Wskaźniki zmian cen dla lokali mieszkalnych w III kwartale 2020 r.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1990 ze zm.; dalej: GospNierU), waloryzacji kwot należnych z tytułów określonych w GospNierU dokonuje się przy zastosowaniu wskaźników zmian cen nieruchomości dla nieruchomości sklasyfikowanych w rejestrze cen nieruchomości, z uwzględnieniem danych wynikających z ewidencji gruntów i budynków.

Ogłoszono więc wskaźniki zmian cen dla lokali mieszkalnych w III kwartale 2020 r. z podziałem na województwa, określone w tabeli stanowiącej załącznik do obwieszczenia. Z załącznika tego wynika, że wskaźniki te dla poszczególnych województw wynoszą:

Społeczna inicjatywa mieszkaniowa – zmiany w przepisach dotyczących mieszkalnictwa

Zmiany wprowadzono m.in. do ustawy z 26.10.1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2195 ze zm.; dalej: PBudMieszkU ). Przede wszystkim do art. 24 PBudMieszkU dodano ust. 5, zgodnie z którym jeżeli w PBudMieszkU jest mowa o SIM, to dotyczy to także TBS-ów utworzonych przed 19.1.2021 r.

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 28 ust. 2 pkt 2 PBudMieszkU czynsz za 1 m² powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego w zasobach mieszkaniowych towarzystwa w skali roku nie może przekraczać 5% wartości odtworzeniowej lokalu – w przypadku lokali mieszkalnych wybudowanych przy wykorzystaniu finansowania zwrotnego lub lokali mieszkalnych znajdujących się w zasobach mieszkaniowych SIM utworzonej z udziałem Skarbu Państwa reprezentowanego przez Krajowy Zasób Nieruchomości, o którym mowa w ustawie z 20.7.2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1100 ze zm.).

Do powyższego czynszu nie wlicza się spłaty zobowiązania związanego z umową, o której mowa w art. 29 ust. 2b PBudMieszkU (chodzi o umowy uczestnictwa w kosztach budowy lokali mieszkalnych, powstałych przy udziale finansowania zwrotnego, zawieranych przez towarzystwo i fundusze inwestycyjne), co wynika z obecnego brzmienia art. 28 ust. 3 PBudMieszkU. Po zmianie, do czynszu nie wlicza się także niepodlegających zwrotowi lub refundacji kosztów ponoszonych przez SIM w związku z:

– oraz kosztów zaciągniętego na te cele kredytu.

Zmieniono treść art. 29 ust. 1 PBudMieszkU, z którego po zmianie wynika, że:

– mogą zawierać z SIM umowy w sprawie partycypacji w kosztach budowy tych lokali.

Zmieniono też treść art. 30 PBudMieszkU, który określa warunki wynajmu lokalu mieszkalnego przez TBS. W wyniku wprowadzonej zmiany zmniejszono wymagany poziom średniego miesięcznego dochodu gospodarstwa domowego warunkującego możliwość takiego najmu.

Osoba ubiegająca się o najem lokalu mieszkalnego jest obowiązana złożyć towarzystwu deklarację o średnim miesięcznym dochodzie gospodarstwa domowego w roku poprzednim oraz przedstawić zaświadczenie właściwego miejscowo urzędu skarbowego o wysokości dochodów uzyskanych przez tę osobę oraz osoby zgłoszone przez nią do wspólnego zamieszkania (art. 30 ust. 3 PBudMieszkU). W związku z tym uproszczono zasadę określania tego dochodu. Zgodnie z ust. 4b dodanym do art. 30 PBudMieszkU, za dochód ten uważa się dochód w rozumieniu ustawy z 21.6.2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2133 ze zm.). Uchylono tym samym ust. 4a w art. 30 PBudMieszkU, który określał bardziej skomplikowany sposób ustalania dochodu, o którym mowa w art. 30 ust. 3 PBudMieszkU.

Nowelizacja wprowadza też możliwość:

Ważną zmianą jest wprowadzenie przepisów rozdziału 4c PBudMieszkU, który określa zasady wsparcia gmin ze środków Rządowego Funduszu Rozwoju Mieszkalnictwa (art. 33l–33s PBudMieszkU). Wynika z nich m.in., że minister budownictwa udziela gminie wsparcia ze środków Rządowego Funduszu Rozwoju Mieszkalnictwa na sfinansowanie części lub całości działania polegającego na objęciu przez tę gminę udziałów lub akcji w:

Wsparcia tego udziela się gminie na zatwierdzony przez radę gminy w drodze uchwały wniosek wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. Wniosek taki zawiera:

W przypadku wniosku o wsparcie działania istniejących SIM (art. 33l pkt 2 PBudMieszkU), do wniosku dołącza się szacunkowy koszt przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego, w celu realizacji którego obejmowane są udziały lub akcje w istniejącym SIM oraz szacunkową liczbę mieszkań planowaną do utworzenia w ramach tego przedsięwzięcia (art. 33m ust. 3 PBudMieszkU).

Trzeba też dodać, że zgodnie z art. 33p PBudMieszkU, objęcie udziałów lub akcji SIM, z wykorzystaniem wsparcia stanowi udzieloną temu SIM rekompensatę z tytułu świadczenia usługi publicznej w rozumieniu przepisów prawa UE, dotyczących pomocy publicznej z tytułu świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym. Obejmując udziały lub akcje SIM z wykorzystaniem wsparcia, gmina określa w umowie z tym SIM rodzaj i okres realizacji rekompensowanej tym działaniem usługi publicznej. Przepisy art. 33p PBudMieszkU stosuje się z uwzględnieniem przepisów o pomocy publicznej.

Ponadto, warto wspomnieć, że w PBudMieszkU, po rozdziale 4a dodano rozdział 4aa określający zasady rozliczenia partycypacji w okresie najmu lokalu mieszkalnego, który wejdzie w życie 1.1.2022 r.

Nowelizacja zawiera też szereg przepisów przejściowych. W art. 26 nowelizacji określono zasady stosowania właściwych przepisów w odniesieniu do umów w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego zawartych przez towarzystwo budownictwa społecznego z najemcą przed 19.1.2021 r., a także możliwości i warunków podjęcia uchwały w sprawie wyłączenia rozliczenia partycypacji. Wynika z niego też, że w ciągu 14 dni od dnia podjęcia przez zgromadzenie wspólników, walne zgromadzenie akcjonariuszy albo walne zgromadzenie społecznej inicjatywy mieszkaniowej lub towarzystwa budownictwa społecznego uchwały w sprawie wyłączenia rozliczenia partycypacji, towarzystwo ma obowiązek przekazać ministrowi budownictwa kopię uchwały.

Ponadto, zgodnie z art. 27 nowelizacji, TBS-sy utworzone przed 19.1.2021 r. pozostają przy nazwie obowiązującej przed tym dniem, chyba że z własnej inicjatywy dokonają jej zmiany na zgodną z wymaganiami w brzmieniu nadanym nowelizacją. Do czasu zmiany nazwy TBS na zgodną z tymi wymaganiami, do towarzystw tych stosuje się przepis art. 26 PBudMieszkU (określający te wymagania) w brzmieniu dotychczasowym.

Ponad 60 % Polaków odczuwa negatywne skutki pracy zdalnej

Na home office pracuje w tej chwili ok. 40 % aktywnych zawodowo Polaków. Osoby, które odczuwają negatywne skutki pracy w domu, wskazały w badaniu MultiSport Index 2020, że najczęściej są to zbyt rzadkie kontakty z innymi ludźmi, zacieranie granic pomiędzy pracą i życiem prywatnym, zwiększony poziom stresu, problemy z żywieniem (np. nieregularne posiłki) czy spadek efektywności. Skutki pracy zdalnej są tym dotkliwsze, im więcej dni pracujemy poza biurem. W gronie pracowników, którzy na home office przebywają co najmniej 3–4 dni w tygodniu, negatywne konsekwencje odczuwa aż 74 %.

Według badania MultiSport Index 2020 aż 79 % aktywnych fizycznie Polaków deklaruje, że regularny ruch poprawia ich samopoczucie i efektywność w pracy. 4 na 10 pracowników w sporcie odnalazło też sposób na łagodzenie stresu związanego z pandemią COVID-19. W efekcie 3/4 nie zamierza rezygnować z aktywności fizycznej niezależnie od tego, jak rozwinie się sytuacja epidemiologiczna.

Karty sportowe posiada w tej chwili średnio co czwarty pracownik w Polsce. To jeden z najpopularniejszych benefitów sportowych. Drugą, najczęściej oferowaną przez pracodawców formą wsparcia w tym zakresie jest infrastruktura rowerowa, np. stojaki na rowery.

Ze statystyk Benefit Systems wynika, że od początku pandemii z treningów online i ćwiczeń w warunkach domowych skorzystało 74 % posiadaczy kart MultiSport. W październiku – kiedy działalność wielu obiektów sportowych została ponownie ograniczona – popularność treningów online wzrosła o ponad 100 % w porównaniu z wrześniem. Dzięki rozszerzeniu oferty online, np. o dostęp do platformy treningowej Yes2Move.com, użytkownicy Programu MultiSport mogą kontynuować treningi niezależnie od rozwoju sytuacji epidemicznej i dostępności infrastruktury sportowej.

Źródło:

newseria.pl

Wsparcie finansowe dla firm w 2021 roku

Osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą już składać wnioski o preferencyjne finansowanie z najniższym na rynku oprocentowaniem. Od przedsiębiorcy nie wymaga się obecnie przedstawiania typowych w takich przypadkach dokumentów. Preferencyjne finansowanie odbywa się bowiem na podstawie uproszczonych procedur związanych z przyznawaniem środków. W przypadku kwot do 500 tysięcy złotych nie jest zatem wymagane przedstawianie zaświadczeń, faktur, biznesplanu ani dokumentowanie wydatkowania środków.

Pieniądze na firmę może uzyskać każda osoba prowadząca działalność gospodarczą. Jedyny wymóg stawiany przedsiębiorcy to prowadzenie firmy od co najmniej 6 miesięcy.

Źródło:

zus.pl

Zmiany w podatku od nieruchomości i opłacie targowej w 2021 r.

Korzystne zmiany w zakresie podatków lokalnych przewidziano w ustawie z 9.12.2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2020 poz. 2255); dalej: tarcza 6.0. W ramach tych zmian gminy mogą zwolnić przedsiębiorców z podatku od nieruchomości lub odroczyć jego zapłatę. Ponadto dostaną rekompensatę z tytułu niepobierania opłaty targowej.

Podatek od nieruchomości

Tarcza 6.0 przedłuża możliwość stosowania przez gminy rozwiązań w zakresie podatku od nieruchomości, dla przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu z powodu skutków COVID-19 (art. 15p i art. 15q ustawy z 2 marca 2020 r. o COVID-19). Rady gmin, w drodze uchwały, mogą:

1) wprowadzać, za wybrane miesiące pierwszego półrocza 2021 r., zwolnienia z podatku od nieruchomości: gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, oraz

2) przedłużać terminy płatności rat podatku od nieruchomości, płatnych w wybranych miesiącach pierwszego półrocza 2021 r. – nie dłużej niż do 31.12.2021 r. (art. 15q ust. 1 ustawy z 2.3.2020 r. o COVID-19).

Opłata targowa

Od 1 stycznia do 31 grudnia 2021 r. gminy nie będą pobierać opłaty targowej. Z tytułu niepobierania opłaty targowej jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje rekompensata ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 (art. 31zzm ustawy z 2.3.2020 r. o COVID-19). Podstawę do wyliczenia przedmiotowej rekompensaty stanowią dochody z tytułu opłaty targowej wykazane za rok 2019 w sprawozdaniach jednostek samorządu terytorialnego.

Środki z tytułu rekompensaty będą przekazywane do 31.3.2021 r. na rachunek gmin.

Wkrótce korzystna dla gmin zmiana terminów przedawnienia należności dotyczących kosztów upomnienia

Zmiany zostaną wprowadzone na mocy ustawy z 4.7.2019 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1553). Zmiany te z pewnością będą dotyczyć także jednostek samorządu terytorialnego, a szczególnie gmin, których dochody budżetowe stanowią m.in. należności z podatków lokalnych, np. podatku od nieruchomości, czy podatku od środków transportowych. Wspomniane zmiany dotyczą w szczególności ustanowienia przez ustawodawcę jednoznacznych reguł w zakresie terminu przedawnienia należności dotyczących tzw. kosztów upomnienia, które są obowiązane pobierać jednostki samorządu terytorialnego, jako wierzyciele publicznoprawni. Dla przypomnienia, jak podano w rozporządzeniu Ministra Finansów z 11.9.2015 r. w sprawie wysokości kosztów upomnienia skierowanego przez wierzyciela do zobowiązanego przed wszczęciem egzekucji administracyjnej (Dz.U. z 2015 r. poz. 1526) – wynoszą one aktualnie 11,60 zł.

Wskazane należności, podobnie jak i ww. należności stricte podatkowe, podlegają regułom przedawnienia. Dotychczas reguły te nie były dookreślone, a do terminów ich przedawnienia stosowano odpowiednio regulacje działu III OrdPU. Zresztą, nawet w uzasadnieniu wspomnianej wyżej ustawy nowelizującej akcentowano, że EgzAdmU nie zawiera przepisów regulujących przedawnienie kosztów egzekucyjnych, jak i kosztów upomnienia. Natomiast przyjęcie nowych rozwiązań legislacyjnych miało na celu zlikwidowanie różnych problemów związanych właśnie z jednoznacznym określeniem terminów przedawnienia dla kosztów upomnienia i kosztów egzekucji.

Przechodząc zaś do meritum, warto zaznajomić się z treścią nowych regulacji (w zakresie przedawnienia kosztów upomnienia), których treść będzie następująca:

§ 3c. Obowiązek zapłaty kosztów upomnienia przedawnia się z upływem 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wygasł egzekwowany obowiązek. Bieg terminu przedawnienia nie ulega przerwaniu i zawieszeniu.

§ 3d. Wierzyciel niebędący jednocześnie organem egzekucyjnym niezwłocznie zawiadamia organ egzekucyjny o przedawnieniu kosztów upomnienia.

§ 3e. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych zawartych w upomnieniu, o którym mowa w § 1, mając na względzie zapewnienie prawidłowości pouczenia zobowiązanego o skutkach niewykonania obowiązku i niezastosowania się do upomnienia.

Z tak sformułowanych regulacji można wywieść pewne korzystne dla gmin wnioski. Po pierwsze, ustawodawca w sposób jednoznaczny dookreślił termin przedawnienia wspomnianych kosztów upomnienia. Nie będzie więc już wątpliwości, czy stosować termin (odpowiednio) pięcioletni z OrdPU, czy jednak trzyletni. Po drugie, co równie istotne, termin przedawnienia będzie liczony dopiero od końca roku kalendarzowego, w którym wygasł egzekwowany obowiązek. Z pewnością uprości taki zapis sam sposób liczenia okresu przedawnienia – do pełnych rocznych okresów. Po trzecie, z punktu widzenia praktycznego znaczenie ma również okoliczność, że bieg terminu przedawnienia powyższych kosztów nie ulega ani przerwaniu, ani zawieszeniu. W konsekwencji nie ma ryzyka, że dochodzenie ww. kosztów było przesunięte w czasie na wiele lat. Należy bowiem przypomnieć, że skutek w postaci przerwania biegu terminu przedawnienia – co do zasady – powoduje niejako „odnowienie” jego biegu. Skoro jednak tenże skutek został wyłączony w stosunku do tego typu należności, nie ma także konieczności prowadzenia czynności egzekucyjnych w stosunku do takich kosztów, po upływie wskazanego terminu 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wygasł egzekwowany obowiązek.

Biorąc powyższe pod uwagę, wskazane regulacje należy z pewnością ocenić pozytywnie. Z jednej strony pozwolą na usunięcie stanu niepewności (w zakresie terminu przedawnienia), z drugiej strony „uwalniają” gminy od konieczności dokonywania przez dłuższy okres wielu nieefektywnych działań egzekucyjnych.

Zakres danych, które muszą być zawarte w dokumentach rejestracyjnych w podatku akcyzowym

Projektowane rozporządzenie zastąpi obowiązujące obecnie rozporządzenie z 20.12.2018 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją w zakresie podatku akcyzowego. Opracowanie nowego rozporządzenia, określającego szczegółowy zakres danych, które powinny zostać zawarte w dokumentach związanych z rejestracją w podatku akcyzowym, wynika z wprowadzenia obowiązku elektronicznego dokonywania zgłoszeń w podatku akcyzowym i rezygnacji z określenia wzorów dokumentów związanych z rejestracją w podatku akcyzowym oraz z objęcia obowiązkiem dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego w podatku akcyzowym nowych podmiotów.

Nowe rozporządzenie określa szczegółowy zakres danych, które powinny być zawarte w:

1) zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 16 ustawy o podatku akcyzowym;

2) zgłoszeniach, o których mowa w art. 19 ust. 1, 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym (tj. zgłoszeniach o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą bądź zaprzestaniu działalności).

 

Stopa bezrobocia w grudniu 2020 roku wyniosła 6,2%

Ze wstępnych danych MRPiT wynika, że liczba bezrobotnych w końcu grudnia 2020 roku wyniosła 1,046 mln osób i – w porównaniu do końca listopada 2020 roku wzrosła o 21,1 tys. osób, czyli o 2,1%. W analogicznym okresie 2019 r. poziom bezrobocia rejestrowanego zwiększył się o 16,7 tys. osób, tj. o 2,0%.

Wzrost bezrobocia w grudniu 2020 r. jest zjawiskiem typowym dla końca roku i obserwowanym również w ubiegłych latach.

 

Wzrost stopy bezrobocia w grudniu 2020 roku w porównaniu do stanu z końca listopada 2020 roku wystąpił w 14 województwach. W województwie małopolskim i wielkopolskim wskaźnik pozostał na tym samym poziomie, jak w końcu listopada 2020 r. W 6 województwach miał miejsce wzrost stopy bezrobocia rejestrowanego o 0,1 punktu procentowego, a w 8 województwach o 0,2 punktu proc.

Źródło:

gov.pl

Nowe formularze interaktywne PIT-4R i PIT-8AR

Ministerstwo Finansów poinformowało, że formularze interaktywne PIT-4R(11) i PIT-8AR(10) zostały udostępnione na stronie: https://www.podatki.gov.pl/pit/e-deklaracje-pit/dla-platnikow/ i w aplikacji e-Deklaracje Desktop.

Przy czym należy pamiętać, że składane przez płatników deklaracje (informacje): IFT-1/IFT-1R, IFT-3/IFT-3R, PIT-R, PIT-4R, PIT-8AR, PIT-8C, PIT-11, PIT-11K, PIT-14 i PIT-40 drogą elektroniczną nie mogą być podpisane profilem zaufanym i nie mogą być przesyłane za pośrednictwem platformy ePUAP.

 

Nowe kompetencje dla rady gminy w zakresie ustalania wzorów wniosków o dodatek mieszkaniowy

Warto odnotować, że ustawa nowelizjąca wprowadza m.in. zmiany w DodMieszkU. Ów dodatek jest specjalnym świadczeniem wspierającym, a przeznaczonym dla osób spełniających kryteria z ww. ustawy, w tym kryterium dochodowe. Jak wynika zaś z art. 7 ust. 1 DodMieszkU dodatek mieszkaniowy przyznaje, na wniosek osoby uprawnionej do dodatku mieszkaniowego, wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji administracyjnej. Wśród zmian, które wprowadza wskazana na wstępie nowelizacja, na uwagę zasługują zmiany w art. 7 i art. 9 DodMieszkU.

Wskazany art. 9 DodMieszkU stanowi aktualnie, że:

Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi:

1) (utracił moc)

2) sposób ustalania wysokości ryczałtu na zakup opału;

3) wzór wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego;

4) wzór deklaracji o dochodach gospodarstwa domowego.

2. Rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, określa w szczególności:

(…)

3) dane, które powinny być zawarte we wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego, a w szczególności dotyczące osoby ubiegającej się o ten dodatek, zajmowanego lokalu mieszkalnego i jego technicznego wyposażenia oraz miesięcznych wydatków za ten lokal;

4) dane, które powinny być zawarte w deklaracji o dochodach, a w szczególności dane dotyczące osób wchodzących w skład gospodarstwa domowego, ich miejsca pracy bądź nauki oraz wysokość ich dochodu.

Co istotne, ww. regulacja prawna straci moc obowiązującą z dniem 1.7.2021 r. Do tej daty będzie obowiązywać rozporządzenie Rady Ministrów m.in. w sprawie ustalenia wzorów wniosku i deklaracji.

Należy także odnotować, że z dniem 5.1.2021 r. na mocy ww. ustawy nowelizującej, wprowadzono nową regulację w art. 7 jako ust. 1e do DodMieszkU, o treści:

Rada gminy określa, w drodze uchwały, wzór wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego oraz wzór deklaracji, o której mowa w ust. 1.

Jednocześnie na mocy ww. ustawy nowelizującej z 10.12.2020 r. tj. art. 38 wprowadzono tzw. przepis przejściowy o treści:

W terminie do dnia 1 lipca 2021 r., rady gmin podejmą uchwały, o których mowa w art. 7 ust. 1e ustawy zmienianej w art. 11. Uchwały rad gmin wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2021 r.

Z zestawienia ww. regulacji prawnych wnioskować więc należy, że ustawodawca zdecydował się „wyłączyć” odgórne regulacje dotyczące ustalania wzorów ww. dokumentów (wniosek o przyznanie dodatku i wzór deklaracji) na rzecz przekazania tych uprawnień radzie gminy. Zauważyć należy, że treść przepisu wskazuje na obligatoryjną powinność ustanowienia owych wzorów, a sam akt prawa miejscowego rady gminy wejdzie w życie 1.7.2021 r. Taką zmianę legislacyjną projektodawca argumentuje w szczególności tym (projekt uzasadnienia ustawy), że procedura rozpoznania wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego, a następnie jego ewentualna wypłata, leży w gestii gminy, a w konsekwencji słusznym rozwiązaniem wydaje się przekazanie gminom uprawnienia do przygotowania wzorów powyższych dokumentów we własnym zakresie.

Podsumowując przyjąć należy, że na gminy przesunięto powinność określenia m.in. wskazanych wzorów wniosków o przyznanie dodatku mieszkaniowego oraz deklaracji. Rozwiązanie takie może mieć zarówno wady, jak i zalety. Zaletą jest z pewnością to, że to gmina, jako „dystrybutor” świadczeń stanowiących dodatki mieszkaniowe, posiada najlepszą wiedzę w zakresie konstrukcji i wymagań związanych z ubieganiem się o świadczenia, więc prawo do ustalania ww. wzorów powinno ułatwić cały mechanizm decyzyjny. Z drugiej strony, skoro rada gminy będzie ustalać samodzielnie powyższe wzorce, to będą one podlegały tzw. nadzorowi przez właściwy organ, którym w tym przypadku będzie wojewoda. Skoro tak, to nie jest wykluczone, że niektóre z aktów prawnych rady gminy mogą być przez ten organ kwestionowane poprzez stwierdzenie nieważności w całości lub w części. Jest więc pewne ryzyko komplikacji w procedurze przyznawania tych dodatków. Mając na uwadze powyższe wskazówki, warto już teraz podjąć odpowiednie kroki prawne celem podjęcia odpowiednich uchwał, aby w należyty sposób przygotować się do obsługi dodatków mieszkaniowych.