Sposób przeznaczenia rekompensaty za opłatę targową

Z dniem 16.12.2020 r. wszedł w życie przepis art. 31zzm KoronawirusU. Mimo, że obowiązuje już niemal dwa miesiące, to jego skutki będą oddziaływały na najbliższe miesiące bieżącego roku kalendarzowego. Regulacja ta wprowadziła bowiem pewien mechanizm kompensujący (z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19) dla gmin związany z uchyleniem ustawowym poboru opłaty targowej w okresie od 1 stycznia do 31.12.2021 r., o której mowa w PodLokU. Środki mają zostać przekazane gminom do 31.3.2021 r., co wynika z art. 31zzm ust. 4 KoronawirusU.

Niewątpliwie więc gminy nie powinny stracić finansowo na powyższym rozwiązaniu, wprowadzonym przez ustawodawcę z myślą o przedsiębiorcach dokonujących sprzedaży na terenie gmin. Oprócz samej kwestii zwrotu wspomnianych środków, z punktu widzenia gospodarki finansowej gmin istotne są także zapisy zawarte w art. 31zzm ust. 5 i 6 KoronawirusU o treści:

5. Środki z Funduszu Przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 65 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, są przekazywane na rachunki bankowe właściwych jednostek samorządu terytorialnego i stanowią dochód budżetów tych jednostek.

6. Do dochodów, o których mowa w ust. 5, nie stosuje się przepisów art. 65 ust. 11-13 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw.

Wskazane regulacje art. 65 ust. 11-13 ZmKoronawirusU20(1) – do których nastąpiło odesłanie, stanowią zaś, że:

11. Państwowe jednostki budżetowe i jednostki samorządu terytorialnego gromadzą środki z Funduszu na wydzielonym rachunku dochodów i przeznaczają na wydatki związane z przeciwdziałaniem COVID-19 w ramach planu finansowego tego rachunku.

12. Wójt (burmistrz, prezydent miasta), zarząd powiatu oraz zarząd województwa dysponują środkami oraz opracowują plan finansowy dla rachunku, o którym mowa w ust. 11.

13. Po zakończeniu roku budżetowego organy, o których mowa w ust. 12, przedkładają organowi stanowiącemu jednostki samorządu terytorialnego informację o wykonaniu planu finansowego rachunku, o którym mowa w ust. 11.

Z zestawienia ww. regulacji prawnych należy więc wnioskować, że ustawodawca wprowadził wyjątek od konieczności przeznaczenia środków uzyskanych przez gminę (z tytułu rekompensaty za utratę wpływów z opłaty skarbowej) na cele związane z przeciwdziałaniem COVID-19. W praktyce owo zastrzeżenie ma istotne znaczenie dla budżetów gmin, bowiem środki owej rekompensaty będą mogły przewidzieć na inne niezbędne zadania, a niekoniecznie na cele związane z przeciwdziałaniem COVID-19.

Wydaje się, że to rozwiązanie będzie szczególnie korzystne dla gmin, które najbardziej ucierpiały z powodu COVID-19. Przy takim bowiem zapisie ustawowym mogą swobodnie dysponować uzyskanymi środkami, które nie są „znaczone”, jak pozostałe środki wypłacane z Funduszu Przeciwdziałaniu COVID-19.

Gminy zyskały więc możliwość przeznaczenia tych środków na działania niemające związku z COVID-19. Spektrum tych zadań może być szerokie, co ma normatywne uzasadnienie w treści art. 7 SamGminU.

Podsumowując, wskazane rozwiązanie można ocenić jako „podwójnie” korzystne. Po pierwsze, z racji tego, że gminy do 31 marca br. zyskają kwoty rekompensat, po drugie, że będą je mogły wydatkować na cele, które samodzielnie określą, bowiem nie ma przymusu wykorzystania ich na cele związane z przeciwdziałaniem COVID-19, mimo że zostają gminom przekazywane ze specjalnego funduszu COVID-19.

Od 15.2.2021 r. KAS udostępnia zeznania w usłudze Twój e-PIT za rok podatkowy 2020

Stan Oklahoma wprowadza ustawę o ochronie danych komputerowych

Ustawodawcy z Oklahomy złożyli projekt ustawy, która ma na celu zapewnienie większej prywatności w sieci obywatelom. Uzyskał on już ponadpartyjne poparcie w Izbie Reprezentantów.

Ustawa wymagałaby od firm technologicznych funkcjonujących w Internecie uzyskania pozwolenia na gromadzenie oraz sprzedaż danych. Z uwagi na rosnący niepokój w zakresie nadzoru nad danymi oraz celów, do których są one wykorzystywane, niektóre państwa również rozważają wprowadzenie podobnych regulacji.

W ciągu ostatnich kilku lat można było zauważyć, jak firmy technologiczne wykorzystują dane m.in.. w celu manipulacji. Mogą one dowolnie sprzedawać pozyskane dane osobowe. Wprawdzie korzyści płynące z technologii są niezaprzeczalne, to w przypadku, gdy usługi są bezpłatne ich użytkownicy stają się „produktami”.

Firmy gromadzą bardzo duże ilości danych osobowych, w szczególności jeśli większą część przychodów czerpią z reklam. Informacje publikowane przez ludzi w ramach mediów społecznościowych oraz ich wyszukiwane frazy w sieci, często są udostępniane reklamodawcom, by ci mogli dostosować swoją reklamę do indywidualnych preferencji użytkowników.

Amerykanie od zawsze mieli obawy co do zakresu nadzoru ze strony rządu, stąd też istnienie Czwartej Poprawki do Konstytucji Stanów Zjednoczonych, która zabrania nieuzasadnionych przeszukań oraz konfiskat.

Od momentu popularyzacji Internetu obywatele coraz chętniej dzielą się z firmami technologicznymi intymnymi informacjami na swój temat zapominając przy tym, że ich jedyną motywacją jest zysk.

Senator stanu Dewayne Pemberton, R-Muskogee podkreśla, że sprzedaż danych osobowych przez firmy bez wyraźnej zgody nie jest właściwa. Niemniej jednak zastanawia się, czy do ograniczenia tego problemu konieczne jest wprowadzanie przepisów od urzędników federalnych.

Każda osoba, której dane mają stać się przedmiotem transakcji, powinna mieć możliwość samodzielnie o tym zdecydować. Senator wskazuje również, że rząd federalny podejmował już wcześniej prace nad tym problem. Niemniej jednak nie uchwalone zostały do tej pory żadne przepisy, które powstrzymałyby tę praktykę.

Źródło: https://www.govtech.com/policy/Oklahoma-Lawmakers-Introduce-Computer-Data-Privacy-Act.html

Brak decyzji o nacjonalizacji gruntów wyklucza przedawnienie

Stan faktyczny

Mikołaj M., spadkobierca właścicieli gruntów położonych na warszawskim Mokotowie domagał się zapłaty od miasta kwoty ponad 4,7 mln wraz z odsetkami z tytułu odmowy przyznania mu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, należącej przed wojną do jego ojca Józefa M.

Nieruchomość ta (działka znajdująca się na górnym Mokotowie, w rejonie Wierzbna) została znacjonalizowana na mocy dekretu z 26.10.1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279 ze zm.; dalej: WłUżGruntWawaD). Ówczesny właściciel Józef M. złożył w 1949 r. w Zarządzie m.st. Warszawy wniosek o przyznanie prawa własności czasowej. Jednak nie uzyskał wówczas żadnej decyzji w sprawie swojej nieruchomości.

Po ostatecznej likwidacji samorządu terytorialnego w 1950 r. grunt przeszedł całkowicie na własność państwa. Pozostawał w zarządzie organów miejskich przez kilka lat, po czym został przekazany organom bezpieczeństwa, które zbudowały na tej działce komisariat Milicji Obywatelskiej.

W 1990 r. Józef M. zmarł, a sprawy dawnego majątku przejął jego syn Mikołaj M., który w 2004 r. złożył wniosek o ustanowienie użytkowania wieczystego. Miasto odmówiło, a spadkobierca właściciela złożył pozew o odszkodowanie.

Postępowanie przed sądem I i II instancji

Sąd I instancji częściowo uwzględnił powództwo, ale warszawski Sąd Apelacyjny zmienił ten wyrok i w całości je oddalił. Jednym z argumentów było przedawnienie roszczeń – zdaniem sądu jeszcze Józef M. mógł dochodzić odszkodowania na mocy ustawy z 15.11.1956 r. o odpowiedzialności Państwa za szkody wyrządzone przez funkcjonariuszów państwowych (Dz.U. Nr 54, poz. 243 ze zm.). Tym samym roszczenia przedawniłyby się najpóźniej w latach 1980-tych.

Stanowisko Sądu Najwyższego

Skargę kasacyjną złożył Mikołaj M., a SN uwzględnił ją, uchylił wyrok apelacyjny i nakazał ponowne rozpoznanie sprawy.

Sąd Najwyższy wskazał, że źródłem szkody nie było w tym wypadku nawet samo odebranie gruntów, czy milczenie ówczesnej administracji państwowej w kwestii przyznania prawa rzeczowego, ówcześnie dozwolonego (własności czasowej). Główną przyczyną szkody był brak decyzji dekretowej i przekazanie znacjonalizowanego gruntu Milicji Obywatelskiej, a potem budowa komisariatu.

Zdaniem SN nie można kwalifikować tych zdarzeń prawnych jako działania funkcjonariuszy państwowych, czy Skarbu Państwa jako takiego, przerywające bieg przedawnienia, gdyż nie doszło do żadnych rozstrzygnięć administracyjnych w sprawie. Decyzji wówczas nie wydano, a pierwsze akty administracyjne, zresztą wydawane także w oparciu WłUżGruntWawaD, pojawiły się dopiero po 2004 r. To wówczas rozpatrzono stosowne wnioski powoda dotyczące użytkowania wieczystego. Nie mogło być więc mowy o przedawnieniu roszczeń w tym zakresie.

Sąd Najwyższy wskazał również, że powojenne przepisy nie przewidywały odszkodowania za samo odebranie gruntów, a jedynie rekompensatę za uszczerbek w majątku w postaci odmowy przyznania ówczesnych, szczególnych praw rzeczowych, takich jako dzierżawa wieczysta, własność czasowa albo prawo zabudowy. Celem wniosku powoda nie była więc restytucja materialna (przywrócenie stanu poprzedniego), ale uzyskanie określonych przepisami uprawnień do nieruchomości. Prawo do odszkodowania powstało więc po wydaniu decyzji odmawiających przyznania aktualnego prawa użytkowania wieczystego i jako takie nadal podlega ocenie prawnej, gdyż nie mogło się przedawnić.

Bezzwrotna dotacja dla firm przysługiwać będzie aż 3-krotnie

W związku z utrzymującymi się restrykcjami związanymi z epidemią koronawirusa, rząd postanowił kontynuować program bezzwrotnych dotacji (wcześniej pod nazwą bezzwrotnej pożyczki).

Bezzwrotna dotacja na pokrycie bieżących kosztów działalności wypłacana jest w kwocie 5 000 zł miesięcznie. Środki uzyskane z dotacji mogą być przeznaczone na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności, czyli np. na opłacenie podatków, składek czy kosztów wynajmu lokalu.

Bezzwrotne dotacje w 2021 roku. Jakie warunki należy spełnić?

O udzielenie bezzwrotnych dotacji mogą wnioskować mikro i mali przedsiębiorcy, czyli osoby prowadzące działalność gospodarczą, które zatrudniają nie więcej niż 49 pracowników. Co istotne, uzyskanie dotacji jest możliwe również w przypadku, gdy firma nie zatrudnia żadnych pracowników.

Zgodnie z nowymi przepisami, dotacje wypłacane będą jedynie tym przedsiębiorcom, którzy prowadzili działalność gospodarczą w dniu 30 listopada 2020 roku, a działalność na ten dzień nie była zawieszona. Działalność nie może być również zawieszona w dniu składania wniosku.

Ponadto, przedsiębiorca wnioskujący o dotację musi wykazać, iż przychód z działalności uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku, był niższy co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w miesiącu poprzednim, lub w analogicznym miesiącu roku poprzedniego.

Jeśli zatem przedsiębiorca składa wniosek w lutym 2021 roku, to musi wykazać, iż jego przychód w styczniu 2021 roku był niższy o przynajmniej 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w grudniu 2020 roku lub w stosunku do przychodu uzyskanego w styczniu 2020 roku.

Aktualnie obowiązująca wersja rozporządzenia zakłada jednorazową wypłatę dotacji. Zgodnie jednak z zapowiedzią rządową, nowa wersja rozporządzenia umożliwi wnioskowanie o wypłatę dotacji aż trzykrotnie. Bezzwrotna dotacja wypłacana będzie zatem nie tylko za grudzień 2020 roku, ale również za styczeń oraz luty 2021 roku.

Komu przysługują bezzwrotne dotacje?

Bezzwrotne dotacje w 2021 roku wypłacane będą przedsiębiorcom, którzy przeważającą działalność gospodarczą prowadzą pod następującymi kodami PKD:

Jak złożyć wniosek o bezzwrotną dotację?

Bezzwrotne dotacje udzielane będą z środków Funduszu Pracy. Oznacza to, że wnioski o udzielenie dotacji należy składać w powiatowym urzędzie pracy właściwym ze względu na miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioski o dotacje przyjmowane będą wyłącznie w formie elektronicznej, do dnia 31 marca 2021 roku.

Źródło:

zus.pl

Podwyżka świadczeń dla emerytów z rocznika 1953

ZUS rozpatrzył 163,5 tys. spraw osób z rocznika 1953 o naliczenie emerytury na korzystniejszych zasadach. Średnia kwota wyrównania to prawie 11,6 tys. zł. Aż 96 % spraw dotyczyło kobiet.

Z rozpatrzonych już spraw dotyczących przeliczenia świadczenia osób z rocznika 1953 wynika, że wyrównanie emerytury otrzyma 68,2 tys. osób. Łączna kwota wyrównania to ponad 749 mln zł.

Osoby urodzone w 1953 r., które przeszły na wcześniejszą emeryturę na podstawie wniosku złożonego przed 2013 r., mogły do 11 stycznia 2021 r. wystąpić o naliczenie emerytury na korzystnych zasadach – bez pomniejszania o pobrane już emerytury wcześniejsze. Natomiast osoby z rocznika 1953, które już mają przyznaną emeryturę powszechną po emeryturze wcześniejszej, nie musiały składać wniosku. ZUS sam przelicza im świadczenia.

Źródło:

zus.pl

Przesunięcie terminu wpłaty zaliczek PIT od pracowników

Działanie ma na celu wsparcie płynności finansowej przedsiębiorców i przeciwdziałanie redukcji zatrudnienia.
Rozporządzenie obejmuje m.in. branże:

Rozporządzenie przedłuży do 20 sierpnia 2021 r. termin przekazania zaliczek na podatek i zryczałtowanego podatku, pobranych przez płatnika w styczniu 2021 r.
Rozwiązanie to obejmie ok. 90 tys. przedsiębiorców.
Czego dotyczy przedłużenie zaliczek
Przedłużenie terminów dotyczy zaliczek na podatek pobranych przez płatników od przychodów:

Przedłużenie dotyczy deklaracji PIT-4R i PIT-8AR.
Rozporządzenie wejdzie w życie w dniu ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

Wcześniejsze przesunięcia terminów
W pierwszej fazie pandemii przedłużyliśmy termin wpłaty podatku pobranego w marcu, kwietniu i maju 2020 r. odpowiednio do:

Rozwiązanie to objęło 1,2 mln płatników podatku PIT.

Po raz drugi terminy zostały przedłużone do:

Rozwiązanie to objęło 85 tys. płatników PIT.

Źródło: Ministerstwo Finansów

Szerszy katalog dokumentów podpisywanych elektronicznie

W projekcie rozporządzenia przygotowano zmiany do rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z 19.9.2017 r. w sprawie sposobu przesyłania deklaracji i podań oraz rodzajów podpisu elektronicznego, którymi powinny być opatrzone (Dz.U. z 2021 r. poz. 52) polegające na rozszerzeniu katalogu dokumentów, które mogą być podpisywane podpisem elektronicznie.

Informację o zmianach we wniosku o zastosowanie karty podatkowej lub likwidacji prowadzonej działalności (PIT-16Z/PIT-16ZS) włączono do grupy dokumentów, które mogą być przesyłane przez Centralną Ewidencję i Informację o Działalności Gospodarczej oraz które mogą być opatrywane podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, jeżeli są przesyłane przez CEIDG.

Ponadto, zeznania o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za rok (PIT-28) oraz zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36) będzie można opatrzyć podpisem zaufanym albo podpisem osobistym.

Wprowadza się również możliwość opatrzenia deklaracji o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków (PIT-NZ) oraz deklaracji o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków osiągniętego przez przedsiębiorstwo w spadku (PIT-NZS) – innym podpisem elektronicznym zapewniającym autentyczność deklaracji i podań.

Zmiany wejdą w życie z dniem 15.2.2021 r.

Szczególne zasady obsadzania stanowisk dyrektorów jednostek systemu oświaty – zmiany od 6.2.2021 r.

Zmiany zostały wprowadzone na podstawie rozporządzenia MEiN z 3.2.2021 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczególnych rozwiązań w okresie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dz.U. z 2021 r. poz. 242).

W pierwszej kolejności należy wskazać, że rozporządzenie to zawiesiło stosowanie do dnia 1.9.2021 r. regulacje art. 63 ust. 13 oraz art. 63 ust. 22 w zakresie stosowania przepisów ust. 13 PrOśw. Przypomnijmy, że zgodnie z art. 63 ust. 13 PrOśw do czasu powierzenia stanowiska dyrektora zgodnie z ust. 10 (na podstawie konkursu) lub ust. 12 (powierzenie przez organ prowadzący ustalonemu kandydatowi, jeżeli do konkursu nie zgłosił się żaden kandydat albo w wyniku konkursu nie wyłoniono kandydata) organ prowadzący może powierzyć pełnienie obowiązków dyrektora szkoły wicedyrektorowi, a w szkołach, w których nie ma wicedyrektora, nauczycielowi tej szkoły, jednak nie dłużej niż na okres 10 miesięcy. Z kolei art. 63 ust. 22 PrOśw przesądza o stosowaniu powyższych reguł również do osoby niebędącej nauczycielem.

Rozporządzenie zmieniające wprowadziło rozwiązania szczególne, na podstawie których w przypadku konieczności obsadzenia stanowiska dyrektora jednostki systemu oświaty przed dniem 2 września 2021 r. organ prowadzący może:
1) przedłużyć powierzenie stanowiska dyrektorowi jednostki systemu oświaty, po uzyskaniu pozytywnej opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny oraz po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i rady szkoły lub placówki, na okres nie dłuższy niż do dnia 31 sierpnia 2026 r., jednak nie krótszy niż jeden rok szkolny, albo
2) powierzyć pełnienie obowiązków dyrektora jednostki systemu oświaty wicedyrektorowi, a w jednostce, w której nie ma wicedyrektora – nauczycielowi tej jednostki, po uzyskaniu pozytywnej opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny oraz po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i rady szkoły lub placówki, jednak nie dłużej niż do dnia 31 sierpnia 2022 r., albo
3) przedłużyć powierzenie pełnienia obowiązków dyrektora jednostki systemu oświaty, po uzyskaniu pozytywnej opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny oraz po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej i rady szkoły lub placówki, jednak nie dłużej niż do dnia 31 sierpnia 2022 r.
W przypadkach, o których mowa w pkt 2 i 3 powyżej – łączny okres pełnienia obowiązków dyrektora jednostki systemu oświaty może być dłuższy niż 10 miesięcy.

Jeżeli do przedłużenia powierzenia stanowiska dyrektora doszło uprzednio na podstawie § 11h ust. 1a pkt 1 SzczegRozwOśwR, a następnie na podstawie nowego § 11ha ust. 1 pkt 1 SzczegRozwOśwR, łączny okres przedłużenia powierzenia tego stanowiska nie może być dłuższy niż pięć lat szkolnych.

Z kolei w przypadku powierzenia stanowiska dyrektora jednostki systemu oświaty na podstawie § 11h ust. 1d SzczegRozwOśwR, a następnie przedłużenia powierzenia tego stanowiska na podstawie nowego § 11ha ust. 1 pkt 1 SzczegRozwOśwR, okres przedłużenia powierzenia tego stanowiska nie może być dłuższy niż do dnia 31.8.2022 r.

Natomiast w przypadku jednostek systemu oświaty nowo zakładanych, organ prowadzący może powierzyć stanowisko dyrektora jednostki systemu oświaty ustalonemu przez siebie kandydatowi, po uzyskaniu pozytywnej opinii organu sprawującego nadzór pedagogiczny, na okres nie dłuższy niż do dnia 31.8.2022 r., jednak nie krótszy niż jeden rok szkolny.

Powyższe zasady przejściowe znajdą również zastosowanie w przypadku osób niebędących nauczycielami.

Warner, Blumenthal, Eshoo, Schakowsky i DelBene wprowadzają ustawę o ochronie prywatności w sytuacji zagrożenia zdrowia publicznego

Na skutek całych dziesięcioleci nadużywania danych osobowych oraz licznych naruszeń prywatności, amerykanie nie ufają już firmom technologicznych w kwestiach ochrony poufnych informacji w zakresie zdrowia. Ostatnia ankieta wykazała, że ponad połowa Amerykanów nie chciałaby korzystać z aplikacji do śledzenia kontaktów, ani żadnych innych podobnych narzędzi zarówno od Google, jak i Apple.

Ustawa o ochronie prywatności w sytuacjach kryzysowych w zdrowiu publicznym pomogłaby chronić prawa obywatelskie Amerykanów korzystających z tego typu technologii w trakcie pandemii. Wzmocnienie zaufania publicznego pozwoli organom zajmującym się kwestiami zdrowia oraz ekspertom medycznym na wykorzystanie nowych aplikacji w ramach walki z COVID-19.

Wykorzystywanie technologii służącej np. śledzeniu kontaktów, testy domowe, czy możliwość umawiania wizyt online są absolutnie niezbędne w celu powstrzymania rozpowszechnienia się pandemii. Niemniej jednak Amerykanie pozostają sceptyczni w kwestii zabezpieczenia ich danych zdrowotnych. Ochrona prywatności nie nadąża bowiem za rozwojem technologii.

Przepisy regulujące ochronę zdrowia nie są kompatybilne z oczekiwaniami Amerykanów w zakresie przetwarzania ich danych wrażliwych. Silna ochrona prywatności danych zdrowotnych będzie stawać się coraz istotniejsza, jeżeli firmy podejmą działania mające na celu umożliwienie dostępu do usług oraz obiektów np. poprzez tzw. „paszporty odporności”.

Środki służące powstrzymaniu rozprzestrzeniania się COVID-19 muszą być skuteczne i chronić osoby będące najbardziej zagrożone. W przypadku, gdy gromadzone są dane, nie mogą być one wykorzystywane w sposób niewłaściwy. Ustawa o prywatności w sytuacjach kryzysowych w zdrowiu publicznym ma za zadanie zagwarantować, że wysiłki podjęte w celu ograniczenia rozprzestrzeniania się wirusa zabezpieczą także wszystkie interesy obywateli.

Źródło: https://www.warner.senate.gov/public/index.cfm/pressreleases?ID=52781B0E-D736-4F1F-A144-9D1CB67F4B1B