0113-KDIPT2-2.4011.273.2020.1.SR – Interpretacja indywidualna z dnia 26-05-2020

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – IP BOX

0114-KDIP4-2.4012.90.2020.2.AS – Interpretacja indywidualna z dnia 26-05-2020

Ustalenie okresu rozliczeniowego właściwego do uwzględnienia korekt faktur z tytułu usługi dystrybucji energii elektrycznej

Zmiany dotyczące zamówień publicznych związane z COVID-19 w kolejnej tzw. tarczy antykryzysowej

W tym zakresie ustawa ma wchodzić w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia, z wyjątkiem zmiany dotyczącej wadium, której wejście w życie ma nastąpić po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia.

W art. 41 wprowadza się zmianę do art. 40 ust. 1 ZamPublU, polegającą na określeniu, że wszczęcie postępowania o udzielenie zamówienia w trybie przetargu nieograniczonego następuje poprzez zamieszczenie ogłoszenia o zamówieniu na stronie internetowej. Usuwa się tym samym archaiczny obowiązek w postaci zamieszczania ogłoszenia o zamówieniu w siedzibie zamawiającego w miejscu publicznie dostępnym.

Natomiast w art. 58 projektu ustawy dokonuje się kilku zmian w przepisach KoronawirusU, odnoszących się do obszaru zamówień publicznych, które to wpływają istotnie na uprawnienia oraz obowiązki zamawiającego i wykonawcy.

Obowiązek lub uprawnienie do zmiany umowy

Kluczowa zmiana dotyczy reguł aneksowania umowy o zamówienie publiczne określonych w art. 15r KoronawirusU. Wprowadza się bowiem rozróżnienie na obowiązek zmiany oraz uprawnienie zmiany umowy o zamówienie, w zależności od tego, czy okoliczności związane z wystąpieniem COVID-19 wpływają na należyte wykonanie umowy czy też mogą wpłynąć na należyte wykonanie umowy. W pierwszej sytuacji stosownie do art. 15r ust. 4 KoronawirusU zamawiający, po stwierdzeniu, że okoliczności związane z wystąpieniem COVID-19 określone w art. 15r ust. 1 KoronawirusU wpływają na należyte wykonanie umowy, w uzgodnieniu z wykonawcą dokonuje zmiany umowy, o której mowa w art. 144 ust. 1 pkt 3 ZamPublU, a zatem aneksowanie jest wówczas obowiązkowe. Natomiast w dodanym w art. 15r ust. 4a KoronawirusU wydzielono uprawnienie zamawiającego do zmiany umowy w uzgodnieniu z wykonawcą, w przypadku stwierdzenia, że okoliczności związane z wystąpieniem COVID-19 mogą wpłynąć na należyte wykonanie umowy.

Zakaz potrącania kar umownych

Niezmiernie oczekiwane są rozwiązania określone w art. 15r1 KoronawirusU. Z ust. 1 tej nowej regulacji wynika, że w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii w związku z COVID-19, i przez 90 dni od dnia odwołania stanu, który obowiązywał jako ostatni, zamawiający nie może potrącić kary umownej zastrzeżonej na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, o której mowa w art. 15r ust. 1 KoronawirusU, z wynagrodzenia wykonawcy lub z innych jego wierzytelności, a także nie może dochodzić zaspokojenia z zabezpieczenia należytego wykonania tej umowy. Warunkiem jest jednak to, aby zdarzenie, w związku z którym zastrzeżono tę karę, nastąpiło w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.

Ponadto, na mocy art. 15r1 ust. 2 KoronawirusU, w okresie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii w związku z COVID-19, i przez 90 dni od dnia odwołania stanu, który obowiązywał jako ostatni, bieg terminu przedawnienia roszczenia zamawiającego z art. 15r1 ust. 1 KoronawirusU oraz terminu ważności zabezpieczenia należytego wykonania umowy nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu. Upływ przywołanych terminów może nastąpić nie wcześniej niż po upływie 120 dni od dnia odwołania tego ze stanów, który obowiązywał jako ostatni.

Brak obowiązku żądania wadium w zamówieniach od progów unijnych

Zamawiający powinni zwrócić uwagę na dodany art. 15va KoronawirusU, wprowadzający szczególną regulację odnośnie do wadium. Otóż zgodnie z nią do zamówień publicznych udzielanych na podstawie ZamPublU stosuje się przepisy ZamPublU dotyczące wadium, ale z uwzględnieniem art. 15va ust. 2 KoronawirusU, który to przewiduje fakultatywność żądania wadium niezależnie od wartości zamówienia. Użyto bowiem sformułowania „zamawiający może żądać od wykonawców wniesienia wadium”, jednocześnie wyłączając stosowanie przepisu art. 45 ust. 1 ZamPublU, przewidującego obowiązek żądania wadium w zamówieniach o wartości równej progom unijnym lub wyższej.

Płatności wynagrodzenia w częściach lub zaliczki

Wsparcie dla wykonawców w zamówieniach publicznych mają stanowić przepisy nakazujące zamawiającemu w określonych przypadkach (tj. umowach zawieranych na okres dłuższy niż 12 miesięcy) dokonywanie płatności wynagrodzenia w częściach lub udzielanie zaliczek. W art. 15vb ust. 1 KoronawirusU określono wprawdzie, że do zamówień publicznych udzielanych na podstawie ZamPublU stosuje się przepisy ZamPublU dotyczące umowy w sprawie zamówienia publicznego, ale z uwzględnieniem art. 15vb ust. 2–8 KoronawirusU.

Stosownie zatem do art. 15vb ust. 2 KoronawirusU w przypadku umów zawieranych na okres dłuższy niż 12 miesięcy zamawiający płaci wynagrodzenie w częściach, po wykonaniu części umowy w sprawie zamówienia publicznego, lub udziela zaliczki na poczet wykonania zamówienia. Co więcej – jak wskazuje się w art. 15vb ust. 3 KoronawirusU – zamawiający określa w umowie procent wynagrodzenia wypłacanego za wykonanie poszczególnych jej części. Procentowa wartość ostatniej części wynagrodzenia nie może wynosić więcej niż 50% wysokości wynagrodzenia należnego wykonawcy. Zaliczka nie może być natomiast mniejsza niż 5% wysokości wynagrodzenia należnego wykonawcy. Ponadto w przypadku, o którym mowa w art. 143a ust. 1 pkt 1 ZamPublU (tj. jeżeli umowa przewiduje zapłatę wynagrodzenia w częściach), zamawiający może wskazać w SIWZ procentową wartość ostatniej części wynagrodzenia, która nie może wynosić więcej niż 50% wysokości wynagrodzenia należnego wykonawcy.

Podkreślić należy, że w art. 15vb ust. 8 KoronawirusU wyraźnie wskazano, że do zamówień, o których mowa w art. 131a ZamPublU (tj. zamówień w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa), nie stosuje się przepisów art. 15vb ust. 2 i 3 KoronawirusU.

Zabezpieczenie należytego wykonania umowy – wysokość i zwrot

Znacznemu zmniejszeniu – wzorem regulacji przewidzianych w nowej PZP – ulega maksymalna możliwa do żądania przez zamawiającego wysokość zabezpieczenia należytego wykonania umowy. Zgodnie bowiem z dodawanym art. 15vb ust. 5 KoronawirusU, zasadą jest, że takie zabezpieczenie ustala się w wysokości nieprzekraczającej 5% ceny całkowitej podanej w ofercie albo maksymalnej wartości nominalnej zobowiązania zamawiającego wynikającego z umowy. Dla porównania – na podstawie art. 150 ust. 2 ZamPublU możliwa jest wysokość do 10% ceny całkowitej podanej w ofercie albo maksymalnej wartości nominalnej zobowiązania zamawiającego wynikającego z umowy.

Wprawdzie w art. 15vb ust. 6 KoronawirusU stwarza się możliwość ustalenia zabezpieczenia w wysokości większej niż 5%, ale nie większej jednak niż 10% ceny całkowitej podanej w ofercie albo maksymalnej wartości nominalnej zobowiązania zamawiającego wynikającego z umowy. Musi to być jednak uzasadnione przedmiotem zamówienia lub wystąpieniem ryzyka związanego z realizacją zamówienia, co zamawiający opisał w SIWZ.

Umożliwia się ponadto w art. 15vb ust. 7 KoronawirusU zamawiającemu dokonanie częściowego zwrotu zabezpieczenia należytego wykonania umowy po wykonaniu części zamówienia, jeżeli przewidzi taką możliwość w SIWZ.

Przejściowe stosowanie przepisów dotychczasowych

Warto zwrócić na koniec uwagę na art. 69 projektu ustawy zawierający przepisy przejściowe dotyczące zamówień publicznych. Określono w nich, że do postępowań o udzielenie zamówienia publicznego, o których mowa w ZamPublU wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie art. 15va i art. 15vb KoronawirusU (zmienianej przez art. 58 projektowanej ustawy), stosuje się przepisy dotychczasowe. Ponadto przepisy dotychczasowe stosuje się do umów w sprawie zamówienia publicznego, o których mowa w ZamPublU, zawartych:

1) przed dniem wejścia w życie art. 15vb KoronawirusU (zmienianej przez art. 58 projektowanej ustawy),

2) nie wcześniej niż z dniem wejścia w życie art. 15vb KoronawirusU (zmienianej przez art. 58 projektowanej ustawy), w następstwie postępowań o udzielenie zamówienia wszczętych przed dniem wejścia w życie tego przepisu.

Urządzanie gry hazardowej pod kątem prawnokarnym

Opis stanu faktycznego

M.W. oskarżony został o to, że w okresie od 1.8.2015 r. do 14.10.2015 r. w sklepie spożywczo – przemysłowym przy ul. G. w E. będąc osobą odpowiedzialną, jako prezes zarządu H. Sp. z o.o. z siedzibą w O., urządzał gry na automatach będących w dyspozycji spółki, której był prezesem zarządu, to jest automatach do gry A., to jest urządzając gry na automatach bez wymaganej koncesji wbrew art. 6 ust. 1 GryHazardU, a w okresie od 3.9.2015 r. do 14.10.2015 r. również wbrew art. 14 ust. 1 GryHazardU, urządzając grę poza kasynem gry. Czyn ten zakwalifikowano jako przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 KKS w zw. z art. 9 § 3 KKS.

Stanowisko SR i SO

Sąd pierwszej instancji uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu, wymierzając karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 150 złotych każda; na podstawie art. 30 § 5 KKS orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier; na podstawie art. 30 § 5 KKS w zw. art. 32 § 1 i § 3 KKS orzekł środek karny w postaci ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku środków pieniężnych w łącznej kwocie 1.920 zł, ujawnionych w automatach A. Po rozpoznaniu apelacji oskarżonego, Sąd Okręgowy uchylił wyrok w zaskarżonej części dotyczącej skazania M.W. w pkt I oraz rozstrzygnięcie o kosztach zawarte w pkt VII w zakresie dotyczącym tego oskarżonego i na podstawie art. 439 § 1 pkt 8 KPK w zw. z art. 113 § 1 KKS umorzył postępowanie karne w zakresie czynu M.W. Sąd drugiej instancji przyjął, że istotą tych wszystkich zachowań było wykorzystanie przez oskarżonego tej samej sposobności, wynikającej z prowadzenia ściśle określonego, wyspecjalizowanego typu działalności gospodarczej, oskarżony był zdeterminowany osiągnięciem tego samego, sprecyzowanego, konkretnego celu, który realizował w ramach założonych przez niego spółek, zachodziła tożsamość czynów. Takie elementy jak różne miejsca popełnienia poszczególnych czynów, urządzanie gier na różnych automatach nie mają tutaj żadnego znaczenia.

Od powyższego orzeczenia kasację wnieśli zarówno Prokurator Rejonowy w E. oraz Naczelnik (…) Urzędu Celno – Skarbowego w O. Zarzuty kasacyjne opierały się na błędnym przyjęciu, iż zaistniała ujemna przesłanka procesowa w postaci powagi rzeczy osądzonej, gdyż oskarżony M.W. został wcześniej prawomocnie skazany za czyn, będący elementem czynu ciągłego przypisanego mu wyrokami wskazanych w zarzucie Sądów w sytuacji, gdy nie został prawomocnie skazany w warunkach określonych w art. 6 § 2 KKS w związku z art. 107 § 1 KKS, a tym samym nie było prawnej przeszkody do orzekania w przedmiocie odpowiedzialności karnej skarbowej oskarżonego. Czyn zarzucany oskarżonemu w niniejszej sprawie nie jest tożsamy z czynami, za które został skazany z uwagi na fakt, że czyn ten został popełniony w innych miejscach i miejscowościach, dotyczył innych urządzeń do gry oraz zachodziły inne istotne różnice, a zatem nie było prawnej przeszkody do orzekania w przedmiocie odpowiedzialności karnej skarbowej oskarżonego. Ponadto zarzucono rażące naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało istotny wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 6 § 2 KKS w związku z art. 107 § 1 KKS, polegające na uznaniu, iż art. 6 § 2 KKS obejmuje swą treścią normatywną i znajduje zastosowanie do przestępstw trwałych – wieloczynowych.

Stanowisko SN

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu dwóch kasacji wniesionych na niekorzyść oskarżonego przez Prokuratora Rejonowego w E. oraz Naczelnika (…) Urzędu Celno – Skarbowego w O. uchylił zaskarżony wyrok co do M.W. i sprawę w tym zakresie przekazał Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu odwoławczym. SN nie miał żadnych wątpliwości co do zasadności kasacji wskazując, że trafnie podniesiono, iż Sąd odwoławczy dopuścił się rażącego naruszenia prawa procesowego (art. 17 § 1 pkt 7 KPK), dokonując błędnej wykładni art. 6 § 2 KKS. Nieuprawnione przyjęcie powyższej negatywnej przesłanki procesowej skutkowało niezasadnym umorzeniem postępowania wobec M.W.

Urządzanie gry hazardowej w postaci gry na automatach wymaga uzyskania koncesji na kasyno gry, a koncesja taka udzielana jest w odniesieniu do jednego kasyna, prowadzonego w ściśle określonym (geograficznie) miejscu. Z tego względu, zachowanie osoby, która nie posiadając koncesji na prowadzenie kasyna podejmuje działanie w postaci urządzania gry na automatach w różnych miejscach stanowi każdorazowo inny czyn, podjęty z zamiarem naruszenia tych przepisów w każdym z tych miejsc. Dodatkowo, przestępstwo określone w art. 107 § 1 KKS należy zaliczyć do tzw. przestępstw wieloczynnościowych. Chodzi w nich o działania złożone z wielu czynności dokonujących zmian w świecie zewnętrznym. Słusznie podnosi się w ocenie SN, że instytucja z art. 6 § 2 KKS nie znajduje zastosowania do przestępstw trwałych, wieloodmianowych, zbiorowych, czy przestępstw z reguły popełnionych powtarzającymi się zachowaniami.

Art. 6 § 2 KKS stanowi, że dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru lub z wykorzystaniem takiej samej sposobności, uważa się za jeden czyn zabroniony. Jak wynika z wyroku Sądu Najwyższego, w zakresie urządzania gier hazardowych nie sposób abstrahować od konstrukcji znamion czynu opisanego w przepisie art. 107 § 1 KKS. To bowiem w świetle konkretnej konstrukcji prawnokarnej powinno oceniać się, na ile określone zachowania stanowią ten sam czyn w znaczeniu normatywnym oraz jakie znaczenie uzyskują takie okoliczności jak miejsce zachowania (miejsce urządzania gier), a także dane identyfikujące automaty do gier losowych.

Powyższe prowadzi Sąd Najwyższy do konkluzji, że uprzednie prawomocne skazanie za przestępstwo z art. 107 § 1 KKS, popełnione w innym miejscu, w warunkach czynu ciągłego (art. 6 § 2 KKS), w którym czas jego popełnienia obejmuje czasokres popełnienia czynu z art. 107 § 1 KKS, co do którego toczy się jeszcze postępowanie karne skarbowe, nie stanowi w tym późniejszym procesie przeszkody procesowej w postaci powagi rzeczy osądzonej, albowiem nie jest spełniony warunek tożsamości czynów. Na urządzanie lub prowadzenie gier hazardowych składa się bowiem wiele działań, a specyfika tego przestępstwa wyklucza dokonywanie go „na raty”, jak wymaga tego art. 6 § 2 KKS. W przypadku urządzania gier na automatach bez posiadania koncesji, zamiar wprawdzie ma cały czas tę samą ogólną postać (urządzenie gry na automatach z naruszeniem tych samych przepisów ustawowych), ale kształt normatywnej regulacji decyduje, że sprawca takiego czynu w chwili jego realizacji w każdym miejscu, ma świadomość, iż swoim zachowaniem narusza po raz kolejny, na nowo, regulacje ustawowe. Sąd Najwyższy właśnie w okoliczności jaką jest miejsce czynu, a więc miejsce, w którym sprawca urządza gry na automatach, dostrzegał przeszkodę do uznania, że takie zachowanie stanowi od strony prawnokarnej ten sam czyn, za którego popełnienie oskarżony został już skazany prawomocnie we wcześniejszym postępowaniu karnym. Przyjęcie zatem, że sprawca popełnił nie dwa odrębne czyny zabronione, a jeden kwalifikowany z art. 107 § 1 KKS w zw. z art. 6 § 2 KKS, było niedopuszczalne i wymagało korekty.

ICO oraz Instytut Alana Turinga przygotowały poradnik do Sztucznej Inteligencji

Sztuczna Inteligencja coraz częściej używana jest przez organizacje w celu podejmowania różnorodnych decyzji wobec podmiotów danych, lub wspierania procesu decyzyjnego. Z uwagi na powyższe brytyjski organ nadzoru ds. ochrony danych osobowych (ICO) przy współpracy Instytutu Alana Turinga w Londynie, przygotował trzyczęściowy poradnik. Każda z nich jest dedykowana dla innej grupy odbiorców, w zależności od poziomu wiedzy oraz organizacji.

Część pierwsza skierowana jest do osób pełniących funkcje inspektorów ochrony danych (IOD) oraz członków działów compliance. Opisane są w niej podstawy wyjaśniania Sztucznej Inteligencji. Omawiana część obejmuje definicje związane
z technologią oraz kluczowe założenia. Będzie to przydatne dla wszystkich członków personelu mających udział w implementacji systemu.

Kolejna część dedykowana jest do zespołów technicznych, jednak wiele przydatnych informacji znajdą w niej także zespoły compliance oraz osoby piastujące funkcję IOD. Część druga koncentruje się na przybliżeniu praktycznych aspektów funkcjonowania Sztucznej Inteligencji. Umożliwi to pracownikom udzielanie odpowiedzi i wyjaśnień osobom poddanym decyzjom opartym na SI.

Trzecia część poradnika jest skierowana głównie do osób piastujących funkcje kierownicze w organizacji. Dotyczy ona określenia ról, a także wprowadzenia dokumentacji, procedur i zasad, które zapewnią, że dana firma jest przygotowana na udzielanie stosownych wyjaśnień wszystkim osobom fizycznym w zakresie funkcjonowania Sztucznej Inteligencji.

Jak zaznacza ICO, poradnik nie stanowi kodeksu postępowania, o którym mowa
w brytyjskiej ustawie o ochronie danych osobowych z 2018 r. Niemniej jednak Sztuczna Inteligencja jest to technologia, która powinna zostać szerzej omówiona. Wyjaśnieniu poddane muszą zostać również kwestie ochrony danych osobowych
w związku z podejmowaniem decyzji opartych na SI.

Źródło:

https://ico.org.uk/for-organisations/guide-to-data-protection/key-data-protection-themes/explaining-decisions-made-with-artificial-intelligence/introduction/

Zwolnienia ze składek ZUS jeszcze bardziej dostępne

Więcej płatników skorzysta ze wsparcia

Pierwsza z nich to przedsiębiorcy opłacający składki wyłącznie za siebie, którzy ze względu na uzyskany przychód (większy niż 15 681 zł) nie mogli skorzystać ze zwolnienia na podstawie dotychczasowych przepisów. Teraz to się zmienia. Skorzystają ze zwolnień, nawet jeśli osiągali przychód powyżej ustalonego progu 300 % ale pod warunkiem, że ich dochody uzyskane w pierwszym miesiącu, za który składany jest wniosek o zwolnienie z opłacania składek nie były wyższe niż 7000 zł. W takiej sytuacji zwolnienie ze składek przysługuje za kwiecień i maj.

Druga grupa to płatnicy składek korzystający z tzw. „ulgi na start” (opłacający wyłącznie składki za siebie). To osoby, które przez pierwsze pół roku prowadzenia działalności zwolnione są z opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, a opłacające wyłącznie składkę ubezpieczenia zdrowotnego (obecnie 362,34 zł miesięcznie).

W świetlne znowelizowanej tarczy antykryzysowej zwolnienie – za kwiecień i maj – przysługuje takiemu płatnikowi pod warunkiem, że prowadził on działalność przed 1.4.2020 roku. Przedsiębiorca taki skorzysta z tego instrumentu tarczy w dwóch przypadkach:

Osoby, które skorzystają ze zwolnienia ze składek, o których mowa w pkt 1 i 2, będą zwolnione również ze składki za miesiąc kwiecień, nawet jeśli ją opłaciły.

Warto wiedzieć

Płatnik, który złoży wniosek o zwolnienie ze składek, a uregulował wcześniej należności za kwiecień, może zastosować jedno z dwóch rozwiązań. Nie podejmować żadnych działań, a wtedy ZUS zaliczy nadpłatę na poczet przyszłych składek. Jeżeli jednak chce otrzymać środki z powrotem, musi złożyć wniosek o zwrot nadpłaty.

Ostatnią zmianą, którą określa najnowsza ustawa w zakresie składek ubezpieczeniowych, to doprecyzowanie, że przypadku gdy płatnik składek zgłosił do ubezpieczeń społecznych wyłącznie pracowników młodocianych, zwolnienie z obowiązku opłacania nieopłaconych należności z tytułu składek następuje na zasadach przewidzianych dla płatników składek zgłaszających do ubezpieczeń społecznych mniej niż 10 pracowników.

Kto może ubiegać się o wsparcie z ZUS-u?

Wnioski o zwolnienia z opłacania składek ubezpieczeniowych wpływają do ZUS-u od kilku tygodni. Korzystają z nich:

Powyższe zapisy dotyczą tych, którzy zainteresowani są zwolnieniem z opłacania 100% należności za dany miesiąc. Istnieje również możliwość 50 proc.-owej ulgi, która przysługuje płatnikom składek, którzy zostali zgłoszeni:

W obydwu powyższych przypadkach (zarówno zwolnienie w wysokości 100 jak i 50%) do liczby ubezpieczonych nie wlicza się pracowników młodocianych.

Źródło:

www.gov.pl

Wsparcie przedsiębiorców z PFR jest pożyczką dla celów podatkowych

Finansowanie przedsiębiorców w ramach tarczy finansowej opiera się na nieoprocentowanych subwencjach finansowych, dostępnych w bankach komercyjnych i spółdzielczych, które przystąpiły do programu. Subwencje te podlegają zwrotowi, przy czym w określonych przypadkach mogą zostać umorzone w części nieprzekraczającej 75%. Dla celów podatku dochodowego pomoc finansowa z PFR traktowana jest jak pożyczka.

Otrzymanie pożyczki w ramach tarczy finansowej: podatnicy nie zaliczają do przychodów podatkowych kwoty otrzymanej pożyczki. Wypłata środków przez PFR jest dla przedsiębiorcy neutralna podatkowo.

Zwrot pożyczki otrzymanej w ramach tarczy finansowej: podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kwoty zwróconej pożyczki. Tak samo jak wypłata kwoty pożyczki przez PFR, jej zwrot również jest dla przedsiębiorcy neutralny podatkowo.

Koszty sfinansowane z udzielonej w ramach tarczy finansowej pożyczki kwalifikowane są do kosztów uzyskania przychodów na ogólnych zasadach.

Umorzenie pożyczki: obecnie do przychodów zalicza się wartość umorzonych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek. Umorzenie kwoty pożyczki stanowi przysporzenie dla przedsiębiorcy, zasady prawa podatkowego wiążą z tym zdarzeniem powstanie zobowiązania podatkowego. Jak wyjaśnia ministerstwo finansów możliwość dokonania w 2021 r. częściowego zwolnienia z podatku dokonanych umorzeń analizowane będzie przez ministerstwo finansów we współpracy z PFR.

Termin publikacji sprawozdania organizacji pożytku publicznego przesunięty do połowy października

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 906 opublikowano rozporządzenie Przewodniczącego Komitetu do Spraw Pożytku Publicznego z 18.5.2020 r. w sprawie określenia innego terminu w zakresie zamieszczenia przez organizacje pożytku publicznego sprawozdania merytorycznego z działalności i sprawozdania finansowego w roku 2020.

Organizacja pożytku publicznego (OPP) sporządza roczne sprawozdanie merytoryczne ze swojej działalności oraz roczne sprawozdanie finansowe (art. 23 ust. 1 i 2 ustawy z 24.4.2003 r. działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 688 ze zm.; dalej: PożPubWolontU).

Organizacja pożytku publicznego zamieszcza zatwierdzone sprawozdanie finansowe i sprawozdanie merytoryczne ze swojej działalności w terminie do 15 lipca roku następującego po roku, za który składane jest sprawozdanie finansowe i merytoryczne, na stronie podmiotowej Narodowego Instytutu w Biuletynie Informacji Publicznej (art. 23 ust. 6 PożPubWolontU).

Ważne
Termin publikacji tych sprawozdań, w odniesieniu do sprawozdań za 2019 r., przedłużono do 15.10.2020 r.

Termin ten przedłużono na podstawie art. 15zzzzze ustawy z 2.3.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.), zgodnie z którym w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, Przewodniczący Komitetu do spraw Pożytku Publicznego, w drodze rozporządzenia, może określić inny termin wypełniania przez OPP obowiązku, o którym mowa w art. 23 ust. 6 lub ust. 6b PożPubWolontU, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia prawidłowej jego realizacji.

Projekt Tarczy 4.0 – zmiany w zakresie gospodarowania nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa

W dniu 22.5.2020 do Sejmu wpłynął i został skierowany do pierwszego czytania rządowy projekt ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych na zapewnienie płynności finansowej przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o zmianie niektórych innych ustaw zmieniający zasady gospodarowania nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.

Projekt zakłada nowelizację przepisów ustawy z 19.10.1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 396 ze zm.). Przewiduje ona zmianę w zakresie dotychczasowego zapisu dotyczącego podmiotów uprawnionych do pierwszeństwa w nabyciu nieruchomości z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Dotychczas pierwszeństwo takie przysługiwało m.in. zarządzającemu specjalną strefą ekonomiczną w odniesieniu do nieruchomości położonych w granicach specjalnych stref ekonomicznych. W nowym brzmieniu pierwszeństwo będzie przysługiwać zarządzającemu specjalną strefą ekonomiczną w odniesieniu do nieruchomości: położonych w granicach zarządzanej przez niego specjalnej strefy ekonomicznej lub przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele przemysłowe, usługowe lub przemysłowo-usługowe i położonych na obszarach, na których, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z 10.5.2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. poz. 1162 ze zm.), wykonuje on zadania określone w tej ustawie.

Projekt Tarczy 4.0 – zmiany w prawie geodezyjnym i kartograficznym

Wśród licznych zmian specustawa w ramach tzw. Tarczy covid-19 zawiera także nowelizacje przepisów ustawy z 17.5.1989 r. ‒ Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 276 ze zm.; dalej: PrGeodKart). Proponuje się by osoby wykonujące samodzielne funkcje w dziedzinie geodezji i kartografii mogły poświadczać za zgodność z oryginałem sporządzone przez siebie kopie protokołów, map i innych dokumentów, które podlegają przekazaniu do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego wraz z wynikami prac geodezyjnych.

Ponadto projekt ustawy nowelizuje ustawę z 2.3.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.), i zakłada dodanie do jej przepisów, które zawieszają stosowanie norm wynikających z PrGeodKart.

W myśl propozycji wspomniane zawieszenie ma dotyczyć: wykonywania obowiązku zgłaszania prac geodezyjnych i przekazywania wyników prac geodezyjnych dotyczących wytyczenia budynku lub sieci uzbrojenia terenu; pobieranie opłat, wydawanie licencji oraz wystawianie Dokumentów Obliczenia Opłaty za udostępnianie zbiorów danych: ortofotomapy, państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych, szczegółowych osnów geodezyjnych, dotyczących działek ewidencyjnych w zakresie ich identyfikatorów i geometrii, dotyczących budynków w zakresie ich identyfikatorów, geometrii i rodzaju według Klasyfikacji Środków Trwałych.

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii: zgłoszenie prac geodezyjnych może nastąpić po ich rozpoczęciu, jednak nie później niż w terminie 10 dni roboczych od dnia rozpoczęcia tych prac; o wyniku weryfikacji organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej informuje wykonawcę prac geodezyjnych za pomocą środków komunikacji elektronicznej nie później niż w dniu roboczym następującym po dniu sporządzenia protokołu; wykonawca prac geodezyjnych, których celem jest geodezyjna inwentaryzacja powykonawcza obiektów budowlanych lub sporządzenie mapy do celów projektowych, po uzyskaniu informacji o pozytywnym wyniku weryfikacji może umieścić na dokumentach przeznaczonych dla podmiotu, na rzecz którego wykonuje prace geodezyjne, powstałych w wyniku tych prac, oświadczenie o uzyskaniu pozytywnego wyniku weryfikacji. Oświadczenie, o którym mowa jest równoważne z uwierzytelnieniem dokumentów opracowanych na podstawie wykonanych prac geodezyjnych na potrzeby postępowań administracyjnych, postępowań sądowych lub czynności cywilnoprawnych. Oświadczenie składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.

Projekt skierowano do pierwszego czytania na posiedzeniu Sejmu.