Dodatki mieszkaniowe i energetyczne nie podlegają egzekucji

W Dz.U. z 2021 r. pod poz. 11 opublikowano ustawę z 10.12.2020 r. o zmianie niektórych ustaw wspierających rozwój mieszkalnictwa.

Zmiany wprowadzono m.in. do ustawy z 17.6.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1427 ze zm.; dalej: EzgAdmU),tj. w art. 10 EgzAdmU, do którego dodano § 6, zgodnie z którym nie podlegają egzekucji administracyjnej:

Dodatki te nie podlegają też egzekucji sądowej na podstawie art. 833 § 8 ustawy z 17.11.1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1575 ze zm.).

Dematerializacja akcji coraz bliżej

Ten proces miał się dokonać już 1 stycznia, ale z powodu pandemii koronawirusa został przesunięty o trzy miesiące. Nie znaczy to jednak, że spółki mogą czekać z działaniami do tego terminu. Już od ponad roku każda spółka akcyjna i spółka komandytowo-akcyjna ma obowiązek posiadania strony internetowej, a do 30 września 2020 r. miały obowiązek wybrać i podpisać umowę z podmiotem prowadzącym rejestr akcjonariuszy.

Już 30 stycznia mija z kolei termin na ostateczne wezwania akcjonariuszy do zwrotu posiadanych akcji. Rejestr akcjonariuszy jest jawny dla spółki i każdego akcjonariusza. Te pdmioty mają prawo dostępu do danych tam zawartych oraz prawo wydania im w postaci papierowej lub elektronicznej takich informacji.

Razem z wygaśnięciem mocy dokumentów wydanych wcześniej nabiorą mocy obowiązkowe wpisy w rejestrze akcjonariuszy, prowadzonym przez wybrany podmiot. Równolegle zmienią się zasady zbywania akcji.

Do skutecznego zbycia akcji będzie wymagany wpis do rejestru akcjonariuszy. Do skutecznego dokonania takiej transakcji będzie zatem konieczny udział podmiotu prowadzącego rejestr funkcjonariuszy.

Od tej zasady będą jednak wyjątki, np. powołanie do spadku, zapis windykacyjny, połączenie, podział czy przekształcenie spółki.

Jeszcze przez pięć lat, do 1.3.2026 r. dokumenty akcji zachowają moc dowodową. Będą mogły być użyte jedynie po to, by akcjonariusz mógł wykazać wobec spółki, że przysługują mu prawa udziałowe.

Kilka lekcji z europejskiej ustawy o usługach cyfrowych

Wybierz lepszą analogię lub całkowicie ich unikaj

Margrethe Vestager i Thierry Breton pełniący funkcję komisarzy europejskich, przedstawili dwa projekty rozporządzeń skupiające się na regulacji treści i usług online. Zawiera ono interesujące porównanie Internetu do ruchu pojazdów.

Wprawdzie używanie analogii do upraszczania złożonych tematów może być pomocne, to nie w każdym przypadku się sprawdza. Część Internetu oparta jest o transmisję informacji oraz ruchu sieci, to określanie DSA jako „sygnalizatora świetlnego” jest okrojone
z zawiłości pośredników oraz konsekwencji, które wiążą się z regulacjami internetowymi
w ramach świadczenia usług.

Asymetryczne regulacje to istotny krok

Mówienie na temat Internetu ma tak wiele znaczeń, że uregulowanie go jako monolitu będzie prowadziło do negatywnych konsekwencji. Wygląda na to, że podejście polegające na umożliwieniu jak największej swobody podmiotom w ekosystemie internetowym powoli odchodzi do lamusa.

Wynika to po części z faktu, że podejście to nie zapewniało odpowiedniej ochrony dla grup marginalizowanych. Ponadto zakres Internetu oraz sposób korzystania z niego zmienił się diametralnie.
Ograniczenie odpowiedzialności oraz zwiększanie obowiązków

DSA przemawia za obowiązkiem dochowania staranności. Nadmiernie rozbudowany
i niedokładny język może prowadzić do szkodliwych interpretacji, które ostatecznie zaszkodzą użytkownikom.

Jeżeli obowiązek staranności zostanie uznany za obligatoryjny w przypadku przepisów reformujących, należy określić stosunek pomiędzy tym obowiązkiem a warunkami odpowiedzialności, oraz sposób wprowadzania środków zaradczych mających na celu przeciwdziałanie nadmiernej moderacji w obawie przed sankcjami.

Doprowadzenie sprawy do końca

DSA stawia na uzyskanie pewności, że koncepcje realizowane są w prawodawstwie w sposób właściwy. Zmierza do utworzenia sieci organów regulacyjnych, z uwagi na fakt, że koordynacja pomiędzy organami właściwymi ma kluczowe znaczenie w celu uniknięcia problemów ze zgodnością.

W skład rynku wchodzą ponad dwa tuziny autonomicznych państw członkowskich. To sprawia, że normalizacja jest bardzo istotna, gdyż ramy zachęcają do ustalenia własnych zasad w zakresie procesów związanych z nielegalnymi treściami.

Źródło: https://www.brookings.edu/blog/techtank/2021/01/06/four-lessons-for-u-s-legislators-from-the-eu-digital-services-act/

Wniosek o przeprowadzenie postępowania kwalifikacyjnego do działalności wydobywczej węglowodorów

Zgodnie z art. 49a ust. 1 ustawy z 9.6.2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1064 ze zm.), w celu oceny zdolności zainteresowanego podmiotu do prowadzenia działalności w zakresie poszukiwania i rozpoznawania złóż węglowodorów oraz wydobywania węglowodorów ze złóż minister właściwy do spraw środowiska (obecnie Minister Klimatu i Środowiska) przeprowadza postępowanie kwalifikacyjne.

Rozporządzenie określa:

Do wniosku załącza się dokumenty szczegółowo wymienione w załączniku:

Wskaźniki zmian cen dla lokali mieszkalnych w III kwartale 2020 r.

Na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1990 ze zm.; dalej: GospNierU), waloryzacji kwot należnych z tytułów określonych w GospNierU dokonuje się przy zastosowaniu wskaźników zmian cen nieruchomości dla nieruchomości sklasyfikowanych w rejestrze cen nieruchomości, z uwzględnieniem danych wynikających z ewidencji gruntów i budynków.

Ogłoszono więc wskaźniki zmian cen dla lokali mieszkalnych w III kwartale 2020 r. z podziałem na województwa, określone w tabeli stanowiącej załącznik do obwieszczenia. Z załącznika tego wynika, że wskaźniki te dla poszczególnych województw wynoszą:

Społeczna inicjatywa mieszkaniowa – zmiany w przepisach dotyczących mieszkalnictwa

Zmiany wprowadzono m.in. do ustawy z 26.10.1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2195 ze zm.; dalej: PBudMieszkU ). Przede wszystkim do art. 24 PBudMieszkU dodano ust. 5, zgodnie z którym jeżeli w PBudMieszkU jest mowa o SIM, to dotyczy to także TBS-ów utworzonych przed 19.1.2021 r.

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 28 ust. 2 pkt 2 PBudMieszkU czynsz za 1 m² powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego w zasobach mieszkaniowych towarzystwa w skali roku nie może przekraczać 5% wartości odtworzeniowej lokalu – w przypadku lokali mieszkalnych wybudowanych przy wykorzystaniu finansowania zwrotnego lub lokali mieszkalnych znajdujących się w zasobach mieszkaniowych SIM utworzonej z udziałem Skarbu Państwa reprezentowanego przez Krajowy Zasób Nieruchomości, o którym mowa w ustawie z 20.7.2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1100 ze zm.).

Do powyższego czynszu nie wlicza się spłaty zobowiązania związanego z umową, o której mowa w art. 29 ust. 2b PBudMieszkU (chodzi o umowy uczestnictwa w kosztach budowy lokali mieszkalnych, powstałych przy udziale finansowania zwrotnego, zawieranych przez towarzystwo i fundusze inwestycyjne), co wynika z obecnego brzmienia art. 28 ust. 3 PBudMieszkU. Po zmianie, do czynszu nie wlicza się także niepodlegających zwrotowi lub refundacji kosztów ponoszonych przez SIM w związku z:

– oraz kosztów zaciągniętego na te cele kredytu.

Zmieniono treść art. 29 ust. 1 PBudMieszkU, z którego po zmianie wynika, że:

– mogą zawierać z SIM umowy w sprawie partycypacji w kosztach budowy tych lokali.

Zmieniono też treść art. 30 PBudMieszkU, który określa warunki wynajmu lokalu mieszkalnego przez TBS. W wyniku wprowadzonej zmiany zmniejszono wymagany poziom średniego miesięcznego dochodu gospodarstwa domowego warunkującego możliwość takiego najmu.

Osoba ubiegająca się o najem lokalu mieszkalnego jest obowiązana złożyć towarzystwu deklarację o średnim miesięcznym dochodzie gospodarstwa domowego w roku poprzednim oraz przedstawić zaświadczenie właściwego miejscowo urzędu skarbowego o wysokości dochodów uzyskanych przez tę osobę oraz osoby zgłoszone przez nią do wspólnego zamieszkania (art. 30 ust. 3 PBudMieszkU). W związku z tym uproszczono zasadę określania tego dochodu. Zgodnie z ust. 4b dodanym do art. 30 PBudMieszkU, za dochód ten uważa się dochód w rozumieniu ustawy z 21.6.2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2133 ze zm.). Uchylono tym samym ust. 4a w art. 30 PBudMieszkU, który określał bardziej skomplikowany sposób ustalania dochodu, o którym mowa w art. 30 ust. 3 PBudMieszkU.

Nowelizacja wprowadza też możliwość:

Ważną zmianą jest wprowadzenie przepisów rozdziału 4c PBudMieszkU, który określa zasady wsparcia gmin ze środków Rządowego Funduszu Rozwoju Mieszkalnictwa (art. 33l–33s PBudMieszkU). Wynika z nich m.in., że minister budownictwa udziela gminie wsparcia ze środków Rządowego Funduszu Rozwoju Mieszkalnictwa na sfinansowanie części lub całości działania polegającego na objęciu przez tę gminę udziałów lub akcji w:

Wsparcia tego udziela się gminie na zatwierdzony przez radę gminy w drodze uchwały wniosek wójta, burmistrza albo prezydenta miasta. Wniosek taki zawiera:

W przypadku wniosku o wsparcie działania istniejących SIM (art. 33l pkt 2 PBudMieszkU), do wniosku dołącza się szacunkowy koszt przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego, w celu realizacji którego obejmowane są udziały lub akcje w istniejącym SIM oraz szacunkową liczbę mieszkań planowaną do utworzenia w ramach tego przedsięwzięcia (art. 33m ust. 3 PBudMieszkU).

Trzeba też dodać, że zgodnie z art. 33p PBudMieszkU, objęcie udziałów lub akcji SIM, z wykorzystaniem wsparcia stanowi udzieloną temu SIM rekompensatę z tytułu świadczenia usługi publicznej w rozumieniu przepisów prawa UE, dotyczących pomocy publicznej z tytułu świadczenia usług w ogólnym interesie gospodarczym. Obejmując udziały lub akcje SIM z wykorzystaniem wsparcia, gmina określa w umowie z tym SIM rodzaj i okres realizacji rekompensowanej tym działaniem usługi publicznej. Przepisy art. 33p PBudMieszkU stosuje się z uwzględnieniem przepisów o pomocy publicznej.

Ponadto, warto wspomnieć, że w PBudMieszkU, po rozdziale 4a dodano rozdział 4aa określający zasady rozliczenia partycypacji w okresie najmu lokalu mieszkalnego, który wejdzie w życie 1.1.2022 r.

Nowelizacja zawiera też szereg przepisów przejściowych. W art. 26 nowelizacji określono zasady stosowania właściwych przepisów w odniesieniu do umów w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego zawartych przez towarzystwo budownictwa społecznego z najemcą przed 19.1.2021 r., a także możliwości i warunków podjęcia uchwały w sprawie wyłączenia rozliczenia partycypacji. Wynika z niego też, że w ciągu 14 dni od dnia podjęcia przez zgromadzenie wspólników, walne zgromadzenie akcjonariuszy albo walne zgromadzenie społecznej inicjatywy mieszkaniowej lub towarzystwa budownictwa społecznego uchwały w sprawie wyłączenia rozliczenia partycypacji, towarzystwo ma obowiązek przekazać ministrowi budownictwa kopię uchwały.

Ponadto, zgodnie z art. 27 nowelizacji, TBS-sy utworzone przed 19.1.2021 r. pozostają przy nazwie obowiązującej przed tym dniem, chyba że z własnej inicjatywy dokonają jej zmiany na zgodną z wymaganiami w brzmieniu nadanym nowelizacją. Do czasu zmiany nazwy TBS na zgodną z tymi wymaganiami, do towarzystw tych stosuje się przepis art. 26 PBudMieszkU (określający te wymagania) w brzmieniu dotychczasowym.

Ponad 60 % Polaków odczuwa negatywne skutki pracy zdalnej

Na home office pracuje w tej chwili ok. 40 % aktywnych zawodowo Polaków. Osoby, które odczuwają negatywne skutki pracy w domu, wskazały w badaniu MultiSport Index 2020, że najczęściej są to zbyt rzadkie kontakty z innymi ludźmi, zacieranie granic pomiędzy pracą i życiem prywatnym, zwiększony poziom stresu, problemy z żywieniem (np. nieregularne posiłki) czy spadek efektywności. Skutki pracy zdalnej są tym dotkliwsze, im więcej dni pracujemy poza biurem. W gronie pracowników, którzy na home office przebywają co najmniej 3–4 dni w tygodniu, negatywne konsekwencje odczuwa aż 74 %.

Według badania MultiSport Index 2020 aż 79 % aktywnych fizycznie Polaków deklaruje, że regularny ruch poprawia ich samopoczucie i efektywność w pracy. 4 na 10 pracowników w sporcie odnalazło też sposób na łagodzenie stresu związanego z pandemią COVID-19. W efekcie 3/4 nie zamierza rezygnować z aktywności fizycznej niezależnie od tego, jak rozwinie się sytuacja epidemiologiczna.

Karty sportowe posiada w tej chwili średnio co czwarty pracownik w Polsce. To jeden z najpopularniejszych benefitów sportowych. Drugą, najczęściej oferowaną przez pracodawców formą wsparcia w tym zakresie jest infrastruktura rowerowa, np. stojaki na rowery.

Ze statystyk Benefit Systems wynika, że od początku pandemii z treningów online i ćwiczeń w warunkach domowych skorzystało 74 % posiadaczy kart MultiSport. W październiku – kiedy działalność wielu obiektów sportowych została ponownie ograniczona – popularność treningów online wzrosła o ponad 100 % w porównaniu z wrześniem. Dzięki rozszerzeniu oferty online, np. o dostęp do platformy treningowej Yes2Move.com, użytkownicy Programu MultiSport mogą kontynuować treningi niezależnie od rozwoju sytuacji epidemicznej i dostępności infrastruktury sportowej.

Źródło:

newseria.pl

Wsparcie finansowe dla firm w 2021 roku

Osoby prowadzące działalność gospodarczą mogą już składać wnioski o preferencyjne finansowanie z najniższym na rynku oprocentowaniem. Od przedsiębiorcy nie wymaga się obecnie przedstawiania typowych w takich przypadkach dokumentów. Preferencyjne finansowanie odbywa się bowiem na podstawie uproszczonych procedur związanych z przyznawaniem środków. W przypadku kwot do 500 tysięcy złotych nie jest zatem wymagane przedstawianie zaświadczeń, faktur, biznesplanu ani dokumentowanie wydatkowania środków.

Pieniądze na firmę może uzyskać każda osoba prowadząca działalność gospodarczą. Jedyny wymóg stawiany przedsiębiorcy to prowadzenie firmy od co najmniej 6 miesięcy.

Źródło:

zus.pl

Zmiany w podatku od nieruchomości i opłacie targowej w 2021 r.

Korzystne zmiany w zakresie podatków lokalnych przewidziano w ustawie z 9.12.2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2020 poz. 2255); dalej: tarcza 6.0. W ramach tych zmian gminy mogą zwolnić przedsiębiorców z podatku od nieruchomości lub odroczyć jego zapłatę. Ponadto dostaną rekompensatę z tytułu niepobierania opłaty targowej.

Podatek od nieruchomości

Tarcza 6.0 przedłuża możliwość stosowania przez gminy rozwiązań w zakresie podatku od nieruchomości, dla przedsiębiorców, których płynność finansowa uległa pogorszeniu z powodu skutków COVID-19 (art. 15p i art. 15q ustawy z 2 marca 2020 r. o COVID-19). Rady gmin, w drodze uchwały, mogą:

1) wprowadzać, za wybrane miesiące pierwszego półrocza 2021 r., zwolnienia z podatku od nieruchomości: gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, oraz

2) przedłużać terminy płatności rat podatku od nieruchomości, płatnych w wybranych miesiącach pierwszego półrocza 2021 r. – nie dłużej niż do 31.12.2021 r. (art. 15q ust. 1 ustawy z 2.3.2020 r. o COVID-19).

Opłata targowa

Od 1 stycznia do 31 grudnia 2021 r. gminy nie będą pobierać opłaty targowej. Z tytułu niepobierania opłaty targowej jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje rekompensata ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19 (art. 31zzm ustawy z 2.3.2020 r. o COVID-19). Podstawę do wyliczenia przedmiotowej rekompensaty stanowią dochody z tytułu opłaty targowej wykazane za rok 2019 w sprawozdaniach jednostek samorządu terytorialnego.

Środki z tytułu rekompensaty będą przekazywane do 31.3.2021 r. na rachunek gmin.

Wkrótce korzystna dla gmin zmiana terminów przedawnienia należności dotyczących kosztów upomnienia

Zmiany zostaną wprowadzone na mocy ustawy z 4.7.2019 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1553). Zmiany te z pewnością będą dotyczyć także jednostek samorządu terytorialnego, a szczególnie gmin, których dochody budżetowe stanowią m.in. należności z podatków lokalnych, np. podatku od nieruchomości, czy podatku od środków transportowych. Wspomniane zmiany dotyczą w szczególności ustanowienia przez ustawodawcę jednoznacznych reguł w zakresie terminu przedawnienia należności dotyczących tzw. kosztów upomnienia, które są obowiązane pobierać jednostki samorządu terytorialnego, jako wierzyciele publicznoprawni. Dla przypomnienia, jak podano w rozporządzeniu Ministra Finansów z 11.9.2015 r. w sprawie wysokości kosztów upomnienia skierowanego przez wierzyciela do zobowiązanego przed wszczęciem egzekucji administracyjnej (Dz.U. z 2015 r. poz. 1526) – wynoszą one aktualnie 11,60 zł.

Wskazane należności, podobnie jak i ww. należności stricte podatkowe, podlegają regułom przedawnienia. Dotychczas reguły te nie były dookreślone, a do terminów ich przedawnienia stosowano odpowiednio regulacje działu III OrdPU. Zresztą, nawet w uzasadnieniu wspomnianej wyżej ustawy nowelizującej akcentowano, że EgzAdmU nie zawiera przepisów regulujących przedawnienie kosztów egzekucyjnych, jak i kosztów upomnienia. Natomiast przyjęcie nowych rozwiązań legislacyjnych miało na celu zlikwidowanie różnych problemów związanych właśnie z jednoznacznym określeniem terminów przedawnienia dla kosztów upomnienia i kosztów egzekucji.

Przechodząc zaś do meritum, warto zaznajomić się z treścią nowych regulacji (w zakresie przedawnienia kosztów upomnienia), których treść będzie następująca:

§ 3c. Obowiązek zapłaty kosztów upomnienia przedawnia się z upływem 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wygasł egzekwowany obowiązek. Bieg terminu przedawnienia nie ulega przerwaniu i zawieszeniu.

§ 3d. Wierzyciel niebędący jednocześnie organem egzekucyjnym niezwłocznie zawiadamia organ egzekucyjny o przedawnieniu kosztów upomnienia.

§ 3e. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych zawartych w upomnieniu, o którym mowa w § 1, mając na względzie zapewnienie prawidłowości pouczenia zobowiązanego o skutkach niewykonania obowiązku i niezastosowania się do upomnienia.

Z tak sformułowanych regulacji można wywieść pewne korzystne dla gmin wnioski. Po pierwsze, ustawodawca w sposób jednoznaczny dookreślił termin przedawnienia wspomnianych kosztów upomnienia. Nie będzie więc już wątpliwości, czy stosować termin (odpowiednio) pięcioletni z OrdPU, czy jednak trzyletni. Po drugie, co równie istotne, termin przedawnienia będzie liczony dopiero od końca roku kalendarzowego, w którym wygasł egzekwowany obowiązek. Z pewnością uprości taki zapis sam sposób liczenia okresu przedawnienia – do pełnych rocznych okresów. Po trzecie, z punktu widzenia praktycznego znaczenie ma również okoliczność, że bieg terminu przedawnienia powyższych kosztów nie ulega ani przerwaniu, ani zawieszeniu. W konsekwencji nie ma ryzyka, że dochodzenie ww. kosztów było przesunięte w czasie na wiele lat. Należy bowiem przypomnieć, że skutek w postaci przerwania biegu terminu przedawnienia – co do zasady – powoduje niejako „odnowienie” jego biegu. Skoro jednak tenże skutek został wyłączony w stosunku do tego typu należności, nie ma także konieczności prowadzenia czynności egzekucyjnych w stosunku do takich kosztów, po upływie wskazanego terminu 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wygasł egzekwowany obowiązek.

Biorąc powyższe pod uwagę, wskazane regulacje należy z pewnością ocenić pozytywnie. Z jednej strony pozwolą na usunięcie stanu niepewności (w zakresie terminu przedawnienia), z drugiej strony „uwalniają” gminy od konieczności dokonywania przez dłuższy okres wielu nieefektywnych działań egzekucyjnych.