Formy wsparcia dla przedsiębiorców były tematem posiedzenia Rady Rynku Pracy

Podczas posiedzenia omówiono dotychczasowe formy wsparcia jakie są udzielane w ramach tarcz antykryzysowych. Polski Fundusz Rozwoju zaprezentował nowe instrumenty jakie będzie wkrótce wdrażał.

Podczas spotkania była mowa o działaniach wspierających polskich przedsiębiorców w okresie pandemii. Polski Fundusz Rozwoju uruchomił Tarczę Finansową PFR dla Firm i Pracowników w ramach Tarczy Antykryzysowej. Zapowiedziano, że w styczniu 2021 r. zostanie uruchomiona tarcza finansowa 2.0. Instrumentem dodatkowym w jej ramach będzie możliwość umorzenia 100% subwencji dla MŚP uzyskanej w ramach Tarczy 1.0.

Ważne

14 grudnia 2020 r. została podpisana przez Prezydenta tarcza 6.0 (tzw. tarcza branżowa).

Źródło:

www.gov.pl

Od dziś obowiązują przepisy Tarczy branżowej dla przedsiębiorców

Główne rozwiązania pakietu pomocowego w postaci tarczy branżowej to: zwolnienie ze składek ZUS za listopad; ustanowienie jednorazowego dodatkowego świadczenia postojowego w wysokości 2080 zł; dopłata dla przedsiębiorców w wysokości 2 tys. zł do każdego miejsca pracy, w tym umowy zlecenie; dotacja w wysokości do 5 tys. zł; zawieszenie opłaty targowej w 2021 roku, za co wszystkie gminy otrzymają rekompensatę.

Przepisy te pomogą firmom z branż najbardziej dotkniętych skutkami drugiej fali pandemii koronawirusa. W tym: gastronomicznej, weselnej, fitness, targowej, turystycznej, estradowej, filmowej, sprzedaży detalicznej (stragany i targowiska), kulturalno-rozrywkowej, rekreacyjnej, fotograficznej, fizjoterapeutycznej, edukacyjnej, transportowej i pralniczej.

Które branże otrzymają pomoc? 

O wsparcie będą mogły ubiegać się firmy reprezentujące branże:

Działalności gospodarcze, które obejmie możliwość skorzystania z dotacji, to:

Główne rozwiązania pomocowe

Ustawa przewiduje kilkadziesiąt regulacji, z których najistotniejsze to:

Zwolnienie z płacenia składki ZUS 

Ustawa wprowadza zwolnienie z obowiązku opłacania należnych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych, za okres od dnia 1 listopada 2020 r. do dnia 30 listopada 2020 r.

Zwolnienie z obowiązku opłacania ww. świadczeń wymaga spełnienia następujących warunków:

W przypadku, gdyby przedsiębiorca opłacił składki jeszcze przed pozytywnym rozpatrzeniem jego wniosku, będą one podlegały zwrotowi.

Zaproponowane zmiany upoważniają także Radę Ministrów, aby mogła w drodze rozporządzenia wydłużyć okres zwolnienia z tytułu nieopłaconych składek, jak również objąć pomocą także kolejne/inne branże, jeżeli będzie tego wymagała sytuacja.

Dodatkowe jednorazowe świadczenie postojowe 

Nowelizacja przewiduje wprowadzenie jednorazowego dodatkowego świadczenia postojowego dla osób, które prowadziły na dzień 30 września 2020 r. jeden z określonych rodzajów działalności. Świadczenie postojowe przysługuje w wysokości 80% minimalnego wynagrodzenia, obowiązującego w 2020 roku, tj. 2 080,00 zł.

Warunkiem jego otrzymania jest uzyskanie w październiku lub w listopadzie 2020 r. niższego, o co najmniej 40%, przychodu z tej działalności w stosunku do przychodu uzyskanego odpowiednio w październiku albo listopadzie w 2019 r.

Podobnie jak w przypadku świadczenia postojowego wprowadzonego wiosną tego roku, będzie ono wynosić 80% minimalnego wynagrodzenia, a dla osób rozliczających się w formie karty podatkowej – 50% minimalnego wynagrodzenia.

Tym razem wsparcie kierowane jest do konkretnych branż. Dlatego konieczne będzie załączenie do wniosku dodatkowych dokumentów, czyli oświadczenia o rodzaju przeważającej działalności (PKD) oraz oświadczenia o spadku przychodów.

W myśl nowelizacji rząd będzie mógł, w drodze rozporządzenia, przyznać ewentualną wypłatę kolejnych świadczeń za inne okresy rozliczeniowe, a także objąć pomocą kolejne/ inne branże, jeżeli będzie tego wymagała sytuacja.

Dotacja do 5 tys. zł

O dotację w wysokości do 5 tys. zł będą mogli się starać mikro i mali przedsiębiorcy. Z wyliczeń wynika, że otrzyma ją ok. 240 tys. przedsiębiorców, łącznie na kwotę ok. 1,2 mld zł. Będzie mogła mieć formę pomocy bezzwrotnej pod warunkiem wykonywania działalności gospodarczej przez 3 miesiące od dnia udzielenia wsparcia.

Aby skorzystać z dotacji, trzeba będzie spełnić następujące warunki:

Dotacji będą udzielać powiatowe urzędy pracy, na podstawie wniosków złożonych wyłącznie drogą elektroniczną, za pomocą serwisu praca.gov.pl.

Zgodnie z przepisami rząd będzie mógł drogą rozporządzenia upoważnić powiatowe urzędy pracy do przyznania kolejnej ewentualnej dotacji, jeżeli będzie tego wymagała sytuacja.

Dofinansowanie wynagrodzeń pracowników

Świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy będą przyznawane, w wysokości 2000 zł miesięcznie, do wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy (do wynagrodzenia pracownika zatrudnionego na część etatu proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy). Dofinansowanie ma przysługiwać także do wynagrodzenia osób zatrudnionych na podstawie umów cywilnoprawnych. Jedni i drudzy muszą być jednak zatrudnieni co najmniej 3 miesiące przed złożeniem wniosku o przyznanie świadczeń.

Dofinansowanie nie będzie przysługiwać dla tych pracowników, których wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym złożono wniosek o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, było wyższe niż 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.

Aby skorzystać ze świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, przedsiębiorca będzie musiał spełnić następujące warunki:

Wnioski o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc będą składane w formie elektronicznej do wojewódzkiego urzędu pracy, właściwego ze względu na siedzibę przedsiębiorcy.

Rada Ministrów będzie mogła w drodze rozporządzenia zdecydować o przyznaniu dofinasowania do wynagrodzeń w kolejnych okresach, jeżeli będzie tego wymagała sytuacja.

Zawieszenie opłaty targowej 

Tarcza branżowa zakłada również zawieszenie poboru opłaty targowej w 2021 r. Opłata ta pobierana jest niemal wyłącznie od drobnych przedsiębiorców, nieposiadających infrastruktury handlowej, dokonujących sprzedaży osobiście, przy pomocy członków rodziny lub pojedynczych pracowników. Dla takich podmiotów konieczność uiszczania choćby niewysokich opłat jest odczuwalnym obciążeniem, a ich zawieszenie będzie konkretnym wsparciem.

Utrata wpływów z tego tytułu zostanie w pełni zrekompensowana wszystkim gminom, w wysokości dochodów z tej opłaty osiągniętych przez gminę w 2019 r. Pieniądze będą wypłacane z góry za cały rok, do 31 marca 2021 r. ze środków Funduszu Przeciwdziałania Covid-19. Łączny koszt rekompensaty wyniesie do 139 mln zł.

Ułatwienia w zatrudnianiu pracowników

Tarcza wprowadza ułatwienia w zatrudnianiu pracowników w czasie trwającej pandemii Covid-19. Zgodnie z wprowadzonymi zmianami, pracownik, który ma aktualne orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy na stanowisku administracyjno-biurowym, będzie mógł być zatrudniony na takim stanowisku u kolejnego pracodawcy, bez konieczności kierowania go na kolejne wstępne badania lekarskie.

Pracodawca będzie mógł skorzystać z proponowanego rozwiązania wyłącznie w sytuacji, gdy stwierdzi, że pracownik ma zostać zatrudniony na stanowisku, którego warunki odpowiadają tym opisanym w skierowaniu na badania lekarskie.

Ułatwienia w zatrudnieniu będą dotyczyć także pracowników zatrudnianych na innych stanowiskach niż administracyjno-biurowe. Ten sam lub inny pracodawca, u którego zatrudniałby się przyszły pracownik, nie będzie musiał kierować go na badania wstępne, w przypadku gdy zatrudnienie nastąpi w ciągu 180 dni (a nie jak obecnie 30 dni) po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy.

Rozwiązanie to będzie także dotyczyć osób podejmujących pracę równolegle u innego pracodawcy. Natomiast nie znajdzie ono zastosowania w przypadku osób przyjmowanych do wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych.

Aby ułatwić przedsiębiorcom i pracownikom zrealizowanie badań lekarskich pracowników, po odwołaniu stanu epidemii lub stanu zagrożenia epidemicznego, wydłużono okresy i terminy związane z wykonywaniem (zawieszonych) profilaktycznych badań pracowników do 180 dni.

Rozwiązania dla branży turystycznej

Kluczowe rozwiązania tarczy branżowej dla branży turystycznej to:

Ile będzie kosztować tarcza branżowa? 

Szacujemy, że z nowych instrumentów skorzysta 270 tys. firm. Łączna kwota miesięcznego wsparcia dla przedsiębiorców to ponad 4,5 mld zł. Dofinansowaniem wynagrodzeń objętych zostanie około 1 mln pracowników. Ten instrument został przewidziany na okres 3 miesięcy.

Do kiedy można składać wnioski o dofinansowanie? 

Rozwiązania tarczy branżowej dotyczą 3 miesięcy. Jeśli będzie to konieczne, w odpowiednim czasie rząd podejmie decyzje o przedłużeniu wsparcia dla przedsiębiorców. Możliwe będzie też poszerzenie pomocy o kolejne branże.
Wydłużona zostanie też możliwość skorzystania z już funkcjonujących form pomocowych. Przedsiębiorstwa, które wiosną nie spełniły warunków, a dopiero teraz po raz pierwszy odczuły pogorszenie sytuacji gospodarczej, nadal mogą skorzystać z dofinansowania do wynagrodzeń, mikropożyczek i postojowego. Mogą to zrobić do 30 czerwca 2021 r.

Obecne przepisy ustawy antycovidowej z marca br. nie wskazują wprost terminu zakończenia naborów wniosków o wsparcie dla przedsiębiorców. Oznacza to, że na wydatkowanie środków z Funduszu Pracy na finansowanie działań w 2020 r. powiatowe i wojewódzkie urzędy pracy mają czas do 31 grudnia 2020 r.
Z analizy środków wydanych przez powiatowe urzędy pracy wynika jednak, że zdecydowana większość podmiotów uprawnionych do otrzymania wsparcia, już z niego skorzystała.

Propozycja przedłużenia udzielania pomocy na 2021 r. zgodna jest z decyzją Komisji Europejskiej, która wydłużyła możliwość stosowania środków pomocowych.

Data wejścia w życie przepisów tarczy branżowej

Regulacje dotyczące dofinansowania do wynagrodzenia pracowników oraz dotacji zaczną obowiązywać po upływie 3 dni od momentu publikacji treści tarczy branżowej w Dzienniku Ustaw (15 grudnia br.), czyli od 19 grudnia 2020 r. Z kolei przepisy dotyczące zwolnienia z płacenia składki ZUS oraz dodatkowego świadczenia postojowego wejdą w życie po upływie 14 dni od ich publikacji w Dzienniku Ustaw, czyli od 30 grudnia 2020 r.

Źródło:

www.gov.pl

Normy szacunkowe dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej w 2021 roku

Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej w przypadku, kiedy podatnik nie prowadzi ksiąg, powinno się ustalać przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej. Wysokość norm szacunkowych jest powiązana ze wskaźnikiem wzrostu cen towarowej produkcji rolniczej, który ogłasza cyklicznie Główny Urząd Statystyczny.

W rezultacie z 1.1.2021 wejdzie w życie rozporządzenie Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 25.11.2020 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz.U. z 2020 r. poz. 2218), które określa wyższe niż w roku ubiegłym normy szacunkowe na 2021 r.

Czasowe stosowanie stawki VAT 0% do dostawy, nabycia i importu testów diagnostycznych i szczepionek na COVID-19

W projekcie rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych przewidziano w dodanym §10d, że do 31.12.2022 r. obniżoną do wysokości 0% stawkę VAT stosuje się do dostawy, wewnątrzwspólnotowego nabycia i importu:

1) testów diagnostycznych w kierunku SARS-CoV-2 i wywołanej nim choroby COVID-19, będących wyrobami medycznymi do diagnostyki in vitro w rozumieniu:

a) ustawy z 20.5.2010 r. o wyrobach medycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 186 ze zm.), lub

b) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/746 z 5.4.2017 r. w sprawie wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro oraz uchylenia dyrektywy 98/79/WE i decyzji Komisji 2010/227/UE

– dopuszczonymi do obrotu na terytorium Polski,

2) szczepionek przeciwko COVID-19, będących produktami leczniczymi:

a) dopuszczonymi do obrotu na terytorium Polski, zgodnie z przepisami ustawy z 6.9.2001 r. – Prawo farmaceutyczne, lub

b) które uzyskały pozwolenie wydane przez Radę Unii Europejskiej lub Komisję Europejską.

Rozporządzenie wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.

W 2021 r. nadal będzie możliwość zwolnienia przedsiębiorców z opłat za sprzedaż alkoholu

Projekt ten przewiduje nowelizację regulacji prawnej art. 31zzca KoronawirusU. Zgodnie z aktualnym jego brzmieniem:

art. 31zzca 1. Rada gminy może, w drodze uchwały, zwolnić z opłaty, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, należnej w 2020 r. lub przedłużyć termin na jej wniesienie.

2. W przypadku zwolnienia z opłaty, rada gminy, w uchwale, o której mowa w ust. 1, może przyznać zwrot określonej części opłaty pobranej od przedsiębiorców, którzy wnieśli jednorazowo opłatę za rok 2020 w terminie do dnia 31 stycznia 2020 r.

3. Termin wniesienia opłaty należnej w 2020 r. może zostać przedłużony do dnia 31 grudnia 2020 r.

4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do opłat za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Z treści ww. norm wnioskować należy, że obowiązują jedynie do końca br. Projektodawca zdecydował się jednakże przedłużyć wskazane mechanizmy wsparcia dla przedsiębiorców również na 2021 r. Znalazło to odzwierciedlenie w projektowanym art. 1 pkt 27 ww. projektu rządowego, gdzie postanowiono, w sposób następujący:

27) w art. 31zzca:

a) w ust. 1 po wyrazach „w 2020 r.” dodaje się wyrazy „lub w 2021 r.”;

b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. W przypadku zwolnienia z opłaty, rada gminy, w uchwale, o której mowa w ust. 1, może przyznać zwrot określonej części opłaty pobranej od przedsiębiorców, którzy wnieśli jednorazowo opłatę:

1) za rok 2020 w terminie do dnia 31 stycznia 2020 r.;

2) za rok 2021 w terminie do dnia 31 stycznia 2021 r.

3. Termin wniesienia opłaty należnej w:

1) 2020 r. może zostać przedłużony do dnia 31 grudnia 2020 r.;

2) 2021 r. może zostać przedłużony do dnia 31 grudnia 2021 r.”;

Z porównania ww. norm prawnych (aktualnie jeszcze obowiązującej na 2020 r.) i tej projektowanej wynika więc, że są one rodzajowo do siebie zbliżone. W obu przypadkach do fakultatywnej decyzji rady gminy pozostawiono ewentualne zwolnienie przedsiębiorców z opłaty za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych, o których mowa w AlkU, bądź wydłużenie terminu na uiszczenie opłaty do 31.12.2021 r. Co jednak istotne, obie te regulacje, zarówno aktualnie obowiązująca, jak i ta projektowana na 2021 r., nie zostały przewidziane dla opłat za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży. W praktyce oznacza to, że pominięto ponownie w ww. preferencjach m.in. sklepy detaliczne dokonujące sprzedaży napojów alkoholowych, bez jakichkolwiek wyjątków. Na uwagę zasługuje jednak fakt, że w tych właśnie przypadkach ustawodawca również powinien wprowadzić jakieś rozwiązania, bowiem sprzedażą napojów alkoholowych nie zajmują się jedynie sklepy wielkopowierzchniowe, ale i małe sklepy, często rodzinne z polskim kapitałem. Te podmioty również ucierpiały pośrednio wskutek COVID-19, w tym w aspekcie pogorszenia sytuacji finansowej i spadku przychodów. Warto więc rozważyć stworzenie dla rady gminy możliwości wprowadzenia preferencji również dla wybranych podmiotów, które sprzedają napoje alkoholowe do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Podsumowując, co do zasady, proponowane rozwiązania na 2021 r. wydają się być słuszne. Stanowią one w znacznej mierze kontynuację rozwiązań na 2020 r. Wydaje się jednak, że należy rozważyć interes ekonomiczny także niewielkich podmiotów gospodarczych, poprzez uwzględnienie w projekcie zapisów umożliwiających gminom wprowadzanie określonych mechanizmów wsparcia także dla tych podmiotów, które z racji znacznie słabszej pozycji rynkowej wymagają silniejszego wsparcia finansowego.

Korekta odpisu na zfśs na koniec roku. Wpływ przepisów antycovidowych

Jeśli pod koniec roku okaże się, że rzeczywista liczba zatrudnionych osób była inna niż zaplanowano, to należy dokonać odpowiedniej korekty odpisu. W celu ustalenia, czy planowana liczba zatrudnionych była zgodna ze stanem faktycznym w danym roku, należy dokonać:

1) ponownego ustalenia przeciętnych stanów zatrudnienia w poszczególnych miesiącach roku (w przeliczeniu na pełne etaty), w oparciu o dane rzeczywiste,

2) zsumować je i podzielić przez 12,

3) porównać z danymi szacunkowymi, jakie przyjęto w terminie ustalania pierwszej raty odpisu.

Z porównania początkowego i końcowego naliczenia prawdopodobnie wyniknie potrzeba korekty środków pieniężnych przekazanych na odrębny rachunek bankowy zfśś w ramach początkowego naliczenia odpisu. Jeśli zatrudnienie uległo w ciągu roku zmniejszeniu to pracodawca musi przelać nadwyżkę odpisu z rachunku bankowego zfśś na rachunek bieżący jednostki. Jeżeli natomiast nastąpiło zwiększenie zatrudnienia to pracodawca będzie musiał przelać na konto zfśs odpowiednią kwotę wyrównania.

Przykład

1) Ustalenie szacunkowej liczby zatrudnionych

Na początku maja 2020 r. pracodawca przewidywał, że średniomiesięcznie będzie zatrudniać 42 pracowników (39,5 etatu), w tym:

– 37 pracowników w normalnych warunkach w pełnym wymiarze czasu pracy,

– 2 pracowników w normalnych warunkach w wymiarze 1/2 etatu,

– 3 pracowników o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności na 1/2 etatu.

Oprócz tego, pracodawca obejmuje opieką socjalną 23 emerytów – byłych pracowników.

2) Ustalenie wysokości odpisu w oparciu o dane szacunkowe

Na podstawie danych o przewidywanym zatrudnieniu oraz biorąc pod uwagę obowiązujące w 2020 r. kwotowe wskaźniki odpisu i zwiększeń ustalony został odpis podstawowy na zfśs. Obliczenia pracodawcy wyglądają następująco:

– zatrudnieni w normalnych warunkach (37 pełnych etatów): 37 x 1550,26 zł = 57359,62 zł,

– zatrudnienie w 1/2 wymiaru etatu (2 pracowników): 2 x 1/2 x 1550,26 zł = 1550,26 zł,

– pracownicy z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności [(3 x 1/2 x 1550,26 zł) + (3 x 258,38 zł)] = 2325,39 zł + 775,14 zł = 3100,53 zł,

– emeryci – byli pracownicy (23 osoby): 23 x 258,38 zł = 5942,74 zł.

Z powyższego wynika, że całkowita kwota odpisu podstawowego i zwiększeń na zfśs na 2020 r., ustalona w oparciu o szacunkowe średniomiesięczne zatrudnienie wynosi 67953,15 zł.

3) Ustalenie faktycznych zmian kadrowych

Na koniec grudnia każdego roku należy dokonać korekty rocznego naliczenia odpisu i zwiększeń na zfśs w oparciu faktyczne dane o zatrudnieniu w trakcie roku. U pracodawcy nastąpiły zmiany:

– z dniem 31.8.2020 r. zwolnionych zostało 8 pracowników zatrudnionych w normalnych warunkach w pełnym wymiarze czasu pracy,

– z dniem 30.9.2020 r. odeszło 3 pracowników zatrudnionych w normalnych warunkach pracy w związku z przejściem na emeryturę,

– od 1.9.2020 r. zatrudnione zostały 2 osoby o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności w wymiarze 1/2 etatu.

4) Ponowne ustalenie wysokości odpisu w oparciu o dane rzeczywiste

Po uwzględnieniu powyższych zmian rzeczywiste średnioroczne zatrudnienie i naliczenie odpisu wynosi:

– zatrudnieni w normalnych warunkach pracy (37 pracowników x 8 miesięcy; 29 pracowników x 1 miesiąc; 26 pracowników x 3 miesiące): {[(8 x 37) + (1 x 29) + (3 x 26)] : 12} x 1550,26 zł = [(296 + 29 + 78) :12] x 1550,26 zł = 33,58 x 1550,26 zł = 52057,73 zł,

– zatrudnieni w 1/2 wymiaru etatu bez zmian: wyliczenie bez zmian – 1550,26 zł,

– pracownicy z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (3 pracowników x 8 miesięcy; 5 pracowników x 4 miesiące): {[(3 x 1/2 x 8) + (5 x 1/2 x 4)] : 12} x 1550,26 zł + (5 x 258,38 zł) = (1,83 x 1550,26 zł) + 1291,9 zł = 2836,98 zł + 1291,9 zł = 4128,88 zł,

– emeryci – byli pracownicy (23 osoby): ich liczba ta nie uległa zmianie – 5942,74 zł.

Całkowita kwota końcowego naliczenia odpisu podstawowego i zwiększeń na zfśs na 2020 r. wynosi 63679,25 zł.

5) Porównanie wyników ustalonych dla danych szacunkowych i rzeczywistych

Ponieważ kwota końcowego naliczenia dokonanego w oparciu o faktyczne dane o zatrudnieniu w trakcie 2020 r. jest niższa od kwoty naliczonej w oparciu o dane szacunkowe na początku roku, więc pracodawca powinien zasilić konto bieżące jednostki kwotą różnicy między ustalonym odpisem końcowym i początkowym. Pracodawca powinien zatem przelać za środków zfśs na konto bieżące jednostki kwotę 4273,9 zł (67953,15 zł – 63679,25 zł).

Przepisy antycovidowe

Zgodnie z obowiązującym od 24.6.2020 r. art. 15ge ustawy z 2.3.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374), w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, w przypadku wystąpienia u pracodawcy spadku obrotów gospodarczych lub istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń, o których mowa w odpowiednio w art. 15g ust. 9 i art. 15gb ust. 2 tej ustawy, pracodawca może zawiesić obowiązki dotyczące:

– tworzenia lub funkcjonowania zfśs,

– dokonywania odpisu podstawowego,

– wypłaty świadczeń urlopowych.

U pracodawców objętych działaniem związków zawodowych, zawieszenie powyższych obowiązków może nastąpić tylko na podstawie porozumienia.

Ponadto, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, w razie wystąpienia u pracodawcy wspomnianego powyżej spadku obrotów gospodarczych lub istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń, zawieszone zostały postanowienia układów zbiorowych pracy lub regulaminów wynagradzania, ustalających wyższą wysokość odpisu na zfśs oraz przewidujących inne świadczenia o charakterze socjalno-bytowym niż określają przepisy o zfśs (art. 15ge ust. 3 ww. ustawy z 2.3.2020 r.). Zawieszenie to następuje zatem z mocy samego prawa. W takim przypadku, pracodawca ma obowiązek stosowania ustawowej wartości odpisu i zwiększeń na zfśs.

Przykład

Na mocy postanowienia układu zbiorowego pracy odpisy i zwiększenia na zfśs dokonywane są w wysokości 150% kwoty odpisów i zwiększeń ustalonej na podstawie powszechnie obowiązującej ustawy z 4.3.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Z powodu zwalczania skutków pandemii COVID-19 pracodawca doznał spadku obrotów gospodarczych w rozumieniu art. 15g ust. 9 ustawy z 2.3.2020 r. Wobec powyższego postanowienie układu zbiorowego pracy w sprawie zwiększenia kwoty odpisu od 24.6.2020 r. zostaje z mocy prawa zawieszone, a pracodawca ma obowiązek stosować ustawową kwotę odpisów i zwiększeń na zfśs. Jeśli pracodawca dokonał odpisu w zwiększonej kwocie ustalonej na podstawie układu zbiorowego pracy, to powinien dokonać odpowiedniej korekty odpisu.

Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych – najczęstsze pytania



Pobierz bezpłatny e-book
Obowiązki pracodawcy w zakresie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Tworzenie. Odpis podstawowy. Zakres danych osobowych →

 

PIP zapowiada: w przyszłym roku 52 tys. kontroli

Główny Inspektor Pracy Andrzej Kwaliński przedstawił Radzie Ochrony Pracy program działania na 2021 r. Z powodu trwającej epidemii i związanych z tym ograniczeń w działaniu przedsiębiorstw czynności kontrolne trwają dłużej. Dlatego liczyć ma się przede wszystkim jakość kontroli, a nie ich liczba.

Inspekcja ma w przyszłym roku weryfikować prawidłowość stosowania przez pracodawców środków, związanych ze zwalczaniem epidemii. Zgodnie z programem obejmującym lata 2019-2021 inspektorzy odwiedzą zakłady objęte wzmożonym nadzorem PIP i te, w których występuje narażenie na czynniki o działaniu rakotwórczym i mutagennym. Intensywnych kontroli powinni się spodziewać ci, u których wystąpiły wypadki przy pracy. Inspektorzy odwiedzą też zakłady gospodarki komunalnej, branży leśniczej, zakłady rolne oraz (to nowość) zakłady obróbki drewna. Sprawdzą m.in. organizację bezpiecznej pracy przy urządzeniach i instalacjach elektroenergetycznych, czy wytwarzaniu i przetwarzaniu tworzyw sztucznych.

PIP zamierza się też zająć prawną ochroną pracy, czyli czasem pracy (tutaj Inspekcja wskazuje na powszechną tendencję do zwiększania godzin pracy), wypłatami wynagrodzenia, umowami cywilnoprawnymi i należnościami z tego tytułu. W 2021 r. kontrole będą we wszystkich podmiotach zobowiązanych do wprowadzenia pracowniczych planów kapitałowych (PPK).

Na kontrole powinni się też przygotować pracodawcy i przedsiębiorcy zatrudniający cudzoziemców. Chodzi zwłaszcza o obywateli innych państw, wykonujących pracę na podstawie oświadczenia pracodawcy o powierzeniu pracy cudzoziemcowi lub zezwolenia na pracę sezonową, a także cudzoziemców z nowych azjatyckich kierunków, do których należą takie kraje, jak Filipiny, Indie, Bangladesz i Nepal. Tutaj PIP chce m.in. zbadać nowe zjawiska i tendencje na polskim rynku pracy, w szczególności po wprowadzeniu regulacji dotyczących cudzoziemców, przyjętych w ramach tarcyz antykryzysowej.

PARP: Rusza nowy program wsparcia na badania i rozwój dla MŚP

Program „Badania na rynek” ma ułatwiać wprowadzenie do sprzedaży nowych lub bardzo ulepszonych produktów i wdrożenie innowacyjnych procesów technologicznych, które są wynikiem już wcześniej przeprowadzonych (zleconych) prac badawczo-rozwojowych. Bez znaczenia jest tutaj, czy zrobili to sami przedsiębiorcy, czy też kupili u kogoś efekty prac.

W puli środków jest 500 mln zł, z czego 65 mln zł czeka na przedsiębiorców realizujących projekty na terenie województwa mazowieckiego. Wsparcie może wynieść maksymalnie do 80% wartości projektu (jest to uzależnione od województwa, w którym firma działa), a koszty kwalifikowalne powinny się mieścić w przedziale 1 mln zł – 50 mln euro. Na usługi doradcze i na prace rozwojowe może zostać przeznaczone po 1 mln złotych. Projekty można zgłaszać od 13 stycznia do 17 lutego 2021 r.

O pieniądze mogą się starać firmy z sektora MŚP, które prowadzą działalność w Polsce i mają za sobą przynajmniej jeden pełny rok obrotowy. Drugi warunek jest taki, by w ciągu trzech lat poprzedzających złożenie wniosku ich minimalny próg przychodów w jednym zamkniętym roku obrotów wyniósł: 600 tys. zł w przypadku mikro- i małych przedsiębiorców oraz 1 mln zł w przypadku średnich.

Przyznane pieniądze będzie można przeznaczyć na: zakup maszyn i urządzeń do uruchomienia produkcji, kupno nieruchomości, roboty budowlane, budowę nowej linii produkcyjnej i hal, nabycie patentów, licencji, know-how oraz innych praw własności intelektualnej. Fundusze będzie można też spożytkować na eksperymentalne prace rozwojowe czy usługi doradcze.

Dodatek za pracę w porze nocnej w 2021 r.

Z art. 1518 KP wynika, że pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów.

Prawo do dodatku

Jedyną przesłanką nabycia przez pracownika prawa do tego dodatku jest wykonywanie pracy w porze nocnej – nieistotne jest, czy praca ta wynika z jego rozkładu czasu pracy (harmonogramu czasu pracy) czy też jest to praca dodatkowa – nadliczbowa. Obiektywny fakt wykonywania pracy w porze nocnej automatycznie pociąga za sobą konieczność wypłaty pracownikowi tego dodatku. Przy czym fakt, że pracownik wykonuje pracę nadliczbową w porze nocnej skutkuje nie tylko koniecznością wypłaty mu dodatku za prace w porze nocnej, ale i automatycznym podniesieniem wysokości dodatku za pracę nadliczbową – z 50% do 100% za każdą godzinę pracy nadliczbowej w porze nocnej.

Ważne

Dodatek przysługuje każdemu pracownikowi – niezależnie od zajmowanego stanowiska i pełnionej funkcji. Kodeks pracy nie wyłącza żadnej kategorii pracowników z prawa do tego dodatku, zatem przysługuje on także kadrze zarządzającej i kierowniczej.

Granice pory nocnej

Kodeks pracy nie określa sztywno granic pory nocnej – z art. 1517 § 1 KP wynika, że pora nocna obejmuje 8 godzin między godzinami 2100 a 700. Wybór kolejnych 8 godzin jest dokonywany na szczeblu zakładowym. Pora nocna ma zostać określona w regulaminie pracy (art. 1041 § 1 pkt 4 KP), chyba, że kwestie związane z porządkiem w zakładzie pracy reguluje u danego pracodawcy układ zbiorowy pracy.

Natomiast u pracodawców, u których nie funkcjonuje ani układ zbiorowy pracy ani regulamin pracy – pracodawca określa granice pory nocnej samodzielnie w informacji przekazywanej nowo zatrudnianym pracownikom (art. 29 § 3 KP).

Przyjmuje się, że dopuszczalne jest określenie różnych granic pory nocnej w stosunku do różnych grup pracowników – pracodawca nie musi zatem przyjmować jednej pory nocnej
w całym swoim zakładzie pracy. Przy określaniu granic pory nocnej pracodawca musi jednak mieć na względzie zasadę równego traktowania pracowników w zatrudnieniu, nie powinien zatem różnicować pory nocnej na poszczególnych stanowiskach pracy w ramach grupy pracowników wykonujących taką samą pracę.

Obliczanie dodatku

Gwarantowana ustawowo wysokość dodatku za pracę w porze nocnej wynosi 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę. W 2021 r. minimalne wynagrodzenie będzie wynosiło 2800 zł, zatem bezdyskusyjne jest, że ta kwota będzie stanowiła podstawę do dokonywania obliczeń.

W związku z tym, że w przepisie mowa jest o stawce godzinowej, wątpliwości budzi natomiast to, jaką liczbę godzin pracodawca powinien przyjmować do obliczeń w przypadku pracowników, których miesięczny wymiar czasu nie pokrywa się z miesięcznym wymiarem czasu pracy, obliczonym na podstawie art. 130 § 1 i 2 KP.

W przypadku dłuższych niż miesięczne okresów rozliczeniowych czasu pracy, np. 3 albo 4-miesięcznych, pracodawca może bowiem pulę godzin z całego kilkumiesięcznego okresu rozliczeniowego rozłożyć na poszczególne miesiące okresu rozliczeniowego w dość swobodny sposób. Pytanie: czy jeżeli w marcu 2021 r. z harmonogramu czasu pracy pracownika wynika, że w marcu ma on pracować w sumie 152 godziny, a z art. 130 KP wynika, że wymiar czasu pracy na ten miesiąc to 184 godziny, to czy należy obliczać dodatek za porę nocną uwzględniając do stawki godzinowej 152 czy 184 godziny?

Przyjmuje się powszechnie, że wysokość dodatku za pracę w porze nocnej w konkretnym miesiącu nie powinna być powiązana z czasem pracy obowiązującym danego pracownika, zgodnie z jego rozkładem czasu pracy. Dodatek za pracę w porze nocnej należy zatem ustalać z uwzględnieniem tzw. nominalnego czasu pracy w danym miesiącu (tj. obliczonego zgodnie z art. 130 § 1 i 2 KP), bez względu na liczbę godzin, faktycznie przypadającą do przepracowania przez pracownika, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy w danym miesiącu.

Tym samym w praktyce, bez względu na faktycznie zaplanowaną pracownikowi liczbę godzin do przepracowania w danym miesiącu, wysokość przysługującego mu dodatku będzie taka sama jak dla innego pracownika, który ma zaplanowaną inną liczbę godzin do przepracowania w danym miesiącu. Wysokość tego dodatku za pracę w danym miesiącu jest zatem identyczna dla wszystkich pracowników. Jednocześnie jednak jest ona różna w różnych miesiącach – ze względu na różny nominalny czas pracy w poszczególnych miesiącach.

Dodatek za pracę w porze nocnej w 2021 r.

Miesiąc 2021 r.

Wynagrodzenie minimalne: nominalny czas pracy

Stawka godzinowa dodatku

za pracę w porze nocnej

Styczeń

2800 zł : 152 godziny

3,68 zł

Luty

2800 zł : 160 godzin

3,50 zł

Marzec

2800 zł : 184 godziny

3,04 zł

Kwiecień

2800 zł : 168 godzin

3,33 zł

Maj

2800 zł : 152 godziny

3,68 zł

Czerwiec

2800 zł : 168 godzin

3,33 zł

Lipiec

2800 zł : 176 godzin

3,18 zł

Sierpień

2800 zł : 176 godzin

3,18 zł

Wrzesień

2800 zł : 176 godzin

3,18 zł

Październik

2800 zł : 168 godzin

3,33 zł

Listopad

2800 zł : 160 godzin

3,50 zł

Grudzień

2800 zł : 176 godzin

3,18 zł

Ze względu na skromną wysokość tego dodatku gwarantowaną przez KP, a także coraz większymi problemami z pozyskaniem pracowników gotowych pracować w porze nocnej, nierzadko pracodawcy oferują pracownikom wyższą wysokość dodatku (w oparciu o art. 9 KP). Najczęściej na mocy wewnątrzzakładowych przepisów o wynagradzaniu lub na podstawie umów o pracę, pracodawcy odnoszą procentową wysokość dodatku do wynagrodzenia zasadniczego pracownika, a nie do wynagrodzenia minimalnego, oferując pracownikom dodatek w wysokości np. 20%/50% wynagrodzenia zasadniczego (wynagrodzenia wynikającego z osobistego zaszeregowania pracownika). Nie ma też prawnych przeszkód, aby pracodawca określił wyższą niż kodeksowa stawkę godzinową w określonej kwocie, np. 5/10 zł za godzinę.

Zmiana czasu

Zmiana czasu – obecnie z letniego na zimowy, co miało miejsce w dniu 25.10.2020 r – wiąże się z koniecznością cofnięcia zegarków o godzinę z 3.00 na 2.00. Oznacza to, że pracownik wykonujący w tym czasie pracę na nocną zmianę pracował w tej dobie nie 8 godzin, ale 9 godzin. Tym samym, jeżeli cała ta zmiana mieściła się w wyznaczonej u pracodawcy porze nocnej, to pracownik nabył prawo do dodatku za pracę w porze nocnej za 9 godzin.

Odwrotnie będzie natomiast w przypadku zmiany czasu z zimowego na letni (co nastąpi w dniu 28.3.2021 r.) – wówczas pracownik zatrudniony na nocnej zmianie przepracuje nie 8, ale 7 godzin i jeżeli jego czas pracy zmieści się w porze nocnej, to będzie mu przysługiwał dodatek za pracę w porze nocnej za 7 godzin.

Ważne

Dodatek nie przysługuje zawsze za pełne godziny pracy, ale za czas przepracowany. Jeżeli więc pracownik pracował w porze nocnej np. tylko 20 minut, to dodatek przysługuje mu za te 20 minut pracy w porze nocnej.

Dodatek obok minimalnego wynagrodzenia

Obecnie dodatek za pracę w porze nocnej nie jest wliczany do minimalnego wynagrodzenia za pracę, ale musi być pracownikowi wypłacany oprócz tego wynagrodzenia – tak samo jak nagroda jubileuszowa, odprawa pieniężna przysługująca pracownikowi w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i dodatek za staż pracy.

Przykład

Pracownik przepracował w styczniu 152 godziny, z tego 40 godzin w porze nocnej. W związku z tym musi otrzymać co najmniej 2800 zł (z tytułu minimalnego wynagrodzenia za pracę) oraz 147,20 zł (40 godzin x 3,68 zł, jako dodatek z tytułu pracy w porze nocnej). W sumie zatem co najmniej 2947,20 zł.

Ryczałt

Przepis art. 1518 § 2 KP przewiduje, że w stosunku do pracowników wykonujących pracę w porze nocnej stale poza zakładem pracy dodatek za pracę w porze nocnej może być zastąpiony ryczałtem, którego wysokość odpowiada przewidywanemu wymiarowi pracy w porze nocnej.

Zatem pracodawca, który chce sobie oszczędzić naliczania dodatku za pracę w porze nocnej każdego miesiąca może ustalić pracownikowi ryczałt z tego tytułu.

Jak wynika z wyroku SN z 25.7.2018 r. (I PK 94/17, Legalis) co do zasady nie ma przeszkód, aby należności na pokrycie kosztów przysługującego pracownikowi wynagrodzenia za pracę
za pracę nocną były ustalane w formie ryczałtu, gdyż możliwość taka została przewidziana w art. 1518 § 2 KP, z tym jednakże zastrzeżeniem, że wysokość owego ryczałtu powinna odpowiadać przewidywanemu wymiarowi pracy w porze nocnej, a pracownik akceptuje taką formę wynagrodzenia, choćby w sposób dorozumiany.

Z ww. przepisu i wyroku wynika zatem, że są 3 warunki wypłaty ryczałtu zamiast naliczania pracownikowi co miesiąc dodatku:

  1. pracownik wykonuje pracę w porze nocnej stale poza zakładem pracy,
  2. wysokość ryczałtu odpowiada przewidywanemu wymiarowi pracy w porze nocnej,
  3. pracownik akceptuje taką formę wynagrodzenia (to nie wynika wprost z ww. przepisu).

Rozszerzenie zakresu elementów wymaganych w lokalnej dokumentacji cen transferowych

Przygotowano projekt rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej zmieniającego rozporządzenie w sprawie dokumentacji cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Ma on na celu dostosowanie treści rozporządzenia do zmiany wprowadzonej ustawą z 28.10.2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123). Zmiana przewiduje rozszerzenie zakresu elementów wymaganych w lokalnej dokumentacji cen transferowych w przypadku transakcji, o których mowa w art. 23za ust. 1 i 1a PDOFizU – o uzasadnienie gospodarcze transakcji, w szczególności opis spodziewanych korzyści ekonomicznych, w tym podatkowych.

Uzasadnienie gospodarcze transakcji ma na celu wyjaśnienie przez podatnika przyczyn gospodarczych zawarcia transakcji z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową (podmiot rajowy). Lokalna dokumentacja cen transferowych – w przypadku transakcji, o których mowa w art. 23za ust. 1 i 1a PDOFizU – zawiera opis okoliczności, z których wynika obowiązek dokumentacyjny. Podmiot realizujący wskazany obowiązek powinien podać w lokalnej dokumentacji cen transferowych, czy wynika on z realizacji transakcji, o której mowa w art. 23za ust. 1 ww. ustawy (tzw. bezpośrednia transakcja rajowa) czy z transakcji, o której mowa w art. 23za ust. 1a (tzw. pośrednia transakcja rajowa).

Rozporządzenie ma wejść w życie 1.1.2021 r.