Wyrok sądu w zakresie pozorności umowy o pracę a korekta PIT-11

Skoro umowa o pracę została uznana za pozorną, to wynika z tego, że świadczenia na podstawie tej umowy nie było. Z drugiej jednak strony autor pytania twierdzi, że pracownik pracę wykonywał i nie zwróci otrzymanego wynagrodzenia.

Nie wiemy, gdzie leży prawda. Jakkolwiek natomiast wyrok sądu w sprawie pozorności świadczenia, w przypadku ewentualnej kontroli organu podatkowego, będzie niewątpliwie stanowił w sprawie istotny dowód, to jednak nie wpływa on automatycznie na rozliczenia podatkowe. Jeżeli płatnik ma uzasadnione podstawy do twierdzenia, że świadczenie zostało spełnione, zawarta umowa stanowiła umowę o pracę, a nie umowę innego rodzaju, natomiast należność została wypłacona, to może on oczywiście trwać przy swoim i nie dokonywać korekt skutkujących wyeliminowaniem tych świadczeń z rozliczeń podatkowych. Zdarza się, że ustalenia organów podatkowych nie są zgodne z ustaleniami skarbówki. Decyzję w tym zakresie pozostawiam dla płatnika.

Jeżeli natomiast płatnik zdecyduje się na dokonanie korekty, to korekta taka, jako dotycząca czynności, które nie miały miejsca, zgodnie z art. 81 § 1 OrdPU powinna zostać dokonana jako korekta deklaracji/informacji podatkowych dotyczących lat, w których zatrudniony był pracownik. Będzie to wówczas miało wpływ na rozliczanie kosztów podatkowych podmiotu w tychże latach.

Od wskazanej wyżej korekty należy odróżnić samo rozliczenie zwrotu przez ZUS składek na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne, w przypadku, w którym płatnik nie zdecyduje się na skorygowanie rozliczeń z lat ubiegłych. Taki zwrot składek powinien być rozliczony przez podatnika w rocznym zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym jego dokonano. Stanowi o tym art. 45 ust. 3a PDOFizU. Zwrot taki nie powoduje po stronie płatnika obowiązku korygowania informacji PIT-11 i deklaracji PIT-4R za rok, którego dotyczy świadczenie. Zwrot składek na ubezpieczenie społeczne natomiast, jako generujący przychód ze stosunku pracy, powinien być wykazany w bieżącej informacji PIT-11. W przypadku otrzymania zwrotu uprzednio zapłaconych i odliczonych składek na ubezpieczenie zdrowotne to wyłącznie podatnik (pracownik) obowiązany jest doliczyć do podatku kwoty uprzednio odliczone. Zwrócone składki zdrowotne nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy, a zatem nie są wykazywane w informacji PIT-11 (zob. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17.8.2018 r., 0114-KDIP3-3.4011.252.2018.5.IM).

Od 25 marca 2024 r. zmiany w potrąceniach z zasiłków i wynagrodzeń

Egzekucja z wynagrodzenia za pracę

Organ egzekucyjny dokonuje zajęcia wynagrodzenia za pracę przez przesłanie do pracodawcy zobowiązanego zawiadomienia o zajęciu tej części jego wynagrodzenia, która nie jest zwolniona spod egzekucji, na pokrycie egzekwowanych należności pieniężnych wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi. Organ egzekucyjny jednocześnie wzywa pracodawcę, aby nie wypłacał zajętej części wynagrodzenia zobowiązanemu, lecz przekazał ją organowi egzekucyjnemu aż do pełnego pokrycia egzekwowanych należności pieniężnych.

W obecnym stanie prawnym, wynagrodzenie jest zdefiniowane jako wynagrodzenia oraz niewyłączone spod egzekucji inne świadczenia pieniężne związane z pracą lub funkcją wykonywaną przez zobowiązanego na podstawie stosunku pracy oraz innej podstawie, jeżeli z tego tytułu zobowiązany otrzymuje okresowe świadczenia pieniężne.

Wynagrodzenie ze stosunku pracy podlega egzekucji w zakresie określonym w przepisach Kodeksu pracy. Natomiast do egzekucji ze świadczeń pieniężnych, przysługujących z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, stosuje się przepisy o egzekucji ze świadczeń przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. Chodzi tu o przepisy EmRentyFUSU.

Zmiana definicji wynagrodzenia

Zmiana będzie polegała na rozszerzeniu pojęcia „wynagrodzenie”. Przez „wynagrodzenie” będą rozumiane wynagrodzenia oraz inne świadczenia pieniężne związane z pracą lub funkcją wykonywaną przez zobowiązanego na podstawie stosunku pracy oraz innej podstawie, jeżeli z tego tytułu zobowiązany otrzymuje okresowe świadczenia pieniężne, w tym świadczenia pieniężne przysługujące z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, wypłacane przez pracodawcę w okresie zatrudnienia, a także w okresie 12 miesięcy od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.

W definicji wynagrodzenia zostały więc zawarte również świadczenia przysługujące z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wypłacanych przez pracodawcę na podstawie ZasiłkiU. Jak wynika z uzasadnienia do ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw, rozwiązanie to:

Pozostanie natomiast zasada, że wynagrodzenie ze stosunku pracy podlega egzekucji w zakresie określonym w KP. Natomiast co do świadczeń zasiłkowych założono, że będą one potrącane w zakresie określonym przepisami o egzekucji ze świadczeń przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tj. EmRentyFUSU. Ma to na celu uniknięcie wątpliwości w zakresie potrąceń ze świadczeń przysługujących na podstawie ZasiłkiU oraz zapewnienie tych samych zasad potrąceń niezależnie od tego, czy będzie wypłacał je pracodawca jako podmiot uprawniony, czy też ZUS.

Podsumowując, nowe przepisy umożliwią połączenie zajęć egzekucyjnych z wynagrodzenia pracownika i z zasiłków z ubezpieczenia społecznego co wiąże się także z ograniczeniem kosztów egzekucji (np. korespondencja). Organ egzekucyjny wystawi jedno zajęcie obejmujące wynagrodzenie i zasiłki. W konsekwencji tego, pracodawca będzie realizował jedno zajęcie (zamiast dwóch odrębnych) za pomocą jednego przelewu środków. Natomiast jeżeli wystąpi przeszkoda w realizacji zajęcia, udzieli jednej odpowiedzi na ten temat organowi właściwemu.

Do egzekucji:

1) z wynagrodzenia za pracę,

2) ze świadczeń pieniężnych przysługujących z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wypłacanych przez pracodawcę

– wszczętych po wejściu w życie nowelizacji EgzAdmU, tj. po 25.3.2024 r., oraz wszczętych i niezakończonym przed wskazanym dniem, będą stosowane już nowe przepisy w tym zakresie.

Zmiany w rozporządzeniu dla pracowników młodocianych już obowiązują

Cel nowelizacji
Celem nowelizacji rozporządzenia Rady Ministrów z 28.2.2024 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (Dz.U. z 2024 r. poz. 322) jest dodanie w rozporządzeniu Rady Ministrów nowego rodzaju placówki wprowadzonego do systemu oświaty, tj. branżowego centrum umiejętności, do którego pracodawca będzie mógł kierować młodocianych zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego. Rozporządzenie weszło w życie 7.3.2024 r., czyli dzień po ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.

Branżowe Centrum Umiejętności
Jednym z zadań BCU jest realizacja turnusów dokształcania teoretycznego młodocianych pracowników. BCU jako wyspecjalizowane w danej dziedzinie jednostki systemu oświaty uzupełnią liczbę̨ podmiotów uprawnionych do prowadzenia turnusów dokształcania teoretycznego młodocianych pracowników, szczególnie w zawodach niszowych, w których występują̨ problemy związane z miejscem organizacji i realizacji turnusu. Takie działania mają na celu zwiększenie dostępu młodocianych, realizujących u pracodawców przygotowanie zawodowe w formie nauki zawodu, do miejsc realizacji dokształcania teoretycznego w formie turnusu dokształcania teoretycznego młodocianych pracowników.

Dokształcanie teoretyczne młodocianych pracowników
Przepis § 10 ust. 3 w nowym brzmieniu nie ma na celu wprowadzania zmian merytorycznych w kwestii uprawnień młodocianych pracowników zatrudnionych w celu nauki zawodu i dokształcających się̨ w centrum kształcenia zawodowego. Tacy młodociani pracownicy nie tracą̨ żadnych uprawnień, ponieważ zgodnie z art. 117 ust. 2c ustawy z 14.12.2016 r. – Prawo oświatowe oraz przepisami rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z 6.10.2023 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2175) młodociany pracownik skierowany przez pracodawcę̨ do centrum kształcenia zawodowego, branżowego centrum umiejętności lub szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe może odbywać to dokształcenie teoretyczne jedynie w jednej formie pozaszkolnej, tj. na turnusie dokształcania teoretycznego młodocianych pracowników.

W tym kontekście należy wskazać, że możliwość sfinansowania przez pracodawcę̨ zatrudniającego młodocianego pracownika kosztów dojazdu i pobytu dotyczy sytuacji, w której to pracodawca kieruje młodocianego pracownika na turnus dokształcania teoretycznego (§ 10 ust. 1 pkt 2 zmienionego rozporządzenia Rady Ministrów), czyli młodociany pracownik realizuje to dokształcanie poza szkołą, tzn. nie jest uczniem szkoły. Natomiast przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z 6.10.2023 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych (§ 4 ust. 2 pkt 1 oraz § 5 ust. 2 pkt 2 lit. b) wskazują̨ na inny przypadek wyłącznie „częściowej” realizacji dokształcenia teoretycznego (ale nie w formie turnusu), która dotyczy tylko tych młodocianych pracowników, którzy są̨ uczniami szkoły, tj. młodocianych, których pracodawca skierował na dokształcanie teoretyczne do branżowej szkoły I stopnia (zgodnie z § 10 ust. 1 pkt 1 zmienionego rozporządzenia Rady Ministrów), a taka szkoła – jeżeli nie ma możliwości zrealizowania w całości dokształcania teoretycznego, może tego ucznia – młodocianego pracownika wysłać do centrum kształcenia zawodowego (lub branżowego centrum umiejętności lub szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe) na realizację części zajęć w zakresie kształcenia zawodowego teoretycznego.

 

Rozliczenie kosztów pośrednich przekraczających okres roku podatkowego

Jak stanowi art. 15 ust. 4 PDOPrU koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego lub złożenia zeznania rocznego, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Polisa ubezpieczeniowa nie jest – co do zasady – kosztem bezpośrednim, a jest wydatkiem o charakterze pośrednim. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Koszty dotyczące okresu dłuższego mogą zatem być rozliczane poprzez rozliczenia międzyokresowe kosztów, podobnie jak dla celów bilansowych.

 

Z kolei odnosząc się do przepisów bilansowych należy zauważyć, iż jak stanowi art. 39 ust. 1 RachunkU, jednostki dokonują czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów, jeżeli dotyczą one przyszłych okresów sprawozdawczych.

Stosownie do art. 4 ust. 4 RachunkU jednostka może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku określonego w art. 4 ust. 1 RachunkU, zgodnie z którym jednostki obowiązane są stosować przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, rzetelnie i jasno przedstawiając sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy.

Z kolei zgodnie z art. 4 ust. 4a RachunkU stosując przepisy ustawy, jednostka kieruje się zasadą istotności. Informacje wykazywane w sprawozdaniu finansowym oraz skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym należy uznać za istotne, gdy ich pominięcie lub zniekształcenie może wpływać na decyzje podejmowane na ich podstawie przez użytkowników tych sprawozdań. Nie można uznać poszczególnych pozycji za nieistotne, jeżeli wszystkie nieistotne pozycje o podobnym charakterze łącznie uznaje się za istotne.

W ujęciu podatkowym jest to proporcjonalnie do okresu koszt 2023 r. i częściowo 2024 r.

W zakresie podatku dochodowego nie ma tutaj uproszczeń. Przyjmując jedynie, że koszt podatkowy jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika, to w części przypadającej na 2024 r. – jeżeli spółka nie chce dokonywać ujęcia w podziale na lata – może uznać tę część za NKUP.

 

Zmiany w wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej od 1 kwietnia 2024 roku

Komentowane rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 14 ust. 9 WypadkiU. W okresie od 1.4.2024 r. do 31.3.2025 r. kwoty jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, o których mowa w art. 12 i art. 14 ust. 1–4 WypadkiU, wynosić będą:

1. 1431 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, obecnie, do końca marca 2024 r., jest to kwota 1269 zł (art. 12 ust. 1 WypadkiU),
2. 1431 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, z tytułu zwiększenia tego uszczerbku co najmniej o 10 punktów procentowych obecnie, do końca marca 2024 r., jest to kwota 1269 zł (art. 12 ust. 2 WypadkiU),
3. 25 044 zł z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji ubezpieczonego obecnie, do końca marca 2024 r., jest to kwota 22 212 zł (art. 12 ust. 3 WypadkiU),
4. 25 044 zł z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji wskutek pogorszenia się̨ stanu zdrowia rencisty obecnie, do końca marca 2024 r., jest to kwota 22 212 zł (art. 12 ust. 4 WypadkiU),
5. 128 799 zł, jeżeli do jednorazowego odszkodowania jest uprawniony małżonek lub dziecko zmarłego ubezpieczonego lub rencisty obecnie, do końca marca 2024 r., jest to kwota 114 231 zł (art. 14 ust. 1 pkt 1 WypadkiU),
6. 64 399 zł, jeżeli do jednorazowego odszkodowania jest uprawniony członek rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty inny niż̇ małżonek lub dziecko obecnie, do końca marca 2024 r., jest to kwota 57 115 zł (art. 14 ust. 1 pkt 2 WypadkiU),
7. 128 799 zł, jeżeli do jednorazowego odszkodowania są̨ uprawnieni równocześnie małżonek i jedno lub więcej dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, oraz 25 044 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na każde z tych dzieci obecnie, do końca marca 2024 r., jest to odpowiednio kwota 114 231 zł oraz kwota 22 212 zł (art. 14 ust. 2 pkt 1 WypadkiU),
8. 128 799 zł, jeżeli do jednorazowego odszkodowania jest uprawnionych równocześnie dwoje lub więcej dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, oraz 25 044 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na drugie i każde następne dziecko obecnie, do końca marca 2024 r., jest to odpowiednio kwota 114 231 zł oraz kwota 22 212 zł (art. 14 ust. 2 pkt 2 WypadkiU),
9. 25 044 zł, jeżeli obok małżonka lub dzieci do jednorazowego odszkodowania są uprawnieni równocześnie inni członkowie rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, każdemu z nich niezależnie od odszkodowania przysługującego małżonkowi lub dzieciom obecnie, do końca marca 2024 r., jest to kwota 22 212 zł (art. 14 ust. 3 WypadkiU),
10. 64 399 zł, jeżeli do jednorazowego odszkodowania są uprawnieni tylko członkowie rodziny inni niż małżonek lub dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, oraz 25 044 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na drugiego i każdego następnego uprawnionego obecnie, do końca marca 2024 r., jest to odpowiednio kwota 57 115 zł oraz kwota 22 212 zł (art. 14 ust. 4 WypadkiU).

Piąty projekt ustawy o sygnalistach

Projekt ustawy w stosunku do poprzedniego projektu zawiera m. in. następujące zmiany:

1) zmiana tytułu ustawy (poprzednio: ustawa o ochronie osób zgłaszających naruszenia prawa),

2) zastąpienie terminu „zgłaszający naruszenia prawa” terminem „sygnalista”,

3) rozszerzenie katalogu przedmiotowego możliwych naruszeń określonego w art. 3 Projektu ustawy o wolności i prawa człowieka i obywatela, korupcję, handel ludźmi, prawo pracy (art. 3 Projektu ustawy),

4) wprowadzenie możliwości przyjmowania przez podmioty prawne, Rzecznika Praw Obywatelskich i organy publiczne zgłoszeń anonimowych (art. 7 Projektu ustawy),

5) ustalenie wysokości minimalnego wynagrodzenia dla sygnalisty, wobec którego dopuszczono się działań odwetowych (art. 14 Projektu ustawy),

6) doprecyzowanie sposobu wyliczenia stanu załogi od którego zależy obowiązek ustanowienia w podmiocie prawnym wewnętrznych kanałów dokonywania zgłoszeń (art. 23 Projektu ustawy),

7) rozszerzenie systemu nieodpłatnej pomocy prawnej i nieodpłatnego poradnictwa obywatelskiego o pomoc sygnalistom (art. 61 Projektu ustawy),

8) wydłużenie vacatio legis z 1 miesiąca do 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem przepisów rozdziału 4, które wejdą w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia (art. 64 Projektu ustawy).

Prawdopodobnie będzie to już wersja, którą przyjmie Komitet Stały Rady Ministrów.

Limit 30-krotności opłacania składek ZUS w 2024 roku

W obwieszczeniu Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z 4.12.2023 r. w sprawie kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2024 oraz przyjętej do jej ustalenia kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia (M.P. z 2023 r., poz. 1342) wskazano kwotę ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2024 (tzw. limit 30-krotności ZUS). Na tej podstawie kwota ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2024 wynosi 234 720 zł, a przyjęta do jej ustalenia kwota prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia wynosi 7824 zł.

Zatem w 2024 roku limit 30-krotności wynosi 234 720 zł i jest wyższy w porównaniu 2023 roku (w 2023 r. wynosił 208 050 zł). Po przekroczeniu limitu 234 720 zł w 2024 r. nie pobiera się składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe od nadwyżki ponad kwotę ograniczenia.

Natomiast kwota prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia wynosi 7824 zł i ma wpływ na wysokość składek ZUS, bowiem 60 % tej kwoty stanowi podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne płaconych przez przedsiębiorców niekorzystających z żadnych preferencji w płaceniu składek.

Zatem 2024 roku wysokość składek za miesiące styczeń – grudzień 2024 r. na ubezpieczenia społeczne przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą i niekorzystających z preferencji, liczone od podstawy 4694,40 zł (7824 zł x 60%) wynoszą:

W konsekwencji w 2024 r. składki na ubezpieczenia społeczne przedsiębiorców wynoszą 1600,32 zł (z dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym i bez składki zdrowotnej). To więcej o 181,52 zł niż obowiązujące składki w 2023 r.

Prawo do złożenia korekt zeznań z zastosowaniem 50% kosztów uzyskania przychodów

Stanowisko takie Dyrektor KIS zajął w interpretacji indywidualnej z 12.2.2024 r. (0113-KDIPT2-3.4011.869.2023.2.IR).

Interpretację podatkową wydano na wniosek pracownika, który w ramach obowiązków służbowych wynikających z umowy o pracę wykonywał czynności, skutkiem których powstawały utwory podlegające prawu autorskiemu. Określoną kwotę honorarium, jako wynik procentowego udziału w stosunku do ogólnej kwoty wynagrodzenia brutto, ustalono na podstawie rezultatów pracy twórczej oraz prac pobocznych, a także m.in. statystyk pracodawcy oraz analizy powierzanych pracownikowi zadań itd. Kwota (udział procentowy) honorarium była zatem wyznacznikiem ogólnej pracy twórczej pracownika, której rezultatem były utwory. Poza tym prowadzono też odpowiednią ewidencję stworzonych przez pracownika utworów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynikało więc, że w tym przypadku do części wynagrodzenia pracownika stanowiącego honorarium autorskie można było zastosować koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 PDOFizU. Jednak w latach 2019–2022 pracodawca nie potrącał tych kosztów stosując podstawowe zryczałtowane koszty pracownicze.

Pracownik zwrócił się więc do Dyrektora KIS, czy w takiej sytuacji może skorygować zeznania podatkowe za lata 2019–2022, w wyniku czego zastosuje przysługujące mu koszty uzyskania przychodów w wysokości 50%.

Dyrektor KIS przypomniał, że korekta deklaracji, w rozumieniu art. 81 OrdPU, ma na celu poprawienie błędu, który popełniono przy poprzednim jej sporządzeniu i zasadniczo może dotyczyć każdej jej pozycji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, czyli w tym przypadku zeznania podatkowego.

Przepisy OrdPU nie określają szczególnych terminów, w których przysługuje prawo skorygowania deklaracji podatkowej, w związku z czym prawo do korekty deklaracji (zeznania) istnieje tak długo, jak długo istnieje zobowiązanie podatkowe, czyli 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 OrdPU).

W konsekwencji, w omawianym przypadku pracownik ma prawo do korekty zeznań rocznych za lata podatkowe 2019-2022 i możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do otrzymywanego honorarium z tytułu stworzonych utworów, do którego wcześniej zastosowano standardowe koszty uzyskania przychodów.

 

Umowa zlecenia i o pracę a składki ZUS w przypadku zbiegu tytułów ubezpieczeń 

Zleceniobiorcy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowym od dnia oznaczonego w umowie jako dzień rozpoczęcia jej wykonywania do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia umowy, a osoby z nimi współpracujące – od dnia rozpoczęcia współpracy. Do dnia zakończenia współpracy każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnymi i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych. Obowiązek zgłoszenia należy do płatnika składek. Zgłoszenia dokonuje on w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia. Składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe finansują, w równych częściach, ubezpieczeni i płatnicy składek.

 

Jeżeli umowa zlecenia jest jedynym tytułem do ubezpieczenia, podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym oraz ubezpieczeniu zdrowotnemu i w tym przypadku nie ma znaczenia okres, na jaki umowa ta została zawarta. Przy ustalaniu obowiązku ubezpieczeń społecznych z tytułu wykonywania pracy na podstawie umowy zlecenia istotne znaczenie ma natomiast fakt posiadania przez zleceniobiorcę innych tytułów do obowiązkowych ubezpieczeń oraz fakt zawarcia tej umowy z własnym pracodawcą bądź wykonywania jej na rzecz własnego pracodawcy. Za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku pracy, a także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę i jednocześnie wykonująca umowę-zlecenie, zawartą z innym podmiotem niż własny pracodawca i niewykonywaną na jego rzecz, podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu pozostawania w stosunku pracy. Natomiast z tytułu wykonywania umowy- zlecenia ubezpieczenia emerytalne i rentowe mają dla niej charakter dobrowolny, jeżeli podstawa wymiaru składek ze stosunku pracy, w przeliczeniu na okres miesiąca, wynosi co najmniej tyle, ile minimalne wynagrodzenie za pracę.

Reasumując, od wynagrodzenia za luty 2024 r. z tytułu umowy zlecenia wypłaconego w marcu 2024 r. należy potrącić tyko składkę zdrowotną.

 

Projekt ustawy o zmianie ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw

Istotą zmian ujętych w projekcie ustawy jest doprecyzowanie i rozszerzenie obowiązujących przepisów dotyczących zakresu wymiany informacji i współpracy administracyjnej w sprawach podatkowych, poprzez:

a) nałożenie na platformy cyfrowe obowiązku sprawozdawczego dotyczącego sprzedawców działających z pomocą tych platform (również wstecznie w odniesieniu do 2023 r. i 2024 r. w okresie przed wejściem w życie ustawy),

b) zbudowanie mechanizmu wymiany informacji o sprzedawcach pomiędzy państwami członkowskimi i państwami trzecimi,

c) poprawę obecnych mechanizmów współpracy między administracjami, np. poprzez wprowadzenie możliwości przeprowadzania wspólnych kontroli.

Projektowana ustawa ma implementować Dyrektywę Rady (UE) 2021/514 z 22.3.2021 r. zmieniającą dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (dalej: „Dyrektywa DAC7”). Dyrektywa DAC7 przewiduje nałożenie na operatorów platform cyfrowych z krajów Unii Europejskiej, w tym Polski, obowiązek raportowania organom podatkowym danych o transakcjach sprzedaży towarów i niektórych usług (m. in. wynajmu nieruchomości, środków transportu oraz usług osobistych) dokonywanych za ich pośrednictwem. Ma to na celu przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania w sektorze gospodarki cyfrowej poprzez wprowadzenie obowiązku raportowania danych o użytkownikach i ich przychodach przez platformy e-commerce.

Do dnia 31.12.2022 r. państwa członkowskie miały przyjąć i opublikować przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej Dyrektywy DAC7. Polska nie dokonała jeszcze implementacji Dyrektywy DAC7.