Faktura korygująca w związku z udzieleniem rabatu – rozliczenie w księgach podatkowych

Od 2016 r. ustawodawca postanowił częściowo uregulować zasady ujmowania korekt w podatku dochodowym. I tak, jeżeli korekta przychodów bądź kosztów jest wynikiem innej przyczyny niż błąd rachunkowy czy inna oczywista omyłka, skutki takiej korekty są uwzględniane w rachunku podatkowym w bieżącym okresie rozliczeniowym.

Powyższą zasadę uregulowano w art. 22 ust. 7c ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; dalej: PDOFizU) i odpowiednio w art. 15 ust. 4i ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.; dalej: PDOPrU).

Ze wskazanych regulacji wynika, iż jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Zatem rozliczenia korekty kosztów podatkowych należy dokonywać na bieżąco, czyli w dacie otrzymania faktury korygującej, jeśli pierwotna faktura prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze i korekta kosztów nie jest związana z błędem lub inną oczywistą pomyłką. Biorąc pod uwagę opisaną w pytaniu sytuację należy uznać, iż korekta kosztów nie jest spowodowana błędem rachunkowym ani oczywistą pomyłką, natomiast wynika z faktu udzielenia przez kontrahenta rabatu. Okoliczność ta powoduje, iż koszty uzyskania przychodu winny być skorygowane w miesiącu otrzymania faktury korygującej tj. w czerwcu 2020 r., a nie w kwietniu 2020 r.

W temacie korekty kosztów i przychodów warto zwrócić uwagę, iż ustawodawca nie zawarł definicji oczywistej omyłki oraz błędu rachunkowego. Dlatego w tym względzie można się posiłkować wyjaśnieniami tych pojęć zawartymi w indywidualnych interpretacjach przepisów prawa np.: Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 9.8.2016 r., ITPB3/4510-306/16/AD. – „za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip. pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”, tj. w okresie, w którym koszt taki został pierwotnie ujęty przez podatnika”.

Reasumując korekty kosztów uzyskania przychodów są rozliczane:

1) wstecznie – w zakresie w jakim korekta jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą pomyłką,

2) na bieżąco (w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty) – w zakresie w jakim korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą pomyłką.

(RA)

MF: Więcej czasu na zgłoszenie do CRBR

Jak czytamy na stronie: https://www.gov.pl/web/finanse/wiecej-czasu-na-zgloszenie-do-crbr:

Na podstawie art. 60 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu stwierdzono zakłócenie w funkcjonowaniu systemu teleinformatycznego obsługującego Centralny Rejestr Beneficjentów Rzeczywistych. Część użytkowników, którzy dziś dokonują zgłoszeń do CRBR, ma trudności w trakcie wypełniania formularza.

W związku z tym do biegu terminów, o których mowa w art. 60 ust. 1 ustawy nie wlicza się 13 lipca. Zgłoszenia przyjmujemy do 14 lipca br., bez konsekwencji dla rejestrujących się.

Ministerstwo Finansów pracuje nad rozwiązaniem trudności.

Źródło: https://www.gov.pl/web/finanse

Prezes UODO nakłada karę w transgranicznym postępowaniu

Ukarana spółka zajmuje się na terenie Polski i Niemiec pośrednictwem pracy, a skargę na jej działania złożył obywatel Niemiec, gdyż przetwarzała ona jego dane osobowe w celach marketingowych. Skargę złożył w niemieckim organie ochrony danych osobowych właściwym dla Nadrenii-Palatynatu, ale została ona przejęta do rozpoznania przez Prezesa UODO, który był w tej sprawie tzw. organem wiodącym z uwagi na to, że spółka ma siedzibę w Polsce.

W ramach tego postępowania Prezes UODO trzykrotnie skierował do spółki wezwania do złożenia wyjaśnień. Dwa z nich (prawidłowo doręczonych i odebranych przez spółkę) pozostały bez żadnej odpowiedzi. Na jedno z wezwań spółka udzieliła odpowiedzi, jednakże wyjaśnienia w niej zawarte były niepełne i wewnętrznie sprzeczne. W ocenie Prezesa UODO były one dalece niewystarczające do ustalenia stanu faktycznego sprawy. Wobec takiego postępowania spółki Prezes UODO uznał, że celowo utrudnia ona bieg postępowania lub co najmniej lekceważy swoje obowiązki związane ze współpracą z organem nadzoru. Prezes UODO za konieczne uznał więc wszczęcie odrębnego postępowania w sprawie nałożenia na nią administracyjnej kary pieniężnej.

Dopiero w reakcji na zawiadomienie o wszczęciu tego postępowania spółka złożyła bardziej obszerne wyjaśnienia, jednak i tym razem były one niepełne i wymagały prowadzenia dalszego postępowania wyjaśniającego. Prezes UODO uznał więc, że spółka nie chce z nim współpracować i nie wywiązuje się z – przewidzianego przepisami RODO – obowiązku zapewnienia mu dostępu do danych osobowych i innych informacji niezbędnych do realizacji jego zadań, w tym przypadku do rozpatrzenia skargi wniesionej przez obywatela Niemiec.

Wydając decyzję o nałożeniu na East Power Sp. z o.o. administracyjnej kary pieniężnej oraz określając jej wysokość, Prezes UODO wziął pod uwagę jako okoliczności obciążające m.in. dużą wagę naruszenia (godzącego w prawidłowe funkcjonowanie określonego przepisami RODO systemu ochrony danych osobowych), umyślny charakter naruszenia oraz niezadowalający stopień współpracy administratora z Prezesem UODO w celu usunięcia naruszenia oraz złagodzenia jego skutków.

Sankcje nakładane przez Prezesa UODO w postaci administracyjnych kar pieniężnych mają na celu zdyscyplinowanie administratorów i podmiotów przetwarzających. Lekceważenie przez nich obowiązków związanych ze współpracą z Prezesem UODO prowadzi bowiem do przedłużania prowadzonych przez niego postępowań. W ten sposób utrudniona jest realizacja praw osób, których dane osobowe są naruszane.

Taka sytuacja ma miejsce w przypadku ukaranej spółki. Swoim działaniem uniemożliwia rozpatrzenie skargi obywatela Niemiec i wydanie przez Prezesa UODO decyzji rozstrzygającej sprawę związaną ze złożoną skargą.

Pełna treść decyzji dostępna: https://uodo.gov.pl/decyzje/DKE.561.1.2020

Przedsiębiorstwa w spadku nie obciąży obowiązek zapłaty podwójnego VAT

Takie stanowisko przyjął Minister Finansów w interpretacji ogólnej z 4.6.2020 r., PT3.8101.1.2020.

Opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego – w przypadku gdy zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia do naczelnika urzędu skarbowego o kontynuowaniu prowadzenia przedsiębiorstwa w spadku przez spadkobiercę (art. 14 ust. 1 pkt 3 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.; dalej: VATU).

Jak podkreślił Minister Finansów, jedną z najważniejszych cech VAT jest neutralność oznaczająca, że ciężar ekonomiczny tego podatku ponosi wyłącznie ostateczny konsument towaru lub usługi, będący końcowym ogniwem łańcucha obrotu. Neutralność podatku wynika zaś z samej istoty podatku od wartości dodanej.

Natomiast z Dyrektywy 2006/112/WE (art. 18 lit. c) wynika, że państwa członkowskie mogą uznać za odpłatną dostawę towarów, zatrzymanie towarów przez podatnika lub jego następców prawnych w przypadku, gdy zaprzestaje on prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu, jeżeli VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu w momencie ich nabycia lub wykorzystania.

W omawianej interpretacji Minister Finansów stwierdził, że zasadniczo, na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 3 VATU, towary, w stosunku do których podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, na moment wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, podlegają opodatkowaniu.

Biorąc jednak pod uwagę zasadę neutralności oraz art. 14 VATU (przepisy o likwidacji działalności) z uwzględnieniem orzecznictwa, powyższa zasada generalna z art. 14 nie znajdzie zastosowania w sytuacji, gdy w momencie wygaśnięcia zarządu sukcesyjnego albo uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego towary tego przedsiębiorstwa, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, nie stanowią przedmiotu ostatecznej konsumpcji.

W konsekwencji, jeżeli takie towary zostaną wykorzystane przez właścicieli przedsiębiorstwa w spadku bezpośrednio do dalszego prowadzenia działalności opodatkowanej, art. 14 ust. 1 pkt 3 VATU nakazujący ich opodatkowanie VAT nie znajdzie zastosowania.

Do 26 lipca 2020 r. został wydłużony dodatkowy zasiłek opiekuńczy

Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów dodatkowy zasiłek opiekuńczy zostanie wydłużony o kolejne 14 dni – do 26 lipca. Wciąż będzie przysługiwał on rodzicom dzieci do 8. roku życia w związku z zamknięciem placówek opieki z powodu COVID-19.

Dodatkowy zasiłek przysługuje także ubezpieczonym rodzicom dzieci:

Przepisy przyznają także prawo do dodatkowego zasiłku opiekuńczego ubezpieczonym rodzicom lub opiekunom osób pełnoletnich niepełnosprawnych, zwolnionych od wykonywania pracy z powodu konieczności zapewnienia opieki nad taką osobą w przypadku zamknięcia z powodu COVID-19 placówki, do której uczęszcza dorosła osoba niepełnosprawna.

Rodzice tak jak dotychczas będą mieli prawo wyboru. Jeśli mimo otwarcia placówki nie zdecydują się na posłanie do niej dziecka, zasiłek będzie przysługiwał.

Źródło:

www.gov.pl

Pakiet Mobilności przyjęty przez Parlament Europejski

Regulacje składają się z kilku części i dotyczą zasad delegowania kierowców, czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku oraz przepisów kabotażowych (transport towarów prowadzony w państwie przez przewoźników niemających siedziby w tym państwie).