MF: Konsultacje podatkowe dotyczące faktur uproszczonych zakończone

Informacja ze strony: https://www.gov.pl/web/finanse/konsultacje-podatkowe-dotyczace-faktur-uproszczonych-zakonczone

Konsultacje podatkowe dotyczące ewentualnych zmian w zakresie uznania paragonów fiskalnych za faktury uproszczone były efektem dialogu z biznesem i wyjściem naprzeciw postulatom zgłaszanym przez organizacje branżowe.

W Ministerstwie Finansów trwają prace legislacyjne, które pozwolą podatnikom na niewykazywanie odrębnie w nowym JPK_VAT (deklaracja + ewidencja) podstawy opodatkowania i podatku należnego, wynikających z paragonów fiskalnych uznanych za faktury uproszczone do 30 czerwca 2021r.

Link do objaśnień podatkowych, dotyczących uznania paragonów fiskalnych za faktury uproszczone (patrz: https://www.gov.pl/web/finanse/objasnienia-podatkowe-z-dnia-16-pazdziernika-2020-r-dot-uznania-paragonow-fiskalnych-za-faktury-uproszczone)

Źródło: ww.gov.pl/web/finanse

Przedłużenie terminów odprowadzania podatku przez niektórych płatników PIT

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 2054 opublikowano rozporządzenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 19.1.2020 r. w sprawie przedłużenia terminów przekazania przez niektórych płatników zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego.

Obowiązki płatników określono w PDOFizU. Z rozporządzenia wynika, że przedłużono bowiem terminy przekazania zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego pobranych od podatników przez płatników w październiku, listopadzie lub grudniu 2020 r., przewidziane w:

Przedłużenie tych terminów dotyczy płatników, którzy ponieśli negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19, o którym mowa w ustawie z 2.3.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842), prowadzących na dzień 30.9.2020 r. pozarolniczą działalność gospodarczą oznaczoną według PKD 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodem PKD:

Skarga na decyzję w sprawie zasiłku stałego z pomocy społecznej

Przypomniał o tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie (post. WSA w Olsztynie z 10.11.2020 r., II SA/Ol 684/20, Legalis).

Z art. 52 § 1 ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: PostAdmU) wynika wprost, że skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w PostAdmU.

W sprawach, w których obowiązuje postępowanie dwuinstancyjne przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego może być, co do zasady, wyłącznie orzeczenie (decyzja, postanowienie) wydane przez organ orzekający w sprawie w drugiej. Sąd administracyjny nie może zastępować organów odwoławczych, a jego działanie nie może naruszać zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego. W konsekwencji niedopuszczalne jest wniesienie skargi na decyzję wydaną przez organ pierwszej instancji.

Zaskarżona do WSA decyzja kierownika miejskiego ośrodka pomocy społecznej w sprawie zasiłku stałego stanowi rozstrzygnięcie podjęte przez organ pierwszej instancji. Od decyzji takiej przysługiwało w pierwszej kolejności odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, w terminie 14 dni od daty doręczenia tej decyzji, a nie skarga do WSA.

Standardy ochrony danych gorącym tematem stanowego ustawodawstwa w 2021 r. w USA

Nowy skład stanowych prawodawców w 2021 r. rozpocznie zgłębianie zagadnień dotyczących cyberbezpieczeństwa. W związku z koronawirusem od marca zagadnienia dotyczące cyberbezpieczeństwa nie były priorytetowe. Zgodnie z opiniami ekspertów kwestie te pozostaną drugoplanowe jeszcze na początku przyszłego roku.

Opóźnienia dynamiki legislacyjnej państwa wynikają nie tylko z pandemii COVID-19. Dużym problemem jest także podział polityczny kraju. Jak podkreśla Aaron Tantleff partner odpowiedzialny za kwestie cyberbezpieczeństwa w Folet and Lardner, inne państwa mogą być zaniepokojone prawdopodobieństwem potencjalnego unieważnienia na szczeblu krajowym nowoprzyjętych przepisów.

Z biegiem czasu, gdy pandemia ustąpi i opadną emocje polityczne, problemy dotyczące cyberbezpieczeństwa pojawią się ponownie i zostaną uwzględnione na płaszczyźnie legislacyjnej w wielu stanach.

Bardzo trudno jest oddzielić cyberbezpieczeństwo od powiązanych z nim sfer takich jak np. prywatność danych, która na szczeblu państwowym była głównym tematem w przeciągu ostatnich 4 lat. Jak wskazał Aaron Tantleff, nie ma wielu przepisów regulujących kwestie cyberbezpieczeństwa, które byłyby niezależne od prawa prywatności

Od września 2020 r. co najmniej 38 stanów, w tym Waszyngton wprowadziło lub rozpatrzyło ponad 280 projektów ustaw, lub rezolucji dotyczących cyberbezpieczeństwa. Można zaobserwować dwie sfery dotyczące powyższych kwestii, które warto będzie śledzić w 2021 r.

Pierwsza z nich o najwyższym priorytecie dotyczy konieczności określenia organizacji, które muszą realizować przepisy w zakresie bezpieczeństwa oraz prywatności. Druga dotyczy przejęcia przepisów w zakresie bezpieczeństwa wyborów.

Definicja rozsądnego cyberbezpieczeństwa

Dużym wyzwaniem dla legislatorów będzie ustanowienie zabezpieczeń i standardów ochrony danych na poziomie Shield Act z marca 2020 r. Zgodnie z nią każda osoba mająca dostęp do w systemie informatycznym do danych osobowych mieszkańców Nowego Jorku ma obowiązek wdrożyć zabezpieczenia zapewniające ochronę poufności i integralności tych danych.

Prawo rzadko określa, co można rozumieć pod pojęciem racjonalnego cyberbezpieczeństwa. Jego źródłem mogło być kilka opinii prokuratora generalnego czy ramy NIST. New York Shield Act doprecyzowuje to pojęcie.

Ustawa zawiera szczegółowe wymagania w zakresie zabezpieczeń administracyjnych, technicznych oraz fizycznych, które powinny zostać wdrożone przez firmy w celu zapewnienia zgodności z przepisami. Shield Act wymusza na firmach spełnienie bardzo konkretnych wymagań w zakresie cyberbezpieczeństwa i ochrony danych. Może on także stanowić punkt wyjścia dla regulacji w nadchodzących latach.

Źródło:

https://www.csoonline.com/article/3596147/defining-data-protection-standards-could-be-a-hot-topic-in-state-legislation-in-2021.html

Nowe kary za zatrudnianie dłużników alimentacyjnych „na czarno” i wypłaty „pod stołem”

Do 1.12.2020 r. widełki dla grzywny za wszystkie wykroczenia przeciwko prawom pracownikom wynosiły od 1000 zł do 30 000 zł (art. 281 § 1, art. 282 § 1-2 i art. 283 KP). Od tej daty będzie dodatkowo obowiązywał odrębny przedział kar finansowych za zatrudnianie „na czarno” dłużników alimentacyjnych i płacenie im „pod stołem” za sprawą wchodzących w życie tego dnia art. 281 § 2 i art. 282 § 3 KP. Jego dolny próg jest wyższy o 500 zł, a maksymalny o 15 000 zł od podstawowej skali. Według autorów ustawy z 6.12.2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy skuteczności egzekucji świadczeń alimentacyjnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 2432) ma to zniechęcać pracodawców do nielegalnego zatrudniania dłużników alimentacyjnych i wypłacania im wynagrodzenia w wyższej wysokości niż wynika z zawartej umowy, bez dokonania potrąceń na rzecz alimentów. To właśnie na mocy art. 3 tego aktu prawnego do Kodeksu Pracy zostały dodane dwa nowe wykroczenia. 

Definicja dłużnika alimentacyjnego

Zasadniczo dłużnik alimentacyjny to osoba zobligowana do alimentów na podstawie tytułu wykonawczego, przeciwko której egzekucja okazała się bezskuteczna, tj.:

Taką definicję zawiera art. 2 pkt 3 w zw. z pkt 2 ustawy z 7.9.2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 808 ze zm.). W art. 281 § 2 i art. 282 § 3 KP w ogóle nie pada pojęcie dłużnika alimentacyjnego. Przepisy te odnoszą się do pracownika będącego osobą:

Przyjmuje się jednak, w tym na potrzeby tego opracowania, że w świetle tych nowych regulacji dłużnikiem alimentacyjnym jest osoba, która spełnia wskazane kryteria z art. 281 § 2 i art. 282 § 3 KP.

Skutki nowych wykroczeń

Zatrudnienie „na czarno” to potoczne określenie dopuszczenia do pracy dłużnika alimentacyjnego bez potwierdzenia na piśmie zawartej umowy o pracę (art. 281 § 2 KP). Natomiast tzw. wypłata wynagrodzenia „pod stołem” oznacza wypłacanie takiemu dłużnikowi, wbrew obowiązkowi, wynagrodzenia wyższego niż wynikające z zawartej umowy o pracę, bez dokonania potrąceń na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych (art. 282 § 3 KP).

Jeśli inspektor pracy w trakcie kontroli stwierdzi istnienie takich okoliczności, nałoży mandat w wysokości do 2000 zł, a przy co najmniej dwukrotnym popełnieniu wykroczenia w ciągu 2 lat od dnia ostatniego ukarania – do 5000 zł (art. 96 § 1a pkt 1 i § 1b Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, dalej: KPW). Jeśli pracodawca lub osoba działająca w jego imieniu się nie zgodzą na jego przyjęcie, skieruje sprawę do sądu (art. 9 i art. art. 96 § 1a pkt 1 i § 1b KPW). Sąd ma prawo nałożyć grzywnę mieszczącą się między 1500 zł a 45 000 zł.

Odpowiedzialność zależna od winy

Za nowe wykroczenia do odpowiedzialności mogą zostać pociągnięci: pracodawca albo osoba działająca w jego imieniu. Unikną jej, jeżeli nie będzie można im przypisać winy za zatrudnianie dłużnika alimentacyjnego „na czarno” lub wypłacanie mu części pensji „pod stołem”. W takiej sytuacji nie popełniają bowiem wykroczenia (art. 1 § 2 Kodeksu Wykroczeń, dalej: KW). Z orzecznictwa wynika jednak dopuszczalność przypisania winy, jeżeli stopień jej prawdopodobieństwa jest aż tak wysoki, że wariant przeciwny, a więc ustalenie braku winy skutkujące uniewinnieniem, pozostaje z punktu widzenia przeciętnie roztropnego człowieka praktycznie wykluczony (wyrok SO w Olsztynie z 10.7.2013 r., VII Ka 655/13 oraz wyrok SN z 6.12.2012 r., V KK 375/12).

Wina może mieć charakter umyślny albo nieumyślny. Ta pierwsza występuje, jeśli pracodawca lub osoba działająca w jego imieniu celowo pomagają ukryć dłużnikowi alimentacyjnemu jego dochody poprzez zatrudnienie „na czarno” lub wypłaty „pod stołem” (art. 5 w zw. z art. 6 § 1 KW). Tę drugą będzie im można przypisać, gdy wprawdzie nie zamierzali popełnić wykroczenia, lecz się go dopuścili, bo nie zachowali ostrożności (art. 5 w zw. z art. 6 § 2 KW). Stwierdzenie winy nieumyślnej wystarczy do nałożenia na nich grzywny.

Informacje o zadłużeniu

Pierwotnie wraz wejściem w życie art. 281 § 2 i art. 282 § 3 KP miał ruszyć Krajowy Rejestr Zadłużonych (KRZ). To tu będą umieszczani dłużnicy alimentacyjni w rozumieniu tych przepisów. KRZ ma być jawny, a do sprawdzenia, czy znajduje się w nim osoba zatrudniana wystarczy posiadanie internetu. Tak wynika z art. 2 ust. 1 pkt 4, art. 4 ust. 2, art. 12 ust. 1 ustawy z 6.12.2018 r. o Krajowym Rejestrze Zadłużonych (Dz.U. z 2019 r. poz. 55 ze zm.; dalej: KRZU). Zaczną jednak obowiązywać od 1.7.2021 r. zamiast 1.12.2020 r. Tym samym KRZ będzie dostępny od początku lipca przyszłego roku. Przesunięcia terminu dokonano art. 12 pkt 2 ustawy z 7.10.2020 r. o zmianie ustawy niektórych ustaw w celu przeciwdziałania społeczno-gospodarczym skutkom COVID-19 (Dz.U. z 2020 r. poz. 1747).

W ciągu tych 7 miesięcy pracodawca pozostaje bez narzędzia umożliwiającego weryfikację osób przyjmowanych na etat pod kątem ich zadłużenia alimentacyjnego. Nie ma też ani w tym czasie, ani w ogóle prawa żądać udostępnienia mu takiej informacji na podstawie art. 22¹ KP.

Wszystkie źródła wiedzy o zadłużeniu alimentacyjnym pracownika dostępne dla pracodawcy – patrz tabela.

Źródła wiedzy o pracowniku – dłużniku alimentacyjnym

Rodzaj źródła	Zakres pozyskiwanych informacji	Warunki dostępności	Podstawa prawna
Świadectwo pracy od poprzedniego pracodawcy	Wzmianka o zajęciu wynagrodzenia obejmująca oznaczenie komornika, numer sprawy egzekucyjnej oraz wysokość dotychczas potrąconych kwot	Przedłożenie dokumentu przez pracownika	Art. 97 § 2 zd. 2 KP oraz ust. 7 załącznika do rozporządzenia MRPiPS z 30.12.2016 r. w sprawie świadectwa pracy (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1862)
Krajowy Rejestr Dłużników Niewypłacalnych, będący częścią Krajowego Rejestru Sądowego	Osoby niespłacające zobowiązań alimentacyjnych za okres dłuższy niż 6 miesięcy, wobec których egzekucja komornicza okazała się bezskuteczna	Dostępność informacji po wniesieniu opłaty	Art. 55 pkt 5 ustawy z 20.8.1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1500 ze zm.)
Zajęcie komornicze	Kwota długów alimentacyjnych	Przedłożenie pisma przez komornika	Art. 881 § 1-21 Kodeksu postępowania cywilnego
Krajowy Rejestr Zadłużonych	Osoba, wobec której toczy się egzekucja świadczeń alimentacyjnych oraz egzekucja należności budżetu państwa powstałych z tytułu świadczeń wypłacanych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, zalegająca ze spłatą świadczeń alimentacyjnych za okres dłuższy niż 3 miesiące	Rozpoczęcie działalności od 1.1.2021. Pozyskiwanie informacji internetowo.	Art. 2 ust. 1 pkt 4, art. 4, art. 36 ust. 2 KRZU
Oświadczenie pracownika	Rodzaj informacji zależy od woli pracownika	Na wniosek pracodawcy lub z własnej inicjatywy pracownika	Art. 221a § 3 KP

Kolejna Tarcza przeciw koronawirusowi

W ostatniej chwili posłowie dopisali do projektu siedem kodów PKD, rozszerzając grupę przedsiębiorców, którzy będą mogli starać się o świadczenie postojowe. Jakie są główne założenia Tarczy 6.0.?

Zwolnienia ze składek ZUS

Przedsiębiorcy będą mogli się ubiegać o zwolnienie ze składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne za okres od 1 do 30 listopada. Nie będzie to jednak dostępne dla każdego. Mogą się o to starać przedsiębiorcy, którzy:

Składki opłacone przed rozpatrzeniem wniosku będą zwracane.

Świadczenie postojowe

Dla 32 grup przedsiębiorców (według klasyfikacji PKD), którzy prowadzili działalność 30 września 2020 roku i uzyskali w październiku lub w listopadzie 2020 r. przychody niższe, o co najmniej 40% od przychodu uzyskanego odpowiednio w październiku albo listopadzie w 2019 r., przewidziano świadczenie postojowe. Będzie ono wynosić 80% płacy minimalnej, czyli 2080 zł, a dla przedsiębiorców rozliczających się wg karty podatkowej – 50%.

Dotacja

Ta forma dostępna będzie dla mikro i małych przedsiębiorców. Warunkiem skorzystania z bezzwrotnej pomocy będzie prowadzenie działalności 30 września 2020 roku. Przedsiębiorca będzie musiał też wykazać przychody o 40% niższe od analogicznych okresów roku 2019. Nie skorzystają z niej ci, którzy rozpoczęli działalność po 1 stycznia 2020 roku. Dotację będą wypłacać powiatowe urzędy pracy. Wnioski można składać wyłącznie za pomocą serwisu praca.gov.pl.

Dofinansowanie do wynagrodzeń

To forma ochrony miejsc pracy. Pracodawcy otrzymają po 2000 zł na każdego pracownika, zatrudnionego na pełen etat (im mniejszy wymiar czasu pracy, tym proporcjonalnie mniej pieniędzy). Świadczenie będzie również dostępne w przypadku osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych. Warunkiem otrzymania wsparcia będzie zatrudnienie co najmniej 3 miesiące przed złożeniem wniosku o przyznanie świadczeń. Dofinansowanie nie będzie przysługiwać dla tych pracowników, którzy zarabiali bardzo dobrze – ponad 300% przeciętnego, miesięcznego wynagrodzenia. Przedsiębiorca będzie musiał spełnić też szereg warunków, zapisanych w ustawie.

Przedsiębiorstwa, które wiosną nie skorzystały z pomocy i teraz starają się o to po raz pierwszy, mają czas na złożenie wniosku do 30.6.2021 roku.

Na najbliższym posiedzeniu Senat zajmie się ustawą dotyczącą opodatkowania spółek komandytowych CIT

Na najbliższym posiedzeniu Senatu będzie rozpoznawana ustawa z 28.10.2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw. Jak zaznaczono w opinii do projektu ustawy zmieniającej nowelizacja ma na celu:

1) uszczelnienie systemu podatku dochodowego od osób prawnych, tak aby zapewnić powiązanie wysokości podatku płaconego przez duże przedsiębiorstwa, w szczególności przedsiębiorstwa międzynarodowe, z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu oraz

2) zwiększenie atrakcyjności opodatkowania osób fizycznych w formie zryczałtowanego podatku dochodowego.

Najistotniejsze zmiany dotyczą:

1) objęcia podatkiem dochodowym od osób prawnych spółek komandytowych oraz spółek jawnych jeżeli ich wspólnikami nie są wyłącznie osoby fizyczne;

2) ograniczenia możliwości zastosowania tzw. ulgi abolicyjnej z tytułu uzyskiwania dochodów poza terytorium Polski przez osoby fizyczne podlegające nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu;

3) wprowadzenia do systemu prawa podatkowego definicji spółki nieruchomościowej oraz ustanowienie przepisów szczególnych dotyczących tych spółek;

4) rozszerzenia zakresu osób uprawnionych do skorzystania z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym oraz modyfikacja wysokości ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Projekt nowelizacji nowego Prawa zamówień publicznych

W porównaniu do projektu nowelizacji PZP w wersji z prac rządowych projekt będący przedmiotem parlamentarnych prac legislacyjnych zawiera dodatkowe, nowe regulacje mające kluczowe znaczenie dla uczestników rynku zamówień publicznych.

Rezygnacja w PZP z regulowania zamówień bagatelnych

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w projekcie nowelizacji przewiduje się rezygnację z rozwiązań proponowanych w PZP, dotyczących zamówień bagatelnych, tj. zamówień o wartości mniejszej niż 130 000 zł, lecz nie większej niż 50 000 zł. Rozwiązania te są zawarte w art. 2 ust. 2 PZP oraz art. 268 PZP, a w związku z tym uchyla się te przepisy w PZP. Rezygnacja z uregulowania w PZP zamówień bagatelnych wynika – jak podnosi się w uzasadnieniu do projektu – z przychylenia się do postulatów uczestników rynku zamówień publicznych, zwłaszcza zamawiających, którzy wskazywali na zbytnie sformalizowanie udzielania zamówień o najmniejszej wartości, a także ewentualne niejasności, które mogły towarzyszyć nowym rozwiązaniom w zakresie zamówień bagatelnych.

Raport z realizacji umowy oraz ogłoszenie o wykonaniu umowy – doprecyzowanie nowych obowiązków

W projekcie przewiduje się zmianę w art. 446 ust. 1 pkt 3 PZP poprzez dookreślenie kwestii związanych z obowiązkiem sporządzania raportu z realizacji umowy w przypadku opóźnień. Nowe brzmienie art. 446 ust. 1 pkt 3 PZP wskazuje, że obowiązek wykonania raportu następuje odpowiednio dla opóźnień w realizacji umowy przekraczających: co najmniej 90 dni, w przypadku zamówień na roboty budowlane o wartości od kwoty dla robót budowlanych – 20 000 000 euro, a dla dostaw lub usług – 10 000 000 euro, a także co najmniej 30 dni w przypadku zamówień o wartości mniejszej niż wyrażona w złotych równowartość kwoty dla robót budowlanych – 20 000 000 euro, a dla dostaw lub usług – 10 000 000 euro.

Ponadto doprecyzowuje się art. 448 PZP dotyczący ogłoszenia o wykonaniu umowy. Ma ono być zamieszczane w BZP na zasadach określonych w dziale III rozdziale 2 PZP. Dla przypomnienia – obowiązek zamieszczenia ogłoszenia o wykonaniu umowy odnosi się nie tylko do zamówień o wartości mniejszej od progów unijnych, ale również do zamówień (klasycznych oraz sektorowych) o wartości równej lub przekraczającej progi unijne.

Środki ochrony prawnej

W projekcie nowelizacji dokonuje się również zmian w dziale IX PZP – „Środki ochrony prawnej”. Uznano za niezbędne jednoznaczne określenie w PZP wymagania co do składania odpisu, dla strony przeciwnej, pism w postępowaniu odwoławczym oraz pełnomocnictwa wyłącznie w przypadku pism składanych w formie pisemnej, zauważając przy tym, że pisma składane w postaci elektronicznej, z natury rzeczy, nie wymagają odpisu. Ponadto przyznaje się wprost uprawnienie uczestnikowi postępowania odwoławczego wnoszącego sprzeciw do zwrotu uzasadnionych kosztów, które poniósł w związku z aktywnym udziałem w tym postępowaniu.

Szerszego uzupełnienia wymagają – jak wynika z uzasadnienia do projektu – przepisy dotyczące przeprowadzania dowodów w postępowaniu odwoławczym. Dlatego też przesądzono o możliwości dopuszczenia dowodu nie tylko na rozprawie, ale również na posiedzeniu niejawnym. Rozwiązanie to powinno w znaczącym stopniu usprawnić prowadzenie postępowania odwoławczego, które zgodnie z art. 544 ust. 1 PZP musi zakończyć się w ciągu 15 dni.

Ponadto zmiany obejmują kwestie kosztów postępowania odwoławczego. Przewidziano, ze do czasu zamknięcia rozprawy, strona oraz uczestnik postępowania odwoławczego mogą złożyć wniosek o zwrot kosztów postępowania odwoławczego, przy czym do kosztów tych zalicza się wpis oraz uzasadnione koszty stron i uczestników postępowania odwoławczego. Przepisy PZP nie określają szczegółowo, które koszty zalicza do uzasadnionych kosztów stron oraz uczestników postępowania, lecz w tym zakresie odsyłają do przepisów wykonawczych, co ma na celu nadanie elastyczności regulacji „kosztowej”.

Wraz z rozwojem pracy zdalnej pojawiły się nowe zagrożenia dla pracowników

Z badania przeprowadzonego przez MC2 Innovations, Hays Poland i Uniwersytet SWPS wynika, że większość pracowników pozytywnie ocenia okres pracy zdalnej i swoją efektywność. Jako największe wyzwanie wskazali zaburzoną równowagę pomiędzy życiem prywatnym i zawodowym (43 %) oraz brak bezpośredniego kontaktu ze współpracownikami (37 %). Na liście wyzwań pojawiły się także samotność/poczucie izolacji (25 %) oraz brak wyznaczonego miejsca do pracy (17 %). Te nowe problemy, jakie pojawiły się w związku z upowszechnieniem na masową skalę pracy zdalnej, nie pozostają bez wpływu na zdrowie pracowników.

Zdrowie fizyczne pracujących zdalnie

Badania przeprowadzone w Finlandii pokazały, że połowa telepracowników nie miała w domu ani krzesła biurowego, ani biurka, natomiast 53 % cierpiało z powodu bólu barków, 46 % zgłaszało bóle szyi, a 30% bóle pleców. Telepracownicy skarżyli się także na bóle w nadgarstkach i palcach, bóle głowy, zmęczenie, znużenie i zaburzenia snu.

Jak wynika z raportu „Na zdrowie! Jak dbać o kondycję zdrowotną pracowników”, również dostępność domowej lodówki sprawia, że często podjadają oni między posiłkami, a ich aktywność fizyczna w ciągu dnia pracy jest mniejsza niż osób pracujących w firmowym biurze, ponieważ rzadziej wstają od biurka, nie muszą dojść na przystanek czy na parking ani nawet zejść po schodach. W dłuższej perspektywie grozi to otyłością.

Zdrowie psychiczne na pracy zdalnej

Pracownicy zdalni mogą również doświadczać problemów związanych z brakiem kontaktów międzyludzkich i samotnością, co w dłuższej perspektywie prowadzi do stanów lękowych czy depresji. Kolejną uciążliwością jest praca w obecności dzieci i próba pogodzenia obowiązków zawodowych z opieką nad nimi i pomocą im w nauce zdalnej.

Co może pracodawca?

Opisane wyzwania sprawiają, że firmy zmieniają swoje świadczenia dla zatrudnionych. Uwzględniają w nich warunki pracy zdalnej i zmieniające się w związku z nią potrzeby personelu. Wciąż na szczycie listy benefitów pozostaje opieka zdrowotna, teraz coraz częściej w postaci dostępu do tele- czy wideokonsultacji ze specjalistami czy możliwości zdalnego monitorowania stanu zdrowia przez odpowiednie urządzenia i aplikacje. W miejsce dotąd bardzo popularnych kart umożliwiających korzystanie z siłowni i klubów fitness teraz pojawiają się oferty ćwiczeń online, a bilety do teatrów i kin zostały zastąpione przez dostęp do rozrywki w sieci.

Wsparcie psychologiczne nagle stało się hitem wellbeingu. Spotkania z psychologami i psychoterapeutami odbywają się online na chacie albo w formie telekonsultacji. Mogą z nich korzystać zarówno pracownicy, jak i ich rodziny. Jak podkreśla ekspertka, w przyszłości wellbeing psychiczny pracowników będzie zyskiwał na znaczeniu, m.in. dlatego że praca zdalna może stać się standardem.

To jednak wcale nie oznacza, że pracodawcy zapomnieli o pracownikach pracujących stacjonarnie w biurach czy fabrykach. Okres pandemii i lockdownu jest szczególnie trudny dla osób, które nie mają możliwości przejścia na tryb zdalny, bo w wielu z nich potęguje się obawa o zakażenie siebie lub bliskich.

Źródło:

Newseria.pl

Nowa Strategia Rozwoju Kapitału Społecznego

W Dzienniku Urzędowym „Monitor Polski” (M.P.) z 2020 r. pod poz. 1060 opublikowano uchwałę Rady Ministrów nr 155 z 27.10.2020 r. w sprawie przyjęcia „Strategii Rozwoju Kapitału Społecznego (współdziałanie, kultura, kreatywność) 2030”.

Uchwałę podjęto na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy z 6.12.2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1295 ze zm.). W związku z czym przyjęto „Strategię Rozwoju Kapitału Społecznego (współdziałanie, kultura, kreatywność) 2030”, która stanowi załącznik do uchwały.

Ważne

Koordynowanie i nadzorowanie realizacji Strategii powierzono ministrowi właściwemu do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego.

Tym samym utraciła moc uchwała Rady Ministrów nr 61 z 26.3.2013 r. w sprawie przyjęcia „Strategii Rozwoju Kapitału Społecznego 2020” (M.P. z 2013 r. poz. 378).

Nowa strategia określa m.in. diagnozę w zakresie objętym programowaniem strategicznym, a w tym charakterystykę i poziom wybranych aspektów kapitału społecznego w Polsce.

W tym zakresie: Obszar 1: Współdziałanie – społeczeństwo obywatelskie obejmuje:

• kluczowe bariery rozwoju organizacji społeczeństwa obywatelskiego;
• niewykorzystany potencjał wolontariatu;
• konieczność pełniejszego wykorzystania potencjału ekonomii społecznej i solidarnej;
• społeczny wymiar sportu, nauki i edukacji.

Obszar 2: Kultura – Tożsamość i postawy obywatelskie obejmuje:

• niewystarczający poziom czytelnictwa wśród Polaków oraz niewykorzystany potencjał i ważna rola bibliotek publicznych;
• niewystarczający poziom wykorzystania potencjału rozwojowego podmiotów działających w obszarze;
• braki w infrastrukturze archiwów państwowych oraz ich rola w procesach zarządzania dokumentacją;
• niska jakość oferty artystycznej dla najmłodszych oraz deficyty kompetencji kulturalnych;
• zły stan zabytków oraz niewykorzystany potencjał szlaków kulturowych;
• niewystarczający poziom wykorzystania potencjału rozwojowego podmiotów działających w obszarze kultury oraz szkół artystycznych;
• niewystarczający poziom ochrony zbiorów wchodzących w skład narodowego zasobu bibliotecznego;
• braki w infrastrukturze archiwów państwowych oraz ich rola w procesach zarządzania dokumentacją elektroniczną w administracji publicznej;
• brak spójnej i aktualnej krajowej koncepcji rozwoju cyfrowych zasobów kultury;
• rosnący potencjał muzeów w zakresie budowania kapitału społecznego;
• braki w budowaniu wyrazistego, spójnego i atrakcyjnego wizerunku Polski za granicą.

W ramach diagnozy dla obszaru 3: Kreatywność – potencjał kulturowy i kreatywny określono:

• charakterystykę i rolę sektorów kultury i kreatywnych;
• wyzwania i bariery rozwojowe dla branż kreatywnych.

Nowa strategia określa też cele szczegółowe obejmujące:

• zwiększenie zaangażowania obywateli w życie publiczne (usprawnienie mechanizmów wspierania i współpracy instytucji publicznych z obywatelami, rozwój i wzmacnianie zorganizowanych form aktywności obywatelskiej);
• wzmacnianie roli kultury w budowaniu tożsamości i postaw obywatelskich (tworzenie warunków oraz budowanie kompetencji dla wzmacniania uczestnictwa w kulturze, ochrona dziedzictwa kulturowego oraz gromadzenie i zachowywanie dóbr kultury, digitalizacja, cyfrowa rekonstrukcja i udostępnianie dóbr kultury, umacnianie tożsamości i postaw obywatelskich przez kulturę, wzmocnienie promocji kultury polskiej za granicą);
• wzmocnienie rozwoju społeczno-gospodarczego kraju przez sektory kultury i kreatywne (wzrost udziału sektorów kreatywnych w rozwoju gospodarczym kraju, rozwój kompetencji zawodowych na potrzeby branż kreatywnych).