Alternatywna Spółka Inwestycyjna jako schemat podatkowy podlegający raportowaniu (MDR)

Warunki i zasady raportowania schematów podatkowych zostały określone w art. 86a – 86o OrdPU. Zgodnie z przepisami OrdPU przez „schemat podatkowy” należy rozumieć uzgodnienie, które:

1) spełnia kryterium głównej korzyści oraz posiada ogólną cechę rozpoznawczą;

2) posiada szczególną cechę rozpoznawczą, lub

3) posiada inną szczególną cechę rozpoznawczą (zob. art. 86a § 1 pkt 10 OrdPU).

Z kolei przez „uzgodnienie” należy rozumieć czynność lub zespół powiązanych ze sobą czynności, w tym czynność planowaną lub zespół czynności planowanych, których co najmniej jedna strona jest podatnikiem lub które mają lub mogą mieć wpływ na powstanie lub niepowstanie obowiązku podatkowego (zob. art. 86a § 1 pkt 16 OrdPU).

Ponadto przepisy OrdPU wymieniają konkretne warunki uznania danego uzgodnienia za posiadające ogólną cechę rozpoznawczą (zob. art. 86a § 1 pkt 6 OrdPU), szczególną cechę rozpoznawczą (zob. art. 86a § 1 pkt 13 OrdPU) albo inną szczególną cechę rozpoznawczą (zob. art. 86a § 1 pkt 1 OrdPU). Z kolei kryterium głównej korzyści uważa się za spełnione, jeżeli na podstawie istniejących okoliczności oraz faktów należy przyjąć, że podmiot działający rozsądnie i kierujący się zgodnymi z prawem celami innymi niż osiągnięcie korzyści podatkowej mógłby zasadnie wybrać inny sposób postępowania, z którym nie wiązałoby się uzyskanie korzyści podatkowej rozsądnie oczekiwanej lub wynikającej z wykonania uzgodnienia, a korzyść podatkowa jest główną lub jedną z głównych korzyści, którą podmiot spodziewa się osiągnąć w związku z wykonaniem uzgodnienia (zob. art. 86a § 2 OrdPU).

Analiza w przedmiocie ustalenia, czy prowadzenie działalności gospodarczej w formie ASI stanowi schemat podatkowy podlegający raportowaniu zgodnie z odpowiednimi przepisami OrdPU, powinna rozpocząć się od weryfikacji spełnienia kryterium głównej korzyści, o którym mowa w art. 86a § 2 OrdPU. Powinno ono być rozpatrywane z punktu widzenia trzech przesłanek:

1) przesłanka wystąpienia korzyści podatkowej – kryterium głównej korzyści nie będzie spełnione, jeżeli z wybranym sposobem postępowania nie wiązałoby się uzyskanie korzyści podatkowej, faktycznej albo rozsądnie oczekiwanej;

2) przesłanka, aby korzyść podatkowa była główną lub jedną z głównych korzyści – korzyść podatkowa jest główną lub jedną z głównych korzyści, jeśli stanowi istotną lub determinującą przesłankę decyzji o wdrożeniu uzgodnienia, a nie jest jedynie pobocznym lub nieoczekiwanym skutkiem uzgodnienia;

3) przesłanka alternatywnej drogi postępowania – kryterium głównej korzyści nie będzie spełnione co do zasady wtedy, gdy na podstawie istniejących okoliczności oraz faktów należy przyjąć, że podmiot działający rozsądnie wskutek stosowania zgodnych z prawem rozwiązań nie ma lub nie miał alternatywnej, racjonalnej drogi postępowania, nawet jeżeli skutkiem postępowania jest osiągnięcie korzyści podatkowej (zob. Objaśnienia podatkowe z dnia 31 stycznia 2019 r. – informacje o schematach podatkowych MDR, str. 19 i 20).

W związku z powyższym należy zauważyć, że prowadzenie działalności gospodarczej w formie ASI:

W konsekwencji czego, prowadzenie działalności gospodarczej w formie ASI może spełnić kryterium głównej korzyści, o którym mowa w art. 86a § 2 OrdPU. Jeżeli dodatkowo doradca podatkowy zaangażowany w utworzenie ASI zobowiązał się do zachowania w poufności wobec osób trzecich (np. wobec organów podatkowych) sposobu, w jaki uzgodnienie pozwala na uzyskanie korzyści podatkowej (jedna z ogólnych cech rozpoznawczych zgodnie z art. 86a § 1 pkt 6 OrdPU), prowadzenie działalności gospodarczej w formie ASI może stanowić schemat podatkowy podlegający raportowaniu zgodnie z odpowiednimi przepisami OrdPU.

Stanowisko to potwierdza treść Objaśnień podatkowych z 31.1.2019 r. – informacje o schematach podatkowych MDR, w których wskazuje się m.in., że:

1) „Obowiązek przekazania informacji o schemacie podatkowym jest obowiązkiem sprawozdawczym. Może zatem dotyczyć także sytuacji, w których uzgodnienie nie stanowi formy unikania opodatkowania. Przykładowo, obowiązek raportowania może powstać w związku ze zgodnym z celem ustawodawcy korzystaniem z ulg i preferencji. (…) Samo skorzystanie z ulg i preferencji podatkowych (jak np. ulga badawczo-rozwojowa lub „Innovation Box”) nie podlega obowiązkowi raportowania na podstawie przepisów MDR. Obowiązek raportowania może wystąpić jedynie w sytuacji, w której spełnione zostałyby przesłanki uznania danego uzgodnienia za schemat podatkowy.” (zob. Objaśnienia podatkowe z dnia 31 stycznia 2019 r. – informacje o schematach podatkowych MDR, str. 6);

2) „Samo skorzystanie z ulg i preferencji podatkowych takich jak ulga badawczo-rozwojowa lub „Innovation Box” nie będzie, co do zasady, podlegało obowiązkowi raportowania na podstawie przepisów MDR, w przypadku, gdy koszty związane z wydatkami podlegającymi uwzględnieniu w ramach ulgi zostały już poniesione a ich poniesienie nie było determinowane zamiarem osiągnięcia korzyści podatkowej. Ponoszenie powyższych wydatków jest sytuacją typową dla prowadzenia działalności gospodarczej, w której poniesienie kosztów np. na działalność badawczo rozwojową podyktowana jest względami głównie biznesowymi, np. potrzebą zachowania pozycji konkurencyjnej na rynku, a nie względami podatkowymi. W takich sytuacjach sam fakt skorzystania z właściwych ulg i preferencji podatkowych należy uznać za działanie racjonalne. Jeżeli jednak w sytuacji skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej są spełnione przesłanki uznania uzgodnienia za schemat podatkowy, przykładowo spełnione jest kryterium głównej korzyści (głównym lub jednym z głównych celów poniesienia wydatków jest skorzystanie z ulgi podatkowej) i wynagrodzenie promotora w danym uzgodnieniu zostałoby oparte na zasadzie success fee, wówczas obowiązek raportowania wystąpi. Taka sytuacja może wskazywać, że wybór danej drogi postępowania nie był podyktowany względami podatkowymi, a jedynie jej ekonomicznym uzasadnieniem.” (zob. Objaśnienia podatkowe z 31.1.2019 r. – informacje o schematach podatkowych MDR, str. 21).

W tym miejscu należy jeszcze wskazać, że analiza w przedmiocie ustalenia, czy prowadzenie działalności gospodarczej w formie ASI stanowi schemat podatkowy podlegający raportowaniu zgodnie z odpowiednimi przepisami OrdPU, powinna uwzględniać dodatkowo inne przesłanki określone w OrdPU, np. kryterium transgraniczne (zob. art. 86a § 3 OrdPU) oraz kryterium kwalifikowanego korzystającego (zob. art. 86a § 4 OrdPU). Natomiast informacje przedstawione w pytaniu nie są wystarczające do przeprowadzenia rzetelnej analizy w tym przedmiocie.

Ponadto warto mieć na uwadze, że w przypadku schematu podatkowego innego niż transgraniczny (zob. art. 86a § 1 pkt 12 OrdPU), termin do raportowania takiego schematu podatkowego uległ zawieszeniu w okresie od 31.3.2020 r. do 30. dnia po dniu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19 (zob. art. 31y ust. 1 KoronawirusU). 

Wykorzystywanie plików cookie na stronach internetowych oraz sposób wdrożenia wyrażania zgody na ich wykorzystywanie

W maju francuski organ nadzorczy La Commission nationale de l’informatique et des libertés („CNI”) wysłał około 25 formalnych zawiadomień do różnych podmiotów, które zdaniem organu nie pozwalają użytkownikom na równie łatwe odrzucenie i akceptowanie plików cookie. Organizacjom wyznaczono miesięczny termin na dostosowanie się.

Pliki cookies obok bezpieczeństwa stron internetowych oraz bezpieczeństwa przetwarzania danych dotyczących zdrowia są priorytetami dla CNIL. Stąd nie można się dziwić, że organ wysłał kolejne formalne zawiadomienia do organizacji, tym razem około 40. Również wyznaczając termin na wprowadzenie dostosowań w innym wypadku podmioty są zagrożone nałożeniem administracyjnej kary pieniężnej w wysokości do 2% globalnego obrotu.

Podobnie jak poprzednio, CNIL w zawiadomieniach skupił się na zarzutach, że organizacje nie umożliwiają osobom tak łatwego sposobu wycofania zgody na wykorzystanie plików cookie jak jest to przy wyrażeniu zgody. CNIL argumentuje, że wycofywanie zgody powinno być równie łatwe jak jej wyrażenia co wynika z art. 7 ust. 3 RODO.

Działania CNIL skupiają się nie tylko na lokalnych administratorach, ale dotykają również technologicznych gigantów. Dotychczas CNIL nałożył administracyjne kary pieniężne w wysokości 35 mln euro na Amazon czy 100 mln euro na Google właśnie za niewłaściwe praktyki zbierania plików cookie. Amazon był zagrożony jeszcze dodatkową karą w wysokości 100 000 euro za każdy dzień niezgodności jeśli nie wprowadziłby zmian w swoich praktykach. Jeszcze w lipcu Amazon ogłosił, że wprowadził zmiany zgodnie z wytycznymi CNIL.

Dostosowanie działania plików cookie do wymagań określonych w zawiadomieniach CNIL jest rozsądnym posunięciem ze strony organizacji w związku z możliwością nałożenia przez organ wysokich kar. Co ważne, nie tylko CNIL interesuje się działaniem plików cookie oraz technologią śledzenia.

Brytyjski organ nadzorczy – ICO wznowił dochodzenie dotyczące przejrzystości, oceniania ryzyka oraz praktyk udostępniania danych osobowych w branży Adtech. Ponadto, m.in. do irlandzkiego organu nadzoru – DPC wpłynęła skarga organizacji – Brave zajmującej się sprawami konsumentów w związku z reklamami behawioralnymi oraz śledzeniem i profilowaniem użytkowników. Tą samą kwestią zajmuje się w postępowaniu cywilny niemiecki sąd.

Widać, że krajowe organy ochrony danych interesują się tą kwestią już teraz. Z całą pewnością po wejściu w życie rozporządzenia e-privacy to zainteresowanie tylko wzrośnie. Dlatego, rozważne może okazać się przeanalizowanie procesów stosowanych do zbierania i wycofania zgody, a w razie konieczności wprowadzenie zmiany, które mogą zmniejszyć ryzyko nałożenia wysokiej kary administracyjnej.

Źródło: https://www.jdsupra.com/legalnews/whether-you-like-it-or-not-cookies-are-2295320/

Zmiany w zasiłkach w razie choroby i macierzyństwa od 1.1.2022 r.

To tylko dwie z kilku modyfikacji w ustawie z 25.6.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1133 ze zm.; dalej: ustawa zasiłkowa). Przynosi je art. 4 ustawy z 24.6.2021 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 1621; dalej: ustawa zmieniająca). Będą obowiązywać od 1.1.2022 r. (art. 23 pkt 2 ustawy zmieniającej).

Dług wstrzyma świadczenia

Nieterminowe regulowanie składek na ubezpieczenia społeczne może wpłynąć na zatrzymanie świadczenia rehabilitacyjnego oraz zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego (dalej świadczenia). Jeśli zadłużenie przekroczy kwotę 1% minimalnego wynagrodzenia za pracę (w 2022 r. – 30 zł) w dniu powstania prawa do świadczenia, nie będzie ono przysługiwać do czasu spłaty całego długu. Co więcej, prawo do świadczenia przedawni się, jeśli zaległości nie zostaną uregulowane w ciągu 6 miesięcy od dnia powstania prawa do świadczenia.

Takie zasady określa nowy art. 2a ustawy zasiłkowej (art. 4 pkt 1 ustawy zmieniającej). Mają one obowiązywać wobec:

ZUS wypłaci im świadczenia w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do ustalenia prawa do tych świadczeń, nie później jednak niż w ciągu 60 dni od spłaty całości zadłużenia (dodany do art. 64 ust. 3 ustawy zasiłkowej na mocy art. 4 pkt 11 ustawy zmieniającej).

Krótszy czas wypłaty

Obecnie zasiłek chorobowy przysługuje maksymalnie przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – przez 270 dni. Okresy te obowiązują również po ustaniu zatrudnienia. To się jednak zmieni wskutek nowelizacji art. 8 ustawy zasiłkowej.

Według art. 8 ust. 2 ustawy zasiłkowej w brzmieniu nadanym art. 4 pkt 2 ustawy zmieniającej, za okres niezdolności do pracy przypadający po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego (np. stosunku pracy) zasiłek chorobowy będzie się należeć nie dłużej niż przez 91 dni. Dotychczasowe okresy wypłaty zasiłku pozostały bez zmian w przypadkach, gdy niezdolność do pracy:

Liczenie okresu zasiłkowego

Okres zasiłkowy to nie tylko suma wszystkich okresów nieprzerwanej niezdolności do pracy oraz niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy zasiłkowej (np. kwarantanny, izolacji czy izolacji w warunkach domowych z powodu choroby zakaźnej). Według art. 9 ust. 2 ustawy zasiłkowej w aktualnej wersji obejmuje on także okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni. Po nadaniu temu przepisowi nowej treści (art. 4 pkt 3 ustawy zmieniającej) w okresie zasiłkowym mają być od 1.1.2022 r.:

Wyższy zasiłek za pobyt w szpitalu

Zasadniczo zasiłek chorobowy wynosi 80% podstawy wymiaru przez cały okres jego płatności (art. 11 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Jednak za pobyt w szpitalu jest ustalony na poziomie 70% podstawy wymiaru (art. 11 ust. 1a ustawy zasiłkowej), przy czym nie dotyczy to okresów, za które przysługuje wynagrodzenie chorobowe na mocy art. 92 KP, a także przypadków wskazanych w art. 11 ust. 1b i ust. 2 ustawy zasiłkowej. Od 1.1.2022 r. wzrośnie do 80% podstawy wymiaru za sprawą modyfikacji art. 11 ust. 1 ustawy zasiłkowej i uchylenia ust. 1a i 1b tego przepisu (art. 4 pkt 4 lit. b ustawy zmieniającej).

Wyłączenia emerytów i rencistów „mundurowych” 

W myśl art. 18 ust. 7 ustawy zasiłkowej, świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobom uprawnionym do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, rodzicielskiego świadczenia uzupełniającego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego oraz do urlopu dla poratowania zdrowia, udzielonego na podstawie odrębnych przepisów. Do tej grupy od 1.1.2022 r. dołączą osoby mające ustalone prawo do emerytury lub renty inwalidzkiej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym:

Stanie się tak za sprawą dodania do art. 18 ust. 8 ustawy zasiłkowej na mocy art. 4 pkt 6 ustawy zmieniającej. Z kolei na mocy nowego art. 25 ust. 2 ustawy zasiłkowej osobom, które w trybie wymienionych wyżej regulacji o zaopatrzeniu emerytalnym mają ustalone prawo do emerytury lub renty inwalidzkiej nie uzyskają prawa do zasiłku wyrównawczego. Nie będą ponadto uprawnione do zasiłku chorobowego po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego (art. 13 ust. 1a ustawy zasiłkowej, dodany art. 4 pkt 5 ustawy zmieniającej).

Zasiłek macierzyński po śmierci pracodawcy

Zasiłek macierzyński przysługuje w razie urodzenia dziecka po ustaniu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli ustało ono w okresie ciąży:

Dzięki nowelizacji art. 30 ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy zasiłkowej (art. 4 pkt 8 ustawy zmieniającej) pracownica uzyska również do niego prawo do dnia porodu w razie śmierci pracodawcy, jeśli spowoduje to wygaśnięcie jej stosunku pracy.

Sposób przeliczenia podstawy 

Według art. 43 ustawy zasiłkowym w dotychczasowym brzmieniu, podstawy wymiaru świadczeń chorobowych nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe. W efekcie jego zmiany, od 1.1.2022 r. przeliczenie nie będzie konieczne, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż miesiąc kalendarzowy.

Tryb dokonywania potrąceń 

Pobrane nienależnie świadczenia mają być potrącane nie tylko w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, lecz również egzekucji sądowej (art. 66 ust. 2 ustawy zasiłkowej w brzmieniu nadanym art. 4 pkt 13 ustawy zmieniającej).

Zgodnie z nowym art. 66a ustawy zasiłkowej (art. 4 pkt 14 ustawy zmieniającej), potrącenia ze świadczeń będą prowadzone na zasadach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z FUS. Ze świadczeń nie będzie można jednak potrącać należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń emerytalno‑rentowych w domach pomocy społecznej, zakładach opiekuńczo-leczniczych lub zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych.

Terminy wypłat zasiłków 

Płatnicy składek będący równocześnie płatnikami zasiłków dokonują wypłaty świadczeń w terminach przyjętych dla wypłaty wynagrodzeń lub dochodów, natomiast ZUS – na bieżąco po stwierdzeniu uprawnień. Wypłata nie może jednak nastąpić później niż w ciągu 30 dni od daty złożenia dokumentów niezbędnych do stwierdzenia uprawnień. W razie niedotrzymania tego terminu płatnik jest obowiązany do wypłaty z własnych środków odsetek od tego zasiłku. Tak wynika z art. 64 ustawy zasiłkowej sprzed nowelizacji.

Od 1.1.2022 r. ostateczny termin wypłaty będzie nadał wynosił 30 dni, lecz będzie liczony od dnia wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do ustalenia prawa do zasiłku (art. 64 ust. 1 ustawy zasiłkowy w brzmieniu nadanym art. 4 pkt 11 lit. a ustawy zmieniającej).

Pozyskiwanie danych przez ZUS

ZUS będzie mógł pozyskiwać od 1 1.1.2022 r. dane i informacje w zakresie niezbędnym do ustalenia prawa do zasiłków, ich wysokości, podstawy wymiaru oraz do ich wypłat. O ich przedstawienie będzie miał prawo wystąpić do ubezpieczonych oraz płatników składek. Przekazanie danych ma być bezpłatne (art. 61a ust. 2 ustawy zasiłkowej, dodany art. 4 pkt 10 ustawy zasiłkowej).

Przepis przejściowy

Zgodnie z art. 21 ustawy zmieniającej zasiłki oraz świadczenie rehabilitacyjne, do których prawo powstało przed 1.1.2022 r., mają być wypłacane za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy w wysokości, na zasadach i w trybie określonym w przepisach ustawy zasiłkowej w brzmieniu obowiązującym przed 1.1.2022 r.

Od 1 stycznia 2022 r. wyższe kary porządkowe w postępowaniu podatkowym i wyższa wartość rzeczy objętych zastawem skarbowym

Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej obwieszczeniem z 10.8.2021 r. w sprawie wysokości kwoty wymienionej w art. 41 § 1 OrdPU na rok 2022 (M.P. z 2021 r. poz. 739) określił wartość poszczególnych rzeczy lub praw w dniu ustanowieniu zastawu na kwotę 13 900 zł. Jest to wyższa o 400 zł wartość rzeczy lub praw ustanowiona na 2021 r. (w 2021 r. jest to 13 500 zł).

Ponadto, w obwieszczeniu z 6.8.2021 r. w sprawie wysokości kwoty wymienionej w art. 262 § 1 ordynacji podatkowej na rok 2022  (M.P. z 2021 r. poz. 735) określono wysokość kary porządkowej w postępowaniu podatkowym na kwotę 3000 zł (w 2021 r. jest to kwota 2900 zł).

Ulga na złe długi dostosowana do prawa unijnego

Zgodność art. 89a i art. 89b VATU z przepisami unijnymi badał TSUE w wyroku z 15.10.2020 r. w sprawie C-335/19. Po tym wyroku zaistniała konieczność dostosowania  przepisów krajowych do przepisów unijnych. W art. 89a VATU ograniczono warunki konieczne do spełnienia w celu skorzystania z ulgi na złe długi. Zrezygnowano z warunku, aby dostawa towarów / świadczenie usług była dokonana na rzecz podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Ponadto zrezygnowano z warunku, aby dłużnik pozostawać zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji na dzień poprzedzający złożenie korekty deklaracji przez wierzyciela. Jednak wierzyciel, który chce skorzystać z ulgi na złe długi musi być nadal w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Ponadto wprowadzono możliwość skorzystania przez wierzyciela z ulgi na złe długi w odniesieniu do nabywców (dłużników) będących konsumentami oraz podatnikami VAT zwolnionymi – po spełnieniu określonych warunków.  W takim przypadku korekta z tytułu ulgi na złe długi może zostać dokonana, jeżeli:

1) wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego lub

2) wierzytelność została wpisana do rejestru długów prowadzonego na poziomie krajowym, lub

3) wobec dłużnika ogłoszono upadłość konsumencką na podstawie odrębnych przepisów.

Termin na skorzystanie z ulgi na złe został wydłużony z dwóch do trzech lat od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym została ona wystawiona.

Przepisy krajowe dotyczące zmian w uldze na złe długi zaczną obowiązywać od 1.10.2021 r. Jednak należy zauważyć, że wierzyciele mogą skorzystać z ulgi na złe długi przed tą datą bez konieczności spełniania dodatkowych warunków wynikających z art. 89a w obecnym brzmieniu, powołując się bezpośrednio na przepisy dyrektywy 2006/112/WE i ich wykładnię zawartą w wyroku TSUE  z 15.10.2020 r. w sprawie C-335/19.

Pracodawcy będą mogli wysłać niezaszczepionego pracownika na bezpłatny urlop. Regulacja w przygotowaniu przez resort zdrowia

Od 1 października więcej okresów rozliczeniowych, za które będzie można odliczyć VAT przez korektę deklaracji

Obecnie podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego (w drodze korekty deklaracji podatkowej) ma możliwość skorygowania wyłącznie jednego okresu, tj. okresu, w którym powstało prawo do odliczenia.  Wynika to z art. 86 ust. 13 VATU, zgodnie z którym podatnik może odliczyć podatek naliczony w drodze korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia tego podatku, w przypadku gdy nie dokonał odliczenia podatku naliczonego w terminach zawartych w art. 86 ust. 10, 10d, 10e i 11 VATU.

Po  zmianie, jaką wprowadzono w ustawą z 11.8.2021 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – prawo bankowe (ramach pakietu Slim VAT 2) w przypadku przekroczenia okresu ujmowania faktury zakupowej „na bieżąco” podatnik będzie miał możliwość skorygowania deklaracji podatkowej:

1) za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, albo

2) za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika rozliczającego się kwartalnie – za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, przypadających bezpośrednio po okresie rozliczeniowym, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego

– nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało to prawo.

Po zmianie brzmienia art. 86 ust. 13 VATU decyzja w zakresie wyboru, w którym okresie zostanie ujęta kwota podatku naliczonego, zostanie pozostawiona samemu podatnikowi w sposób analogiczny, jak decyzja o ujmowaniu zakupu dokonywanego „na bieżąco”.

Jak zaznaczono w uzasadnieniu projektu zmiany art. 86 ust. 13 VATU, przyjęte rozwiązanie ma u podatników zmniejszyć liczby obowiązków w zakresie liczby składanych korekt deklaracji. Możliwa bowiem będzie kumulacja odliczeń VAT w jednej deklaracji za wybrany okres rozliczeniowy w przypadku faktur, dla których prawo do odliczenia powstało w niedużych odstępach czasu.

Przepis art. 86 ust. 13 VATU w nowym brzmieniu, jak większość przepisów ustawy zmieniającej, zacznie obowiązywać od 1.10.2021 r. Przy czym należy mieć na względzie przepis przejściowy (art. 4 ustawy zmieniającej) zgodnie z którym, w przypadku gdy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstało przed 1.10.2021 r. stosuje się przepis art. 86 ust. 13 VATU w dotychczasowym brzmieniu.

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy dopuszczającej możliwość wystawiania e-faktur

RM przyjęła projekt ustawy 

31.8.2021 r. Rada Ministrów przyjęła, przedłożony przez ministra finansów, funduszy i polityki regionalnej, projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którym rząd chce wprowadzić możliwość wystawiania e-faktur, czyli faktur elektronicznych posiadających tzw. ustrukturyzowany format XML. Korzystanie z e-faktur będzie dobrowolne. Projekt ustawy zostanie przekazany do Sejmu, zgodnie z założeniami nowe rozwiązania mają wejść w życie 1.1.2022 r.

Faktura ustrukturyzowanych jako jedna z dopuszczanych form dokumentowania transakcji

Zgodnie z uzasadnieniem do ustawy, należy wskazać, że projektowana ustawa reguluje możliwość wystawiania faktur ustrukturyzowanych jako jednej z dopuszczanych form dokumentowania transakcji obok faktur papierowych i obecnie występujących w obrocie gospodarczym faktur elektronicznych. Przyjmuje się, że faktura ustrukturyzowana będzie uznana za rodzaj faktury elektronicznej, tym samym do faktur ustrukturyzowanych, co do zasady, będą miały zastosowanie ogólne regulacje prawne dotyczące faktur elektronicznych, za wyjątkiem przepisów szczególnych wprowadzanych projektem ustawy przyjętej w dniu 31 sierpnia 2021 roku przez rząd. Faktury ustrukturyzowane będą wystawiane i otrzymywane przez podatników za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, tj.: Krajowego Systemu e-Faktur (KSeF).

Stosowanie faktur ustrukturyzowanych będzie wymagało akceptacji odbiorcy

Wprowadzane projektowaną ustawą rozwiązanie ma charakter fakultatywny a nie obligatoryjny. Stosowanie faktur ustrukturyzowanych będzie wymagało akceptacji odbiorcy takiej faktury, np. poprzez zaakceptowanie stosownego komunikatu w aplikacji e-Mikrofirma lub samego poboru faktur z systemu przez API (zbiór reguł ściśle opisujących, w jaki sposób programy lub podprogramy komunikują się ze sobą). Do faktur ustrukturyzowanych nie będą miały zastosowania przepisy regulujące zasady wystawiania duplikatów faktur, ponieważ nie będzie istniała możliwość zagubienia lub zniszczenia faktury wystawionej za pośrednictwem KSeF.

Model poświadczeń – wymagana będzie autoryzacja danej osoby w systemie

Projektowane rozwiązanie będzie oparte na modelu poświadczeń, tzn. wymagana będzie autoryzacja danej osoby w systemie. Faktury będą przygotowywane bezpośrednio w programach finansowo-księgowych podatnika oraz przesyłane do systemu poprzez API, dzięki czemu cały proces przekazywania faktur będzie szybszy i sprawniej będzie można przekazywać faktury pomiędzy stronami. W tym celu konieczne będzie uwierzytelnienie się podatnika w systemie. Poza podatnikiem faktury ustrukturyzowane będzie mógł wystawić lub będzie mógł mieć do nich dostęp podmiot uprawniony do dostępu do KSeF. Wprowadza się możliwość uprawnienia do wystawienia faktur ustrukturyzowanych w imieniu podatnika lub do dostępu do takich faktur np. dla biura rachunkowego lub konkretnej osoby.

Numer identyfikujący e-fakturę

Jak wskazano wyżej, wszystkie faktury, w tym również faktury korygujące, będą mogły być sporządzone w systemie księgowo-finansowym podatnika oraz przesłane do KSeF za pomocą API. Po przesłaniu faktury, KSeF przydzieli numer identyfikujący tę fakturę w systemie z oznaczeniem daty i czasu. Numer identyfikujący fakturę ma charakter systemowy i nie należy go utożsamiać ze stanowiącym element faktury numerem, o którym mowa w art. 106e ust. 1 pkt 2 VATU. W dniu przydzielenia fakturze ustrukturyzowanej przez system numeru identyfikującego tę fakturę, będzie ona uznawana za wystawioną i jednocześnie za otrzymaną. Faktura ustrukturyzowana będzie mogła być korygowana zarówno w drodze faktury korygującej według zasad dotychczas obowiązujących (w tym przypadku korekta podstawy opodatkowania i podatku należnego będzie odbywać się zgodnie z zasadami określonymi w art. 29a ust. 13 VATU), jak i faktury korygującej w postaci faktury ustrukturyzowanej, czyli wystawionej za pośrednictwem KSeF. Każdy podatnik poprzez indywidualne konto w systemie e-faktur będzie mógł wystawić fakturę z wykorzystaniem wzoru zamieszczonego na elektronicznej platformie usług administracji publicznej.

Podsumowanie

Warto wskazać najważniejsze założenia i propozycje zmian przewidziane w komentowanej ustawie, która trafi obecnie do Sejmu, gdzie na etapie prac parlamentarnych może jeszcze ulec zmianie.

1. Warunkiem korzystania z Krajowego Systemu e-Faktur jest posiadanie uprawnień do wystawiania lub dostępu do faktur ustrukturyzowanych.
2. Wprowadzane rozwiązanie w pierwszym etapie będzie miało charakter fakultatywny.
3. Otrzymywanie faktur ustrukturyzowanych przy użyciu KSeF będzie wymagało akceptacji odbiorcy takiej faktury.
4. Podatnikom wystawiającym w całym okresie rozliczeniowym wyłącznie faktury ustrukturyzowane, z pewnymi zastrzeżeniami, będzie przysługiwać preferencja w postaci skróconego z 60 do 40 dni terminu zwrotu podatku VAT.
5. Dla podatników, którzy nie są osobami fizycznymi i nie posiadają możliwości uwierzytelnienia się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną, podpisem zaufanym oraz unikalnym lub wygenerowanym przez KSeF tokenem, wprowadzono możliwość nadawania lub odbierania uprawnień do korzystania z KSeF przez złożenie do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zawiadomienia o nadaniu lub odebraniu uprawnień do korzystania z systemu.
6. E-faktury będzie mógł wystawić podatnik lub osoba upoważniona. Podatnik będzie mógł udzielić upoważnienia do wystawienia e-faktury w imieniu i na jego rzecz, np. dla biura rachunkowego lub konkretnej osoby.
7. Każdy podatnik, poprzez indywidualne konto w systemie KSeF, będzie mógł wystawić fakturę ustrukturyzowaną z wykorzystaniem wzoru zamieszczonego na elektronicznej platformie usług administracji publicznej.
8. Podatnicy, którzy zdecydują się wystawiać faktury ustrukturyzowane za pośrednictwem KSeF, zostaną zwolnieni z obowiązku ich przechowywania i archiwizacji przez okres 10 lat. W KSeF, to administracja podatkowa zapewnia przez 10 lat przechowywanie wystawionych za jego pośrednictwem faktur.

Dobrowolne badania okresowe w czasie epidemii koronawirusa

Czasowa zmiana zasad wykonywania badań profilaktycznych w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii

Rzeczywiście zasady wykonywania badań profilaktycznych pracowników w okresie epidemii zostały czasowo zmienione. W okresie stanu epidemii oraz stanu zagrożenia epidemicznego badania wstępne i kontrolne są nadal wykonywane, natomiast obowiązek wykonywania badań okresowych został zawieszony. Orzeczenia lekarskie wydane w ramach wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich, których ważność upłynęła po 7.3.2020 r., zachowują ważność, nie dłużej jednak niż do upływu 180 dni od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii. Po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego, w przypadku gdy nie zostanie ogłoszony stan epidemii albo po odwołaniu stanu epidemii, pracodawca i pracownik są obowiązani niezwłocznie podjąć wykonywanie zawieszonych obowiązków (czyli powrócić do badań okresowych) i wykonać je w okresie nie dłuższym niż 180 dni od dnia odwołania danego stanu. Z czasem wprowadzono także pewne czasowe złagodzenia w zakresie badań wstępnych uchylając w wyraźnie określonych przypadkach obowiązek przeprowadzenia takich badań.

Skierowanie na badania okresowe mimo braku obowiązku

Zawieszenie obowiązku wykonywania badań okresowych oznacza czasowy brak obowiązku w tym zakresie, co nie jest równoznaczne z zakazem wykonywania badań. W konsekwencji pracodawcy mogą wystawiać pracownikom skierowania na takie badania, a pracownicy mogą je wykonywać. W literaturze prawa pracy podkreśla się, że badania okresowe powinny być obecnie realizowane jako dobrowolne, tj. za obopólną zgoda pracodawcy i pracownika. Choć nie brak opinii, że skoro pracodawca kieruje pracownika na takie badania, to jego obowiązkiem jest badania wykonać. Zasada ta obowiązywała przed epidemią koronawirusa. Niemniej jednak obecny kształt przepisów dotyczących badań okresowych zdaje się wskazywać na ostrożne jej stosowanie. Przepisy zawieszają obowiązek badań okresowych, a zatem trudno jest obecnie znaleźć wyraźny przepis, na którym pracodawca może się oprzeć wymagając badań okresowych od pracowników, którzy nie chcą ich wykonywać. Oczywiście dotyczy to tylko tych pracowników, którzy mają ważne badania profilaktyczne w oparciu o przepis art. 31 m KoronawirusU.

 

Składka zdrowotna 9% czy 3%, odliczana czy jednak bez takiej możliwości?

W ramach trwających konsultacji społecznych – z których z początkiem września powinien wyłonić się nowy projekt ustawy z 26.7.2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw – pojawiły się informacje, że pomysł zlikwidowania możliwości odliczania większości składki zdrowotnej od podatku został źle odebrany zarówno wśród pracowników jak i przedsiębiorców. W związku z tym są rozważane alternatywne rozwiązania dotyczące jej wysokości i naliczania. Poniżej opisujemy trzy warianty, które są obecnie analizowane przez resort finansów. 

3% zamiast 9% składki zdrowotnej 

Pierwsza propozycja przewiduje, że rząd zdecyduje się na całkowitą zmianę i wycofa się w znacznej części ze swoich pomysłów. Składka zdrowotna zostanie zmniejszona z 9% do 3% ale zniknie również możliwość odliczenia ponad 80% jej wartości od podatku.

Już nie 7,75% z 9% odliczane od podatku 

Druga propozycja, to pozostawienie wysokości składki zdrowotnej na tym samym 9% poziomie, natomiast zmniejszona zostałaby część, którą można odliczyć od podatku, już nie 7,75% a np. 4,75%. Dzięki czemu wzrost składki zdrowotnej byłby mniej odczuwalny, co byłoby pewnym kompromisem.

Plan wzrostu składki zdrowotnej z 3% do 9% w kolejnych latach 

Trzeci wariant, to obniżenie składki zdrowotnej z 9% do 3%, bez możliwości jej odliczania od podatku, przy jednoczesnym rozłożeniu w czasie jej podwyżki. Co oznacza, że w 2022 r. składka może wynosić 3%, w 2023 r. np. 4% i takie sukcesywne podwyższanie miałoby miejsce w kolejnych latach. Nie zostało określone czy każdy rok to byłaby podwyżka o jeden punkt procentowy czy już np. w 2023 r. wartość składki zdrowotnej wzrosłaby przykładowo do 5%.

Podsumowanie

Szczegóły finalnego rozwiązania maja zostać zaprezentowana przez rząd na początku września.

Zmiany w składce zdrowotnej od 1.1.2022 r.