Opłata od posiadania psa w 2021 r.

Zgodnie z art. 18a ust. 1 PodLokU, rada gminy może wprowadzić opłatę od posiadania psów. Jeżeli rada gminy wprowadzi taką opłatę, wówczas pobiera się ją od osób fizycznych posiadających psy.

Jak wynika z art. 19 pkt lit. f PodLokU, rada gminy, w drodze uchwały określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat lokalnych, z tym że stawka opłaty od posiadania psów nie może przekroczyć w 2021 r. 130,30 zł rocznie od jednego psa (Dz.Urz. M.P. z 2020 r. poz. 673). Przedtem opłata ta wynosiła 125,40 zł rocznie od jednego psa.

Opłaty od posiadania psów nie pobiera się od:

1. członków personelu przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych oraz innych osób zrównanych z nimi na podstawie ustaw, umów lub zwyczajów międzynarodowych, jeżeli nie są obywatelami polskimi i nie mają miejsca stałego pobytu na terytorium RP – pod warunkiem wzajemności;
2. osób zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych – z tytułu posiadania jednego psa;
3. osób niepełnosprawnych w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych – z tytułu posiadania psa asystującego;
4. osób w wieku powyżej 65 lat prowadzących samodzielnie gospodarstwo domowe – z tytułu posiadania jednego psa;
5. podatników podatku rolnego od gospodarstw rolnych – z tytułu posiadania nie więcej niż dwóch psów.

Polityka prorodzinna JST „Samorząd dla Rodziny” – nowe wydatki w budżetach samorządowych

Projektodawca w art. 3 ust. 2 postanowił, że:

Samorządowy program polityki prorodzinnej może określać w szczególności:

1. realizację diagnozy potrzeb i problemów rodziny;
2.  instrumenty wsparcia dla rodzin według rozpoznanych potrzeb;
3. preferencje prorodzinne w zakresie dostępu do usług publicznych i innych zadań realizowanych przez jednostkę samorządu terytorialnego;
4. instrumenty wsparcia polityki prorodzinnej realizowanej przez inne jednostki samorządu terytorialnego;
5. zasady współpracy przy realizacji polityki prorodzinnej z prorodzinnymi organizacjami pozarządowymi na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie;
6. instrumenty wspierające trwałość małżeństw oraz rodzin wychowujących dzieci; 
7. działania sprzyjające rozwojowi zróżnicowanych form opieki nad dziećmi do lat 3;
8. zasady tworzenia i funkcjonowania samorządowego systemu zgłaszania naruszeń praw rodziny oraz zasady i tryb powołania kierującego tym systemem rzecznika praw rodziny;
9.  wsparcie rodziny w jej funkcjach wychowawczych oraz rozwój skierowanych do rodziny usług społecznych, edukacyjnych, rekreacyjnych, sportowych lub kulturalnych sprzyjających integracji i umocnieniu więzi rodzinnych;
10. opracowanie systemu udostępniania informacji o usługach na rzecz rodziny.

Wraz z ww. zapisami zakłada się równoczesne wprowadzenie zmian do poszczególnych tzw. ustaw ustrojowych, w tym do SamGminU. Generalnie rzecz ujmując, projektowane zmiany legislacyjne „angażują” zarówno organy stanowiące, jak i wykonawcze jednostek samorządu terytorialnego.

Jak bowiem postanowiono w art. 3 ust. 3 ww. projektu:

3. Organ wykonawczy jednostki samorządu terytorialnego jest zobowiązany do corocznego przedstawiania organowi stanowiącemu i kontrolnemu sprawozdania z wykonania samorządowego programu polityki prorodzinnej, nie później niż do 30 marca następnego roku.

Z kolei, przykładowo, wprowadzone zmiany do SamGminU wskazują w szczególności nowe zadania rady gminy związane z ww. programem. W art. 4 projektu m.in. postanowiono wprowadzić następujące zmiany do SamGminU:

1) po art. 5c dodaje się art. 5d w brzmieniu:

„Art. 5d. 1. Gmina podejmuje działania na rzecz realizacji i promocji polityki prorodzinnej w społeczności lokalnej.

2. Rada gminy, z własnej inicjatywy lub na wniosek zainteresowanych środowisk, może utworzyć gminną radę do spraw rodziny, mającą charakter konsultacyjny, doradczy i inicjatywny.

3. Gminna rada do spraw rodziny składa się z przedstawicieli działających na obszarze danej gminy prorodzinnych organizacji pozarządowych w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia … o polityce prorodzinnej jednostek samorządu terytorialnego „Samorząd dla Rodziny” (Dz. U. z 2020 r. poz. …).

4. Rada gminy, powołując gminną radę do spraw rodziny, nadaje jej statut określający tryb wyboru jej członków i zasady działania.”;

2) w art. 18 w ust. 2 po pkt 14a dodaje się pkt 14b w brzmieniu:

„14b) podejmowanie uchwał w sprawie gminnej polityki prorodzinnej, w tym opracowywanie gminnego programu polityki prorodzinnej, o którym mowa w art. 2 pkt 3 ustawy z dnia … o polityce prorodzinnej jednostek samorządu terytorialnego „Samorząd dla Rodziny”.

Z zakresu projektowanych zmian można domniemywać, że wprowadzenie wspomnianego programu – jakkolwiek słuszne z samego założenia – będzie generowało z pewnością określone nowe wydatki w budżetach samorządowych. Warto bowiem zauważyć, że projektodawca nakłada konkretne powinności na organy jednostek samorządu terytorialnego, co będzie wymagało przygotowania i wdrożenia mechanizmów prawnych, analizy, a finalnie organ wykonawczy będzie „rozliczany” rokrocznie z realizacji owego programu. Takie ukształtowanie regulacji prawnych, abstrahując od merytorycznej sfery projektowanych zmian, będzie w konsekwencji wiązało się ze zwiększonymi wydatkami z budżetów samorządowych, i to każdym stopniu samorządowym. W następstwie powyższego wskazane jest, aby podmioty najbardziej zainteresowane kształtem ww. regulacji przedsięwzięły działania, w celu zapewnienia jakiegokolwiek wsparcia finansowego z budżetu centralnego na realizację wspomnianych samorządowych programów polityki prorodzinnej. Nie chodzi przecież o to, żeby przepisy istniały, które nie są następnie wykonywane. Aby zapewnić realną możliwość wprowadzenia polityki prorodzinnej w zakresie (szerokim), jaki jest sugerowany w podanym projekcie, przede wszystkim niezbędne jest zapewnienie finansowania. Z tym zaś aspektem jednostki samorządu terytorialnego mogą mieć znaczne problemy, co jest kwestią oczywistą w związku z okresem epidemii i negatywnymi skutkami dla budżetów tych jednostek.

 

Propozycja uchwały w sprawie przyjęcia nowego programu

 

Uchwała Nr … Rady Gminy … z dnia …

w sprawie przyjęcia Samorządowego programu polityki prorodzinnej na lata 2021–2026 dla gminy

Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt (14b) ustawy z 8.3.1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.) oraz art. (3) ustawy z … o polityce prorodzinnej jednostek samorządu terytorialnego „Samorząd dla Rodziny” (Dz.U. …) Rada Gminy uchwala, co następuje.

§ 1

1. Uchwala się Samorządowy Program polityki prorodzinnej dla Gminy …, stanowiący załącznik do niniejszej uchwały.
2. Szczegółowy schemat funkcjonowania Programu został zawarty w załączniku do niniejszej uchwały.

§ 2

Wykonanie uchwały powierza się Wójtowi Gminy.

§ 3

Uchwała wchodzi w życie w dniu …

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia … o polityce prorodzinnej jednostek samorządu terytorialnego „Samorząd dla Rodziny” – jednostki samorządu terytorialnego opracowują i realizują samorządowy program polityki prorodzinnej, którego celem jest wyznaczenie średnio i długookresowej strategii realizacji polityki prorodzinnej. Program jest przyjmowany uchwałą rady gminy.

Podstawowym celem programu jest kompleksowe uregulowanie problematyki w zakresie polityki prorodzinnej gminy w latach 2021–2026, w tj. w okresie najbliższych 5 lat.

Program będzie przewidywał m.in. różne formy wsparcia dla rodzin.

Realizacja programu opierać się będzie o środki budżetu gminy, ewentualnie środki przekazane z innych źródeł, w tym z budżetu państwa.

Szczegółowy zakres programu został zawarty w załączniku, stanowiącym integralną część niniejszej uchwały.

Do kiedy należy złożyć wniosek o zmianę formy opodatkowania działalności gospodarczej?

Na podstawie art. 9a ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; dalej: PDOFizU) zmianę formy opodatkowania, można dokonać we wskazanym ustawowo terminie i tak:

W przypadku zmiany formy opodatkowania z podatku progresywnego na podatek liniowy lub ryczał od przychodu przedsiębiorca może dokonać zmiany formy opodatkowania w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik osiągnął pierwszy w roku podatkowym przychód lub do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu roku podatkowego.

W przypadku przedsiębiorcy chcącego zmienić formę opodatkowania na kartę podatkową, wniosek o zmianę formy opodatkowania na kartę podatkową musi być złożony najpóźniej do dnia 20 stycznia roku podatkowego. W tym samym terminie, czyli do dnia 20 stycznia jest wiążącym terminem dla podatnika, którzy w poprzednim, 2020 roku byli opodatkowani w formie karty podatkowej, a który chcą dokonać zmiany, rezygnacji z tej formy opodatkowania.

 

W jaki sposób zmienić formę opodatkowania w 2021 roku?

Należy złożyć stosowny wniosek o zmianę bądź rezygnację z wybranej formy opodatkowania bezpośrednio w urzędzie skarbowym, bądź za pomocą wniosku CEIDG-1. Druk aktualizujący CEIDG-1 może zostać złożony w formie online.

Wybór formy opodatkowania – czy wniosek składać, co roku?

Należy podkreślić, iż w tym roku nadal obowiązuje zasada zgodnie, z którą wybór formy opodatkowania dokonany w roku podatkowym, obowiązuje również w latach następnych. Podatnik nie musi, co roku wysyłać wniosku informującego o wybranej w danym roku formie opodatkowania chyba, że ma zamiar dokonać jej zmiany.

Określenie szczegółów współpracy wierzyciela, organu egzekucyjnego i dłużnika zajętej wierzytelności w postępowaniu egzekucyjnym należności pieniężnych

Rozporządzenie określa szczegółowy sposób i tryb współpracy wierzyciela, organu egzekucyjnego i dłużnika zajętej wierzytelności w postępowaniu egzekucyjnym należności pieniężnych, w tym szczegółowy zakres informacji dotyczących czynności egzekucyjnych i innych czynności podejmowanych przez te podmioty, a także zdarzeń mających wpływ na egzekwowany obowiązek zapłaty należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie, kosztów upomnienia i kosztów egzekucyjnych

Rozporządzenie systematyzuje i doprecyzowuje czynności, jakie podejmują organy egzekucyjne i wierzyciele w celu prawidłowego prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Szczególne znaczenie tych czynności wynika z nowego systemu naliczania i poboru kosztów egzekucyjnych w egzekucji administracyjnej. W projekcie rozporządzenia okoliczności, o których zaistnieniu wierzyciel winien zawiadomić organ egzekucyjny, ale również szczegółowy zakres przekazywanych informacji.

Prawidłowe naliczanie i pobranie kosztów egzekucyjnych wymaga od wierzyciela, aby poinformował organ egzekucyjny o okolicznościach, wskazanych w art.32aa ustawy o postępowaniu egzekucyjnym (tj. o zmianie należności pieniężnej objętej tytułem wykonawczym, okolicznościach zawieszenia postępowania, ustanie przyczyny zawieszenia postępowania itp.).

Ponadto organ egzekucyjny prowadzący postępowanie egzekucyjne, w ramach współpracy pomiędzy organami egzekucyjnymi, jest obowiązany do zawiadomienia innych organów egzekucyjnych uczestniczących w postępowaniu egzekucyjnym o okolicznościach mających wpływ na wysokość kosztów egzekucyjnych naliczonych i pobranych w tym postępowaniu egzekucyjnym. Brak lub niekompletność informacji w tym zakresie skutkować może wadliwością naliczania i pobrania tych kosztów.

Konieczne jest także, aby dłużnicy zajętej wierzytelności również posiadali aktualne informacje, mające kluczowe znaczenie dla prawidłowej realizacji ich obowiązków wynikających z ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Rozporządzenie wejdzie w życie od 20.2.2021 r.

Zmiana zasad prowadzenia nauczycielskiego postępowania dyscyplinarnego

Zmiany zostały wprowadzone na mocy ustawy z 19.11.2020 r. o zmianie ustawy – Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 4). Warto przypomnieć, że główną przyczyną zmian jest funkcjonowanie od pewnego czasu w KartaNauczU pojęcia „czynu naruszającego prawa i dobro dziecka”. Jest to pojęcie niedookreślone i teoretycznie wymuszające prowadzenie postępowania wyjaśniającego (a w efekcie – często dyscyplinarnego) nawet za niewielkie przewinienia, które jednak zdaniem rodziców godziły w prawa i dobro ich dziecka. O popełnieniu przez nauczyciela czynu naruszającego prawa i dobro dziecka dyrektor szkoły, a w przypadku popełnienia takiego czynu przez dyrektora szkoły – organ prowadzący szkołę, był obowiązany zawiadomić rzecznika dyscyplinarnego, o którym mowa w art. 83 KartaNauczU, nie później niż w ciągu 3 dni roboczych od dnia powzięcia wiadomości o popełnieniu czynu. Krótki termin również wzbudzał liczne kontrowersje, w związku z czym postulowane było wprowadzenie w tym zakresie zmian.

Dłuższy terminu na powiadomienie rzecznika dyscyplinarnego

W związku z powyższym nowelizacja wprowadziła przedłużenie terminu na powiadomienie rzecznika dyscyplinarnego o ewentualnym czynie naruszającym prawa i dobro dziecka – aktualnie w przepisach jest mowa o terminie 14 dni (kalendarzowych) od dnia powzięcia wiadomości o podejrzeniu popełnienia takiego czynu. Dyrektor lub organ prowadzący nie będą musieli jednak zawiadamiać rzecznika dyscyplinarnego, jeżeli okoliczności sprawy bezspornie wskazują, że nie doszło do popełnienia takiego czynu (nowelizacja art. 75 ust. 2a KartaNauczU).

Doprecyzowanie terminu na złożenie wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego

Nowelizacja zmieniła również brzmienie art. 85 ust. 3 KartaNauczU – w ten sposób, że po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, rzecznik dyscyplinarny będzie miał 3 miesiące (licząc od dnia wszczęcia postępowania wyjaśniającego), żeby skierować do komisji dyscyplinarnej wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego, bądź wydać postanowienie o umorzeniu postępowania wyjaśniającego. Jeżeli nauczyciel, którego dotyczy postępowanie wyjaśniające, z powodu nieobecności w pracy nie będzie miał możliwości złożenia wyjaśnień, bieg powyższego terminu będzie ulegał zawieszeniu do dnia jego stawienia się do pracy (nowy art. 85 ust. 3a KartaNauczU).

Zmianie uległ również okres, w którym może zostać wszczęte postępowanie dyscyplinarne (we wszystkich sprawach, nie tylko w zakresie czynów naruszających prawa i dobro dziecka). Po zmianie art. 85o ust. 1 KN postępowanie dyscyplinarne nie będzie mogło zostać wszczęte po upływie 5 miesięcy (dotychczas 3 miesiące) od dnia powzięcia przez organ, przy którym działa komisja dyscyplinarna pierwszej instancji, wiadomości o popełnieniu czynu uchybiającego godności zawodu nauczyciela lub obowiązkom, o których mowa w art. 6 KartaNauczU, oraz po upływie 2 lat od popełnienia tego czynu (dotychczas po upływie 3 lat od popełnienia czynu). Co istotne, uchylony został ust. 7 w art. 85o KartaNauczU, przewidujący, że w przypadków czynów naruszających prawa i dobro dziecka postępowanie dyscyplinarne może być wszczęte również po upływie 3 miesięcy od dnia powzięcia przez organ, przy którym działa komisja dyscyplinarna pierwszej instancji, wiadomości o popełnieniu tego czynu. Oznacza to, że sprawy dotyczące czynów naruszających prawa i dobro dziecka, będzie można wszczynać jedynie w tym samym terminie, co inne sprawy z zakresu postępowania dyscyplinarnego (a więc maksymalnie w ciągu 5 miesięcy od dnia powzięcia przez organ, przy którym działa komisja dyscyplinarna pierwszej instancji, wiadomości o popełnieniu czynu). Wyjątek będą stanowiły czyny stanowiące przestępstwo (art. 85o ust. 6 KN). Sprawy te będą również przedawniały się po upływie 2 lat od popełnienia czynu (również za wyjątkiem czynów stanowiących przestępstwo).

Zmiana zasad zawieszania w pełnieniu obowiązków nauczyciela lub dyrektora szkoły

Zmianie uległy również zasady zawieszania nauczyciela lub dyrektora szkoły w pełnionych obowiązkach. Omawiana nowelizacja zmieniła brzmienie przepisu art. 85t ust. 2 KartaNauczU, w rezultacie czego do zawieszenia nie będzie dochodziło, jeżeli we wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego rzecznik dyscyplinarny będzie wnosił o orzeczenie kary dyscyplinarnej nagany z ostrzeżeniem, i jednocześnie ze względu na powagę i wiarygodność zarzutów niecelowe byłoby odsunięcie odpowiednio nauczyciela albo nauczyciela pełniącego funkcję dyrektora szkoły od wykonywania obowiązków w szkole. Nowe rozwiązanie pozwoli zapobiec sytuacjom, gdy dyrektor był zobligowany do zawieszenia nauczyciela nawet w przypadkach, gdy waga popełnionego czynu była mało istotna i nie było faktycznej potrzeby na odsunięcie nauczyciela od pełnionych obowiązków. W rezultacie, zanim decyzja dyrektora (bądź organu prowadzącego) została uchylona, szkoła była narażona na niepotrzebną dezorganizację pracy, spowodowaną odsunięciem od pracy nauczyciela lub dyrektora.

Planowana nowa forma oszczędzania na emeryturę. Ogólnoeuropejskie Indywidualne Produkty Emerytalne (OIPE)

Celem projektu ustawy o ogólnoeuropejskich indywidualnych produktach emerytalnych jest dokonanie niezbędnych zmian w krajowym porządku prawnym w związku z wejściem w życie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1238 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie ogólnoeuropejskiego indywidualnego produktu emerytalnego (OIPE). Dzięki niemu w Polsce będzie możliwe oferowanie takiego produktu.

Transgraniczny charakter oszczędzania na emeryturę

Wprowadzenie nowego ogólnoeuropejskiego indywidualnego produktu emerytalnego, którym jest OIPE (inaczej zwany PEPP) ma zapewnić obywatelom Unii Europejskiej we wszystkich państwach nowe możliwości oszczędzania na emeryturę. Jego największą wartością będzie możliwość inwestowania transgranicznego, a także możliwość przenoszenia przy zmianie miejsca zamieszkania do innego państwa członkowskiego UE. Jest to rozwiązanie które będzie odpowiednie szczególnie dla osób, które świadczą pracę w różnych krajach UE. To oznacza, że posiadacz OIPE będzie mógł wraz ze zmianą miejsca pracy (zmiana kraju członkowskiego) transferować środki do instytucji finansowej w kolejnym państwie. Dzięki temu, po uzyskaniu prawa do wypłaty środków, wszystko co zgromadzi w ramach OIPE będzie mógł wypłacić z jednej, a nie z kilku instytucji finansowych oraz na bieżąco w ramach jednej instytucji finansowej będzie mógł kontrolować ile łącznie zgromadził środków w ramach różnych krajów UE. Tego rodzaju forma oszczędzania jest podobna do obecnie istniejących IKE i IKZE, jednak jej niewątpliwą przewagą jest transgraniczny charakter.

Założenia projektu

Projekt ustawy przewiduje, że wpłaty dokonywane w ramach OIPE w roku kalendarzowym nie mogą, przekroczyć kwoty odpowiadającej trzykrotności przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok określonego w ustawie budżetowej, w 2021 roku byłaby to kwota ponad 16 tysięcy zł OIPE.

Prawo do zawarcia umowy o prowadzenie konta OIPE przysługuje osobie fizycznej, która ukończyła 16 lat. Jeden oszczędzający może gromadzić oszczędności wyłącznie na jednym koncie OIPE; podobna konstrukcja ma miejsce w IKE i IKZE. Jest to cecha indywidualnych form oszczędzenia. Inaczej wygląda to w PPK, bowiem jedna osoba może posiadać kilka rachunków PPK. W związku z powyższym zakłada się przede wszystkim wprowadzenie następujących rozwiązań w projekcie ustawy:

Od kiedy w Polsce?

Konieczność uregulowania OIPE w Polsce wynika wprost z prawa unijnego i jest rozwiązaniem, które docelowo będzie obecne we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Co do zasady, zainteresowani posiadaniem OIPE będą pracownicy świadczący pracę w różnych krajach UE. Zainteresowanymi OIPE będą też instytucje finansowe (można założyć że przede wszystkim będą to instytucje finansowe z kapitałem zagranicznym), które będą mogły taki produkt zaoferować swoim klientom.

Zgodnie z treścią projektu ustawy, ma ona wejść w życie w dniu 15 sierpnia 2021 roku, co oznacza, że w najbliższych miesiącach powinna zostać uchwalona przez parlament, tak żeby zainteresowane podmioty mogły wdrożyć odpowiednie rozwiązania w II połowie roku.

Podatnicy z Irlandii Północnej od 1 stycznia 2021 r. mają odrębny numer identyfikacyjny VAT UE

W związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa (tzw. Brexit) od 2021 r. dla celów transakcji towarowych Irlandia Północna będzie traktowana jako terytorium Unii Europejskiej, a podatnicy dokonujący wewnątrzwspólnotowych dostaw lub nabyć towarów na terytorium Irlandii Północnej będą traktowani jako podatnicy UE. Natomiast transakcje usługowe przeprowadzane z podmiotami z Wielkiej Brytanii, jak i Irlandii Północnej będą traktowane jako transakcje z podmiotami z państw nienależących do UE.

Jak informuje ministerstwo, w konsekwencji, w zakresie dostawy towarów podatnicy z Irlandii Północnej od 1.1.2021 r. będą identyfikowani za pomocą odrębnego unijnego numeru identyfikacyjnego VAT UE (numer poprzedzony kodem „XI”), który różnić się będzie od brytyjskiego numeru VAT UE (prefiks „GB”). Ten ostatni numer będzie stosowany względem świadczonych usług.

Powyższe powoduje konieczność aktualizacji załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Finansów z 26.6.2020 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock (Dz.U. z 2020 r. poz. 1138). Załącznik ten zawiera objaśnienia szczegółowe do formularza VAT-UE dotyczącego informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i przemieszczeniach towarów w procedurze magazynu typu call-off stock Znowelizowane objaśnienia będą mieć zastosowanie począwszy od rozliczenia za styczeń 2021 r. Data wejścia zmiany z 1.2.2021 r. jest więc dostosowana do terminów składania informacji podsumowującej, którą należy składać za miesiąc ubiegły, w terminie do 25. dnia następnego miesiąca.

 

Prosta spółka akcyjna

Począwszy od marca 2021 r. w polskim systemie prawnym będzie możliwość założenia nowego typu spółki – prostej spółki akcyjnej. Prosta spółka akcyjna może być utworzona przez jedną albo więcej osób w każdym celu prawnie dopuszczalnym, chyba że ustawa stanowi inaczej. Cechą charakterystyczną będzie brak ponoszenia odpowiedzialności za zobowiązania spółki przez akcjonariuszy, równocześnie akcjonariusze będą zobowiązani jedynie do świadczeń określonych w umowie spółki. Prosta spółka akcyjna będzie znajdowała unormowanie w art. 300¹ i dalszych ustawy z 15.9.2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm.; dalej: KSH).

W uzasadnieniu projektu do ustawy wskazuje się, iż „Nowy typ spółki kapitałowej będzie mógł być wykorzystywany z powodzeniem nie tylko do prowadzenia działalności opartej na innowacjach. Choć impulsem do rozpoczęcia prac nad koncepcją nowej formy spółki kapitałowej były sygnały o różnych problemach ze strony środowiska startupowego, prosta spółka akcyjna nie powinna być ograniczona jedynie do tego rodzaju przedsięwzięć.”

W związku z powyższym w terminologii pojęć w zakresie kapitału zakładowego art. 36 ustawy z 29.9.1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 351 ze zm.; dalej: RachunkU) wprowadzono odniesienia w zakresie prostek spółki akcyjnej. Zgodnie z nim kapitał akcyjny ww. rodzaju spółki będzie wykazywany w wysokości określonej w rejestrze sądowym. Zadeklarowane, lecz niewniesione wkłady kapitałowe ujmowane będą jako należne wkłady na poczet kapitału. Jako wkłady kapitałowe należy kwalifikować te wkłady, które są zaliczane na kapitał akcyjny.

Ustawa zawiera szereg zmian porządkujących – mających na celu ujednolicenie brzmienia przepisów wynikających z powołania nowej formy spółki.

Zmiana art. 28 ust. 1 RachunkU polega na określeniu zasad wyceny aktywów i pasywów w odniesieniu do prostej spółki akcyjnej – kapitał akcyjny prostej spółki akcyjnej będzie wyceniany nie rzadziej niż na dzień bilansowy w wysokości wpisanej w rejestrze sądowym.

Zmiana art. 36 ust. 3 pkt 3 RachunkU ma na celu rozciągnięcie regulacji na prostą spółkę akcyjną i wskazanie, że składniki kapitału (funduszu) własnego jednostek postawionych w stan likwidacji lub upadłości należy, na dzień rozpoczęcia likwidacji lub postępowania upadłościowego, połączyć w jeden kapitał (fundusz) podstawowy, zmniejszając go w prostej spółce akcyjnej o należne wkłady na poczet kapitału, o ile nie wezwano zainteresowanych do ich wniesienia, oraz o akcje własne.

Zapewniono ponadto udostępnianie akcjonariuszom sprawozdań finansowych i sprawozdań z działalności jednostki, a jeżeli sprawozdanie finansowe podlega obowiązkowi badania – także sprawozdania z badania – najpóźniej na 15 dni przed walnym zgromadzeniem oraz sprawozdań rady nadzorczej (znowelizowany art. 68)

Równocześni w informacji dodatkowej zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o rachunkowości wskazano na konieczność wykazywania liczby akcji obejmowanych przez akcjonariuszy w prostej spółce akcyjnej w zamian za wkłady niepieniężne, których przedmiotem jest prawo niezbywalne lub świadczenie pracy lub usług.

Termin obowiązywania zmian: 1.3.2021 r.

Wyłączenie konieczności zatwierdzanie sprawozdań finansowych

W art. 53 ust. 2a ustawy z 29.9.1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 351 ze zm.; dalej: RachunkU) wprowadzony zostanie zapis wyłączający konieczność zatwierdzenia sprawozdania finansowego oraz przeprowadzania badania sprawozdania finansowego jednostek, w stosunku do których ogłoszona została upadłość lub otwarto postępowanie restrukturyzacyjne, w którym ustanowiono zarządcę. Wyjątek stanowi sytuacja, w której dłużnikowi udzielono zezwolenia, o którym mowa w art. 133 ust. 1 lub art. 288 ust. 3 ustawy z 15.5.2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 814).

W uzasadnieniu projektu do ustawy wskazuje się, iż „Niezrozumiała jest jednak sytuacja, w której zarządca wyznaczony w postępowaniu restrukturyzacyjnym jako kierownik jednostki sporządza sprawozdanie finansowe i z działalności, które następnie jest zatwierdzane przez zgromadzenie wspólników lub WZA w spółkach kapitałowych. Pozycja prawna zarządcy jest w tym zakresie tożsama z pozycją prawną syndyka, co oznacza, że jest on niezależny od organów spółek kapitałowych. Ta niezależność powinna znaleźć również odzwierciedlenie w ustawie o rachunkowości”.

Termin obowiązywania zmian: 1.7.2021 r.

Zmiany w zakresie wsparcia realizacji zadań inwestycyjnych JST

W Dz.Urz. M.P. z 2021 r. pod poz. 26 opublikowano uchwałę nr 6 Rady Ministrów z 12.1.2021 r. zmieniająca uchwałę w sprawie wsparcia na realizację zadań inwestycyjnych przez jednostki samorządu terytorialnego (uchwała nowelizująca).

Zmiany wprowadzono do uchwały nr 102 Rady Ministrów z 2.7.2020 r. w sprawie wsparcia na realizację zadań inwestycyjnych przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz.Urz. M.P. poz. 662 ze zm.; dalej: uchwała nr 102). Zgodnie z § 2 uchwały nr 102, środki Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 (czyli dofinansowanie ze środków RFIL), w postaci środków finansowych, mają być kierowane także dla gmin, opisanych w wykazie gmin objętych wsparciem (załącznik nr 7 do uchwały nowelizującej), w kwocie całkowitej 1 mld zł, z przeznaczeniem na zakupy inwestycyjne lub inwestycje w ogólnodostępną infrastrukturę turystyczną oraz w infrastrukturę komunalną związaną z usługami turystycznymi.

Dodano zapisy, zgodnie z którymi wsparcie takie wynosi:

1. 40% wysokości wydatków poniesionych przez gminę na realizację inwestycji, średniorocznie w latach 2016–2020, jednak nie więcej niż 8 mln zł, lub
2. 80% utraconych przez gminę dochodów z tytułu wprowadzenia, za wybrane albo wszystkie miesiące pierwszego kwartału 2021 r., na podstawie art. 15p KoronawirusU, zwolnienia z podatku od nieruchomości: gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie:

Ponadto, omawiane wsparcie dla wspomnianych gmin może być przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie zakupów inwestycyjnych lub inwestycji w ogólnodostępną infrastrukturę turystyczną oraz w infrastrukturę komunalną związaną z usługami turystycznymi, w szczególności budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację:

1. szlaków turystycznych pieszych, rowerowych, konnych, wodnych, narciarskich i turystyki zimowej, a także ich oznakowanie;
2. placów, deptaków, promenad, parków, punktów widokowych;
3. parkingów, wypożyczalni sprzętu rekreacyjnego;
4. skansenów, muzeów, obiektów kultury regionalnej i innych atrakcji turystycznych;
5. infrastruktury komunalnej niezbędnej do świadczenia lub rozwoju usług turystycznych, w szczególności dróg, chodników, oczyszczalni ścieków.

Wnioski o przyznanie wsparcia z tych środków można składać w terminie miesiąca od 13.1.2021 r. Wojewoda dokonuje oceny złożonych wniosków pod względem formalno-rachunkowym i przekazuje Prezesowi Rady Ministrów te wnioski, a ten, na podstawie otrzymanych od wojewody wniosków o przyznanie wsparcia ze środków, w terminie miesiąca od dnia ich otrzymania, składa dyspozycję wypłaty tych środków.

Załącznik zawierający wykaz gmin uprawnionych do tego wsparcia wskazuje 38 gmin z południa Polski.