze towaru, a usługi z nim związane nie mają charakteru usług finansowych i nie różnią się zasadniczo od analogicznych usług wykonywanych na innych towarach.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 VATU zwolnieniu od podatku podlegają usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Usługi w zakresie obsługi wartości pieniężnych nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 VATU, gdyż nie spełniają warunków do uznania ich za transakcje tworzące odrębną całość, ocenianą w sposób ogólny, których skutkiem jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności. W tym kontekście należy je uznać za zwykłe świadczenie rzeczowe lub techniczne, niepełniące szczególnych i istotnych funkcji transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych.

Wyższe wynagrodzenie dla członków zespołów egzaminujących w kształceniu zawodowym

Rozporządzenie MEN z 10.1.2017 r. w sprawie egzaminu czeladniczego, egzaminu mistrzowskiego oraz egzaminu sprawdzającego, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych (Dz.U. z 2017 r. poz. 89) weszło w życie 15.1.2017 r. i do tej pory było zmieniane raz. Nowelizacja rozporządzenia była spowodowana zmianami w kształceniu zawodowym, których celem było dostosowanie szkolnictwa do potrzeb poszczególnych branż, zwiększenie wpływu pracodawców na kształcenie zawodowe, a także poprawa jakości, skuteczności i efektywności kształcenia.

Komisja egzaminacyjna izby rzemieślniczej

Istotną zmianę wprowadzono w § 2 rozporządzenia. Dodano do ust. 1 przepis, stosownie do którego w przypadku konieczności uzupełnienia składu komisji egzaminacyjnej w czasie trwania kadencji komisji, powołanie nowej osoby w skład komisji dotyczy okresu do zakończenia kadencji komisji. Zgodnie z nowym brzmieniem § 3 ust. 7 przewodniczącym komisji, zastępcami przewodniczącego komisji oraz członkami komisji mogą być osoby, które są wpisane do ewidencji egzaminatorów w zakresie przeprowadzania dotychczasowego egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie (który będzie przeprowadzany do 31.10.2027 r.), oraz w zakresie egzaminu zawodowego (który będzie przeprowadzany od roku szkolnego 2019/2020). Z przepisu wykreślono osoby, które były wpisane do ewidencji egzaminatorów w zakresie przeprowadzania egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe (egzamin ten po raz ostatni został przeprowadzony w roku szkolnym 2016/2017). Z kolei w ust. 8 § 3 skrócono do 1. roku staż pracy w organizacji samorządu gospodarczego rzemiosła wymagany od sekretarzy komisji (dotychczas wymagany był dwuletni staż pracy).

W § 4 rozporządzenia wprowadzano zmiany w zakresie liczby członków zespołów egzaminacyjnych w odniesieniu do egzaminu sprawdzającego. W poprzednim stanie prawnym w skład zespołu egzaminacyjnego przeprowadzającego odpowiednio egzamin czeladniczy albo egzamin sprawdzający wchodziło co najmniej cztery osoby:

1. przewodniczący komisji lub jego zastępca – jako przewodniczący zespołu egzaminacyjnego;
2. co najmniej dwóch członków komisji – jako członkowie zespołu egzaminacyjnego;
3. sekretarz komisji – jako sekretarz zespołu egzaminacyjnego.

Z kolei w skład zespołu egzaminacyjnego przeprowadzającego egzamin mistrzowski wchodziło co najmniej pięć osób:

1. przewodniczący komisji lub jego zastępca – jako przewodniczący zespołu egzaminacyjnego;
2. co najmniej dwóch członków komisji – jako członkowie zespołu egzaminacyjnego;
3. sekretarz komisji – jako sekretarz zespołu egzaminacyjnego. 

Po 1.1.2020 r. skład zespołu będzie co najmniej czteroosobowy, w odniesieniu do egzaminu czeladniczego, egzaminu mistrzowskiego i egzaminu sprawdzającego.

Nowe stawki wynagrodzenia

Znowelizowany § 26 rozporządzenia wprowadza nowe stawki procentowego wynagrodzenia dla członków zespołu egzaminacyjnego. Wysokość wynagrodzenia za udział w przeprowadzonym egzaminie jednego zdającego wynosi:

1. na egzaminie czeladniczym i egzaminie mistrzowskim dla: 
2. przewodniczącego zespołu egzaminacyjnego – 5% podstawy (poprzednio 4%), 
3. członka zespołu egzaminacyjnego oraz sekretarza zespołu egzaminacyjnego – 4% podstawy (poprzednio 3%); 
4. na egzaminie sprawdzającym dla: 
5. przewodniczącego zespołu egzaminacyjnego – 9% podstawy (poprzednio 3%), 

członka zespołu egzaminacyjnego oraz sekretarza zespołu egzaminacyjnego – 8% podstawy (poprzednio 2%).

Wystawianie faktury do paragonu po 1.1.2020 r.

Od 1.1.2020 r. obowiązuje art. 106b ust. 5 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: VATU), zgodnie z którym w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika VAT wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera NIP, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby VAT. Oznacza to, że już w momencie sprzedaży klient musi określić czy kupuje jako podatnik podatku VAT, czy jako konsument.

Przy czym ww. przepisu nie stosuje się do podatników świadczących usługi taksówek osobowych, z wyłączeniem wynajmu samochodów osobowych z kierowcą (PKWiU 49.32.11.0) – art. 106b ust. 7 VATU.

Faktura uproszczona

Faktura uproszczona nie musi zawierać danych nabywcy, a więc imienia i nazwiska lub nazwy oraz jego adresu, natomiast musi zawierać NIP nabywcy. Faktura uproszczona jest traktowana jak zwykła faktura, która zawiera pełne dane nabywcy. Podatnik może więc w szczególności skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jak również zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów.

Jeżeli klient kupuje jako podatnik VAT i chce otrzymać fakturę VAT musi:

– przy paragonie do kwoty 450 zł brutto (100 euro) – podać swój NIP przed zakończeniem sprzedaży na kasie fiskalnej. Otrzyma wtedy fakturę wystawioną w formie uproszczonej (czyli paragon z NIP), traktowaną jak zwykła faktura;

– przy paragonie powyżej kwoty 450 zł brutto (100 euro) – podać swój NIP przed zakończeniem sprzedaży na kasie fiskalnej. Na podstawie takiego paragonu z NIP będzie mógł wystąpić do sprzedawcy o wystawienie faktury.

Jeśli klient nie poda NIP do czasu wystawienia paragonu, uznaje się, że dokonuje zakupu jako konsument. Może również wystąpić o wystawienie faktury, jednak sprzedawca wystawi mu wówczas fakturę taką, jak dla konsumentów – bez NIP nabywcy.

Zasady tej zgodnie z art. 15 ustawą z 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1520) nie stosuje się do sprzedaży zarejestrowanej na kasie fiskalnej przed 1.1.2020 r. Oznacza to, że do paragonu fiskalnego bez NIP, który dokumentuje sprzedaż zarejestrowaną na kasie fiskalnej do 31.12.2019 r., sprzedawca może wystawić fakturę z NIP. Natomiast klient może ją ująć w prowadzonej przez siebie ewidencji dla celów podatkowych.

Dodatkowe zobowiązanie w VAT

Ponadto dodano art. 109a do VATU, zgodnie z którym w przypadku ujęcia w ewidencji przez podatnika czynnego VAT, wystawionej dla niego faktury dotyczącej sprzedaży potwierdzonej paragonem, który nie zawiera NIP, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze.

W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Powyższe nie dotyczy przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej przed 1.1.2020 r.