W przypadku przekazywania środków pieniężnych z rachunku kredytu na rachunek bieżący i odwrotnie różnice kursowe nie powstają bo jest to przemieszczenie wewnątrz jednostki. Dopiero spłata kredytu powoduje rozliczenie różnic kursowych między kwotą zaciągniętego a spłaconego kredytu (raty).
Przy wycenie dla celów bilansowych operacji gospodarczych wyrażonych w walutach obcych trzeba kierować się regułami wskazanymi w art. 30 ust. 2 RachunkU. Przepis ten określa, że wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze przelicza się w ciągu roku na złote i wprowadza do ksiąg rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia (o ile odrębne przepisy dotyczące środków pochodzących z budżetu UE i innych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz środków niepodlegających zwrotowi, pochodzących ze źródeł zagranicznych nie stanowią inaczej) odpowiednio po kursie:
- faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji – w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań,
- średnim ogłoszonym dla danej waluty przez NBP z dnia poprzedzającego ten dzień – w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu wskazanego w pkt a), a także w przypadku pozostałych operacji.
Istnieje pewna grupa operacji przeprowadzanych na rachunku walutowym, które mogą prowadzić do pojawienia się różnic kursowych od własnych środków pieniężnych. Powstają one w wyniku zastosowania (zgodnie z przepisami) różnych kursów walut z chwilą wpływu waluty na konto walutowe oraz z chwilą jej rozchodu z tego konta. Różnice kursowe na rachunku walutowym mogą wystąpić w przypadku:
- zapłaty zobowiązań z tytułu dostaw i usług czy zobowiązań kredytowych,
- odsprzedaży waluty do banku bądź do kantoru,
- pobrania przez bank z rachunku walutowego różnych prowizji, np. za prowadzenie konta czy przelewy walutowe.
Te różnice będą właśnie w przypadku spłaty kredytu.
Przy przeprowadzaniu pewnych transakcji za pośrednictwem rachunku walutowego nie powstają różnice kursowe od własnych środków pieniężnych. Są to operacje związane z rozchodem waluty z konta walutowego, przy wycenie których stosowany jest kurs historyczny, tj. kurs, po jakim nastąpiło przeliczenie waluty na złote w dniu jej wpływu na rachunek. Kurs historyczny przyjmuje się przede wszystkim przy wszelkich operacjach dotyczących przemieszczania waluty wewnątrz jednostki. Korzysta się z niego m.in. przy wycenie operacji:
- przelania waluty pomiędzy różnymi rachunkami walutowymi prowadzonymi w tej samej walucie lub w różnych walutach,
- przekazania waluty z rachunku walutowego do kasy walutowej i z kasy walutowej na rachunek walutowy,
- otwarcia lokaty w walucie obcej i likwidacji tej lokaty.
Aby przy przemieszczaniu waluty wewnątrz jednostki ustalić kolejność wyceny rozchodu waluty z rachunku walutowego, można korzystać z jednej z metod określonych w art. 34 ust. 4 pkt 1-3 RachunkU. Możliwość taką przewiduje art. 35 ust. 8 RachunkU. Są to metoda FIFO („pierwsze weszło – pierwsze wyszło”), LIFO („ostatnie weszło – pierwsze wyszło”) lub kursów średnioważonych (przeciętnych). Wyboru metody stosowanej do wyceny rozchodu waluty z konta walutowego dokonuje kierownik jednostki. Zapisuje się go w przyjętych w danym podmiocie zasadach (polityce) rachunkowości.
