Dostęp rodziców do danych z nagrań monitoringu w żłobku

Do Urzędu Ochrony Danych Osobowych wpływają pytania dotyczące możliwości udostępniania rodzicom dzieci uczęszczających do żłobków i klubów dziecięcych danych osobowych zawartych na nagraniach z monitoringu wizyjnego działającego w tych placówkach.

Brak przepisów sektorowych

Wątpliwości, jakie pojawiają się w tym zakresie, częściowo wynikają z tego, że w przeciwieństwie do ustawy z 14 grudnia 2016 r. Prawo Oświatowe, ustawa z 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 nie reguluje zagadnienia stosowania monitoringu wizyjnego w żłobkach i klubach dziecięcych. Natomiast w praktyce monitoring taki jest stosowany i regulowany jedynie w przepisach wewnętrznych tych podmiotów (np. w regulaminach), co powoduje że zasady dotyczące stosowania monitoringu są różnorodne i budzą wiele wątpliwości.

Prezes UODO, dostrzegając potrzebę stworzenia przepisów prawa, które w sposób kompleksowy i jednolity określiłyby zasady wykorzystywania monitoringu wizyjnego w opiece nad dziećmi do lat 3, zwrócił się do Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej o podjęcie inicjatywy legislacyjnej w tym zakresie.

Trzeba przestrzegać RODO

Przepisy takie z pewnością ułatwiłyby działanie, lecz niezależnie od ich uchwalenia, placówki sprawujące opiekę nad dziećmi do lat 3 muszą pamiętać, że przetwarzanie danych osobowych z wykorzystywaniem monitoringu wizyjnego, a więc także ich pozyskiwanie czy udostępnianie, powinno odbywać się z poszanowaniem zasad wynikających z RODO.

Przed podjęciem decyzji o wprowadzeniu monitoringu wizyjnego, należy dokonać analizy ryzyka. Pamiętać trzeba, by dysponować przesłanką uprawniającą do przetwarzania danych osobowych utrwalanych poprzez monitoring wizyjny, zarówno tzw. zwykłych, jak i tych należących do szczególnych kategorii (są one wskazane odpowiednio w art. 6 i art. 9 RODO). Konieczne jest także opracowanie i wdrożenie odpowiednich procedur zapewniających zgodność przetwarzania danych z przepisami o ochronie danych osobowych.

Pomocne we właściwym zorganizowaniu całego procesu przetwarzania danych osobowych w związku ze stosowaniem monitoringu wizyjnego mogą być Wytyczne Europejskiej Rady Ochrony Danych nr 3/2019 w sprawie przetwarzania danych osobowych za pomocą urządzeń wideo (wersja 2.0 przyjęta po konsultacjach publicznych 29 stycznia 2020).

W ocenie Prezesa UODO, w przypadku placówek sprawujących opiekę nad dziećmi do lat 3, najwłaściwsze wydaje się prowadzenie monitoringu wizyjnego na podstawie przesłanki, o której mowa w art. 6 ust. 1 lit. f RODO (przetwarzanie jest niezbędne do celów wynikających z prawnie uzasadnionych interesów realizowanych przez administratora lub przez stronę trzecią, z wyjątkiem sytuacji, w których nadrzędny charakter wobec tych interesów mają interesy lub podstawowe prawa i wolności osoby, której dane dotyczą, wymagające ochrony danych osobowych, w szczególności gdy osoba, której dane dotyczą, jest dzieckiem).

Czy rodzice mogą mieć dostęp do danych zawartych w nagraniach?

Ponieważ udostępnianie danych jest jedną z form ich przetwarzania, żeby było legalne również musi odbywać się po spełnieniu przynajmniej jednej przesłanki wymienionej we wskazanych art. 6 i 9 RODO.

Bardzo istotne jest, by rodzice, chcąc uzyskać dostęp do danych zawartych w nagraniach z monitoringu, indywidualny wniosek składany do dyrektora placówki odpowiednio sformułowali i umotywowali, tj. przede wszystkim wskazali zakres danych, które chcą pozyskać, oraz cel ich pozyskania.

Dzięki temu dyrektor będzie mógł ocenić, czy ma podstawę uprawniającą go do udostępnienia danych zawartych w nagraniu. Pamiętać musi przy tym o przestrzeganiu określonych w RODO zasad, w tym zasady minimalizacji danych (art. 5 ust. 1 lit. c). Wynika z niej, że administrator powinien przetwarzać tylko takiego rodzaju dane osobowe, które są adekwatne, stosowne oraz ograniczone do tego, co niezbędne do celów, w których są przetwarzane. Warto również przypomnieć, że administrator jest odpowiedzialny za wykazanie przestrzegania przepisów w zakresie ochrony danych osobowych (rozliczalność).

E-dowód w dłoni, eDO App w telefonie

Czego potrzeba, aby z niej skorzystać? E-dowodu z aktywną warstwą elektroniczną i smartfonu z modułem NFC (z ang. Near Field Communication). To ta sama technologia, którą wykorzystujemy m.in. przy płatnościach zbliżeniowych. Aplikację przygotowała Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych (PWPW).

Akcja aktywacja

Zacznijmy jednak od początku. Wiele osób pewnie zadaje sobie teraz pytanie, czy ich dowód osobisty jest e-dowodem. Tak, jeśli wniosek o ten dokument złożyły po 4 marca ubiegłego roku. To od tego momentu wydawane są e-dowody, czyli dokumenty z warstwą elektroniczną.

Warstwa elektroniczna to wbudowany bezstykowy chip. Dzięki niemu właściciel dokumentu może komunikować się online z administracją publiczną lub elektroniczne podpisać dokument. Jest jeden warunek: musi tę warstwę aktywować. Można to zrobić odbierając dokument lub w dowolnym innym momencie, ale zawsze w urzędzie. Aktywując warstwę elektroniczną ustalamy także dwa kody PIN (cztero- i sześciocyfrowy).

Do tej pory e-dowody odebrały ponad 3 miliony Polaków. Ponad milion z nich aktywowało swój nowy dokument, a to oznacza, że chcą i mogą korzystać z jego warstwy elektronicznej.

Warstwa elektroniczna aktywowana. E-dowód w dłoni. Co dalej? Do tej pory, aby skorzystać z możliwości, jakie daje e-dowód potrzebowaliśmy czytnika. Logując się np. do e-usług trzeba było położyć na nim dokument. Od dziś czytnik nie jest już potrzebny. Wystarczy telefon.

– eDO App ułatwia korzystanie z e-dowodu. Mamy nadzieję, że dzięki niej coraz więcej Polaków – dla własnej wygody – będzie korzystało z warstwy elektronicznej. Aplikacja upowszechni też wykorzystanie e-dowodu w biznesie – mówi minister cyfryzacji Marek Zagórski.

Pobierz, zainstaluj, korzystaj

Od dzisiaj z apki mogą korzystać właściciele telefonów z systemem Android (i NFC). Aplikacja jest do pobrania ze sklepu Google Play (znajdziecie go na pulpicie swojego telefonu), jest bezpłatna i bezpieczna. Zastosowane w niej zabezpieczenia chronią nasze dane przed nieuprawnionym skopiowaniem i dalszym wykorzystaniem.

Na przełomie czerwca i lipca eDO App trafi też do sklepu AppStore i będą mogli z niej korzystać użytkownicy smartfonów z systemem iOS.

A jak z niej korzystać? Po pierwsze – pobrać. Aby uruchomić aplikację nie musimy się rejestrować, podawać żadnych swoich danych. Kiedy będziemy chcieli z niej skorzystać powinniśmy postępować zgodnie ze wskazówkami systemu. Pokażemy to na przykładzie.

Dzięki aplikacji – właściciel e-dowodu z aktywną warstwą elektroniczną – w kilka chwil może np. założyć i potwierdzić profil zaufany (PZ). Bez wizyty w punkcie potwierdzającym, bez pośrednictwa bankowości elektronicznej. Jeśli macie e-dowód, a nie macie profilu zaufanego, wyjaśnimy Wam jak go zdobyć, a przy okazji zobaczycie jak działa aplikacja.

Zaczynamy. Oto jak założyć i potwierdzić PZ wykorzystując do tego eDO App.

Profil z apką

Na portalu www.GOV.pl wybierzcie e-usługę Załóż profil zaufany, a tam opcję „Przez internet”. Kliknijcie „Załóż profil zaufany” i wybierzcie (klikając) e-dowód jako sposób uzyskania PZ. W kolejnym kroku system poprosi Was o wybór narzędzia logowania. Wybierzcie „Smartfon z modułem NFC i aplikacją mobilną eDO App”.

To ten moment kiedy powinniście otworzyć aplikację. Na ekranie wyświetli się prosta instrukcja:

1. Otwórz aplikację mobilną eDO App
2. Zeskanuj kod QR (wyświetla się na ekranie) lub przepisz numer pod kodem
3. Postępuj zgodnie z poleceniami na ekranie smartfonu

W otwartej aplikacji macie dwie opcje – „Skanuj kod QR” lub „Przepisz numer”. Wybierzcie odpowiednią, w zależności od tego jak chcecie działać.

Po zeskanowaniu kodu lub przepisaniu numeru na telefonie zobaczycie szczegóły operacji, którą chcecie wykonać. Jeśli wszystko się zgadza, kliknijcie „Potwierdzam”. Wpiszcie numer CAN (znajdziecie go w prawym dolnym rogu swojego e-dowodu).

Przyłóżcie e-dowód do telefonu (tam, gdzie znajduje się antena NFC, a ta najczęściej jest z tyłu smartfonu, w jego środkowej lub górnej części).

WAŻNE! Po przyłożeniu dowodu osobistego do telefonu, trzeba go trzymać nieruchomo do czasu nawiązania połączenia. Najlepiej jest położyć dowód na płaskiej powierzchni, a na dowodzie telefon z zainstalowaną aplikacją eDO App.

Ostatnia prosta

Wprowadźcie 4-cyfrowy PIN do e-dowodu, ustalony przy odbiorze dokumentu w urzędzie. Wasza tożsamość została potwierdzona. Teraz system poprosi o wypełnienie danych logowania niezbędnych do założenia profilu zaufanego, czyli:

Dane osobowe zostaną automatycznie wczytane do formularza rejestracyjnego.

WAŻNE! Konieczne jest zapoznanie się z regulaminem dotyczącym profilu i podpisu zaufanego.

Kolejnym krokiem jest weryfikacja kanału autoryzacji. Na tym etapie należy wprowadzić kod autoryzujący, otrzymany na numer telefonu podany podczas rejestracji.

To wszystko! Właśnie staliście się szczęśliwymi posiadaczami profilu zaufanego, a tym samym dołączyliście do grona niemal siedmiu milionów Polaków, którzy już z niego korzystają.

Założenie i potwierdzenie profilu zaufanego to niejedyna sprawa jaką załatwicie dzięki aplikacji. Wykorzystując ją możecie m.in. zalogować się do dowolnej, dostępnej na www.GOV.pl, e-usługi.

Pobierz aplikację eDO App ze sklepu Google Play.

Żródło: https://www.gov.pl/web/cyfryzacja/e-dowod-w-dloni-edo-app-w-telefonie

Zmiana nazwiska o charakterze ośmieszającym

Stan faktyczny

Skarżący wnioskiem z 5.4.2019 r. zwrócił się do Urzędu Stanu Cywilnego o zmianę nazwiska. W uzasadnieniu powyższego pisma wskazał, że dotychczas noszone przez niego nazwisko budzi śmieszność, a argumentem na poparcie proponowanego, nowego nazwiska jest jego uprzednie funkcjonowanie w rodzinie Skarżącego. Kierownik Urzędu Stanu Cywilnego odmówił zmiany nazwiska. W ocenie organu I instancji wskazane przez Skarżącego powody uzasadniające zmianę nazwiska nie mieszczą się w katalogu „ważnych powodów” zawartym w przepisach prawa, tj. w art. 4 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z 17.10.2008 r. o zmianie imienia i nazwiska (t.j.: Dz.U. z 2020 r. poz. 707, dalej: NazwZmU). W odwołaniu od decyzji organu I instancji Skarżący ponowił argumentację zawartą we wniosku. Wojewoda (organ odwoławczy) działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14.6.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz.U. z 2020 r. poz. 256) w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 2 NazwZmU utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Skarga do WSA

Przedmiotem skargi do WSA w Rzeszowie jest decyzja administracyjna Wojewody w przedmiocie odmowy zmiany nazwiska. Skarżący zarzucił naruszenie art. 4 ust. 1 i art. 5 NazwZmU poprzez odmowę zmiany jego nazwiska, wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. W ocenie Skarżącego po jego stronie występują „ważne powody”, które uzasadniają zmianę nazwiska. Zgodnie z argumentacją zaprezentowaną przez Skarżącego, stylistyczna i gramatyczna wykładnia jego dotychczasowego nazwiska wielokrotnie naraziła go na drwiny i ośmieszenie. Ponadto Skarżący proponując nowe nazwisko – wbrew stanowisku przyjętemu przez organu obu instancji – nie powołuje się na szlachecki ród przodków, lecz na geograficzną bliskość miejscowości, z którą kojarzy nowe nazwisko. Argumentem przemawiającym na jego korzyść miałyby być także istniejące w przeszłości dokumenty identyfikujące Skarżącego z nowym nazwiskiem, w szczególności testament.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie z przyczyn podniesionych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Powody zmiany nazwiska

Rozpatrując przedmiotową skargę WSA w Rzeszowie w pierwszej kolejności przywołał treść przepisów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Zgodnie z art. 23 KC nazwisko stanowi dobro osobiste, które niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach, podlega ochronie prawa cywilnego. Nie jest to dobro osobiste, którego zmiana pozostawiona została swobodnemu uznaniu osoby, której dotyczy. Nazwisko, podobnie jak imię jest elementem identyfikującym osobę, określającym jej tożsamość, składającym się na stan cywilny. Stanowi trwały atrybut podmiotowości człowieka, prawnie mu przypisany przez zarejestrowanie w aktach stanu cywilnego.

Ustawa z 17.10.2008 r. o zmianie imienia i nazwiska realizuje zasadę względnej stabilizacji imion i nazwisk, a ich zmiana może nastąpić tylko na zasadach określonych w tej ustawie. Zgodnie bowiem z treścią art. 4 ust. 1 NazwZmU, zmiany imienia lub nazwiska można dokonać wyłącznie z ważnych powodów, w szczególności gdy dotyczą zmiany:

W ocenie WSA w Rzeszowie, oznacza to, że wola osoby chcącej zmienić nazwisko nie stanowi samodzielnej i wystarczającej przesłanki do jego zmiany. Względna stabilizacja imion i nazwisk jest wartością prawnie chronioną. Imię i nazwisko, z uwagi na spełniane funkcje w życiu jednostki, rodziny i grup społecznych oraz ich trwałość dla prawidłowej realizacji tych funkcji powoduje, że nie mogą być one postrzegane jedynie jako dobra osobiste, podlegające ochronie na gruncie prawa cywilnego. Podmiotowe prawo do imienia i nazwiska nie funkcjonuje w próżni, gdyż towarzyszy mu nie tylko obowiązek posługiwania się imieniem (imionami) i nazwiskiem prawnie przypisanymi, ale również prawna ochrona względnej ich trwałości jako swoistego dobra publicznego. Ustawodawca w art. 4 ust. 1 NazwZmU uznał, że zmiana imienia lub nazwiska może nastąpić tylko z ważnych powodów, wskazał przy tym jedynie przykładowy katalog takich okoliczności. Powyższe oznacza, że dopuścił możliwość zaistnienia innych sytuacji, które mogą uzasadniać zmianę imienia i nazwiska, jeżeli zostaną ocenione przez organ jako „ważne powody”. Ich ocena powinna zatem uwzględniać indywidualne warunki każdego przypadku. „Ważne powody” nie mogą jednak – co podkreślono w niniejszej sprawie – wynikać jedynie z subiektywnego przekonania osoby żądającej zmiany, ale muszą sprostać zobiektywizowanym i zracjonalizowanym kryteriom. Rozstrzygnięcie, czy zachodzą ważne powody uzasadniające uwzględnienie wniosku wymaga wyważenia z jednej strony interesu społecznego i celów jakie ma realizować zawarta w art. 4 ust. 1 NazwZmU zasada względnej stabilizacji imion i nazwisk, a z drugiej strony indywidualnego interesu strony wnioskującej o zmianę imienia i/lub nazwiska. Dokonując takiej oceny należy mieć przy tym na uwadze, że nabycie oraz posługiwanie się własnym imieniem i nazwiskiem ma znaczenie indywidualizujące i identyfikujące daną osobę w stosunkach urzędowych i prywatnych oraz jak wskazano powyżej powinna je cechować stabilność i pewność.

Nazwisko historyczne

Ponadto, z art. 5 NazwZmU wynika, że zmiany nazwiska nie dokonuje się w przypadku ubiegania się o zmianę na nazwisko historyczne, wsławione w dziedzinie kultury, nauki, działalności politycznej, społecznej albo wojskowej, chyba że osoba ubiegająca się o zmianę nazwiska posiada członków rodziny o tym nazwisku. WSA w Rzeszowie zwrócił także uwagę, że w art. 3 pkt 3 NazwZmU zdefiniowano pojęcie członka rodziny, przez które ustawodawca rozumie małżonka oraz wstępnego osoby ubiegającej się o zmianę imienia lub nazwiska. Z przywołanych powyżej przepisów wynika, że jedynie posiadanie przez ojca lub matkę albo małżonka, nazwiska historycznego daje wnioskodawcy uprawnienie do ubiegania się o zmianę swego nazwiska na takie nazwisko (historyczne).

Przenosząc powyższe regulacje prawne na grunt przedmiotowej sprawy, wskazać należy, że Skarżący zaproponował zmianę noszonego nazwiska właśnie na nazwisko historyczne. Ród noszący to nazwisko był bowiem jednym z najbardziej wpływowych magnackich rodów książęcych, a zatem wnioskodawca zobowiązany był do wykazania posiadania członka rodziny o takim nazwisku, co w niniejszej sprawie nie nastąpiło.

Stanowisko WSA w Rzeszowie

WSA w Rzeszowie podkreślił, że w rozpoznawanej sprawie organy dokonały w niezbędnym zakresie oceny dotyczącej ustalenia, czy istnieją „ważne powody” zmiany nazwiska i poprawnie uznały, że okoliczności wskazane przez Skarżącego nie mogą uzasadniać dokonania żądanej zmiany. Ocena w tym zakresie została dokonana na podstawie ustaleń, które nie potwierdziły wskazanych przez Skarżącego przesłanek, a mianowicie związanych z „wystawieniem” na niego dokumentu na proponowane nazwisko, a ponadto świadczących o tym, że jego nazwisko ma charakter ośmieszający czy też nielicujący z godnością człowieka. Subiektywne odczucie Skarżącego, nawet poparte określonymi okolicznościami faktycznymi, w świetle przepisów NazwZmU nie może mieć decydującego znaczenia dla pozytywnego rozpatrzenia wniosku. Zarówno organ, jak i sąd musi uwzględniać również kryteria obiektywne, które przesądzają o tym, że sytuacja danej osoby mieści się w katalogu ustawowych przesłanek zmiany imienia i nazwiska.

Biorąc zatem pod uwagę kryteria obiektywne, Sąd administracyjny podzielił pogląd organu, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki o których mowa w art. 4 ust. 1 NazwZmU, które dawałyby podstawę do zmiany nazwiska Skarżącego zgodnie z jego żądaniem. W ocenie WSA w Rzeszowie, podnoszone w skardze zarzuty naruszenia prawa nie mogły odnieść zamierzonego przez Skarżącego skutku. Mając powyższe na uwadze WSA w Rzeszowie nie znalazł podstaw do uwzględnienia skargi i działając na podstawie art. 151 ustawy z 30.8.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) oddalił ją.

Wzory tytułów wykonawczych stosowanych w egzekucji administracyjnej

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 968 opublikowano rozporządzenie Ministra Finansów z 25.5.2020 r. w sprawie wzorów tytułów wykonawczych stosowanych w egzekucji administracyjnej.

Rozporządzenie określa wzór:

Wzory tytułów wykonawczych stanowiące załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów z 8.8.2016 r. w sprawie wzorów tytułów wykonawczych stosowanych w egzekucji administracyjnej (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 850) można stosować nie dłużej niż przez 9 miesięcy licząc od 30.7.2020 r., czyli do 30.1.2021 r. Stare wzory można stosować przez ten czas pod warunkiem prawidłowego pouczenia zobowiązanego zgodnie z art. 27 § 1 pkt 8–9a ustawy z 17.6.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1438 ze zm.). Od 30.7.2020 r. tytuł wykonawczy zawiera bowiem m.in.:

Te właśnie pouczenia muszą zawierać stare wzory tytułów wykonawczych.

Przedłużenie terminu do przesyłania informacji IFT-2R

Od 29 maja 2020 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z 29.5.2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie przedłużenia terminów do sporządzenia i przesłania niektórych informacji podatkowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 962).

W rozporządzeniu, na podstawie art. 50 OrdPU, przedłuża się terminy, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z 31.3.2020 r. w sprawie przedłużenia terminów do sporządzenia i przesłania niektórych informacji podatkowych (Dz.U. poz. 563). Przedłuża się termin do przesłania informacji, o których mowa w art. 26 ust. 3 pkt 2 PDOPrU – do końca siódmego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat wymienionych w art. 26 ust. 1 tej ustawy (wcześniej ww. termin był przedłużony do piątego miesiąca roku następującego po roku podatkowym). Przedłużenie terminu dotyczy informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (IFT-2R).

Przedłużenie to stosuje się do osób prawnych, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej oraz osób fizycznych będących przedsiębiorcami, których rok podatkowy zakończył się w okresie od 31.12.2019 r. do 31.3.2020 r.

Zastosowanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania od 1 czerwca 2020 r.

W zakresie kas rejestrujących mających postać oprogramowania obowiązują dwa rozporządzenia:

1. rozporządzenie Ministra Finansów  z  26.5.2020 r. w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (Dz.U. z 2020 r. poz. 957) oraz  
2. rozporządzenie Ministra Finansów z 29.5.2020 r. w sprawie grupy podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania (Dz.U. z 2020 r. poz. 965).

Przewidziane w rozporządzeniach nowe rozwiązanie pozwala na stosowanie do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych kas mających postać oprogramowania. Kasy te mają stanowić alternatywę dla użytkowanych dotychczas przez podatników kas rejestrujących. Kasy mające postać oprogramowania posiadają funkcję przesyłu danych do systemu teleinformatycznego za pośrednictwem sieci telekomunikacyjnej. Pozwoli to na ciągłe, zautomatyzowane i bezpośrednie przesyłanie danych z kas z prowadzonej ewidencji oraz o zdarzeniach fiskalnych, które zaistniały podczas ich użytkowania, ponieważ istnieje możliwość ciągłego pobierania danych przez Szefa KAS, a częstotliwość jest określana przez harmonogram przesyłania danych. Zgromadzone dane służyć będą dla celów analitycznych i kontrolnych. W przypadku rejestracji sprzedaży, na kasie wirtualnej generowany będzie paragon opatrzony unikalnym identyfikatorem, wyliczanym w oparciu o zaawansowane metody kryptograficzne.

Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących mających postać oprogramowania określa wymagania techniczne dla kas mających postać oprogramowania oraz sposób ich używania. Stosowanie kas w postaci oprogramowania ma zwiększyć efektywność działań administracji skarbowej w zakresie zwalczania nierejestrowanej sprzedaży detalicznej oraz unikania i uchylania się od opodatkowania w zakresie podatku VAT poprzez wprowadzone mechanizmy kontrolne w czasie rzeczywistym. Każda kasa wirtualna musi przejść proces certyfikacji realizowany przez Główny Urząd Miar. Wydanie certyfikatu dla kasy wirtualnej potwierdza zgodność działania kasy zgodnie z wymogami, w szczególności dotyczące bezpieczeństwa.

Natomiast rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie grup podatników lub rodzajów czynności, w odniesieniu do których możliwe jest używanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania określa czynności, do których podatnicy mogą stosować kasy mające postać oprogramowania. Dotyczy to m.in. usług transportu pasażerskiego, usług hotelarskich i podobnych usług związanych z zakwaterowaniem, usług restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych, sprzedaży węgla, brykietu i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczonych do celów opałowych.

Wsparcie finansowe dla małych firm

Osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą już składać wnioski o preferencyjne finansowanie z najniższym na rynku oprocentowaniem. Od przedsiębiorcy nie wymaga się obecnie przedstawiania typowych w takich przypadkach dokumentów. Preferencyjne finansowanie odbywa się bowiem na podstawie uproszczonych procedur związanych z przyznawaniem środków. W przypadku kwot do 500 tysięcy złotych nie jest zatem wymagane przedstawianie zaświadczeń, faktur, biznesplanu ani dokumentowanie wydatkowania środków.

Pieniądze na firmę może uzyskać każda osoba prowadząca działalność gospodarczą. Jedyny wymóg stawiany przedsiębiorcy to prowadzenie firmy od co najmniej 6 miesięcy.

Źródło:
www.zus.pl

0114-KDIP1-3.4012.234.2020.3.PRM – Interpretacja indywidualna z dnia 02-06-2020

Zwolnienie z opodatkowania w związku z dostawą budynków wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntów

0114-KDIP2-1.4010.88.2020.2.MR – Interpretacja indywidualna z dnia 02-06-2020

Interpretacja indywidualna z dnia 02-06-2020

0113-KDIPT1-2.4012.222.2020.2.KSI – Interpretacja indywidualna z dnia 02-06-2020

Interpretacja indywidualna z dnia 02-06-2020