Tarcza Turystyczna – bilans

Ponad 66 tys. wniosków złożonych przez turystów oraz ponad 2 tys. wniosków biur podróży – odnośnie 70 tys. podróżnych – o wsparcie z Turystycznego Funduszu Zwrotów, a także pomoc z ZUS o wartości ponad 26 mln zł – taki jest bilans pierwszych tygodni obowiązywania tzw. tarczy turystycznej (tarczy 5.0).

Formy wsparcia dla branży turystycznej

W tarczy turystycznej znalazły się liczne formy wsparcia dla branży, w tym zwolnienie ze składek ZUS i innych, należnych za okres od dnia 1 lipca 2020 r. do 31 września 2020 r. (m.in. hotelarze, agenci turystyczni, piloci i przewodnicy turystyczni). A także uproszczenie zasad dot. świadczenia postojowego dla agentów turystycznych, czy dodatkowe postojowe m.in. dla transportu lądowego. Powołanie Turystycznego Funduszu Zwrotów, który daje organizatorom turystyki oraz podróżnym możliwość ubiegania się o wypłatę na rzecz podróżnych pieniędzy wpłaconych na poczet imprez turystycznych, które nie odbyły się w związku z wybuchem epidemii Covid-19. Powołanie Turystycznego Funduszu Pomocowego, który w przyszłości ma wspierać organizatorów turystyki w sytuacjach podobnych do obecnego kryzysu.

Zrealizowane świadczenia

ZUS – od 15 października – na mocy tarczy turystycznej, umorzył składki na łączną kwotę ponad 23 mln zł (23 612 946,03 zł). Wypłacił też przedstawicielom branży turystycznej świadczenia postojowe o wartości ponad 3,5 mln zł.

Do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego wpłynęło ponad 66 500 wniosków złożonych przez podróżnych oraz 2 169 wniosków organizatorów imprez turystycznych (dotyczących niemal 70 000 podróżnych). Łącznie wnioski złożyło blisko 200 firm organizujących imprezy turystyczne.

Wnioski organizatorów opiewają w sumie na: 209 380 088,45 zł , a wnioski podróżnych na 205 755 784 zł.

Źródło:

gov.pl

Podatek od sprzedaży detalicznej nie narusza prawa UE

Polska oparła bezpośredni podatek od osób prawnych nie na zysku, ale na przychodach (obrocie) i wybrała w tym celu progresywną strukturę stawek. W ocenie rzecznika TSUE polski podatek od sprzedaży detalicznej i węgierski podatek od reklam nie naruszają prawa UE w dziedzinie pomocy państwa. Progresywne opodatkowanie przychodów przedsiębiorstw nie jest bowiem sprzeczne z przepisami o pomocy państwa.

Podatek od sprzedaży detalicznej miał wejść w życie już 2016 r. na podstawie ustawy z 6.7.2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej i przewidywał dwie stawki: 0,8% od przychodu przekraczającego 17 mln zł do 170 mln zł miesięcznie i 1,4% od przychodu powyżej 170 mln zł miesięcznie. Jednak przepisy te zakwestionowała Komisja Europejska (KE), uznając, że jest to forma niedozwolonej pomocy państwa – bowiem mniejsze sklepy, które mają obroty poniżej 17 mln zł miesięcznie, nie muszą wcale płacić podatku od sprzedaży detalicznej. W maju 2019 r. Polska wygrała ten spór z KE przed Sądem Unii Europejskiej, ale KE wniosła apelację do TSUE. Rzecznik generalny TSUE w opinii 15.10.2020 r. zaproponował oddalenie odwołania Komisji i utrzymanie w mocy wyrok Sądu. Rzecznik generalny odesłał do wypracowanego w ostatnim czasie orzecznictwa Trybunału, w myśl którego opodatkowanie progresywne może opierać się na obrocie, ponieważ kwota obrotu stanowi neutralne kryterium odróżniające, a także istotny wskaźnik zdolności płatniczej podatników. Zwrócił uwagę, że podatki pobierane od przychodu zyskują na znaczeniu na całym świecie, o czym świadczy również zaproponowany przez Komisję podatek od usług cyfrowych. W tym przypadku również wysokość opodatkowania jest uzależniona od rocznego obrotu uzyskanego przez dane przedsiębiorstwo. W tym zakresie polski podatek od sprzedaży detalicznej i planowany unijny podatek od usług cyfrowych nie różnią się od siebie.

Dane o kwarantannie i izolacji do wypłaty świadczeń chorobowych udostępniane przez ZUS

Trwają prace nad przygotowaniem odpowiednich zmian na portalu Platformy Usług Elektronicznych (PUE) ZUS.

Informacje o kwarantannie lub izolacji są niezbędne do wypłaty zasiłków chorobowych. Osoby skierowane przez jednostkę Państwowej Inspekcji Sanitarnej na kwarantannę mają prawo do świadczeń chorobowych – wynagrodzenia za czas choroby, które finansuje pracodawca, albo zasiłku chorobowego. Dotyczy to osób objętych ubezpieczeniem chorobowym, np. w związku z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia czy prowadzeniem działalności gospodarczej. Świadczenia przysługują także ubezpieczonym, którzy zostali poddani izolacji, w tym izolacji w warunkach domowych.

Do tej pory do wypłaty tego rodzaju świadczeń potrzebna była:

albo

albo

Ta decyzja lub oświadczenie – wraz z wnioskiem o zasiłek – były podstawą do wypłaty świadczeń.

Od 24 października 2020 r. podstawą wypłaty świadczeń chorobowych osobie poddanej kwarantannie albo izolacji w warunkach domowych jest informacja w systemie informatycznym Centrum e-Zdrowia (system EWP) o objęciu tej osoby kwarantanną lub izolacją w warunkach domowych. Dlatego też nie będzie już potrzebna decyzja, czy oświadczenie.

ZUS będzie samodzielnie pozyskiwać odpowiednie dane z systemu informatycznego Centrum
e-Zdrowia. Dane, które trafią do ZUS będą dotyczyły osób, których kwarantanna lub izolacja trwała w dniu 22 października albo zacznie się po tym dniu.

Te dane ZUS będzie udostępniał płatnikom składek na ich profilach na PUE ZUS. Informację o kwarantannie lub izolacji na swoim profilu na PUE ZUS będzie miał również ubezpieczony.

W portalu PUE ZUS, w menu bocznym, pojawi się nowa zakładka – Kwarantanna i izolacja domowa. Po wejściu w nią pojawi się tabela, w której będą prezentowane odpowiednie dane.

W widoku przeznaczonym dla płatnika składek znajdą się m.in.:

Możliwe będzie filtrowanie prezentowanych danych.

W tej chwili w ZUS trwa testowanie oprogramowania. Udostępnienie nowych funkcji na PUE ZUS jest zaplanowane na 31 października.

Pracownicy powinni jednak pamiętać o poinformowaniu swojego pracodawcy o przyczynie nieobecności w pracy. Informację tę mogą przekazać na przykład telefonicznie lub mailowo.

Źródło:

zus.pl

Informację o papierosach i tytoniu do palenia należy przekazać do 9 listopada 2020 r.

Producent, importer, podmiot dokonujący nabycia wewnątrzwspólnotowego papierosów lub tytoniu do palenia są obowiązani do sporządzania i przekazywania ministrowi finansów informacji o liczbie znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy papierosów poszczególnych marek i ilości tytoniu do palenia (nawet, gdy nie zostały sprzedane a były na stanie podmiotu) oznaczonych maksymalną ceną detaliczną.

Informacja, powinna zawierać imię i nazwisko lub nazwę podmiotu przekazującego informację, oraz – w podziale na papierosy lub tytoń do palenia:

1. markę papierosów lub tytoniu do palenia;
2. wskazanie odpowiednio urzędu skarbowego albo urzędu celno-skarbowego, w którym w okresie pierwszych 10 miesięcy w 2020 roku złożono odpowiednio deklarację podatkową albo zgłoszenie celne dotyczące papierosów lub tytoniu do palenia;
3. liczbę papierosów w jednostkowym opakowaniu, a w przypadku tytoniu do palenia – jego ilość zawartą w opakowaniu jednostkowym wyrażoną w jednostce masy;
4. maksymalną cenę detaliczną w PLN wydrukowaną na jednostkowym opakowaniu papierosów lub tytoniu do palenia;
5. liczbę papierosów w tysiącach sztuk lub ilości tytoniu do palenia w kilogramach, z wyjątkiem liczby papierosów lub ilości tytoniu do palenia, które zostały ujęte w informacjach przekazanych w latach poprzednich.

Informację należy przekazać w formie papierowej, po jej uprzednim podpisaniu przez osobę sporządzającą, na adres korespondencyjny:

Ministerstwo Finansów
Departament Podatku Akcyzowego
Świętokrzyska 12
00-916 Warszawa

oraz w formie elektronicznej, w postaci arkusza kalkulacyjnego na adres e-mailowy: [email protected]

Arkusza kalkulacyjnego znajduje się na stronie:

https://www.podatki.gov.pl/akcyza/wyjasnienia/informacja-o-papierosach-i-tytoniu-do-palenia/

Obradowała Komisja Wspólna Rządu i Samorządu Terytorialnego

Podczas spotkania pozytywnie zaopiniowano ponad dwadzieścia projektów aktów prawnych. Akceptację uzyskał m.in. projekt ustawy o zmianie ustawy o dowodach osobistych oraz niektórych innych ustaw przygotowany przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Kolejne posiedzenie Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego odbędzie się 25 listopada br. Strona samorządowa poinformowała, że współprzewodnictwo KWRiST ze strony samorządowej obejmie Piotr Całbecki, marszałek województwa kujawsko-pomorskiego jako przedstawiciel Związku Województw Rzeczypospolitej Polskiej.

Zwiększona dotacja dla zakładu budżetowego walczącego z COVID-19 – komentarz eksperta dotyczący stanowiska RIO w Opolu

W ocenie RIO w Opolu gminny zakład budżetowy, który włączył się w walkę z COVID-19 może w 2020 r. otrzymać od gminy dotację, która będzie wyższa niż 50% kosztów jego działalności. W ocenie RIO w Opolu przepis art. 31p KoronawirusU zawiesza w 2020 r. ograniczenia określone w art. 15 ust. 6 FinPubU dotyczące maksymalnej wysokości dotacji przekazywanych z budżetu jednostki samorządu terytorialnego do zakładu budżetowego, wobec czego dotacje mogą być wyższe niż 50% kosztów działalności zakładu. Ze stanowiskiem można zapoznać się na stronie samorzad.pap.pl

Komentarz eksperta

Stanowisko podane przez Regionalną Izbę Obrachunkową w Opolu odnośnie dopuszczalności prawnej skorzystania ze specjalnej formy wsparcia dla samorządowego zakładu budżetowego jest trafne. Dla przypomnienia, warto podać podstawowe zasady finansowania ww. podmiotów prawa, a wynikające z art. 15 FinPubU. W tej regulacji m.in. postanowiono, że: samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych. Podstawą gospodarki finansowej samorządowego zakładu budżetowego jest roczny plan finansowy obejmujący przychody, w tym dotacje z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, koszty i inne obciążenia, stan środków obrotowych, stan należności i zobowiązań na początek i koniec okresu oraz rozliczenia z budżetem jednostki samorządu terytorialnego.

Z kolei, w ust. 3 podano, że:

Samorządowy zakład budżetowy może otrzymywać z budżetu jednostki samorządu terytorialnego:

1) dotacje przedmiotowe;

2) dotacje celowe na zadania bieżące finansowane z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 i 3;

3) dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji.

Ponadto, samorządowy zakład budżetowy może otrzymywać dotację podmiotową.

Z kolei, jak wynika z ust. 6 – dotacje dla samorządowego zakładu budżetowego, z wyłączeniem dotacji, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, nie mogą przekroczyć 50% kosztów jego działalności.

Właśnie wskazany wyżej ogranicznik (50% kosztów działalności) uległ zmianie na mocy wskazanego w piśmie art. 31p KoronawirusU, gdzie postanowiono, że: W 2020 r. samorządowy zakład budżetowy, który realizuje zadania związane z przeciwdziałaniem COVID-19, może otrzymać dotacje z budżetu jednostki samorządu terytorialnego przekraczające 50% kosztów jego działalności.

W praktyce złagodzenie ww. wskaźnika dotyczy głównie dotacji przedmiotowych, co ma szczególnie istotne znaczenie w przypadku samorządowych zakładów budżetowych wykonujących zadania komunikacji publicznej. Jak powszechnie wiadomo, wprowadzone obostrzenia (mniejsza ilość pasażerów w pojazdach itp.) w przewozie komunikacją miejską, w związku z szeroko pojętym przeciwdziałaniem COVID-19, powodują dodatkowe obciążenia finansowe dla tych podmiotów.

Wskazana regulacja tarczy antykryzysowej, jak trafnie wskazano w stanowisku Regionalnej Izby Obrachunkowej w Opolu, umożliwia zaś przekazanie wyższych kwot dotacji, aniżeli wskaźnik 50% kosztów działalności, o ile dany zakład budżetowy wykonuje zadania związane z przeciwdziałaniem COVID-19. Jak zaś podano w art. 2 ust. 2 ww. tarczy antykryzysowej:

Ilekroć w ustawie jest mowa o ,,przeciwdziałaniu COVID-19” rozumie się przez to wszelkie czynności związane ze zwalczaniem zakażenia, zapobieganiem rozprzestrzenianiu się, profilaktyką oraz zwalczaniem skutków, w tym społeczno-gospodarczych, choroby, o której mowa w ust. 1.

Oznacza to tym samym, że docelowo zwiększenie poziomu dotacji jest obwarowane nie tyle zmniejszonym wpływami danego zakładu budżetowego, co wykonywaniem wspomnianych zadań ukierunkowanych na przeciwdziałanie COVID-19. Zatem, sytuacja finansowa zakładu nie jest tu przesłanką stosowania tego wyjątkowego mechanizmu, aczkolwiek może wpływać – poprzez wykonywanie ww. zadań – na potrzebę wzmocnienia finansowego zakładu.

Jak już wyżej wspomniano, z pewnością istnieje podstawa do zwiększonego dotowania zakładów budżetowych wykonujących przewozy, co ma uzasadnienie w ograniczeniach dla przewoźników wynikających z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 października 2020 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz.U. z 2020 r. poz. 1758 ze zm.). Natomiast w zakresie funkcjonowania zakładów budżetowych w innych sferach zadań publicznych, wydaje się konieczna każdorazowa analiza, czy dany zakład wykonuje zadania związane z przeciwdziałaniem COVID-19. W przypadku uzyskania odpowiedzi twierdzącej, aktualizuje się możliwość przekazania dotacji przez macierzysty samorząd w wysokości przekraczającej 50% kosztów działalności danego zakładu budżetowego.

Podsumowując, możliwość zwiększenia poziomu dotacji ponad 50% kosztów działalności danego zakładu budżetowego powstanie wówczas, gdy ten zakład będzie wykonywał zadania związane z przeciwdziałaniem COVID-19. Nie jest wystarczającą przesłanką jedynie pogorszenie sytuacji danego zakładu budżetowego, kluczowe jest bowiem wykonywanie wspomnianych zadań. Wtedy tylko od decyzji danej jednostki samorządu terytorialnego zależy, czy taką zwiększoną dotację przekaże do „swojego” zakładu budżetowego.

Kolejny pakiet pomocowy z antykryzysowej tarczy branżowej

W przypadku zniesienia opłaty targowej, projekt przewiduje rekompensaty dla tych gmin, których przychody z opłaty przekraczają 10 tys. zł rocznie. Adresatem rozwiązań są branże najbardziej dotknięte skutkami drugiej fali pandemii koronawirusa, w tym gastronomiczna, weselna, fitness, targowa, estradowa, filmowa, sprzedaży detalicznej (stragany i targowiska), rozrywkowa, rekreacyjna, fotograficzna i fizjoterapeutyczna. Szacuje się, że tarcza branżowa pomoże ok. 200 tys. firm, które zatrudniają 372 tys. pracowników. Na jej realizację trafi ponad 1,8 mld zł.

Główne elementy pomocy z tarczy branżowej

Zaproponowane zmiany mają być nowelizacją ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Projekt przewiduje 25 regulacji, z których najistotniejsze to:

Które branże otrzymają pomoc?

O wsparcie będą mogły ubiegać się firmy z branż:

Zwolnienie z płacenia składki ZUS

Proponuje się wprowadzenie zwolnienia z obowiązku opłacania należnych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych, za okres od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia 30 listopada 2020 r.

Zwolnienie z obowiązku opłacania ww. świadczeń wymaga spełnienia następujących warunków:

W przypadku, gdyby przedsiębiorca opłacił składki jeszcze przed pozytywnym rozpatrzeniem jego wniosku, będą one podlegały zwrotowi.

Zaproponowane zmiany upoważniają także Radę Ministrów, aby mogła w drodze rozporządzenia wydłużyć okres zwolnienia z tytułu nieopłaconych składek, jeżeli będzie tego wymagała sytuacja, a jednocześnie będzie na to pozwalał stan budżetu państwa.

Dodatkowe jednorazowe świadczenie postojowe

Nowelizacja proponuje wprowadzenie jednorazowego dodatkowego świadczenia postojowego dla osób, które prowadziły na dzień 30 września 2020 r. jeden z określonych rodzajów działalności. Świadczenie postojowe przysługuje w wysokości 80% minimalnego wynagrodzenia, obowiązującego w 2020 roku, tj. 2 080,00 zł.

Warunkiem jego otrzymania jest uzyskanie w październiku lub w listopadzie 2020 r. niższego co najmniej o 40% przychodu z tej działalności w stosunku do przychodu uzyskanego odpowiednio w październiku albo listopadzie w 2019 r.

Podobnie jak w przypadku świadczenia postojowego wprowadzonego wiosną tego roku, będzie ono wynosić 80% minimalnego wynagrodzenia, a dla osób rozliczających się w formie karty podatkowej – 50% minimalnego wynagrodzenia.

Ponieważ tym razem wsparcie jest kierowane do konkretnych branż, konieczne będzie załączenie do wniosku dodatkowych dokumentów, tj. oświadczenia o rodzaju przeważającej działalności (PKD) oraz oświadczenia o spadku przychodów.

W myśl nowelizacji rząd będzie mógł, na drodze rozporządzenia, przyznać ewentualną wypłatę kolejnych świadczeń za inne okresy rozliczeniowe, jeżeli będzie tego wymagała sytuacja i będą na to pozwalały finanse.

Zawieszenie opłaty targowej

W ramach pomocy z tarczy branżowej zawieszony ma być pobór opłaty targowej w 2021 r. Opłata ta pobierana jest niemal wyłącznie od drobnych przedsiębiorców, nieposiadających infrastruktury handlowej, dokonujących sprzedaży osobiście, przy pomocy członków rodziny lub pojedynczych pracowników. Dla takich podmiotów konieczność uiszczania choćby niewysokich opłat jest odczuwalnym obciążeniem, a ich zawieszenie byłoby konkretnym wsparciem.

Dla części gmin, które posiadają duże targowiska, oraz tych o charakterze uzdrowiskowym lub turystycznym wpływy z opłaty są istotną pozycją budżetową. Dlatego samorządom, które tracą z tego powodu dochody, będą przyznawane rekompensaty ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.

Ze względu na fakt, że w niektórych gminach dochody z tytułu opłaty targowej nie są wysokie, projekt przewiduje zwrot dochodów w przypadku, gdy przekraczały one w danej gminie 10 tys. zł. (za punkt odniesienia przyjmuje się 2019 r.). Utrata dochodu zostanie w pełni zrekompensowana – z góry za cały rok, do 31 marca 2021 r. ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19.

Wypłata dodatkowego świadczenia postojowego dla branży turystycznej

Obecne rozwiązania prawne zapewniają finansowanie świadczenia w 2020 r. Zaproponowana zmiana ma zapewnić jego finansowanie również w kolejnym roku.

W projekcie ustawy proponuje się wykreślenie terminu na przekazanie przez Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii środków na wypłatę dodatkowego świadczenia postojowego dla branży turystycznej oraz kosztów obsługi wypłat tych świadczeń.

Termin składania wniosków o dofinansowanie

Przedsiębiorstwa, które wiosną nie spełniły warunków, a dopiero teraz po raz pierwszy odczuły pogorszenie sytuacji gospodarczej, mogą skorzystać z dofinansowania do wynagrodzeń, mikropożyczek i świadczenia postojowego. Mają na to czas do 30 czerwca 2021.

Obecne przepisy ustawy antycovidowej z marca 2020 r. nie wskazują wprost terminu zakończenia naborów wniosków o wsparcie dla przedsiębiorców. Oznacza to, że na wydatkowanie środków z rezerwy Funduszu Pracy na finansowanie działań w 2020 r. powiatowe i wojewódzkie urzędy pracy mają czas do 31 grudnia 2020 r.

Ostatnie wnioski o pełne 3-miesięczne dofinansowanie, mogłyby zatem być składane w październiku, natomiast w listopadzie na 2-miesięczne dofinansowanie, a w grudniu na 1-miesięczne. Poza tym z analizy środków wydanych przez powiatowe urzędy pracy wynika, że zdecydowana większość podmiotów uprawnionych do otrzymania wsparcia skorzystała już z pomocy finansowej.

Propozycja przedłużenia udzielania pomocy na 2021 r. zgodna jest z decyzją Komisji Europejskiej, która wydłużyła możliwość stosowania środków pomocowych określonych w komunikacie „Tymczasowe ramy środków pomocy państwa w celu wsparcia gospodarki w kontekście trwającej epidemii COVID-19” oraz zmianą załącznika do komunikatu Komisji do państw członkowskich w sprawie zastosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do krótkoterminowego ubezpieczenia kredytów eksportowych” do 30 czerwca 2021 r.

Z opcji tej mogłyby skorzystać podmioty, które obecnie spełniają kryteria ustawowe, aby otrzymać wyżej wymienione wsparcie. W IV kwartale będzie to ok. 67 tys. przedsiębiorców (małych, mikro- i średnich przedsiębiorców), które nie złożyły jeszcze wniosków oraz podmioty, które powstały w okresie od 1 stycznia 2020 r. do 31 marca 2020 r. i nie mogą obecnie skorzystać z pomocy, ze względu na brak możliwości wykazania spadku obrotów rok do roku. Takich podmiotów może być ok. 70 tys.

Tarcza Branżowa – ile osób obejmie, ile będzie kosztować?

Z rządowych wyliczeń wynika, że z nowych instrumentów skorzysta 200 tys. firm, zatrudniających ponad 370 tys. pracowników. Koszt wsparcia wyniesie ponad 1,8 mld zł.

Zwolnienie z ZUS za listopad 2020 r. będzie generowało skutki finansowe w wysokości 528,42 mln zł. Obejmie 173 412 płatników składki, co pozwoli im zaoszczędzić łącznie prawie 530 mln zł.

Koszty świadczenia postojowego wyniosą 304,56 mln zł i obejmą 146 411 płatników. Powinno to przełożyć się na bezpośrednie wsparcie finansowe w łącznej kwocie ok. 305 mln zł.

Przedsiębiorcy na zwolnieniu z opłaty targowej w 2021 r. zaoszczędzą łącznie kwotę ponad 130 mln złotych.

Zakłada się, że wydłużenie terminu na składanie wniosków o wsparcie dla przedsiębiorców nie powinno spowodować wzrostu środków przewidzianych na poszczególne instrumenty, a jedynie przesunięcia między funduszami (Funduszem Pracy, Funduszem Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Funduszem Przeciwdziałania COVID-19) i przesunięcia niewykorzystanych środków w planie z 2020 r. na przyszły rok.

Zaproponowane zmiany będą miały pozytywny wpływ na działalność mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich przedsiębiorców. W istotny sposób przyczynią się do ułatwienia funkcjonowania MŚP w branżach najsilniej dotkniętych skutkami COVID-19. Spowoduje to jednocześnie umożliwienie prowadzenia działalności gospodarczej przez MŚP, przez co stymulowany będzie ich rozwój. Do tej pory przedsiębiorstwa z branż gastronomicznej, rozrywkowej, sportowej i sprzedaży detalicznej również objęte były rządowym wsparciem. Z tarczy antykryzysowej z tytułu zwolnień z ZUS-u i wypłat świadczenia postojowego firmy zyskały 2,9 mld z, a z tarczy finansowej PFR do 30 tys. firm działających w tych sektorach trafiło 3,5 mld zł.

Tarcza turystyczna

Warto przypomnieć, że w ustawie z 17 września 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw znalazły się następujące rozwiązania pomocowe dla branży turystycznej:

Nowe przepisy regulowały także zasady przyznawania świadczenia postojowego agentom turystycznym, którzy będą nabywali prawo według uproszczonych zasad.

Powołanie Turystycznego Funduszu Zwrotów

Turystyczny Fundusz Zwrotów daje organizatorom turystyki możliwość ubiegania się o wypłatę na rzecz podróżnych środków pieniężnych wpłaconych przez tego podróżnego na rzecz organizatora turystyki na poczet imprez turystycznych, które nie odbyły się w wyniku bezpośredniego związku z wybuchem epidemii wirusa SARS-Co V-2.

Powołanie Turystycznego Funduszu Pomocowego

Powołanie Turystycznego Funduszu Pomocowego ma na celu wsparcie w przyszłości organizatorów turystyki w sytuacji podobnej, jak obecny kryzys wywołany wybuchem epidemii COVID-19.

Dodatkowe świadczenie postojowe (między innymi dla transportu lądowego)

Kolejne rozwiązanie legislacyjne dla branży turystycznej znalazło się także w ustawie z dnia 7 października 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w celu przeciwdziałania społeczno-gospodarczym skutkom COVID-19. Ustawa ta umożliwiła przyznanie dodatkowego świadczenia postojowego także agentom turystycznym).

Źródło:

gov.pl

Zmiany w oznaczaniu wyrobów akcyzowych znakami akcyzy

Projektowane zmiany dotyczą rozporządzenia Ministra Finansów z 7.6.2019 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy (Dz.U. z 2019 r., poz. 1147) w zakresie:

1. dostosowania przepisów rozporządzenia do usługi realizowanej w ramach projektu PUESC.P5.3 Banderole Akcyzowe, polegającej na elektronizacji procesu otrzymywania i rozliczania znaków akcyzy;
2. wprowadzeniu nowego wzoru znaków akcyzy na płyn do papierosów elektronicznych bez warstwy przylepnej.

W konsekwencji zmian będzie możliwość: złożenia wstępnego zapotrzebowania w formie elektronicznej, otrzymania upoważnienia do odbioru banderol w formie elektronicznej, a także dołączenia załączników do wniosku o wydanie banderol w wersji elektronicznej po uruchomieniu usługi e-banderole na portalu PUESC.

Rozporządzenie wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Zarzut nieistnienia obowiązku określonego w tytule wykonawczym

Tak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (wyr. WSA w Gdańsku z 6.10.2020 r., I SA/Gd 697/20, Legalis).

Zgodnie z art. 29 § 1 ustawy z 17.6.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1427; dalej: EgzAdmU),organ egzekucyjny bada z urzędu dopuszczalność egzekucji administracyjnej. Organ ten nie jest natomiast uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym.

W rozpatrywanej sprawie organy administracyjne stanęły na stanowisku, że zobowiązany Skarb Państwa nie ponosi odpowiedzialności za podatek od nieruchomości, gdyż nie można było uznać go za podatnika. Ponadto jego odpowiedzialność nie może wynikać z powołanej w decyzji podstawy prawnej, bo podstawę odpowiedzialności stanowi inny akt prawny i ma to zasadnicze znaczenie w zakresie możliwości egzekwowania obowiązku określonego w tytule wykonawczym. Jednak, co podkreślił WSA w omawianym wyroku, rozważania takie sprowadzają się jednak do dokonania nieprzewidzianej w EgzAdmU kontroli decyzji, stanowiącej podstawę prawną egzekwowanego obowiązku, co jest niedopuszczalne. Zaakceptowanie takiego działania prowadziłoby do przekształcenia się postępowania egzekucyjnego w postępowanie rozpoznawcze, zaś organ egzekucyjny stałby się tym samym kolejną instancją w zakończonym decyzją ostateczną postępowaniu rozpoznawczym.

Po wpłynięciu wniosku o wszczęcie egzekucji administracyjnej organ egzekucyjny nie może badać zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym, co wyraźnie wynika z art. 29 § 1 u.p.e.a. Jeżeli podstawę prawną egzekwowanego obowiązku stanowi decyzja administracyjna, to zakwestionowanie jej prawidłowości stanowi nieuprawnione wkroczenie w kompetencje organu administracji publicznej, który w postępowaniu rozpoznawczym (jurysdykcyjnym) w sposób władczy rozstrzygnął o prawach i obowiązkach strony, wynikających z przepisów prawa materialnego.

Ważne

W konsekwencji na etapie postępowania egzekucyjnego nie jest możliwe wprowadzanie zmian w materii, która jednoznaczne została rozstrzygnięta w decyzji podatkowej, kończącej postępowanie rozpoznawcze. Weryfikacja decyzji ostatecznych w postępowaniu egzekucyjnym jest bezwzględnie niedopuszczalna, gdyż na jej przeszkodzie stoi zasada trwałości takich decyzji i ograniczenie możliwości ich weryfikacji jedynie w przypadkach wyraźnie wskazanych w ustawie.

Orzecznictwo

Jednak, na co zwrócił uwagę WSA, w sytuacji zarzutów zmierzających do wykazania, że obowiązek określony w tytule wykonawczym nie istnieje, organ egzekucyjny niekiedy jest zmuszony do zajęcia się merytoryczną stroną zobowiązania mimo zakazu z art. 29 § 1 EgzAdmU. W orzecznictwie prezentowane są poglądy, że przy rozpatrywaniu zarzutów opartych na niektórych podstawach (np. wygaśnięcie lub nieistnienie obowiązku) organ egzekucyjny w pewnym sensie wnika w meritum sprawy i dotyczy to przede wszystkim obowiązków wynikających bezpośrednio z przepisów prawa (patrz np. wyr. NSA: z 9.8.2012 r., I OSK 610/12; z 30.8.2018 r., II FSK 2794/16, Legalis).

Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stanowisko takie sformułowano w odniesieniu do nieistnienia obowiązków, które nie wynikały z rozstrzygnięcia stanowiącego podstawę prawną egzekwowanego obowiązku, jak również w przypadku, gdy organ egzekucyjny był jednocześnie wierzycielem. Tymczasem w rozpatrywanej sprawie, odmawiając przystąpienia do egzekucji, organ egzekucyjny zakwestionował rozstrzygnięcie zawarte w decyzji Prezydenta, czyli obowiązek wprost w niej określony, jak również nie był on jednocześnie wierzycielem.

Gospodarowanie nieruchomościami przez SP ‒ jako właściciel i jako organ (wyr. NSA z 14.10.2020, I OSK 1696/20)

Ustawa z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 65 ze zm.; dalej: GospNierU), a także inne przepisy dopuszczają, by organ gospodarujący nieruchomościami działał jak właściciel nieruchomości, a także by jednocześnie działał jak organ władczy.

Zagadnienie możliwości działania podmiotu publicznoprawnego z jednej strony jako podmiotu, który posiada uprawnienia cywilnoprawnego właściciela (dominium), a jednocześnie jest uprawniony do władczego działania (imperium) budzi kontrowersje, zwłaszcza, że dotyczy on w wielu wypadkach mienia publicznoprawnego, jakim są nieruchomości, stanowiące własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

Orzecznictwo przyjęło, że pomimo takich kontrowersji, działanie organów w takim układzie jest dopuszczalne, lecz musi ono się odbywać w ściśle wyznaczonych ramach. Przepisy w tym zakresie nie powinny być interpretowane rozszerzająco.

Orzecznictwo

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14.10.2020, I OSK 1696/20, stwierdza, że analiza orzecznictwa sądowo-administracyjnego wskazuje na pewne rozbieżności w zakresie oceny charakteru czynności organów gminy podejmowanych w odniesieniu do mienia komunalnego. Według jednego z poglądów czynności takie stanowią akt z zakresu administracji publicznej albowiem dotyczą gospodarowania mieniem komunalnym, które jest mieniem publicznym. Z kolei według drugiego ze stanowisk tego typu czynności organów gminy dotyczące wprawdzie gospodarowania mieniem komunalnym, ale odnoszące się do umów cywilnoprawnych (sprzedaży, najmu lub dzierżawy na okres do trzech lat), nie kwalifikują się do aktów z zakresu administracji publicznej, gdyż pozostają wyłącznie w sferze właścicielskiej gminy (dominium), co wyłącza dopuszczalność skargi.

Argumenty przemawiające za pierwszym z tych stanowisk w istocie prezentuje i omawia jedna z uchwał Naczelnego Sądu Administracyjnego z okresu sprzed reformy sądownictwa administracyjnego, tj. uchwała z 6.11.2000 r., OPS 11/00. W uchwale tej Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, zgodnie z którym: „uchwała rady gminy o przeznaczeniu do sprzedaży nieruchomości stanowiącej mienie komunalne w trybie przetargu może być zaskarżona do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z 8.3.1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.; dalej: SamGminU)”. W jej uzasadnieniu Sąd przyjął, że: „podejmowanie przez organy gminy rozstrzygnięcia o tym, czy określona nieruchomość ma być przeznaczona do sprzedaży, ma wszelkie cechy administrowania mieniem komunalnym, które ma służyć gminie w celu jej podstawowego zadania polegającego na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Na tym etapie decydowania nie chodzi jeszcze o dokonanie sprzedaży nieruchomości, ale przede wszystkim o to, czy nieruchomość ma nadal pozostać własnością gminy, czy też gmina ma się wyzbyć własności określonej nieruchomości”.

Odwołując się do uchwały Trybunału Konstytucyjnego z 27.9.1994 r., W.10/93 (OTK 1994, cz. II, poz. 46) NSA podkreślił, że: „działalność gmin również w odniesieniu do mienia komunalnego nie opiera się wyłącznie na przepisach prawa cywilnego, ale ze względu na publicznoprawny status gmin i mienia komunalnego działalność ta opiera się także na przepisach prawa samorządowego. Z tego właśnie względu działania i akty prawne podejmowane przez organy samorządu terytorialnego mogą być kwalifikowane jako działania z zakresu administracji publicznej, mimo że zmierzają do wywołania w przyszłości określonych skutków cywilnoprawnych.”.

Wskazać należy, że gmina lub inna jednostka samorządu terytorialnego jest podmiotem prawa cywilnego, ma osobowość prawną i działa przez swoje organy „w sposób przewidziany w ustawie i w opartym na niej statucie” (art. 38 ustawy z 23.4.1964 r. – Kodeks cywilny [t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.]), ale jest również podmiotem prawa publicznego i to właśnie ta cecha powoduje, że wszystkie jej czynności, również te o charakterze cywilnoprawnym (sprzedaż, najem czy dzierżawa), dotyczą gospodarowania majątkiem publicznym. W gospodarowaniu tym gminę, w odróżnieniu od innych podmiotów prawa cywilnego, w większym lub mniejszym stopniu ograniczają przepisy prawa publicznego zawarte w SamGminU i GospNierU. Ocena ich zachowania, w tym stopień ograniczenia czy też skrępowania nimi gminy, podlega kontroli sądu administracyjnego. Prawdą jest, iż wykonując swoje zadania gmina działa zarówno jako nosiciel imperium przekazanego przez państwo, jak i jako podmiot przynależnego do niej mienia (dominium), jednak dwoistość ta nie może powodować, że pewne akty, czy czynności organów gminy tylko dlatego, że pozostają w sferze dominium nie będą podlegać kontroli sądowej.

NSA uznało, że skoro w myśl art. 37 ust. 4 GospNierU zawarcie umów użytkowania, najmu lub dzierżawy na czas oznaczony dłuższy niż 3 lata lub na czas nieoznaczony następuje w drodze przetargu. Wojewoda albo odpowiednia rada lub sejmik mogą wyrazić zgodę na odstąpienie od obowiązku przetargowego trybu zawarcia tych umów to należy zgodzić się z poglądem Sądu pierwszej instancji, że zawarcie umowy dzierżawy oraz jej rozwiązanie przez gminę w odniesieniu do nieruchomości będących przedmiotem użytkowania wieczystego gminy dokonywane jest w zakresie jej uprawnień cywilnoprawnych. Podejmowane jednak w procedurze jej zawierania czynności organów (uchwały, zarządzenia) z powołaniem na przepisy prawa administracyjnego są aktami z zakresu prawa publicznego i mieszczą się w pojęciu „spraw z zakresu administracji publicznej” zawartym zarówno w art. 101 ust. 1 SamGminU, jak i art. 3 § 2 pkt 6 ustawie z 30.8.2002 r. ‒ Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).